1. Από 5.1.2023, οι υπόχρεοι, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 81, φορείς συσκευασίας ποτών από αλουμίνιο έως και ενάμιση (1,5) λίτρο, από γυαλί μιας χρήσης έως και τρία (3) λίτρα, καθώς και από πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης σύμφωνα με το Μέρος Στ’ του Παραρτήματος Ι του ν. 4736/2020 (Α΄ 200), για την τήρηση της υποχρέωσης της παρ. 3 του άρθρου 81, οφείλουν να σχεδιάσουν, να εφαρμόσουν και να λειτουργήσουν Συλλογικά Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ) αποβλήτων συσκευασιών πανελλαδικής εμβέλειας, με σκοπό την εφαρμογή συστήματος επιστροφής εγγύησης για τις εν λόγω συσκευασίες, κατά την έννοια της παρ. 7 του άρθρου 74, προκειμένου να επιτύχουν τους ποσοτικούς στόχους χωριστής συλλογής, προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση που προβλέπονται από τη νομοθεσία, ήτοι των στόχων του άρθρου 79 και της παρ. 1 του άρθρου 13 του ν. 4736/2020 αντίστοιχα.
Για τους όρους και τις προϋποθέσεις εφαρμογής συστήματος επιστροφής εγγύησης για τις συσκευασίες του ανωτέρω εδαφίου εφαρμόζονται οι παρ. 4 έως 9 του άρθρου 13 του ν. 4736/2020.
Υφιστάμενα κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος ή νέα εθελοντικά συστήματα επιστροφής εγγύησης που εφαρμόζονται για άλλες συσκευασίες πέραν των αναφερόμενων στο πρώτο εδάφιο, όπως για τις γυάλινες φιάλες, δηλώνονται υποχρεωτικά στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (Ε.Ο.ΑΝ.) από τους φορείς των συστημάτων, σύμφωνα με τη διαδικασία της παρ. 1 του άρθρου 78.
2.α) Οι φορείς της παρούσας υποχρεούνται να οργανώνουν τη χωριστή συλλογή των αποβλήτων συσκευασίας σε διακριτά ρεύματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παρ. 5 του άρθρου 81, εντός των χώρων λειτουργίας τους. Ως φορέας λειτουργίας νοείται ο κάτοχος της αντίστοιχης άδειας λειτουργίας. Ειδικότερα υπόχρεοι να εφαρμόσουν τα αναφερόμενα στην παρούσα είναι:
αα) Οι φορείς λειτουργίας κινηματογράφων, θεάτρων, συναυλιακών χώρων, αθλητικών εγκαταστάσεων, εμπορικών κέντρων, συνεδριακών κέντρων, κύριων ξενοδοχειακών καταλυμάτων κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α’ 155), εγκαταστάσεων εκπαίδευσης με την επιφύλαξη του άρθρου 27, πανεπιστημίων, νοσοκομείων και κλινικών, αεροδρομίων, λιμανιών, κεντρικών σιδηροδρομικών σταθμών, επιβατηγών – οχηματαγωγών πλοίων,
αβ) τα καταστήματα μαζικής εστίασης παρασκευής και προσφοράς πλήρους γεύματος, κατά την έννοια της παρ. 5Δ του άρθρου 2 της υπ’ αρ. 47829/23.6.2017 απόφασης του Υπουργού Υγείας (Β΄ 2161), με δυνατότητα άνω των εκατό (100) εξυπηρετούμενων ατόμων, όπως αυτή υπολογίζεται στην ανωτέρω υγειονομική διάταξη.
β) Ειδικώς τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα κατά την έννοια του άρθρου 1 του ν. 4276/2014, που διαθέτουν τουλάχιστον εκατό (100) κλίνες, διασφαλίζουν τη δυνατότητα χωριστής συλλογής αποβλήτων συσκευασιών τουλάχιστον για τις πλαστικές συσκευασίες, σε κάθε δωμάτιο.
