Αρχική Χερσαία περιοχή του όρους Ολύμπου ως Εθνικό ΠάρκοΆρθρο 4 ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΔΟΜΗΣΗΣ

Άρθρο 4 ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΔΟΜΗΣΗΣ

Α. Έργα και δραστηριότητες που δεν αναφέρονται στις παραγράφους Α, Β  Γ του άρθρου 3 του παρόντος, δεν επιτρέπονται.

Β. Για όλα τα επιτρεπόμενα από το παρόν Διάταγμα έργα και δραστηριότητες ακολουθείται η διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις. Κατά τη διαδικασία αυτή απαιτείται η γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.

Με τον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας και το Σχέδιο Διαχείρισης της περιοχής μπορεί να επιβάλλονται πρόσθετοι όροι για όλα τα επιτρεπόμενα έργα και δραστηριότητες του άρθρου 3 του παρόντος για λόγους προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.

Εντός δύο ετών, από την έναρξη ισχύος του παρόντος πρέπει να απομακρυνθούν από την περιοχή τα υφιστάμενα παράνομα έργα, χρήσεις και δραστηριότητες, που έρχονται σε αντίθεση με τα οριζόμενα στο παρόν και να επιβληθεί η αποκατάσταση του περιβάλλοντος σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και τις υποδείξεις του Φορέα Διαχείρισης. Σε περίπτωση που δεν απομακρυνθούν θα επιβληθούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες άμεσα οι προβλεπόμενες κυρώσεις.

Θα πρέπει σε διάστημα 2 ετών να διακοπεί η πραγματοποίηση εκπαιδευτικών βολών στην έκταση του Πεδίου Βολής Λιτοχώρου, το οποίο θα πρέπει να καταργηθεί με την υποχρέωση από τη στρατιωτική διοίκηση, αποκατάστασης του περιβάλλοντος (απομάκρυνση οβίδων που δεν έχουν εκραγεί ή γενικά κάθε επικίνδυνο στρατιωτικό υλικό) η οποία όταν ολοκληρωθεί να γνωστοποιηθεί εγγράφως στον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου.

Γ. Σε όλη την έκταση του Εθνικού Πάρκου (συμπεριλαμβανομένων των Ζωνών Α, Β και Γ)  ισχύουν επί πλέον τα κάτωθι:

1.       Απαγορεύεται:

  1. i. Η κατασκευή έργων και η εγκατάσταση δραστηριοτήτων που περιλαμβάνονται στην πρώτη (Α) κατηγορία του άρθρου 3 του Ν. 1650/86 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 3010/2002 και εφαρμόζεται με την ΚΥΑ 15393/2332/5-8-2002, εκτός αν άλλως ορίζεται από το παρόν. Της απαγόρευσης αυτής εξαιρούνται τα έργα που αποδεδειγμένα αποσκοπούν στην αποκατάσταση, βελτίωση και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος  της περιοχής αυτής και προβλέπονται από ολοκληρωμένα σχέδια διαχείρισης,
  2. ii. Η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας
  3. iii. Η τοποθέτηση πάσης φύσεως ενημερωτικών πινακίδων, εκτός των επιτρεπομένων από το παρόν Διάταγμα για τη σήμανση των ορίων των ζωνών προστασίας και την εξυπηρέτηση των λειτουργιών σύμφωνα με τον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας,  καθώς και των πινακίδων σήμανσης του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.
  4. iv. Η εισαγωγή οιουδήποτε είδους αγρίου πτηνού που δεν ανήκει στην ελληνική ορνιθοπανίδα, με σκοπό την απελευθέρωσή του στο φυσικό περιβάλλον, του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου καθώς και η απελευθέρωση ειδών πτηνών εφ’ όσον αυτή (η απελευθέρωση) βρίσκεται εκτός των ορίων της φυσικής κατανομής των συγκεκριμένων ειδών, έτσι όπως αυτή έχει κατά περίπτωση και με την πάροδο του χρόνου διαμορφωθεί.
  5. v. Η εν γένει εισαγωγή μη ιθαγενών (τοπικών) ειδών της άγριας πανίδας και της αυτοφυούς χλωρίδας.
  6. vi. Κάθε μορφής αλλοίωση σε γεωλογικούς σχηματισμούς.
  7. vii. Η απομάκρυνση των φυτοφρακτών και κάθε νέο έργο εκχέρσωσης δασικής βλάστησης. Η σύλληψη ή θανάτωση, από πρόθεση καθώς επίσης και η αιχμαλωσία δειγμάτων ειδών της άγριας πανίδας, σε όλα τα στάδια της ζωής των ζώων, η από πρόθεση καταστροφή φωλεών και η καταστροφή και συλλογή των αυγών στο φυσικό περιβάλλον καθώς επίσης και κάθε ενέργεια με δυσμενείς επιπτώσεις στην άγρια πανίδα. Κατ’ εξαίρεση, είναι δυνατόν για επιστημονικούς – ερευνητικούς λόγους να επιτραπεί η συλλογή αυγών η/και νεογνών, η δακτυλίωση, ή και με άλλο αποδεκτό από την κοινή επιστημονική πρακτική, τρόπο παρακολούθηση ειδών σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και τη σύμφωνη γνώμη του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου, ο οποίος χορηγεί και τη σχετική άδεια.
  8. viii. Για την προστασία των ενδημικών ειδών χλωρίδας και πανίδας και των μικροοργανισμών απαγορεύεται η αποκομιδή, συλλογή, κοπή, εκρίζωση, κατοχή, μεταφορά δειγμάτων κάθε είδους, εμπορία, βλάβη, καταστροφή, και η απευθείας ή έμμεση θανάτωσή τους. Εξαιρούνται είδη της χλωρίδας και ιθαγενείς φυλές ζώων που είναι σημαντικά για την τοπική παραγωγή και κατανάλωση, εκτός αν το σχέδιο δράσης για τα είδη αυτά προβλέπει διαφορετικά.
  9. ix. Κάθε φθορά της αυτοφυούς βλάστησης και του εδάφους στα δάση και στις δασικές εκτάσεις (υλοτομία ή ξερίζωμα δένδρων ή θάμνων, συλλογή φυτών και σπόρων, συλλογή και μεταφορά φυτοχώματος κ.α.) εξαιρουμένων των από την παρούσα απόφαση επιτρεπομένων. Επίσης απαγορεύεται και η συλλογή ασπονδύλων εκτός αυτών που εξυπηρετούν αποκλειστικά την κάλυψη των ατομικών αναγκών των μόνιμων κατοίκων του Εθνικού Πάρκου. Η  εξαίρεση αυτή ισχύει μόνο για τη Ζώνη Γ΄ της εν λόγω περιοχής.

Επίσης κατ’ εξαίρεση είναι δυνατό να επιτραπεί η λήψη δειγμάτων για επιστημονικούς – ερευνητικούς λόγους, με την προϋπόθεση ότι τεκμηριωμένα δεν τίθεται σε κίνδυνο η βιωσιμότητα και η γενετική επάρκεια του πληθυσμού του είδους ή των ειδών χλωρίδας καθώς επίσης η εφαρμογή των ενδεδειγμένων από την επιστημονική μεθοδολογία και πρακτική, δασοπονικών χειρισμών, συμπεριλαμβανομένης και της υλοτομίας δένδρων, για λόγους προστασίας της φυσικής βλάστησης από ασθένειες, με την προϋπόθεση ότι τεκμηριώνονται επαρκώς η αναγκαιότητα, η σκοπιμότητα και η μέθοδος παρέμβασης και το γεγονός ότι η μη λήψη αυτών των μέτρων θα έθετε σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα ή την υφιστάμενη ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης της φυσικής βλάστησης της περιοχής. Για την πραγματοποίηση των ανωτέρω επεμβάσεων απαιτούνται τα ακόλουθα:

Α) για τη λήψη δειγμάτων της χλωρίδας, η έκδοση σχετικής άδειας από τον Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου αφού προηγηθεί σχετική αίτηση του επιστημονικού ή ερευνητικού ενδιαφερόμενου φορέα στην οποία θα πρέπει να αναφέρονται υποχρεωτικά ο σκοπός της έρευνας, η θέση, ο αριθμός και το είδος των δειγμάτων που θα συλλεχθούν και η μεθοδολογία συλλογής, έκθεση τεκμηρίωσης ότι η συλλογή αυτή δεν θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα και τη γενετική επάρκεια του είδους ή των ειδών της χλωρίδας, καθώς επίσης και υπεύθυνη δήλωση σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις ότι τα συλλεγέντα δείγματα θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τους σκοπούς της έρευνας,

Β) για την περίπτωση δασοκομικών επεμβάσεων που αποσκοπούν στην προστασία των ειδών χλωρίδας από ασθένειες, αυτές νοούνται μόνον εφόσον οι ασθένειες αυτές πάρουν τεκμηριωμένα τέτοια έκταση και ένταση, ώστε να θέτουν σε κίνδυνο την υφιστάμενη κατάσταση διατήρησης συνολικά του οικοτόπου των ειδών αυτών, οπότε για την πραγματοποίηση των επεμβάσεων χρειάζεται η εκπόνηση Ειδικού Σχεδίου Διαχείρισης το οποίο εγκρίνεται από τις καθ’ ύλη αρμόδιες υπηρεσίες κατόπιν σχετικής γνωμοδότησης του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου.

  1. x. Η χρήση παντός χημικού σκευάσματος για την καταπολέμηση των ασθενειών στη βλάστηση.
  2. xi. Η ρίψη κάθε είδους αδρανών, ανόργανων ή οργανικών υλών, υλικών και σκευασμάτων στο φυσικό περιβάλλον, με εξαίρεση την απόρριψη ή την τοποθέτηση των στερεών απορριμμάτων των επισκεπτών στα ειδικά για το σκοπό αυτό δοχεία απορριμμάτων που τοποθετούνται με ευθύνη του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου.
  3. xii. Οι ανασκαφές, για αρχαιολογική έρευνα, στις περιπτώσεις που λόγω της επιφανείας  που αυτές καταλαμβάνουν, προκαλούνται ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις στα φυσικά οικοσυστήματα. Στις περιπτώσεις αυτές μπορούν κατ’ εξαίρεση να πραγματοποιηθούν σε μικρότερη έκταση, με βάση τους ειδικότερους όρους που διατυπώνονται στον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας
  4. xiii. Η εγκατάσταση πάσης φύσεως κεραιών (π.χ. κινητής τηλεφωνίας ραδιοφωνικών σταθμών).
  5. xiv. Η εκτός σχεδίου δόμηση, εκτός των άλλως οριζομένων  από το παρόν Διάταγμα.
    1. 2. Επιτρέπεται:

α) Η συνέχιση της άσκησης των νόμιμα υφισταμένων χρήσεων και δραστηριοτήτων εφόσον αυτές δεν αντίκεινται στις διατάξεις του παρόντος. Είναι δυνατή η επιβολή πρόσθετων όρων  και περιορισμών στις ανωτέρω χρήσεις και δραστηριότητες, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις  εφόσον, παρά τους ισχύοντες όρους και περιορισμούς, διαπιστωθεί ότι δημιουργούν προβλήματα υποβάθμισης ή και όχλησης του συνόλου ή στοιχείων των προστατευόμενων οικοσυστημάτων. Σχετική τεκμηριωμένη εισήγηση δύναται να υποβάλλουν  οι καθ’ ύλη αρμόδιες υπηρεσίες, ο Φορέας Διαχείρισης και κάθε νομικό ή φυσικό πρόσωπο προς τις  αρμόδιες δημόσιες αρχές, οι οποίες αποφαίνονται για την αναγκαιότητα της επιβολής των πρόσθετων όρων και προωθούν τη σχετική διαδικασία. Ειδικότεροι όροι για την άσκηση των νόμιμα υφισταμένων χρήσεων και  δραστηριοτήτων καθώς και την ως άνω διαδικασία επαναξιολόγησης των όρων τους δύναται να περιλαμβάνονται στον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας του άρθρου 4 παρ. Ε΄ του παρόντος, μετά από συνεργασία του Φορέα Διαχείρισης με τις καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες.

β) Η αλλαγή της χρήσης νόμιμων κτισμάτων και κατασκευών,  μόνο εφόσον γίνεται για λόγους προστασίας και διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής ή για άλλη επιτρεπόμενη χρήση από το παρόν Διάταγμα.

γ) Η βελτίωση και ο εκσυγχρονισμός των νόμιμα υφιστάμενων μονάδων για λόγους υγιεινής, ασφάλειας, εξοικονόμησης ενέργειας και αποθήκευσης νερού Επεκτάσεις κτιρίων και αύξηση δυναμικότητας ή ισχύος νόμιμα υφιστάμενων μονάδων είναι επιτρεπτή μόνο εφόσον τα συνολικά μεγέθη (εμβαδόν δυναμικότητα, ισχύς), μετά  τις σχετικές επεκτάσεις και αυξήσεις,   δεν υπερβαίνουν τους από το παρόν προβλεπόμενους όρους και περιορισμούς. Για τα ανωτέρω απαιτείται γνώμη του Φορέα Διαχείρισης και  έγκριση περιβαλλοντικών όρων σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.

δ) Η εκτέλεση των έργων εξυπηρέτησης των λειτουργικών αναγκών της Ιεράς Μονής Αγ. Διονυσίου και των προσκυνητών, συντήρησης, βελτίωσης και αποκατάστασης της κτιριακής υποδομής της, καθώς και η συνέχιση των παραδοσιακών/ιστορικών δραστηριοτήτων της σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Τα έργα εκτελούνται εντός του νόμιμα υφιστάμενου περιβάλλοντος χώρου, σύμφωνα με αρμοδίως εγκεκριμένες μελέτες και μετά από γνώμη του Φορέα Διαχείρισης.

 

Δ. Όροι και περιορισμοί δόμησης

  1. Ως όριο κατάτμησης και αρτιότητας ορίζονται τα 10 στρ. Κατά παρέκκλιση θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα τα γήπεδα εμβαδού 4 στρ. τα υφιστάμενα έως 31/3/2011.
  2. Δεν ισχύουν παρεκκλίσεις αρτιότητας για την παρόδια δόμηση, όπως αυτές ορίζονται στο από 6.10.78 Π.Δ. (ΦΕΚ Δ’ 538) και τα τροποποιητικά του διατάγματα.
  3. Όλες οι ισχύουσες αυστηρότερες του παρόντος Διατάγματος διατάξεις (πχ. μεγαλύτερα όρια αρτιότητας), για τις επιτρεπόμενες χρήσεις, εξακολουθούν να ισχύουν.
  4. Όπου κατά την εφαρμογή των ανωτέρω προκύπτουν επιτρεπόμενα κτίσματα εμβαδού μεγαλύτερου των 150 m², επιβάλλεται η διάσπαση του όγκου τους σε μικρότερου εμβαδού κτίσματα, εφόσον δεν έρχεται σε αντίθεση με Κοινοτικούς Κανονισμούς και Οδηγίες για ειδικά κτίρια.
  5. Για κάθε έκδοση οικοδομικής αδείας, απαιτείται έλεγχος και έγκριση της αρμόδιας  Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου, σύμφωνα με την τυπολογία και τα χαρακτηριστικά της περιοχής.

Ε.  Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας – Σχέδιο Διαχείρισης

Στον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας και στο Σχέδιο Διαχείρισης εξειδικεύονται θεματικά ή και χωρικά οι παραπάνω γενικοί όροι και περιορισμοί στις χρήσεις γης, η εγκατάσταση και άσκηση δραστηριοτήτων, η εκτέλεση έργων και  η εφαρμογή προγραμμάτων όπως της γεωργίας, της βόσκησης,  της δασοπονίας, του οικοτουρισμού, της αναψυχής, της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, κλπ. (άρθρο 16, Ν. 2742/1999).

 

Σχόλια
  • 13 Οκτωβρίου 2011, 20:25 | Αθηνά

    Πράγματι το δημοκρατικό μας συναίσθημα δοκιμάζεται αφόρητα. Κάθε φορά που βλέπουμε παρανομίες και αυθαιρεσίες απο συμπολίτες μας λες και αυτοί είναι «πιο ΙΣΟΙ» απο εμάς ή άλλους νομοταγείς που σέβονται αυτή την κοινωνία και τους νόμους. Η παιδεία λείπει και η ανοησία περισσεύει…

    Διότι στον Όλυμπο, όπως και αλλού στην Ελλάδα φυσικά, διαπράττονται κάθε λογής αδικήματα (καταπάτηση δάσους/δημόσιας γης, παράνομη υλοτομία, αποψίλωση-εκχέρσωση δασικών εκτάσεων προς καλλιέργεια, λαθροθηρία, υποβάθμιση του περιβάλλοντος με ρίψη σκουπιδιών-ρύπανση, αυθαίρετη δόμηση κ.λ.π). Απλά μας ενοχλεί περισσότερο επειδή πρόκειται για τον ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΛΥΜΠΟ και οι αρχές αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην παρανομία που έχει ξεχειλίσει σε κάθε τομέα.

    Συγκεκριμένα, λαμβάνοντας δεδομένο οτι οι αρμόδιες αρχές (Δασαρχείο Κατερίνης, Δασονομείο Λιτοχώρου, Δήμος Δίου-Ολύμπου) δεν δύνανται ΑΚΟΜΗ να προστατέψουν αυτό το παγκόσμιο σύμβολο απο τις διαθέσεις του καθ’ενός (λόγω έλλειψης προσωπικου? πόρων? γνώσεων? διάθεσης? ευαισθησίας? οργάνωσης?), είναι υποχρεωμένη η πολιτεία να απαγορέψει δραστηριότητες που το απειλούν ως οικοσύστημα ΕΩΣ ΟΤΟΥ υπάρξει πλήρης έλεγχος για όλες τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα μέσα σ’αυτόν.

    Ας πάρω παράδειγμα απο το κυνήγι μιας και αναρτήθηκαν τόσα πολλά σχόλια. Δεν αρμόζει η πολιτεία να επιτρέπει το κυνήγι όταν οι αρχές δεν μπορούν να ελέγξουν την ΛΑΘΡΟΘΗΡΙΑ. Ούτε ευθύνονται οι ελεγκτικές αρχές για την διάσταση που έχει λάβει το θέμα αυτό. Ευθύνονται οι κυνηγοί που πιστεύουν οτι είναι «πιο ισοι» και δεν θέλουν να συμμορφωθούν με την νομοθεσία.

    ΠΡΩΤΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΩ ΤΗΝ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤ’ΟΠΙΝ ΜΕΛΕΤΩ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

    Άρα, αμεσης προτεραιότητας πλάνο αποτελεί μία περιβαλλοντική συστηματική μελέτη απο ειδικούς/εξειδικευμένους επιστημονες για να διαπιστωθεί η κατάσταση του εθνικού μας δρυμου και κυρίως οι πληθυσμοί χλωρίδας και πανίδας (ότι έχει απομείνει). Είναι γνωστό οτι οι αρκούδες και τα ελάφια κυνηγήθηκαν χρόνια πριν. (Μία αρκούδα ΤΟΛΜΗΣΕ να εμφανιστει προπερσι και την σκότωσαν κυνηγοι). Όσο για τα αρωματικά φυτά, κόβονται συστηματικά (και πολλές φορές ξεριζώνονται για ταχύτερη συγκομιδή).

    Επειδή κάποια απο τα παρακάτω σχόλια κυνηγετικών συλλόγων βαφτίζονται ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ως επιστημονικά, ενώ κάθε άλλο παρά στηρίζονται σε επιστημονική μεθοδολογία και έρευνα, θεώρησα συνετο να ελέγξω τις μόλις 4 βιβλιογραφικές πηγές που αναφέρουν όλοι αυτοί οι σύλλογοι μαζί.

    2 απο τις 4 πηγές είναι τελείως άσχετες και άκαιρες με το αντικείμενο της Ελλάδας και του Ολύμπου (Peterle 1977, Shaw 1977) και οι άλλες 2 (Hooper 1994, Ryan et al. 2009) απλά δεν υπάρχουν στην διεθνή βάση πληροφοριών του google scholar (επιστημονική βάση δεδομένων της μηχανής αναζήτησης).

    Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με έρευνα οτι τα πορίσματα μιας έρευνας δεν μπορούν να θεωρηθούν ισχύοντα σε άλλη χώρα (και πολλές φορές σε άλλη πόλη-άλλο περιβάλλον), ειδικά μετά απο 50 χρόνια!!!

    Παράθέτω τους συνδέσμους για το αλήθές: http://www.jstor.org/pss/3800507, http://www.jstor.org/pss/3781278, http://www.jstor.org/pss/3781062

    Είναι σοφότερο λοιπόν, εφ’όσον προέχει η προστασία του, να αφήσουμε το θέμα στους ειδικούς επιστήμονες (βιολόγους, γεωπόνους, δασονόμους κ.λ.π), να μας παρουσιάσουν τα πορίσματα των ερευνών τους και μετά να τεθεί επι τάπητος οποιοδήποτε θέμα εκμετάλλευσης του δρυμού.

    Ας ξεχάσουν όλοι οι επιχειρηματίες που φωνάζουν και βρίζουν στις τηλεοράσεις (χαρακτηρίζοντας ως ανεγκέφαλους αυτούς που ξεκινάνε μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια για προστασία του Ολύμπου) τα μεγαλεπίβουλα σχέδια για εξάπλωση των επιχειρήσεων τους που θα διογκώσουν τις περιουσίες τους.
    Υπάρχουν πάμπολλες εκτάσεις για αυτόν τον σκοπό (π.χ. Ξηροκάμπι, Τοπόλιανη κ.λ.π.).

    Εμείς οι κάτοικοι του Λιτοχώρου επιθυμούμε οι επιστήμονες να αναλλάβουν τα ηνία της προστασίας-αξιοποίησης του Ολύμπου και οχι οι κάθε είδους εκμεταλλευτές-καταπατητές της παγκόσμιας αυτής κληρονομιάς.

  • 13 Οκτωβρίου 2011, 19:19 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΘΡΑΚΗΣ

    Απόψεις και παρατηρήσεις κατά άρθρο της Στ Κ.Ο.ΜΑ.Θ. επί του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών».

    Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης εκπροσωπεί περισσότερους από 60.000 πολίτες που είναι κυνηγοί του γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας και της Θράκης.
    Ως φορέας με αποδεδειγμένο ενδιαφέρον και ανησυχία για τη διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, μέσα από την επιστημονική του στελέχωση και την τεκμηρίωση των προτάσεων και των εφαρμοζόμενων μέτρων διαχείρισης, αλλά και ως φορέας που εκπροσωπεί πολίτες που έχουν άμεση και συνεχή επαφή με τη φύση, υιοθετούμε πλήρως την άποψη της ΕΕ και της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) (που πηγάζει από την ανάλογη επιστημονική έρευνα), πως τα φυσικά οικοσυστήματα μπορούν να προστατευτούν και να διατηρηθούν αποτελεσματικά μόνο με την ενεργό παρουσία του ανθρώπου μέσα σ’ αυτά.
    Ιδιαίτερα στα μεσογειακά οικοσυστήματα, όπου η παρουσία του ανθρώπου ως διαχειριστή- καρπωτή των φυσικών πόρων, είναι γνώστη εδώ και 5.000 χρόνια, εκτιμούμε πως θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο το γεγονός πως παραδοσιακές δραστηριότητες όπως η θήρα αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος των φυσικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα μέσα σ’ αυτά.
    Εκείνο επομένως που θα πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο κάθε σχετικής διάταξης είναι η ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων με συγκεκριμένους κανόνες αειφορίας στην οποία όλοι οι χρήστες της περιοχής θα μπορούν να έχουν ενεργό συμμετοχή.
    Αν και οι Προστατευόμενες Περιοχές της Ελλάδας στο σύνολό τους σχεδόν μόνο κατ’ ευφημισμό είναι τέτοιες μιας και στην πράξη απουσιάζει τόσο η προστασία όσο και η διαχείριση, η καλή κατάσταση των οικοσυστημάτων τους (όπου αυτή έχει επιτευχθεί), είναι αποτέλεσμα της αρμονικής συνύπαρξης των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής με τη φύση. Οι αυθαίρετοι περιορισμοί των δραστηριοτήτων αυτών των ανθρώπων επομένως, αντί επιβράβευση αποτελούν αναίτια «τιμωρία» απέναντι σε κατοίκους και χρήστες, και οφείλονται συνήθως στην προσέγγιση της λεγόμενης «αστικής οικολογίας», που καμία σχέση δεν έχει με το πραγματικό ενδιαφέρον και τη δυναμική των κατοίκων των νομών της Πιερίας και της Λάρισας.
    Τα Εθνικά Πάρκα επομένως με βάση τις αρχές της επιστήμης δεν πρέπει να λειτουργούν υπό την αντίληψη της απομόνωσής τους από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του, αλλά αντίθετα όπως αναφέραμε και παραπάνω, η φύση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ζωντανός οργανισμός βασικό κύτταρο του οποίου αποτελεί ο άνθρωπος. Σε ότι αφορά στη θήρα συγκεκριμένα το θεσμικό πλαίσιο της Ελλάδας είναι από τα αυστηρότερα της Ευρώπης και αυτό που λείπει είναι η εφαρμογή του στην πράξη και όχι οι αυθαίρετες και καταχρηστικές απαγορεύσεις.
    Οι παρατηρήσεις που ακολουθούν επί του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» βασίζονται στο παραπάνω πνεύμα.
    Στην περίπτωση του Εθνικού Πάρκου Ολύμπου πρέπει να επισημάνουμε ότι τα μέτρα διαχείρισης που προτείνονται από το σχετικό Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (Σ.Π.Δ.) και στηρίζονται σε συγκεκριμένη Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ), που έγινε αποδεκτή με την υπ’ αριθμό Οικ. 141874/3328/2010 απόφαση της Γενικής Διευθύντριας Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ, κάθε άλλο πάρα εξυπηρετούν την βιώσιμη ορθολογική και αειφορική ανάπτυξη της περιοχής του Ολύμπου, προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών χρηστών της περιοχής, και της προστασίας του μοναδικού αυτού οικοσυστήματος.
    Από τη σχετική ΕΠΜ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στην κυνηγετική επισκεψιμότητα της περιοχής, μια περιοχή με μεγάλο θηραματικό πλούτο, που αποτελεί κάθε χρόνο πόλο έλξης για πολλούς νόμιμους κυνηγούς από όλη την Ελλάδα. Ούτε γίνεται λόγος για την ανάπτυξη, οργάνωση και διαχείριση του κυνηγητικού τουρισμού ως μορφή εναλλακτικού τουρισμού και ως εναλλακτική οικονομική πρόσοδος στη διάρκεια της «νεκρής» Χειμερινής περιόδου για την περιοχή. Οι μελέτες επισκεψιμότητας που έχουν εκπονηθεί αναφέρονται αποκλειστικά στην Καλοκαιρινή περίοδο (Μάιος – Σεπτέμβριος) με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα να αξιολογηθεί η επισκεψιμότητα των κυνηγών στον Όλυμπο αλλά και των εσόδων που πηγάζουν από την κυνηγετική δραστηριότητα σε πλήθος επιχειρήσεων όπως ξενοδοχεία, χώροι εστίασης, πρατήρια υγρών καυσίμων, κτηνιατρεία και καταστήματα κυνηγετικών ειδών. Το γεγονός και μόνο ότι στον σχεδιασμό της μελέτης δεν λήφθηκε υπόψη ο μεγάλος αριθμός των κυνηγών – επισκεπτών αποτελεί επιβεβαίωση ότι η μελέτη εξ ορισμού ήταν απαξιωτική απέναντι στο κυνήγι!
    Παρόλα αυτά όμως δεν βρέθηκε και δεν υπάρχει καμία αρνητική αναφορά για τη θήρα στην ΕΠΜ, πέραν αυτής που αφορά τη λαθροθήρα Αγριόγιδων, γεγονός απόλυτα καταδικαστέο, αλλά που δεν ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ. Η συγκεκριμένη παράβαση όμως αφορά ήδη απαγορευμένο για τη θήρα είδος και μάλιστα σε επίσης απαγορευμένες για τη θήρα περιοχές. Η Δ/νση Δασών Πιερίας δεν έχει προβεί ποτέ σε μήνυση σχετικά με τη συγκεκριμένη παράβαση αλλά ούτε έχει καλέσει ποτέ τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της περιοχής για συνδρομή σε περίπτωση λαθροθήρας Αγριόγιδου.
    Γίνεται επομένως προφανές το γεγονός πως αυτό που λείπει για την προστασία των Αγριόγιδων του Ολύμπου είναι η συστηματική και συνεχής φύλαξη των περιοχών που ενδιαιτεί και όχι ο εξοβελισμός των νόμιμων κυνηγών από το σύνολο του ορεινού όγκου του Ολύμπου στην πλειοψηφία των εκτάσεων του οποίου δεν απαντάται το Αγριόγιδο. Η συνεχής και ουσιαστική φύλαξη βέβαια δε λείπει μόνο λόγω λαθροθήρας του Αγριόγιδου αλλά και για κάθε άλλη παραβατική συμπεριφορά. Είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος για προστασία και διαχείριση του Ολύμπου και να μην υπάρχουν τουλάχιστον 2 φυλάκια ένα στην Ανατολική και ένα στη Δυτική πλευρά του βουνού που να είναι συνεχώς επανδρωμένα με διπλές βάρδιες για να γίνεται εφικτή η άμεση παρέμβαση σε οτιδήποτε αντίκειται στις διατάξεις που σχετίζονται με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος του Ολύμπου.
    Η ίδια ατεκμηρίωτη ανάλυση διακρίνει και τις θέσεις που εκφράζονται για την κατάσταση των πληθυσμών της άγριας πανίδας θηρεύσιμης και μη. Η μόνη μελέτη που αναφέρεται στη βιβλιογραφία της ΕΠΜ και σχετίζεται άμεσα με την πανίδα της περιοχής εκπονήθηκε το μακρινό 1985 (!) με αποτέλεσμα τα στοιχεία που παρουσιάζονται να μη θεωρούνται έγκυρα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναφορά στην παρουσία γυπαετού ενώ το συγκεκριμένο είδος έχει χρόνια να καταγραφεί στον Όλυμπο.
    Σε ότι αφορά στη διαδικασία κατάρτισης του σχετικού Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, ενώ στα «Λαμβάνοντας υπόψη» αναφέρονται οι γνωμοδοτήσεις των όμορων Δήμων, οι Δήμοι αυτοί δεν είχαν γνωμοδοτήσει σχετικά αλλά αντίθετα τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο που αναφέρονται στο ΣΠΔ διοργάνωσε στις 10/10/2011 σχετική συνάντηση (Δήμος Δίου – Ολύμπου). Πέραν τούτου, όπως μας ενημέρωσε προφορικά ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ολύμπου, ο Δήμος πρόκειται να ζητήσει μεγάλη χρονική παράταση για την κατάθεση της τελικής γνωμοδότησής του σχετικά με τα όσα προβλέπονται στο Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον Όλυμπο. Το ΣΠΔ επομένως συντάχθηκε χωρίς στην ουσία να έχουν ληφθεί υπόψη οι γνωμοδοτήσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γεγονός που έρχεται σε αντίθεση τόσο νομικά όσο και ηθικά με τα όσα ισχύουν επί των διαδικασιών κατάρτισης – διαμόρφωση ενός Προεδρικού Διατάγματος.
    Δεν είναι δυνατόν να ιδρύονται Εθνικά Πάρκα, κατ’ επιταγή του νόμου για τη Φύση (1650/1986) και η ίδια η Πολιτεία να αγνοεί το δικό της νόμο αλλά και την ίδια την έννοια της δημοκρατίας και του ρόλου της Αυτοδιοίκησης.

    Προτάσεις τροποποιήσεων της Στ ΚΟΜΑΘ επί του εν λόγω ΣΠΔ κατ΄ άρθρο
    Άρθρο 1
    Σκοπός του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος
    Παρατηρήσεις Στ ΚΟΜΑΘ:
    Καμία σύγχρονη επιστημονική έρευνα δεν αναφέρει τη νόμιμη θήρα ως δραστηριότητα αντίθετη με την «προστασία, διατήρηση και διαχείριση της φύσης και του τοπίου ως φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και πολύτιμου εθνικού φυσικού πόρου σε χερσαία τμήματα της περιοχής του όρους Όλυμπος», που αποτελεί το σκοπό του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος.
    Τόσο η ΕΕ όσο και η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης κάνουν λόγο για ρύθμιση της θήρας και των λοιπών ανθρώπινων δραστηριοτήτων και όχι για αυθαίρετες ολικές απαγορεύσεις στις διάφορες χρήσεις. Αν και οι επιστημονικές μελέτες που αποτελούν την τεκμηρίωση των διατάξεων του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος καταλήγουν σε προτάσεις για ολική απαγόρευση της θήρας στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου, εντούτοις δεν αφιερώνεται ούτε μία γραμμή κειμένου για την τεκμηρίωση της παραπάνω πρότασης με αποτέλεσμα αυτή να θεωρείται επιστημονικά αυθαίρετη. Είναι φανερό ότι οι συντάκτες του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος εκφράζουν προσωπικές επιθυμίες για την εφαρμογή απαγορεύσεων σε δραστηριότητες που δεν συμπαθούν.
    Στο Άρθρο 1 του ΣΠΔ αναφέρεται πως «Ειδικότερα, επιδιώκεται η διατήρηση και διαχείριση των σπανίων οικοτόπων και των ειδών χλωρίδας και πανίδας που απαντώνται στη συγκεκριμένη περιοχή και η θεσμοθέτηση διαδικασιών και μέτρων για την εξασφάλιση της αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης στο πλαίσιο της αειφόρου διαχείρισης της περιοχής πρόθεση που αναιρείται από τους ίδιους τους συντάκτες του ΣΠΔ στην ουσία με την αυθαίρετη πρόταση για ολική απαγόρευση της θήρας αντί για προσπάθεια ρύθμισης αυτής με βάση το ήδη υπάρχον αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που τη διέπει.
    Άρθρο 2
    Χαρακτηρισμός και οριοθέτηση περιοχής και ζωνών προστασίας ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
    Παρατηρήσεις ΣT ΚΟΜΑΘ 2.2)
    Αμφότερες οι Ζώνες Α και Β προτείνεται στο ΣΠΔ να χαρακτηριστούν ως «Περιοχές Προστασίας της Φύσης», για τις οποίες σύμφωνα με το νόμο 3937/2011 για τη Διατήρηση της Βιοποικιλότητας (Άρθρο 4, που αντικαθιστά στο Άρθρο 19 του ν.1650/1985) ισχύουν τα παρακάτω:
    «2. Ως περιοχές προστασίας της φύσης (Nature reserves) χαρακτηρίζονται εκτάσεις μεγάλης οικολογικής ή βιολογικής αξίας. Στις περιοχές αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από κάθε δραστηριότητα ή επέμβαση που μπορεί να μεταβάλει ή να αλλοιώσει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του οικείου σχεδίου διαχείρισης, η εκτέλεση εργασιών που κρίνονται αναγκαίες για τη μη αλλοίωση εκείνων των χαρακτηριστικών που διασφαλίζουν τη διατήρηση των προστατευτέων αντικειμένων, επιστημονικών ερευνών και η άσκηση ήπιων ασχολιών και δραστηριοτήτων, εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τους σκοπούς προστασίας.»
    Ενδεικτικό πρόσφατο παράδειγμα που εποδεικνύει περίτρανα την άποψη πως η θήρα είναι απόλυτα συμβατή με τον παραπάνω στόχο είναι η περίπτωση του Εθνικού Πάρκου της Σερβίας στον Δούναβη, όπου το κυνήγι επιτρέπεται στο 90% της έκτασης, το ίδιο το Εθνικό Πάρκο θεωρεί τη θήρα ως βασική ασκούμενη δραστηριότητα, αλλά και ως πόλο προσέλκυσης επισκεπτών. Το εθνικό αυτό πάρκο πρόσφατα επιβραβεύτηκε για τη διαχείρισή του από τον Πανευρωπαϊκό Οργανισμό Εθνικών Πάρκων!
    Όπως αναφέρουμε και στο Άρθρο 1, η θήρα έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως όχι μόνο δεν «μεταβάλει ή αλλοιώνει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του φυσικού περιβάλλοντος» του Ολύμπου, αλλά αντίθετα αποτελεί ουσιαστικό διαχειριστικό εργαλείο στα χέρια των αρμόδιων αρχών και αναπόσπαστο μέρος της πρόσφατης διαχείρισης του η οποία με βάση το ΣΠΔ που κάνει λόγο για «διατήρηση» στους στόχους, κρίνεται επιτυχημένη.
    Με βάση επομένως τα παραπάνω, παρά το γεγονός πως η πρόταση να αποδοθεί ο ίδιος χαρακτηρισμός τόσο στη Ζώνη Α όσο και στη Ζώνη Β, έρχεται σε αντίθεση με την αποκλιμάκωση της προστασίας από τη Ζώνη Α προς τη Ζώνη Γ (όπως γίνεται σε άλλα Εθνικά Πάρκα), η αποκλιμάκωση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με διαφοροποίηση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων στη Ζώνη Β στην οποία δε συντρέχει σύμφωνα με την ΕΠΜ κανείς λόγος για την χωρική επέκταση των απαγορεύσεων θήρας που ήδη ισχύουν στην περιοχή.
    Άρθρο 3
    Χρήσεις , δραστηριότητες, μέτρα, όροι και περιορισμοί προστασίας και διαχείρισης
    Παρατηρήσεις – Προτάσεις Στ ΚΟΜΑΘ : 3.Α.β.
    Ενώ η ΕΠΜ έχει μείνει ανενεργή εδώ και 7 χρόνια, διάστημα στο οποίο θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν οι όποιες εκκρεμότητες υπήρχαν το 2004 που παραδόθηκε , εντούτοις πολλές δραστηριότητες (πχ Άρθρο 3, παρ. Α.β.4. για ομαδικές επισκέψεις στη Ζώνη Α) προβλέπεται να ρυθμιστούν μετά από μελλοντικές αποφάσεις-κανονισμούς ή ακόμη και μελέτες που θα εκπονηθούν στο μέλλον και βάσει των οποίων μοναδικός αρμόδιος για τη ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων θα είναι ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Ολύμπου.
    Με αυτόν τον τρόπο αποκλείεται αυθαίρετα η αξιολόγηση – έγκριση αυτών των αποφάσεων στη διαδικασία της σχετικής Διαβούλευσης και κατ’ επέκταση εκμηδενίζεται η διαφάνεια στις διαδικασίες λήψης αυτών των αποφάσεων ή/και αποδοχής των σχετικών μελετών. Έτσι καταργούνται εν τη γενέσει τους οι βασικές αρχές κατάρτισης του Προεδρικού Διατάγματος και συγκεκριμένα η συμμετοχή των πολιτών και κυρίως της τοπικής κοινωνίας στη διαμόρφωση των τελικών διατάξεων που θα περιλαμβάνει.
    Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός πως η βιωσιμότητα των Φορέων Διαχείρισης δεν έχει κατοχυρωθεί θεσμικά, τουναντίον λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας απειλείται άμεσα, διαμορφώνουν μία εξαιρετικά πρόχειρη, επισφαλή και αδιαφανή προσέγγιση που αφορά στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου που αποτελεί σύμβολο της χώρας διεθνώς, η οποία πέραν των ουσιαστικών αναμένεται να προκαλέσει και πλήθος διαδικαστικών ζητημάτων με αποτέλεσμα ενδεχόμενη εκ νέου καθυστέρηση στην εφαρμογή του ΣΠΔ. Η λειτουργία του Φορέα εξαρτάται μόνο από χρήματα που υπάρχουν μέχρι τη λήξη του ΕΣΠΑ (2014), αλλά ουδείς εγγυάται, με την οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας, αν θα υπάρχει ακόμη και μέχρι τότε χρηματοδότηση. Παρόλα αυτά δίνονται υπερεξουσίες στον Φορέα Διαχείρισης, εις βάρος των καθ΄ υλην αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών και κυρίως της ίδιας της Αυτοδιοίκησης.
    Προτείνουμε επομένως την άμεση κατάργηση κάθε διάταξης του ΣΠΔ που δε βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες αποφάσεις και κανονισμούς μέχρι την εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών ή ολοκλήρωσης των απαιτούμενων διαδικασιών για την κατάρτιση των σχετικών κανονισμών.
    Τροποποίηση 3.Β.β.
    Να προστεθεί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες της Ζώνης Β
    «Η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας εκτός των περιοχών στις οποίες απαγορευόταν πριν την κατάρτιση του ΣΠΔ.»
    Τεκμηρίωση:
    Η ΕΕ αναγνωρίζει τη θήρα ως ιδιαίτερα επωφελή δραστηριότητα για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και κατ’ επέκταση της βιοποικιλότητας διότι οι κυνηγοί αποτελούν μία από τις ελάχιστες ομάδες χρηστών η δραστηριότητα των οποίων προϋποθέτει τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος ως έχει, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των άλλων δραστηριοτήτων που έχει συμφέρον από την οικοπεδοποίηση κλπ.
    Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της φύσης (IUCN) κάνει λόγω για διατήρηση μέσω ορθής χρήσης και όχι για απαγορεύσεις. Τούτο σημαίνει πως αρκεί ορθή ρύθμιση της θήρας κάτι που επιτυγχάνεται από το ιδιαίτερα αυστηρό πλαίσιο που τη διέπει στη χώρα μας αλλά και από τις κατά τόπον απαγορεύσεις θήρας που ισχύουν ήδη στην περιοχή.
    Η μέχρι σήμερα διαχείριση της περιοχής που προτείνεται να χαρακτηριστεί ως Ζώνη Β περιλάμβανε με εξαίρεση τα Καταφύγια Άγριας Ζωής που υπάρχουν στην περιοχή την άσκηση της θήρας. Από τη στιγμή επομένως που γίνεται λόγος για διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης έμμεσα ομολογείται πως η θήρα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σημερινής κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος που επικρατεί στον Όλυμπο η οποία προφανώς κρίνεται ως θετική από τους συντάκτες του ΣΠΔ μιας και αποτελεί στόχο η διατήρησή της.
    Με βάση τα παραπάνω αλλά και όλες τις σύγχρονες επιστημονικές μελέτες στις οποίες βασίζεται η ΕΕ και η IUCN, η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας είναι απόλυτα συμβατή με το διαχειριστικό στόχο του ΣΠΔ όπως αυτούσια μεταφέρεται παρακάτω.
    «Στην Περιοχή Προστασίας Β΄ (Ζώνη Β΄) όπως ορίζεται στο άρθρο 2 παρ. 2 της παρούσας, διαχειριστικός στόχος είναι η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος και η αποτελεσματική προστασία και διαχείρισή του.»
    Παρατηρήσεις – προτάσεις Στ ΚΟΜΑΘ: 3.Γ.α.
    Η ρύθμιση όλων των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων που αφορούν στη Ζώνη Γ παραπέμπεται επίσης σε μελλοντική κατάρτιση «οικείου Κανονισμού Διοίκησης και Λειτουργίας της περιοχής»
    Με βάση επομένως τις παρατηρήσεις μας επί του Άρθρου 3.Α.β) οπού επίσης η ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων παραπέμπεται σε μελλοντικές αποφάσεις προτείνουμε και σε αυτήν την παράγραφο την άμεση κατάργηση κάθε διάταξης του ΣΠΔ που δε βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες αποφάσεις και κανονισμούς μέχρι εκπόνησης των απαιτούμενων μελετών.
    Τροποποίηση : 3.Γ.β.
    Να προστεθεί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες της Ζώνης Γ:
    «Η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας εκτός των περιοχών στις οποίες απαγορευόταν πριν την κατάρτιση του ΣΠΔ.»
    Τεκμηρίωση:
    Για τους ίδιους λόγους που αναφέρουμε και στο άρθρο 3.Β.β που αφορά στις επιτρεπόμενες χρήσεις της Β ζώνης, η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας αποτελεί ουσιαστικό εφόδιο για την επίτευξη του διαχειριστικού στόχου που τίθεται για τη Ζώνη Γ και συγκεκριμένα τη
    «Διαφύλαξη της φυσικής κληρονομιάς και η διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας σε συνάρτηση με τις ασκούμενες παραδοσιακού χαρακτήρα δραστηριότητες των κατοίκων, με παράλληλη παροχή δυνατοτήτων οικοτουριστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.»
    Πέραν της επιστημονικής τεκμηρίωσης, η αυθαίρετη (στο βαθμό που δεν τεκμηριώνεται) αλλά έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της ΕΕ και της IUCN) απαγόρευση θήρας σε ολόκληρη τη Ζώνη Γ έρχεται σε αντίθεση με τα όσα ισχύουν σε άλλα Εθνικά Πάρκα της χώρας όπως το προσφάτως ιδρυθέν Εθνικό Πάρκο Αξιού, στο οποίο η θήρα επιτρέπεται σε σημαντικό ποσοστό των εκτάσεων της Ζώνης Β και σε ολόκληρη τη Ζώνη Γ.
    Η μονομερής απαγόρευση της θήρας σε ολόκληρη τη Ζώνη Γ σε αντίθεση με όλες τις άλλες παραδοσιακές χρήσεις γης όπως κτηνοτροφία, υλοτομία, μελισσοκομία κλπ παραβιάζει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη στη χώρα μας αρχή της αναλογικότητας.
    Άρθρο 4
    Γενικές διατάξεις – όροι και περιορισμοί δόμησης
    Τροποποίηση: 4.Β.
    Να προστεθούν:
    1. «Κατά τη διαδικασία αυτή απαιτείται η γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αφού ληφθούν υπόψη οι σχετικές εισηγήσεις των εκπροσώπων των διαφόρων χρηστών, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις…»
    2. «Με τον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας και το Σχέδιο Διαχείρισης της περιοχής, το οποίο θα επικαιροποιείται ανά 5ετία και θα αξιολογεί αναλυτικά την επίδραση κάθε επιτρεπόμενης δραστηριότητας ανά Ζώνη Προστασίας με βάση τις αρχές της επιστήμης αλλά και τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια που συμβαδίζουν με την αειφορική διαχείριση, και μετά από σύμφωνη γνώμη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μπορεί να επιβάλλονται πρόσθετοι όροι για όλα τα επιτρεπόμενα έργα και δραστηριότητες του άρθρου 3 του παρόντος για λόγους προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.»
    Τεκμηρίωση:
    Στις συνεδριάσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Ν. Πιερίας σχετικά με το ΣΠΔ σχεδόν ομόφωνα οι πολιτικοί εκπρόσωποι και οι φορείς που τοποθετήθηκαν έκαναν λόγο για μονομερή προσέγγιση της προτεινόμενης Διαχείρισης του Ολύμπου η οποία συμπεριέλαβε τις όποιες περιβαλλοντικές παραμέτρους προέκυψαν από τις ανεπίκαιρες πλέον μελέτες (η συντριπτική πλειοψηφία εκπονήθηκε προ του 2000) στις οποίες βασίστηκε η ΕΠΜ και κατ’ επέκταση το ΣΠΔ, αλλά ούτε στο ελάχιστο τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια που ισχύουν σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση που συμβαδίζουν με τις αρχές της αειφορικής διαχείρισης.
    Τίθεται επομένως ζήτημα επαρκούς εκπροσώπησης των τοπικών κοινωνιών αλλά και των διαφόρων χρηστών-επισκεπτών του Ολύμπου από πλευράς αρμόδιων φορέων (Φορέας Διαχείρισης και Δ/νση Δασών Πιερίας) με δεδομένο το γεγονός πως οι εκπρόσωποί τους δήλωσαν (Δήμος Δίου Ολύμπου, Πρακτικά Συνεδρίασης, Λιτόχωρο 10/10/2011) πως υιοθετούν πλήρως το ΣΠΔ.
    Πρόταση: 4.Γ.1.ii.
    Να καταργηθεί η αναφορά της άσκησης της θήρας στις προτεινόμενες για απαγόρευση σε όλη την έκταση του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου, δραστηριότητες.
    Τεκμηρίωση:
    Το σύνολο της τεκμηρίωσης των προτάσεων αλλαγών που καταθέτουμε πιο πάνω.
    Πρόταση: 4.Ε
    Ο Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του ΣΠΔ το οποίο να τεθεί εκ νέου σε Δημόσια Διαβούλευση αφού ενσωματωθούν όλες οι αποφάσεις και κανονισμοί που προβλέπεται να ρυθμίζουν τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες το υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου.
    Το Σχέδιο Διαχείρισης που εκπονήθηκε το 1988 και αναθεωρήθηκε το 1996 δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει τη βάση για τη ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων ή τον αποκλεισμό τους από μία ή περισσότερες Ζώνες του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου λόγω παλαιότητας των στοιχείων που περιλαμβάνει.
    Για να προστατευτεί στην ουσία ο Όλυμπος όπως και κάθε άλλη προστατευόμενη περιοχή απαιτείται συνεχής έρευνα για τη συστηματική καταγραφή όλων των βιοτικών (χλωρίδα – πανίδα) αλλά και των αβιοτικών παραμέτρων έτσι ώστε κάθε δραστηριότητα να ρυθμίζεται ανάλογα με την επίδραση που αναμένεται να έχει στην κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος που επικρατεί στην περιοχή σήμερα και όχι στην κατάσταση που επικρατούσε πριν από 15 ή 20 και πλέον χρόνια που εκπονήθηκαν οι παραπάνω μελέτες.
    Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός πως ακόμη και σήμερα και παρά την ίδρυση του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, δε χρηματοδοτούνται από το ΥΠΕΚΑ έρευνες σε μόνιμη βάση για κάθε τι που συμβαίνει στο βουνό των Θεών και σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής αλλά επιχειρείται αυθαίρετη και αναχρονιστική προσέγγιση με στοιχεία 15ετίας και πλέον που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση (σε ότι αφορά στο βιοτικό περιβάλλον τουλάχιστον) να θεωρούνται έγκυρα χωρίς επικαιροποίηση.
    Τεκμηρίωση:
    Όπως στο άρθρο 3.Α.β.
    Τεκμηρίωση άρθρου 3.Α.β.:
    Ενώ η ΕΠΜ έχει μείνει ανενεργή εδώ και 7 χρόνια, διάστημα στο οποίο θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν οι όποιες εκκρεμότητες υπήρχαν το 2004 που παραδόθηκε , εντούτοις πολλές δραστηριότητες (πχ Άρθρο 3, παρ. Α.β.4. για ομαδικές επισκέψεις στη Ζώνη Α) προβλέπεται να ρυθμιστούν μετά από μελλοντικές αποφάσεις-κανονισμούς ή ακόμη και μελέτες που θα εκπονηθούν στο μέλλον και βάσει των οποίων μοναδικός αρμόδιος για τη ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων θα είναι ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Ολύμπου.
    Με αυτόν τον τρόπο αποκλείεται αυθαίρετα η αξιολόγηση – έγκριση αυτών των αποφάσεων στη διαδικασία της σχετικής Διαβούλευσης και κατ’ επέκταση εκμηδενίζεται η διαφάνεια στις διαδικασίες λήψης αυτών των αποφάσεων ή/και αποδοχής των σχετικών μελετών. Έτσι καταργούνται εν τη γενέσει τους οι βασικές αρχές κατάρτισης του Προεδρικού Διατάγματος και συγκεκριμένα τη συμμετοχή των πολιτών και κυρίως της τοπικής κοινωνίας στη διαμόρφωση των τελικών διατάξεων που θα περιλαμβάνει.
    Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός πως η βιωσιμότητα των Φορέων Διαχείρισης δεν έχει κατοχυρωθεί θεσμικά τουναντίον λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας απειλείται άμεσα, διαμορφώνουν μία εξαιρετικά πρόχειρη, επισφαλή και αδιαφανή προσέγγιση που αφορά στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου που αποτελεί σύμβολο της χώρας διεθνώς, η οποία πέραν των ουσιαστικών αναμένεται να προκαλέσει και πλήθος διαδικαστικών ζητημάτων με αποτέλεσμα ενδεχόμενη εκ νέου καθυστέρηση στην εφαρμογή του ΣΠΔ.
    Προτείνουμε επομένως την άμεση κατάργηση κάθε διάταξης του ΣΠΔ που δε βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες αποφάσεις και κανονισμούς μέχρι την εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών ή ολοκλήρωσης των απαιτούμενων διαδικασιών για την κατάρτιση των σχετικών κανονισμών.
    Η σημερινή δραματική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας επιτάσσει προσεγμένους και εμπεριστατωμένους χειρισμούς στη διαχείριση και την προστασία του περιβάλλοντος, η οποία πρέπει επιτέλους να βασίζεται στις αρχές της αειφορίας, λαμβάνοντας υπόψη τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια, ενισχύοντας τις τοπικές κοινωνίες, που είναι και οι πραγματικοί θεματοφύλακες των προστατευόμενων περιοχών

