ΕΝΟΤΗΤΑ Α
Α.1. Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας , βιομηχανικού και βιοτεχνικού πάρκου , ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ
Στις περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας (ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ), επιτρέπονται μόνο :
1. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής και μέσης όχλησης
2. Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης
3. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης,
4. Εγκαταστάσεις ΑΠΕ.
5. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
6. Στάθμευση (κτίρια – γήπεδα) χωρίς περιορισμό είδους και βάρους
7. Περίθαλψη – Ιατρεία (μόνο πρωτοβάθμια περίθαλψη χωρίς νοσηλεία) και μόνο σε περίπτωση που η περιοχή ελέγχεται και διοικείται από οργανωμένο φορέα
8. Πρατήρια υγρών καυσίμων, υγραερίου, φυσικού αερίου καί πλυντήρια λιπαντήρια αυτοκινήτων
9. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ
10. Ελικοδρόμιο
11. Συνεργεία αυτοκινήτων
12. Αποθήκευση (κτίρια – γήπεδα)
13. Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας
14. Κοινωνική πρόνοια
15. Αθλητικές εγκαταστάσεις
16. Εστιατόρια
17. Αναψυκτήρια
18. Χώροι συνάθροισης κοινού
19. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές,
πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα, εμπορικές εκθέσεις.
20. Κέντρα τεχνικού ελέγχου οχημάτων (ΙΚΤΕΟ – ΚΤΕΟ)
21. Σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων
22. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
23. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
24. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
25. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
Οι πιο πάνω με στοιχεία 14,15,16 και 18 χρήσεις, επιτρέπονται μόνο με την προϋπόθεση ότι αποτελούν τμήμα των βιομηχανικών ή βιοτεχνικών εγκαταστάσεων ή εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.
Α.2. Περιοχές ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση και Επιχειρηματικό Πάρκο Εξυγίανσης
Στις περιοχές Βιομηχανικού – Βιοτεχνικού Πάρκου (ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ) προς εξυγίανση, πέραν των ειδικών χρήσεων της παραπάνω παρ. Α, επιτρέπεται ο καθορισμός κατηγοριών χρήσεων της ενότητας Β του άρθρου 1 του παρόντος, ανάλογα με τον επιδιωκόμενο βαθμό εξυγίανσης της περιοχής.
Α.3. Περιοχές χονδρεμπορίου
Στις περιοχές χονδρεμπορίου, επιτρέπονται μόνο :
1. Αποθήκευση (κτίρια – γήπεδα)
2. Στάθμευση (κτίρια – γήπεδα) χωρίς περιορισμό είδους και βάρους
3. Πρατήρια υγρών καυσίμων, πλυντήρια αυτοκινήτων
4. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ
5. Ελικοδρόμιο
6. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
7. Εστιατόρια
8. Αναψυκτήρια
9. Κέντρα τεχνικού ελέγχου οχημάτων (ΙΚΤΕΟ – ΚΤΕΟ)
10. Σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων
11. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
12. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικές εκθέσεις.
13. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
14. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
15. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
Οι πιο πάνω υπ. αρ. 6 και 7 χρήσεις, επιτρέπονται μόνο με την προϋπόθεση ότι αποτελούν τμήμα των εγκαταστάσεων χονδρικού εμπορίου ή εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.
ΕΝΟΤΗΤΑ Β
Β.1. Περιοχές επιχειρηματικού πάρκου(Β, Γ και Δ-ειδικού τύπου)
Στις περιοχές επιχειρηματικού πάρκου, επιτρέπονται μόνο :
1. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής και μέσης όχλησης
2. Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης
3. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης
4. Εγκαταστάσεις ΑΠΕ
5. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικές εκθέσεις.
6. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
7. Διοίκηση
8. Χώροι συνάθροισης κοινού
9. Αθλητικές εγκαταστάσεις (μόνο κατηγ. Α)
10. Εστίαση
11. Αναψυκτήρια
12. Κέντρα Διασκέδασης – Αναψυχής
13. Ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις
14. Στάθμευση(κτίρια-γήπεδα)
15. Κατοικία για εργαζόμενους στο πάρκο
16. Πρατήρια υγρών καυσίμων – Πλυντήρια αυτοκινήτων
17. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ
18. Ελικοδρόμιο.
19. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων.
20. Συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων
21. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
22. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
23. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
Β.2. Περιοχές Τεχνολογικού Πάρκου
Στις περιοχές Τεχνολογικού Πάρκου, επιτρέπονται μόνο :
1. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής όχλησης
2. Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής όχλησης
3. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις χαμηλής όχλησης
4. Εγκαταστάσεις ΑΠΕ
5. Εκπαίδευση (μόνο Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και Ερευνητικά Κέντρα)
6. Διοίκηση
7. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
8. Στάθμευση (κτίρια – γήπεδα) αυτοκινήτων μέχρι 2,5 τόνους
9. Κατοικία για εργαζόμενους στο πάρκο
10. Ελικοδρόμιο
11. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
12. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
13. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
14. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
Οι με τα στοιχεία 1, 2, 3 χρήσεις αφορούν μονάδες εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας (βιοτεχνολογία, πληροφορική, μικροηλεκτρονική κλπ.).
Β.3. Περιοχές Εμπορευματικού Κέντρου
Στις περιοχές Εμπορευματικού Κέντρου επιτρέπονται όλες οι ειδικές κατηγορίες χρήσεων της παραπάνω παρ.Α.3 του ιδίου άρθρου και επιπλέον , ως υποστηρικτικές δραστηριότητες του εμπορευματικού κέντρου.
1. Ξενοδοχεία (μόνο κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα),
2. Χώροι συνάθροισης κοινού
3. Περίθαλψη – Ιατρεία (μόνο πρωτοβάθμια περίθαλψη χωρίς νοσηλεία)
Κατά τον πολεοδομικό σχεδιασμό επιτρέπεται να επιλέγονται χρήσεις από όλες τις ενότητες του άρθρου αυτού, ανάλογα με την επιδιωκόμενη μορφή ανάπτυξης της περιοχής καθώς πρόκειται για χρήσεις συμβατές μεταξύ τους.
Στα Επιχειρηματικά Πάρκα τηρείται το ποσοστό μέχρι 40% για χρήσεις που δεν αφορούν αδειοδοτούμενες επιχειρήσεις ,βάσει του άρθρου 43 τουν.3982/2011(Α΄143).
Στο άρθρο 9, να προστεθεί εδάφιο στο τέλος της ενότητας Α ως εξής:
«Σε όλες τις ως άνω περιοχές που αναφέρονται στην υπόψη ενότητα επιτρέπονται επίσης υποδομές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας».
