1. Οι δραστηριότητες εντός των ορίων των μικρών νησιωτικών υγροτόπων, όπως αυτά καθορίζονται στο Παράρτημα Β του παρόντος, πρέπει να στοχεύουν ιδίως :
(α) Στη διαχείριση, αποκατάσταση και ανάδειξη των υγροτοπικών εκτάσεων και των λειτουργιών τους.
(β) Στη δημιουργία υποδομών για την προστασία και τη διατήρηση των υγροτόπων, όπου απαιτείται.
(γ) Στην ενημέρωση και διακίνηση των επισκεπτών.
2. Για τις δραστηριότητες των περιπτώσεων (α) και (β) της προηγούμενης παραγράφου, εκπονείται περιβαλλοντική έκθεση και τηρείται η διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, βάσει των διατάξεων του Κεφαλαίου Δ, της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 11014/703/Φ104/2003 (Β΄ 332). Αρμόδιος για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων είναι ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
3. Εντός των ορίων των μικρών νησιωτικών υγροτόπων, όπως αυτά καθορίζονται στο Παράρτημα Β του παρόντος, απαγορεύονται:
(α) Οι εργασίες δόμησης και ειδικότερα η ανέγερση οποιασδήποτε μόνιμης ή προσωρινής κατασκευής που δεν σχετίζεται άμεσα με την προστασία και διατήρησή τους, την επιστημονική παρακολούθηση της κατάστασης διατήρησής τους και την περιβαλλοντική ενημέρωση των επισκεπτών,
(β) Η διάνοιξη οδικού δικτύου,
(γ) H αφαίρεση φυσικής βλάστησης. Επιτρέπονται κατ’ εξαίρεση οι παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην αποκατάσταση ή/και στη διαχείριση των υγρότοπων, στο πλαίσιο εφαρμογής εγκεκριμένων διαχειριστικών σχεδίων,
(δ) Οι αποξηράνσεις και τα αποστραγγιστικά έργα,
(ε) Οι επιχωματώσεις,
(στ) Η απόρριψη στερεών και υγρών αποβλήτων,
(ζ) Η εισαγωγή ξενικών ειδών πανίδας και χλωρίδας,
(η) Οι εξορύξεις αδρανών και άλλων υλικών,
(θ) Η επέκταση των καλλιεργειών,
(ι) Η βόσκηση, εκτός αν από ειδική μελέτη προκύπτει ότι σχετίζεται με τη διαχείριση του υγροτόπου,
(ια) Η αλιεία και οι ιχθυοκαλλιέργειες
(ιβ) Οι αμμοληψίες εκτός αν από ειδική μελέτη, προκύπτει ότι σχετίζονται με τη διαχείριση του υγροτόπου.
Άρθρο 2 Χρήσεις, δραστηριότητες, μέτρα, όροι και περιορισμοί προστασίας και διαχείρισης
Παράγραφος 1 (α): Να συμπεριληφθεί ως στόχος η «Διατήρηση». Προτεινόμενη σύνταξη: «Στη διατήρηση, αποκατάσταση και ανάδειξη των υγροτοπικών εκτάσεων και των λειτουργιών τους και στην αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων τους».
Παράγραφος 1 (β): Είναι ασαφές και μπορεί να δημιουργήσει παρερμηνείες, ενέχονται δε κίνδυνοι από κακή εφαρμογή. Είναι αναγκαίο να τίθενται προϋποθέσεις. Ειδικά για τις υποδομές, εύλογο θα ήταν εντός των ορίων να επιτρέπονται μόνον ελαφριές κατασκευές (π.χ. πινακίδες, παρατηρητήρια). Σε κάθε περίπτωση, είναι σκόπιμο να προστεθεί «υπό την επιφύλαξη της παραγράφου 3 του παρόντος».
Παράγραφος 3: Στις απαγορεύσεις να προστεθούν: «(ιγ) Παρεμβάσεις οι οποίες προκαλούν αλλαγή του υδρολογικού καθεστώτος του υγροτόπου, πλην αυτών που αποσκοπούν αποκλειστικά στη διατήρηση του υγροτόπου. (ιδ) Παρεμβάσεις οι οποίες προκαλούν αλλοίωση του τοπίου». Στα εδάφια (ι) και (ιβ) Η διατύπωση «με τη διαχείριση του υγροτόπου» να αντικατασταθεί με τη διατύπωση «με τη διατήρηση του υγροτόπου και την αειφορική διαχείριση των πόρων του».