γ) Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης (ο.τ.α.) α’ βαθμού οργανώνουν τη χωριστή συλλογή των αποβλήτων συσκευασίας σε διακριτά ρεύματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παρ. 5 του άρθρου 81, σε δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις, παιδικές χαρές, βρεφονηπιακούς σταθμούς και άλλες δημοτικές εγκαταστάσεις συνάθροισης κοινού. Η χωριστή συλλογή πραγματοποιείται σε περιέκτες κατάλληλου μεγέθους ανάλογα με την περίπτωση, όπως μικρούς κάδους ανακύκλωσης εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και γωνιές ανακύκλωσης.
δ) Η χωριστή συλλογή των περ. α), β) και γ) πραγματοποιείται με περιέκτες ή κάδους ή γωνιές ανακύκλωσης ή άλλα μέσα κατάλληλου μεγέθους, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του χώρου και την επισκεψιμότητά του και κατάλληλου χρωματισμού. Αναφορικά με τις προδιαγραφές των χρωμάτων και των συμβόλων των κάδων ή περιεκτών για κάθε υλικό που συλλέγεται χωριστά σύμφωνα με το παρόν εφαρμόζονται το άρθρο 26 και το Παράρτημα V του Μέρους Α’.
Οι κοινόχρηστοι κάδοι ανακύκλωσης δεν καλύπτουν την ανωτέρω υποχρέωση.
ε) Οι φορείς των περ. α), β) και γ) υποχρεούνται να εφαρμόσουν το αργότερο έως την 5η Ιανουαρίου 2022 τις ανωτέρω απαιτήσεις χωριστής συλλογής των αποβλήτων συσκευασιών. Οι ΟΤΑ Α’ βαθμού υποχρεούνται να εξασφαλίσουν διαθέσιμο δίκτυο χωριστής συλλογής των επιμέρους ρευμάτων αποβλήτων συσκευασίας, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων συσκευασιών του άρθρου 8, το κόστος, δε, της χωριστής συλλογής βαρύνει τα οικεία Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΕΔ).
3. Η ανάκτηση αποβλήτων συσκευασίας από το ρεύμα των σύμμεικτων αστικών στερεών αποβλήτων, η οποία λαμβάνει χώρα στις Μονάδες Μηχανικής και Βιολογικής επεξεργασίας αποβλήτων (ΜΕΑ) δηλώνεται με ευθύνη των φορέων λειτουργίας των ΜΕΑ στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (Ε.Ο.ΑΝ.). Η μέθοδος προσδιορισμού των αποβλήτων συσκευασίας επί των ανακτημένων υλικών, ο τρόπος υποβολής και αξιολόγησης των στοιχείων και η συχνότητα υποβολής τους καθορίζονται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ., η οποία εκδίδεται έως την 31η Δεκεμβρίου 2021 και αναρτάται στον διαδικτυακό τόπο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ».
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 83 Συστήματα επιστροφής, συλλογής και ανάκτησης (Άρθρο 7 της Οδηγίας 94/62/ΕΚ όπως έχει αντικατασταθεί με την παρ. 8 του άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/852)"
#1 Σχόλιο Από ΜΑΚΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Στις 9 Ιούνιος, 2021 @ 00:07
Οι φορείς της παραγράφου 2α – 2αα -2αβ / 2β /2γ /2δ υποχρεούνται να οργανώνουν τη χωριστή συλλογή των αποβλήτων συσκευασίας σε τέσσερα (4) διακριτά ρεύματα για το χαρτί, τα μέταλλα, τα πλαστικά και το γυαλί, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παρ. 5 του άρθρου 81, εντός των χώρων λειτουργίας τους. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και ο καφέ κάδος των βιοαπαοβλήτων ειδικά των τροφών, σε οποίες από τις παραπάνω δραστηριότητες, δεν προβλέπεται αυτό, μέσω άλλου άρθρου του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου (π.χ. άρθρο 50 Βιολογικά απόβλητα – Βιοαπόβλητα), σύνολο 5 ρεύματα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
#2 Σχόλιο Από ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 09:34
Το DRS πρέπει να είναι ένα και μη κερδοσκοπικό. Να έχει διαφανείς κανόνες και χρεώσεις, βασισμένες στις αρχές που περιγράφει και η Οδηγία.