Επίσης στο ίδιο άρθρο, να προστεθεί εδάφιο 15 στην παράγραφο Β.2 της ενότητας Β, ως εξής: «15. Υποδομές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας».
Η γενική παρατήρηση είναι ότι πρέπει πάση θυσία να προστατευτούν οι υφιστάμενες επιχειρήσεις από δυσμενή μεταβολή της χρήσης γης, όπου είναι εγκατεστημένες από χρόνια. Μια τέτοια εξέλιξη θα τις οδηγήσει, λόγω μη δυνατότητας ανάπτυξης, σε μαρασμό και κλείσιμο. Οι υφιστάμενες επιχειρήσεις θα πρέπει να προστατεύονται και να μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν εύρυθμα με τους όρους που λειτουργούσαν. Προϋπόθεση είναι, φυσικά, να τηρούν τους προβλεπόμενους κανόνες (άδειες λειτουργίας, περιβαλλοντικοί όροι κλπ).
Μια άλλη παράμετρος είναι και η σε πολλές περιπτώσεις λανθασμένη κατηγοριοποίηση (δηλαδή με ξεπερασμένα-απαρχαιωμένα κριτήρια) του βαθμού όχλησης της κάθε επιχείρησης. Μια επιχείρηση που τηρεί τους περιβαλλοντικούς όρους και εφαρμόζει περιβαλλοντικές πρακτικές τελευταίας τεχνολογίας θα πρέπει να επιβραβεύεται με κατηγοριοποίηση χαμηλής όχλησης, κάτι που θα ήταν και ένα καλό κίνητρο για περιβαλλοντικές επενδύσεις.
Δεν περισσεύει ούτε μια παραγωγική μονάδα.
Η ενδεχόμενη «λύση» διά της μετεγκατάστασης, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι πρακτικά ανέφικτη, ιδίως όταν αφορά βαρύ εξοπλισμό («εμπεπηγμένο»), αφού η μακρά περίοδος μεταφοράς και επαναλειτουργίας οδηγεί την επιχείρηση σε μεγάλο διάστημα αδράνειας, με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός αγοράς.
Η μετεγκατάσταση πρέπει να είναι μόνο αποτέλεσμα ίδιας βούλησης της επιχείρησης, όταν κρίνει ότι οι όροι της αγοράς (προσφορά & ζήτηση ακινήτων, κίνητρα & αντικίνητρα ) την ευνοούν.
Σ΄όλα τα παραπάνω ίσως η λύση να είναι η θέσπιση της διπλής χρήσης γης, δηλαδή, όσο υφίσταται στο χώρο εκείνο η επιχείρηση να μην αλλάζει το καθεστώς, και η μετάβαση στην νέα χρήση να γίνεται αυτόματα μόλις η επιχείρηση μετεγκαθίσταται.
Αλέξανδρος Αποστολίδης
ΚΟΛΟΡΑ ΑΕ
Επεξεργασία Υφασμάτων
57001 Θέρμη
Θεσσαλονίκη
ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Πειραιάς, 24 Φεβρουαρίου 2012
Αριθ. Πρωτ. 1467
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΕΜΠΟΡΙΟΥ & ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ: ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Φ. ΑΝΔΡΙΑΝΑ
Τηλέφωνο: 2104177241-5
Φαξ: 2104178680
E-mail: industry@pcci.gr
Προς:
– Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Ν. Σιφουνάκη
Κοιν.:
– Υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου
– Αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, κ. Σ. Ξυνίδη
– Γενικό Γραμματέα Βιομηχανίας, κ. Αλ. Φούρλα
Κύριε Υπουργέ,
Σας διαβιβάζουμε προτάσεις του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, επί του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος «Κατηγορίες και Περιεχόμενο Χρήσεων Γης» και του Σχεδίου Υπουργικής απόφασης για την εξειδίκευση περιεχομένου ειδικών κατηγοριών χρήσεων.
Με τιμή
Ο Πρόεδρος
Γεώργιος Κασιμάτης
Προτάσεις του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά επί του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος «Κατηγορίες και Περιεχόμενο Χρήσεων Γης» και του Σχεδίου Υπουργικής απόφασης για την εξειδίκευση περιεχομένου ειδικών κατηγοριών χρήσεων
Το μέχρι τώρα ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τις κατηγορίες χρήσεων γης είναι το Π.Δ. του 1987.
Με το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Κατηγορίες και Περιεχόμενο Χρήσεων γης» καθώς και της ΥΑ για την εξειδίκευση περιεχομένου ειδικών κατηγοριών χρήσεων που βρίσκονται σε διαβούλευση επιχειρείται μια θετική και αναγκαία αναδιάρθρωση του υφιστάμενου πλαισίου χρήσεων που προσπαθεί να επιτύχει την αναγκαία εναρμόνιση με τις σύγχρονες οικονομικές λειτουργίες και τις ανάγκες της ανάπτυξης.
Η έκδοση του νέου Π.Δ. προβλέπεται στον «εφαρμοστικό» νόμο 3986/2011 και συγκεκριμένα στην παρ. 6 του άρθ. 11. Αντίστοιχα με την παρ. 7 του ίδιου άρθρου προβλέπεται η έκδοση Υ.Α. για την εξειδίκευση του περιεχομένου των χρήσεων γης .
Επισημαίνουμε κατ’ αρχάς, ένα γενικότερο πρόβλημα με την επικρατούσα αντίληψη της περιοριστικής καταγραφής των επιτρεπομένων χρήσεων σε κάποιο κλειστό κατάλογο που αναθεωρείται κάθε 25 χρόνια!! (1987-2012) . Διαπιστώνουμε ότι ενώ οι τεχνολογικές εξελίξεις δημιουργούν συνεχώς νέες παρεμφερείς χρήσεις, οι ελληνικοί νόμοι αραχνιάζουν για δεκαετίες, η γραφειοκρατία μεσουρανεί (ακόμα και σήμερα) και έτσι δημιουργούνται συνθήκες διαπλοκής, καθυστέρησης και επιβάρυνσης των διαδικασιών και πρόσθετη (χωρίς λόγο) μείωση της ήδη προβληματικής μας ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ μέσω του παρόντος Π.Δ.” επιχειρείται η συμπλήρωση και ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου για τις χρήσεις γης, δεδομένου ότι εμφανίστηκαν νέες λειτουργίες και χρήσεις”. Αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το τροποποιούμενο θεσμικό πλαίσιο είναι του 1987, αντιλαμβανόμαστε την ταχύτητα εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου στην Ελλάδα (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) και αντιλαμβανόμαστε τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπιζαν τόσα χρόνια υπαρκτές χρήσεις.
