1. Με απόφαση του Υπουργού ΠΕΚΑ συγκροτούνται «Συμβούλια Αρχιτεκτονικής» (ΣΑ) σε κάθε περιφερειακή ενότητα.
Στις νησιωτικές περιοχές μπορούν να συγκροτούνται «Συμβούλια Αρχιτεκτονικής» (ΣΑ) με αρμοδιότητα σε περισσότερες περιφερειακές ενότητες.
2. Ο Υπουργός ΠΕΚΑ δύναται να μεταβιβάζει την αρμοδιότητα της παραπάνω παραγράφου στους Γενικούς Γραμματείς της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
Απαιτείται να διευκρινιστεί αν το αποτέλεσμα της εξέτασης ενός θέματος απο το Σ.Α είναι:
1.Γνωμοδότηση
2.Απόφαση εκτελεστή
Στην περίπτωση που είναι Γνωμοδότηση διακρίνονται δύο περιπτώσεις:
1.Απλή γνωμοδότηση
2.Σύμφωνη γνωμοδότηση
Στην περίπτωση της γνωμοδότησης Απλής ή Σύμφωνης ποίος υποχρεούται να επικυρώσει το αποτέλεσμα αυτό και με ποία πράξη του.
Το ίδιο σχόλιο ισχύει για το αρθρο 26 και το άρθρο 30
Πέραν αυτού όμως θεωρούμε άστοχη και άσκοπή την κατάργηση γνωστών, καθιερωμένων και πετυχημένων οργάνων όπως είναι οι ΕΠΑΕ, τα ΣΧΟΠ κτλ
Ν.Ζαχαριάς
ΑΤΜ
Με το κεφ.Γ εφαρμόζεται η πλήρης ανατροπή του σκεπτικού ίδρυσης των ΕΠΑΕ: αντί ο έλεγχος να αφορά τις περιπτώσεις που η αρχιτεκτονική ευτελίζεται ή απουσιάζει, πλέον αφορά μόνο τις περιπτώσεις που η αρχιτεκτονική “τολμάει” να εμφανιστεί. Με λίγα λόγια, τα νέα ΣΑ τελικά θα ελέγχουν μόνο τους αρχιτέκτονες!
Πέραν της χλεύης στην οποία παραδίδεται ο κλάδος των αρχιτεκτόνων, την υποβάθμιση του ρόλου του και την συνακόλουθη απώλεια επαγγελματικών διακαιωμάτων, η ποινικοποίηση της αρχιτεκτονικής πράξης είναι εξόχως αντικοινωνική, αντίθετη με το δημόσιο συμφέρον, την προσωπική ελευθερία και τα δικαιώματα του πολίτη. Οι ενέργειες για την αντίκρουση του αντιεπιστημονικού κεφ.Γ επομένως δεν νοούνται ως συντεχνιακός αγώνας αλλά αγώνας για τη διάσωση της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα – η οποία δέχεται συνδυασμένο δεύτερο χτύπημα με τη θέσπιση των “μορφολογικών κανόνων”.
Πρόταση του Δικτύου μας για τη σχετική διαβούλευση είναι:
Οι μεταλλαγμένες σε Σ.Α. ΕΠΑΕ να λειτουργούν μόνο ως επιτροπές «παρεκκλίσεων», θεματοφύλακες της εφαρμογής των όρων της τέχνης και της επιστήμης. Όπου ως παρέκκλιση θεωρείται οποιαδήποτε μεμονωμένη τεκμηριωμένη πρόταση που αιτείται ειδικής αδείας για εκτέλεση εργασιών που δεν προβλέπονται ρητά ή δεν επιτρέπονται από τους κανονισμούς της διοίκησης. Πλην της παραπάνω περίπτωσης, οι αρχιτέκτονες δεν νοείται και δεν θα ελέγχονται από τα ΣΑ. Επίσης παρεκκλίσεις -ως αποκλίνουσες από τους κανόνες της επιστήμης – θεωρούνται και οι αρχιτεκτονικές προτάσεις (ιδιωτικές και δημόσιες) που δεν υπογράφονται από αρχιτέκτονες.
