Με τον παρόντα νόμο καθορίζεται το πλαίσιο εντός του οποίου λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα για την επίτευξη ή τη διατήρηση καλής περιβαλλοντικής κατάστασης για το θαλάσσιο περιβάλλον το αργότερο έως το έτος 2020.
2. Προς τον σκοπό αυτόν αναπτύσσονται και εφαρμόζονται στρατηγικές για τη θάλασσα, με τη λήψη μέτρων τα οποία:
α) εξασφαλίζουν την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, προλαμβάνουν την επιδείνωσή του ή, όταν αυτό είναι δυνατόν, αποκαθιστούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, σε περιοχές όπου αυτά έχουν υποστεί αρνητικές επιδράσεις,
β) προλαμβάνουν και μειώνουν τις εισροές στο θαλάσσιο περιβάλλον, με στόχο τη σταδιακή εξάλειψη της ρύπανσης όπως ορίζεται στο άρθρο 4, παράγραφος 8, για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις ή κίνδυνοι για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, τα θαλάσσια οικοσυστήματα, την ανθρώπινη υγεία ή τις θεμιτές χρήσεις της θάλασσας.
3. Για τη διαχείριση των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, οι θαλάσσιες στρατηγικές ακολουθούν την οικοσυστημική προσέγγιση, που εξασφαλίζει ότι η συνολική πίεση των δραστηριοτήτων αυτών παραμένει σε επίπεδα που είναι συμβατά με την επίτευξη καλής περιβαλλοντικής κατάστασης και ότι δεν τίθεται σε κίνδυνο η ικανότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων να αντιδρούν στις ανθρωπογενείς αλλαγές, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν και την αειφόρο χρήση των θαλάσσιων αγαθών και υπηρεσιών από τη σημερινή και τις μελλοντικές γενεές.
4. Ο παρών νόμος συντελεί στη συνοχή των περιβαλλοντικών παραμέτρων και αποσκοπεί στο να διασφαλίσει την ενσωμάτωσή τους στις διάφορες πολιτικές, συμφωνίες και νομοθετικά μέτρα που άπτονται του θαλασσίου περιβάλλοντος.
Επειδή είμαι λίγο καχύποπτη γενικώς, αναρωτιέμαι μήπως το γεγονός ότι το συγκεκριμένο νομοθέτημα συμπορεύεται χρονικά με αυτό για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων έχει να κάνει με τη δημιουργία ενός νομοθετικού πλαισίου που θα αναχαιτίσει εν τη γενέσει τους τυχόν διαμαρτυρίες κατοίκων των περιοχών στις οποίες θα λάβουν χώρα δραστηριότητες έρευνας-εξόρυξης υδρογονανθράκων. Η εξαίρεση περί επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος στο άρθρο 13 κατά τη γνώμη μου πρέπει να τύχει ιδιαίτερης περίσκεψης. Κανένα δημόσιο συμφέρον δεν μπορεί να τίθεται πάνω από την προστασία του περιβάλλοντος. Άλλωστε η έννοια του δημόσιου συμφέροντος είναι μάλλον υποκειμενική όταν στην προσπάθεια αυτό να επιτευχθεί μπορεί να θίγονται άλλοι τομείς, εξίσου σημαντικοί, αυτού του συμφέροντος (π.χ. τουρισμός).
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι αισθητή η ανάγκη προστασίας και διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και ιδιαίτερα αγαθών, κοινών σε όλους, όπως η θάλασσα, τα νερά, οι λίμνες, τα ποτάμια κλπ. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του κάθε πολίτη. Το Κράτος οφείλει να δρα σε δύο επίπεδα προληπτικά και κατασταλτικά για να διασφαλίζει ότι η διαχείριση των φυσικών πόρων (βιοτικών και αβιοτικών) θα γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε αυτοί να συνεχίζουν να είναι διαθέσιμοι και στο μέλλον, χωρίς όμως να υποβαθμίζεται η ποιότητα του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο εφαρμογής μιας θαλάσσιας στρατηγικής για την προστασία και διαχείριση των θαλάσσιων υδάτων το ζητούμενο είναι να προκαθοριστεί ο ρόλος του κράτους, αλλά και να γίνει σαφής η πρόθεσή του να λάβει μέτρα και να επιβάλλει ποινές για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, διαφορετικά δε θα υπάρξει αποτέλεσμα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι θάλασσες δεν έχουν όρια και στεγανά. Συνεπώς τι όφελος θα είχε αν μια χώρα, μέλος της ΕΕ, λάμβανε μέτρα για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος ενώ η γειτονική της, τρίτη χώρα, αδιαφορεί για τα προβλήματα ρύπανσης, μόλυνσης κλπ;
Χαίρετε.
Άς δημιουργήσουμε όπου υπάρχει φυσικός κόλπος ένα θαλάσσιο κολυμβητήριο, όπου θα υπάρχουν υποδομές για κολύμβηση όλο το χρόνο.
