Άρθρο 2 ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΖΩΝΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Συμφωνώ με την ιδέα, τους σκοπούς και τους στόχους της στο σύνολό της.
Πρέπει να προλάβουμε να διασώσουμε και να διατηρήσουμε την περιοχή του Ολύμπου με την χλωρίδα και πανίδα του!Τα μέτρα προστασίας όμως στην περιοχή δεν πρέπεινα κλιμακώνονται από την Ζώνη Α προς τη Γ με φθίνουσα αυστηρότητα.Επειδή οι ρόλοι των ζωνών είναι αλληλένδετοι και σίγουρα θα γίνει καταπάτηση,ήδη γίνεται στην Γ ζώνη,η αυστηρότητα της εφαρμογής των μέτρων προστασίας πρέπει να είναι ενιαία.

Μην πάμε μόνο στο άλλο άκρο. Επειδή είμαι απο την περιοχή της Πιερίας και γνωρίζω καλά το όρος Όλυμπος γνωρίζω πως στους πρόποδες υπάρχουν πολλοί κτηνοτρόφοι και αγρότες οι πολίτες αυτοί φροντίζουν και το βουνό προστατεύοντας το απο πυρκαγιές κ.α.! Άρα καλό θα ήταν οι πολίτες που εκμεταλεύονται το Βουνό με την καλή έννοια πχ κτηνοτροφία , μελίσια καθώς και αγροτική παραγωγή με βιολογικά μέσα καλό θα ήταν να μείνουν εκεί και να μην αποκλειστούν απο τις ζώνες που διάβασα. Επίσης είμαι υπέρ της κατασκεύης οδικού δικτύου ώστε ο επισκέπτης να μην κυκλοφορεί με άνεση.

Είναι πασίγνωστον ότι κτηνοτροφία καί δάσος είναι ότι σκύλος μέ γάτα.
Συνεπώς οι κτηνοτροφικές δραστηριότητες θά πρέπει νά αποκλειστούν ακόμη καί στήν Γ’ζώνη. θά πρέπει νά αποκλειστούν καί γεωργικές καλλιέργειες μέ εξαίρεσι τίς βιολογικές (εντάσεως εργασίας). Νά απαγορευθή διά ροπάλου η θήρα καί καί η διάνοιξι «δασικών δρόμων» καθώς καί η κυκλοφορία καί στάθμευσι παντός μηχανοκίνητου μέσου σέ όλες τίς Ζώνες. Όσοι κατέχουν ισχυρούς «τίτλους ιδιοκτησίας» νά συμβιβαστούν σέ συμβολική απαλλοτρίωσι, Δέν είναι ο Όλυμπος χωραφάκι τους, ανήκει στήν Ανθρωπότητα. Δέν είναι ένα βουνό είναι Ναός καί η προσέγγισί του θά πρέπει νά γίνεται μέ Ευλάβεια.

Είναι επιεικώς απαράδεκτο τα όρια του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου να παραμένουν στα στενά όρια της αλπικής ζώνης, της άνω των 2.100 μ., πού όρισε το Βασιλικό Διάταγμα του 1938!!!!!!!!!! Και σήμερα απλώς να συζητάμε πώς μέσα σε αυτά τα όρια του 1938 θα ορίσουμε ζώνες Α και Β…..! Αντί να ορίζεται πλέον σαφώς ότι ολάκερος ο Άνω Όλυμπος, τουλάχιστον, από την Ζηλιάνα έως την Πέτρα, και μέχρι την ρίζα του, να κηρυχθεί Εθνικός Δρυμός! Και η ζώνη Γ να είναι η ζώνη του Ξηροκαμπίου γύρω από τον Όλυμπο, έως και την Εθνική Οδό. Όπου στην ζώνη αυτή Γ, (από την οποία θα εξαιρείται ο οικισμός Λιτοχώρου, αλλά τα πολεοδομικά του θα αυστηροποιούνται έτι περαιτέρω) θα έπρεπε να απαγορευθεί πλέον διά ροπάλου οιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα! Είναι εθνικό ρεζιλίκι ο ξένος διερχόμενος οδηγός της Εθνικής Οδού να αντικρίζει τον ξακουσμένο Όλυμπο μέσα από την μπουγάδα της κάθε κυράτσας, που έκτισε παραθεριστική κατοικία σε κάποιο οικοδομικό συνεταιρισμό στο Ξεροκάμπι!
Εάν, δεν επεκταθεί η ζώνη του Εθνικού Δρυμού, τότε όλα αυτά είναι γελοία και εκ του πονηρού!

Έχοντας επισκεφθεί κατά καιρούς τους περισσότερους δασικούς δρόμους στις ζώνες Β΄& Γ΄, η κοινή φαντάζομαι παρατήρηση είναι, πως μόνο στην άσφαλτο από Λιτόχωρο προς τη θέση Πριόνια υπάρχει αισθητή κίνηση αυτοκινήτων. Αυτό είναι λογικό, διότι ο περισσότερος κόσμος που επισκέπτεται το βουνό δεν ασχολείται επισταμένως με αυτό αλλά περισσότερο για λόγους αναψυχής. Αυτό μερικές φορές είναι και επικίνδυνο για τους γνωστούς λόγους. Καλό θα ήταν, να ανέβαινε στη θέση Πριόνια ένας καλός χωματόδρομος και όχι άσφαλτος. Επίσης το φυλάκιο που υπάρχει στην αρχή της διαδρομής καλό θα ήταν επίσης, να λειτουργεί ως ελεγκτικός μηχανισμός σε περίπτωση ατυχήματος. Ο τουρισμός σε Εθνικά πάρκα ή σε Εθνικούς δρυμούς είναι πολύ σημαντικός αλλά απαιτεί και πρόνοια από μέρους του κράτους. Ασφαλώς και πρέπει να απαγορευθούν τα οχήματα, όμως να δίνεται και άδεια στους ανθρώπους που ασχολούνται περισσότερο με το βουνό, π.χ. θα μπορούσε να δηλώνεται η πρόσβαση από τον ενδιαφερόμενο στο φυλάκιο και να ελέγχεται η διαδρομή του προς την ζώνη Α΄. Ως αναφορά στην κτηνοτροφία, θα συμφωνήσω με τον φίλο Bill όμως, θα προσθέσω πως και αυτό απαιτεί έναν έλεγχο. Το σίγουρο είναι πως ο Εθνικός δρυμός του Ολύμπου είναι ένας από τους πιο αξιόλογους δρυμούς παγκοσμίως διότι, δεν αποτελεί μόνο έναν από τους σημαντικότερους τόπους συγκέντρωσης χλωρίδας και πανίδας με ιδιαίτερο βάρος αλλά και έναν ιστορικό τόπο, μια αξιοζήλευτη κληρονομιά που συνδέει τους θρύλους και τις παραδόσεις της αρχαίας Ελλάδας με τις σύγχρονες ανάγκες της Ελλάδας και των κατοίκων της.

Με ποια λογική εντάσσεται σε Ζώνη Β η κορυφαία αλπική περιοχή του Ολύμπου ? (Μύτικας-Πάνθεον, Σκολιό, Στεφάνι-Θρόνος του Δία κλπ?),
η περιοχή δηλαδή που κατεξοχήν εκπροσωπεί τον παγκόσμιο μύθο και τα αλπικά του οικοσυστήματα ?
Και ακόμη,
με ποια λογική δίνεται η δυνατότητα κατασκευής νέων καταφυγίων στη Ζώνη αυτή (Β) όταν και τα ήδη υπάρχοντα στην κορυφαία αλπική ζώνη θα έπρεπε προ πολλού να έχουν καταργηθεί ?
Μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε ?

Συμφωνώ απολύτως με την Έφη! Το Γιόσος Αποστολίδης είναι ένα πανάθλιο καταφύγιο, που δεν έχει ούτε νερό, τόσο ψηλά που βρίσκεται…εκτός που προσβάλλει βάναυσα το τοπίο! Πρέπει να κατεδαφιστεί άμεσα και να ανοίξει ξανά το καταφύγιο στην Πετρόστρουγγα!!!!!!!Να μην κτισθεί δε πλέον στην αλπική ζώνη ούτε μία πέτρα πάνω στην πέτρα! Μόνον σε αυτήν την ημιβάρβαρη χώρα φτάνουμε εν έτει 2011 να συζητάμε αυτονόητα πράγματα παιδείας και αισθητικής!!!!!!!!!!! Δεν μπορεί επιτέλους ολόκληρο το Έθνος να σέρνεται πίσω από τα μικροσυμφέροντα κάποιων μικρόνοων και αστοιχείωτων Λιτοχωρητών, ούτε από τις διαθέσεις κάποιων ψευτοορειβατικών συλλόγων!!!!!!!!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!!!!

Μπράβο για το πεδίο βολής βαρέων αρμάτων Λιτοχώρου, με στόχο βολών τον Ολυμπο !!!
Σε οποιαδήποτε άλλη οργανωμένη πολιτεία θα είχε προ πολλών-πολλών ετών σταματήσει..

Πράγματι, ίσως είναι σκληρό να αποκλείσετε από την Γ Ζώνη την (όποια) νόμιμη γεωργοκτηντροφική δραστηριότητα.
Ομως, ΜΗΠΩΣ πρέπει να σκεφτείτε ότι ΠΡΕΠΕΙ να την αντικαταστήσετε με μία γεωργοκτηντροφική δραστηριότητα με ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ-ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ μεθόδους και μάλιστα σε παραδοσιακού τύπου εγκαταστάσεις !
Μήπως θα δίνατε τότε τη δυνατότητα στα προϊόντα με ονομασία προέλευσης ΟΡΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ να είναι νέκταρ και αμβροσία των θεών στο ΔΙΕΘΝΕΣ εμπόριο, και μήπως θα δίνατε ΕΠΙΣΗΣ τη δυνατότητα στις παραγωγικές μονάδες να γίνουν τουριστικές φάρμες ΔΙΕΘΝΟΥΣ εμβέλειας ?
Θα έλεγα να το ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ!