Ονομάζομαι Ιωάννης Κουζούμης. Είμαι αρχιτέκτων Μηχανικός και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΑΡΟΥ. Επίσης είμαι πρόεδρος τοης Τοπικής Επιτροπής Πάρου της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.
Θα πρέπει ρητά να αναφερθεί ότι κάθε κατασκευή που βρίσκεται εντός των ορίων των υγροτόπων και δεν διαθέτει σχετική νόμιμη οικοδομική άδεια θα πρέπει να κατεδαφιστεί εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος (π.χ. ενός έτους) με ευθύνη και έξοδα των ιδιοκτητών ή αυτών που την έχουν κατασκευάσει. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των ιδιοκτητών ή των κατασκευαστών θα πρέπει υποχρεωτικά να κατεδαφίζει την αυθαίρετη κατασκευή ο Δήμος και να καταλογίζει το κόστος στον ιδιοτκήτη της ή σε όποιον είχε κάνει την κατασκευή.
Μόνο έτσι θα απαλαγούν οι υγρότοποι αυτοί από τις αυθαίρετες κατασκευές.
Επίσης θα πρέπει να προβλευθεί η δημιουργία σε κάθε Καλλικρατικό Δήμο ενός δημοτικού φορέα διαχείρησης και προστασίας των υγροτόπων. Σε κάθε Δήμο δηλαδή να δημιουργηθεί ένας φορέας ο οποίος να είναι υπεύθυνος για την προστασία και την ανάδειξη των υγροτόπων. Στην εποχή του Καλλικράτη δεν μπορεί οι Δήμοι να αποποιούνται της ευθύνης προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος επικαλούμενοι ότι είναι αναρμόδιοι. Στους δημοτικούς φορείς διαχείρησης θα πρέπει να συμετάσχουν εκπρόσωποι άλλων σχετικών δημοσίων υπηρεσιών (δασαρχείο, λιμενικό σώμα, αστυνομία, κλπ) καθώς και εκπρώσωποι τοπικών περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Σας αναφέρω ότι στην περιοχή Πρέβεζας, εκτός του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού, υπάρχουν αρκετοί παρόμοιοι υγρότοποι που χρήζουν προστασίας, λαμβάνοντας μέτρα όπως το υπό διαβούλευση Π.Δ.
Προτείνουμε την επέκταση του συγκεκριμένου Π.Δ., ώστε να περιλάβει και τους μή νησιωτικούς υγροτόπους, όσο είναι ακόμα νωρίς γιά την επιβίωσή τους.
Συγκεκριμένα ο «Ορμος Βαθύ», ένα φυσικό ιχθυοτροφείο με πλούσια χλωρίδα και πανίδα (βίδρες, αλκυώνες, τσικνιάδες κλπ.), αποδέκτης δύο υδατορευμάτων, σε συνέχεια του Αμβρακικου Κόλπου, βρίσκεται σχεδόν εντός του οικιστικού ιστού της πόλης της Πρέβεζας, κινδυνεύει να αλλοιωθεί από ανθρώπινες επεμβάσεις (δημιουργία δρόμων, ρύπανση των υδάτων του, μπαζώματα, ανεξέλεγκτη ρίψη απορριμμάτων κλπ.) και να δημιουργηθύν μη αντιστρεπτές καταστάσεις.
Θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο Π.Δ. κινείται στη σωστή κατεύθυνση και το επικροτούμε.
Για την Περιβαλλοντική Εταιρεία Πρέβεζας
Κων/νος Ντάλλας
Δασολόγος Περιβαλλοντολόγος.
Mακάρι να ισχύσουν όλα αυτά τα «απαγορεύονται».Το ιδανικότερο θα ήταν να διορθωθούν όπου είναι δυνατόν «λάθη» του παρελθόντος.
Ποιός θα τα ελέγχει όμως? Ο εκάστοτε Δήμος? Πράγμα δύσκολο στις μικρές κοινωνίες.