Ανδρέας Μαριάτος
Δροσιά Μολλά
Θεόδωρος Ματάτσης
Έλυα Καρακάση
Ηλίας Παπαγεωργίου
Τόνια Κατερίνη
Δίκτυο Μικρών Αρχιτεκτονικών Γραφείων
Καλός και ενδιαφέροντας ο διάλογος περί διακαιωμάτων κα επιστημονικής έκφρασης. Σε εκείνη την παράγραφο 2α. μήπως την σύνταξη της έθεσης επικινδύνως ετοιμορρόπων κατασκευών να την έβλεπε και κανένας έμπειρος πολιτικός μηχανικός?
Με την προτεινόμενη σύνθεση του ΣΑ, δεν προβλέπεται η δυνατότητα διεπιστημονικής προσέγγισης τουλάχιστον σε τέτοια ζητήματα.
Επειδή συστήνεται Συμβούλιο της Αρχιτεκτονικής σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα (πρώην Νομαρχεία), θα πρέπει να οριστεί η Υπηρεσία της αντίστοιχης Περιφερειακής Ενότητας, στην οποία θα υπάγεται για να τηρεί το πρωτόκολλο της κατάθεσης των αρχιτεκτονικών μελετών και θα διαχειρίζεται το αρχείο αυτών.
Θα πρέπει να διευκρινησθεί η μορφή των σχεδίων που κατατίθενται (π.χ. ηλεκτρονική;).
Δύο προτάσεις θεσμικών και εκ βάθρων μεταρρυθμίσεων για πολεοδομικά θέματα:
1. Να συσταθεί μια διεπιστημονική επιτροπή που να καταλήξει σε κωδικοποίηση των κτιριολογικών τυπολογιών ανά περιοχή (μέσα από μελέτη και τεκμηρίωση των αρχιτεκτονικών τυπολογικών μορφών που έχουν καθιερωθεί σε κάθε τόπο διαχρονικά) και αυτοί οι 2-3 τύποι να είναι δεσμευτικοί για κάθε έναν που επιθυμεί να οικοδομήσει ιδιωτικό κτίριο κατοικίας. Με αυτό τον τρόπο εξορθολογίζεται η σημερινή χαοτική οικοδόμηση, αναδεικνύονται και διασώζονται οι παραδοσιακές αρχιτεκτονικές τυπολογικές μορφές κάθε τόπου, μειώνεται το κόστος κατασκευής, οργανώνονται καλύτερα οι δημόσιες υποδομές, μπαίνει τάξη στη σημερινή άναρχη πανσπερμία άσχημων και παράταιρων κτιρίων Μ’ αυτό τον τρόπο διατήρησε όλη σχεδόν η Ευρώπη την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία των οικισμών της (μεγάλων ή μικρότερων), Συμπληρωματικά σε αυτό μπορεί και πρέπει να προστεθεί η αναμόρφωση και ο επαναπροσδιορισμός του συντελεστή δόμησης και των λοιπών κριτηρίων δόμησης (ύψος, κάλυψη, «δ», πρασιά κλπ.)
2. Να καταργηθεί τελείως, από τούδε και στο εξής, η εκτός σχεδίου δόμηση., με ταυτόχρονη ρύθμιση των υφιστάμενων κτισμάτων (νομίμως ανεγερθέντων). Δυνατότητα δόμησης να υπάρχει πλέον μόνο εντός σχεδίου πόλης. Να φροντίσει παράλληλα το Κράτος να προωθήσει συστηματικά και τάχιστα τις επεκτάσεις σχεδίων πόλης με βάση τις πραγματικές ανάγκες του κάθε τόπου και τις προοπτικές που δίνονται από τα κατά τόπους Ολοκληρωμένα Πολεοδομικά και Χωροταξικά Σχέδια (τα οποία πρέπει να εκπονηθούν όπου δεν υπάρχουν). Να τεθεί ορίζοντας 5ετίας για την οριστική χωροταξική οργάνωση όλης της Επικράτειας, με θεσμοθέτηση των σχεδίων πόλης και οικισμών και των χρήσεων γης.