  • 13 Οκτωβρίου 2011, 18:24 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

    Οι απαγορευμένες για το κυνήγι περιοχές στην Ελλάδα καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της Ελλάδας, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Οι απαγορεύσεις αυτές πολύ συχνά στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης και γι’ αυτό δημιουργούν απορίες σχετικά με τους λόγους που αυτές επιβάλλονται

    Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική προτείνουν τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος μέσω της ορθής χρήσης. Δηλαδή, οι δραστηριότητες του ανθρώπου, αν ασκούνται μέσα σε ορισμένα πλαίσια, όχι μόνο δεν καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον αλλά το βοηθούν και το προστατεύουν. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει την αξία της νόμιμης θήρας ως ιδιαίτερα επωφελούς δραστηριότητας για τη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων και κατ’ επέκταση της βιοποικιλότητας.

    Στην Ελλάδα, όμως, προτείνονται ολοένα και περισσότεροι αναίτιοι χρονικοί και γεωγραφικοί περιορισμοί της θήρας σε πρωτοφανή εκτροπή από κάθε έννοια επιστημονικής προσέγγισης – τεκμηρίωσης. Τα παραπάνω ισχύουν και στο συγκεκριμένο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών». Σε μια σειρά μόλις κειμένου απαγορεύεται η άσκηση της θήρας, χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση, στα 200.000 στρέμματα όλων των Ζωνών Προστασίας (Α’, Β’, Γ’). Με αυτόν τον τρόπο τετραπλασιάζεται η απαγορευμένη για τη θήρα έκταση καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον ορεινό όγκο του Ολύμπου, μιας και ήδη απαγορεύεται σε έκταση περίπου 50.000 στρεμμάτων στην περιοχή.

    Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος βασίζεται σε Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ) του 2004, η οποία με τη σειρά της βασίστηκε σε έρευνες που έγιναν πριν το 2000, δημιουργώντας αμφιβολίες για την αξιοπιστία της. Για τη σύνταξη της συγκεκριμένης ΕΜΠ δεν φαίνεται να έγινε καμία έρευνα πεδίου, αλλά χρησιμοποιήθηκαν μόνο βιβλιογραφικές αναφορές (από τις συνολικά 74, μόλις 1 αφορά την πανίδα της περιοχής και εκπονήθηκε το 1985, ενώ αναφέρεται και ένα αναθεωρημένο Διαχειριστικό Σχέδιο του 1998). Είναι λοιπόν απορίας άξιο πως γίνεται για την ετήσια ρυθμιστική διάταξη θήρας να απαιτούνται ετήσιες μελέτες αλλά όχι για τη σύνταξη του συγκεκριμένου σχεδίου προεδρικού διατάγματος.

    Η διαδικασία κατάρτισης σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει τη συμμετοχή και τη γνωμοδότηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Παρόλα αυτά, όμως, δε ζητήθηκε ούτε η γνώμη της Τοπική Αυτοδιοίκησης, ούτε των τοπικών Κυνηγετικών Οργανώσεων σχετικά με την άσκηση της θήρας στην περιοχή. Οι όμοροι δήμοι συνεδρίασαν αυτές τις μέρες σχετικά με το θέμα, ενώ το σχέδιο Π.Δ. βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση από τις 13/9 χωρίς τη σχετική γνωμοδότησή τους, καταστρατηγώντας την ίδια την έννοια της δημόσιας διαβούλευσης που τόσο παθιασμένα προβάλλεται από τη μεριά του υπουργείου.

    Παράλληλα το δημοκρατικό μας συναίσθημα για άλλη μια φορά δοκιμάζεται, καθώς κάποιοι εξακολουθούν να ακολουθούν τις αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, στις οποίες οφείλεται η μη άσκηση διαχείρισης σε καμιά περιοχή της χώρας. Η περίπτωση του Ολύμπου αποτελεί μια ακόμα δυσάρεστη επιβεβαίωση, για τα μελλούμενα… απουσία των τοπικών κοινωνιών… και επ’ ωφελεία των αποτυχημένων.

  • 13 Οκτωβρίου 2011, 15:08 | Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου

    Προτείνεται να γίνουν οι εξής προσθέσεις – τροποποιήσεις :
    α. Η παρ. Α του άρθρου 4 να διαμορφωθεί ως εξής : «Έργα και δραστηριότητες που δεν αναφέρονται στην παράγραφο Γ.2 του παρόντος άρθρου και στις παραγράφους Α, Β Γ του άρθρου 3 του παρόντος, δεν επιτρέπονται».
    β. Το πρώτο εδάφιο της παρ. Β του άρθρου 4 να διαμορφωθεί ως εξής : «Β. Για όλα τα επιτρεπόμενα από το παρόν Διάταγμα έργα και δραστηριότητες ακολουθείται η διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, όταν αυτή απαιτείται, . . .».
    γ. Πρέπει μάλλον να αφαιρεθεί το δεύτερο εδάφιο της παρ. Β του άρθρου 4 που αναφέρει ότι : «Με τον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας και το Σχέδιο Διαχείρισης της περιοχής μπορεί να επιβάλλονται πρόσθετοι όροι για όλα τα επιτρεπόμενα έργα και δραστηριότητες του άρθρου 3 του παρόντος για λόγους προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος». Το εδάφιο αυτό είναι προβληματικό διότι δεν υπάρχει νομική εξουσιοδότηση, αφού από τό άρθρο 18 § 5 του ν. 1650/1986 όπως αντικαταστάθηκε από τό άρθρο 4 του ν. 3937/2011, δεν προβλέπεται η επιβολή προσθέτων όρων, από τα Σχέδια Διαχείρισης. Πρόσθετοι όροι είναι δυνατόν να επιβάλλονται με τροποποίηση του π.δ.
    δ. Το τέταρτο εδάφιο της παρ. Β του άρθρου 4 να διαμορφωθεί ως εξής : «Θα πρέπει σε διάστημα 2 ετών από την έναρξη της ισχύος του παρόντος, . . .». Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι ιδιαίτερα θετική η παύση εκαπιδευτικών βολών στο Πεδίο Βολής Λιτοχώρου.
    ε. Η παρ. Γ.1.1.ι του άρθρου 4 να διαμορφωθεί : «Η κατασκευή . . . Της απαγόρευσης εξαιρούνται . . . βελτίωση, προστασία . . .».
    στ. Η παρ. Γ.2.δ) του άρθρου 4 να διαμορφωθεί ως εξής : «2. Επιτρέπεται . . . . . δ) Η εκτέλεση έργων (κτιρίων, υποδομών, δικτύων κ.λπ.) εξυπηρέτησης των λειτουργικών αναγκών, της ασφάλειας και προστασίας της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου (κυρίας Μονής και παραρτημάτων – ασκηταριών, παρεκκλησίων, ερημητηρίων, κελλιών, σπηλαίων κ.λπ.) και των προσκυνητών. Η εκτέλεση έργων συντήρησης, βελτίωσης, ανάδειξης και αποκατάστασης της κτιριακής υποδομής της Μονής και των υφισταμένων παραρτημάτων της και η κατά προορισμό χρήση τους. Η συνέχιση των παραδοσιακών / ιστορικών δραστηριοτήτων της Μονής και η συνέχιση της χρήσεως των απαιτούμενων πόρων (νερού κ.λ.π.) για την λειτουργία, ασφάλεια και προστασία της Μονής και την συνέχιση των άνω δραστηριοτήτων της. Τα έργα εκτελούνται σύμφωνα με αρμοδίως εγκεκριμένες μέλετες και ενημέρωση του Φορέα Διαχείρισης, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Η ελεύθερη πρόσβαση και επίσκεψη, μέσω υφισταμένων δρόμων και μονοπατιών, της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου και των παραρτημάτων της (ασκηταριών, παρεκκλησίων, ερημητήριων, κελλιών κ.λ.π.), σύμφωνα με το καθορισμένο από την Μονή πρόγραμμα λειτουργίας τους, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα. Περιορισμοί επιβάλλονται μόνο σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης (π.χ. πυρκαγιές, σεισμοί και πλημύρες)».
    Επισημαίνετα ότι η Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου μαζί με τα παραρτήματα της (ασκηταριά, παρεκκλήσια, ερημητήρια, κελλιά, σπήλαια κ.λπ.) και το φυσικό περιβάλλον συντίθεται σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική ενότητα, με ιδιαίτερο θρησκευτικό χαρακτήρα, με συνεχή ζωή και παρουσία στην περιοχή από την ίδρυση της (1543) μέχρι σήμερα. Αποτελεί αφενός ιστορικό διατηρητέο Μνημείο (ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ34/43500/1250/11.9.1995, ΦΕΚ Β, 813,22.9.1995 και άρθρο 2 του ν. 3028/2002) και αφετέρου υφιστάμενο πρό του 1923 συνοικισμό όπως έχει αναγνωρισθεί με το από 28.6.1918 Β.Δ. (ΦΕΚ Α, 152, 9.7.1918). Η Μονή (παλιά Μονή) βρίσκεται εντός της περιοχής προστασίας Β και αποτελεί την μόνη περιοχή που κατοικείται εντός της Ζώνης αυτής.

  • 13 Οκτωβρίου 2011, 15:16 | Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

    Άρθρο 4 ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΔΟΜΗΣΗΣ
    Στο υπό διαβούλευση ΠΔ ο Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας και το Σχέδιο Διαχείρισης της περιοχής δίνουν τη δυνατότητα «να επιβάλλονται πρόσθετοι όροι για όλα τα επιτρεπόμενα έργα και δραστηριότητες». Η διάταξη αυτή κρίνεται ιδιαίτερα ασαφής και για αυτό το λόγο επικίνδυνη. Χρειάζεται λοιπόν οπωσδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση στο παρόν άρθρο σε ότι αφορά τα έργα που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία Α της ΚΥΑ 15393/2332/5-8-2002, η οποία βρίσκεται ούτους ή άλλως σε διαδικασία αναθεώρησης από το Υπουργείο σας. Πιο συγκεκριμένα, προτείνεται να αναφερθεί ρητή απαγόρευση για χωροθέτηση έργων όπως χιονοδρομικά κέντρα, εξορυκτικές εργασίες, ΑΠΕ, ΧΥΤΑ/ΧΑΔΑ κ.α., αλλά και την επέκταση οικισμών μέσα στο Εθνικό Πάρκο.

  • 13 Οκτωβρίου 2011, 03:57 | ΝΕΑ ΑΡΧΗ – ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ

    ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΝΕΑ ΑΡΧΗ – ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΔΙΟΥ – ΟΛΥΜΠΟΥ

    Παρουσιάζουμε στο σημείο αυτό τις αρχικές θέσεις του συνδυασμού μας γύρω από το θέμα: «Χαρακτηρισμός της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών». Θέσεις βέβαια που επιδέχονται βελτιώσεων και προσθηκών, όσο η διαβούλευση συνεχίζεται.

    – Πρώτο και βασικότερο, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα είναι αναγκαίο να δοθεί μία γενναία παράταση στη διαβούλευση (τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2011), πόσο μάλλον όταν οι φορείς της τοπικής κοινωνίας δηλώνουν αιφνιδιασμό κι έλλειψη ενημέρωσης για το θέμα. Έτσι κι αλλιώς ο Όλυμπος δεν αξίζει μόνο έναν μήνα ηλεκτρονικής διαβούλευσης. Κατά τη γνώμη μας πρέπει να προχωρήσουμε σύντομα στη διενέργεια ενός διεθνούς συνεδρίου με πρωτοβουλία, αν όχι της πολιτείας, τουλάχιστον της τοπικής αυτοδιοίκησης και με τη συμμετοχή εμπειρογνωμόνων από άλλους διεθνούς φήμης δρυμούς κι επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων (γεωλόγους, ζωολόγους, βοτανολόγους, δασολόγους, μα και αρχαιολόγους, περιβαλλοντολόγους, επιστήμονες αειφορικής διαχείρισης φυσικών πόρων κ.α.) που εμπλέκονται στο θέμα του Ολύμπου, της προστασίας και της ανάδειξής του!

    – Για εμάς ζητούμενο είναι η προστασία του βουνού με ταυτόχρονη ανάδειξη και αξιοποίησή του. Αυτό σημαίνει ήπιας μορφής ανάπτυξη και όχι στυγνή εκμετάλλευση. Επομένως ούτε «τσιμεντοποίηση» που συνεχίζουν να ονειρεύονται ορισμένοι, ούτε όμως κι εγκλεισμός του βουνού σε μία «γυάλα». Οι δύο αυτές ακραίες επιλογές είναι το ίδιο επιβλαβείς και…ύποπτες! Ο χαρακτήρας του θρυλικού βουνού πρέπει να διαφυλαχθεί γιατί αυτή είναι η ταυτότητά του η μοναδική παγκοσμίως και μαζί η μεγάλη «προίκα» του για την τοπική μας κοινωνία (τεράστια διεθνής αναγνωρισιμότητα δυνητικά ως ονομασία προέλευσης προϊόντων και υπηρεσιών). Παράλληλα όμως το βουνό θα πρέπει να είναι προσπελάσιμο κι επισκέψιμο πάντοτε βέβαια με συγκεκριμένους κανόνες κι έλεγχο. Στόχος δεν πρέπει να είναι ο συνεχής περιορισμός του αριθμού επισκεπτών του βουνού, οι οποίοι αφήνονται στη συνέχεια ανεξέλεγκτοι, αλλά το να επιτρέπεται ο μέγιστος δυνατός καθημερινά αριθμός επισκεπτών, με παράλληλη όμως και συνεχή καταγραφή, καθοδήγηση ή ακόμη και συνοδεία τους (εφ’ όσον την επιθυμούν). Έτσι διασφαλίζεται η πραγματική προστασία και ασφάλεια του βουνού και η δική τους.

    – Τα δύο μεγάλα θέματα που προκύπτουν άμεσα από το σχέδιο Π.Δ. είναι: α) Η οριοθέτηση των ζωνών, β) Οι χρήσεις εντός των ζωνών αυτών.
    Σίγουρα δεν είμαστε οι απολύτως ειδικοί για να λύσουμε από μόνοι μας τα προβλήματα που προκύπτουν ή για να σχολιάσουμε υπεύθυνα τα δεδομένα στα οποία στηρίχθηκε ο σχεδιασμός αυτός. Ούτε όμως μία μόνο ομάδα επιστημόνων μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο των απολύτως «ειδικών σοφών». Για αυτό τον λόγο προτείναμε τη διενέργεια διεθνούς συνεδρίου για να δοθούν οι πιο έγκυρες απαντήσεις στα ζητήματα αυτά. Σε αυτή τη φάση πάντως οφείλουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις: α) Στο θέμα της οριοθέτησης πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί μία άσκοπη «κόντρα» που πάει να δημιουργηθεί ουσιαστικά άνευ λόγου με την τοπική κοινωνία. Είναι λοιπόν απαράδεκτο να περιλαμβάνονται στη ζώνη Γ αρκετές μικροϊδιοκτησίες, καθώς και ολόκληρος σχεδόν ο οικισμός της Παλιάς Λεπτοκαρυάς, τη στιγμή μάλιστα που επιμελώς – και πολύ σωστά βέβαια – έχει αφεθεί εκτός ζωνών η Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου. Προς τι τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά; Προφανώς αβλεψία στον σχεδιασμό που πρέπει να διορθωθεί με μικρή μετατόπιση των ορίων του Εθνικού Πάρκου λίγο ψηλότερα! Τέλος προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το «Οροπέδιο των Μουσών», μία περιοχή με σπάνια χλωρίδα δεν περιλαμβάνεται στην ζώνη Α (απολύτου προστασίας)!
    β) Στο θέμα των χρήσεων θεωρούμε υπερβολική την απόλυτη απαγόρευση ορισμένων δραστηριοτήτων (π.χ. θήρα, λειτουργία παραδοσιακών ξενώνων ή αγροτουριστικών μονάδων κ.α.) ακόμη κι εντός της ζώνης Γ. Κατά τη γνώμη μας θα μπορούσε η ζώνη Γ να χωριστεί σε υποζώνες Γ1 και Γ2 ή ακόμη καλύτερα να υπάρξει πρόβλεψη σαφώς οριοθετημένων θυλάκων, εντός των οποίων να επιτρέπονται ορισμένες από τις χρήσεις αυτές. Θεωρητικά θα μπορούσε να γίνει, σε μικρότερη βέβαια κλίμακα, οριοθέτηση ανάλογων θυλάκων, και στις άλλες δύο ζώνες, ενώ για προτάσεις που αναφέρονται συχνά στη διαβούλευση, όπως χιονοδρομικό κέντρο ή τελεφερίκ, θεωρούμε πως είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μπορέσουν να βρουν εφαρμογή (ειδικά το χιονοδρομικό κέντρο), ωστόσο δεν βλέπουμε τον λόγο για τον οποίο θα πρέπει να απορρίπτεται εκ των προτέρων η δυνατότητα ανάλογων εφαρμογών, εάν π.χ. εκπονηθεί μία μελέτη που θα πληροί τους αυστηρότερους περιβαλλοντικούς όρους.

