1. Μια ουσία ή αντικείμενο που προκύπτει από διαδικασία παραγωγής, πρωταρχικός σκοπός της οποίας δεν είναι η παραγωγή αυτού του στοιχείου, μπορεί να θεωρείται ότι δεν συνιστά απόβλητο όπως αναφέρεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, αλλά υποπροϊόν μόνον εάν πληρούνται οι ακόλουθοι όροι:
α) είναι βέβαιη η περαιτέρω χρήση της ουσίας ή του αντικειμένου,
β) η ουσία ή το αντικείμενο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν απ’ ευθείας χωρίς άλλη επεξεργασία πέραν της συνήθους βιομηχανικής πρακτικής,
γ) η ουσία ή το αντικείμενο παράγεται ως αναπόσπαστο μέρος μιας παραγωγικής διαδικασίας, και
δ) η περαιτέρω χρήση είναι σύννομη, δηλαδή η ουσία ή το αντικείμενο πληροί όλες τις σχετικές απαιτήσεις περί προϊόντων και προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας για τη συγκεκριμένη χρήση και δεν πρόκειται να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία.
2. Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, λαμβάνονται μέτρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που καθορίζουν τα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου συγκεκριμένες ουσίες ή αντικείμενα να θεωρηθούν υποπροϊόντα και όχι απόβλητα, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 3, παράγραφο 1. Τα μέτρα αυτά, θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο που αναφέρεται στο άρθρο 39, παράγραφος 2 του παρόντος και τίθενται αυτόματα σε ισχύ.
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
5.1 Ο όρος «υποπροϊόντα», αν και νομίζω ότι έχει χρησιμοποιηθεί για την μετάφραση Ανακοίνωσης της Επιτροπής με ανάλογο περιεχόμενο, που προηγήθηκε της Οδηγίας, δηλώνει εμμέσως ότι πρόκειται για προϊόν χαμηλότερης αξίας από εκείνο που έχει πρόθεση να παράγει μια διαδικασία. Αυτό μπορεί να είναι αληθές όταν σχεδιάζεται μια διαδικασία παραγωγής, αλλά επηρεάζεται από τις εκάστοτε συνθήκες της αγοράς. Ο όρος «παραπροϊόν», δηλ αυτό που παράγεται ως αναπόσπαστο μέρος μιας διαδικασίας, η οποία στόχο έχει την παραγωγή ενός (άλλου) προϊόντος αποδίδει καλύτερα το όρο «by product»
5.2 Σε αυτό το σημείο του Νόμου αλλά και σε επόμενα π.χ. άρθρο.6.2 γίνεται αναφορά στην διαδικασία λήψης αποφάσεων σε επίπεδο ΕΕ, για επιμέρους ζητήματα και ορίζει ότι αυτά λαμβάνονται με «κανονιστική διαδικασία με έλεγχο». Η διαδικασία αυτή έχει αντικατασταθεί από «κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις» ή «κανονιστικές πράξεις», αφότου τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Οι ισχύουσες νομοθετικές πράξεις, όπως η Οδηγία 2008/98/ΕΚ θα πρέπει να έχουν επικαιροποιηθεί ως προς τις ρυθμίσεις αυτές, έως το 2014. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα πρέπει να εξεταστεί εάν η λεπτομερής αναφορά στην διαδικασία λήψης απόφασης σε επίπεδο ΕΕ, έχει προστιθέμενη αξία για το Νόμο, και εάν ναι, η αναφορά να γίνει με το σωστό τρόπο (πχ τα μέτρα δεν «θεσπίζονται από την Επιτροπή», αλλά προτείνονται από την Επιτροπή και υιοθετούνται με την σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου και, ενδεχομένως, Κοινοβουλίου). Κατά την άποψή μου, η μόνο προστιθέμενη αξία των αναφορών είναι ότι οι αποφάσεις που ρυθμίζουν τεχνικά μη ουσιώδη θέματα της Οδηγίας, και λαμβάνονται σε επίπεδο ΕΕ δεν απαιτούν ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο, αλλά γι’ αυτό πρέπει να διασταυρωθεί και με την Επιτροπή.
στην παράγραφο 1.δ) αναφέρει: η περαιτέρω χρήση είναι σύννομη, δηλαδή η ουσία ή το αντικείμενο πληροί όλες τις σχετικές απαιτήσεις περί προϊόντων και προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας για τη συγκεκριμένη χρήση και δεν πρόκειται να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία.
Δεν θα πρέπει να αναφέρονται οι σχετικές απαιτήσεις περί προιόντων και προστασίας του περιβάλλοντος??