Τα Super market δεν είναι δυνατόν να κάνουν χειροκίνητη διαχείριση, μόνο με μηχανήματα (RVM). Δε μπορούν να χωρέσουν πολλά RVM σε κάθε κατάστημα και αυτός είναι λόγος υπέρ του ενός DRS.
Το DRS είναι εξαιρετικά ακριβό σύστημα. Το κόστος του το περνά στους παραγωγούς και τελικά κατά ένα μέρος τουλάχιστον, αυτοί στον καταναλωτή. Περισσότερα DRS σημαίνουν μεγαλύτερο κόστος (χάνονται δηλαδή οι οικονομίες κλίμακας), άρα αυτό θα οδηγήσει σε ακριβότερες τιμές πώλησης.
Τα σημεία τοποθέτησης των RVM (και κατ΄ επέκταση τα σημεία αποδοχής επιστρεφόμενων φιαλών) θα τα καθορίσει το DRS, σε συνεργασία με τα Super market και άλλους φορείς (προτείνεται να είναι και οι ΟΤΑ). Οι κανόνες μεγέθους και χώρου, όπως και οι κανόνες κάλυψης του κόστους, θα πρέπει να καθοριστούν από το σύστημα, στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Αυτό θα ήταν σκόπιμο να να αφεθεί στην ίδια την Αγορά και να μην προβλεφθεί κατά ρητό τρόπο σε νομοθετικό κείμενο. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τον κλάδο HORECA.
#3 Σχόλιο Από ΔΙΚΤΥΟ ΦΟΔΣΑ Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 11:00
Άρθρο 83, παρ. 3. Η ανάκτηση υλικών συσκευασίας στις ΜΕΑ περιορίζεται μόνο στην επεξεργασία των σύμμεικτων ασα. Να υπάρξει τροποποίηση ως εξής, ώστε να συμπεριληφθεί και η διαχείριση των διακριτά συλλεγέντων : «3. Η ανάκτηση αποβλήτων συσκευασίας από το ρεύμα των σύμμεικτων αστικών στερεών αποβλήτων, η οποία λαμβάνει χώρα στις Μονάδες Μηχανικής και Βιολογικής επεξεργασίας αποβλήτων (ΜΕΑ) δηλώνεται με ευθύνη των φορέων λειτουργίας των ΜΕΑ στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (Ε.Ο.ΑΝ.). Η μέθοδος προσδιορισμού των αποβλήτων συσκευασίας επί των ανακτημένων υλικών, ο τρόπος υποβολής και αξιολόγησης των στοιχείων και η συχνότητα υποβολής τους καθορίζονται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ., η οποία εκδίδεται έως την 31η Δεκεμβρίου 2021 και αναρτάται στον διαδικτυακό τόπο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ
#4 Σχόλιο Από ΔΙΚΤΥΟ ΦΟΔΣΑ Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 11:01
ΟΡ.ΕΠ.
Άρθρο 83, παρ. 3. Η ανάκτηση υλικών συσκευασίας στις ΜΕΑ περιορίζεται μόνο στην επεξεργασία των σύμμεικτων ασα. Να υπάρξει τροποποίηση ως εξής, ώστε να συμπεριληφθεί και η διαχείριση των διακριτά συλλεγέντων : «3. Η ανάκτηση αποβλήτων συσκευασίας, η οποία λαμβάνει χώρα στις Μονάδες Μηχανικής και Βιολογικής επεξεργασίας αποβλήτων (ΜΕΑ) δηλώνεται με ευθύνη των φορέων λειτουργίας των ΜΕΑ στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (Ε.Ο.ΑΝ.). Η μέθοδος προσδιορισμού των αποβλήτων συσκευασίας επί των ανακτημένων υλικών, ο τρόπος υποβολής και αξιολόγησης των στοιχείων και η συχνότητα υποβολής τους καθορίζονται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ., η οποία εκδίδεται έως την 31η Δεκεμβρίου 2021 και αναρτάται στον διαδικτυακό τόπο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ».