    – Ένα επιπλέον θέμα που προκύπτει από το σχέδιο Π.Δ. είναι και αυτό του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού. Στα δέκα χρόνια λειτουργίας του ο Φορέας με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει έχει επιτελέσει θετικό έργο. Πρέπει όμως να περάσουμε σε ένα επόμενο στάδιο, όπου ο Φορέας Διαχείρισης θα λειτουργεί στα πρότυπα αντίστοιχων Φορέων μεγάλων δρυμών του εξωτερικού, ασκώντας πραγματική αειφορική διαχείριση του δρυμού κι όχι απλώς μία υποτυπώδη φύλαξή του. Απαιτείται επομένως στελέχωση του Φορέα με ειδικό επιστημονικό προσωπικό, καθώς και μεγαλύτερη εκπροσώπηση της τοπικής κοινωνίας των παρολύμπιων δήμων και ιδιαίτερα του δήμου Δίου – Ολύμπου, ο οποίος χωροταξικά εμπλέκεται στο μέγιστο μέρος του δρυμού.
    Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι εκτός από το «Εθνικό Πάρκο» υπάρχει και ο «Πιερικός Όλυμπος», όπου αρμόδιο είναι το Υπουργείο Πολιτισμού. Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπίπτουν τα όρια του Εθνικού Πάρκου με εκείνα του Πιερικού Ολύμπου τουλάχιστον στα βόρεια και νότια, όπου όντως αυτό είναι εφικτό.
    Πέρα όμως από αυτό προτείνουμε επιπλέον το εξής: Ο υπάρχων Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού και το Δ.Σ. ή Επιτροπή του Πιερικού Ολύμπου να συγχωνευθούν και να ανασυσταθούν σε έναν «Ενιαίο Φορέα Διαχείρισης Φυσικού και Πολιτιστικού Πλούτου Ολύμπου». Έτσι θα απλοποιηθεί πολύ μία κατάσταση προβληματική εξ αιτίας των επικαλύψεων και των συγχύσεων αρμοδιοτήτων που σίγουρα θα προκύψουν, εάν δεν συγχωνευθούν οι δύο αυτοί οργανισμοί!

    – Τέλος ένα πολύ θετικό σημείο του σχεδίου Π.Δ. είναι η πρόβλεψη για την απομάκρυνση του πεδίου βολής, έστω κι αν θα πρέπει να ξεκαθαρισθούν ο χρόνος και ο τρόπος της απομάκρυνσης.

    Για την παράταξη «ΝΕΑ ΑΡΧΗ – ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ»,
    ο επικεφαλής: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΘ. ΛΑΠΠΑΣ,
    Δημ. Σύμβουλος Δήμου Δίου – Ολύμπου

  • 12 Οκτωβρίου 2011, 18:44 | WWF Ελλάς

    1. Όροι και περιορισμοί δόμησης. Το ζήτημα της δόμησης δεν αναλύεται με αρκετά σαφή τρόπο δημιουργώντας ασάφειες και αλληλοεπικαλύψεις. Επιπλέον, αρκετά ζητήματα παραπέμπονται σε ρυθμίσεις από τον Κανονισμό του Διοίκησης και Λειτουργίας και το Σχέδιο Διαχείρισης (παρ. Ε). Οι όροι δόμησης επιβάλλεται να είναι αυστηρά και λεπτομερώς διατυπωμένοι, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν παρερμηνείες και λάθη που μπορεί να οδηγήσουν σε υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Επομένως, οι διατάξεις θα πρέπει να αναδιατυπωθούν ώστε να καταστεί σαφέστερο για ποια από τα επιτρεπόμενα έργα και χρήσεις ισχύουν οι περιορισμοί δόμησης.

    2. Άρθρο 4, παρ. Γ 1. Παρότι απαγορεύονται σε όλο το Εθνικό Πάρκο τα έργα της κατηγορίας Α΄ της ΚΥΑ 15393/2332/5-8-2002, εντούτοις δεν απαγορεύονται με σαφή τρόπο (για ολόκληρη την έκταση του Πάρκου) μια σειρά από δραστηριότητες όπως: κατασκευή υποδομών ΑΠΕ, χιονοδρομικά κέντρα, διάνοιξη νέου οδικού δικτύου, λατομικές/μεταλευτικές εργασίες, κατασκευή πάσης φύσης μονάδων επεξεργασίας υγρών, στερεών ή αέριων αποβλήτων, η κατασκευή υποδομών βαρέως τύπου για τους επισκέπτες (π.χ. τελεφερίκ), επεκτάσεις σχεδίων πόλεων ή οικισμών, δικτύων μεταφορών (σιδηροδρομικά δίκτυα, νέο οδικό δίκτυο, ελικοδρόμια κτλ., δίκτυα σταθερής τροχιάς). Ιδιαίτερα μετά τη ψήφιση του νόμου που αναθεωρεί τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης (ν. 4014/2011) και εφόσον ακόμα δεν έχουν εκδοθεί οι εξουσιοδοτικές διατάξεις, η απαγόρευση θα πρέπει να είναι σαφής.

  • 12 Οκτωβρίου 2011, 09:26 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

    ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
    ΜΕΛΟΣ: F.A.C.E.& C.I.C.
    ΕΔΡΑ: ΦΩΚΙΩΝΟΣ 8 & ΕΡΜΟΥ
    ΑΘΗΝΑ-Τ.Κ. 105 63
    Τηλ.: 210-32.31.271 – Fax.: 210-32.22.755
    http://www.ksellas.gr, e-mail: info@ksellas.gr

    ΑΘΗΝΑ 12-10-2011
    Αριθ. Πρωτ. 1584

    Θέσεις της Κ.Σ.Ε. επί του Σχεδίου Π. Δ/τος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών»

    Με Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και αφορά τον Όλυμπο επιβάλλονται νέες απαγορεύσεις του κυνηγίου χωρίς καμία τεκμηρίωση και χωρίς καμία συνεργασία με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις. Στο σχέδιο του Π.Δ/τος προβλέπεται επέκταση της απαγόρευσης θήρας σε εμβαδό τρείς φορές μεγαλύτερο από την ήδη υφιστάμενη, εντός των ορίων του υπό δημιουργία Εθνικού Πάρκου.
    Η προτεινόμενη απαγόρευση στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου:
    α)είναι παντελώς αυθαίρετη και καταχρηστική, διότι έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία σε τέτοιες περιπτώσεις συνεχώς συνιστά τη συνεργασία με τους χρήστες (2003/35/ΕΚ), στην προκειμένη περίπτωση τους κυνηγούς και την τοπική αυτοδιοίκηση (χωρίς αυτή τη συνεργασία η Ε.Ε. θεωρεί ανέφικτα τα όποια μέτρα).
    Η ευρωπαϊκή επιτροπή άλλωστε στο “ Έγγραφο κατευθύνσεων για τη θήρα βάσει της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών” αναφέρει ότι «Η αειφόρος θήρα μπορεί να αποβεί επωφελής σε ό,τι αφορά τη διατήρηση των ενδιαιτημάτων μέσα στις περιοχές και γύρω από αυτές».
    β)χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη επιστημονικών στοιχείων και τεκμηρίωσης. Η ΕΠΜ που εκπονήθηκε το 2004, πραγματοποιήθηκε χωρίς την αντίστοιχη έρευνα πεδίου (στηρίζεται μόνο σε βιβλιογραφικές αναφορές) και σε κανένα σημείο της δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για αρνητικές επιπτώσεις από την κυνηγετική δραστηριότητα. Ιδιαίτερα όσον αφορά την πανίδα, τα όποια γενικά στοιχεία πηγάζουν από μια και μόνο βιβλιογραφική αναφορά του 1985!!! και από ένα διαχειριστικό σχέδιο του 1998, στοιχεία που απαιτούν επικαιροποιήση για να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο ισχύουν ακόμη και σήμερα…
    γ)στερεί από τις τοπικές κοινωνίες σε περιόδους ύφεσης τεράστια οικονομικά οφέλη που πηγάζουν από την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας. Συγκεκριμένα, έχει υπολογισθεί ότι ο Πανελλαδικός τζίρος από τη θήρα ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 1,7 δις ευρώ. Μεγάλο μέρος από αυτό το ποσό δαπανάται από τους κυνηγούς για διανυκτέρευση και εστίαση προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.
    Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, μαζί με όλες τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, διαμαρτύρεται εντονότατα γι’ αυτή την πολιτική της σαλαμοποίησης, δηλαδή την, μέσω κάθε μορφής ζωνών προστασίας, ατεκμηρίωτη και άστοχη προοδευτική απαγόρευση του κυνηγίου, ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος των αντικυνηγών που είναι η συνεχής συρρίκνωση του κυνηγετικού χώρου χωρίς να επιτυγχάνεται με αυτή την πολιτική το παραμικρό όφελος για το φυσικό περιβάλλον.
    Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η δημόσια διαβούλευση, που εννοείται ότι με την έκφραση γνώμης των ενδιαφερομένων χρηστών επηρεάζει τις τελικές αποφάσεις και που στην προκειμένη περίπτωση εκφράζεται η θέση 250.000 πολιτών, θα οδηγήσει στην απάλειψη της παραγράφου Γ.1.ii του άρθρου 4 του σχεδίου Π.Δ/τος και στη διατήρηση του καθεστώτος κυνηγίου όπως ισχύει σήμερα. Καθεστώς κυνηγιού το οποίο, αποδεδειγμένα από το 1938 με την ίδρυση του Εθνικού Δρυμού έως σήμερα, όχι μόνο δεν προκάλεσε υποβάθμιση των ειδών και των ενδιαιτημάτων του Ολύμπου, αλλά αντίθετα, συνετέλεσε σημαντικά στη διατήρηση τους, ώστε να πληρούνται σήμερα οι προϋποθέσεις ίδρυσης Εθνικού Πάρκου.

    Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

    ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΔΗΜΑΣ ΓΕΩΡΓ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ

  • 11 Οκτωβρίου 2011, 16:17 | Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ

    Μετά την σημερινή ολομέλεια της Τ.Ο. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λιτοχώρου σχετικά με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Χαρακτηρισμός της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» τον προβληματισμό και τον διάλογο που αναπτύχθηκε, καταλήξαμε στα έξης:
    Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος έρχεται στην ουσία να εκσυγχρονίσει τον νόμο του 1938 με τον οποίο χαρακτηρίστηκε ο Όλυμπος Εθνικός Δρυμός και χαρακτηρίζει πλέον ως Εθνικό Πάρκο.
    Έχει σωστό προσανατολισμό για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας του Ολύμπου, που αποτελεί και το σπουδαιότερο οικοσύστημα της περιοχής.
    Για πρώτη φορά στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος γίνεται ρητή αναφορά στο πεδίο βολής αρμάτων και οριοθετεί χρονικά την απομάκρυνσή του, κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί.
    Παρόλα αυτά οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε πως το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος έχει ανάγκη τροποποίησης σε ορισμένα σημεία προκειμένου να γίνει αφενός εφαρμόσιμο σε ότι ορίζει, αφετέρου να εναρμονιστεί με το πάνδημο αίτημα των κατοίκων της περιοχής που αναζητά τρόπους οικονομικής «ανάσας» μέσω μιας ήπιας αξιοποίησης του βουνού.
    Πρέπει λοιπόν να γίνει επαναπροσδιορισμός όλων των ζωνών και των προβλεπόμενων χρήσεών τους μια και στον προτεινόμενο σχεδιασμό παρατηρούμε τα εξής:
    1ον Όριο της Γ΄ ζώνης η γέφυρα του Ενιπέα στο Λιτόχωρο δίπλα στο κέντρο του χωριού με υψόμετρο περίπου 300 μέτρα, όταν στην δυτική πλευρά του βουνού έχουμε ταύτιση ορίων Α΄ και Γ΄ ζώνης σε υψόμετρο 2400 μέτρων.
    2ον Εντός της Γ΄ ζώνης δεν λαμβάνονται υπόψη οι διάσπαρτες ιδιοκτησίες, κυρίως αγροί, πράγμα που δυσκολεύει την μεταβίβαση και όποια άλλη χρήση της γής, ακόμα και αν είναι σύννομη.
    3ον Στην Β΄ ζώνη υπάρχουν οι περισσότερες πηγές από τις οποίες υδροδοτείτε το Λιτόχωρο, χωρίς να προβλέπετε από τους όρους χρήσης της καμία δυνατότητα παρέμβασης σε περίπτωση προβλημάτων της υδροδότησης.
    4ον Ο προτεινόμενος σχεδιασμός και ο προσδιορισμός χρήσεων εντός ζωνών, θα αποτελέσει δυνητικά τροχοπέδη στην ήπιας μορφής τουριστικής ανάπτυξης που επιθυμεί η συντριπτική πλειονότητα της τοπικής κοινωνίας.
    5ον Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος είναι άτολμο στην διαβίβαση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων στους παρολύμπιους Δήμους, δηλαδή στις τοπικές κοινωνίες.
    Προκειμένου λοιπόν να γίνουν αυτές οι αλλαγές ζητάμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής:
    1ον Να δώσει παράταση στη διαβούλευση που τελειώνει σε λίγες μέρες.
    2ον Πριν από την εκπόνηση του τελικού σχεδίου νόμου να έρθει σε άμεση συνεννόηση με τους Δημάρχους Δίου – Ολύμπου, Κατερίνης και Ελασσόνας, τις Αντιπεριφεριάρχες Πιερίας και Λάρισας άλλα και τους Πιεριείς και Λαρισαίους Βουλευτές.
    Τέλος, ιδιαίτερα ωφέλιμο για την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας αλλά και την ουσιαστική διαβούλευση θα ήταν η διεξαγωγή ενός Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα τις οικονομικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που μπορούν να προκύψουν από την ορθολογική και αειφόρο χρήση του Ολύμπου με την συμμετοχή όλων των τοπικών φορέων και Αρχών, εξειδικευμένων επιστημόνων, εκπροσώπων της Κυβέρνησης, αλλά κυρίως, εκπροσώπων φορέων διαχείρισης άλλων Δρυμών και Εθνικών Πάρκων, όπου έχει επιτευχτεί μια αρμονική σχέση τόσο μεταξύ των ανθρωπίνων αναγκών και το περιβάλλον, αλλά και ο συνδυασμός της τουριστικής δραστηριότητας με την προστασία της φύσης.
    Τα συμπεράσματα ενός τέτοιου συνεδρίου θα μπορούν να αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα ενός ολοκληρωμένου Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης όχι μόνο για την Πιερία αλλά για όλες τις παρολύμπιες περιοχές, με το οποίο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για μια σοβαρή αναπτυξιακή διαχείριση του Ολύμπου χωρίς τα «πυροτεχνήματα» που συνήθως ακούμε σε προεκλογικές περιόδους.

  • 11 Οκτωβρίου 2011, 12:42 | Οικολόγοι Πράσινοι – Θεματική Ομάδα για το Περιβάλλον

    Άρθρο 4
    Πολύ θετικά κρίνονται τα μέτρα της κατάργησης του Πεδίου Βολής Λιτοχώρου και της απαγόρευσης α) της θήρας, β) της εισαγωγής μη ιθαγενών ειδών, γ) της εγκατάστασης πάσης φύσεως κεραιών, δ) της κατασκευής νέων δρόμων και ε) της εκτός σχεδίου δόμησης. Ωστόσο θα πρέπει να αποκλειστούν και οι παρεκκλίσεις από την απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης (π.χ. η παρέκκλιση για τα γήπεδα εμβαδού 4 στρεμμάτων τα υφιστάμενα ως 31-03-2011, η αρτιότητα στα 10 στρ., κλπ.).

  • 11 Οκτωβρίου 2011, 08:30 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία – Ε.Σ.Α.μεΑ.

    Στο άρθρο 9 «Προσβασιμότητα» της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, την οποία η χώρα μας μαζί με το προαιρετικό της πρωτόκολλο έχει υπογράψει και αναμένεται άμεσα να επικυρώσει, γεγονός το οποίο θα σηματοδοτήσει την εφαρμογή της σε εθνικό επίπεδο, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη υπογράψει και επικυρώσει καθιστώντας τη μέρος του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου, μεταξύ άλλων προβλέπονται τα εξής:

    «Άρθρο 9
    Προσβασιμότητα
    1. Προκειμένου να επιτρέψουν στα άτομα με αναπηρίες να ζουν ανεξάρτητα και να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις πτυχές της ζωής, τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν στα άτομα με αναπηρίες την πρόσβαση, σε ίση βάση με τους άλλους, στο φυσικό περιβάλλον, τα μέσα μεταφοράς, την πληροφορία και τις επικοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων και των τεχνολογιών και συστημάτων πληροφορίας και επικοινωνιών και σε άλλες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που είναι ανοικτές ή παρέχονται στο κοινό, τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές. Τα μέτρα αυτά, που θα συμπεριλαμβάνουν τον προσδιορισμό και την εξάλειψη των εμποδίων και κωλυμάτων προσβασιμότητας, θα ισχύουν, μεταξύ άλλων, για:
    α. τα κτίρια, τους δρόμους, τις μεταφορές και λοιπές εσωτερικές και υπαίθριες εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των σχολείων, των κατοικιών, των ιατρικών εγκαταστάσεων και των εργασιακών χώρων,
    β. τις πληροφορίες, τις επικοινωνίες και λοιπές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και των ηλεκτρονικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης…..».

    Στη βάση λοιπόν των προαναφερθεισών επιταγών και προκειμένου να μη αγνοηθούν οι ανάγκες των ατόμων με αναπηρία κατά την ανάπλαση των προαναφερθεισών περιοχών προτείνουμε:

    1. Στο άρθρο 4 «Γενικές διατάξεις – Όροι και περιορισμοί δόμησης»:

    – να προστεθεί στην παράγραφο Γ, εδάφιο ε) ως ακολούθως:
    «Γ. Σε όλη την έκταση του Εθνικού Πάρκου……
    2. Επιτρέπεται:
    ……
    ε) η εκτέλεση έργων και υποδομών για την εξασφάλιση της πρόσβασης ατόμων με αναπηρία σε όλες τις θέσεις των Περιοχών Προστασίας Α, Β΄και Γ΄ όπου επιτρέπεται η παρουσία επισκεπτών, ερευνητών κ.λπ. σύμφωνα με τις ισχύουσες προδιαγραφές και εφόσον περιλαμβάνονται σε εγκεκριμένα από τις καθύλην αρμόδιες υπηρεσίες Σχέδια Διαχείρισης και Διακίνησης Επισκεπτών ή σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στον οικείο Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας».

    – να προστεθεί στην παράγραφο Δ «Όροι και περιορισμοί δόμησης» εδάφιο 6 ως ακολούθως: …..

    «5. Για κάθε έκδοση οικοδομικής άδειας, απαιτείται έλεγχος και έγκριση ….

    6. Σε κάθε περίπτωση κατά την κατασκευή έργων και υποδομών για χρήση επισκεπτών, ερευνητών και εν γένει κοινού θα εφαρμόζονται προδιαγραφές για την προσβασιμότητα στα άτομα με αναπηρία. Αντίστοιχη μέριμνα θα λαμβάνεται για την ασφαλή ειδοποίηση και διαφυγή τους σε περίπτωση εκτάκτων συνθηκών».

    – η παράγραφος Ε «Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας – Σχέδιο Διαχείρισης» να διαμορφωθεί ως ακολούθως:

    «Στον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας και στο Σχέδιο Διαχείρισης εξειδικεύονται θεματικά και χωρικά οι παραπάνω γενικοί όροι και περιορισμοί στις χρήσεις γης, η εγκατάσταση και άσκηση δραστηριοτήτων, η εκτέλεση έργων συμπεριλαμβανομένων των έργων και υποδομών για τη διασφάλιση της προσβασιμότητας στα άτομα με αναπηρία και η εφαρμογή προγραμμάτων όπως της γεωργίας, της βόσκησης, της δασοπονίας, του οικοτουρισμού, της αναψυχής, της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης κ.λπ. (άρθρο 16, Ν.2742/1999)».

  • 10 Οκτωβρίου 2011, 13:47 | Μπαρτσιωκας Δημητρης

    Η αλήθεια για την “σωτηρία” του πλανήτη από έναν κωμικό …
    by kentayros on 06/09/2011
    Ο Ο George Carlin ήταν ένας αμερικανός κωμικός της stand up κωμωδίας ο οποίος καταπιάστηκε με αρκετά θέματα taboo, λέγοντας αλήθειες με έναν απαράμιλλα κωμικό τρόπο, γεγονός που τον οδήγησε ακόμα και στις αίθουσες των δικαστηρίων.

    Σε ένα κλιπάκι που βρήκα τυχαία στο youtube ο Carlin ασχολείτε με τους “σωτήρες” του πλανήτη και πραγματικά τα λέει όλα.
    Παραθέτω παρακάτω όλο το νούμερο του:

    «Γέμισε η χώρα από άτομα που ανυσηχούν συνεχώς και για τα πάντα. Ανυσηχούν για τον αέρα, το νερό, το χώμα. Για εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα, πρόσθετα τροφίμων, καρκινογόνα. Ανησυχούν για το ραδόνιο, τον αμίαντο, την σωτηρία των ειδών υπό εξαφάνιση.

    Να σας πω δυο λόγια για τα απειλούμενα είδη: Η διάσωση των ειδών σε κίνδυνο είναι μια υπεροπτική προσπάθεια ελέγχου της φύσης. Είναι αλαζονική παρέμβαση. Η κύρια αιτία για όλο μας το μπλέξιμο. Κανείς δεν το αντιλαμβάνεται; Παρέμβαση στη φύση!

    Πολύ πάνω από το 90% όλων των ειδών που πέρασαν από τον πλανήτη έχουν χαθεί. Αφανίστηκαν!Δεν τα σκοτώσαμε όλα εμείς, απλά εξαφανίστηκαν. Αυτά κάνει η φύση. Στις μέρες μας εξαφανίζονται με ρυθμό 25 ημερησίως. Ανεξάρτητα από τις δικές μας συμπεριφορές. Ασχέτως των δικών μας ενεργειών, 25 είδη που είναι εδώ σήμερα θα χαθούν αύριο. Αφήστε τα να φύγουν με το κεφάλι ψηλά! Αφήστε ήσυχη τη Φύση! Λίγα έχουμε κάνει;

    Είμαστε αυτάρεσκοι, πολύ αυτάρεσκοι. Όλοι τώρα πάνε να σώσουν κάτι! Σώστε τα δέντρα, σώστε τις μέλισσες, τις φάλαινες, τα σαλιγκάρια. Η δε υπέρτατη αλαζονεία: Σώστε τον πλανήτη! Τι; Μου κάνουν πλάκα αυτοί οι μαλάκες; “Σώστε τον Πλανήτη”; Δεν ξέρουμε πως να φροντίσουμε τους εαυτούς μας. Εδώ δε νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον. Και θα σώσουμε τον κωλοπλανήτη; Τις έχω βαρεθεί αυτές τις μπούρδες, τις βαρέθηκα! Έχω βαρεθεί τη μέρα της Γης, τους φαρισαίους περιβαλλοντολόγους.