Όχι σε νέα καταφύγια και δρόμους στο βουνό. Ο Όλυμπος είναι υπέροχο βουνό, ας τον αφήσουμε όπως τον βρήκαμε να τον χαρούν τα παιδιά μας και αυτοί που μπορούν και εκτιμούν την ομορφιά της φύσης. Αν κάποιος χρειάζεται σαλέ και τελεφερίκ, μπορεί να τα βρεί και αλλού. Οι εθνικοί δρυμοί πρέπει να επεκτείνονται, όχι να μειώνονται. Προτείνω επέκταση της ζώνης Α’ τουλάχιστον στα όρια της ζώνης Β’. Μεταφορά της ζώνης Β’ στην ζώνη Γ’, και επαναπροσδιορισμό της ζώνης Γ’ σε όλον τον ορεινό όγκο με ειδικές διατάξεις για υπάρχοντα κτίσματα και δραστηριότητες.
Έχουμε χτίσει ολόκληρη την Ελλάδα, και ποιό είναι το αποτέλεσμα; Νησιά και παραλίες πανέμορφες να έχουν γεμίσει τσιμέντο και σκουπίδια. Αν θέλουμε να διαχειριστούμε τις ομορφιές της Ελλάδας σωστά, υπάρχουν πολλές ανεπτυγμένες περιοχές που το έχουν ανάγκη. Δεν χρειάζεται να χτίσουμε παντού, και μάλιστα στις ελάχιστες παρθένες εκτάσεις που προσελκύουν επισκέπτες ακριβώς επειδή είναι αναξιοποίητες.

Στην πρώτη ματιά ανάγνωσης του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου που δόθηκε πρόσφατα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος για δημόσια διαβούλευση, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
1. ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΖΩΝΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Συμφωνούμε καταρχήν με την οριοθέτηση που προτείνεται στο σχέδιο. Υπάρχουν όμως κάποια σημεία για τα οποία θα πρέπει να αποφανθούν οι τοπικές κοινωνίες, π.χ. Παλαιά Λεπτοκαρυά, Αϊ-Γιάννης Λιτοχώρου. Πιστεύουμε στη διαβούλευση που θα ακολουθήσει στις 10 Οκτωβρίου στο δήμο Δίου-Ολύμπου θα κατατεθούν σχετικές προτάσεις.
2. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ – ΕΙΔΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
Το σχέδιο δε συνοδεύεται από την αντίστοιχη περιβαλλοντική μελέτη (δεν έχει αναρτηθεί προς το παρόν) ώστε να εξηγούνται και να αιτιολογούνται αρκετές από τις προτάσεις του σχεδίου. Απαραίτητος επίσης ο Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας του Φορέα Διαχείρισης καθώς και το Ειδικό Σχέδιο Διαχείρισης, το οποίο θα καθορίσει συγκεκριμένα τις δράσεις και τις λειτουργίες στις προστατευόμενες περιοχές του Εθνικού Δρυμού.
3. ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗ Γ’ ΖΩΝΗ
Στη Γ’ Ζώνη, δυνατότητες ήπιων και συγκεκριμένων δράσεων, όπως:
 Αρχαιολογικά Πάρκα.
 Θεματικά Πάρκα (χλωρίδας, πανίδας, μυθολογίας, ιστορίας).
 Δασικά Χωριά.
 Χώροι και δράσεις άθλησης και αναψυχής.
 Δράσεις αγροτουρισμού, οικοτουρισμού.
4. ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ Δ’ ΖΩΝΗΣ
Στη Δ’ Ζώνη θα συμπεριλαμβάνονται ιδιωτικές και δημόσιες εκτάσεις, παραδοσιακοί οικισμοί, ακόμη και οικισμοί, για την ανάπτυξη και καλλιέργεια βιολογικών και παραδοσιακών προϊόντων καθώς και δράσεων με πιστοποίηση και σφραγίδα Ολύμπου.
Εάν αυτό δε συμβεί σ’ αυτήν τη φάση, τότε να υπάρχει δυνατότητα παρόμοιων δράσεων στη Γ’ Ζώνη.
5. ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ
Να συμπεριληφθεί και να ισχύει συγκεκριμένη νομοθεσία για τη ρύθμιση και αξιοποίηση των υδάτινων πόρων εντός των ζωνών Ολύμπου.

6. ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ
Να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα απομάκρυνσης και καθαρισμού, εντός δύο ετών από τη ψήφιση του νόμου. Στο σχέδιο αναφέρεται δυνητικά.
7. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
Δυνατότητα αρχαιολογικών ανασκαφών εντός των ζωνών, με την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού. Στο σχέδιο υπάρχει κάποια αντίφαση που πρέπει να αποσαφηνιστεί.
8. ΘΗΡΑ – ΥΛΟΤΟΜΙΑ
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στον Όλυμπο είναι ανεξέλεγκτη. Αυστηρός καθορισμός περιοχών (Γ’ Ζώνη) και χρονικών περιόδων θήρας και υλοτομίας. Δυνατότητα απαγόρευσης με απόφαση Φορέα Διαχείρισης και Δασικής Υπηρεσίας.
9. ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ – ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
Σταθεροί μηχανισμοί ελέγχου εισόδου-εξόδου στον Όλυμπο. Κέντρα Υποδοχής και Πληροφόρησης Επισκεπτών Ολύμπου. Εφαρμογή σχεδίου πυροπροστασίας και κατάσβεσης πυρκαγιών. Οριοθέτηση σχέσης Υπηρεσιών και Εθελοντικών Οργανώσεων.
10. ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ – ΤΕΛΕΦΕΡΙΚ
Για το πολυσυζητημένο αυτό θέμα της δυνατότητας δημιουργίας χιονοδρομικού κέντρου στον Όλυμπο (θέση Λιβαδάκι) να δοθεί απάντηση με τη σύνταξη περιβαλλοντικής μελέτης, η οποία να αξιολογεί επιπτώσεις περιβάλλοντος, βιωσιμότητα και οφέλη επένδυσης. Παρομοίως να συμβεί και για το τελεφερίκ.
11. ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Δημιουργία ειδικών διαδρομών και μονοπατιών για ΑΜΕΑ, παιδιά και ηλικιωμένους.
Θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο Όλυμπος δεν είναι υπόθεση κάποιων μεμονωμένων φορέων ή κάποιων συγκεκριμένων περιοχών.
Ο Όλυμπος αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο,
παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς,
παγκόσμιο απόθεμα της ατμόσφαιρας και βιόσφαιρας,
ιερό βουνό της ανθρωπότητας,
κατοικία των θεών και των Μουσών.
Τον έχουν υμνήσει επιφανείς συγγραφείς και ποιητές από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Στον Όλυμπο είναι στραμμένα τα μάτια όλης της ανθρωπότητας. Οφείλουμε όλοι εμείς που συμμετέχουμε στη δημόσια διαβούλευση για την αξιοποίησή του και την προστασία του, να τον προσεγγίσουμε με τον δέοντα σεβασμό και τη δέουσα σοβαρότητα.
Ιδιαίτερα εμείς που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε στη σκιά του, έχουμε ένα λόγο παραπάνω, να προστατεύσουμε την ιστορία του, το κάλλος του, το μεγαλείο του.
Ναι στην αξιοποίησή του και στην προβολή του Ολύμπου.
Το μέγα όμως κεφάλαιο του δεν είναι απαραίτητα τα κτίρια και οι εγκαταστάσεις.
Είναι ο μοναδικός ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες συμβολισμός του.
Σ’ αυτόν κυρίως μπορούμε να σχεδιάσουμε και να επενδύσουμε πολλά. Τόσα, όσα σε κανένα άλλο βουνό του κόσμου.

Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΑΣΥΔΟΣΙΑ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ. ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΆΤΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ??

Άρθρο 2
Διαφωνούμε με τον περιορισμό του πυρήνα του Δρυμού κατά 5.000 περίπου στρέμματα. Σε σχέση με την οριοθέτηση του 1938, μένουν έξω σημαντικές ορθοπλαγιές στην περιοχή «Ζωνάρια», από το Καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» έως και τις περίφημες κορυφές «Μύτικας» και «Στεφάνι». Ορισμένα δημοσιεύματα στον τύπο αναφέρουν ως αιτία αυτού του περιορισμού «αγορές μεγάλων ακινήτων στην ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου από ξένους επενδυτές, κυρίως Ρώσους», αλλά αυτό είναι εντελώς ανυπόστατο για τη συγκεκριμένη περιοχή! Αντιθέτως, έχουμε την εντύπωση ότι οι νομοθέτες είχαν κατά νου να αφαιρέσουν περιοχές που δέχονται μεγάλο αριθμό επισκεπτών και ορειβατών. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι θα μπορούσε η έκταση του πυρήνα να είναι πιο εκτεταμένη, με σαφείς όρους να περιορίζεται η πεζοπορία και η ορειβασία σε συγκεκριμένα μονοπάτια και να απαγορευτεί η κατασκευή νέων καταφυγίων. Με την παρούσα οριοθέτηση μένουν εκτός της ζώνης απόλυτης προστασίας, όχι μόνο οι ανατολικές ορθοπλαγιές στα Ζωνάρια, αλλά και οι δυτικές ορθοπλαγιές, όπως και το Οροπέδιο των Μουσών. Αυτό σημαίνει ότι τα σημαντικότατα και σπανιότατα αλπικά οικοσυστήματα του Ολύμπου μένουν κατά κύριο λόγο εκτός αυτής της ζώνης.

Επίσης, η Α’ ζώνη θα πρέπει να περιβάλλεται σε όλη της την περίμετρο από την Β’ ζώνη, όπως και η Β’ ζώνη από την Γ’, ώστε να υπάρχει μια σταδιακή χαλάρωση των μέτρων προστασίας. Αυτό δεν ισχύει στη νότια πλευρά της Α’ ζώνης. Μάλιστα υπάρχει σημείο που η Α’ ζώνη έρχεται σε επαφή με μη προστατευόμενη περιοχή! Σε άλλα σημεία, στα όρια των ζωνών (κυρίως της Γ’), υπάρχουν μεγάλες ευθυγραμμίσεις, τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε να παρακολουθήσει στο πεδίο κάποιος φύλακας, δασολόγος ή άλλος αρμόδιος.