Είναι απαραίτητο να δοθεί μια σχετική ευελιξία στο περιεχόμενο των ορισμών (χωρίς να αλλοιωθεί το ουσιαστικό περιεχόμενό τους) γιατί είναι αδύνατο να προβλεφθούν όλες οι επαγγελματικές ή κοινωφελείς χρήσεις (άλλωστε και αυτές μεταβάλλονται σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας, τις τρέχουσες τάσεις της αγοράς και την πρόοδο της τεχνολογίας, της επιστήμης κλπ). Επομένως πρέπει σε όλες τις κατηγορίες να προστεθεί στην αρχή η φράση «όπως ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, περιλαμβάνονται χρήσεις συναφείς με τις εξής:..», είτε στο τέλος κάθε κατηγορίας να προστεθεί και η περίπτωση «Άλλες συναφείς χρήσεις».
Επίσης να προβλεφθεί ότι οι απαριθμούμενες ειδικές χρήσεις της ίδιας κατηγορίας μπορούν να συνδυάζονται μεταξύ τους (να προστεθεί η φράση «και ο συνδυασμός αυτών»), όπως π.χ. «κατοικία – στάθμευση», «κατοικία – εμπορικά καταστήματα», «πρατήριο υγρών καυσίμων – πλυντήριο αυτοκινήτων» κ.α.
Το Ε.Β.Ε.Π. προτείνει να θεσμοθετηθεί στα πλαίσια του συγκεκριμένου ΠΔ ρητή πρόβλεψη και σαφής καθορισμός της διαδικασίας συνεχούς ενημέρωσης του καταλόγου των κατηγοριών χρήσεων που επιβάλλονται και επιτρέπονται από τα χωροταξικά πλαίσια και τον εν γένει χωρικό και πολεοδομικό σχεδιασμό. Να είναι ανοικτό το ΠΔ σε συνεχή (ανά 2 τουλάχιστον χρόνια) update με τις νέες κατηγορίες χρήσεων και να μην μετατραπεί πάλι σε λίγα χρόνια άλλη μια τροχοπέδη στην ενδεχόμενη ανάπτυξη.
Πιστεύουμε επίσης ότι είναι ασαφής και χρειάζεται αναδιατύπωση ο περιορισμός που υπάρχει σε πολλά σημεία του Π.Δ. και της Υ.Α. «επιτρέπεται εφόσον προβλέπεται από το ρυμοτομικό σχέδιο». Είναι προφανές ότι ο περιορισμός αυτός δεν μπορεί να τίθεται για χρήσεις που δεν έχουν κοινωφελή ή κοινόχρηστο χαρακτήρα, δηλαδή για ιδιωτικές δραστηριότητες (καταστήματα, ξενοδοχεία, κτίρια στάθμευσης, ιδιωτικές κλινικές κ.α.), διότι δεν επιβάλλονται τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί στις πολεοδομικές μελέτες, γιατί ακριβώς όταν υπάρχουν, προϋποθέτουν απαλλοτρίωση του χώρου υπέρ του Δημοσίου για κοινωφελή σκοπό.
Απαιτείται επίσης, η συσχέτιση του νέου Π.Δ. και της συνοδευτικής Υ.Α. με διάφορους πρόσφατους και παλαιότερους νόμους και υπουργικές αποφάσεις που καθορίζουν το περιεχόμενο των χρήσεων γης ή άλλα συναφή θέματα (ενδεικτικά: Ν. 3986/11, άρθ. 11: χρήσεις γης, άρθ. 12: χωρικός προσδιορισμός, άρθ. 18: εδαφονόμιο, Ν. 3775/09: fast-track, Ν. 3937/11: βιοποικιλότητα, Κτιριοδομικός Κανονισμός, υγειονομική διάταξη για τις κατηγορίες ΚΥΕ κ.α.), έτσι ώστε να υπάρχει εναρμόνιση με αυτούς.
Σε κάθε περίπτωση είναι αυτονόητο ότι, προκειμένου να είναι ουσιαστική και εφαρμοστέα η όποια μεταρρύθμιση προτείνεται, θα πρέπει μετά την ψήφιση του Προεδρικού Διατάγματος, να δρομολογηθούν διαδικασίες ενσωμάτωσης των νέων αυτών χρήσεων στα ήδη εγκεκριμένα αλλά και στα εν εξελίξει Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια και τα Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης.
Ειδικότερα, αξίζει να αναφερθεί ότι η επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του υφιστάμενου πλαισίου χρήσεων που στοχεύει στην αναγκαία εναρμόνιση με τις σύγχρονες οικονομικές λειτουργίες και τις ανάγκες της ανάπτυξης, θα αποδειχθεί σύντομα μία άκυρη προσπάθεια, αν δεν εναρμονιστεί με το σχετικό θεσμικό πλαίσιο που πρόσφατα ψηφίστηκε, όπως ο Ν. 3982/2011 περί «Απλοποίησης της αδειοδότησης Τεχνικών Επαγγελματικών και Μεταποιητικών Δραστηριοτήτων και Επιχειρηματικών Πάρκων και άλλες διατάξεις». Αντίστοιχα άκυρη θα αποδειχθεί η εν λόγω προσπάθεια αν παράλληλα με την υπογραφή του ΠΔ δεν υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για την άμεση εφαρμογή των διατάξεων του νέου ΠΔ σε όλες τις αντίστοιχες θεσμοθετημένες Ζώνες, στα ισχύοντα ΓΠΣ, ΣΧΟΟΑΠ της Ελληνικής Επικράτειας. Η ισχύς της του Άρθ. 16 – παρ. 8 του παρόντος σχεδίου ΠΔ παραπέμπει την εφαρμογή του στο απώτερο μέλλον, οπότε και θα είναι πλέον ανεπίκαιρο. Επίσης η μορφή και το περιεχόμενο των χρήσεων επιβάλλουν την ανάγκη ριζικής τροποποίησης ακόμη και του πρόσφατου συγγενούς θεσμικού πλαισίου, δηλαδή του Ν. 3982/2011.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι πλήθος προβλεπόμενων χρήσεων σχετικά με την υποκατηγορία Α.1. «Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας , βιομηχανικού και βιοτεχνικού πάρκου, ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ» δεν είναι επιτρεπτές στις υπάρχουσες ΒΕΠΕ που δημιουργήθηκαν βάσει του Ν. 2545/1997 (βλ. Άρθ. 2). Η μετάπτωση αυτών των ΒΕΠΕ στο Ν. 3982/2011 βάσει της παρ. 1α του Άρθ. 63, «στεγανοποιεί» τις επιτρεπόμενες χρήσεις σε αυτές που προβλέπονται στο Άρθ. 43 του ίδιου Νόμου. Αναφορικά με την υποκατηγορία Α.2. «Περιοχές ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση και Επιχειρηματικό Πάρκο Εξυγίανσης»
οι διατάξεις της εν λόγω παραγράφου θα μπορούσαν να ενισχύσουν την οικονομία μόνο αν υιοθετηθούν ριζικές ανατροπές στους τρόπους υλοποίησης της πολεοδόμησης αυτών των περιοχών. Ενώ για την υποκατηγορία Α.3. ‘’Περιοχές χονδρεμπορίου’’,
προκειμένου και οι Περιοχές Χονδρεμπορίου να πολεοδομηθούν, θα μπορούσε να ενσωματωθεί αυτή η υποκατηγορία με την υποκατηγορία Β.1. «Περιοχές επιχειρηματικού πάρκου (Β, Γ και Δ-ειδικού τύπου)». Αυτό θα επιτρέψει την πολεοδόμηση των Περιοχών Χονδρεμπορίου μέσω Ιδιωτικών Πόρων, υπό τη μορφή του Επιχειρηματικού Πάρκου (Ν. 3982/2011).