    Λευκοί φιλελεύθεροι αστοί που νομίζουν πως το μόνο στραβό στον τόπο είναι η έλλειψη αρκετών ποδηλατόδρομων. Τύποι που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο ασφαλή για τα Volvo τους. Χέστηκαν οι περιβαλλοντολόγοι για τον πλανήτη, δεν τους νοιάζει ο πλανήτης. Ούτε κατά διάνοια δεν τους νοιάζει. Ξέρετε τι τους νοιάζει; Να ζουν σε μέρος καθαρό. Το σπιτάκι τους! Ανυσηχούν μήπως μελλοντικά ενοχληθούν προσωπικά. Το στενόμυαλο και σκοταδιστικό προσωπικό ενδιαφέρον δεν με αγγίζει….»

    http://kentayros.wordpress.com/2011/09/06/%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7/

  • 10 Οκτωβρίου 2011, 12:27 | ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

    Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΘΟΥΝ ΣΕ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ ΓΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ??ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΝΟ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ ΣΑΣ….ΠΡΕΠΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΑΙΛΑΠΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!ΚΥΝΗΓΟΙ,ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΕΣ,ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΕΣ.ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ.ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ,ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ.ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΜΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΧΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ.ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΣΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΘΗΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΘΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ.ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΟΛΩΝ ΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΕΤΣΙ!!!!!!ΜΕ ΤΙΜΗ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

  • 10 Οκτωβρίου 2011, 09:18 | Γιάννης

    Αν συμφωνούμε σε κάτι με την Άρτεμις αυτό είναι η ολική αδιαφορία – αδυναμία – ανικανότητα των αμροδιων υπηρεσιων στον τομέα της φύλαξης του Ολύμπου.
    Από κει και πέρα τα περιστατικά με κυνηγούς και οι αναφορές πως δεν μπορει κανεις να περπατήσει για 6 μηνες στο βουνό λόγω κυνηγών αποτελούν σαφώς υπερβολή και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την ολική απαγόρευση θήρας ακόμη και στη ζώνη Γ μιας και αφού όπως αναφέρει κατοικεί στη περιοχή εδω και 13 χρόνια θα γνωρίζει πως οι περιοχές που συμπίπτουν οι δραστηριότητες της περιήγησης με αυτήν της θήρας είναι ελάχιστες.

    Οπως και νάχει, ο δογματισμός και η απολυτότητα όσων τάσσονται για τους δικους τους λόγους εάντια στη θήρα στερούν από όσους πρόκειται να πάρουν τις σχετικές αποφάσεις τη δυνατότητα να αποκτήσουν μια καθαρή εικόνα για το τι γινεται στον ολυμπο με αποτέλεσμα για αλλη μια φορα η διατάξεις που θα προκύψουν να ειναι προιον τηρησης «ισορροπιων» παρά ρεαλιστικης προσεγγισης..

    Αν υπάρχει πρόβλημα με τους κυνηγους τοτε θα επρεπε οι περιηγητες που εχουν οργανωμενους συλλογους, με τις αρμοδιες αρχες αλλα και τους συλλογους των κυνηγών να κάτσουν ολοι μαζι και να χωροθετήσουν τις επιτρεπόμεμενες για τη θήρα περιοχές εξαιρώντας πχ μια ζωνη 300 μ. από τα κύρια περιηγητικα μονοπατια που εχουν επισκεψιμοτητα ακομη και το χειμωνα.

    Μπορεί η Δ/νση Δασών να μην αποδεικνύει εμπρακτως το ρολο που εχει να επιτελεσει αλλα αυτο ενισχυει ακομη περισσοτερο την αναγκη για συνεργασια και διαλογο μεταξυ των λοιπων φορέων χρηστών στον οποιο με αντικειμενικοτητα θα μπορουσαν να λυθουν πολυ ευκολα τετοιου ειδους προβληματα.

    Οι νομιμοι κυνηγοι ειναι οργανωμενοι σε συλλογους και ειναι ευκολο να βρεθουν αμεσα οι εκπροσωποι τους για καποιο σχετικο διαλογο. Αν ομως αντιθετα επικρατησει ο δογματισμος και η απολυτοτητα και απαγορευτει ανευ λογου η θηρα και στις 3 ζωνες τοτε ποιος εξασφαλιζει τους περιηγητες από το ενδεχόμενο δράσης λαθροθηρών οπου τα πραγματα πλέον θα ειναι ανεξελεγκτα? Οταν προκειται για ανθρωπινες ζωες δε χωρανε στατιστικα κλπ αλλα πρεπει απολυτα να εξασφαλιζεται η ασφαλεια των περιηγητων και κατι τετοιο ακομη και με απομακρυνση των νομιμων κυνηγων δεν μπορει να επιτευχθει.

    Το προβλημα εδω ειναι πως ερχομαστε προ τετελεσμενων γεγονοτων χωρις να εχουν ληφθει σοβαρα υποψη οι ανάγκες, οι επιθυμιες, τα δικαιωματα και οι υποχρεώσεις ολων των «χρηστών» που επικέπτονται τον Όλυμπο με ευθύνη της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ αλλά και των υπαλλήλων στη Δ/νση περιβάλλοντος που αντί ρύθμισης – διαχείρισης επιλέγουν (λογω αγνοιας-ελλειψης της απαιτουμενης επισστημονικης καταρτισης) να απαγορευουν με μια γραμμη την προσβαση στο βουνο σε διαφορες ομαδες ανθρώπων (κτηνοτροφοι, αγροτες κλπ).

    Αν υπήρχε πραγματικά ο κινδυνος να τραυματιστει καποιος ορειβατης τοτε με τη συχνοτητα επισκεψης των ορειβατων στο βουνο θα επρεπε να εχει συμβει ηδη καποιο ατυχημα. Δεν ειναι τυχαιο που κατι τετοιο δεν εχει συμβει ποτε. Ενας λαθροθηρας ομως πιθανα θα κρυβοτανε και δε θα ενημερωνε τους περιηγητες του παραδειγματος για την παρουσια αλλων κυνηγων με οτι αυτο συνεπαγεται.

    Αυτο που χρειαζεται ειναι χωροθετηση των επιμερους δραστηριοτητων (οχι μονο των κυνηγων γιατι οπως και οι περιηγητες εχουν και αυτοι το δικαιωμα να ασκησουν τη δραστηριοτητα τους) και ουσιαστικη φυλαξη με τουλαχιστον 2 φυλακεια ενα στην Ανατολικη και ενα στη Δυτικη πλευρα του Ολυμπου με συνεχη παρουσια τουλαχιστον 2 φυλακων στο καθενα ετσι ωστε αν οχι φυλαξη, να υπάρχει τουλαχιστον η δυνατοτητα αμεσης παρεμβασης.

    Οσες απαγορευσεις και να επιβληθουνε σε κυνηγους η αλλες δραστηριοτητες αν δεν υπάρξει σοβαρη πολιτικη βουληση και ουσιαστικη χρηματοδοτηση και εξοπλισμος των αρμοδιων υπηρεσιων κανεις δεν εξασφαλιζει την παυση των παραβατικων συμπεριφορων.

    Αρκει αν ριξει μια ματια κανεις σε οποιαδηποτε προστατευομενη περιοχη για να αντιληφθει αν φτανουν οι χαρακτηρισμοι και οι διαταξεις για τη διαχειριση και την προστασια της…

    Αν θα επρεπε να θεσουμε ενα στοχο ολοι οσοι επισκεπτομαστε τον Ολυμπο αυτος θα πρεπε να ειναι η συνεχης και συστηματικη φυλαξη του βουνου και μετα τα οσα «προβληματα» παραμεινουν θα μπορουν να λυθουν ευκολα στην πραξη.

    Με τη διατηρηση της θεσμικης απαξιωσης σε φορεα διαχειρησης και δ/νση δασων οτι και να γραφτει στα χαρτια η κατασταση θα παραμεινει η ιδια αν οχι χειροτερη.

  • 9 Οκτωβρίου 2011, 21:06 | gio

    Eλεος με το κυνηγι που ειναι η αιτια για ολα τα δεινα…ελεος με τις αοριστολογιες για τα πουλακια…ζω στην περιοχη καθε χρονο και δε μπορει καποια ωραια πρωια ο υπουργος αφου εσωσε την εθνικη οικονομια να σωσει τωρα και τον Ολυμπο…ας το αφησει για πιο υπευθυνους και γνωστες.
    Αξιοποιηση με οραμα και οχι για αρπαχτες ντοπιων/ξενων λαμογιων.

  • 9 Οκτωβρίου 2011, 19:07 | Γιώργος Τούλης

    Συμφωνώ με την πλήρη απαγόρευση θήρας.
    Δεν θα σταθώ στους ασυνείδητους κυνηγούς που σκοτώνουν ότι βρεθεί μπροστά τους και δυστυχώς, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν οι οργανωμένοι κυνηγοί, αυτοί συνεχίζουν το βιολί τους.
    Θα σταθώ όμως στην μεγάλη ορειβατική κίνηση του Ολύμπου. Κανένα άλλο Ελληνικό βουνό δεν έχει τόσους επισκέπτες πεζοπόρους. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που ο κυνηγός θα βγει να εξασκήσει το χόμπι του, υπάρχει κίνδυνος να πυροβολήσει κάποιον ορειβάτη.
    Ξέρω πολλούς που δεν πηγαίνουν για περπάτημα επειδή φοβούνται τους κυνηγούς. Προσωπικά μου έχει τύχει να συναντήσω πολλές φορές. Συνήθως γυρίζω πίσω ή προχωρώ με φόβο σφυρίζοντας συνεχώς ώστε να γίνομαι αντιληπτός.
    Ειδικά στον Όλυμπο με την τόση ορειβατική κίνηση, πρέπει κατά τη γνώμη μου να διαλέξουμε ποιούς θέλουμε: τους κυνηγούς ή τους ορειβάτες. Και οι δυο μαζί είναι επικίνδυνο.
    Έτσι κι αλλιώς για τους ντόπιους κυνηγούς υπάρχουν τα Πιέρια, που δεν ελκύουν τόση μεγάλη ορειβατική κίνηση.

  • 9 Οκτωβρίου 2011, 00:56 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

    Στα πλαίσια της Δημόσιας Διαβούλευσης του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» ο Κυνηγετικός Σύλλογος Κατερίνης παραθέτει ενδεικτικά τους παρακάτω επιστημονικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους για τους οποίους εκτιμούμε πως δεν πρέπει να ισχύσει η προτεινόμενη στο ΣΠΔ ολική απαγόρευση θήρας στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου, αλλά αντίθετα να επιτραπεί η θήρα στις Ζώνες Β και Γ, εκτός των περιοχών που είναι ήδη χαρακτηρισμένες μέχρι σήμερα ως Καταφύγια Άγριας Ζωής τα οποία να παραμείνουν ως έχουν. Σε περίπτωση που απαιτείται κάποια αναθεώρηση του δικτύου των ΚΑΖ στην περιοχή αυτή να γίνει μετά από συγκεκριμένη μελέτη και με συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων δηλαδή της Δ/νσης Δασών Πιερίας, του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Ολύμπου, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Αναγνωρισμένων και Συνεργαζόμενων με το ΥΠΕΚΑ Κυνηγετικών Οργανώσεων της περιοχής.

    Α. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΎΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΟΛΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΘΗΡΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟ ΙΔΡΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΟΛΥΜΠΟΥ
    1. Τα ήδη υπάρχοντα Καταφύγια Άγριας Ζωής στον Όλυμπο μαζί με τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού στα οποία απαγορεύεται η θήρα, καλύπτουν πλήρως τις οικολογικά ευαίσθητες περιοχές αλλά και όσες παρουσιάζουν τουριστικό κλπ ενδιαφέρον.
    2. Από τα 116 είδη πτηνών που έχουν καταγραφεί στον Όλυμπο σύμφωνα με την ΕΠΜ μόλις τα 7 είναι θηρεύσιμα.
    3. Από τα 26 είδη θηλαστικών της περιοχής (ΕΠΜ) επιτρέπεται η θήρα μόνο των τεσσάρων.
    4. Κανένα από τα παραπάνω είδη δεν αντιμετωπίζει πληθυσμιακό πρόβλημα στη χώρα μας αλλά και ευρύτερα.
    5. Η ΕΕ αναγνωρίζει ως ιδιαίτερα ωφέλιμη τη δραστηριότητα της θήρας στην προστασία των φυσικών οικοτόπων και κατ’ επέκταση της βιοποικιλότητας.
    6. Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) αναφέρει ρητά πως η διατήρηση επιτυγχάνεται μέσω της ορθής χρήσης και όχι μέσω των απαγορεύσεων. Αυτό που χρειάζεται επομένως είναι ρύθμιση της θήρας κάτι που ισχύει ήδη μιας και η Ελλάδα έχει ένα από τα αυστηρότερα θεσμικά πλαίσια γύρω από το κυνήγι.
    7. Σε κανένα Εθνικό Πάρκο της χώρας δεν απαγορεύεται η άσκηση της θήρας στη Ζώνη Γ, αλλά αντίθετα επιτρέπεται σε κάποιο ποσοστό ακόμη και στη Ζώνη Β. Η συγκεκριμένη πρόταση επομένως για ολική απαγόρευση είναι κάτι πρωτοφανές και αστήριχτο.
    8. Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος βασίζεται εξολοκλήρου στην Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη για τον Όλυμπο που εκπονήθηκε το 2004. Αυτή με τη σειρά της βασίζεται σε παλιότερες μελέτες η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων εκπονήθηκαν πριν το 2000. Ενδεικτικά αναφέρεται πως η μοναδική μελέτη που αφορά αποκλειστικά στην πανίδα της περιοχής εκπονήθηκε το 1985 (!). Η παλαιότητα των στοιχείων θέτει σε αμφισβήτηση την εγκυρότητά τους γεγονός που ενισχύεται από την αναφορά στην ΕΠΜ σε είδη που δεν υπάρχουν πια στην περιοχή όπως είναι πχ ο Γυπαετός.
    9. Η μόνη απειλή για την άγρια πανίδα της περιοχής που αναφέρεται στην ΕΠΜ και σχετίζεται με τη θήρα είναι η λαθροθηρία αγριόγιδων. Τόσο το αγριόγιδο όμως όσο και οι περιοχές που ενδιαιτεί δεν επιτρέπεται να κυνηγηθούν με αποτέλεσμα ενδεχόμενη επέκταση της απαγορευμένης για τη θήρα περιοχής να θεωρείται βέβαιο πως δε θα αναιρέσει το φαινόμενο της λαθροθηρίας. Αντίθετα αυτό που απαιτείται για την προστασία του συγκεκριμένου είδους είναι συνεχής και συστηματική φύλαξη στην οποία οι νόμιμοι κυνηγοί συνδράμουν ουσιαστικά τη Δασική Υπηρεσία με τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες που έχουν προσλάβει οι Κυνηγετικές Οργανώσεις με χρήματα των κυνηγών.
    10. Κανένας από τους νόμους και τις διατάξεις σε Εθνικό και Κοινοτικό επίπεδο που έχουν ληφθεί υπόψη για την κατάρτιση του Σχεδίου ΠΔ, δε συνδέει την απαγόρευση της θήρας με την προστασία της πανίδας σε κάποια περιοχή. Αντίθετα οι βασικές απειλές που αντιμετωπίζει η πανίδα σε κάποια περιοχή και έχουν διεθνώς αναγνωριστεί είναι η καταστροφή/υποβάθμιση των φυσικών οικοτόπων (πυρκαγιές, εκχερσώσεις υγροτόπων, ρύπανση, αποψιλωτικές υλοτομίες, μονοκαλλιέργειες κλπ), και διάφορες παραβατικές ενέργειες όπως λαθρουλοτομίες, λαθροθηρία κλπ).
    11. Η εμπειρική γνώση που κατέχουν οι κυνηγοί λόγω συνεχούς επαφής με τη φύση αποτελεί ανεκμετάλλευτο μέχρι στιγμής επιστημονικό εργαλείο με δεδομένο το γεγονός πως στη χώρας μας λείπει τελείως η πρωτογενής έρευνα πεδίου η οποία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαχείριση και την προστασία μίας περιοχής. Ενώ στην ΕΠΜ αναφέρονται είδη που δεν υπάρχουν πια στον Όλυμπο, πολλοί κυνηγοί (όπως και κτηνοτρόφοι) είναι σε θέση να ενημερώσουν τους αρμόδιους φορείς όχι μόνο για την παρουσία/απουσία κάποιου είδους αλλά και για τις περιοχές που αυτό εκτιμάται πως μπορεί να εντοπιστεί με τεράστια οφέλη για την επιστημονική έρευνα και επικαιροποίηση των διαθέσιμων στοιχείων.

    Β. ΚΟΙΝΟΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΟΛΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΘΗΡΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟ ΙΔΡΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΟΛΥΜΠΟΥ
    Από τη στιγμή που όπως αποδεικνύουμε παραπάνω η άσκηση νόμιμης θήρας δεν αποτελεί απειλή αλλά σημαντικό εργαλείο για τη διαχείριση και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στον Όλυμπο, η αυθαίρετη προτεινόμενη ολική απαγόρευση θήρας θα προκαλέσει αναίτια πλήθος αρνητικών συνεπειών για την τοπική κοινωνία και συγκεκριμένα:
    1. Το κυνήγι σα Φθινοπωρινή – Χειμερινή δραστηριότητα προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη και συντηρεί αρκετές θέσεις εργασίας στη νεκρή τουριστικά χειμερινή περίοδο για την περιοχή. Συγκεκριμένα υπάρχουν αρκετά είδη επιχειρήσεων όπως ξενοδοχεία, ταβέρνες, καφενεία, πρατήρια υγρών καυσίμων και καταστήματα κυνηγετικών ειδών τόσο στην πόλη της Κατερίνης όσο και στους οικισμούς που βρίσκονται πάνω στον Όλυμπο , των οποίων ιδιαίτερα σημαντικό ποσοστό των εσόδων στη διάρκεια της Φθινοπωρινής και Χειμερινής περιόδου οφείλεται στην άσκηση της θήρας και τους κυνηγούς, είτε είναι κάτοικοι της περιοχής είτε επισκέπτες.
    2. Σε πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη σχετικά με τη συμμετοχή της άσκησης της θήρας στην Εθνική Οικονομία βρέθηκε πως σε ετήσια βάση ο τζίρος γύρω από το κυνήγι υπερβαίνει τα 1,7 δις. Ελάχιστες άλλες δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου που λαμβάνουν χώρα στη φύση και δεν απαιτούν δίκτυο υποδομών (πχ χιονοδρομία – χιονοδρομικά κέντρα) αποφέρουν τόσα έσοδα (φόροι πάνω από 200.000.000 ευρώ) και θέσεις εργασίας στην Εθνική οικονομία όσο η θήρα.
    3. Οι κάτοικοι των οικισμών που βρίσκονται κοντά ή και μέσα στα όρια του Εθνικού Πάρκου θα χάσουν αναίτια μία από τις πιο παραδοσιακές αλλά και δημοφιλέστερες δραστηριότητες ελευθέρου χρόνου στην επαρχία και συγκεκριμένα τη θήρα. Η θήρα αποτελεί την πρώτη σε προτίμηση δραστηριότητα των κατοίκων της υπαίθρου ανάμεσα σε αυτές που μας φέρνουν σε επαφή με τη φύση και ακολουθούν άλλες όπως η αλιεία, η πεζοπορία, η συλλογή καρπών, μανιταριών και βοτάνων κλπ.
    4. Οι Κυνηγετικές Οργανώσεις αποτελούν Σωματεία συνεργαζόμενα και εποπτευόμενα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και χρηματοδοτούν πλήθος θέσεων εργασίας για τη θηροφύλαξη αλλά και τη διαχείριση της θήρας και των θηραματικών πληθυσμών σε επιστημονική βάση. Μόνο η Στ Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης απασχολεί περίπου 80 ανθρώπους σε μόνιμη βάση σε θέσεις θηροφυλάκων, επιστημονικών συνεργατών και διοικητικού προσωπικού. Η παραπάνω δομή που χωρίς να επιβαρύνει τον κρατικό προυπολογισμό δίνει άμεσα τροφή στις αντίστοιχες οικογένειες, απειλείται από την ολοένα και μεγαλύτερη πίεση που ασκείται για αναίτιους χρονικούς και χωρικούς περιορισμούς θήρας παρά το γεγονός πως η Ελλάδα κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά έκτασης στην ΕΕ στο οποίο απαγορεύεται η θήρα.
    5. Η συνδρομή των κυνηγών στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος όπως πχ σε περιπτώσεις πυρασφάλειας, θηροφύλαξης, βελτίωσης ενδιαιτημάτων κλπ έχει αναγνωριστεί επανειλημμένως από πολλούς φορείς (πχ Πυροσβεστική Υπηρεσία). Η απομάκρυνση των νόμιμων κυνηγών επομένως από τον Όλυμπο θα στερήσει από το βουνό των θεών τη σημαντική εφεδρεία των 1400 μελών του Κυνηγετικού Συλλόγου Κατερίνης που μέχρι σήμερα επισκέπτονταν τακτικά τον Όλυμπο και θα μπορούσαν να συνδράμουν τα μέγιστα σε θέματα προστασίας.
    6. Η δομή και διάρθρωση των Κυνηγετικών Οργανώσεων δίνει τη δυνατότητα σε κάθε αρμόδιο φορέα (ΥΠΕΚΑ, Δασική Υπηρεσία) να εντοπίζει άμεσα τους εκπροσώπους των κυνηγών και να λαμβάνει τη γνώμη τους για κάθε ζήτημα που αφορά στη δραστηριότητά τους τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Η παραπάνω δυνατότητα που δεν παρατηρείται σε άλλους φορείς/χρήστες (ούτε σε επαγγελματίες) σε συνδυασμό με τη συνέχεια που παρουσιάζουν οι Κυνηγετικές Οργανώσεις στη λειτουργία τους που είναι αδιάκοπτη και αυτοχρηματοδοτούμενη από ιδρύσεως και ελέγχεται μέχρι το τελευταίο ευρώ από το Δημόσιο (Δασική Υπηρεσία) αποτελεί εγγύηση για τις δυνατότητες συνεργασίας των αρμόδιων φορέων με τους νόμιμους κυνηγούς σε θέματα προστασίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος στο βουνό των θεών εφόσον υπάρξει η βούληση από πλευράς των αρμόδιων φορέων και συγκεκριμένα της Δ/νσης Δασών Πιερίας, του Φορέα Διαχείρισης Ολύμπου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

  • 8 Οκτωβρίου 2011, 23:26 | 9 ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΠΙΕΡΙΑΣ, ΗΜΑΘΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΛΛΑΣ

    Σχετικά με την προτεινόμενη στο Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» ολική απαγόρευση άσκησης της δραστηριότητας της θήρας στο υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου Ολύμπου, οι 9 Κυνηγετικοί Σύλλογοι των νομών Πιερίας, Ημαθίας και Πέλλας που εκπροσωπούμε περίπου 7. 000 Έλληνες πολίτες σε θέματα θήρας, συμφωνούμε με τα όσα αναφέρονται στο κείμενο που μας κοινοποίησε ο Κυνηγετικός Σύλλογος Κατερίνης που ακολουθεί:

    Η θήρα αποτελεί αρχέγονη και πολυδιάστατη δραστηριότητα, η διαχείριση της οποίας αποτελεί αντικείμενο της θηραματολογικής επιστήμης, η οποία εξετάζει την κάθε περίπτωση για την επιλογή της ορθής απόφασης.