5.1 Ο όρος «υποπροϊόντα», αν και νομίζω ότι έχει χρησιμοποιηθεί για την μετάφραση Ανακοίνωσης της Επιτροπής με ανάλογο περιεχόμενο, που προηγήθηκε της Οδηγίας, δηλώνει εμμέσως ότι πρόκειται για προϊόν χαμηλότερης αξίας από εκείνο που έχει πρόθεση να παράγει μια διαδικασία. Αυτό μπορεί να είναι αληθές όταν σχεδιάζεται μια διαδικασία παραγωγής, αλλά επηρεάζεται από τις εκάστοτε συνθήκες της αγοράς. Ο όρος «παραπροϊόν», δηλ αυτό που παράγεται ως αναπόσπαστο μέρος μιας διαδικασίας, η οποία στόχο έχει την παραγωγή ενός (άλλου) προϊόντος αποδίδει καλύτερα το όρο «by product»
2.5 Σε αυτό το σημείο της ΚΥΑ αλλά και σε επόμενα π.χ. Α.6.2 γίνεται αναφορά στην διαδικασία λήψης αποφάσεων σε επίπεδο ΕΕ, για επιμέρους ζητήματα και ορίζει ότι αυτά λαμβάνονται με «κανονιστική διαδικασία με έλεγχο». Η διαδικασία αυτή έχει αντικατασταθεί από «κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις» ή «κανονιστικές πράξεις», αφότου τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Οι ισχύουσες νομοθετικές πράξεις, όπως η Οδηγία 2008/98/ΕΚ θα πρέπει να έχουν επικαιροποιηθεί ως προς τις ρυθμίσεις αυτές, έως το 2014. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα πρέπει να εξεταστεί εάν η λεπτομερής αναφορά στην διαδικασία λήψης απόφασης σε επίπεδο ΕΕ, έχει προστιθέμενη αξία για την ΚΥΑ, και εάν ναι, η αναφορά να γίνει με το σωστό τρόπο (πχ τα μέτρα δεν «θεσπίζονται από την Επιτροπή», αλλά προτείνονται από την Επιτροπή και υιοθετούνται με την σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου και, ενδεχομένως, Κοινοβουλίου). Κατά την άποψή μου, η μόνο προστιθέμενη αξία των αναφορών είναι ότι οι αποφάσεις που ρυθμίζουν τεχνικά μη ουσιώδη θέματα της Οδηγίας, και λαμβάνονται σε επίπεδο ΕΕ, δεν απαιτούν ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο, αλλά γι’ αυτό πρέπει να διασταυρωθεί και με την Επιτροπή
Υποπροϊόντα
2. Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, λαμβάνονται μέτρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που καθορίζουν τα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου συγκεκριμένες ουσίες ή αντικείμενα να θεωρηθούν υποπροϊόντα και όχι απόβλητα, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 3, παράγραφο 1. Τα μέτρα αυτά, θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο που αναφέρεται στο άρθρο 39, παράγραφος 2 του παρόντος και τίθενται αυτόματα σε ισχύ.
Προτείνουμε την διατύπωση του άρθρου 5 παράγραφος 2 ως εξής:
2. Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, είναι δυνατό να λαμβάνονται μέτρα που να καθορίζουν τα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου συγκεκριμένες ουσίες ή αντικείμενα να θεωρηθούν υποπροϊόντα και όχι απόβλητα, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 3, ορισμό 1. Τα μέτρα αυτά, για το αν θεωρείται απόβλητο ή όχι, θεσπίζονται από τις Εθνικές Αρμόδιες Αρχές, με συμμόρφωση όμως των ήδη κριθέντων από τις Κοινοτικές Υπηρεσίες και τη Νομολογία των Δικαστηρίων, COM(2007) 59 τελικό. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, «περί Ερμηνευτική ανακοίνωση για τα απόβλητα και τα παραπροϊόντα» καθώς και άλλες σχετικές κοινοτικές νομοθετικές πράξεις όταν πληρούνται οι απαιτήσεις της εν λόγω νομοθεσίας»
Διατυπώνοντας το άρθρο 5 παράγραφο 2 ως ανωτέρω για τους εξής λόγους:
Η έκφραση «είναι δυνατόν» είναι πιο «ελαστική» από την προτεινόμενη διατύπωση την οποία θεωρούμε «ανελαστική» και επιπλέον έχουμε δικαίωμα μονομερώς ως χώρα, να θεσπίσουμε κριτήρια που μας εξυπηρετούν.
Ως προς το ποια Αρχή είναι καταλληλότερη να έχει την αρμοδιότητα καθορισμού των αποβλήτων, θεωρούμε ότι καταλληλότερες είναι οι Εθνικές Αρχές, οι οποίες και αποτελούν ένα πολύ πιο ευέλικτο όργανο έκδοσης κανονιστικών – ερμηνευτικών πράξεων, που επιπλέον θα έχει και την δυνατότητα να συμμορφώνεται προς την Κοινοτική Νομοθεσία – Νομολογία.