Ειδικότερα στο άρθρο 4 – Περιοχές κατοικίας θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι:
Βάσει του εν λόγω άρθρου, μεταξύ των άλλων επιτρεπόμενων χρήσεων στη γενική κατοικία προβλέπονται και «Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, μέχρι 800 τ.μ. συνολικής επιφάνειας δόμησης ανά οικόπεδο». Το θέμα της θέσπισης περιορισμών για τις υπεραγορές και τα πολυκαταστήματα είναι σημαντικό, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης. Θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σφαιρικά, τόσο από την πλευρά του μεγάλων υπεραγορών αλλά και από την πλευρά των μικρών καταστημάτων που συντρίβονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Η εμπειρία μέχρι σήμερα έδειξε ότι η απεριόριστη εγκατάσταση υπεραγορών στον αστικό ιστό αποδείχθηκε καταστροφική τόσο για τα υπάρχοντα μικροκαταστήματα όσο και για τις ίδιες τις υπεραγορές που στα πλαίσια της κρίσης βλέπουν τεράστιες επενδύσεις να αποδεικνύονται ελάχιστα ανταποδοτικές και να εγκαταλείπονται.
Η θέση του Ε.Β.Ε.Π. είναι ότι στο σημαντικό αυτό θέμα, οι προτάσεις των όποιων περιορισμών θα πρέπει να τεκμηριωθούν με μελέτες και ανάλυση των αποτελεσμάτων από τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα. Θα πρέπει όμως επίσης να ληφθεί υπόψη και η πιθανή μελλοντική απαγόρευση της εκτός σχεδίου δόμησης η οποία εκ των πραγμάτων θα περιορίσει τις εναλλακτικές περιοχές χωροθέτησης εμπορικών καταστημάτων, πολυκαταστημάτων και υπεραγορών. (κάτι όμως που δεν ισχύει προς το παρόν).
Επιπροσθέτως, βάσει των προβλεπομένων στο σχέδιο Π.Δ., η κινητήρια ισχύς των επαγγελματικών εργαστηρίων χαμηλής όχλησης στις περιοχές Γενικής Κατοικίας (άρθρο 4) καθορίζεται στους 15 HP δύναμης του μηχανολογικού εξοπλισμού ή μέχρι 50 KW, και συνολικής επιφανείας δόμησης μέχρι 600 τμ ανά οικόπεδο. Νομίζουμε ότι τα μεγέθη αυτά θα πρέπει να αναθεωρηθούν προς τα πάνω, ειδικά για τα εργαστήρια με προηγμένο εξοπλισμό. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός των περισσότερων εργαστηρίων είναι πλέον ηλεκτρονικός και κατευθυνόμενος από υπολογιστές (ηλεκτρονικοί κόφτες ακριβείας με τεχνική lazer, ηλεκτρονικοί διαγνώστες βλαβών στα αυτοκίνητα κλπ) και μηδενικής όχλησης. Απαιτούν περισσότερη ισχύ KW και ενδεχομένως μεγαλύτερους και καθαρότερους χώρους.
Επίσης εντύπωση μας κάνει η απουσία ρητής πρόβλεψης για ερευνητικά εργαστήρια ελέγχου ποιότητας των προϊόντων και υλικών από τις περιοχές Γενικής κατοικίας. Τα εργαστήρια αυτά, με εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογία (ηλεκτρονικά μικροσκόπια ακριβείας, ηλεκτρονικά μηχανήματα ελέγχου αντοχών, οπτικούς αναλυτές δομής των υλικών) και με ανάγκες σε ιδιαίτερα ειδικευμένο προσωπικό, έχουν πλέον αποσπασθεί από τις μητρικές τους βιομηχανικές ομάδες και επιθυμούν χωροθέτηση μέσα ή κοντά στον αστικό ιστό. Προφανώς είναι μηδενικής όχλησης (κάτι ανάλογο με τα μικροβιολογικά εργαστήρια) αλλά από την περιοριστική φράση στο προοίμιο του άρθρου 4 « Στις περιοχές κατοικίας επιτρέπονται ΜΟΝΟ» είναι σίγουρο θα ότι θα τους δημιουργηθούν ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ, προβλήματα στην ελεύθερη εγκατάστασή και λειτουργία τους.
Επίσης στο άρθρο 5 – Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης
Τοπικού Κέντρου Συνοικίας – Γειτονιάς.
Ισχύουν και εδώ οι προηγούμενες παρατηρήσεις μας .
Ταυτόχρονα, στην κατηγορία αυτή επιτρέπονται στα τοπικά κέντρα συνοικίας η χωροθέτηση «Εμπορικών καταστημάτων, καταστημάτων παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορών, πολυκαταστημάτων και εμπορικών κέντρων, συνολικής επιφάνειας δόμησης μέχρι 1.200 τ.μ. ανά οικόπεδο». Όπως αναφέρθηκε και στο προηγούμενο άρθρο, το θέμα της θέσπισης περιορισμών για τις υπεραγορές και τα πολυκαταστήματα είναι σημαντικό, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης. Θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σφαιρικά, τόσο από την πλευρά του μεγάλων υπεραγορών αλλά και από την πλευρά των μικρών καταστημάτων που συντρίβονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Η εμπειρία μέχρι σήμερα έδειξε ότι η απεριόριστη εγκατάσταση υπεραγορών στον αστικό ιστό αποδείχθηκε καταστροφική τόσο για τα υπάρχοντα μικροκαταστήματα όσο και για τις ίδιες τις υπεραγορές που στα πλαίσια της κρίσης βλέπουν τεράστιες επενδύσεις να αποδεικνύονται ελάχιστα ανταποδοτικές και να εγκαταλείπονται. Μετά από αυτές τις μελέτες θα είναι δυνατόν να καθορισθεί αν το όριο των 1200 τμ είναι αρκετό, υπερβολικό ή περιοριστικό για την συνολική ανάπτυξη του εμπορίου στην περιοχή.