    Ο αδικαιολόγητος εξοβελισμός της θήρας από το σύνολο σχεδόν των προστατευόμενων περιοχών της χώρας μας, ερήμην πάντα των τοπικών κοινωνιών, έχει επιβληθεί κεντρικά με τη συνδρομή μερικών ΜΚΟ, οι οποίες καλλιεργούν δογματικές και αντιεπιστημονικές θέσεις για τη θήρα και τους κυνηγούς. Θέσεις που εδώ και δεκαετίες έχουν απορριφθεί στην Ευρώπη και στην Αμερική ως επιζήμιες για τη διατήρηση της φύσης (Peterle 1977, Shaw 1977, Hooper 1994, Ryan et al. 2009).

    Σε αντίβαρο της ελλιπούς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών, οι κυνηγοί μέσα από τις κυνηγετικές οργανώσεις, έχουν προχωρήσει σε ουσιαστικές δράσεις για την ορθή χρήση, με κυρίαρχη ενδεχομένως τη σύσταση του Σώματος της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής, το οποίο έχει να επιδείξει πλήθος μηνύσεων για παράνομες πράξεις εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος σε προστατευόμενες περιοχές. Η χρηματοδότηση για τις δράσεις αυτές ξεπερνά τα 10.200.000€ ετησίως και οφείλεται αποκλειστικά στις συνδρομές των Ελλήνων κυνηγών χωρίς καμιά χρηματοδότηση από το κράτος σε αντίθεση με όλους όσους εναντιώνονται χωρίς τεκμηρίωση στην άσκηση της θήρας οι οποίοι αντλούν υπέρογκα ποσά από Εθνικούς και Κοινοτικούς πόρους για να «προστατεύσουν» το περιβάλλον αλλά μένουν στη θεωρία και όχι την πράξη.

    Πρέπει επιτέλους και στη χώρα μας να υιοθετήσουμε την προσέγγιση της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) για τη «διατήρηση μέσω της ορθής χρήσης» σύμφωνα με την οποία: «η χρήση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων, εάν είναι αειφορική, είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τη διατήρησή τους επειδή τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη που αντλούνται από τη χρήση, προσφέρουν κίνητρα στους ανθρώπους για να διατηρήσουν τους πόρους».

    Η θήρα αποτελεί ένα σημαντικό διαχειριστικό μέτρο στα χέρια των αρμόδιων Υπηρεσιών οι οποίες πρέπει να λάβουν υπόψη τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές απαιτήσεις, καθώς και τις περιφερειακές και τοπικές ιδιομορφίες, όπως προβλέπουν οι διεθνείς οδηγίες και συμφωνίες.

    Με βάση τα παραπάνω εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στην απαγόρευση της θήρας στις ζώνες Β και Γ του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου Ολύμπου και ζητούμε να αποσυρθεί ως αντιεπιστημονική η συγκεκριμένη διάταξη.

    Όπως γίνεται και σε άλλα Εθνικά Πάρκα της χώρας (πχ Δέλτα Αξιού) ζητούμε να επιτρέπεται πλήρως η άσκηση της θήρας στις ζώνες Β και Γ εκτός των εκτάσεων που είναι ήδη χαρακτηρισμένες ως Καταφύγια Άγριας (ΚΑΖ) και σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητη κάποια αναθεώρηση του δικτύου των ΚΑΖ , αυτή να γίνει μετά από συγκεκριμένη μελέτη και σε συνεργασία και διάλογο των αρμόδιων Φορέων με τις Αναγνωρισμένες Κυνηγετικές Οργανώσεις της περιοχής.

  • 7 Οκτωβρίου 2011, 22:00 | ‘Αρτεμις

    Εδώ στον Όλυμπο, απο Σεπτεμβριο εως Φεβρουάριο που επιτρέπεται το κυνήγι του αγριογούρουνου, Τετάρτες, Σάββατα και Κυριακές είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κάνει κάποιος πορεία στο βουνο, εκεί που επιτρέπεται το κυνήγι (και πολλές φορές και εκεί που ΔΕΝ επιτρέπεται οπως μου έχει τύχει πολλάκις) χωρίς τον φόβο να πυροβοληθεί!!!!!!!!

    Μία (εκ των πολλών με κυνηγούς)προσωπική εμπειρία:

    Τον χειμώνα που μας πέρασε, πήγαμε παρέα ένα Σάββατο στην Σκανδαλιάρα (γι’άυτούς που γνωρίζουνε απο ΄Ολυμπο). Το σημείο αυτό αποτελεί το όριο της νόμιμης κυνηγετικής περιοχής.Ήταν παρκαρισμένα στον δρόμο κάμποσα αυτοκίνητα κυνηγών, με κλουβιά σκύλων στις καρότσες. Εκεί κυνηγάνε αγριογούρουνα οι κυνηγοί, κατα ομάδες. Τους είδαμε σε διάφορα σημεία με ασυρμάτους στο χέρι να επικοινωνουν μεταξύ τους, να βγάζουν για ώρες κραυγές (για να φοβίσουν τα αγριογούρουνα-φοβερά ενοχλητική ηχορύπανση) μέσα στην απόλυτη ησυχία του δάσους, κάνοντας ηχώ σε μία τεράστια περιοχή.

    Το ανεκδιήγητο της ιστορίας είναι οτι όταν φτάσαμε μετα απο 30 περίπου λεπτά πάνω σε ένα πλάτωμα και είδαμε ακόμα έναν κυνηγό με ασύρματο στο χέρι, μας συμβούλεψε να ΜΗΝ συνεχίσουμε την πορεια μας στο μονοπάτι γιατι, όπως είπε, είναι πολύ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ (μήπως μας περάσουνε για αγριογούρουνα οι κυνηγοί και μας πυροβολήσουνε)… Μας είπε να μην περπαταμε τις ημερες του κυνηγιού και πως μόνο εάν είχαμε φωσφορούχα μπουφάν και φωνάζαμε συνέχεια καθώς περπατούσαμε θα ήμασταν ασφαλείς (και πάλι αμφιβάλλω).

    Αποτέλεσμα, να ακολουθήσουμε την συμβουλή του (αν θέλαμε ας κάναμε και αλλιώς)και να αναβάλλουμε την ανάβασή μας.

    Για κάποιον που εργάζεται και έχει ελεύθερο χρόνο ΜΟΝΟ τα Σαββατοκύριακα, είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ για 6 μηνες τον χρόνο να επισκέπτεται τον Όλυμπο καθώς κινδυνεύει η ζώη του!
    Δεν έχουν συμβεί και λίγα περιστατικά που έχουν πυροβοληθεί μεταξύ τους κυνηγοί…
    Ερώτηση: πόσο πιο επικίνδυνο είναι εαν δεν γνωρίζουν καν την παρουσία περιπατητών οι παθιασμένοι οπλοφορούντες????

    Περιήγηση και κυνήγι: Ας μην κοροιδευόμαστε, ένα απο τα δύο μόνο μπορεί να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια στο δάσος.
    Επειδή το κυνήγι είναι για τους περισσότερους, ΠΑΘΟΣ.
    Και ΠΑΘΟΣ με ΟΠΛΟ στο χέρι είναι κατα την γνώμη μου, ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.

  • 7 Οκτωβρίου 2011, 12:42 | BAΡΝΑΒΑ ΜΑΙΡΗ

    Mατά τον Υμηττό ήρθε και η ωρα του ΟΛΥΜΠΟΥ. Πιστευω οτι η παρακάτω ανακοίνωση του Ωρίωνα εκφράζει την άποψη όλων των κυνηγών και αυτήν καταθέτω και εγώ.

    ΩΡΙΩΝ – Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
    Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
    http://www.orion.net.gr orion@orion.net.gr
    ________________________________________ Αθήνα, 7/10/2011
    Προς:
    – Υπουργό ΠΕΚΑ κ.Γ.Παπακωνσταντίνου

    Κοινοποίηση:
    – Περιφερειάρχες Κεντρ.Μακεδονίας, Θεσσαλίας
    – Αντιπεριφερειάρχες Πιερίας και Λάρισας
    – Δήμοι Δίου Ολύμπου, Ελασσόνας & Κατερίνης
    – Ειδικό Γραμματέα Δασών ΥΠΕΚΑ, κ.Γεώργιο Αμοργιανιώτη
    – Γεν.Διευθυντή Ανάπτυξης & Προστασίας Δασών & Φυσ.Περ.ΥΠΕΚΑ, κ.Κων/νο Δημόπουλο
    – Δ/νση Δασών Πιερίας
    – Φορέας Διαχείρισης Ολύμπου
    – Πολιτική Ηγεσία, Βουλευτές, Κόμματα
    – Μέσα μαζικής ενημέρωσης
    – Κυνηγετικές Οργανώσεις & λοιποί φορείς
    – Κυνηγετικός κόσμος
    – Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα

    Θέμα: Αυθαίρετη και καταχρηστική η προτεινόμενη ολική απαγόρευση θήρας στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου
    Κύριε Υπουργέ,
    η μέχρι σήμερα διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Ελλάδας παρουσιάζει σημαντικά κενά και ελλείψεις τόσο σε επίπεδο πολιτικής βούλησης (σχεδιασμού) όσο και σε επίπεδο Υπηρεσιών (εκτελεστικό), με αποτέλεσμα την ελλιπή ως ανύπαρκτη διαχείριση ακόμη και στις προστατευόμενες περιοχές (πχ λίμνες Κορώνεια και Κάρλα, Πάρνηθα, κλπ).
    Η παραπάνω θεσμική απραξία σε συνδυασμό με τις νόμιμες ή πολλές φορές και παράνομες δραστικές ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον (πυρκαγιές, εκχερσώσεις υγροτόπων, εκτροπές ποταμών, ληστρική αποψίλωση δασών, ίδρυση λατομείων, διάνοιξη δρόμων, ανεξέλεγκτη εγκατάσταση αιολικών πάρκων) που υλοποιούνται βάσει του σαθρού θεσμικού πλαισίου (που επιτρέπει οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων να χρηματοδοτούνται από τις εταιρείες που αναλαμβάνουν ένα έργο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται) έχουν οδηγήσει την αστικοποιημένη κοινή γνώμη στο λανθασμένο συμπέρασμα πως η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ισοδυναμεί με απομάκρυνση όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων από αυτό.
    Έτσι, παραδοσιακές χρήσεις γης που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εξέλιξης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, όπως είναι η κτηνοτροφία, η υλοτομία, η θήρα, η αλιεία κλπ, ενοχοποιούνται από άγνοια, όχι μόνο από τους πολίτες και τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ αλλά δυστυχώς και από τις αρμόδιες Υπηρεσίες με αποτέλεσμα να μπαίνουν «στο ίδιο τσουβάλι» με τα μεγάλα τεχνικά έργα, τις πυρκαγιές, την καταστροφή ενδιαιτημάτων αλλά και τις διάφορες παραβατικές – καταχρηστικές παρεμβάσεις εις βάρος της Ελληνικής φύσης που λαμβάνουν χώρα σήμερα σε όλη την επικράτεια.
    Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική η παραπάνω προσέγγιση έχει καταρριφθεί εδώ και πολλά χρόνια από τους σχετικούς επιστήμονες οι οποίοι πλέον κάνουν λόγο για διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος μέσω της ορθής χρήσης. Αυτό σημαίνει πως οι ανθρώπινες δραστηριότητες, αν ρυθμίζονται κατάλληλα, όχι μόνο δεν αποτελούν απειλή αλλά αντίθετα προστατεύουν και θωρακίζουν το φυσικό περιβάλλον.
    Τα όρια της διάκρισης της ορθής χρήσης από την κατάχρηση αν και είναι εύκολο να προσδιοριστούν με επιστημονικά κριτήρια δεν έχουν γίνει αντιληπτά ούτε από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά κυρίως ούτε από τις αρμόδιες Υπηρεσίες στη χώρα μας. Ως αποτέλεσμα, αντί της ρύθμισης με επιστημονικά κριτήρια, χρησιμοποιούνται κατά κόρο αυθαίρετες και ατεκμηρίωτες απαγορεύσεις σε διάφορες χρήσεις, όπως για παράδειγμα γίνεται συστηματικά με τη θήρα.
    Για παράδειγμα, η ΕΕ αναγνωρίζει την αξία της νόμιμης θήρας ως ιδιαίτερα επωφελούς δραστηριότητας για τη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων και κατ’ επέκταση της βιοποικιλότητας (οι κυνηγοί για να κυνηγούν θέλουν το δάσος να παραμείνει δάσος και όχι να γίνει οικόπεδα, κτίσματα, κλπ). Στη χώρα μας όμως, τόσο οι αρμόδιοι (Δασική Υπηρεσία) όσο και οι αναρμόδιοι (μη διαπιστευμένες περιβαλλοντικές ΜΚΟ) φορείς, προτείνουν ολοένα και περισσότερους αναίτιους χρονικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς της θήρας σε πρωτοφανή εκτροπή από κάθε έννοια επιστημονικής προσέγγισης – τεκμηρίωσης.
    Τα παραπάνω ισχύουν στο ακέραιο, όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» που από τις 13 Σεπτεμβρίου 2011 έχει τεθεί σε Δημόσια Διαβούλευση. Το συγκεκριμένο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος σε μία γραμμή κειμένου απαγορεύει τη θήρα σε όλες τις Ζώνες Προστασίας (Α,Β,Γ) του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου Ολύμπου χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση. Ας σημειωθεί ότι η θήρα αποτελεί μία από τις αρχαιότερες δραστηριότητες που ασκούνται στο βουνό των Θεών και ότι ήδη απαγορεύεται σε έκταση περίπου 50.000 στρεμμάτων στην περιοχή. Το υπό διαβούλευση ΠΔ επεκτείνει αυτή την απαγόρευση σε περίπου 200.000 στρέμματα, απαγορεύοντας τη θήρα σε ολόκληρο τον ορεινό όγκο του Ολύμπου.
    Ενδεικτικά της πλήρους έλλειψης επιστημονικών στοιχείων και τεκμηρίωσης για την προτεινόμενη ολική απαγόρευση θήρας, της ανυπαρξίας κάθε είδους διαβούλευσης και συνεργασίας με τους άμεσα εμπλεκόμενους χρήστες και την τοπική κοινωνία της περιοχής και της δεδομένης αδυναμίας να εφαρμοστούν τελικά όλες οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, αναφέρουμε τα παρακάτω:
    1. Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος πέρα από τις γενικές διατάξεις που λαμβάνει υπόψη, βασίζεται στην ουσία στη σχετική Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ) που εκπονήθηκε το 2004 η οποία με τη σειρά της βασίζεται σε έρευνες που εκπονήθηκαν πριν το 2000 με αποτέλεσμα τα τουλάχιστον 11 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε να θέτουν σε αμφιβολία την συνολική αξιοπιστία της. Για την εκπόνηση της συγκεκριμένης ΕΠΜ δεν έγινε καμία έρευνα πεδίου και επομένως η επιστημονική της τεκμηρίωση πηγάζει μόνο από τις βιβλιογραφικές αναφορές που έχουν ληφθεί υπόψη για τη σύνταξή της. Στη βιβλιογραφία όμως της συγκεκριμένης ΕΠΜ περιλαμβάνονται 74 αναφορές, από τις οποίες μόνο μία αφορά στην πανίδα της περιοχής και αυτή εκπονήθηκε το 1985 (!), ενώ αναφέρεται και ένα Διαχειριστικό Σχέδιο με την αναθεώρησή του το 1998. Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως σε ό,τι αφορά στη διαχείριση της άγριας πανίδας στοιχεία που έχουν ληφθεί τόσο παλιά απαιτούν επικαιροποίηση για να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο ισχύουν ακόμη και σήμερα. Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται στο ακέραιο από τις αναφορές σε είδη που έχουν εκλείψει από την περιοχή (πχ Γυπαετός) αλλά και από το χαρακτηρισμό ως προστατευόμενων αρκετών ειδών τα οποία σήμερα δεν θεωρούνται είδη προτεραιότητας (πχ δρυοκολάπτες), αλλά κυρίως και από γενικές και αόριστες αναφορές όπως η παρακάτω για τη «σπάνια» πανίδα συγκεκριμένου φαραγγιού: «Ενιπέας (Αγριόγιδο, 2 είδη αμφιβίων, 2 είδη σπάνιων δρυοκολαπτών, 9 είδη σπάνιων πουλιών)» (ΕΠΜ παρ.2.2.2.2.) που ουδεμία σχέση έχουν με τις προδιαγραφές και το ύφος επιστημονικής μελέτης αυτού του επιπέδου.
    2. Ακόμη όμως και στην περίπτωση που θεωρήσουμε τα στοιχεία 15 ετών και πάνω έγκυρα, στην ΕΠΜ αναφέρεται ως μόνη ανθρωπογενής δραστηριότητα (που σχετίζεται με τη θήρα) και έχει αρνητική επίδραση στην πανίδα, η λαθροθηρία του Αγριόγιδου (Rupicapra rupicapra balcanica) (ΕΠΜ, παρ. 4.2.2.), απειλή η οποία αντιμετωπίζεται μόνο με συνεχή και συστηματική φύλαξη. Μετά από σχετική επικοινωνία με τη ΣΤ Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης διαπιστώσαμε πως οι Ομοσπονδιακοί Θηροφύλακες της περιοχής ουδέποτε έχουν κληθεί από πλευράς Δ/νσης Δασών Πιερίας για περιστατικό που να αφορά σε παράνομη θήρα Αγριόγιδου, ενώ ούτε η Δ/νση Δασών έχει προβεί ποτέ σε σχετική μήνυση, γεγονός που αποδεικνύει την απόλυτη απουσία – αδυναμία της τοπικής αρμόδιας Υπηρεσίας να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη παραβατική συμπεριφορά όταν και όπου αυτή λαμβάνει χώρα. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως η θήρα του αγριόγιδου απαγορεύεται ρητά όπως απαγορεύεται ρητά και η θήρα στο σύνολο της ψευδαλπικής ζώνης που ενδιαιτεί το συγκεκριμένο είδος.
    3. Η Ζώνη Γ, έκτασης περίπου 150.000 στρεμμάτων, στην οποία προτείνεται ολική απαγόρευση θήρας, σε πλήρη αντίθεση με ό,τι ισχύει σε άλλα Εθνικά Πάρκα (πχ Δέλτα Αξιού) όπου η θήρα επιτρέπεται τόσο στη Ζώνη Γ όσο και σε ποσοστό εκτάσεων της Ζώνης Β, αποτελεί περιοχή στην οποία δεν έχει εκπονηθεί οποιαδήποτε μελέτη για την πανίδα.
    4. Αν και η διαδικασία κατάρτισης σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει τη συμμετοχή και τη γνωμοδότηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων δεν ζητήθηκε η γνώμη της Τοπική Αυτοδιοίκησης, ούτε των τοπικών Κυνηγετικών Οργανώσεων σχετικά με την άσκηση της θήρας στην περιοχή, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με τα όσα προτείνονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις από την ΕΕ. Οι όμοροι Δήμοι, όπως μας ενημέρωσαν, συνεδριάζουν αυτές τις μέρες (10/10/2011) σχετικά με το θέμα. Ομως, το σχέδιο ΠΔ έχει ήδη συνταχθεί και αναρτηθεί σε διαβούλευση από τις 13/9 χωρίς να ληφθεί υπόψη η γνωμοδότησή τους, με αποτέλεσμα η διαδικασία να αποδεικνύεται πως είναι προαποφασισμένη.
    5. Μέχρι σήμερα η φύλαξη στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη με την αρμόδια Υπηρεσία να στερείται πόρων και προσωπικού με τα οποία θα μπορούσε να εποπτεύσει επαρκώς την περιοχή και δεν προβλέπεται προφανώς μέσα στην οικονομική κρίση ανατροπή της θεσμικής απαξίωσης την οποία υπόκεινται.
    Το σχέδιο ΠΔ προβλέπει αυξημένες αρμοδιότητες για το Φορέα Διαχείρισης Ολύμπου ο οποίος όμως αντιμετωπίζει σαθρό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας και η χρηματοδότηση του μετά το 2014 είναι αμφίβολη με αποτέλεσμα να μην αποκλείεται ενδεχόμενη κατάργηση ή αδρανοποίησή του πολύ σύντομα.
    Γεννάται έτσι το ερώτημα που ισχύει σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας: Όταν στην Ελλάδα έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά της ΕΕ χερσαίων εκτάσεων χαρακτηρισμένων ως προστατευόμενες περιοχές ενώ παράλληλα απαξιώνονται θεσμικά και καταδικάζονται σε αδράνεια και απραξία όλοι οι αρμόδιοι για τη φύλαξη και διαχείριση φορείς (με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πουθενά προστασία και διαχείριση στην πράξη) για ποιο λόγο και μάλιστα χωρίς σχετική τεκμηρίωση ιδρύονται νέες προστατευόμενες περιοχές που θα έχουν νομοτελειακά την ίδια τύχη με τις προηγούμενες δηλαδή πλήρη εγκατάλειψη αντί να αναληφθούν οι απαραίτητες πρωτοβουλίες για να θωρακιστούν οι αρμόδιοι φορείς;
    Με βάση τα παραπάνω αλλά και τα επιπλέον στοιχεία που αναμένεται να καταθέσουν σχετικά η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης καθώς και άλλες Κυνηγετικές Οργανώσεις, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως η προτεινόμενη ολική απαγόρευση θήρας και στις τρεις Ζώνες (Α,Β,Γ) του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου Ολύμπου όπως και οι υπόλοιπες απαγορεύσεις – αποκλεισμοί (πχ κτηνοτροφία), στερείται στοιχειώδους επιστημονικής τεκμηρίωσης, και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα ορίζει η ΕΕ και η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) και γι’ αυτό το λόγο τη θεωρούμε αυθαίρετη και καταχρηστική.
    Προτείνουμε επομένως την κατάργηση της παραγράφου Γ.1.ii του άρθρου 4 του υπό διαβούλευση σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για τον Όλυμπο και την προσθήκη μιας παραγράφου Γ.2.ε που θα αναφέρει τα εξής:
    «Η θήρα επιτρέπεται στις ζώνες Β και Γ, εκτός των περιοχών που είναι ήδη χαρακτηρισμένες μέχρι σήμερα ως Καταφύγια Άγριας Ζωής (ΚΑΖ) τα οποία παραμένουν ως έχουν. Σε περίπτωση που απαιτείται κάποια αναθεώρηση του δικτύου των ΚΑΖ στην περιοχή, αυτή θα γίνει μετά από συγκεκριμένη μελέτη και με συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων δηλαδή της Δ/νσης Δασών Πιερίας, του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Ολύμπου, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των αναγνωρισμένων και συνεργαζόμενων με το ΥΠΕΚΑ Κυνηγετικών Οργανώσεων της περιοχής.»
    Σε περίπτωση που οι παραπάνω επιστημονικά τεκμηριωμένες αναφορές δεν είναι ικανές να επικρατήσουν έναντι στις συνασθηματικής φύσεως προκαταλήψεις των αρμόδιων φορέων που αντιμετωπίζουν συστηματικά τη νόμιμη θήρα με αρνητική προδιάθεση, ας ληφθεί υπόψη τουλάχιστον το γεγονός πως η κύρια πηγή εισοδήματος εναλλακτικού τουρισμού για τη περιοχή (ξενοδοχεία, χώροι εστίασης, πρατήρια υγρών καυσίμων, καταστήματα κυνηγετικών ειδών, κλπ) την χειμερινή περίοδο, είναι το κυνήγι. Αν τελικά ισχύσει η αυθαίρετα προτεινόμενη ολική απαγόρευση θήρας στον Όλυμπο, πολλές οικογένειες της ευρύτερης περιοχής θα αντιμετωπίσουν ουσιαστικά οικονομικά προβλήματα, χωρίς λόγο, στην δυσκολότερη οικονομικά περίοδο των τελευταίων δεκαετιών.