Μετά την σημερινή ολομέλεια της Τ.Ο. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λιτοχώρου σχετικά με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Χαρακτηρισμός της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» τον προβληματισμό και τον διάλογο που αναπτύχθηκε, καταλήξαμε στα έξης:
Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος έρχεται στην ουσία να εκσυγχρονίσει τον νόμο του 1938 με τον οποίο χαρακτηρίστηκε ο Όλυμπος Εθνικός Δρυμός και χαρακτηρίζει πλέον ως Εθνικό Πάρκο.
Έχει σωστό προσανατολισμό για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας του Ολύμπου, που αποτελεί και το σπουδαιότερο οικοσύστημα της περιοχής.
Για πρώτη φορά στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος γίνεται ρητή αναφορά στο πεδίο βολής αρμάτων και οριοθετεί χρονικά την απομάκρυνσή του, κάτι που μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί.
Παρόλα αυτά οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε πως το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος έχει ανάγκη τροποποίησης σε ορισμένα σημεία προκειμένου να γίνει αφενός εφαρμόσιμο σε ότι ορίζει, αφετέρου να εναρμονιστεί με το πάνδημο αίτημα των κατοίκων της περιοχής που αναζητά τρόπους οικονομικής «ανάσας» μέσω μιας ήπιας αξιοποίησης του βουνού.
Πρέπει λοιπόν να γίνει επαναπροσδιορισμός όλων των ζωνών και των προβλεπόμενων χρήσεών τους μια και στον προτεινόμενο σχεδιασμό παρατηρούμε τα εξής:
1ον Όριο της Γ΄ ζώνης η γέφυρα του Ενιπέα στο Λιτόχωρο δίπλα στο κέντρο του χωριού με υψόμετρο περίπου 300 μέτρα, όταν στην δυτική πλευρά του βουνού έχουμε ταύτιση ορίων Α΄ και Γ΄ ζώνης σε υψόμετρο 2400 μέτρων.
2ον Εντός της Γ΄ ζώνης δεν λαμβάνονται υπόψη οι διάσπαρτες ιδιοκτησίες, κυρίως αγροί, πράγμα που δυσκολεύει την μεταβίβαση και όποια άλλη χρήση της γής, ακόμα και αν είναι σύννομη.
3ον Στην Β΄ ζώνη υπάρχουν οι περισσότερες πηγές από τις οποίες υδροδοτείτε το Λιτόχωρο, χωρίς να προβλέπετε από τους όρους χρήσης της καμία δυνατότητα παρέμβασης σε περίπτωση προβλημάτων της υδροδότησης.
4ον Ο προτεινόμενος σχεδιασμός και ο προσδιορισμός χρήσεων εντός ζωνών, θα αποτελέσει δυνητικά τροχοπέδη στην ήπιας μορφής τουριστικής ανάπτυξης που επιθυμεί η συντριπτική πλειονότητα της τοπικής κοινωνίας.
5ον Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος είναι άτολμο στην διαβίβαση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων στους παρολύμπιους Δήμους, δηλαδή στις τοπικές κοινωνίες.
Προκειμένου λοιπόν να γίνουν αυτές οι αλλαγές ζητάμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής:
1ον Να δώσει παράταση στη διαβούλευση που τελειώνει σε λίγες μέρες.
2ον Πριν από την εκπόνηση του τελικού σχεδίου νόμου να έρθει σε άμεση συνεννόηση με τους Δημάρχους Δίου – Ολύμπου, Κατερίνης και Ελασσόνας, τις Αντιπεριφεριάρχες Πιερίας και Λάρισας άλλα και τους Πιεριείς και Λαρισαίους Βουλευτές.
Τέλος, ιδιαίτερα ωφέλιμο για την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας αλλά και την ουσιαστική διαβούλευση θα ήταν η διεξαγωγή ενός Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα τις οικονομικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που μπορούν να προκύψουν από την ορθολογική και αειφόρο χρήση του Ολύμπου με την συμμετοχή όλων των τοπικών φορέων και Αρχών, εξειδικευμένων επιστημόνων, εκπροσώπων της Κυβέρνησης, αλλά κυρίως, εκπροσώπων φορέων διαχείρισης άλλων Δρυμών και Εθνικών Πάρκων, όπου έχει επιτευχτεί μια αρμονική σχέση τόσο μεταξύ των ανθρωπίνων αναγκών και το περιβάλλον, αλλά και ο συνδυασμός της τουριστικής δραστηριότητας με την προστασία της φύσης.
Τα συμπεράσματα ενός τέτοιου συνεδρίου θα μπορούν να αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα ενός ολοκληρωμένου Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης όχι μόνο για την Πιερία αλλά για όλες τις παρολύμπιες περιοχές, με το οποίο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για μια σοβαρή αναπτυξιακή διαχείριση του Ολύμπου χωρίς τα «πυροτεχνήματα» που συνήθως ακούμε σε προεκλογικές περιόδους.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΜΕΛΟΣ: F.A.C.E.& C.I.C.
ΕΔΡΑ: ΦΩΚΙΩΝΟΣ 8 & ΕΡΜΟΥ
ΑΘΗΝΑ-Τ.Κ. 105 63
Τηλ.: 210-32.31.271 – Fax.: 210-32.22.755
^[1], e-mail: ^[2]

ΑΘΗΝΑ 12-10-2011
Αριθ. Πρωτ. 1584

Θέσεις της Κ.Σ.Ε. επί του Σχεδίου Π. Δ/τος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών»

Με Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και αφορά τον Όλυμπο επιβάλλονται νέες απαγορεύσεις του κυνηγίου χωρίς καμία τεκμηρίωση και χωρίς καμία συνεργασία με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις. Στο σχέδιο του Π.Δ/τος προβλέπεται επέκταση της απαγόρευσης θήρας σε εμβαδό τρείς φορές μεγαλύτερο από την ήδη υφιστάμενη, εντός των ορίων του υπό δημιουργία Εθνικού Πάρκου.
Η προτεινόμενη απαγόρευση στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου:
α)είναι παντελώς αυθαίρετη και καταχρηστική, διότι έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία σε τέτοιες περιπτώσεις συνεχώς συνιστά τη συνεργασία με τους χρήστες (2003/35/ΕΚ), στην προκειμένη περίπτωση τους κυνηγούς και την τοπική αυτοδιοίκηση (χωρίς αυτή τη συνεργασία η Ε.Ε. θεωρεί ανέφικτα τα όποια μέτρα).
Η ευρωπαϊκή επιτροπή άλλωστε στο “ Έγγραφο κατευθύνσεων για τη θήρα βάσει της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών” αναφέρει ότι «Η αειφόρος θήρα μπορεί να αποβεί επωφελής σε ό,τι αφορά τη διατήρηση των ενδιαιτημάτων μέσα στις περιοχές και γύρω από αυτές».
β)χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη επιστημονικών στοιχείων και τεκμηρίωσης. Η ΕΠΜ που εκπονήθηκε το 2004, πραγματοποιήθηκε χωρίς την αντίστοιχη έρευνα πεδίου (στηρίζεται μόνο σε βιβλιογραφικές αναφορές) και σε κανένα σημείο της δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για αρνητικές επιπτώσεις από την κυνηγετική δραστηριότητα. Ιδιαίτερα όσον αφορά την πανίδα, τα όποια γενικά στοιχεία πηγάζουν από μια και μόνο βιβλιογραφική αναφορά του 1985!!! και από ένα διαχειριστικό σχέδιο του 1998, στοιχεία που απαιτούν επικαιροποιήση για να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο ισχύουν ακόμη και σήμερα…
γ)στερεί από τις τοπικές κοινωνίες σε περιόδους ύφεσης τεράστια οικονομικά οφέλη που πηγάζουν από την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας. Συγκεκριμένα, έχει υπολογισθεί ότι ο Πανελλαδικός τζίρος από τη θήρα ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 1,7 δις ευρώ. Μεγάλο μέρος από αυτό το ποσό δαπανάται από τους κυνηγούς για διανυκτέρευση και εστίαση προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.
Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, μαζί με όλες τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, διαμαρτύρεται εντονότατα γι’ αυτή την πολιτική της σαλαμοποίησης, δηλαδή την, μέσω κάθε μορφής ζωνών προστασίας, ατεκμηρίωτη και άστοχη προοδευτική απαγόρευση του κυνηγίου, ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος των αντικυνηγών που είναι η συνεχής συρρίκνωση του κυνηγετικού χώρου χωρίς να επιτυγχάνεται με αυτή την πολιτική το παραμικρό όφελος για το φυσικό περιβάλλον.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η δημόσια διαβούλευση, που εννοείται ότι με την έκφραση γνώμης των ενδιαφερομένων χρηστών επηρεάζει τις τελικές αποφάσεις και που στην προκειμένη περίπτωση εκφράζεται η θέση 250.000 πολιτών, θα οδηγήσει στην απάλειψη της παραγράφου Γ.1.ii του άρθρου 4 του σχεδίου Π.Δ/τος και στη διατήρηση του καθεστώτος κυνηγίου όπως ισχύει σήμερα. Καθεστώς κυνηγιού το οποίο, αποδεδειγμένα από το 1938 με την ίδρυση του Εθνικού Δρυμού έως σήμερα, όχι μόνο δεν προκάλεσε υποβάθμιση των ειδών και των ενδιαιτημάτων του Ολύμπου, αλλά αντίθετα, συνετέλεσε σημαντικά στη διατήρηση τους, ώστε να πληρούνται σήμερα οι προϋποθέσεις ίδρυσης Εθνικού Πάρκου.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΔΗΜΑΣ ΓΕΩΡΓ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ

1. Σύμφωνα με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, τα μέτρα προστασίας κλιμακώνονται από την Ζώνη Α΄ προς τη Γ΄ με φθίνουσα αυστηρότητα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ένα συνεκτικό και αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο προστασίας. Η κλιμάκωση αυτή είναι απαραίτητη για τη σωστή διαχείριση και προστασία του ευαίσθητου οικοσυστήματος αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας της περιοχής για βιώσιμη ανάπτυξη. Ωστόσο, στο ΝΑ-ΝΔ τμήμα του νεοσυσταθέντος Εθνικού Πάρκου μεταξύ των ζωνών Α΄ και Γ΄ δεν παρεμβάλλεται η ζώνη Β΄, ενώ σε ένα τμήμα η ζώνη Α΄ συμπίπτει με τα εξωτερικά όρια του Πάρκου. Επίσης στο μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής αυτής το όριο της ζώνης Γ΄ τοποθετείται σε πολύ μεγάλο υψόμετρο, πάνω από τα 2.400 μ. Αυτό το γεγονός ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα στην Α΄ ζώνη λόγω της γειτνίασης με δραστηριότητες που δεν συνάδουν με το καθεστώς προστασίας της ή με οχλούσες δραστηριότητες που θα επηρεάζουν άμεσα τον πυρήνα του Εθνικού Πάρκου.
2. Επίσης η περιοχή που περικλείεται από τα σημεία Κακαβράκας (17), Μεταμόρφωση (42), Σαμάρι (19) και Γρίβα (18) δεν είναι σαφές σε ποια ζώνη ανήκει. Σύμφωνα με την περιγραφή των ορίων και τον επισυναπτόμενο χάρτη η ζώνη Β΄ δεν «κλείνει» στο σημείο αυτό με σαφή τρόπο, με αποτέλεσμα να υπάρχει αμφιβολία αν η παραπάνω περιοχή ανήκει στην ζώνη Β΄ ή στην ζώνη Γ΄, ποια είναι τα όρια της και ποιοι περιορισμοί ισχύουν.
3. Προτείνεται για λόγους προστασίας η ένταξη ολόκληρης της υποαλπικής ζώνης (στις περιοχές που δεν έχει ενταχθεί) στη ζώνη Γ΄ του Εθνικού Πάρκου, από την ισοϋψή των 1.800 μ. Η ένταξη αυτή θα συμβάλλει στην κλιμάκωση των ζωνών (όπου αυτό δεν γίνεται, βλέπε σημείο 1). Παράλληλα να υπάρξει απαγόρευση πρόσβασης σε δρόμους που οδηγούν σε υψηλά υψόμετρα εντός των ζωνών Α΄ και Β΄ (π.χ. ο δρόμος που οδηγεί στη θέση «Χριστάκη» στα 2.450μ.)
4. Το προτεινόμενο Π.Δ. προβλέπει μείωση του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού (μετατρέπεται σε Ζώνη Α΄), και έτσι εξαιρείται μεταξύ των άλλων η περιοχή του οροπεδίου των Μουσών και των κορυφών Στεφάνι και Μύτικας, ενδεχομένως για να διευκολυνθούν οι πεζοπορικές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στον Όλυμπο και αποτελούν μια σημαντική πηγή οικοτουριστικής ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή και τη διεθνή προβολή του Ολύμπου. Παρόλα αυτά το άρθρο 5 του νόμου 3937/2011 για την Βιοποικιλότητα δεν παρέχει το δικαίωμα αλλαγής των ορίων του εθνικού δρυμού ή του πυρήνα του [«οι εθνικοί δρυμοί που έχουν κηρυχθεί κατά το άρθρο 78 του ν.δ. 86/1969 (ΦΕΚ 7 Α΄), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 του ν.δ. 996/1971 (ΦΕΚ 192Α`) και οι υγρότοποι διεθνούς σημασίας κατά τη Σύμβαση Ραμσάρ, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν.δ. 191/1974 (ΦΕΚ 350 Α΄), χαρακτηρίζονται εθνικά πάρκα με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κατά τη διαδικασία του άρθρου 21″]. Επομένως τέτοιο δικαίωμα δεν προκύπτει. Αυτό που προκύπτει είναι ότι οι δρυμοί θα πρέπει να αποκτήσουν ένα ισοδύναμο καθεστώς απλώς με ένταξη τους στις νέες κατηγορίες. Άλλωστε, οι διατάξεις που αφορούν τους εθνικούς δρυμούς δεν έχουν καταργηθεί.
5. Για τους παραπάνω λόγους (σημείο 4) προτείνεται η ένταξη όλου του υφιστάμενου πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου στην ζώνη Α΄ του Εθνικού Πάρκου Ολύμπου, ώστε να μην εξαιρούνται οι περιοχές που αναφέρονται στο σημείο 4. Στην περιοχή αυτή του πυρήνα έχουν χτιστεί και λειτουργούν ήδη εγκαταστάσεις (καταφύγια) και έχουν χαραχθεί πεζοπορικές διαδρομές. Για το λόγο αυτό προτείνεται η παράταση λειτουργίας τους χωρίς δικαίωμα επεκτάσεων και η ρητή απαγόρευση κατασκευής νέων (όπως προβλέπεται στο υφιστάμενο σχέδιο Π.Δ.). Είναι γνωστό ότι η εγκατάσταση των ορειβατικών καταφυγίων στη χώρας μας διέπεται από ένα ασαφές καθεστώς, χωρίς να εξαιρείται η περίπτωση του Ολύμπου. Η παρέμβαση της πολιτείας εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες, καθώς δεν έχει βρεθεί μία λύση για τη διαχείριση οικοτουριστικών δραστηριοτήτων εντός των προστατευόμενων περιοχών. Επομένως, τονίζουμε την ανάγκη να υπάρξει άμεσα ειδική μέριμνα ώστε να δοθεί μια συνολική λύση που θα οδηγήσει στην προσαρμογή των δραστηριοτήτων αυτών στην προστασία. Εξάλλου αναμένεται παρόμοια προβλήματα να εντοπιστούν και σε επόμενους χαρακτηρισμούς προστατευόμενων περιοχών. Επίσης, είναι απαραίτητο να υπάρχει συγκεκριμένη μελέτη διαχείρισης επισκεπτών και μέριμνα για επιμέρους όρους από τον κανονισμό λειτουργίας του Εθνικού Πάρκου. Προτείνεται επίσης να επεκταθεί η απαγόρευση για κατασκευή νέων καταφυγίων και στη ζώνη Β΄.
6. Από το υπό διαβούλευση Π.Δ. και τον επισυναπτόμενο χάρτη φαίνεται ότι εξαιρούνται κάποιες περιοχές που ανήκουν στην περιοχή Natura GR1250001 «Όρος Όλυμπος» οι οποίες φιλοξενούν σημαντικούς βιοτόπους. Συγκεκριμένα αυτό συμβαίνει για παράδειγμα σε περιοχές του οικισμού Πέτρας, της Μονής Σπαρμού, νότια της θέσης Γρίβα και κορυφής Πύργου Γρίβα , του ΚΕΟΑΧ, δυτικά του Αγ. Κωνσταντίνου (ρέμα Ουρλιάς), στην ευρύτερη περιοχή του Λιτοχώρου. Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει την υποχρέωση να καθορίσει “τις προτεραιότητες σε συνάρτηση με τη σημασία των τόπων για τη διατήρηση ή την αποκατάσταση, σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης, ενός τύπου φυσικών οικοτόπων …και για τη συνεκτικότητα του Natura 2000, καθώς και σε συνάρτηση με τους κινδύνους υποβάθμισης ή καταστροφή ς που επαπειλούν τους εν λόγω τόπους” για το σύνολο μιας ΕΖΔ, σε συντομότατη προθεσμία (2012). Η ένταξη όλης της περιοχής Natura στο Εθνικό Πάρκο θα διασφαλίσει την ενιαία διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, αντιμετωπίζοντας τα γενικά προβλήματα διαχείρισης που αντιμετωπίζουν οι περιοχές Natura στη χώρα μας. Προτείνουμε την ρητή πρόβλεψη για ένταξη ολόκληρης της περιοχής Natura GR1250001 «Όρος Όλυμπος» στο Εθνικό Πάρκο και την σαφή αποτύπωση των ορίων.
7. Σε συνέχεια του προηγούμενου σχολίου θα θέλαμε να επισημαίνουμε ότι η ευρύτερη έκταση του ΚΕΟΑΧ που είναι ενταγμένη στην περιοχή Natura GR1250001 «Όρος Όλυμπος», δεν φαίνεται να περιλαμβάνεται εντός της περιοχής του Εθνικού Πάρκου. Η περιοχή αυτή κατά καιρούς έχει προταθεί για δημιουργία Χιονοδρομικού Κέντρου, το οποίο εφόσον γειτνιάζει με ένα Εθνικό Πάρκο θα έχει αρνητικές επιπτώσεις (όπως έχει αποδειχθεί και σε άλλες προστατευόμενες περιοχές, π.χ. Εθνικός Δρυμός Παρνασσού). Επομένως προτείνουμε την ένταξη της συγκεκριμένης περιοχής στη ζώνη Γ΄ (δείτε και σημείο 3) και ρητή αναφορά αποκλεισμού ανάλογων δραστηριοτήτων.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΝΕΑ ΑΡΧΗ – ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΔΙΟΥ – ΟΛΥΜΠΟΥ
Παρουσιάζουμε στο σημείο αυτό τις αρχικές θέσεις του συνδυασμού μας γύρω από το θέμα: «Χαρακτηρισμός της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών». Θέσεις βέβαια που επιδέχονται βελτιώσεων και προσθηκών, όσο η διαβούλευση συνεχίζεται.
– Πρώτο και βασικότερο, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα είναι αναγκαίο να δοθεί μία γενναία παράταση στη διαβούλευση (τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2011), πόσο μάλλον όταν οι φορείς της τοπικής κοινωνίας δηλώνουν αιφνιδιασμό κι έλλειψη ενημέρωσης για το θέμα. Έτσι κι αλλιώς ο Όλυμπος δεν αξίζει μόνο έναν μήνα ηλεκτρονικής διαβούλευσης. Κατά τη γνώμη μας πρέπει να προχωρήσουμε σύντομα στη διενέργεια ενός διεθνούς συνεδρίου με πρωτοβουλία, αν όχι της πολιτείας, τουλάχιστον της τοπικής αυτοδιοίκησης και με τη συμμετοχή εμπειρογνωμόνων από άλλους διεθνούς φήμης δρυμούς κι επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων (γεωλόγους, ζωολόγους, βοτανολόγους, δασολόγους, μα και αρχαιολόγους, περιβαλλοντολόγους, επιστήμονες αειφορικής διαχείρισης φυσικών πόρων κ.α.) που εμπλέκονται στο θέμα του Ολύμπου, της προστασίας και της ανάδειξής του!
– Για εμάς ζητούμενο είναι η προστασία του βουνού με ταυτόχρονη ανάδειξη και αξιοποίησή του. Αυτό σημαίνει ήπιας μορφής ανάπτυξη και όχι στυγνή εκμετάλλευση. Επομένως ούτε «τσιμεντοποίηση» που συνεχίζουν να ονειρεύονται ορισμένοι, ούτε όμως κι εγκλεισμός του βουνού σε μία «γυάλα». Οι δύο αυτές ακραίες επιλογές είναι το ίδιο επιβλαβείς και…ύποπτες! Ο χαρακτήρας του θρυλικού βουνού πρέπει να διαφυλαχθεί γιατί αυτή είναι η ταυτότητά του η μοναδική παγκοσμίως και μαζί η μεγάλη «προίκα» του για την τοπική μας κοινωνία (τεράστια διεθνής αναγνωρισιμότητα δυνητικά ως ονομασία προέλευσης προϊόντων και υπηρεσιών). Παράλληλα όμως το βουνό θα πρέπει να είναι προσπελάσιμο κι επισκέψιμο πάντοτε βέβαια με συγκεκριμένους κανόνες κι έλεγχο. Στόχος δεν πρέπει να είναι ο συνεχής περιορισμός του αριθμού επισκεπτών του βουνού, οι οποίοι αφήνονται στη συνέχεια ανεξέλεγκτοι, αλλά το να επιτρέπεται ο μέγιστος δυνατός καθημερινά αριθμός επισκεπτών, με παράλληλη όμως και συνεχή καταγραφή, καθοδήγηση ή ακόμη και συνοδεία τους (εφ’ όσον την επιθυμούν). Έτσι διασφαλίζεται η πραγματική προστασία και ασφάλεια του βουνού και η δική τους.
– Τα δύο μεγάλα θέματα που προκύπτουν άμεσα από το σχέδιο Π.Δ. είναι: α) Η οριοθέτηση των ζωνών, β) Οι χρήσεις εντός των ζωνών αυτών.
Σίγουρα δεν είμαστε οι απολύτως ειδικοί για να λύσουμε από μόνοι μας τα προβλήματα που προκύπτουν ή για να σχολιάσουμε υπεύθυνα τα δεδομένα στα οποία στηρίχθηκε ο σχεδιασμός αυτός. Ούτε όμως μία μόνο ομάδα επιστημόνων μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο των απολύτως «ειδικών σοφών». Για αυτό τον λόγο προτείναμε τη διενέργεια διεθνούς συνεδρίου για να δοθούν οι πιο έγκυρες απαντήσεις στα ζητήματα αυτά. Σε αυτή τη φάση πάντως οφείλουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις: α) Στο θέμα της οριοθέτησης πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί μία άσκοπη «κόντρα» που πάει να δημιουργηθεί ουσιαστικά άνευ λόγου με την τοπική κοινωνία. Είναι λοιπόν απαράδεκτο να περιλαμβάνονται στη ζώνη Γ αρκετές μικροϊδιοκτησίες, καθώς και ολόκληρος σχεδόν ο οικισμός της Παλιάς Λεπτοκαρυάς, τη στιγμή μάλιστα που επιμελώς – και πολύ σωστά βέβαια – έχει αφεθεί εκτός ζωνών η Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου. Προς τι τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά; Προφανώς αβλεψία στον σχεδιασμό που πρέπει να διορθωθεί με μικρή μετατόπιση των ορίων του Εθνικού Πάρκου λίγο ψηλότερα! Τέλος προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το «Οροπέδιο των Μουσών», μία περιοχή με σπάνια χλωρίδα δεν περιλαμβάνεται στην ζώνη Α (απολύτου προστασίας)!
β) Στο θέμα των χρήσεων θεωρούμε υπερβολική την απόλυτη απαγόρευση ορισμένων δραστηριοτήτων (π.χ. θήρα, λειτουργία παραδοσιακών ξενώνων ή αγροτουριστικών μονάδων κ.α.) ακόμη κι εντός της ζώνης Γ. Κατά τη γνώμη μας θα μπορούσε η ζώνη Γ να χωριστεί σε υποζώνες Γ1 και Γ2 ή ακόμη καλύτερα να υπάρξει πρόβλεψη σαφώς οριοθετημένων θυλάκων, εντός των οποίων να επιτρέπονται ορισμένες από τις χρήσεις αυτές. Θεωρητικά θα μπορούσε να γίνει, σε μικρότερη βέβαια κλίμακα, οριοθέτηση ανάλογων θυλάκων, και στις άλλες δύο ζώνες, ενώ για προτάσεις που αναφέρονται συχνά στη διαβούλευση, όπως χιονοδρομικό κέντρο ή τελεφερίκ, θεωρούμε πως είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μπορέσουν να βρουν εφαρμογή (ειδικά το χιονοδρομικό κέντρο), ωστόσο δεν βλέπουμε τον λόγο για τον οποίο θα πρέπει να απορρίπτεται εκ των προτέρων η δυνατότητα ανάλογων εφαρμογών, εάν π.χ. εκπονηθεί μία μελέτη που θα πληροί τους αυστηρότερους περιβαλλοντικούς όρους.
– Ένα επιπλέον θέμα που προκύπτει από το σχέδιο Π.Δ. είναι και αυτό του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού. Στα δέκα χρόνια λειτουργίας του ο Φορέας με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει έχει επιτελέσει θετικό έργο. Πρέπει όμως να περάσουμε σε ένα επόμενο στάδιο, όπου ο Φορέας Διαχείρισης θα λειτουργεί στα πρότυπα αντίστοιχων Φορέων μεγάλων δρυμών του εξωτερικού, ασκώντας πραγματική αειφορική διαχείριση του δρυμού κι όχι απλώς μία υποτυπώδη φύλαξή του. Απαιτείται επομένως στελέχωση του Φορέα με ειδικό επιστημονικό προσωπικό, καθώς και μεγαλύτερη εκπροσώπηση της τοπικής κοινωνίας των παρολύμπιων δήμων και ιδιαίτερα του δήμου Δίου – Ολύμπου, ο οποίος χωροταξικά εμπλέκεται στο μέγιστο μέρος του δρυμού.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι εκτός από το «Εθνικό Πάρκο» υπάρχει και ο «Πιερικός Όλυμπος», όπου αρμόδιο είναι το Υπουργείο Πολιτισμού. Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπίπτουν τα όρια του Εθνικού Πάρκου με εκείνα του Πιερικού Ολύμπου τουλάχιστον στα βόρεια και νότια, όπου όντως αυτό είναι εφικτό.
Πέρα όμως από αυτό προτείνουμε επιπλέον το εξής: Ο υπάρχων Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού και το Δ.Σ. ή Επιτροπή του Πιερικού Ολύμπου να συγχωνευθούν και να ανασυσταθούν σε έναν «Ενιαίο Φορέα Διαχείρισης Φυσικού και Πολιτιστικού Πλούτου Ολύμπου». Έτσι θα απλοποιηθεί πολύ μία κατάσταση προβληματική εξ αιτίας των επικαλύψεων και των συγχύσεων αρμοδιοτήτων που σίγουρα θα προκύψουν, εάν δεν συγχωνευθούν οι δύο αυτοί οργανισμοί!
– Τέλος ένα πολύ θετικό σημείο του σχεδίου Π.Δ. είναι η πρόβλεψη για την απομάκρυνση του πεδίου βολής, έστω κι αν θα πρέπει να ξεκαθαρισθούν ο χρόνος και ο τρόπος της απομάκρυνσης.
Για την παράταξη «ΝΕΑ ΑΡΧΗ – ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ»,
ο επικεφαλής: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΘ. ΛΑΠΠΑΣ,
Δημ. Σύμβουλος Δήμου Δίου – Ολύμπου