Στα Άρθρα 9,10 και 11 που είναι σωστό να τα δούμε σαν μια αλληλοσυμπληρούμενη ενότητα δεν υπάρχουν σημαντικές αντιρρήσεις ως προς το περιεχόμενο των χρήσεων γης σ’ αυτές τις περιοχές..
Επισημαίνουμε ότι πλήθος χρήσεων που αναφέρονται στις υποκατηγορίες του Άρθ. 9 και του 10 και του 11 δεν μπορούν να υλοποιηθούν καθώς δεν είναι συμβατές με το θεσμικό πλαίσιο ανάπτυξης των αντίστοιχων Οργανωμένων Υποδοχέων (πρ. Ν. 2545/1997, Ν. 3333/2005, Ν. 3982/2011) και επομένως είναι γράμμα κενό, αν δεν υπάρξει άμεση αναπροσαρμογή αυτών των νόμων.
Στην Ενότητα Β – και ιδιαίτερα υποενότητα Β..2 θεωρούμε προβληματική την απουσία πρόβλεψης για ερευνητικά κέντρα (π.χ ερευνητικά κέντρα ποιότητας προϊόντων και εντοπισμού των αστοχιών τους). Τα εργαστήρια αυτά έχουν πλέον αναπτυχθεί σημαντικά και λειτουργούν ανεξάρτητα από την μητρική βιομηχανία. Έχουν ανάγκη υψηλής ειδίκευσης προσωπικό και πιθανά χωροθετούνται κοντά στον ιστό της πόλης.
Προτείνουμε λοιπόν μετά την κατηγορία 14 (Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων) να μπει πιο ειδικά και η κατηγορία 15 – Ερευνητικά Κέντρα ποιότητας προϊόντων κλπ
Επίσης για ειδικές περιπτώσεις εργαστηρίων με ιδιαίτερα προηγμένη τεχνολογία θα έπρεπε να υπάρχει ρητή πρόβλεψη εγκατάστασής τους ακόμα και σε περιοχές του Άρθρου 4 – Γενικής κατοικίας χωρίς περιορισμούς.
Συμπερασματικά, θεωρούμε ότι οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, δεν επιτρέπουν την πολυτέλεια θέσπισης υπερβολικών περιοριστικών μέτρων στις χρήσεις γης, όταν αυτές αφορούν την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας. Επιπλέον, οι διαρκείς αλλαγές στην πολεοδομική νομοθεσία δημιουργούν μια νέα γραφειοκρατία, ασάφειες και ερμηνευτικές αβεβαιότητες, με συνέπεια την αδυναμία επενδυτικού προγραμματισμού, εφόσον προϋπόθεση για κάθε επένδυση αποτελεί η καταλληλότητα της γης.
Ένα σημαντικό θέμα επίσης αφορά την ενσωμάτωση χρήσεων μεταποιητικών δραστηριοτήτων χαμηλής και μέσης όχλησης σε Ζώνες Χονδρεμπορίου.
Στη σύγχρονη αντίληψη της οικονομικής ανάπτυξης ανήκει η άποψη ότι η συμπληρωματικότητα των οικονομικών δραστηριοτήτων συμβάλλει στην
• Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας
• Εξοικονόμηση ενέργειας
• Προστασία του περιβάλλοντος
• Αύξηση της απασχόλησης
• Ανάπτυξη νέων τεχνολογιών
Καθόσον με αυτή επιτυγχάνεται :
• Η μείωση του κόστους του τελικού προϊόντος που καταλήγει στην αγορά
• Περιορισμός των μετακινήσεων και επομένως εξοικονόμηση ενέργειας και προστασία του περιβάλλοντος
• Η συνύπαρξη και η συνεργασία πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων
• Η ανάπτυξη νέων κάθε φορά τρόπων συσχετισμού μεταποίησης και αποθήκευσης.
Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης για την συμπληρωματικότητα των οικονομικών δραστηριοτήτων πιστεύουμε ότι τόσο από οικονομική άποψη, όσο και από περιβαλλοντική άποψη, σε θεσμοθετημένες Ζώνες Χονδρεμπορίου, πέραν των επιτρεπομένων χρήσεων του ΠΔ στην ενότητα Α3 (Περιοχές Χονδρεμπορίου) πρέπει να μπορούν να συμπεριληφθούν σ’ αυτές και σχετικές μεταποιητικές δραστηριότητες χαμηλής και μέσης όχλησης, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις για επεξεργασία και μεταποίηση των προϊόντων τους με απώτερο όφελος την αύξηση του κέρδους τους, αλλά και την βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους μέσου της μείωσης του κόστους του τελικού προϊόντος.
Επισημαίνουμε επίσης ότι πλήθος χρήσεων που αναφέρονται στις υποκατηγορίες των Άρθρων 9, 10 και 11 δεν μπορούν να υλοποιηθούν καθώς δεν είναι συμβατές με το θεσμικό πλαίσιο ανάπτυξης των αντίστοιχων Οργανωμένων Υποδοχέων (πρ. Ν. 2545/1997, Ν. 3333/2005, Ν. 3982/2011) και επομένως είναι γράμμα κενό. Μόνη περίπτωση εφαρμογής είναι αυτή μέσω του Ν. 2300/1995, ο οποίος όμως είναι ένας ανεφάρμοστος νόμος.
Τέλος μας κάνει εντύπωση και διατυπώνουμε επιφυλάξεις για την συμβατότητα των χρήσεων της ενότητας Β1 (περιοχές επιχειρηματικού πάρκου (Β,Γ, και Δ) των κατηγοριών 12. Κέντρα Αναψυχής, 13. Ξενοδοχεία κλπ τουριστικές εγκαταστάσεις, με τις υπόλοιπες παραγωγικές κατηγορίες. Θα προτιμούσαμε μια υποκατηγορία με τις χρήσεις αυτές είτε σε διακριτή γειτνίαση με τα επιχειρηματικά πάρκα, είτε σε διαφορετικές περιοχές.