  • 30 Σεπτεμβρίου 2011, 08:33 | DimV

    Συμφωνώ με προηγούμενες προτάσεις, στις οποίες προτείνεται επέκταση της ζώνης Α’ τουλάχιστον στα όρια της ζώνης Β’, μεταφορά της ζώνης Β’ στην ζώνη Γ’, και επαναπροσδιορισμό της ζώνης Γ’ σε όλον τον ορεινό όγκο με ειδικές διατάξεις για υπάρχοντα κτίσματα και δραστηριότητες.
    Τα υπάρχοντα καταφύγια είναι ήδη αρκετά και η επιβάρυνση που δέχεται το βουνό κάθε καλοκάίρι από τους επισκέπτες οριακή. Οι εθνικοί δρυμοί πρέπει να ενσωματώνουν και μία έννοια «ταλαιπωρίας» για τους επισκέπτες και όχι να περιλαμβάνουν «ανέσεις» που βρίσκουμε σε τουριστικές περιοχές. Η πεζοπορία και η ορειβασία είναι έντονα συνυφασμένες με τον Όλυμπο και η οποιαδήποτε δημιουργία ασφαλτοστρωμένων δρόμων, τελεφερίκ και τα σχετικά δεν συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση.

  • 28 Σεπτεμβρίου 2011, 01:40 | Γιάννης Αρ.

    Όχι σε νέα καταφύγια και δρόμους στο βουνό. Ο Όλυμπος είναι υπέροχο βουνό, ας τον αφήσουμε όπως τον βρήκαμε να τον χαρούν τα παιδιά μας και αυτοί που μπορούν και εκτιμούν την ομορφιά της φύσης. Αν κάποιος χρειάζεται σαλέ και τελεφερίκ, μπορεί να τα βρεί και αλλού. Οι εθνικοί δρυμοί πρέπει να επεκτείνονται, όχι να μειώνονται. Προτείνω επέκταση της ζώνης Α’ τουλάχιστον στα όρια της ζώνης Β’. Μεταφορά της ζώνης Β’ στην ζώνη Γ’, και επαναπροσδιορισμό της ζώνης Γ’ σε όλον τον ορεινό όγκο με ειδικές διατάξεις για υπάρχοντα κτίσματα και δραστηριότητες.
    Έχουμε χτίσει ολόκληρη την Ελλάδα, και ποιό είναι το αποτέλεσμα; Νησιά και παραλίες πανέμορφες να έχουν γεμίσει τσιμέντο και σκουπίδια. Αν θέλουμε να διαχειριστούμε τις ομορφιές της Ελλάδας σωστά, υπάρχουν πολλές ανεπτυγμένες περιοχές που το έχουν ανάγκη. Δεν χρειάζεται να χτίσουμε παντού, και μάλιστα στις ελάχιστες παρθένες εκτάσεις που προσελκύουν επισκέπτες ακριβώς επειδή είναι αναξιοποίητες.

  • 25 Σεπτεμβρίου 2011, 16:53 | ΓΙΑΝΝΗΣ

    Να απαγορευτεί σε όλες τις ζώνες Α, Β και Γ η χρήση γης για ανέγερση κατοικίας. Να μην ισχύσει δηλαδή η παρέκκλιση για τα γήπεδα εμβαδού 4 στρεμμάτων τα υφιστάμενα ως 31-03-2011 (το Π.Δ. τα θεωρεί άρτια και οικοδομήσιμα) η οποία εισάγεται με το άρθρο 4 παρ Δ εδ. 1 και 3 (Περιορισμοί και όροι Δόμησης) του παρόντος ανηρτημένου για δημόσια διαβούλευση προεδρικού Διατάγματος. Να χαρακτηριστεί δηλαδή ο Όλυμπος και οι πρόποδές του ως περιοχή προστασίας διακεκριμένου τμήματος του φυσικού τοπίου.
    Η απαγόρευση αυτή δεν θα δημιουργήσει κοινωνική αναταραχή καθότι και αυτή τη στιγμή είναι απαγορευμένη η χρήση γης για ανέγερση κατοικίας στους πρόποδες του Βουνού ακόμη και αν κάποιος έχει 4 στρέμματα.
    Αυτό συμβαίνει γιατί η περιοχή στους πρόποδες του Ολύμπου βόρεια του Λιτοχώρου που περιβάλλει το Νέο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου ανήκει στη Ζ.Ο.Ε με αριθμό 8 όπως ορίστηκε με το από 31-01-1990 Π.Δ. ΦΕΚ 87Δ/90 που δημοσιεύτηκε στις 16/02/1990 και στην οποία απαγορεύεται η χρήση γης για ανέγερση κατοικίας.
    Ως προς την περιοχή στους πρόποδες του Ολύμπου που βρίσκεται νότια του Λιτοχώρου και περιλαμβάνει την ευρύτερη περιοχή που περιβάλλει το εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννη εκεί ήδη απαγορεύεται η δόμηση από την αρχαιολογική υπηρεσία γιατί θεωρεί ότι η περιοχή αυτή αποτελεί αρχαιολογικό χώρο, ήτοι την ευρύτερη περιοχή των αρχαίων Λειβήθρων.
    Οι Παραπάνω περιοχές καλύπτονται από δάση αποτελούμενα από υπεραιωνόβια έλατα και πεύκα. Αν δοθεί η δυνατότητα έκδοσης οικοδομικών αδειών για κατοικία μετά μια ενδεχόμενη άρση της απαγόρευσης π.χ από την αρχαιολογική υπηρεσία, αυτό θα σημάνει κατακερματισμό του τοπίου του βουνού καθότι όσοι έχουν ιδιοκτησίες μέσα στο δάσος θα σπεύσουν είτε να τις ανοικοδομήσουν είτε να τις πουλήσουν σε άλλους που θα τις ανοικοδομήσουν.
    Έτσι εκεί που κοιτώντας κανείς τον Όλυμπο από την θάλασσα θα έβλεπε στους πρόποδες του ένα ενιαίο δάσος σιγά σιγά θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν κατοικίες μέσα στο δάσος σαν μανιτάρια, οδηγώντας σε κατακερματισμό του δασικού τοπίου, πέρα από τους κινδύνους που συνεπάγεται η ανθρώπινη δραστηριότητα μέσα στο δάσος σε σχέση με την πιθανότητα πρόκλησης πυρκαγιάς.
    Οι δε ιδιοκτήτες τον κατοικιών αυτών ενδέχεται, όπως έχει ήδη συμβεί, να κόψουν η να «κλαδέψουν» (αφήνοντας μόνο τον κορμό) τα δέντρα μπροστά από τις ιδιοκτησίες τους προκειμένου να έχουν απρόσκοπτη θέα προς τη θάλασσα.
    Ως προς την μείωση του Ζώνης Α κατά 5.000 στρέμματα προκειμένου να καταστεί δυνατή η νομιμοποίηση των καταφυγίων αφού κανένα από αυτά δεν διαθέτει πολεοδομική άδεια, θεωρώ πως είναι αντισυνταγματική και δεν θα περάσει τον έλεγχο του ΣΤΕ.
    Ήδη το ΣΤΕ με το 67/1998 πρακτικό επεξεργασίας Προεδρικού Διατάγματος για τον Υμηττό έκρινε αντισυνταγματική οποιαδήποτε μείωση της ζώνης απολύτου προστασίας του βουνού καθώς και την επιβάρυνσή της ζώνης με δραστηριότητες ασυμβίβαστες με το σκοπό της ύπαρξής της.

  • 25 Σεπτεμβρίου 2011, 09:57 | εφη

    Ζώνη Γ
    ++++
    «Επιτρέπεται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις:
    1.) Όλα όσα επιτρέπονται στη Ζώνη Β’ Εθνικού Δρυμού του παρόντος, και επιπλέον:
    2.) Η δόμηση ΜΟΝΟ για τις επιτρεπόμενες χρήσεις σύμφωνα με τους όρους δόμησης του παρόντος.
    3.) Η δημιουργία περιβαλλοντικών, αρχαιογνωστικών, φυσιογνωστικών πάρκων μικρής κλίμακας, με σκοπό την ενημέρωση για τα περιβαλλοντικά, αρχαιολογικά, ιστορικά, μυθολογικά δεδομένα της περιοχής.
    4.) Η εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε.) ΜΙΚΡΗΣ κλίμακας, για την εξυπηρέτηση ΜΟΝΟ των επιτρεπόμενων χρήσεων και εφόσον:
     η εγκατάσταση δεν υπερβαίνει το 1,5μ. ύψος από το φυσικό έδαφος,
     πρόκειται για ακίνητο τουλάχιστον τεσσάρων (4) στρεμμάτων και με ποσοστό κάλυψης που δεν θα υπερβαίνει το 1% της επιφάνειας του ακινήτου,
     δεν βλάπτει άμεσα ή έμμεσα αρχαιολογικό/φυσικό μνημείο ή αρχαιολογικό χώρο,
     βρίσκεται σε απόσταση τουλάχιστον 500μ. από το πλησιέστερο μνημείο, από το οποίο η γεωμορφολογία δεν επιτρέπει οπτική επαφή.
    5). Η εγκατάσταση υποδομών υποδοχής κοινού με τους ειδικότερα οριζόμενους στο παρόν όρους (ορειβατικά καταφύγια μικρής κλίμακας με προέγκριση χωροθέτησης και με συγκεκριμένο αριθμό).
    6.) Η υπαίθρια άθληση μόνο των ερασιτεχνών επισκεπτών μικρής κλίμακας, με προέγκριση χωροθέτησης και εγκεκριμένη μελέτη, εκτός των βλαπτικών για το περιβάλλον δραστηριοτήτων, όπως π.χ. αθλητισμού με τροχοφόρα, ιπποδρομιών, αεραθλημάτων, heliskiing, χιονοδρομικών κέντρων, όσων αιτούνται να χωροθετηθούν σε αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ., και όσων λόγω μεγέθους, μορφής και χρήσης είναι πιθανόν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο φυσικό και ιστορικό περιβάλλον.
    7.) Η νόμιμη γεωργοκτηντροφική δραστηριότητα. Η δραστηριότητα αυτή επιτρέπεται ΜΟΝΟ με ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ-ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ μεθόδους σε παραδοσιακού τύπου εγκαταστάσεις, και σε μονάδες που μπορούν να λειτουργούν ως τουριστικές φάρμες σύμφωνα με τους όρους δόμησης του παρόντος, απαγορευμένου κάθε νέου έργου εκχέρσωσης δασικής βλάστησης, καθώς και της με οποιονδήποτε τρόπο καταστροφής ή αλλοίωσης των φυτοφρακτών. Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, η εφαρμογή βελτιωμένων γεωργικών πρακτικών, η διενέργεια ελέγχων και γενικά η εφαρμογή κάθε μέτρου που σκοπεύει στην αποφυγή χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, στην εξοικονόμηση υδατικών πόρων και γενικά στη μείωση της γεωργικής ρύπανσης, η οποία ορίζεται σε γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Μέγιστη επιφάνεια βοηθητικού αγροτικού κτίσματος [αποθήκη, στάβλος (όπου επιτρέπεται η δόμηση)] 30τμ., σε γήπεδα τουλάχιστον 4 στρεμμάτων με αποδεδειγμένα αγροκτηνοτροφική χρήση.
    8.) Η παραχώρηση ΜΟΝΟ κατά χρήση ή ενοικίαση δημοσίων εκτάσεων.
    9.) Ως όριο κατάτμησης και αρτιότητας για τις επιτρεπόμενες χρήσεις ορίζονται τα 15 στρέμματα. Κατά παρέκκλιση θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα τα γήπεδα εμβαδού 10 στρεμμάτων, τα υφιστάμενα κατά την ημέρα δημοσίευσης της παρούσας. Για μεγαλύτερα γήπεδα, η κάλυψη να υπολογίζεται με ποσοστό 0,01 ανά στρέμμα. Τα κτίρια που εξυπηρετούν τις επιτρεπόμενες χρήσεις πρέπει να είναι μικρής κλίμακας, να έχουν λιτή γεωμετρική μορφή κατά προτίμηση στα πρότυπα της μακεδονικής αρχιτεκτονικής. Πρέπει, επίσης, να προσαρμόζονται στη φυσική μορφολογία του εδάφους και να εντάσσουν αρμονικά τυχόν χαρακτηριστικά στοιχεία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος, όπως δένδρα, βράχοι κ.λπ. Στα γήπεδα με έντονη κλίση έως 40%, και εφόσον το κτίσμα δεν μπορεί να τοποθετηθεί μόνο παράλληλα προς τις κλίσεις, επιβάλλεται βαθμιδωτή διάταξη, όχι περισσότερων της μιας βαθμίδας, προκειμένου περί κτίσματος εμβαδού έως 150τμ., με μέγιστη επιτρεπόμενη προβολή όχι μεγαλύτερη των 7,50μ., συμπεριλαμβανομένης της βάσης του κτίσματος. Το ύψος του κτιρίου να μετριέται από τη φυσική στάθμη του εδάφους σε κάθε σημείο του περιγράμματος του κτιρίου, ώστε σε περίπτωση κεκλιμένου εδάφους, η προβολή από κανένα σημείο του κτίσματος να μην υπερβαίνει το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος των 4,5μ. από τη φυσική στάθμη του εδάφους.
    10.) Μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος για όλες τις επιτρεπόμενες χρήσεις 4,5μ. από το φυσικό έδαφος, χωρίς να προσμετράται το τυχόν υπόγειο, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής κεραμοσκεπούς ή πλακοσκεπούς με σχιστόλιθο στέγης, από την οποία μπορεί να εξέχει μόνο καπνοδόχος. Για τα αγροκτηνοτροφικά κτίρια επιτρέπεται η χρήση της κεραμιδοειδούς στέγης, της παραδοσιακής κλαδόπλεκτης και τυχόν άλλων παραδοσιακών μορφών στέγασης, ποτέ η χρήση λαμαρίνας και άλλων παρόμοιων πρόχειρων κατασκευών.
    11.) Η αναπαλαίωση στον ερειπωμένο οικισμό της Π. Λεπτοκαρυάς και στο άμεσο περιβάλλον του στην οριοθετημένη προς αυτό ζώνη, σύμφωνα με προδιαγραφές και όρους ορισθησόμενους από την 9η ΕΒΑ και την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας του ΥΠΠΟΤ, και μετά από γνωμοδότηση του Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
    Απαγορεύεται:
    ++++
    1. Κάθε επέμβαση, διαμόρφωση, έργο και δραστηριότητα που δεν είναι ως ανωτέρω επιτρεπόμενα για τη ζώνη αυτή ή που δεν επιτρέπονται σε ειδικότερες ρυθμίσεις της παρούσης για περιοχές που ανήκουν σε αυτή τη ζώνη.
    2. Κάθε επέμβαση, διαμόρφωση, έργο και δραστηριότητα που γίνεται χωρίς έγκριση και άδεια των αρμοδίων Υπηρεσιών του ΥΠΠΟΤ.
    3. Η πώληση ή εκποίηση δημοσίων εκτάσεων.
    4. Οι βολές στο Πεδίο Βολής Λιτοχώρου μετά την παρέλευση διετίας από τη δημοσίευση της παρούσας, με την υποχρέωση από τη στρατιωτική διοίκηση της απομάκρυνσης κάθε επικίνδυνου στρατιωτικού υλικού. Όταν ολοκληρωθεί, πρέπει να γνωστοποιηθεί εγγράφως στον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου και στο ΥΠΠΟΤ. Δεν απαιτείται απομάκρυνση του φορέα χρήσης.
    5. Η εκτός σχεδίου δόμηση, εκτός των άλλως οριζομένων στο παρόν και με τους όρους τους οριζόμενους στο παρόν.
    6. Η τοποθέτηση πάσης φύσεως κεραιών (κινητής τηλεφωνίας, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, τηλεοράσεων επί των στεγών κ.λπ.), ενημερωτικών πινακίδων και μεγαφώνων όχλησης. Εξαιρούνται αυτής της διάταξης οι απαραίτητες πινακίδες για τη σήμανση των ορίων των ζωνών προστασίας και την εξυπηρέτηση των λειτουργιών σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού, οι ενημερωτικές πινακίδες του ΥΠΠΟΤ και οι πινακίδες σήμανσης του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.»
    7. Η χρήση φωτιάς εντός δασών στους ανοιχτούς χώρους.
    8. xvi) Η πώληση ή εκποίηση δημοσίων εκτάσεων.»
    ……….

  • 25 Σεπτεμβρίου 2011, 09:20 | εφη

    Ζώνη Γ
    ++++
    «Επιτρέπεται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις:
    1.) Όλα όσα επιτρέπονται στη Ζώνη Β’ Εθνικού Δρυμού του παρόντος, και επιπλέον:
    2.) Η δόμηση ΜΟΝΟ για τις επιτρεπόμενες χρήσεις σύμφωνα με τους όρους δόμησης του παρόντος.
    3.) Η δημιουργία περιβαλλοντικών, αρχαιογνωστικών, φυσιογνωστικών πάρκων μικρής κλίμακας, με σκοπό την ενημέρωση για τα περιβαλλοντικά, αρχαιολογικά, ιστορικά, μυθολογικά δεδομένα της περιοχής.
    4.) Η εγκατάσταση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε.) ΜΙΚΡΗΣ κλίμακας, για την εξυπηρέτηση ΜΟΝΟ των επιτρεπόμενων χρήσεων και εφόσον:
     η εγκατάσταση δεν υπερβαίνει το 1,5μ. ύψος από το φυσικό έδαφος,
     πρόκειται για ακίνητο τουλάχιστον τεσσάρων (4) στρεμμάτων και με ποσοστό κάλυψης που δεν θα υπερβαίνει το 1% της επιφάνειας του ακινήτου,
     δεν βλάπτει άμεσα ή έμμεσα αρχαιολογικό/φυσικό μνημείο ή αρχαιολογικό χώρο,
     βρίσκεται σε απόσταση τουλάχιστον 500μ. από το πλησιέστερο μνημείο, από το οποίο η γεωμορφολογία δεν επιτρέπει οπτική επαφή.
    5). Η εγκατάσταση υποδομών υποδοχής κοινού με τους ειδικότερα οριζόμενους στο παρόν όρους (ορειβατικά καταφύγια μικρής κλίμακας με προέγκριση χωροθέτησης και με συγκεκριμένο αριθμό).
    6.) Η υπαίθρια άθληση μόνο των ερασιτεχνών επισκεπτών μικρής κλίμακας, με προέγκριση χωροθέτησης και εγκεκριμένη μελέτη, εκτός των βλαπτικών για το περιβάλλον δραστηριοτήτων, όπως π.χ. αθλητισμού με τροχοφόρα, ιπποδρομιών, αεραθλημάτων, heliskiing, χιονοδρομικών κέντρων, όσων αιτούνται να χωροθετηθούν σε αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ., και όσων λόγω μεγέθους, μορφής και χρήσης είναι πιθανόν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο φυσικό και ιστορικό περιβάλλον.
    7.) Η νόμιμη γεωργοκτηντροφική δραστηριότητα. Η δραστηριότητα αυτή επιτρέπεται ΜΟΝΟ με ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ-ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ μεθόδους σε παραδοσιακού τύπου εγκαταστάσεις, και σε μονάδες που μπορούν να λειτουργούν ως τουριστικές φάρμες σύμφωνα με τους όρους δόμησης του παρόντος, απαγορευμένου κάθε νέου έργου εκχέρσωσης δασικής βλάστησης, καθώς και της με οποιονδήποτε τρόπο καταστροφής ή αλλοίωσης των φυτοφρακτών. Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, η εφαρμογή βελτιωμένων γεωργικών πρακτικών, η διενέργεια ελέγχων και γενικά η εφαρμογή κάθε μέτρου που σκοπεύει στην αποφυγή χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, στην εξοικονόμηση υδατικών πόρων και γενικά στη μείωση της γεωργικής ρύπανσης, η οποία ορίζεται σε γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Μέγιστη επιφάνεια βοηθητικού αγροτικού κτίσματος [αποθήκη, στάβλος (όπου επιτρέπεται η δόμηση)] 30τμ., σε γήπεδα τουλάχιστον 4 στρεμμάτων με αποδεδειγμένα αγροκτηνοτροφική χρήση.
    8.) Η παραχώρηση ΜΟΝΟ κατά χρήση ή ενοικίαση δημοσίων εκτάσεων.
    9.) Ως όριο κατάτμησης και αρτιότητας για τις επιτρεπόμενες χρήσεις ορίζονται τα 15 στρέμματα. Κατά παρέκκλιση θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα τα γήπεδα εμβαδού 10 στρεμμάτων, τα υφιστάμενα κατά την ημέρα δημοσίευσης της παρούσας. Για μεγαλύτερα γήπεδα, η κάλυψη να υπολογίζεται με ποσοστό 0,01 ανά στρέμμα. Τα κτίρια που εξυπηρετούν τις επιτρεπόμενες χρήσεις πρέπει να είναι μικρής κλίμακας, να έχουν λιτή γεωμετρική μορφή κατά προτίμηση στα πρότυπα της μακεδονικής αρχιτεκτονικής. Πρέπει, επίσης, να προσαρμόζονται στη φυσική μορφολογία του εδάφους και να εντάσσουν αρμονικά τυχόν χαρακτηριστικά στοιχεία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος, όπως δένδρα, βράχοι κ.λπ. Στα γήπεδα με έντονη κλίση έως 40%, και εφόσον το κτίσμα δεν μπορεί να τοποθετηθεί μόνο παράλληλα προς τις κλίσεις, επιβάλλεται βαθμιδωτή διάταξη, όχι περισσότερων της μιας βαθμίδας, προκειμένου περί κτίσματος εμβαδού έως 150τμ., με μέγιστη επιτρεπόμενη προβολή όχι μεγαλύτερη των 7,50μ., συμπεριλαμβανομένης της βάσης του κτίσματος. Το ύψος του κτιρίου να μετριέται από τη φυσική στάθμη του εδάφους σε κάθε σημείο του περιγράμματος του κτιρίου, ώστε σε περίπτωση κεκλιμένου εδάφους, η προβολή από κανένα σημείο του κτίσματος να μην υπερβαίνει το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος των 4,5μ. από τη φυσική στάθμη του εδάφους.
    10.) Μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος για όλες τις επιτρεπόμενες χρήσεις 4,5μ. από το φυσικό έδαφος, χωρίς να προσμετράται το τυχόν υπόγειο, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής κεραμοσκεπούς ή πλακοσκεπούς με σχιστόλιθο στέγης, από την οποία μπορεί να εξέχει μόνο καπνοδόχος. Για τα αγροκτηνοτροφικά κτίρια επιτρέπεται η χρήση της κεραμιδοειδούς στέγης, της παραδοσιακής κλαδόπλεκτης και τυχόν άλλων παραδοσιακών μορφών στέγασης, ποτέ η χρήση λαμαρίνας και άλλων παρόμοιων πρόχειρων κατασκευών.
    11.) Η αναπαλαίωση στον ερειπωμένο οικισμό της Π. Λεπτοκαρυάς και στο άμεσο περιβάλλον του στην οριοθετημένη προς αυτό ζώνη, σύμφωνα με προδιαγραφές και όρους ορισθησόμενους από την 9η ΕΒΑ και την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας του ΥΠΠΟΤ, και μετά από γνωμοδότηση του Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
    Απαγορεύεται:
    ++++
    1. Κάθε επέμβαση, διαμόρφωση, έργο και δραστηριότητα που δεν είναι ως ανωτέρω επιτρεπόμενα για τη ζώνη αυτή ή που δεν επιτρέπονται σε ειδικότερες ρυθμίσεις της παρούσης για περιοχές που ανήκουν σε αυτή τη ζώνη.
    2. Κάθε επέμβαση, διαμόρφωση, έργο και δραστηριότητα που γίνεται χωρίς έγκριση και άδεια των αρμοδίων Υπηρεσιών του ΥΠΠΟΤ.
    3. Η πώληση ή εκποίηση δημοσίων εκτάσεων.
    4. Οι βολές στο Πεδίο Βολής Λιτοχώρου μετά την παρέλευση διετίας από τη δημοσίευση της παρούσας, με την υποχρέωση από τη στρατιωτική διοίκηση της απομάκρυνσης κάθε επικίνδυνου στρατιωτικού υλικού. Όταν ολοκληρωθεί, πρέπει να γνωστοποιηθεί εγγράφως στον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου και στο ΥΠΠΟΤ. Δεν απαιτείται απομάκρυνση του φορέα χρήσης.
    5. Η εκτός σχεδίου δόμηση, εκτός των άλλως οριζομένων στο παρόν και με τους όρους τους οριζόμενους στο παρόν.
    6. Η τοποθέτηση πάσης φύσεως κεραιών (κινητής τηλεφωνίας, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, τηλεοράσεων επί των στεγών κ.λπ.), ενημερωτικών πινακίδων και μεγαφώνων όχλησης. Εξαιρούνται αυτής της διάταξης οι απαραίτητες πινακίδες για τη σήμανση των ορίων των ζωνών προστασίας και την εξυπηρέτηση των λειτουργιών σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού, οι ενημερωτικές πινακίδες του ΥΠΠΟΤ και οι πινακίδες σήμανσης του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.»
    7. Η χρήση φωτιάς εντός δασών στους ανοιχτούς χώρους.
    8. xvi) Η πώληση ή εκποίηση δημοσίων εκτάσεων.»
    ……….