Υποπροϊόντα
1. Μια ουσία ή αντικείμενο που προκύπτει από διαδικασία παραγωγής, πρωταρχικός σκοπός της οποίας δεν είναι η παραγωγή αυτού του στοιχείου, μπορεί να θεωρείται ότι δεν συνιστά απόβλητο όπως αναφέρεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, αλλά υποπροϊόν μόνον εάν πληρούνται οι ακόλουθοι όροι:
α) είναι βέβαιη η περαιτέρω χρήση της ουσίας ή του αντικειμένου,
β) η ουσία ή το αντικείμενο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν απ’ ευθείας χωρίς άλλη επεξεργασία πέραν της συνήθους βιομηχανικής πρακτικής,
γ) η ουσία ή το αντικείμενο παράγεται ως αναπόσπαστο μέρος μιας παραγωγικής διαδικασίας, και
δ) η περαιτέρω χρήση είναι σύννομη, δηλαδή η ουσία ή το αντικείμενο πληροί όλες τις σχετικές απαιτήσεις περί προϊόντων και προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας για τη συγκεκριμένη χρήση και δεν πρόκειται να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία.
Προτείνουμε την διατύπωση του άρθρου 5 παράγραφος 1 ως εξής:
1. Μια ουσία ή αντικείμενο που προκύπτει από διαδικασία παραγωγής-επεξεργασίας και πρωταρχικός σκοπός της οποίας δεν είναι η παραγωγή αυτού του στοιχείου, μπορεί να θεωρείται ότι δεν συνιστά απόβλητο όπως αναφέρεται στο άρθρο 3, παράγραφος 1, αλλά υποπροϊόν μόνον εάν πληρούνται οι ακόλουθοι όροι:
α) είναι βέβαιη η περαιτέρω χρήση της ουσίας ή του αντικειμένου,
β) η ουσία ή το αντικείμενο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν απ’ ευθείας χωρίς άλλη επεξεργασία πέραν της συνήθους βιομηχανικής πρακτικής,
γ) η ουσία ή το αντικείμενο παράγεται ως αναπόσπαστο μέρος μιας παραγωγικής διαδικασίας, και
δ) η περαιτέρω χρήση είναι σύννομη, δηλαδή η ουσία ή το αντικείμενο πληροί όλες τις σχετικές απαιτήσεις περί προϊόντων και προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας για τη συγκεκριμένη χρήση και δεν πρόκειται να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία.
Διατυπώνοντας το άρθρο 5 παράγραφο 1 ως ανωτέρω για τους εξής λόγους:
Η επεξεργασία ως έννοια εμπεριέχει τις έννοιες της επαναχρησιμοποίησης-ανάκτησης-ανακύκλωσης, παραγωγής.
Η διάταξη του άρθρου αυτού (5) μπορεί να καλύψει επακριβώς τα ΥΠΟΠΡΟΪΟΝΤΑ που προέρχονται από την έκθλιψη του ελαιοκάρπου για την παραγωγή ελαίου, από τα ελαιοτριβεία των ΔΥΟ ΦΑΣΕΩΝ.
Αυτά τα ελαιοτριβεία επιδοτούνται λόγω της αποφυγής ρύπανσης των αποδεκτών με λιόζουμα. Κι όμως παρ’ όλο που έχουν πάρει επιδότηση και έχουν αλλάξει τον εξοπλισμό των ελαιοτριβείων τους, πολλοί ελαιουργοί τα χρησιμοποιούν σε τρεις φάσεις και ρυπαίνουν τα ποτάμια και τους αποδέκτες. Η ζωή στα ποτάμια αυτά έχει ΧΑΘΕΙ σχεδόν ολοκληρωτικά εξ αιτίας αυτής της πρακτικής.
Το ΥΠΕΚΑ θα πρέπει να δώσει λύση άμεση σε αυτό πρόβλημα με το να προτείνει στην ΕΕ να κατατάξει το υποπροϊόν αυτό στα υποπροϊόντα του άρθρου αυτού.
Τα ελαιοτριβεία των 2 φάσεων ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ για την παραγωγή του λαδιού προσθετο νερό στο «ντεκάντερ» (εκεί που διαχωρίζεται το λάδι από τα υπόλοιπα προϊόντα του ελαιόκαρπου) και επομένως δεν υπάρχουν ΚΑΘΟΛΟΥ ΥΓΡΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΠΟΥ ΡΥΠΆΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ.