Συνοψίζοντας τις προτάσεις μας για την συμπλήρωση του τόσου σημαντικού ΠΔ σχετικά με τις κατηγορίες και το περιεχόμενο των χρήσεων γης υπογραμμίζουμε:
1. Την ανάγκη θεσμοθέτησης στα πλαίσια του συγκεκριμένου ΠΔ της ρητής πρόβλεψης και του καθορισμού της διαδικασίας συνεχούς ενημέρωσης του καταλόγου των κατηγοριών χρήσεων που επιβάλλονται και επιτρέπονται από τα χωροταξικά πλαίσια και τον εν γένει χωρικό και πολεοδομικό σχεδιασμό.
2. Την επιτακτική ανάγκη μετά την ψήφιση του Προεδρικού Διατάγματος, προκειμένου να είναι ουσιαστική και εφαρμοστέα η όποια μεταρρύθμιση που προτείνεται, να ξεκινήσει δρομολόγηση διαδικασιών ενσωμάτωσης των νέων αυτών χρήσεων στα ήδη εγκεκριμένα αλλά και στα εν εξελίξει Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια ή στα Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης.
3. Της ανάγκης τεκμηριωμένης διερεύνησης του θέματος της θέσπισης περιορισμών για τις υπεραγορές και τα πολυκαταστήματα , ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης. Θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σφαιρικά, τόσο από την πλευρά του μεγάλων υπεραγορών αλλά και από την πλευρά των μικρών καταστημάτων που συντρίβονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Η εμπειρία μέχρι σήμερα έδειξε ότι η απεριόριστη εγκατάσταση υπεραγορών στον αστικό ιστό αποδείχθηκε καταστροφική τόσο για τα υπάρχοντα μικροκαταστήματα όσο και για τις ίδιες τις υπεραγορές που στα πλαίσια της κρίσης βλέπουν τεράστιες επενδύσεις να αποδεικνύονται ελάχιστα ανταποδοτικές και να εγκαταλείπονται.
4. Για την ανάγκη ενίσχυσης της αντίληψης της συμπληρωματικότητας των οικονομικών δραστηριοτήτων και ιδιαίτερα της αντίληψης ότι τόσο από οικονομική άποψη, όσο και από περιβαλλοντική άποψη, θα πρέπει σε θεσμοθετημένες Ζώνες Χονδρεμπορίου, να συμπεριληφθούν σ’ αυτές και μεταποιητικές δραστηριότητες χαμηλής και μέσης όχλησης, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις για επεξεργασία και μεταποίηση των προϊόντων τους με απώτερο όφελος την αύξηση του κέρδους τους, αλλά και την βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους, μέσου της μείωσης του κόστους του τελικού προϊόντος.
Σχόλιο επί του συνόλου του σχεδίου του Π.Δ.: Η κατάργηση του N. 2300/95 που επιτρέπει στους ΟΤΑ να πολεοδομούν Βιομηχανικές Περιοχές με δυσβάσταχτες εισφορές σε χρήμα και γη – και συνήθως με πελατειακή και κρατικιστική αντίληψη. Είναι γνωστό ότι πολεοδόμηση με το N. 2300/95 ξεκίνησε δεκάδες φορές στη χώρα μας, με επισπεύδοντες το ΥΠΕΚΑ ή ΟΤΑ και σε καμία περίπτωση η προσπάθεια δεν περαιώθηκε.
Στο άρθρο 9, ενότητα Α.1. – Οι πιο πάνω 14, 15, 16, 17 και 18 χρήσεις να επιτρέπονται μόνο εφόσον εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.
Πολύ σωστά συμπεριλάβατε χρήσεις σε ΒΙΠΑ -ΒΙΟΠΑ όπως αναφερονται στο άρθρο 09, ενότητα Α1 παρ.19 αλλά αν δεν ισχύσουν για αυτές τις χρήσεις
οι όροι δόμησης όπως ισχύουν για τις βιομηχανικές, βιοτεχνικές, κ.αλ. χρήσεις ειναι σαν να μην άλλαζει τίποτα. Δεν μπορούν να οικοδομηθούν
εμπορικά καταστήματα -αποθήκες- υπεραγορές, πολυκαταστήματα με τις διατάξεις των εκτός σχεδίων και θα υπάρχει μια ασάφεια του νόμου ως προς τους όρους δόμησης.
Με εκτίμηση
MODE (today we build tomorrow) architects & civil engineers
Ποιοι όροι δόμησης θα ισχύσουν για τις χρήσεις σε ΒΙΟΠΑ? αυτές που ήδη ισχύουν? Δεν γίνεται να κατασκευαστεί Πολυκατάστημα με όρους δόμησης για εκτός σχεδίου.
Το σωστό θα ήταν να περιγράφονται σαφώς στο νομοσχέδιο και οι όροι δόμησης των αντίστοιχων χρήσεων, ώστε να μην υπάρχει πολυνομία και να είναι ξεκάθαρο το πόσο χτίζει κάθε οικόπεδο. Έστω και με απλή αντιγραφή από άλλα ΦΕΚ. Δεν είναι τόσο δύσκολο να γίνει ξεκάθαρος ένας νόμος!
Από πλευράς μας δεν υπάρχουν σημαντικές αντιρρήσεις ως προς το περιεχόμενο των χρήσεων γης σ’ αυτές τις περιοχές. Όμως, μεταξύ των χρήσεων που περιγράφονται στην υποενότητα Α.3. «Περιοχές Χονδρεμπορίου», ενώ γίνεται αναφορά στην Αποθήκευση (κτίρια – γήπεδα), δε διευκρινίζεται σαφώς η δυνατότητα χωροθέτησης Μονάδων Αποθήκευσης Χαμηλής και Μέσης Όχλησης, κάτι που πρέπει να διευκρινιστεί. Ήσσονος σημασίας είναι, επίσης, η εκ παραδρομής, ίσως, αναφορά σε Επαγγελματικά Εργαστήρια Μέσης Όχλησης.
Στην Ενότητα Β – και ιδιαίτερα υποενότητα Β..2 μου κάνει η εντύπωση η απουσία πρόβλεψης για ερευνητικά κέντρα (π.χ ερευνητικά κέντρα ποιότητας προιόντων και εντοπισμού των αστοχιών τους). Τα εργαστήρια αυτά έχουν πλέον αναπτυχθεί σημαντικά και λειτουργούν ανεξάρτητα από την μητρική βιομηχανία. Εχουν ανάγκη υψηλής ειδίκευσης προσωπικό και πιθανά χωροθετούνται κοντά στον ιστό της πόλης.