  • 25 Σεπτεμβρίου 2011, 08:30 | εφη

    Ζώνη Β
    «Επιτρέπεται
    • Η κατά προορισμό χρήση και η συνέχιση των παραδοσιακών / ιστορικών δραστηριοτήτων της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου (κυρίας Μονής και παραρτημάτων – ασκηταριών, παρεκκλησίων, ερημητηρίων, κελλιών, σπηλαίων κ.λπ.), σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Η εκτέλεση έργων (κτιρίων, υποδομών, δικτύων κ.λπ.) εξυπηρέτησης των απαραίτητων λειτουργικών αναγκών, της ασφάλειας και προστασίας της Μονής και των προσκυνητών. Έργα συντήρησης, βελτίωσης, ανάδειξης και αποκατάστασης της κτιριακής υποδομής και των υφισταμένων παραρτημάτων της. Μετά από άδεια του ΥΠΠΟΤ ή των αρμοδίων υπηρεσιών του, γνωμοδότηση του αρμοδίου Αρχαιολογικού Συμβουλίου και ενημέρωση του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.
    • Ο θρησκευτικός / αρχαιολογικός / πολιτιστικός / οικολογικός / εκπαιδευτικός / φυσιολατρικός & φυσιογνωστικός / περιπατητικός τουρισμός, γεωτουρισμός, απαγορευομένων όλων των δραστηριοτήτων που είναι δυνατόν να ταράξουν το ιδιαίτερο ιστορικό / πολιτιστικό / μοναστικό – φυσικό περιβάλλον της περιοχής εκτός των ειδικά διαμορφωμένων για τις δραστηριότητες χώρων»

  • 25 Σεπτεμβρίου 2011, 08:59 | εφη

    «Για όλα τα επιτρεπόμενα έργα και δραστηριότητες απαιτείται άδεια του ΥΠΠΟΤ ή των αρμοδίων υπηρεσίων του, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.»

  • 25 Σεπτεμβρίου 2011, 08:25 | εφη

    3 XII
    «Οι ιδιαιτέρως εκτεταμένες ανασκαφές για αρχαιολογική έρευνα απαγορεύονται μόνο όταν λόγω της επιφανείας που αυτές καταλαμβάνουν προκαλούνται αποδεδειγμένα ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις στα φυσικά οικοσυστήματα και ΜΟΝΟ για τη Ζώνη Α’ Εθνικού Δρυμού του παρόντος, μετά από απόφαση του ΥΠΠΟΤ και γνωμοδότηση του αρμοδίου Αρχαιολογικού Συμβουλίου, και ΑΦΟΥ προηγηθεί εμπεριστατωμένη αίτηση των αρμοδίων υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ ή του Φορέα Διαχείρησης του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου. Στις περιπτώσεις αυτές μπορούν να πραγματοποιηθούν ανασκαφές σε μικρότερη έκταση, με βάση ειδικότερους όρους που θα καθορισθούν από το αρμόδιο Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).
    Τα παραπάνω ΔΕΝ ισχύουν στις περιπτώσεις των σωστικών ανασκαφών, κατόπιν καταστροφών, αρχαιοκαπηλικής δραστηριότητας, λαθρανασκαφών κ.λπ..»

  • 24 Σεπτεμβρίου 2011, 12:02 | εφη

    Πράγματι, ίσως είναι σκληρό να αποκλείσετε από την Γ Ζώνη την (όποια) νόμιμη γεωργοκτηντροφική δραστηριότητα.
    Ομως, ΜΗΠΩΣ πρέπει να σκεφτείτε ότι ΠΡΕΠΕΙ να την αντικαταστήσετε με μία γεωργοκτηντροφική δραστηριότητα με ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ-ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ μεθόδους και μάλιστα σε παραδοσιακού τύπου εγκαταστάσεις !
    Μήπως θα δίνατε τότε τη δυνατότητα στα προϊόντα με ονομασία προέλευσης ΟΡΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ να είναι νέκταρ και αμβροσία των θεών στο ΔΙΕΘΝΕΣ εμπόριο, και μήπως θα δίνατε ΕΠΙΣΗΣ τη δυνατότητα στις παραγωγικές μονάδες να γίνουν τουριστικές φάρμες ΔΙΕΘΝΟΥΣ εμβέλειας ?
    Θα έλεγα να το ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ!

  • 20 Σεπτεμβρίου 2011, 16:58 | εφη

    Μπράβο για το πεδίο βολής βαρέων αρμάτων Λιτοχώρου, με στόχο βολών τον Ολυμπο !!!
    Σε οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη πολιτεία θα είχε προ πολλών-πολλών ετών σταματήσει..

  • 19 Σεπτεμβρίου 2011, 16:22 | εφη

    Με ποια λογική εντάσσεται σε Ζώνη Β η κορυφαία αλπική περιοχή του Ολύμπου ? (Μύτικας-Πάνθεον, Σκολιό, Στεφάνι-Θρόνος του Δία κλπ?),
    η περιοχή δηλαδή που κατεξοχήν εκπροσωπεί τον παγκόσμιο μύθο και τα αλπικά του οικοσυστήματα ?
    Και ακόμη,
    με ποια λογική δίνεται η δυνατότητα κατασκευής νέων καταφυγίων στη Ζώνη αυτή (Β) όταν και τα ήδη υπάρχοντα στην κορυφαία αλπική ζώνη θα έπρεπε προ πολλού να έχουν καταργηθεί ?
    Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε ?

  • 19 Σεπτεμβρίου 2011, 11:28 | αλεξανδρα

    άρθρο 4, παρ. Α: να συμπληρωθεί ότι δεν επιτρέπονται έργα και δραστηριότητες που δεν μνημονεύονται, ακόμη και αν είναι παραπλήσιες σύμφωνα π.χ. με τις διατάξεις του ΠΔ του 1987 περί χρήσεων γής
    παρ. Β, 1η υποπαρ.: για κατασκευές μόνον. πχ για επίσκεφη ομάδας, θέα κ.α. δεν μπορεί να απαιτείται ΜΠΕ
    -μετά από σύμφωνη γνωμοδότηση του ΦΔ
    παρ. Β,3η υποπαρ.: προτείνεται αναδιαμόρφωσή της. Εντός δύο ετών, από την έναρξη ισχύος του παρόντος, πρέπει να απομακρυνθούν από την περιοχή τα υφιστάμενα παράνομα έργα, χρήσεις και δραστηριότητες και να επιβληθεί η αποκατάσταση του περιβάλλοντος σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και τις υποδείξεις του Φορέα Διαχείρισης. Σε περίπτωση που υφιστάμενα παράνομα έργα, χρήσεις και δραστηριότητες δεν έρχονται σε αντίθεση με τα οριζόμενα στο παρόν, μπορούν να παραμείνουν εφόσον μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα και ύστερα από υποβολή σχετικού αιτήματος με μέριμνα των υπευθύνων, εγκριθούν τόσο από τις αρμόδιες υπηρεσίες όσο και από τον Φορέα Διαχείρησης.
    Εάν δεν απομακρυνθούν ή δεν εγκριθούν αντίστοιχα, μετά την πάροδο της προθεσμίας αυτής θα επιβληθούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες οι προβλεπόμενες νόμιμες κυρώσεις, αμέσως μετά από γραπτή αναλυτική αναφορά του Φορέα Διαχείρισης για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.
    παρ. Γ 2: να προστεθεί ότι απαγορεύεται και η δραστηριότητα της βόσκησης.
    παρ. Γ 9: να μην υπάρξει εξαίρεση στην συλλογή ασπονδύλων για μόνιμους κατοίκους στην ζώνη Γ-κατάργηση εδαφίου (τρομερή δυσχέρεια ελέγχου-ποτέ τα όρια ζώνης Β και Γ δεν είναι επιτόπου ορισμένα και μάλιστα με σαφήνεια, ή ποιό είναι μόνιμις κάτοικος-θα μαζεύουν από παντού-όλοι)
    παρ. Γ 2 (επιτρέπεται): να επιτράπεί η συνέχιση της άσκησης των νόμιμα υφισταμένων χρήσεων και δραστηριοτήτων ακόμη και αν αυτές αντίκεινται στις διατάξεις του παρόντος. Να είναι ωστόσο δυνατή η επιβολή πρόσθετων όρων και περιορισμών στις ανωτέρω χρήσεις και δραστηριότητες, μέχρι και της πλήρους απομάκρυνσής τους, αν διαπιστωθεί ότι κτλ
    παρ. Δ 1 και 2: να μην καταργηθούν οι παρεκκλίσεις αρτιότητας για υφιστάμενα γήπεδα των ΠΔ του 1978 και του 1985. Αποτελούν μειοψηφία, συνεπώς αμελητέα κατά τη γνώμη μου επίπτωση στο περιβάλλον, ενώ δεν είναι θεμιτό σε μια εποχή που επιβραβεύονται τακτοποιούμενοι όλοι οι αυθαίρετοι, να αναιρούνται νόμιμα δικαιώματα από πιθανά νομοταγείς πολίτες.

  • 17 Σεπτεμβρίου 2011, 08:57 | ‘Αρτεμις

    Έχοντας άμεση εμπειρία επί του θέματος της προστασίας του Ολύμπου καθώς μένω στους πρόποδες του βουνού εδώ και 13 χρόνια, ήθελα να καταθέσω την μαρτυρία μου για το τι συμβαίνει ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ στο βουνό αυτό και όχι στα χαρτιά και στην θεωρία που επιμένουν να ζουν κάποιοι:

    1. Δεν υπάρχουν δασοφύλακες στην περιοχή, ακόμα και στις περιπτώσεις που έκανα καταγγελία στο Δασαρχείο Ν. Πιερίας και στο Δασονομείο Λιτοχώρου (για λαθροθηρία και παράνομη υλοτομία), ΠΟΤΕ δεν ήρθαν την στιγμή που ειδοποιήθηκαν για επ’αυτοφώρω έλεγχο-σύλληψη με την δικαιολογία οτι δεν ήταν διαθέσιμοι (λόγω έλλειψης μεταφορικού μέσου, λόγω άλλης υποχρέωσης του προσωπικού την στιγμή που συνέβαινε το αδίκημα ή λόγω αδειών του προσωπικού). Όλα αυτά τα χρόνια ο Όλυμπος είναι αφύλακτος, αφημένος στα χέρια της τύχης.

    2. Οι εμπειρίες μου από κυνηγούς της περιοχής είναι επιεικώς απαράδεκτες. Είναι καθόλα παράνομοι: Έχω συναντήσει να κυνηγάνε μέσα στα όρια του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού, σε ζώνες προστασίας της θήρας κοντά σε σπίτια (δίπλα σε ανθρώπους να στήνουν καρτέρι), κατά την διάρκεια της νύχτας, σε εποχές που απαγορεύεται το κυνήγι, σκοτώνουν προστατευμένα (όπως ζαρκάδι, που το προσφέρουν για Χριστουγεννιάτικο γεύμα αδιάντροπα). Επιπλέον τα κυνηγόσκυλα που έχω βρεί τόσες φορές χαμένα στο δάσος είναι σε άθλια κατάσταση, άκρως υποσιτισμένα μέχρι και με κομμένα πόδια από τις μάχες με τα αγριογούρουνα. Σε περίπτωση που προσπάθησα να κάνω νύξη σε κυνηγούς για το παράνομο της δράσης τους, μου ανταπέδωσαν ειρωνικά σχόλια μέχρι και απειλές. Μου έχει μείνει ένα σουβενίρ φωσφορούχο αμάνικο με τα αρχικά Δ.Σ. ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, που το άφησε ένας κυνηγός που είδα σε μία περιοχή (προστασίας της θήρας) που κυνηγούσε παράνομα.

    3. Δυστυχώς όσον αφορά την παράνομη υλοτομία, τα πράγματα είναι το ίδιο απογοητευτικά καθώς πολλοί ανενόχλητα ανεβαίνουν στο βουνό τόσα χρόνια, κόβουν ότι δέντρο τους είναι καλό για καύση και πετάνε τα κλαδιά μέσα στο δάσος, που στη συνέχεια ξεραίνονται και γίνονται το πιο αποτελεσματικό μέσον για παρανάλωμα σε περίπτωση φωτιάς. Τέτοιες εστίες βλέπω καθημερινά, έχω αναφέρει στις αρμόδιες αρχές την επικινδυνότητα για φωτιά, ακόμα περιμένουμε να καθαριστούν.

    4. Σε περιπάτους με ή χωρίς σύλλογο, ΜΟΝΟ ΦΕΤΟΣ το καλοκαίρι, έχω συναντήσει τσιγάρο αναμμένο δίπλα σε πευκοβελόνες που μόλις είχε πετάξει ένας νεαρός τουρίστας (δίπλα στην παλιά μονή Αγ. Διονυσίου), και φωτιά με κάρβουνα που σιγοέκαιγε στο μονοπάτι ανάμεσα στα Πριόνια-Μοναστήρι. Φύλακας πουθενά.

    5. Όσο για τη ιδέα των ξενοδοχείων επάνω στον Όλυμπο, μία βόλτα στον χωματόδρομο που ξεκινάει από την διασταύρωση μέχρι τον Προφήτη Ηλία, θα δώσει στον επισκέπτη να γευτεί τον αέρα του βόθρου από το ξενοδοχείο (λίγων μόλις δωματίων!) πιο πάνω.

    Δεν έχει νόημα να συνεχίσω….θα κουράσω….νομίζω ότι αυτή η πρόταση του Π.Δ. είναι ότι πιο ελπιδοφόρο ακούσαμε για τον Όλυμπο από το 1938. Δεν μετριέται η αξία των φυσικών θαυμάτων με τα χρήματα-κέρδος-συμφέρον ΚΑΝΕΝΟΣ από εμάς.
    ΠΡΩΤΑ να επιτύχουμε την προστασία του βουνού και ΜΕΤΑ να δούμε πως θα γίνει πιο επισκέψιμο για όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.

    Με εκτίμηση

  • 15 Σεπτεμβρίου 2011, 16:23 | Παύλος X

    Πραγματικά με τη κατάργηση το παλαιού Β.Δ. και την κατάρτιση του νέου Π.Δ. για την χερσαία έκταση του Ολύμπου συντελείται ένα μεγάλο βήμα εμπρός για τον πολιτισμό και το περιβάλλον μας.

    Παρόλα αυτά, οι Ελεγκτικοί Μηχανισμοί πρέπει να είναι διαφανείς και καίριοι στην εφαρμογή τους.
    Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο ώστε να περάσουμε επιτέλους από την θεωρία στην Πράξη.
    Με εκτίμηση,
    Π.Χ

  • 15 Σεπτεμβρίου 2011, 12:31 | ΠΕΤΡΟΣ

    Το Συμβούλιο της Ευρώπης σχετικά με την Ευρωπαική Οδηγία για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων αναφέρει ρητά πως η θήρα όχι μόνο δεν την επηρεάζει αρνητικά αλλά αντίθετα συμβάλλει τα μέγιστα προς αυτήν την κατεύθυνση μιας και οι κυνηγοί αποτελούν μία από τις ελάχιστες ομάδες χρηστών – συμφερόντων η δραστηριότητα των οποίων δε θα μπορούσε να υπάρξει αν δε διατηρηθούν οι φυσικοί οικότοποι (σε αντίθεση με άλλες ομάδες χρηστών που έχουν όφελος από την καταστροφή – αλλαγή χρήσης των φυσικών οικοτόπων – ενδιαιτημάτων με νόμιμα ή παράνομα μέσα).

    Η χωρίς καμία τεκμηρίωση προτεινόμενη απαγόρευση της θήρας και στις 3 ζώνες του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου επομένως, επιβεβαιώνει με το χειρότερο τρόπο την εμπάθεια αλλά και το τεράστιο επιστημονικό έλλειμα που χαρακτηρίζει σε πολλές περιπτώσεις τους φορείς του Δημοσίου που «ασχολούνται» με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.

    Τη στιγμή που η Ελληνική φύση δέχεται την ανελέητη επίθεση διαφόρων ομάδων οργανωμένων συμφερόντων, αλλά και την πλήρη αδιαφορία της αποστειρωμένης Ελληνικής κοινωνίας, οι διορισμένοι να προστατέψουν το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας συνειδητά ή από επιστημονική ανεπάρκεια ανακαλύπτουν και πολεμούν με φαντάσματα για να καλύψουν το κενό και την ανεπάρκεια τους σε πρωτοφανή εκτροπή από τα όσα ορίζουν οι σχετικές επιστήμες.

    Η Διαχειριστική Μελέτη στην οποία βασίζεται το συγκεκριμένο ΠΔ, αν και έχει εκπονηθεί εδώ και πάνω από 5 χρόνια, δεν έχει δει ακόμη «το φως της δημοσιότητας» προφανώς γιατί θα κατέρρεε επιστημονικά σε ελάχιστο χρόνο σε οτι τουλάχιστον έχει να κάνει με την ολική απαγόρευση της θήρας και την τεκμηρίωσή της.

    Υπάρχουν έγγραφες αναφορές που επιβεβαιώνουν πως ο συντάκτης της Διαχειριστικής Μελέτης τόσο από τη θέση που βρίσκεται σήμερα όσο και με την παλιότερη ιδιότητά του αντιμετώπιζε τη θήρα όχι με επιστημονική προσέγγιση ως όφειλε ως δημόσιος υπάλληλος αλλά με εμπάθεια και προκατάληψη.

    Ανεξάρτητα από το αν τελικά η ολική απαγόρευση θήρας ισχύσει, οι πραγματκές απειλές για το φυσικό περιβάλλον της χώρας ακόμη και στο βουνό των θεών θα συνεχίσουν να υπάρχουν βασιζόμενες στην επιστημονική ανεπάρκεια ή και την ανοχή – συγκάλυψη των αρμόδιων φορέων οι οποίοι αποδεικνύονται για ακόμη μια φορά κατώτεροι των περιστάσεων.

    Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε μιας και ακόμη και στον τομέα της διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας ενώ έχουν «πέσει» τεράστια ποσά, το αποτέλεσμα από πλευράς προστασίας – διαχείρισης παραμένει ανύπαρκτο – οικτρό…

    Η άποψη των κυνηγών δε ζητήθηκε ποτέ γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα ορίζει η ΕΕ σχετικά με την εφαρμογή περιοριστικών διατάξεων. Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενων χρηστών αλλά και τα απαραίτητα αντισταθμιστικά οφέλη, η συγκεκριμένη όπως και κάθε αντίστοιχη πρωτοβουλία δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί φασίζουσα σαν νοοτροπία και αντιδημοκρατική – αυθαίρετη σαν διαδικασία. Αυτό ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε είναι ανεπίτρεπτο – απαράδεκτο πολιτικά.

    Με βάση τα παραπάνω εκτιμώ πως ενδεχόμενη υιοθέτηση της χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση απαγόρευσης της θήρας σε όλες τις ζώνες του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου, σε αντίθεση με τα οσα ισχύουν στα υπόλοιπα Εθνικά Πάρκα της χώρας αλλά και τα οσα οριζει σχετικά η ΕΕ, θα αποτελέσει το κερασάκι στην τούρτα της με θεσμική ανοχή – κατοχύρωση ανεξέλεγκτης καταστροφής – παράδοσης σε συγκεκριμένα συμφέροντα της Ελληνικής φύσης.

    Η συγκεκριμένη διαβούλευση όπως και όλες οι προηγούμενες σχετικές που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο αποδεικνύεται ψευδεπίγραφη μιας και το θέμα δεν ειναι να εκφραστούν γνώμες για κάτι προαποφασισμένο αλλά για τα κριτήρια με τα οποία διαμορφώθηκε το συγκεκριμένο σχέδιο ΠΔ.

    Μέχρι επομένως να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των σχετικών με τη διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος διαβουλεύσεων οι «επιστημονικές μελέτες» πάνω στις οποίες βασίζονται οι οποίες να διατίθενται επίσης για σχολιασμό, κάθε σχετική ενέργεια αποτελεί απλώς συγκάλυψη τετελεσμάνων γεγονότων που εξυπηρετούν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων και τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν στον εκδημοκρατισμό των διαδικασιών που θα έπρεπε να είναι και ο κυρίαρχος στόχος της «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης».

Σχόλια