Καλό θα ήταν να ελέγχετε απο ανώτερο όργανο σε συνδυασμό με περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Η γενική απαγόρευση αμμοληψίας θα οδηγήσει σε σταδιακή καταστροφή του βιότοπου όπως ακριβώς συμβαίνει με τις παραλίες μας σε όλη την χώρα. Το μέτρο όπως ακριβώς προτείνεται (μετα από μελέτη δηλαδή) είναι σωστή επειδή δίνει την δυνατότητα στον διαχειριστή του βιοτόπου (αλήθεια, ποιος θα είναι αυτός;) μετά από χρόνια να κάνει όχι μόνο αμμοληψία αλλά και κατάλληλη επιχωμάτωση με άμμο για την καταπολέμηση της διάβρωσης του εδάφους. Οι ακτές μας υποφέρουν από αυτήν ακριβώς την απαγόρευση της αντίστοιχης νομοθεσίας.
Οπότε προτείνω:
Την κατάργηση της (ε) προτεινόμενης (Οι επιχωματώσεις)
Την τροποποίηση της (ιβ) προτεινόμενης ως εξής: «Οι αμμοληψίες και οι επιχωματώσεις εκτός αν από ειδική μελέτη, προκύπτει ότι σχετίζονται με τη διαχείριση του υγροτόπου.»
Αρμόδιος για την έγκριση ή μη περιβαλλοντικών όρων για τη διαδικασία των διατάξεων του Κεφαλαίου Δ, της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 11014/703/Φ104/2003 (Β΄ 332), είναι ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της οικείας Περιφέρειας και όχι της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (βλ. Ν.3852/2010 – άρθρο 186 – κεφ. ΣΤ – παρ.18).
Η επιτρεπομενη δομηση για «επιστημονική παρακολούθηση της κατάστασης διατήρησής» των υγροτοπων, ετσι οπως διατυπωνεται, επιτρεπει την κατασκευη κτιριων οιασδηποτε εκτασης, αρκει να εχουν αυτον τον σκοπο.
Προκειμένου να προστατευτούν οι υγρότοποι, όπως επίσης και άλλου είδους βιότοποι είναι αναγκαία η συμμετοχή των πολιτών με διάφορους τρόπους. Μια αρκετά καλή πρόταση πιστεύω είναι, η διευκόλυνση για ήπιες χρήσεις τμημάτων εάν προσφέρεται, ώστε να μήν επιβαρύνεται η περιοχή (π.χ χρήση για μελισσοκομεία, περιηγητικό τουρισμό, βιολογικές καλλιέργειες ) να υπάρχει δε εδειαφέρον και επιτήρηση της περιοχής από τους χρήστες να αποτρέπεται ταυτόχρονα η επιβάρυνση από άλλους με διάφορους τρόπους, π.χ λήψη αδρανών, εναπόθεση στερεών αποβλήτων, απορριμμάτων ή μπαζών στους χώρους αυτούς.
Απαράδεκτο να επιτρέπεται η καλλιέργεια με «φιλικά προς το περιβάλλον λιπάσματα και φυτοφάρμακα». Τι θα πει αυτό?? Ή πιστοποιημένες βιολογικές καλλιέργειες χωρίς φυτοφάρμακα και λιπάσματα, διαφορετικά καθόλου καλλιέργειες, και αποζημίωση των ιδιοκτητών καλλιεργήσιμης γης με ίδια έκταση γης κάπου αλλού. Αλλά τι πιστοποιημενες, άλλο ανέκδοτο αυτό…. πολύ σουρεάλ νιώθω την όλη διαδικασία, λες και δεν γνωρίζουμε που αποσκοπεί η έλλειψη σαφών και διακριτών ορίων διαχείρισης…
1)Η απαγόρευση της αμμοληψίας πρέπει να είναι ρητή και κατηγορηματική.
Γιατί καταστρέφεται το φυσικό τοπίο και ενδεχομένως η αφαιρεσή τους να προκαλέσει καταστροφή.
2)Η διαχείρηση είναι αναγκαίο να ανατεθεί στις κατά τόπους Κυνηγετικές οργανώσεις,όπως και η φύλαξή τους μέσω της θηροφυλακής που διαθέτει, διότι το επίσημο κράτος δεν διαθέτει κατάλληλο και εκπαιδευμένο προσωπικό, αφού στερείται τέτοιου προσωπικού και οικονομικών πόρων(οι θηροφύλακες πληρώνονται απο τις άδειες κυνηγίου που πληρώνουν κάθε χρόνο οι κυνηγοί.).Επίσεις οι Κυνηγετικές οργανώσεις διαθέτουν επιστημονικό προσωπικό πανεπιστιμιακού επιπέδου,όπως δασολόγους,ορνιθολόγους κ.λ.π.