#5 Σχόλιο Από PEPSICO HELLAS M.A.B.E.E. Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 12:23
Αρ. 83, §1
Η πρόβλεψη για δυνητικά περισσότερα το ενός συστήματα επιστροφής εγγύησης αντίκειται στις υφιστάμενες αρχές λειτουργίας και βέλτιστες πρακτικές αποτελεσματικών συστημάτων εγγυοδοσίας που λειτουργούν στην ΕΕ, με βάση τις οποίες, λειτουργούν ως ενιαίο, κεντρικό και υποχρεωτικό σύστημα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς και με τα οριζόμενα στο Αρ. 13 ν. 4736/2020 και απειλούν την επίτευξη των στόχων συλλογής όπως ορίζονται στον ν. 4736/2020 και εξυπηρετώντας τις αρχές του Αρ. 9 παρ. 1 δ’ και παρ 2 α’:
Ο σχεδιασμός του συστήματος εγγυοδοσίας είναι σύνθετος και έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, εντελώς διαφορετικά από τον τρόπο που λειτουργούν τα συλλογικά συστήματα ανακύκλωσης και πρέπει να σχεδιαστεί διαφορετικά, διασφαλίζοντας ακεραιότητα, διαφάνεια και ιχνηλασιμότητα κάθε συσκευασίας που διατίθεται στην αγορά και την επιστροφή της, καθώς η συσκευασία φέρει μια συγκεκριμένη τιμή και χρηματική αξία για κάθε κρίκο στην αλυσίδα παραγωγός – λιανέμπορος, καταναλωτής. Δεδομένης της μοναδικής γεωγραφίας και της πολυπλοκότητας της ελληνικής αγοράς, με υψηλή εποχικότητα λόγω τουρισμού, είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε ένα πολύ αποτελεσματικό, απλό και εύκολο για τον καταναλωτή σχήμα, προκειμένου να διασφαλιστεί η επίτευξη των στόχων. Συγκεκριμένα, εάν δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι οι παραγωγοί να συμμετάσχουν σε κοινό σύστημα εγγυοδοσίας, ενδέχεται να προκύψει επιλογή σε σχέση με υλικά, τύπους συσκευασίας, μεγέθη και περιοχές που θα συμπεριληφθούν. Αυτό μπορεί να αφήσει εκτός τύπους συσκευασιών ή περιοχές που είναι λογιστικά δύσκολες ή απομακρυσμένες (νησιά) χωρίς τις αναγκαίες υποδομές. Ανταγωνιστικά συστήματα θα οδηγούσαν σε σύγχυση των καταναλωτών και χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης / επιστροφών (και επίτευξης στόχων), επιπλέον κόστος για το λιανεμπόριο (για 2 ή περισσότερα συστήματα πρέπει να παρέχει πολλαπλά RVM / σακούλες για την επιστροφή, αυξάνοντας τον χώρο, την πολυπλοκότητα και το κόστος, με πιθανότητα λαθών στην ταξινόμηση κοκ)
Η πλειοψηφία των γυάλινων συσκευασιών για μη αλκοολούχα και χαμηλού αλκοόλ (μπύρα, μηλίτης κ.λπ.) είναι επιστρεφόμενες συσκευασίες, με την πλειοψηφία της κατανάλωσης να είναι σε εστιατόρια / καταστήματα Horeca. Δεδομένου ότι οι μη επιστρεφόμενες γυάλινες συσκευασίες απευθύνονται ως επί το πλείστον στην αγορά της εστίασης, η πρότασή μας είναι να εξεταστεί η υπαγωγή των γυάλινων συσκευασιών
#6 Σχόλιο Από PEPSICO HELLAS M.A.B.E.E. Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 13:46
Αρ. 83, §1 ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟΥ ΜΑΣ Η πρόβλεψη για δυνητικά περισσότερα το ενός συστήματα επιστροφής εγγύησης αντίκειται στις υφιστάμενες αρχές λειτουργίας και βέλτιστες πρακτικές αποτελεσματικών συστημάτων εγγυοδοσίας που λειτουργούν στην ΕΕ, με βάση τις οποίες, λειτουργούν ως ενιαίο, κεντρικό και υποχρεωτικό σύστημα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς και με τα οριζόμενα στο Αρ. 13 ν. 4736/2020 και απειλούν την επίτευξη των στόχων συλλογής όπως ορίζονται στον ν. 4736/2020 και εξυπηρετώντας τις αρχές του Αρ. 9 παρ. 1 δ’ και παρ 2 α’:
Ο σχεδιασμός του συστήματος εγγυοδοσίας είναι σύνθετος και έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, εντελώς διαφορετικά από τον τρόπο που λειτουργούν τα συλλογικά συστήματα ανακύκλωσης και πρέπει να σχεδιαστεί διαφορετικά, διασφαλίζοντας ακεραιότητα, διαφάνεια και ιχνηλασιμότητα κάθε συσκευασίας που διατίθεται στην αγορά και την επιστροφή της, καθώς η συσκευασία φέρει μια συγκεκριμένη τιμή και χρηματική αξία για κάθε κρίκο στην αλυσίδα παραγωγός – λιανέμπορος, καταναλωτής. Δεδομένης της μοναδικής γεωγραφίας και της πολυπλοκότητας της ελληνικής αγοράς, με υψηλή εποχικότητα λόγω τουρισμού, είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε ένα πολύ αποτελεσματικό, απλό και εύκολο για τον καταναλωτή σχήμα, προκειμένου να διασφαλιστεί η επίτευξη των στόχων. Συγκεκριμένα, εάν δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι οι παραγωγοί να συμμετάσχουν σε κοινό σύστημα εγγυοδοσίας, ενδέχεται να προκύψει επιλογή σε σχέση με υλικά, τύπους συσκευασίας, μεγέθη και περιοχές που θα συμπεριληφθούν. Αυτό μπορεί να αφήσει εκτός τύπους συσκευασιών ή περιοχές που είναι λογιστικά δύσκολες ή απομακρυσμένες (νησιά) χωρίς τις αναγκαίες υποδομές. Ανταγωνιστικά συστήματα θα οδηγούσαν σε σύγχυση των καταναλωτών και χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης / επιστροφών (και επίτευξης στόχων), επιπλέον κόστος για το λιανεμπόριο (για 2 ή περισσότερα συστήματα πρέπει να παρέχει πολλαπλά RVM / σακούλες για την επιστροφή, αυξάνοντας τον χώρο, την πολυπλοκότητα και το κόστος, με πιθανότητα λαθών στην ταξινόμηση κοκ)
Η πλειοψηφία των γυάλινων συσκευασιών για μη αλκοολούχα και χαμηλού αλκοόλ (μπύρα, μηλίτης κ.λπ.) είναι επιστρεφόμενες συσκευασίες, με την πλειοψηφία της κατανάλωσης να είναι σε εστιατόρια / καταστήματα Horeca. Δεδομένου ότι οι μη επιστρεφόμενες γυάλινες συσκευασίες απευθύνονται ως επί το πλείστον στην αγορά της εστίασης, η πρότασή μας είναι να εξεταστεί η υπαγωγή των γυάλινων συσκευασιών σε χρόνο μεταγενέστερο της λειτουργίας εγγυοδοσίας για τις φιάλες από πλαστικό και αλουμίνιο, ώστε να υπάρχει ακριβής αντίληψη για την ειδική υποδομή και διαχείριση που απαιτείται.
#7 Σχόλιο Από Λευτέρης Κιοσές (ΙΕΛΚΑ) Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 14:40
Α.
Η ύπαρξη περισσότερων από ένα συστήματα θωρούμε ότι θα προσθέσει δυσκολία και πολυπλοκότητα στη λειτουργία του συστήματος, χωρίς να είναι σαφές ποιο θα είναι το όφελος. Προβλήματα όπως είναι η δυσκολία εκκαθάρισης των χρηματικών συναλλαγών, οι κανόνες για την τοποθέτηση των μηχανημάτων στα σημεία λιανικής. Σε συνδυασμό με την γενικόλογη και ασαφή υποχρέωση των λιανεμπόρων αν συνεργάζονται με το σύστημα (ή τα συστήματα; «Οι επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου που διαθέτουν τα προϊόντα του Μέρους ΣΤ΄ του Παραρτήματος I (ενν. πλαστικές φιάλες ποτών) υποχρεούνται να συνεργάζονται με το ΣΣΕΔ για να επιτελούν τη λειτουργία σημείου επιστροφής.») δημιουργεί περεταίρω ασάφεια για το πως αυτό το σύστημα θα λειτουργήσει αποδοτικά.