Για να μπορεί όμως να γίνει η επεξεργασία του ΥΠΟΠΡΟΪΟΝΤΟΣ αυτού απαιτούνται πυρηνελαιουργεία που δεν χρησιμοποιούν τη μέθοδο της ξήρανσης που εκλύουν στο περιβάλλον καπνούς υγρασία και σωματίδια, απαιτούνται ΠΥΡΗΝΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΑ ΔΥΟ ΦΑΣΕΩΝ που το υποπροϊόν διαχωρίζεται
α. σε λάδι (υποβαθμισμένο ανάλογα με το χρόνο παραμονής του υπολείμματος),
β σε «λιοκόκι» με υψηλή θερμαντική δύναμη και
γ. υπόλοιπη πούλπα για κομποστοποίηση.
Ενώ με τα ελαιοτριβεία 3 φάσεων η πούλπα αυτή της γ. πέρίπτωσης (τεράστιες ποσότητες) – και στη Μεσσηνία πάνω από 1000 τόνοι λαδιού -πηγαίνει στα ποτάμια και τις θάλασσες μαζί με τα απόνερα.
Θα πρέπει αυτός ο τύπος ΠΥΡΗΝΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟΥ, επειδή δεν ρυπαίνει το περιβάλλον, να επιδοτείται και αυτός, που σήμερα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
«Ενα ελαιοτριβείο ΤΡΙΩΝ ΦΑΣΕΩΝ κατά το χρόνο λειτουργίας του, ρυπαίνει καθημερινά θάλασσες και ποτάμια, όσο μια πόλη 100.000 κατοίκων !! Αυτό είναι το ρυπαντικό του φορτίο.» (Καθηγητής Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Κων. Μπαλής.)
Το ΥΠΕΚΑ πρέπει να λύσει το πρόβλημα.
Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα μετά τα ΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ.
Τα υποπροϊόντα μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν με αυστηρούς όρους και κριτήρια σύμφωνα με το άρθρο 1 και τα μέτρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που καθορίζουν τα κριτήρια.
– Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ασσήρου “Φίλοι της Γης”
τηλ. : 23940 61715 e-mail : peribsylassirou@yahoo.gr
– Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ευρύτερης Περιοχής Λαγκαδά
τηλ. : 6932 249 441
– Ενωση Γιαουρτοπαραγωγών Δορκάδος
τηλ. : 6944 777 516
– Σύλλογος Μελισσοκόμων Επαρχίας Λαγκαδά
τηλ. : 23940 92017
– Γεωργικός Συνεταιρισμός Ασσήρου
τηλ. : 23940 61216
– Κυνηγετικός Σύλλογος Λαγκαδά “Αρτεμις”
τηλ. : 23940 23063
– Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Δ. Σ. Ασσήρου
τηλ. : 23940 61266
§2
«Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, λαμβάνονται μέτρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που καθορίζουν τα κριτήρια…».
Να αντικατασταθεί με:
«Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, είναι δυνατό να λαμβάνονται μέτρα που να καθορίζουν τα κριτήρια…».
Επιπρόσθετα, η φράση «Τα μέτρα αυτά, θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο που αναφέρεται στο άρθρο 39, παράγραφος 2 του παρόντος και τίθενται αυτόματα σε ισχύ.»
να αντικατασταθεί, σύμφωνα με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ, με:
«Τα μέτρα αυτά, τα οποία αποσκοπούν στην τροποποίηση μη ουσιωδών στοιχείων της παρούσας οδηγίας δια της συμπληρώσεώς της, θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή…»
Αιτιολόγηση: Στην Οδηγία 2008/98/ΕΚ, ο καθορισμός κριτηρίων είναι δυνητικός («Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1, είναι δυνατό να λαμβάνονται μέτρα που να καθορίζουν…»). Δεν μπορεί με τον συγκεκριμένο νόμο να επιβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο καθορισμός κριτηρίων. Σε περίπτωση που αυτά δεν εκδοθούν, θα πρέπει η αρμόδια αρχή να είναι σε θέση να αποφασίζει εάν ένα υλικό αποτελεί υποπροϊόν ή απόβλητο, με βάσει τα κριτήρια του άρθρου 5.
§2
«Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, λαμβάνονται μέτρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που καθορίζουν τα κριτήρια…».
Να αντικατασταθεί με:
«Με βάση τους όρους που ορίζονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, είναι δυνατό να λαμβάνονται μέτρα που να καθορίζουν τα κριτήρια…».
Επιπρόσθετα, η φράση «Τα μέτρα αυτά, θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο που αναφέρεται στο άρθρο 39, παράγραφος 2 του παρόντος και τίθενται αυτόματα σε ισχύ.»
να αντικατασταθεί, σύμφωνα με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ, με:
«Τα μέτρα αυτά, τα οποία αποσκοπούν στην τροποποίηση μη ουσιωδών στοιχείων της παρούσας οδηγίας δια της συμπληρώσεώς της, θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή…»
Άρθρο 5 παρ 1.α.