Πριν φτάσω στον μοναδικό, για μένα, λόγο ύπαρξης των ΣΑ και υπερθεματίζοντας στις απόψεις Μαριάτου και Γιώργου Σ. νοιώθω ότι πρέπει να τονίσω ότι:
«Το παραδοσιακό κτίριο είναι το σύγχρονο κτίριο, που αντικατοπτρίζει την κοινωνική του ζωή και κατασκευάζεται με τεχνικές και υλικά της εποχής του. Η σύγχρονη οικοδομική τεχνολογία και τα νέα υλικά, με ορθή χρήση, αποτελούν στοιχεία εμπλουτισμού της εικόνας του παραδοσιακού χώρου εκφράζοντας τη σημερινή πραγματικότητα σαν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής συνέχειας και εξασφαλίζοντας την αειφορία στο σχεδιασμό. Με τη μίμηση της παράδοσης χάνεται η αλήθεια του σήμερα.
Η αρχιτεκτονική της εποχής μας πρέπει να υπάρχει δίπλα στην παλιά – λαϊκή αρχιτεκτονική. Μπορούν παρελθόν και παρόν να συνομιλήσουν, όταν ο μελετητής ψάχνει να βρει μια συνάφεια χωρική και κοινωνική στην ιστορική εξέλιξη.
Ελληνική αρχιτεκτονική δε γεννιέται με μορφολογικές αναμνήσεις από το παρελθόν, αλλά μόνο με την «αυτόχθονη» αναμόρφωση των αισθητικών αξιών. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός είναι ανάγνωση και μετά ξαναγραφή της υπάρχουσας αρχιτεκτονικής. Είναι ακόμη, σύνθεση και μετατροπή των τυπολογιών των κτισμάτων ή των χώρων. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει μια διαλεκτική μεταξύ καινούργιου και ανάμνησης του παλιού. Ο σχεδιασμός είναι παραγωγή συμβόλων. Η μετατροπή του παλιού σε γνωστό, του γνωστού σε άγνωστο και μερικές φορές και η απώλεια της μνήμης ακόμη.
Η μίμηση των μορφών της λαϊκής αρχιτεκτονικής είναι επιτήδευση μιας ανεπιτήδευτης παράδοσης. Στον αντίποδα, προοδευτική και πρωτοποριακή δουλειά δεν σημαίνει απαλλαγή από την παράδοση αλλά σύγχρονη έκφραση των αληθειών ενός τόπου».
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να δίνεται στην κάθε ειδικότητα η δυνατότητα να κάνει τη δουλειά για την οποία εκπαιδεύτηκε. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι κυοφορούμενες μελέτες θα δώσουν αυτή τη φορά τη σωστή προσέγγιση στο οικιστικό περιβάλλον της χώρας, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι οι εφαρμογές που θα ακολουθήσουν θα κατανοούν και θα συνθέτουν στο χώρο, θα ανταποκρίνονται δηλαδή στην πρόκληση όπως μόνο οι αρχιτέκτονες γνωρίζουν. Είναι ο μόνος τρόπος να μη καταλήξουμε πάλι σε «φιγουρίνια» αρχιτεκτονικών «λύσεων» που γελοιοποιούν το αντικείμενο της προστασίας και υποβαθμίζουν την επιστημονική συμβολή στην οικιστική και περιβαλλοντική εξέλιξη.