Άρθρο 2 ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΖΩΝΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Ζώνη Α
Το υπό διαβούλευση ΠΔ μειώνει τα όρια του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού, μέρος του οποίου γίνεται Ζώνη Β, λόγω της ύπαρξης καταφυγίων, ενώ το μεγαλύτερο μέρος χαρακτηρίζεται ως ζώνη Α. Παρόλο που κάτι τέτοιο διευκολύνει την ήπια οικοτουριστική ανάπτυξη για την περιοχή, τυπικά και σύμφωνα με το άρθρο 5 του νόμου 3937/2011 για την Βιοποικιλότητα δεν δίνεται δικαίωμα να αλλαχθούν τα όρια των Εθνικών Δρυμών, και δει τα όρια των πυρήνων τους, κατά τον χαρακτηρισμό τους ως εθνικών πάρκων.

Ζώνη Β
Στα νοτιοδυτικά η Ζώνη Β δεν περιβάλλεται από μια ζώνη προάσπισης και σταδιακής μείωσης της έντασης των δραστηριοτήτων αλλά τα όριά της αποτελούν και όριο του Εθνικού Πάρκου.
Οι ζώνωση του Εθνικού Πάρκου θα πρέπει να κλιμακώνει την αυστηρότητα όσο πλησιάζει κανείς στον πυρήνα του, έτσι ώστε να ιδρυθεί ένα συνεκτικό θεσμικό πλαίσιο προστασίας.

Πρόταση: Προτείνεται η οριοθέτηση της Γ ζώνης του Εθνικού Πάρκου στα δυτικά και νότια να περιλαμβάνει στα εξωτερικά όρια τουλάχιστον την ισοϋψή των 1800 μ που αποτελεί το ανώτερο δασοόριο ώστε να περιλαμβάνονται στην Γ ζώνη εκτάσεις με σημαντικά είδη χλωρίδας και ορνιθοπανίδας και η ζώνη εξάπλωσης του αγριόγιδου. Ως όριο μπορεί να είναι η ισοϋψής ή δασικοί δρόμοι και χαρακτηριστικά στοιχεία του αναγλύφου. Η βόσκηση στην ζώνη που προτείνεται να περιληφθεί αν δεν υπερβαίνει την βοσκοϊκανότητα είναι απολύτως συμβατή με την διατήρηση της βιοποικιλότητας.

Η περιοχή της ζώνης Α να είναι η ίδια με αυτή του υφισταμένου πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Για τα υπάρχονται καταφύγια μπορεί να προβλεφθεί η εισαγωγή εξαιρέσεων που να επιτρέπει την λειτουργία τους.

Απόψεις και παρατηρήσεις κατά άρθρο της Στ Κ.Ο.ΜΑ.Θ. επί του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών».

Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης εκπροσωπεί περισσότερους από 60.000 πολίτες που είναι κυνηγοί του γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας και της Θράκης.
Ως φορέας με αποδεδειγμένο ενδιαφέρον και ανησυχία για τη διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, μέσα από την επιστημονική του στελέχωση και την τεκμηρίωση των προτάσεων και των εφαρμοζόμενων μέτρων διαχείρισης, αλλά και ως φορέας που εκπροσωπεί πολίτες που έχουν άμεση και συνεχή επαφή με τη φύση, υιοθετούμε πλήρως την άποψη της ΕΕ και της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) (που πηγάζει από την ανάλογη επιστημονική έρευνα), πως τα φυσικά οικοσυστήματα μπορούν να προστατευτούν και να διατηρηθούν αποτελεσματικά μόνο με την ενεργό παρουσία του ανθρώπου μέσα σ’ αυτά.
Ιδιαίτερα στα μεσογειακά οικοσυστήματα, όπου η παρουσία του ανθρώπου ως διαχειριστή- καρπωτή των φυσικών πόρων, είναι γνώστη εδώ και 5.000 χρόνια, εκτιμούμε πως θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο το γεγονός πως παραδοσιακές δραστηριότητες όπως η θήρα αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος των φυσικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα μέσα σ’ αυτά.
Εκείνο επομένως που θα πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο κάθε σχετικής διάταξης είναι η ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων με συγκεκριμένους κανόνες αειφορίας στην οποία όλοι οι χρήστες της περιοχής θα μπορούν να έχουν ενεργό συμμετοχή.
Αν και οι Προστατευόμενες Περιοχές της Ελλάδας στο σύνολό τους σχεδόν μόνο κατ’ ευφημισμό είναι τέτοιες μιας και στην πράξη απουσιάζει τόσο η προστασία όσο και η διαχείριση, η καλή κατάσταση των οικοσυστημάτων τους (όπου αυτή έχει επιτευχθεί), είναι αποτέλεσμα της αρμονικής συνύπαρξης των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής με τη φύση. Οι αυθαίρετοι περιορισμοί των δραστηριοτήτων αυτών των ανθρώπων επομένως, αντί επιβράβευση αποτελούν αναίτια «τιμωρία» απέναντι σε κατοίκους και χρήστες, και οφείλονται συνήθως στην προσέγγιση της λεγόμενης «αστικής οικολογίας», που καμία σχέση δεν έχει με το πραγματικό ενδιαφέρον και τη δυναμική των κατοίκων των νομών της Πιερίας και της Λάρισας.
Τα Εθνικά Πάρκα επομένως με βάση τις αρχές της επιστήμης δεν πρέπει να λειτουργούν υπό την αντίληψη της απομόνωσής τους από τον άνθρωπο και τις δραστηριότητές του, αλλά αντίθετα όπως αναφέραμε και παραπάνω, η φύση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ζωντανός οργανισμός βασικό κύτταρο του οποίου αποτελεί ο άνθρωπος. Σε ότι αφορά στη θήρα συγκεκριμένα το θεσμικό πλαίσιο της Ελλάδας είναι από τα αυστηρότερα της Ευρώπης και αυτό που λείπει είναι η εφαρμογή του στην πράξη και όχι οι αυθαίρετες και καταχρηστικές απαγορεύσεις.
Οι παρατηρήσεις που ακολουθούν επί του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών» βασίζονται στο παραπάνω πνεύμα.
Στην περίπτωση του Εθνικού Πάρκου Ολύμπου πρέπει να επισημάνουμε ότι τα μέτρα διαχείρισης που προτείνονται από το σχετικό Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (Σ.Π.Δ.) και στηρίζονται σε συγκεκριμένη Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ), που έγινε αποδεκτή με την υπ’ αριθμό Οικ. 141874/3328/2010 απόφαση της Γενικής Διευθύντριας Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ, κάθε άλλο πάρα εξυπηρετούν την βιώσιμη ορθολογική και αειφορική ανάπτυξη της περιοχής του Ολύμπου, προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών χρηστών της περιοχής, και της προστασίας του μοναδικού αυτού οικοσυστήματος.
Από τη σχετική ΕΠΜ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στην κυνηγετική επισκεψιμότητα της περιοχής, μια περιοχή με μεγάλο θηραματικό πλούτο, που αποτελεί κάθε χρόνο πόλο έλξης για πολλούς νόμιμους κυνηγούς από όλη την Ελλάδα. Ούτε γίνεται λόγος για την ανάπτυξη, οργάνωση και διαχείριση του κυνηγητικού τουρισμού ως μορφή εναλλακτικού τουρισμού και ως εναλλακτική οικονομική πρόσοδος στη διάρκεια της «νεκρής» Χειμερινής περιόδου για την περιοχή. Οι μελέτες επισκεψιμότητας που έχουν εκπονηθεί αναφέρονται αποκλειστικά στην Καλοκαιρινή περίοδο (Μάιος – Σεπτέμβριος) με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η δυνατότητα να αξιολογηθεί η επισκεψιμότητα των κυνηγών στον Όλυμπο αλλά και των εσόδων που πηγάζουν από την κυνηγετική δραστηριότητα σε πλήθος επιχειρήσεων όπως ξενοδοχεία, χώροι εστίασης, πρατήρια υγρών καυσίμων, κτηνιατρεία και καταστήματα κυνηγετικών ειδών. Το γεγονός και μόνο ότι στον σχεδιασμό της μελέτης δεν λήφθηκε υπόψη ο μεγάλος αριθμός των κυνηγών – επισκεπτών αποτελεί επιβεβαίωση ότι η μελέτη εξ ορισμού ήταν απαξιωτική απέναντι στο κυνήγι!
Παρόλα αυτά όμως δεν βρέθηκε και δεν υπάρχει καμία αρνητική αναφορά για τη θήρα στην ΕΠΜ, πέραν αυτής που αφορά τη λαθροθήρα Αγριόγιδων, γεγονός απόλυτα καταδικαστέο, αλλά που δεν ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ. Η συγκεκριμένη παράβαση όμως αφορά ήδη απαγορευμένο για τη θήρα είδος και μάλιστα σε επίσης απαγορευμένες για τη θήρα περιοχές. Η Δ/νση Δασών Πιερίας δεν έχει προβεί ποτέ σε μήνυση σχετικά με τη συγκεκριμένη παράβαση αλλά ούτε έχει καλέσει ποτέ τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της περιοχής για συνδρομή σε περίπτωση λαθροθήρας Αγριόγιδου.
Γίνεται επομένως προφανές το γεγονός πως αυτό που λείπει για την προστασία των Αγριόγιδων του Ολύμπου είναι η συστηματική και συνεχής φύλαξη των περιοχών που ενδιαιτεί και όχι ο εξοβελισμός των νόμιμων κυνηγών από το σύνολο του ορεινού όγκου του Ολύμπου στην πλειοψηφία των εκτάσεων του οποίου δεν απαντάται το Αγριόγιδο. Η συνεχής και ουσιαστική φύλαξη βέβαια δε λείπει μόνο λόγω λαθροθήρας του Αγριόγιδου αλλά και για κάθε άλλη παραβατική συμπεριφορά. Είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος για προστασία και διαχείριση του Ολύμπου και να μην υπάρχουν τουλάχιστον 2 φυλάκια ένα στην Ανατολική και ένα στη Δυτική πλευρά του βουνού που να είναι συνεχώς επανδρωμένα με διπλές βάρδιες για να γίνεται εφικτή η άμεση παρέμβαση σε οτιδήποτε αντίκειται στις διατάξεις που σχετίζονται με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος του Ολύμπου.
Η ίδια ατεκμηρίωτη ανάλυση διακρίνει και τις θέσεις που εκφράζονται για την κατάσταση των πληθυσμών της άγριας πανίδας θηρεύσιμης και μη. Η μόνη μελέτη που αναφέρεται στη βιβλιογραφία της ΕΠΜ και σχετίζεται άμεσα με την πανίδα της περιοχής εκπονήθηκε το μακρινό 1985 (!) με αποτέλεσμα τα στοιχεία που παρουσιάζονται να μη θεωρούνται έγκυρα με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναφορά στην παρουσία γυπαετού ενώ το συγκεκριμένο είδος έχει χρόνια να καταγραφεί στον Όλυμπο.
Σε ότι αφορά στη διαδικασία κατάρτισης του σχετικού Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, ενώ στα «Λαμβάνοντας υπόψη» αναφέρονται οι γνωμοδοτήσεις των όμορων Δήμων, οι Δήμοι αυτοί δεν είχαν γνωμοδοτήσει σχετικά αλλά αντίθετα τουλάχιστον ο ένας εκ των δύο που αναφέρονται στο ΣΠΔ διοργάνωσε στις 10/10/2011 σχετική συνάντηση (Δήμος Δίου – Ολύμπου). Πέραν τούτου, όπως μας ενημέρωσε προφορικά ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ολύμπου, ο Δήμος πρόκειται να ζητήσει μεγάλη χρονική παράταση για την κατάθεση της τελικής γνωμοδότησής του σχετικά με τα όσα προβλέπονται στο Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον Όλυμπο. Το ΣΠΔ επομένως συντάχθηκε χωρίς στην ουσία να έχουν ληφθεί υπόψη οι γνωμοδοτήσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γεγονός που έρχεται σε αντίθεση τόσο νομικά όσο και ηθικά με τα όσα ισχύουν επί των διαδικασιών κατάρτισης – διαμόρφωση ενός Προεδρικού Διατάγματος.
Δεν είναι δυνατόν να ιδρύονται Εθνικά Πάρκα, κατ’ επιταγή του νόμου για τη Φύση (1650/1986) και η ίδια η Πολιτεία να αγνοεί το δικό της νόμο αλλά και την ίδια την έννοια της δημοκρατίας και του ρόλου της Αυτοδιοίκησης.