Για να οριστεί μια ουσία ή αντικείμενο που προκύπτει από διαδικασία παραγωγής ως «υποπροϊον» χρειάζεται ως προϋπόθεση να είναι βέβαιη η περαιτέρω χρήση ολόκληρης της παραγόμενης ποσότητας ή αρκεί μέρους της; Αν, ας υποθέσουμε, χρησιμοποιείται το 90% αυτής, αυτό είναι υποπροϊόν και το υπόλοιπο 10% απόβλητο;
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ
ΤΟΥ Ν.3851/2010 (ΦΕΚ 85/Α/4-06-2010)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΟΜΑΖΑ
Η ισχύουσα σήμερα νομοθεσία, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (βιοαέριο) από βιομάζα (ΑΠΕ), έχει τρία (3) μεγάλα κενά που καθιστούν διάτρητο τον νόμο για το πρόβλημα που θέλει να επιλύσει (Διαχείριση οργανικών αποβλήτων και παραγωγή πράσινου CO2).
Με τον νόμο αυτόν επιδοτείται η μεγαβατώρα με 220€ ή 253€.
Η τιμή αυτή της MWh, είναι από τις μεγαλύτερες σε όλο τον κόσμο και δίδεται για να βοηθήσει στην επίλυση των δύο πολύ μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα :
Της Διαχείρισης των Οργανικών και Βιοαποδομήσιμων ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ.
Της παραγωγής Βιοαερίου – Ηλεκτρικής ενέργειας και Πράσινου CO2.
Στη σημερινή περιβαλλοντική και οικονομική πολύ δύσκολη συγκυρία, που διανύει η χώρα μας, επιβάλλεται οι επιδοτήσεις που δίδονται πρέπει να εξασφαλίζουν ότι επιλύουν ολοκληρωτικά τα προβλήματα για τα οποία θεσπίστηκαν και να διασφαλίζουν απολύτως τις θυσίες του Ελληνικού λαού καθώς και την βοήθεια που παρέχεται από την Ε.Ε και το ΔΝΤ.
Πρέπει ρητώς να αναφερθεί ότι η επίλυσης των ανωτέρω προβλημάτων, έχει τελείως άλλη αντιμετώπιση στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης (Γερμανία, Βέλγιο, Σουηδία, Φιλανδία κλπ) από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης και συγκεκριμένα από την Ελλάδα.
Οι χώρες τις Βόρειας Ευρώπης έχουν ήδη επιλύσει (εδώ και δεκαετίες) το πρόβλημα της διαχείρισης των οργανικών και βιοαποδομήσιμων ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ και επικεντρώθηκαν μόνο στη παραγωγή Ηλεκτρικής ενέργειας και πράσινου CO2.
Σε αντίθεση οι χώρες της Νοτίου Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδος, που δεν έχουν ακόμη επιλύσει το πρόβλημα της διαχείρισης των οργανικών και βιοαποδομήσιμων ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ, πρέπει να τους ενδιαφέρει πρωτίστως να επιλύσουν το πρόβλημα αυτό σε συνδυασμό και με το πρόβλημα της παραγωγής πράσινου CO2.
Επιβάλλεται λοιπόν η Ελληνική νομοθεσία να διασφαλίζει απολύτως, και τις δύο (2) παραπάνω παραμέτρους, για την επιδοτούμενη αυτή τιμή της MWh.
Με την ολιγόμηνη εφαρμογή του νόμου και από τις αιτήσεις που κατέθεσαν φορείς – εταιρείες, για την άδεια παραγωγής Ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα στην αρμόδια αρχή (ΡΑΕ) αποδείχτηκε ότι, αρκετοί επιτήδειοι εκμεταλλεύτηκαν το κενό που υπάρχει στον νόμο.
Το κενό αυτό του Νόμου δεν διασφαλίζει την απόλυτη συνύπαρξη παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και πράσινου CO2 από βιομάζα που προέρχεται κατά πλειονότητα από Οργανικά και Βιοαποδομήσιμα ΑΠΟΒΛΗΤΑ.
Έτσι εκδόθηκαν άδειες από την ΡΑΕ, σε φορείς – εταιρείες που το σύνολο της προς διαχείριση Βιομάζας κατά μεγάλη πλειοψηφία είναι οργανικά ΤΡΟΦΙΜΑ (ενσιρώματα) καθώς και ΠΡΟΪΟΝΤΑ (Γλυκερίνη) που έχουν μεγάλες ποσότητες ενώσεις του Άνθρακα που δεν έχουν καταναλωθεί από την βιολογική επεξεργασία.