Β.
Θεωρούμε ότι η διεύρυνση της υποχρέωσης από το ελάχιστο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή οδηγία για το πλαστικό, με την προσθήκη του αλουμίνιου και το γυαλιού είναι μεν περιβαλλοντικά σωστή, αλλά γίνεται χωρίς (γνωστή τουλάχιστον) μελέτη.
Θα προτείναμε να μην περιληφθούν τα δυο επιπλέον ρεύματα στον νόμο αυτόν, αλλά να προβλεφθεί η ενσωμάτωση τους σε δεύτερο χρόνο με Υπουργική Απόφαση, ώστε να δοθεί χρόνος προετοιμασίας των εμπλεκόμενων φορέων. Ιδιαίτερα για την περίπτωση του γυαλιού, το οποίο αποτελεί μία αρκετά πιο πολύπλοκη περίπτωση, με μικρότερο αναμενόμενο όφελος.
Γ.
Σε σχέση με την εφαρμογή του συστήματος επιστροφής εγγύησης, ορίζονται πάλι χωρίς μελέτη, τα υφιστάμενα ΣΣΕΔ ενώ δεν προβλέπεται ο τρόπος διασύνδεσης τους, διαλειτουργίας με τα σημεία επιστροφής της εγγύησης. Θεωρούμε ότι θα πρέπει να προβλεφθεί στο νόμο η έκδοση υπουργικής απόφασης που να διευθετεί αυτά τα θέματα.
Δ.
Αντλώντας από την εμπειρία της Ευρώπης σε εγγυοδοτικά συστήματα, όπου υπάρχει πάντοτε ένας φορέας συντονισμού / εκκαθάρισης που οργανώνει αυτοτελώς ή σε συνεργασία με ΣΣΕΔ την ανακύκλωση, θεωρούμε ότι θα πρέπει κατ’ ελάχιστον να υπάρχει σαφής πρόβλεψη γι’ αυτό στον παρόντα νόμο.
Ε.
Η εγγυοδοσία συσκευασιών, αναδεικνύεται σε ένα ιδιαίτερα σύνθετο και απαιτητικό εγχείρημα, πρώτα από όλα επικοινωνιακά: η μετάβαση από το μοντέλο απόρριψης σε ανοικτούς κάδους στο χώρο κατοικίας, στο μοντέλο εγγυοδοσίας, απαιτεί αυξημένη επικοινωνία και διάχυση αλλά και κατανόηση των σεναρίων. Επιπλέον, η μέση απόδοση των συστημάτων συλλογής μειώνεται δραστικά και γίνεται πιο σύνθετη (συγκριτικά με άλλες χώρες) λόγω της γεωγραφίας της χώρας (κατακερματισμένη οικιστικά), της περιοδικότητας της κατανάλωσης (πολλαπλασιασμός κατά τη θερινή εποχή) και του μεγάλου αριθμού μικρών σημείων λιανικής πώλησης με χαμηλό όγκο πωλήσεων, περιορισμένο προσωπικό αλλά και μειωμένο διαθέσιμο χώρο για τη συλλογή.
Θα πρέπει να προβλεφθεί υπουργική απόφαση που να ορίζει σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή των κλάδων του λιανεμπορίου και της εστίασης στο σύστημα.
ΣΤ.
Προσθέτουμε τέλος, κάποιες πρώτες βασικές αρχές, οι οποίες θα προτείναμε να προστεθούν στις ΚΥΑ που θα εκδοθούν κατ΄εξουσιοδότηση του παρόντος νομοσχεδίου:
-Τα μηχανήματα επιστροφής συσκευασιών RVM θα τοποθετηθούν στους εξωτερικούς χώρους των σημείων λιανικής (σουπερμάρκετ) και δεν θα εμπλέκεται το προσωπικό των καταστημάτων στη διαχείριση της λειτουργίας τους.