3)Οι βιότοποι αυτοί πρέπει να παραμείνουν μακριά απο επισκέπτες για να διατηρήσουν την φυσική τους κατάσταση. Από όσους υγροβιότοπους απομακρύνθηκαν οι κυνηγοί ,έγιναν επιχωματώσεις απο μπάζα, σκουπίδια, παράνομες κατασκευές εξοχικών οικιών και καταστροφή του φυσικού τους κάλους.
Ξέχασα και τις γεωτρήσεις. Θα πρέπει να απογορευθούν δια ροπάλου πλήν εξαιρετικών περιπτώσεων δημοσίου συμφέροντος (π.χ. ύδρευση)και πάλι κάτω απο αυστηρές προϋποθέσεις οικολογικής βιωσιμότητας των οικοσυστημάτων.
Εκτός από την απογόρευση των ξενικών ειδών θα πρέπει να ελέγχεται και η εισαγωγή ακόμη και ενδημικών ειδών ειδικότερα των τοπικά απόντων, σε εφαρμογή της Κονοτικής Οδηγίας 708/2007.
Η πειραματική αλιεία θα πρέπει να επιτρέπεται για ερευνητικούς αποκλειστικά σκοπούς.
Δεν υπάρχουν αμμοληψίες που να αποβαίνουν προς όφελος των οικοσυστημάτων αυτών δεδομένης της μικρής τους γενικά έκτασης και των πιέσεων που ήδη υφίστανται.
Κατά την άποψή μου, η εκπόνηση περιβαλλοντικής έκθεσης δεν καλύπτει το αντικείμενο των (α) και (β) περιπτώσεων. Οι προτάσεις διαχείρισης, αποκατάστασης, ανάδειξης και τα προτεινόμενα μέτρα-υποδομές προστασίας ενός υγροτόπου, θα πρέπει να προκύψουν κατόπιν εκπόνησης Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης.
Γεια σας. θα ήθελα μια απάντηση – εξήγηση για τον λόγο της μη δημοσίευσης του χθεσινού μου σχολίου.
Εκ των προτέρων σας αναφέρω, για σας που σίγουρα το αγνοείται, ότι η πλεον βασική παράμετρος στην προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος είναι η πολιτική. Το σχόλιό μου λοιπόν ήταν καθαρά επιστημονικό και όχι πολιτικό με την ένοια που εσείς σίγουρα το εκλαμβάνετε.
Περιμένω.
Καλό είναι πιστεύω να δοθεί το κομμάτι συντηρήσεις και διαχείρισης στις κυνηγητικές ομοσπονδίες που μπορούν και έχουν τα μέσα να τις προστατέψουν από κάθε παράνομη πράξη.Με αυτό τον τρόπο θα μπορεί το κράτος να έχει τον έλεγχο και την εποπτεία. Και οι κυνηγητικές οργανώσεις να βάλουν λίγο πλάτη παραπάνω .
Μπορεί η γενική πρόθεση να είναι σωστή αλλά δεν έχω καταλάβει την αυταρχική και αντικοινωνική συμπεριφορά του κράτους. Όσοι έχουν περιουσία στις υπόψη περιοχές θα αποζημιωθούν; Αν ναι πότε; με ποία διαδικασία και ποία χρήματα; Αν όχι μήπως αρχίσουν οι φωτιές, το κυνήγι και λοιπές ενέργειες που θησαυρίζουν τους παράνομους και αποζημιώνουν τους δικαιούχους.
Πρόταση, αποζημίωση στους δικαιούχους των περιουσιών και μετά ας κάνουμε όλη την Ελλάδα δάσος.