Αυτό γίνεται γιατί τα ενσιρώματα και η γλυκερίνη, που έχουν υψηλές συγκεντρώσεις άνθρακα λόγω της μη βιολογικής επεξεργασίας, παράγουν με απλούστερες διαδικασίες μεγάλες ποσότητες Βιοαέριο με συνέπια το μεγάλο κέρδος σε συνάρτηση με την υπάρχουσα τιμή της MWh,
Οι μονάδες αυτές (food to energy) δεν επιλύουν το πρόβλημα της διαχείρισης των Οργανικών και βιοαποδομήσιμων αποβλήτων που ρυπαίνουν και μολύνουν και που καλείται η Ελλάδα αν δεν τα επιλύσει άμεσα να πληρώνει τεράστια πρόστιμα.
Για τις μονάδες αυτές στην Γερμανία οι επιδοτήσεις έχουν περικοπή.
Οι μονάδες (waste to energy) που διαχειρίζονται συνολικά Οργανικά και Βιοαποδομήσιμα απόβλητα, έχουν πιο σύνθετες διαδικασίες για να παράξουν Βιοαέριο – Ηλεκτρική ενέργεια και Πράσινο CO2 και μπορούν να λειτουργήσουν και χωρίς ενσιρώματα και γλυκερίνες.
Εάν δεν υπάρξει άμεση τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου που να διασφαλίζει πρωτίστως την διαχείριση των οργανικών και βιοαποδομήσιμων ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ θα έχουμε επιδοτήσει με πολλά εκατομμύρια Ευρώ την παραγωγή πράσινου CO2, χωρίς να επιλύσουμε τα τεράστιο πρόβλημα της διαχείρισης των οργανικών και βιοαποδομήσιμων ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ και θα επωμιστούμε όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις (οικονομικές και περιβαλλοντικές).
Προτεινόμενη λύση διασφάλισης των δύο (2) παραμέτρων
Ο ορισμός του Οργανικού Αποβλήτου είναι το κατάλοιπο από οποιαδήποτε επεξεργασία φυσική ή βιομηχανική που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή σε ζώα ή σε ανθρώπους, δεν είναι Προϊόν και δεν έχει καμία εμπορική αξία.
1. Η επιδοτούμενη τιμή των 220€ ή 253€ την μεγαβατώρα να δίδεται για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που το σύνολο της Βιομάζας να περιέχει τουλάχιστον κατά 85% Οργανικό ΑΠΟΒΛΗΤΟ ή Βιοαποδομήσιμο υλικό.
Το υπόλοιπο 15% μπορεί να είναι άλλης μορφής οργανικής προέλευσης.
2. Επιδότηση 110€ ή 130€ την μεγαβατώρα να δίδεται για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που το σύνολο της Βιομάζας, να περιέχει λιγότερο από 85% Οργανικό ΑΠΟΒΛΗΤΟ ή Βιοαποδομήσιμο υλικό.
3. Επιδότηση 90€ ή 100€ την μεγαβατώρα να δίδεται για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από Βιομάζα ή Βιοαποδομήσιμο υλικό ανεξαρτήτως οργανικής σύστασης αν η μονάδα που θα τα διαχειριστεί χρησιμοποιεί και Φυσικό Αέριο. Δηλαδή σε συμπαραγωγή γιατί υπάρχει άμεσα ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί το Φυσικό Αέριο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με βιοαέριο, αφού οι ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες είναι οι ίδιες.
4. Ακόμη πρέπει να προσεχθεί στην περιοχή που θα λειτουργεί μονάδα διαχείρισης αποβλήτων με παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας να μην υπάρχει σε απόσταση ενός (1) χιλιομέτρου μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Φυσικό Αέριο για να μην έχουμε τους προηγούμενους κινδύνους.
Ολοκληρωμένη λύση Διαχείριση οργανικών αποβλήτων
Τα περιβαλλοντικά πρόβλημα που δημιουργούνται από το κατάλοιπο της λειτουργίας μονάδων διαχείρισης αποβλήτων στις πλείστες περιπτώσεις, δημιουργούν μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα από αυτά που καλούνται να λύσουν, αν δεν τα διαχειριστούμε και αυτά καταλλήλως..
Για την ολοκληρωμένη και σωστή διαχείριση των οργανικών και βιοποδομήσιμων αποβλήτων, πρέπει εκτός των ανωτέρω διαπιστώσεων, να ληφθεί ακόμα υπόψη ότι:
Οποιαδήποτε τεχνική, οικονομική και περιβαλλοντική μελέτη κατατίθεται σε οποιοδήποτε φορέα, επιβάλλεται να καταγράφει και να αναλύει αποδεδειγμένα και εγγυημένα τον τρόπο της διαχείρισης και αξιοποίησης του καταλοίπου (στερεού και υγρού) της επεξεργασίας, με βάσει την Ελληνική και Ε.U νομοθεσίας.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΠΛΑΣΜΑ
Οι μονάδες Διαχείρισης Αποβλήτων – Απορριμμάτων, που χρησιμοποιούν στα συστήματά τους την νέα τεχνολογία του Πλάσματος Ηλεκτρικού Τόξου Συνεχούς Ρεύματος, άρχισαν να έχουν παγκοσμίως ηγετική θέση, με πληθώρα εγκατεστημένων μονάδων σε όλο τον κόσμο και είναι στην Ευρώπη.