Η λύση λοιπόν δεν είναι να αντικαταστήσουμε τις ΕΠΑΕ από τα ΣΑ αλλά να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για την αξιοπρεπή άσκηση των επαγγελμάτων που άπτονται του δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος μας. Έτσι την αναγκαιότητα των ΣΑ θα την έβλεπα μόνο στις περιπτώσεις αιτιολογημένων αιτημάτων σοβαρών παρεκκλίσεων από τον εκάστοτε ισχύοντα Οικοδομικό Κανονισμό (ζητήματα που αφορούν, για παράδειγμα, στο ιδεατό στερεό, στην κλίμακα του κελύφους και στην προσαρμογή του κτιρίου στο έδαφος).
Μέχρι βέβαια να διασφαλιστεί ότι οι αρχιτέκτονες μόνο θα μελετούν την αρχιτεκτονική των κτιρίων μπορούν ίσως, παράνομα με βάση την νομική τεκμηρίωση που έχει διατυπωθεί πρόσφατα στην «Πρόταση ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ για την αποκατάσταση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αρχιτεκτόνων» (Αρ. πρ. 44007/14-6-2011), να ελέγχουν όσες μελέτες δεν έχουν εκπονηθεί από αρχιτέκτονες.
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ «ΦΩΣΤΗΡΩΝ» ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ!
Ας ασκήσει επιτέλους ο καθένας αυτό που σπούδασε με υπευθυνότητα και ακεραιότητα.
Αν εναρμονιστούμε με το αυτονόητο, ότι αρχιτεκτονικά οι αρχιτέκτονες και όχι όλοι οι υπόλοιποι, υπάρχει μια ελπίδα να βελτιωθεί το δομημένο περιβάλλον.
Και ο καθένας από μας να είναι υπόλογος στην κοινωνία που εργάζεται για την ποιότητα της δουλειάς του και όχι να κρύβεται πίσω από ελεγκτικές επιτροπές, ΑΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΘΟΥΜΕ!
Το κεφάλαιο αυτό είναι η πλήρης παραδοχή ότι «δυστυχώς αποτύχαμε» στον ποιοτικό έλεγχο των εισερχομένων στο αρχιτεκτονικό λειτούργημα. Και σαφώς φταίει το ΤΕΕ γι’ αυτό με το ισχύον από το 1982 ψηφοθηρικό σύστημα απόκτησης αδειών εξάσκησης επαγγέλματος. Επιπρόσθετα υπάρχει η εμπλοκή και των άλλων ειδικοτήτων που ασκούν το σπόρ της Αρχιτεκτονικής χωρίς το υπόβαθρο που χρειάστηκαν 5 χρόνια σπουδών για να ψιλοκαταλάβουμε.
Για την δικιά μου άποψη όταν η Αρχιτεκτονική έκφραση προκύπτει σαν συνισταμένη των απόψεων μιάς Επιτροπής και ενός Αρχιτέκτονα μελετητή, τότε μούρχονται στο μυαλό οι στίχοι του τραγουδιού «ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ». Φυσικά και συμφωνώ με την έκφραση «ο γάϊδαρος είναι ένα άλογο που πέρασε από Επιτροπή». Ας μου εξηγήσει καποιος γιατί πρέπει να ελέγχονται τα ειδικά κτήρια όσον αφορά την αισθητικη τους από Σ.Α.
Ο ΣΑΔΑΣ προτείνει ότι μόνο με υπογραφή αρχιτέκτονα να φθάνουν οι μελέτες στις τωρινές ΕΠΑΕ ή Σ.Α. στο μέλλον. Συμφωνώ συντεχνιακά, διαφωνώ φιλοσοφικά. Αν υπάρχει υπογραφή (και φυσικά μελέτη)ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ (με κεφαλαία), τότε είναι λογοκρισία η παρέμβαση στην Αρχιτεκτονική σύλληψη και δεν θα πρέπει να ελέγχεται από οποιοδήποτε Σ.Α. Σε τελική ανάλυση είναι σαν να υποχρεούται ένας χειρούργος να υποβάλλει πλήρη σχέδια και τρισδιάστατο Walk Through για έγκριση από Ιατρικό Συμβούλιο, πριν από κάθε σχεδόν εγχείριση.