-Τα σημεία λιανικής θα αποζημιωθούν για το χώρο που θα παράσχουν για την τοποθέτηση των RVM.
-Η χρήση των RVM που θα τοποθετηθούν στους εξωτερικούς χώρους των σημείων λιανικής (σουπερμάρκετ) να επιτρέπεται μόνο σε φυσικά πρόσωπα (τελικούς -καταναλωτές δηλαδή) και όχι σε ενδιάμεσους (δηλαδή σε επιχειρήσεις π.χ. εστίασης).
-Δεδομένου ότι τα σημεία λιανικής θα αναλάβουν το μεγάλο βάρος της συμμετοχής στο σύστημα της εγγυοδοσίας να μην αγνοηθεί η υποχρέωση να αναλάβουν αντίστοιχα βάρη και οι ΟΤΑ.
-Να προβλεφθεί επίσης ότι οι Δήμοι θα υποχρεωθούν να δημιουργήσουν ικανό αριθμό σημείων ανακύκλωσης, ο οποίος θα αντιστοιχεί στον αριθμό των αδειών που έχουν δώσει και κατ΄ επέκταση στον αριθμό των αποβλήτων που παράγονται στα σημεία αυτά.
-Επίσης το αντάλλαγμα για τα τέλη κάλυψης του Δήμου, στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί εξωτερικός χώρος του Δήμου για την τοποθέτηση RVM, να μην το ορίζει ο Δήμος αλλά να καθορίζεται κεντρικά και ενιαία για όλους τους ΟΤΑ.
#8 Σχόλιο Από Κυρκίτσος Φίλιππος Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 15:45
Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι τα περισσότερα από ένα ΣΣΕΔ στις συσκευασίες επιφέρουν πολύ μεγαλύτερο κόστος για τους καταναλωτές ανά τόνο ανακτούμενου υλικού και πολύ περισσότερη πολυπλοκότητα και προβλήματα για την πολιτεία και τον ΕΟΑΝ. Το έχουμε διαπιστώσει ως χώρα πολύ καλά αυτό με την λειτουργία πολλαπλών ΣΣΕΔ για τις συσκευασίες. Άρα, η μέχρι τώρα εμπειρία θα πρέπει να είναι οδηγός για να πάμε χωρίς τα προβλήματα του παρελθόντος στην εγγυοδοσία. Εάν η εγγυοδοσία δεν πάει καλά στην Ελλάδα το κόστος αυτή τη φορά θα είναι 3-4 φορές μεγαλύτερο από το υπάρχων κόστος στο σύνολο των συσκευασιών. Άρα, θα πρέπει να πορευτούμε με γνώμονα την διαφάνεια και την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων στις αποφάσεις.
Σε σχέση τώρα με το συγκεκριμένο άρθρο προτείνουμε ακολούθως ένα ρεαλιστικό οδικό χάρτη για την εφαρμογή της εγγυοδοσίας. Από όσο γνωρίζουμε δεν έχει ληφθεί υπόψη από το ΥΠΕΝ καμία σε βάθος μελέτη για την εφαρμογή της εγγυοδοσίας στην Ελλάδα και γι’ αυτό θα πρέπει να προβλεφθεί στο άρθρο 83 μία ΚΥΑ μέχρι τέλος 2021 που θα ρυθμίσει επακριβώς τα θέματα της εγγυοδοσίας, που είναι πολλά. Μέχρι την έκδοση της ΚΥΑ θα πρέπει να γίνει μία συγκεκριμένη μελέτη από την πολιτεία για να προσδιορισθούν τα υπέρ και τα κατά των όποιων επιλογών πρέπει να γίνουν για την εγγυοδοσία. Μετά την μελέτη θα πρέπει να γίνει ουσιαστική διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, που θα καλεστούν να εφαρμόσουν την εγγυοδοσία στη χώρα. Η πολιτεία θα πρέπει να ξαναδεί το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί (5/1/2023) για την δημιουργία ΣΣΕΔ εγγυοδοσίας και ενδεχομένως να το αναπροσαρμόσει, διότι δεν φαίνεται καθόλου ρεαλιστικό.