Η τεχνολογία αυτή, έχει ευρύτατο φάσμα εφαρμογών που περιλαμβάνει:
• Διαχείριση και αδρανοποίηση Επικίνδυνων και Τοξικών Αποβλήτων
• Διαχείριση και αδρανοποίηση Ραδιενεργών Αποβλήτων
• Καθαρισμό και Αποστείρωση μολυσμένων εδαφών
• Ανάκτηση πολύτιμων μετάλλων από απόβλητα
• Διαχείριση λυματολάσπης με αδρανοποίηση και ανάκτηση των Επικίνδυνων και Τοξικών καθώς και των Βαρέων Μετάλλων
• Διαχείριση Στερεών Αστικών Αποβλήτων με παραγωγή Ηλεκτρικής ενέργειας και αδρανούς τελικού Υαλοποιημένου Προϊόντος με Εμπορική αξία και με πολύ μειωμένο κόστος κατασκευής και λειτουργίας.
Τι είναι το Πλάσμα
Το πλάσμα είναι ιονισμένο αέριο υψηλής ενέργειας και έντονης φωτεινής ακτινοβολίας. Θεωρείται ως η τέταρτη κατάσταση της ύλης μετά τα στερεά, τα υγρά και τα αέρια. Σε κατάσταση πλάσματος βρίσκεται ο αέρας στον κεραυνό και τους ηλεκτρικούς σπινθήρες, στο ηλεκτρικό τόξο της οξυγονοκόλλησης στη φωτόσφαιρα του ήλιου κλπ.
Η δημιουργία του ηλεκτρικού τόξου δεν απαιτεί την ανάφλεξη συμβατικών καυσίμων αλλά μόνο ηλεκτρική ενέργεια. Για το λόγο αυτό το πλάσμα αποτελεί την πλέον καθαρή πηγή έντονης θερμότητας (30000C) και φωτός.
Ο συνδυασμός της υψηλής θερμοκρασίας με την έντονη φωτεινή ακτινοβολία έχουν τη δυνατότητα να διασπούν και να καταστρέφουν άμεσα, όλες τις επικίνδυνες και τοξικές χημικές ενώσεις. Η τεχνογνωσία που έχει αναπτυχτεί, δημιουργεί και διατηρεί το πλάσμα σε απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο και έχει τη δυνατότητα να καθορίζει τα παραγόμενα προϊόντα και τις αναλογίες τους.
Ο τρόπος διαχείρισης και επεξεργασίας που χρησιμοποιείται είναι ολοκληρωτικός και παράγει προϊόντα απολύτως αδρανή και αβλαβή ανάλογα με την κάθε επεξεργασία και το εναπομένον τελικό υλικό από την επεξεργασία είναι ένα υαλώδες υλικό απολύτως αδρανές και αβλαβές, που δεν είναι κατάλοιπο αλλά προϊόν καταχωρημένο στον επίσημο κατάλογο των εμπορεύσιμων προϊόντων της E.U. διαθέτοντας κωδικοποίηση εμπορεύσιμου προϊόντος (commodity code) και μπορεί να εμπορευθεί για κατασκευαστικές, οικοδομικές και διακοσμητικές ακόμη χρήσεις.
Η διαχείριση και επεξεργασία των στερεών αστικών αποβλήτων είναι ολοκληρωτική (όπως αναλύεται κατωτέρω) και παράγει ηλεκτρική ενέργεια και ένα υαλώδες υλικό απολύτως αδρανές και αβλαβές.
Η διαδικασία επεξεργασίας των Στερεών Αποβλήτων
Τα στερεά αστικά απόβλητα μετά το διαχωρισμό των ανακυκλώσιμων πολτοποιούνται και εισάγονται σε θάλαμο αεριοποίησης. Εκεί και με ενέργεια που προέρχεται από την ίδια τη θερμογόνο τους δύναμη υπερθερμαίνονται και το μεγαλύτερο μέρος τους αεριοποιείται.
Η διαδικασία δεν είναι καύση και δεν υπάρχει ανάφλεξη.
Κατόπιν, το αέριο και τα στερεά εισάγονται στο δεύτερο θάλαμο όπου εκτίθενται στην υπερθέρμανση και τη φωτεινή ακτινοβολία του πλάσματος ηλεκτρικού τόξου. Όλες οι χημικές ενώσεις διασπώνται και με τον κατάλληλο χειρισμό, ανασυντίθενται, τα μεν αέρια σε ένα αέριο μίγμα πλούσιο σε υδρογόνο και απολύτως απαλλαγμένο από κάθε τοξικότητα, τα δε στερεά τήκονται και σχηματίζουν το υαλώδες προϊόν.