Είμαστε όμως όλοι οι Αρχιτέκτονες τόσο επαρκείς; Προφανώς όχι αλλά ας σημειώσουμε πως με το υφιστάμενο από δεκαετίες σύστημα δεν διεκδικούμε και καμμιά σοβαρή πρωτιά στον διεθνή χώρο για τις ελληνικές δημιουργίες μας. Σε κανένα Διεθνή Διαγωνισμό, άντε και Ελληνικό βγάζουμε το άχτι μας και δείχνουμε τις δυνατότητές μας. Κάντε μια βόλτα τώρα το καλοκαίρι στους λεγόμενους παραδοσιακούς οικισμούς μας και πείτε μου αν όλα τα καινούργια κτίρια, που προφανώς ελεγχθηκαν από τις ΕΠΑΕ, δεν μυρίζουν την φορμόλη της τυποποίησης. Μιά ρετσέτα γενικής εφαρμογής και καθαρίσαμε. Ο σεβασμός στο περιβάλλον και κυρίως η ΕΜΠΝΕΥΣΗ πρέπει να βγαίνουν από μέσα μας.
Συμφωνώ απόλυτα με το Γιώργο Σ. και με τον Αντρέα Μαριάτο. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που δεν έχει διδαχθεί καθόλου αρχιτεκτονική να την ασκεί χωρίς περιορισμούς (και αντίστοιχα με τις υπόλοιπες ειδικότητες) και να νομίζουμε ότι θα σωθεί ο τόπος από τον έλεγχο γραφειοκρατών σε περιβάλλον διαφθοράς!
Στο έτος 2011 δεν μπορεί να υπάρχουν «παντογνώστες μηχανικοί». Χρειάζεται άμεσα να γίνει διαχωρισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων, ώστε να αντιμετωπίζεται με περισσότερη σοβαρότητα ο τομέας των κατασκευών. Αρχιτεκτονικά οι αρχιτέκτονες, στατικά οι πολιτικοί μηχανικοί, μηχανολογικά οι μηχανολόγοι, τοπογραφικά οι τοπογράφοι κ.λ.π. Έτσι μπορεί να διαφυλαχτεί μια ποιότητα στο δομημένο περιβάλλον και στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία ενός τόπου αλλά και να μπορεί να έχει νόημα μια επιστημονική ευθύνη.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Ανδρέα….
«Ο γάιδαρος είναι ένα άλογο που πέρασε από επιτροπή».
Αν υφίστανται Σ.Α. Οι απαντήσεις τους να είναι γραπτές και τεκμηριωμένες….
Να υπάρχουν σοβαρές κυρώσεις για τα μέλη των Σ.Α. όταν γίνονται παρατυπίες.
Σαφέστεροι κανόνες των προεδρικών διαταγμάτων, οι ειδικές διατάξεις να μην επιδέχονται διπλή ερμηνεία.
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να διατηρηθεί η υπάρχουσα δομή όπου για την έκδοση μιας οικοδομικής άδειας πρέπει ο μηχανικός να απευθύνεται σε 2 διαφορετικές υπηρεσίες.
Θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη σε μεγάλους δήμους να υπάρχει η δυνατότητα συγκρότησης ΣΑ ώστε να αποφεύγεται το πήγαινε- έλα φακέλων μεταξύ δήμου – περιφέρειας με το επακόλουθο χάσιμο χρόνου.
«Ο γάιδαρος είναι ένα άλογο που πέρασε από επιτροπή».