θα ηθελα να απαντησω στον κυριο βαλλη και να του πω οτι αυτην την στιγμη και τοσα χρονια η μονοι που πραγματικα ενδιαφερονται για αυτα τα ελλη και περναν ολο τον χειμωνα μεσα σε αυτα ειναι οι κυνηγοι και μονο αυτοι ολοι η υπολοιποι πολιτες το μονο που τους ενδιαφεροι ειναι τα κουνουπια που τους τρωνε ολο το καλοκαιρι το να απαγορευσεις το κυνηγι ειναι σαν να φερνεις τις μπουλντοζες να τα μπαζοσουν ολα ισα ισα πρεπει να δοθουν επιπλεον αρμοδιοτητες στους κυνηγους για την φυλαξη
Θα ήθελα να προσθέσω πως καθώς οι εν λόγω υγρότοποι βρίσκονται σε νησιά,
στα οποία οι κοινωνία είναι πολύ κλειστή και η εξάρτηση των αιρετών των δήμου
απο τα μικροσυμφέροντα του καθένα πολύ μεγάλη θα πρότεινα να ΜΗΝ είναι υπεύθυνοι
οι Δήμοι και τα Δημοτικά Συμβούλια για την έγκριση των όποιων μελετών παρέμβασης στους υγρότοπους.
Προκειμένου να είναι ουσιαστική η πρόταση για την προστασία μιας περιοχής, είναι απαραίτητος ο προσδιορισμός των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της περιοχής ώστε αρχικά να είναι σαφές τι ακριβώς προστατεύεται και στη συνέχεια να είναι εφικτός ο προσδιορισμός των μέτρων προστασίας. Στην προκειμένη περίπτωση οι όροι που προτείνονται είναι πολύ γενικοί και δεν εξειδικεύονται ανάλογα με το είδος του υγρότοπου (έλος,εκβολή,λίμνη κλπ) ή τον χαρακτήρα της ευρύτερης περιοχής στην οποία περιέχονται (εντός ή πλησίον οικισμού, σε επισκέψιμη παραλία κολύμβησης, περιοχή με τουριστικό ενδιαφέρον κλπ).
Μετά τον καθορισμό των ορίων και την αναγνώριση των υγροτόπων όπως επιδιώκεται με το εν λόγω νομοθέτημα, και προκειμένου να είναι εφαρμόσιμοι οι περιορισμοί που προβλέπει, θα πρέπει άμεσα να γίνουν μελέτες για τις περιοχές αυτές και στην ευρύτερη λεκάνη απορροής του κάθε υγροτόπου, προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά του (εφόσον είναι εφικτό και επιθυμητό), εντασσόμενος στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της περιοχής,ώστε να μην καταλήξουν σκουπιδότοποι, χώροι απόθεσης μπάζων και γενικά να υποβαθμιστούν περισσότερο.
Μετά την δόμηση των περιοχών Natura περιμένατε τίποτε καλύτερο από μια επιστήμονα που δεν έχει το σθένος να υπερασπίσει το επιστημονικώς ορθόν;;
Θα πρέπει να επιτρέπεται ρητώς η ερασιτεχνική αλιεία. Επίσης δεν πρέπει να απαγορευθεί το κυνήγι, όπως ζητούν κάποιοι «οικολόγοι» χωρίς κανένα επιχείρημα βεβαίως.
Φαίδων Δημόπουλος, D.E.S.S.
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Αν υποθέσουμε ότι το π.δ. έχει την σωστή κατεύθυνση (άλλο ένα μέτρο στο πόδι γραμμένο σε μπακαλόχαρτο) ποιος θα έχει την εποπτεία και την φύλαξη;;;; ή μήπως όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια;;;; πχ δρυμοί που έγιναν ξενοδοχειακές μονάδες και σαλέ;;;
Υπήρχε μια υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει τα μέγιστα σε αυτά και τα πρόσφερε αλλά κάποιοι για ρεβανσιστικούς λόγους την καταργούν, αλλά νομοθετούν δίχως να έχουν κάποιον να επιτηρεί άν ο νόνος και οι πάσης φύσεως ενέργειες προς την προστασία αυτού που θέλουν να προστατεύσουν τηρούνται και εφαρμόζονται. Κύριοι μην καταργήται την Αγροφυλακή, δώστε τους τα μέσα να επιτητρεί τους ήδη υπάρχοντες κανονισμούς και τότε δεν θα χρειάζεται νομοθέτημα στο πδ και στην Υπουργική απόφαση για την ενίσχυση της προϋπάρχουσας ρύθμισεις για την «προστασία». Είστε υπόλογοι γιατί νομοθετείται όχι για το κοινό καλό αλλά για να δυσκολεύεται τους κατοίκους των περιοχών εκεί και να διευκολύνεται τα «μεγάλα ψάρια» να κολυμπούν ελεύθερα.