Στην επόμενη και τελευταία φάση το αέριο μίγμα οδεύει με απόλυτα καθαρό τρόπο σε ηλεκτρογεννήτρια παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια.
Σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, τηρούνται οι αυστηρότεροι περιβαλλοντικοί όροι και standards της EU. Ενδεικτικά, ακολουθεί πίνακας αέριων εκπομπών.
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΟΝ
ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η ανωτέρω μέθοδος έχει πληθώρα εφαρμογών στην Ελλάδα και συγκεκριμένα όπου έχουμε απόβλητα όπως :
Διαχείριση επικίνδυνων και τοξικών αποβλήτων της Βιομηχανικής Ζώνης Οινοφύτων – Βοιωτίας (Μόλυνση Ασωπού).
Διαχείριση επικίνδυνων και τοξικών αποβλήτων Διυλιστηρίων και Πετροχημικών.
Διαχείριση Λυματολάσπης των Βιολογικών Καθαρισμών των πόλεων και των Βιομηχανικών Μονάδων (Υγρής ή Αποξηραμένης) π.χ. Ψυτάλλειας.
Διαχείριση Ηλεκτρονικών και Ηλεκτρικών συσκευών, με ανάκτηση όλων των πολυτίμων μετάλλων.
Διαχείριση και ενεργειακή αξιοποίηση Στερεών Αστικών Αποβλήτων.
Καθαρισμός και αδρανοποίηση παλαιών Χωματερών.
Ανάκτηση πολύτιμων μετάλλων από Βιομηχανικά απόβλητα (Καταλύτες, Υπολείμματα σκουριών κλπ).
Ανάκτηση μετάλλων όπως αλουμινίου, σιδήρου, νικελίου, χρωμίου κλπ.
Η Ιπτάμενη Τέφρα σε ποια κατηγορία ανήκει;
Μπράβο, θρίαμβος.
Δηλαδή αν κάποιος πάει να βγάλει χρυσό και επειδή όσο large να νομίζουν ότι είναι κάποιοι, πετύχουν και βαρέα μέταλλα στο έδαφος, τότε ο μόλυβδος ή ο υδράργυρος είναι υποπροϊόν το οποίο δεν πρέπει να διαχειριστεί; Φαντάζομαι, και τα κυανιούχα άλατα από την υδρομεταλλουργία κάτι αντίστοιχο; Άλλωστε, όλο και κάποιον «διακεκριμένο» θα βρείτε που να μπορεί να αποδείξει ότι και τα κυανιούχα (υδροκυάνιο-δηλητήριο του Σωκράτη) μέρος της Φύσης είναι.
Ψάχνω τόση ώρα να βρω το Άρθρο 13 στη συγκεκριμένη παράγραφο αλλά δεν τη βρίσκω. Μάλλον ήταν υποπροϊόν…
Ειδικό από το Τ.Ε.Ε. θα χρειαστείτε που να επιβεβαιώσει ότι όλα έγιναν νόμιμα και ηθικά.
Αχ, τι ωραία που έρχεται ανάπτυξη…Αισθάνομαι περήφανος και αξιοπρεπής που θα μας δανείσουν οι αγορές αν είμαστε καλά παιδιά.
Δεν πειράζει που ολόκληρες περιοχές θα πουν το νερό νεράκι…αρκεί που θα βγούμε περήφανα στις αγορές!
Θεμιστοκλής Α. Ιωαννίδης
Επικ. Καθηγητής (Π.Δ.407/80)
Τμήμα Μηχανικών και Επιστήμης των Υλικών
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Χρησιμοι τροποι επεξεργασιας ειναι η δημιουργια εργοστασιου καυσης σκουπιδιων με ορους και χρησιμοτητα που να πληρει ολα τα κριτηρια για ενα αριστο περιβαλλον, για ενα κοσμημα που να αντλει μειωνοντας τους ρυπους ενεργεια μεσω της καυσης και να την διοχετευει σε κτιρια και μηχανισμους. Στην Γερμανια ενα τετοιο εργο εχει μεσα στο κεντρο της πολης εχει παραστει αξιολογο και πολυ κερδοφορο. Επισης ο τροπος προσεγγισης των πολιτων για χρηση σκουπιδοφαγων θα ηταν ενα μεγαλο συν για την τελικη συγκομιδη των αποβλητων , καθως και η εκμεταλλευση των οικιακων νερων που διοχετευονται ειτε σε υπογειους εδαφιους υδροφορους οριζοντες ειτε σε αλλους υδατινους αποδεκτες.