Νομίζω είναι ένας τρόπος, έστω μικρός, για να αγαπήσει ο κόσμος τη θάλασσα και πιθανόν να την προστατεύει.
Ίσως ακούγεται αφελές αυτό, πιστεύω όμως ότι χρειάζεται και λίγη φαντασία σε ότι αφορά τη φύση και τη σχέση μας μαζί της, μιας και ούτε στα όνειρά μας θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα απειροελάχιστο απ’ ότι υπάρχει γύρω μας.
H προστασία του περιβάλλοντος είναι ένα απο τα σημαντικότερα θέματα.
Πρέπει να θεσπισθούν αυστηρές ποινές και άμεσα εφαρμόσιμες σε όσους
ρυπαίνουν με τις πράξεις και παραλέιψεις τους το οικοσύστημα
Θεωρώ ότι είναι προς θετική κατεύθυνση
Πιστεύω ότι η προστασία Θαλάσσιου περιβάλλοντος από δραστηριότητες πλοίων και ναυπηγείων καθώς και εξόρυξης κοιτασμάτων είναι ένα πολύ σημαντικό σχέδιο ΠΡΟΛΗΨΗΣ.
ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
PREVENTION POLLUTION
Η εφαρμογή της πρόληψης σε όλες τισ κινήσεις σε αυτό το χώρο είναι και η επιτυχία του σχεδίου.
Άρα ο νόμος καθε αυτός δεν θα ενεργοποιήσει κανέναν και δεν θα μοιράζει κονδύλια. Γιατί όλοι θα ενεργοποιηθούν για να συναντήσουν τις παρατηρήσεις ( διατάγματα κανόνες ) του νομοσχεδίου.
ότι κινείται στον Ευρωπαικό Θαλάσσιο χώρο θα είναι αντιμετωπίσιμο εννιαία με εννιαία κριτήρια με κοινούς κανόνες…
δεν θα αφήνεται στην τύχη κανένα πλωτό μέσο ( πλοίο , πλατφόρμα ) και δεν θα αφήνεται στην τύχη κανένας από το σώμα επιθεωρητών του χώρου που θα αυτοσχεδιάζει…
Μία θέση για κάθετί (και καθέναν)και κάθετί στη θέση του…
Ο αέρας και το νερό μπορεί να μην έχουν ιδιοκτήτη και για αυτό μέχρι τώρα να μην είναι δεσμευτική η προστασία τους, αλλά έχουν δικαιούχους, που σημαίνει ότι αυτοί που τα ρυπαίνουν οφείλουν και να τα καθαρίζουν, ως υποχρέωση προς τους υπόλοιπους. Όταν τα αγαθά αυτά καταστρέφονται, περιορίζεται και το δικαίωμα μας στη χρήση τους, και κανείς δε θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό. Είναι αναγκαίο να θεσπιστούν σκληρά μέτρα απέναντι σε όσους κακοδιαχειρίζονται το οικοσύστημα, γιατί το πρόβλημα που δημιουργούν είναι συνολικό. Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο, όσον αφορά την καταπολέμηση του περιβαλλοντικού προβλήματος και έχουμε φτάσει στο σημείο καμπής όπου είναι επιτακτικό να αφήσουμε τις βραχυπρόθεσμες στρατηγικές γιατί μεσοπρόθεσμα το κόστος θα είναι τεράστιο και μη αντιστρέψιμο. Η διατήρηση του οικοσυστήματος δεν είναι ατομικό πρόβλημα, ούτε καν εθνικό ή διεθνές. Είναι πανανθρώπινο. Το περιβάλλον είναι ενιαίο και λειτουργεί με όρους συγκοινωνούντων δοχείων. Μεταβολές που συμβαίνουν σε ένα κομμάτι του πλανήτη, διαχέονται και μεσοπρόθεσμα επηρεάζουν και τα υπόλοιπα. Η τρύπα του όζοντος προκαλεί κλιματική αλλαγή σε ολόκληρο τον πλανήτη, το λιώσιμο των πάγων ανεβάζει τη στάθμη της θάλασσας με αποτέλεσμα να διαλύονται θαλάσσια οικοσυστήματα και να μεταβάλλεται η τροφική αλυσίδα. Το κάθε κράτος δεν είναι σε ένα κλειστό σύστημα, που δεν επηρεάζεται και δεν επιδρά με τα γειτονικά. Οι συγκεντρώσεις του άνθρακα διαχέονται, το ίδιο η μόλυνση και η αύξηση της θερμοκρασίας. Αυτό καθιστά υπόλογους, όσους είναι σε θέση να παίρνουν αποφάσεις, όχι μόνο απέναντι στους πολίτες του κράτους τους, που επωμίζονται τα άμεσα αποτελέσματα, αλλά και τους πολίτες του κόσμου τους οποίους επηρεάζουν έμμεσα.