Προτάσεις τροποποιήσεων της Στ ΚΟΜΑΘ επί του εν λόγω ΣΠΔ κατ΄ άρθρο
Άρθρο 1
Σκοπός του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος
Παρατηρήσεις Στ ΚΟΜΑΘ:
Καμία σύγχρονη επιστημονική έρευνα δεν αναφέρει τη νόμιμη θήρα ως δραστηριότητα αντίθετη με την «προστασία, διατήρηση και διαχείριση της φύσης και του τοπίου ως φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και πολύτιμου εθνικού φυσικού πόρου σε χερσαία τμήματα της περιοχής του όρους Όλυμπος», που αποτελεί το σκοπό του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος.
Τόσο η ΕΕ όσο και η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης κάνουν λόγο για ρύθμιση της θήρας και των λοιπών ανθρώπινων δραστηριοτήτων και όχι για αυθαίρετες ολικές απαγορεύσεις στις διάφορες χρήσεις. Αν και οι επιστημονικές μελέτες που αποτελούν την τεκμηρίωση των διατάξεων του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος καταλήγουν σε προτάσεις για ολική απαγόρευση της θήρας στο υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου, εντούτοις δεν αφιερώνεται ούτε μία γραμμή κειμένου για την τεκμηρίωση της παραπάνω πρότασης με αποτέλεσμα αυτή να θεωρείται επιστημονικά αυθαίρετη. Είναι φανερό ότι οι συντάκτες του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος εκφράζουν προσωπικές επιθυμίες για την εφαρμογή απαγορεύσεων σε δραστηριότητες που δεν συμπαθούν.
Στο Άρθρο 1 του ΣΠΔ αναφέρεται πως «Ειδικότερα, επιδιώκεται η διατήρηση και διαχείριση των σπανίων οικοτόπων και των ειδών χλωρίδας και πανίδας που απαντώνται στη συγκεκριμένη περιοχή και η θεσμοθέτηση διαδικασιών και μέτρων για την εξασφάλιση της αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης στο πλαίσιο της αειφόρου διαχείρισης της περιοχής πρόθεση που αναιρείται από τους ίδιους τους συντάκτες του ΣΠΔ στην ουσία με την αυθαίρετη πρόταση για ολική απαγόρευση της θήρας αντί για προσπάθεια ρύθμισης αυτής με βάση το ήδη υπάρχον αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που τη διέπει.
Άρθρο 2
Χαρακτηρισμός και οριοθέτηση περιοχής και ζωνών προστασίας ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Παρατηρήσεις ΣT ΚΟΜΑΘ 2.2)
Αμφότερες οι Ζώνες Α και Β προτείνεται στο ΣΠΔ να χαρακτηριστούν ως «Περιοχές Προστασίας της Φύσης», για τις οποίες σύμφωνα με το νόμο 3937/2011 για τη Διατήρηση της Βιοποικιλότητας (Άρθρο 4, που αντικαθιστά στο Άρθρο 19 του ν.1650/1985) ισχύουν τα παρακάτω:
«2. Ως περιοχές προστασίας της φύσης (Nature reserves) χαρακτηρίζονται εκτάσεις μεγάλης οικολογικής ή βιολογικής αξίας. Στις περιοχές αυτές προστατεύεται το φυσικό περιβάλλον από κάθε δραστηριότητα ή επέμβαση που μπορεί να μεταβάλει ή να αλλοιώσει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπονται, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις του οικείου σχεδίου διαχείρισης, η εκτέλεση εργασιών που κρίνονται αναγκαίες για τη μη αλλοίωση εκείνων των χαρακτηριστικών που διασφαλίζουν τη διατήρηση των προστατευτέων αντικειμένων, επιστημονικών ερευνών και η άσκηση ήπιων ασχολιών και δραστηριοτήτων, εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τους σκοπούς προστασίας.»
Ενδεικτικό πρόσφατο παράδειγμα που εποδεικνύει περίτρανα την άποψη πως η θήρα είναι απόλυτα συμβατή με τον παραπάνω στόχο είναι η περίπτωση του Εθνικού Πάρκου της Σερβίας στον Δούναβη, όπου το κυνήγι επιτρέπεται στο 90% της έκτασης, το ίδιο το Εθνικό Πάρκο θεωρεί τη θήρα ως βασική ασκούμενη δραστηριότητα, αλλά και ως πόλο προσέλκυσης επισκεπτών. Το εθνικό αυτό πάρκο πρόσφατα επιβραβεύτηκε για τη διαχείρισή του από τον Πανευρωπαϊκό Οργανισμό Εθνικών Πάρκων!
Όπως αναφέρουμε και στο Άρθρο 1, η θήρα έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως όχι μόνο δεν «μεταβάλει ή αλλοιώνει τη φυσική κατάσταση, σύνθεση ή εξέλιξή του φυσικού περιβάλλοντος» του Ολύμπου, αλλά αντίθετα αποτελεί ουσιαστικό διαχειριστικό εργαλείο στα χέρια των αρμόδιων αρχών και αναπόσπαστο μέρος της πρόσφατης διαχείρισης του η οποία με βάση το ΣΠΔ που κάνει λόγο για «διατήρηση» στους στόχους, κρίνεται επιτυχημένη.
Με βάση επομένως τα παραπάνω, παρά το γεγονός πως η πρόταση να αποδοθεί ο ίδιος χαρακτηρισμός τόσο στη Ζώνη Α όσο και στη Ζώνη Β, έρχεται σε αντίθεση με την αποκλιμάκωση της προστασίας από τη Ζώνη Α προς τη Ζώνη Γ (όπως γίνεται σε άλλα Εθνικά Πάρκα), η αποκλιμάκωση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με διαφοροποίηση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων στη Ζώνη Β στην οποία δε συντρέχει σύμφωνα με την ΕΠΜ κανείς λόγος για την χωρική επέκταση των απαγορεύσεων θήρας που ήδη ισχύουν στην περιοχή.
Άρθρο 3
Χρήσεις , δραστηριότητες, μέτρα, όροι και περιορισμοί προστασίας και διαχείρισης
Παρατηρήσεις – Προτάσεις Στ ΚΟΜΑΘ : 3.Α.β.
Ενώ η ΕΠΜ έχει μείνει ανενεργή εδώ και 7 χρόνια, διάστημα στο οποίο θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν οι όποιες εκκρεμότητες υπήρχαν το 2004 που παραδόθηκε , εντούτοις πολλές δραστηριότητες (πχ Άρθρο 3, παρ. Α.β.4. για ομαδικές επισκέψεις στη Ζώνη Α) προβλέπεται να ρυθμιστούν μετά από μελλοντικές αποφάσεις-κανονισμούς ή ακόμη και μελέτες που θα εκπονηθούν στο μέλλον και βάσει των οποίων μοναδικός αρμόδιος για τη ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων θα είναι ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Ολύμπου.
Με αυτόν τον τρόπο αποκλείεται αυθαίρετα η αξιολόγηση – έγκριση αυτών των αποφάσεων στη διαδικασία της σχετικής Διαβούλευσης και κατ’ επέκταση εκμηδενίζεται η διαφάνεια στις διαδικασίες λήψης αυτών των αποφάσεων ή/και αποδοχής των σχετικών μελετών. Έτσι καταργούνται εν τη γενέσει τους οι βασικές αρχές κατάρτισης του Προεδρικού Διατάγματος και συγκεκριμένα η συμμετοχή των πολιτών και κυρίως της τοπικής κοινωνίας στη διαμόρφωση των τελικών διατάξεων που θα περιλαμβάνει.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός πως η βιωσιμότητα των Φορέων Διαχείρισης δεν έχει κατοχυρωθεί θεσμικά, τουναντίον λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας απειλείται άμεσα, διαμορφώνουν μία εξαιρετικά πρόχειρη, επισφαλή και αδιαφανή προσέγγιση που αφορά στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου που αποτελεί σύμβολο της χώρας διεθνώς, η οποία πέραν των ουσιαστικών αναμένεται να προκαλέσει και πλήθος διαδικαστικών ζητημάτων με αποτέλεσμα ενδεχόμενη εκ νέου καθυστέρηση στην εφαρμογή του ΣΠΔ. Η λειτουργία του Φορέα εξαρτάται μόνο από χρήματα που υπάρχουν μέχρι τη λήξη του ΕΣΠΑ (2014), αλλά ουδείς εγγυάται, με την οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας, αν θα υπάρχει ακόμη και μέχρι τότε χρηματοδότηση. Παρόλα αυτά δίνονται υπερεξουσίες στον Φορέα Διαχείρισης, εις βάρος των καθ΄ υλην αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών και κυρίως της ίδιας της Αυτοδιοίκησης.
Προτείνουμε επομένως την άμεση κατάργηση κάθε διάταξης του ΣΠΔ που δε βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες αποφάσεις και κανονισμούς μέχρι την εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών ή ολοκλήρωσης των απαιτούμενων διαδικασιών για την κατάρτιση των σχετικών κανονισμών.
Τροποποίηση 3.Β.β.
Να προστεθεί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες της Ζώνης Β
«Η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας εκτός των περιοχών στις οποίες απαγορευόταν πριν την κατάρτιση του ΣΠΔ.»
Τεκμηρίωση:
Η ΕΕ αναγνωρίζει τη θήρα ως ιδιαίτερα επωφελή δραστηριότητα για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και κατ’ επέκταση της βιοποικιλότητας διότι οι κυνηγοί αποτελούν μία από τις ελάχιστες ομάδες χρηστών η δραστηριότητα των οποίων προϋποθέτει τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος ως έχει, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των άλλων δραστηριοτήτων που έχει συμφέρον από την οικοπεδοποίηση κλπ.
Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της φύσης (IUCN) κάνει λόγω για διατήρηση μέσω ορθής χρήσης και όχι για απαγορεύσεις. Τούτο σημαίνει πως αρκεί ορθή ρύθμιση της θήρας κάτι που επιτυγχάνεται από το ιδιαίτερα αυστηρό πλαίσιο που τη διέπει στη χώρα μας αλλά και από τις κατά τόπον απαγορεύσεις θήρας που ισχύουν ήδη στην περιοχή.
Η μέχρι σήμερα διαχείριση της περιοχής που προτείνεται να χαρακτηριστεί ως Ζώνη Β περιλάμβανε με εξαίρεση τα Καταφύγια Άγριας Ζωής που υπάρχουν στην περιοχή την άσκηση της θήρας. Από τη στιγμή επομένως που γίνεται λόγος για διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης έμμεσα ομολογείται πως η θήρα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σημερινής κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος που επικρατεί στον Όλυμπο η οποία προφανώς κρίνεται ως θετική από τους συντάκτες του ΣΠΔ μιας και αποτελεί στόχο η διατήρησή της.
Με βάση τα παραπάνω αλλά και όλες τις σύγχρονες επιστημονικές μελέτες στις οποίες βασίζεται η ΕΕ και η IUCN, η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας είναι απόλυτα συμβατή με το διαχειριστικό στόχο του ΣΠΔ όπως αυτούσια μεταφέρεται παρακάτω.