Οι ΕΠΑΕ κατήντησαν άντρα διαφθοράς ακριβώς διότι κουβαλούσαν γεννετήσια την αντίφαση του «ελέγχου της αρχιτεκτονικής». Δεν δικαιώνεται από καμία επιστημονική νομιμοποίηση η έννοια του αρχιτεκτονικού ελέγχου και πλέον, η 30ετής εμπειρεία από τις ΕΠΑΕ έχει αποδείξει οτι η ύπαιθρος μάλλον καταστρέφεται παρά διασώζεται από αυτές. Τα ΣΑ επομένως είναι επίσης επιστημονικά παράνομα και η συνέχιση του εξευτελισμού των αρχιτεκτόνων είναι απόφαση για την οποία θα λογοδοτήσουν οι γενίτσαροι «αρχιτέκτονες», όσοι πούλησαν την τέχνη τους προς χάριν των εργολάβων ή για να νιώσουν «αξιόλογοι» ελέγχοντες.
Λυπάμαι αν σας στεναχωρώ λοιποί συνάδελφοι μηχανικοί αλλά δεν θα γίνει κάποιος αρχιτέκτονας ακολουθώντας «αρχιτεκτονικούς κανόνες», όπως δεν γίνεται κανείς συνθέτης, ποιητής ή γλύπτης (αλλά ούτε και δομοστατικός, τοπογράφος ή μηχανολόγος) δι’αλληλογραφίας.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΙ: ΣΤΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 1 ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ? ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ? ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ? ???ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΛΛΙΚΤΡΑΤΗ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΝΟΜΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΕ ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ . ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ . Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΥΠΕΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ . ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΕΝΤΑΞΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΣΤΟ ΕΣΠΑ ??
Σε κάθε περιοχή που ασκείται Αρχιτεκτονικός Έλεγχος των οικοδομών, πρέπει να θεσπιστούν και οι βασικοί αρχιτεκτονικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται από τους μελετητές μηχανικούς.
Με τον τρόπο αυτό και ο έλεγχος θα είναι ορθότερος, διαφανής το δε τελικό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα θα γίνει ορατό και στον τελευταίο πολίτη.
Ο μέχρι σήμερα Αρχιτεκτονικός Έλεγχος, λόγω παντελούς έλλειψης θεσμοθετημένων κανόνων, οδήγησε στην σημερινή ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ εικόνα των περιοχών που υποτίθεται ότι βρίσκονται υπό Αρχιτεκτονικό Έλεγχο.
Πρέπει σε κάθε σχέδιο πόλεως ή τμήμα αυτού που υπόκειται σε Αρχ/κό Έλεγχο, να θεσμοθετηθούν οι βασικοί αρχιτεκτονικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται, τα μέλη του ΣΑ να είναι πεπειραμένοι ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ χωρίς να έχουν επαγγελματική σχέση με την περιοχή που ελέγχουν.
Για να φύγουμε από την σημερινό τρόπο λειτουργίας των Αρχιτεκτονικών Επιτροπών, όπως αυτό φαίνεται στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων, πρέπει τα ΣΑ να αποτελούνται:
1. Από αξιόλογους αρχιτέκτονες
2. Το ΣΑ να βασίζεται σε κάποιους βασικούς κανόνες, που να είναι γνωστοί στους μηχανικούς ελεύθερους επαγγελματίες και οι απαντήσεις του να είναι συγκεκριμένες και όχι αόριστες (όπως: η οικοδομή Δεν Προσαρμόζεται στο Περιβάλλον, χωρίς καμία άλλη διευκρίνιση).
3. Τα μέλη του ΣΑ δεν πρέπει να έχουν επαγγελματική σχέση ελεύθερου επαγγελματία μέσα στη περιοχή της αρμοδιότητάς τους. Τούτο για λόγους διαφάνειας και αποτροπής αθέμιτου ανταγωνισμού προς τους συναδέλφους τους Ελεύθερους Επαγγελματίες. Το αυτονόητο ότι στις δικές τους οικοδομικές άδειες δεν θα παρευρίσκονται στο ΣΑ, η πράξη έχει καθολικά αποδείξει ότι δεν απαλλάσσει από τα προβλήματα αθέμιτου ανταγωνισμού και διαφάνειας, ειδικά όταν δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ θεσμοθετημένοι κανόνες σύνταξης των αρχιτεκτονικών μελετών.