#9 Σχόλιο Από Κέλλυ Τσιχλή Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 15:45
– Ένταξη φιαλών γυαλιού μιας χρήσης στο DRS: H πρωτοβουλία εμπεριέχει υψηλό ρίσκο καθώς θα προκαλέσει μεγάλη πολυπλοκότητα στο σύστημα και μάλιστα με μικρό προσδοκώμενο όφελος, αφού ο όγκος των συσκευασιών αυτών σε σχέση με το σύνολο (ΡΕΤ – αλουμίνιο-one way γυαλί) είναι πολύ μικρός.
Το ποσοστό των γυάλινων συσκευασιών μιας χρήσης αποτελεί μόλις το 5-6%, του συνολικού αριθμού των συσκευασιών (units) PET+ αλουμινίου + γυαλιού μιας χρήσης, βάσει ανάλυσης ανεξάρτητων μελετητών. Επιπλέον ανακύπτει η ανάγκη εύρεσης τρόπου απόρριψης –μη αποδοχής- των επιστρεφόμενων γυάλινων φιαλών από τα «μηχανήματα επιστροφής» (RVMs), καθώς πολλοί καταναλωτές θα τα πηγαίνουν εκεί από άγνοια ή και ηθελημένα για ευκολία. Αυτό εγκυμονεί τον κίνδυνο να επηρεαστεί αρνητικά ο κύκλος εγγυοδοσίας-επιστροφής των επιστρεφομένων γυάλινων φιαλών, που για κλάδους όπως η ζυθοποιία είναι τεράστιας σημασίας, αφού ο όγκος των επιστρεφόμενων είναι υπερπολλαπλάσιος των one way φιαλών (αποτελεί περίπου το 95% του συνολικού όγκου γυάλινων φιαλών).
– Πρόβλεψη για λειτουργία άνω του ενός ΣΣΕΔ (DRS): έρχεται σε αντίθεση όχι μόνο με την προηγούμενη νομοθετική πρόβλεψη για ένα ενιαίο, πανελλαδικό σύστημα, αλλά και με τη συντριπτική πλειοψηφία των διεθνών πρακτικών και των μοντέλων που λειτουργούν στην ΕΕ. Ένα ενιαίο σύστημα με τη συμμετοχή και την ευθύνη όλων των εμπλεκομένων κλάδων της βιομηχανίας και του λιανεμπορίου, και των θεσμικών παραγόντων, μπορεί να εξασφαλίσει τη διαφάνεια, την ιχνηλασιμότητα, την αποτελεσματικότητα, την πανελλαδική κάλυψη και τον έλεγχο του κόστους. Πολλαπλά συστήματα ενέχουν μεγάλο ρίσκο αποπροσανατολισμού του καταναλωτικού κοινού, δημιουργίας μικρών συστημάτων χωρίς πανελλαδική κάλυψη ή χωρίς την εφαρμογή τους σε νησιά και απομακρυσμένες περιοχές, αδυναμία του λιανεμπορίου να διαθέσει περισσότερα του ενός RVMs ανά κατάστημα, κατά συνέπεια είναι βέβαιο ότι θα δυσχεράνει τις συνέργειες και τις οικονομίες κλίμακας και θα καταστήσει το μοντέλο αναποτελεσματικό και μη βιώσιμο. Επιπλέον το γεγονός ότι ένα ΣΣΕΔ είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δεν θέτει ζητήματα ανταγωνισμού και ισοτιμίας, που θα δικαιολογούσαν την δημιουργία πολλαπλών συστημάτων.
#10 Σχόλιο Από Κυρκίτσος Φίλιππος Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 15:48
Στην Παράγραφο 2δ αναφέρεται ότι «Οι κοινόχρηστοι κάδοι ανακύκλωσης δεν καλύπτουν την ανωτέρω υποχρέωση.» δηλαδή την ανάγκη για χωριστή συσλλογή. Όμως η ΕΕ έχει στη διαβούλευση αυτή την περίοδο ρύθμιση που το επιτρέπει υπό όρους. Θα πρέπει να ξαναδεί αυτό το σημείο το ΥΠΕΝ υπό το νέο πρίσμα που θα καταλήξει το θέμα στην ΕΕ.