«Στην Περιοχή Προστασίας Β΄ (Ζώνη Β΄) όπως ορίζεται στο άρθρο 2 παρ. 2 της παρούσας, διαχειριστικός στόχος είναι η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος και η αποτελεσματική προστασία και διαχείρισή του.»
Παρατηρήσεις – προτάσεις Στ ΚΟΜΑΘ: 3.Γ.α.
Η ρύθμιση όλων των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων που αφορούν στη Ζώνη Γ παραπέμπεται επίσης σε μελλοντική κατάρτιση «οικείου Κανονισμού Διοίκησης και Λειτουργίας της περιοχής»
Με βάση επομένως τις παρατηρήσεις μας επί του Άρθρου 3.Α.β) οπού επίσης η ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων παραπέμπεται σε μελλοντικές αποφάσεις προτείνουμε και σε αυτήν την παράγραφο την άμεση κατάργηση κάθε διάταξης του ΣΠΔ που δε βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες αποφάσεις και κανονισμούς μέχρι εκπόνησης των απαιτούμενων μελετών.
Τροποποίηση : 3.Γ.β.
Να προστεθεί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες της Ζώνης Γ:
«Η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας εκτός των περιοχών στις οποίες απαγορευόταν πριν την κατάρτιση του ΣΠΔ.»
Τεκμηρίωση:
Για τους ίδιους λόγους που αναφέρουμε και στο άρθρο 3.Β.β που αφορά στις επιτρεπόμενες χρήσεις της Β ζώνης, η άσκηση της δραστηριότητας της θήρας αποτελεί ουσιαστικό εφόδιο για την επίτευξη του διαχειριστικού στόχου που τίθεται για τη Ζώνη Γ και συγκεκριμένα τη
«Διαφύλαξη της φυσικής κληρονομιάς και η διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας σε συνάρτηση με τις ασκούμενες παραδοσιακού χαρακτήρα δραστηριότητες των κατοίκων, με παράλληλη παροχή δυνατοτήτων οικοτουριστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.»
Πέραν της επιστημονικής τεκμηρίωσης, η αυθαίρετη (στο βαθμό που δεν τεκμηριώνεται) αλλά έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της ΕΕ και της IUCN) απαγόρευση θήρας σε ολόκληρη τη Ζώνη Γ έρχεται σε αντίθεση με τα όσα ισχύουν σε άλλα Εθνικά Πάρκα της χώρας όπως το προσφάτως ιδρυθέν Εθνικό Πάρκο Αξιού, στο οποίο η θήρα επιτρέπεται σε σημαντικό ποσοστό των εκτάσεων της Ζώνης Β και σε ολόκληρη τη Ζώνη Γ.
Η μονομερής απαγόρευση της θήρας σε ολόκληρη τη Ζώνη Γ σε αντίθεση με όλες τις άλλες παραδοσιακές χρήσεις γης όπως κτηνοτροφία, υλοτομία, μελισσοκομία κλπ παραβιάζει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη στη χώρα μας αρχή της αναλογικότητας.
Άρθρο 4
Γενικές διατάξεις – όροι και περιορισμοί δόμησης
Τροποποίηση: 4.Β.
Να προστεθούν:
1. «Κατά τη διαδικασία αυτή απαιτείται η γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αφού ληφθούν υπόψη οι σχετικές εισηγήσεις των εκπροσώπων των διαφόρων χρηστών, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις…»
2. «Με τον Κανονισμό Διοίκησης και Λειτουργίας και το Σχέδιο Διαχείρισης της περιοχής, το οποίο θα επικαιροποιείται ανά 5ετία και θα αξιολογεί αναλυτικά την επίδραση κάθε επιτρεπόμενης δραστηριότητας ανά Ζώνη Προστασίας με βάση τις αρχές της επιστήμης αλλά και τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια που συμβαδίζουν με την αειφορική διαχείριση, και μετά από σύμφωνη γνώμη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μπορεί να επιβάλλονται πρόσθετοι όροι για όλα τα επιτρεπόμενα έργα και δραστηριότητες του άρθρου 3 του παρόντος για λόγους προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.»
Τεκμηρίωση:
Στις συνεδριάσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Ν. Πιερίας σχετικά με το ΣΠΔ σχεδόν ομόφωνα οι πολιτικοί εκπρόσωποι και οι φορείς που τοποθετήθηκαν έκαναν λόγο για μονομερή προσέγγιση της προτεινόμενης Διαχείρισης του Ολύμπου η οποία συμπεριέλαβε τις όποιες περιβαλλοντικές παραμέτρους προέκυψαν από τις ανεπίκαιρες πλέον μελέτες (η συντριπτική πλειοψηφία εκπονήθηκε προ του 2000) στις οποίες βασίστηκε η ΕΠΜ και κατ’ επέκταση το ΣΠΔ, αλλά ούτε στο ελάχιστο τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια που ισχύουν σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση που συμβαδίζουν με τις αρχές της αειφορικής διαχείρισης.
Τίθεται επομένως ζήτημα επαρκούς εκπροσώπησης των τοπικών κοινωνιών αλλά και των διαφόρων χρηστών-επισκεπτών του Ολύμπου από πλευράς αρμόδιων φορέων (Φορέας Διαχείρισης και Δ/νση Δασών Πιερίας) με δεδομένο το γεγονός πως οι εκπρόσωποί τους δήλωσαν (Δήμος Δίου Ολύμπου, Πρακτικά Συνεδρίασης, Λιτόχωρο 10/10/2011) πως υιοθετούν πλήρως το ΣΠΔ.
Πρόταση: 4.Γ.1.ii.
Να καταργηθεί η αναφορά της άσκησης της θήρας στις προτεινόμενες για απαγόρευση σε όλη την έκταση του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου, δραστηριότητες.
Τεκμηρίωση:
Το σύνολο της τεκμηρίωσης των προτάσεων αλλαγών που καταθέτουμε πιο πάνω.
Πρόταση: 4.Ε
Ο Κανονισμός Διοίκησης και Λειτουργίας να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του ΣΠΔ το οποίο να τεθεί εκ νέου σε Δημόσια Διαβούλευση αφού ενσωματωθούν όλες οι αποφάσεις και κανονισμοί που προβλέπεται να ρυθμίζουν τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες το υπό ίδρυση Εθνικό Πάρκο Ολύμπου.
Το Σχέδιο Διαχείρισης που εκπονήθηκε το 1988 και αναθεωρήθηκε το 1996 δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει τη βάση για τη ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων ή τον αποκλεισμό τους από μία ή περισσότερες Ζώνες του υπό ίδρυση Εθνικού Πάρκου λόγω παλαιότητας των στοιχείων που περιλαμβάνει.
Για να προστατευτεί στην ουσία ο Όλυμπος όπως και κάθε άλλη προστατευόμενη περιοχή απαιτείται συνεχής έρευνα για τη συστηματική καταγραφή όλων των βιοτικών (χλωρίδα – πανίδα) αλλά και των αβιοτικών παραμέτρων έτσι ώστε κάθε δραστηριότητα να ρυθμίζεται ανάλογα με την επίδραση που αναμένεται να έχει στην κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος που επικρατεί στην περιοχή σήμερα και όχι στην κατάσταση που επικρατούσε πριν από 15 ή 20 και πλέον χρόνια που εκπονήθηκαν οι παραπάνω μελέτες.
Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός πως ακόμη και σήμερα και παρά την ίδρυση του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, δε χρηματοδοτούνται από το ΥΠΕΚΑ έρευνες σε μόνιμη βάση για κάθε τι που συμβαίνει στο βουνό των Θεών και σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής αλλά επιχειρείται αυθαίρετη και αναχρονιστική προσέγγιση με στοιχεία 15ετίας και πλέον που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση (σε ότι αφορά στο βιοτικό περιβάλλον τουλάχιστον) να θεωρούνται έγκυρα χωρίς επικαιροποίηση.
Τεκμηρίωση:
Όπως στο άρθρο 3.Α.β.
Τεκμηρίωση άρθρου 3.Α.β.:
Ενώ η ΕΠΜ έχει μείνει ανενεργή εδώ και 7 χρόνια, διάστημα στο οποίο θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν οι όποιες εκκρεμότητες υπήρχαν το 2004 που παραδόθηκε , εντούτοις πολλές δραστηριότητες (πχ Άρθρο 3, παρ. Α.β.4. για ομαδικές επισκέψεις στη Ζώνη Α) προβλέπεται να ρυθμιστούν μετά από μελλοντικές αποφάσεις-κανονισμούς ή ακόμη και μελέτες που θα εκπονηθούν στο μέλλον και βάσει των οποίων μοναδικός αρμόδιος για τη ρύθμιση των επιτρεπόμενων δραστηριοτήτων θα είναι ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Ολύμπου.
Με αυτόν τον τρόπο αποκλείεται αυθαίρετα η αξιολόγηση – έγκριση αυτών των αποφάσεων στη διαδικασία της σχετικής Διαβούλευσης και κατ’ επέκταση εκμηδενίζεται η διαφάνεια στις διαδικασίες λήψης αυτών των αποφάσεων ή/και αποδοχής των σχετικών μελετών. Έτσι καταργούνται εν τη γενέσει τους οι βασικές αρχές κατάρτισης του Προεδρικού Διατάγματος και συγκεκριμένα τη συμμετοχή των πολιτών και κυρίως της τοπικής κοινωνίας στη διαμόρφωση των τελικών διατάξεων που θα περιλαμβάνει.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός πως η βιωσιμότητα των Φορέων Διαχείρισης δεν έχει κατοχυρωθεί θεσμικά τουναντίον λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας απειλείται άμεσα, διαμορφώνουν μία εξαιρετικά πρόχειρη, επισφαλή και αδιαφανή προσέγγιση που αφορά στον Εθνικό Δρυμό Ολύμπου που αποτελεί σύμβολο της χώρας διεθνώς, η οποία πέραν των ουσιαστικών αναμένεται να προκαλέσει και πλήθος διαδικαστικών ζητημάτων με αποτέλεσμα ενδεχόμενη εκ νέου καθυστέρηση στην εφαρμογή του ΣΠΔ.
Προτείνουμε επομένως την άμεση κατάργηση κάθε διάταξης του ΣΠΔ που δε βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες αποφάσεις και κανονισμούς μέχρι την εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών ή ολοκλήρωσης των απαιτούμενων διαδικασιών για την κατάρτιση των σχετικών κανονισμών.
Η σημερινή δραματική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας επιτάσσει προσεγμένους και εμπεριστατωμένους χειρισμούς στη διαχείριση και την προστασία του περιβάλλοντος, η οποία πρέπει επιτέλους να βασίζεται στις αρχές της αειφορίας, λαμβάνοντας υπόψη τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια, ενισχύοντας τις τοπικές κοινωνίες, που είναι και οι πραγματικοί θεματοφύλακες των προστατευόμενων περιοχών

Σύμφωνα με τον νόμο 1650/86, απαιτείται να εκπονηθεί πρώτα ειδική περιβαντολογική μελέτη. Εχει εκπονηθεί τέτοια μελέτη ή θα συνιστά λόγω ακυρότητας του ΠΔ; Εχουν ληφθεί υπ’ όψιν οι κοινωνικές επιπτώσεις του ΠΔ;