Η απόρριψη των στερεών και υγρών αποβλήτων δεν θα πρέπει να επιτρέπεται και σε μια ζώνη «χ» πλάτους γύρω από τον υγρότοπο, αφού αυτά μέσω της κατείσδυσης μπορούν να εισέλθουν και να ρυπάνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Το πλάτος αυτό μπορεί να καθοριστεί συνεκτιμώντας στοιχεία όπως το είδος και η κλίση των πετρωμάτων εντός και περιμετρικά του υγροτόπου καθώς και το βάθος του υδροφόρου ορίζοντα κλπ.
Άρθρο 2 (β). Για περιηγητές ενδεχόμενα να χρειαστεί στοιχειώδης πρόσβαση. Η απαγόρευση οδικού δικτύου θα πρέπει να εξαιρέσει αυτή την πρόσβαση από την απαγόρευση.
Άρθρο 2 (ια). Η Αλιεία απαγορεύεται γενικά ή για ερασιτέχνες θα επιτρέπεται; Αν ναι ερασιτέχνες, χρειάζεται σχετική διευκρίνιση.
Θα ηταν καλό να προωθουσατε την βιολογική καλλιέργεια της γύρω περιοχής ενός υγρότοπου διότι βοηθάει πολύ σε όλες τις παραμέτρους (βιοποικιλλοτητα, χλωρίδα, πανίδα.
Επίσης είναι καλό να απαγορευθεί το κυνήγι στην ευρύτερη περιοχή.
ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΜΜΟΛΗΨΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ! ΔΟΥΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ!!
ΕΧΟΥΝ ΡΗΜΑΞΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΑΠ ΤΑΔΡΑΝΗ ΥΛΙΚΑ!
ΠΡΟΤΑΣΗ: ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ! ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ!!
Από το άρθρο 2 είναι φανερό ότι και αυτό το νομοθέτημα συντάχθηκε στη λογική του Παρεμβατικού Κράτους.
Είναι αντιφατικό εξ’ ορισμού να προσπαθείς να προστατεύσεις άγρια ή και φυσική ομορφιά με «διαχείριση», «δημιουργία υποδομών» ακόμη και «ενημέρωση». (παράγραφος 1).
Αρκούσε ο καθορισμός πλήρους απαγόρευσης ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε ακτίνα (πχ) 200 μέτρων και η μερική απαγόρευση σε ακτίνα (πχ) 1000 μέτρων.
Για την αρμοδιότητα «αδειοδότησης» ουδέν σχόλιον. Η παράγραφος 2 βρωμάει από μακριά για αυτούς που ξέρουν τα πράγματα από μέσα.
Επίσης, η σαφής απαγόρευση συγκεκριμένων εργασιών (παράγραφος 3) δεν προστατεύει αλλά ανοίγει παράθυρα καθώς ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται.
Γενικότερα, πρέπει να μπούμε στη λογική της ανθρώπινης ανάπτυξης και επέκτασης στο φυσικό περιβάλλον σε «νησίδες» αφήνοντας ελεύθερους χώρους και διαδρόμους στην πανίδα και χλωρίδα να ζει ελεύθερα και να επικοινωνεί και όχι να δημιουργούμε φυσικά (λούνα) πάρκα.
[Με την πρώτη ματιά μου φαίνεται ότι η Τίνα ή δεν έχει διαβάσει το ΠΔ ή δεν καταλαβαίνει τι παίζεται. Ακόμη ακούει όσους την κολακεύουν στο Υπουργείο; Αν ψάξω λίγο καλύτερα μάλλον εύκολα θα βρω και σε ποιές συγκεκριμένες περιοχές από αυτές του άρθρου 1 παίζονται συμφέροντα].
Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμη η καταγραφή των ξηραμένων και σκεπασμένων υδάτινων πόρων (ρέματα, ποταμάκια, λιμνούλες) σύμφωνα με γεωγραφικούς χάρτες. Όχι επειδή θα ξαναγίνουν αλλά σε περίπτωση υποχώρησης ενός τμήματος δρόμου ή πληθώρας εντόμων να μην αναρωτιόμαστε το γιατί?