Προτείνω λοιπόν μετά το 14 (Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων) να μπεί πιό ειδικά και το 15 Ερευνητικά Κέντρα ποιότητας προιόντων κλπ
Επίσης για ειδικές περιπτώσεις εργαστηρίων με ιδιαίτερα προηγμένη τεχνολογία θα έπρεπε να υπάρχει ρητή πρόβλεψη εγκατάστασής τους ακόμα και σε περιοχές του Άρθρου 4 – Γενικής κατοικίας.
Στην Ενότητα Β.2 Περιοχές Τεχνολογικού Πάρκου κρίνουμε σκόπιμο να επιτρέπονται και Μονάδες Υδροπονίας.
Πρέπει να συμπληρωθεί ο τίτλος με τα κάτωθι προκειμένου να αποσαφηνίζονται και οι χρήσεις των υπαρχουσών Βιομηχανικών Περιοχών κ.λ.π.
Α.1. Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας, βιομηχανικής περιοχής (ΒΙ.ΠΕ.) Ν. 4458/1965, βιομηχανικής επιχειρηματικής περιοχής (Β.Ε.ΠΕ.) Ν. 2545/1997, επιχειρηματικού πάρκου (Ε.Π.) Ν. 3982/2011.
Στις χρήσεις της Ενότητας Α.1 πρέπει να συμπεριλαμβάνονται
– Εγκαταστάσεις έργων υποδομής που εξυπηρετούν τις Βιομηχανικές και Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις όπως (ενδεικτικά και όχι περιοριστικά) αντλιοστάσια, δεξαμενές, εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού, Μονάδες Καθαρισμού Αποβλήτων, υποσταθμοί, λεκάνες όμβριων, φυτώρια δένδρων και καλλωπιστικών φυτών για έργα πρασίνου, εγκαταστάσεις ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, έργα τηλεθέρμανσης, υποδομές αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας κ.λ.π
1. Α1: Η εξαίρεση που αναφέρεται στο τέλος του άρθρου σύμφωνα με την οποία επιτρέπει τις χρήσεις 14, 15, 16 και 18 μόνο υπό προϋπόθεση δεν έχει νόημα να προστεθεί. Η διεύρυνση των χρήσεων γίνεται για την ορθολογική ανάπτυξη και των περιοχών αυτών και την αντιμετώπιση σημαντικών ζητημάτων που παρουσιάζονται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα στην αποτελεσματική λειτουργία – βιωσιμότητα τους. Ο εν λόγω περιορισμός αναιρεί τις δυνατότητες που δίνονται με την αναφορά – ύπαρξη των χρήσεων αυτών στις περιοχές της κατηγορίας Α.1.
Αρθρο 9
Σελ. 8, εδάφιο Α.1.8: Να επιβεβαιωθεί ότι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση επιτρέπεται η εγκατάσταση πρατηρίων υγραερίου και φυσικού αερίου (πρβλ. ενότητες Α.3 και Β.1 του σχεδίου).
Προτείνονται οι εξής τροποποιήσεις, βελτιώσεις και προσθήκες :
Στην Ενότητα :
Α.1. Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας, βιομηχανικού και βιοτεχνικού πάρκου , ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ
Η παρ. 8 να αναδιατυπωθεί ως εξής : Πρατήρια υγρών καυσίμων, υγραερίου, φυσικού αερίου, εγκαταστάσεις φόρτισης ηλεκτροκίνητων οχημάτων, πλυντήρια λιπαντήρια αυτοκινήτων και κέντρα καθαρισμού αυτοκινήτων
Η παρ. 11 να αναδιατυπωθεί ως εξής:
11. Α. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων
Β. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής βαρέων οχημάτων
Γ. Συνεργεία επισκευής μηχανημάτων έργων (ΣΕΜΕ)
Δ. Συνεργεία επισκευής αγροτικών μηχανημάτων
Η παρ. 22 να συμπληρωθεί ως εξής:
22 Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων ( Σταθμοί φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων – Πρακτορεία Μεταφορών)
Προτείνεται να προστεθεί παρ. 26 ως εξής :
Εγκαταστάσεις στάθμευσης οχημάτων A.D.R. (επικινδύνων μεταφορών).
Στην Ενότητα
Α.3. Χονδρεμπόριο
προτείνεται να προστεθεί παράγραφος με το ακόλουθο περιεχόμενο :
Α. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων
Β. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής βαρέων οχημάτων
Γ. Συνεργεία επισκευής μηχανημάτων έργων (ΣΕΜΕ)
Δ. Συνεργεία επισκευής αγροτικών μηχανημάτων
Προφανώς ανάλογες ρυθμίσεις μπορούν να γίνουν και στις υπόλοιπες Ενότητες.
Κύριοι,
Με το Π.Δ. καταβάλεται προσπάθεια όπως γίνει ενιαία αντιμετώπιση του σοβαρού θέματος των χρήσεων γής για όλη την επικράτεια. Έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν περιπτώσεις επικαλύψεων μεταξύ διατάξεων, καθώς και αντικρουόμενων ρυθμίσεων ακόμη και για την ίδια περιοχή.
Μία τέτοια διάταξη είναι η παρ. 1Β στοιχείο (6) της ΚΥΑ 22292/4915/1999 (ΦΕΚ 1768 Β/99). Η συγκεκριμένη διάταξη έχει ακυρωθεί από το ανώτατο δικαστήριο με την 3168/2008 απόφαση Σ.τ.Ε. Οι ίδιες ζώνες στις οποίες αναφέρεται η εν λόγω ΚΥΑ επικαλύπτονται από τα Γ.Π.Σ. Ηρακλείου (ΦΕΚ 696 Δ/8-7-03) και του Γ.Π.Σ. Δήμου Αλικαρνασσού (ΦΕΚ 122 ΑΑΠ/2009) και κατά πάγια νομολογία του Σ.τ.Ε. τα Γ.Π.Σ. κατισχύουν άλλων ρυθμίσεων για τις εντός και εκτός σχεδίου περιοχές.
Για την αποφυγή δημιουργίας επικαλύψεων, όπως στην περίπτωση που προαναφέραμε, θεωρούμε ότι η ΚΥΑ 22292/4915/1999 (ΦΕΚ 1768 Β/99) θα πρέπει να καταργηθεί ή ακόμη ορθότερο να γίνει αναδρομική ανάκλησή της από ισχύος του Ν. 2742/1999 του οποίου το άρθρο 18 παρ. 1α κατήργησε το Ν. 360/1976 ο οποίος αποτέλεσε βάση δημιουργίας της ΚΥΑ 22292/1999.
Με εκτίμηση
Ε.Ο.Β.Ε.Α.Μ.Μ.
ΕΝΙΑΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΩΝ
(ΑΡΙΘ. ΑΝΑΓΝ. 1024/1970)
Κρατύλου 14 104 42 ΑΘΗΝΑ Τηλ.: 210 5138913 5142222 Fax: 210 5138913
eoveamm@acsmi.gr
Αριθ. Πρωτ. 14529 Αθήνα 30/1/2012
Η ΕΟΒΕΑΜΜ προτείνει :
Άρθρο 9
Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης ειδικών παραγωγικών εγκαταστάσεων ΕΝΟΤΗΤΑ Α
Α.1. Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας, βιομηχανικού και βιοτεχνικού πάρκου , ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ
Στις περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας (ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ), επιτρέπονται μόνο :
1. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής και μέσης όχλησης
2. Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης
3. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης,
4. Εγκαταστάσεις ΑΠΕ.
5. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
6. Στάθμευση (κτίρια – γήπεδα) χωρίς περιορισμό είδους και βάρους
7. Περίθαλψη – Ιατρεία (μόνο πρωτοβάθμια περίθαλψη χωρίς νοσηλεία) και μόνο σε περίπτωση που η περιοχή ελέγχεται και διοικείται από οργανωμένο φορέα
8. Πρατήρια υγρών καυσίμων, υγραερίου, φυσικού αερίου και πλυντήρια λιπαντήρια αυτοκινήτων
9. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ
10. Ελικοδρόμιο
11. Α. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων
Β. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής βαρέων οχημάτων
Γ. Συνεργεία επισκευής μηχανημάτων έργων (ΣΕΜΕ)
Δ. Συνεργεία επισκευής αγροτικών μηχανημάτων
( Πρόταση ΕΟΒΕΑΜΜ )
11. Αποθήκευση (κτίρια – γήπεδα)
12. Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας
13. Κοινωνική πρόνοια
14. Αθλητικές εγκαταστάσεις
15. Εστιατόρια
16. Αναψυκτήρια
17. Χώροι συνάθροισης κοινού
18. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα, εμπορικές εκθέσεις.
19. Κέντρα τεχνικού ελέγχου οχημάτων (ΙΚΤΕΟ – ΚΤΕΟ)
20. Σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων
21. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
22. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
23. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
24. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
Οι πιο πάνω με στοιχεία 14,15,16 και 18 χρήσεις, επιτρέπονται μόνο με την προϋπόθεση ότι αποτελούν τμήμα των βιομηχανικών ή βιοτεχνικών εγκαταστάσεων ή εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.
Α.2. Περιοχές ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση και Επιχειρηματικό Πάρκο Εξυγίανσης Στις περιοχές Βιομηχανικού – Βιοτεχνικού Πάρκου (ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ) προς εξυγίανση, πέραν των ειδικών χρήσεων της παραπάνω παρ. Α, επιτρέπεται ο καθορισμός κατηγοριών χρήσεων της ενότητας Β του άρθρου 1 του παρόντος, ανάλογα με τον επιδιωκόμενο βαθμό εξυγίανσης
της περιοχής.
Α.3. Περιοχές χονδρεμπορίου
Στις περιοχές χονδρεμπορίου, επιτρέπονται μόνο :
1. Αποθήκευση (κτίρια – γήπεδα)
2. Στάθμευση (κτίρια – γήπεδα) χωρίς περιορισμό είδους και βάρους Πρατήρια υγρών, πλυντήρια αυτοκινήτων
3. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ
4. Ελικοδρόμιο
5. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
6. Εστιατόρια
7. Αναψυκτήρια
8. Κέντρα τεχνικού ελέγχου οχημάτων (ΙΚΤΕΟ – ΚΤΕΟ)
9. Σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων
10. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
11. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικές εκθέσεις.
12. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
13. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
14. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
15. Α. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων
Β. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής βαρέων οχημάτων
Γ. Συνεργεία επισκευής μηχανημάτων έργων (ΣΕΜΕ)
Δ. Συνεργεία επισκευής αγροτικών μηχανημάτων
( Πρόταση ΕΟΒΕΑΜΜ )
Οι πιο πάνω υπ. αρ. 6 και 7 χρήσεις, επιτρέπονται μόνο με την προϋπόθεση ότι αποτελούν τμήμα των εγκαταστάσεων χονδρικού εμπορίου ή εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.
ΕΝΟΤΗΤΑ Β
Β.1. Περιοχές επιχειρηματικού πάρκου (Β, Γ και Γ-ειδικού τύπου) Στις περιοχές επιχειρηματικού πάρκου, επιτρέπονται μόνο :
1. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής και μέσης όχλησης
2. Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης
3. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις χαμηλής και μέσης όχλησης
4. Εγκαταστάσεις ΑΠΕ
5. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικές εκθέσεις.
6. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
7. Διοίκηση
8. Χώροι συνάθροισης κοινού
9. Αθλητικές εγκαταστάσεις (μόνο κατηγ. Α)
10. Εστίαση
11. Αναψυκτήρια
12. Κέντρα Διασκέδασης – Αναψυχής
13. Ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις
14. Στάθμευση(κτίρια-γήπεδα) Κατοικία για εργαζόμενους στο πάρκο
15. Πρατήρια υγρών καυσίμων – Πλυντήρια αυτοκινήτων
16. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ
17. Ελικοδρόμιο.
18. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
19. A. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων
Β. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής βαρέων οχημάτων
Γ. Συνεργεία επισκευής μηχανημάτων έργων (ΣΕΜΕ)
Δ. Συνεργεία επισκευής αγροτικών μηχανημάτων (Πρόταση ΕΟΒΕΑΜΜ)
20. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
21. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
22. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
Β.2. Περιοχές Τεχνολογικού Πάρκου
Στις περιοχές Τεχνολογικού Πάρκου, επιτρέπονται μόνο :
1. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής όχλησης
2. Βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χαμηλής όχλησης
3. Βιομηχανικές εγκαταστάσεις χαμηλής όχλησης
4. Εγκαταστάσεις ΑΠΕ
5. Εκπαίδευση (μόνο Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και Ερευνητικά Κέντρα)
6. Διοίκηση
7. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί
8. Στάθμευση (κτίρια – γήπεδα) αυτοκινήτων μέχρι 2,5 τόνους
9. Κατοικία για εργαζόμενους στο πάρκο
10. Ελικοδρόμιο
11. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων
12. Επιχειρήσεις Εφοδιαστικής Αλυσίδας (logistics)
13. Θερμοκοιτίδες Επιχειρήσεων
14. Κέντρα τεχνολογικής υποστήριξης επιχειρήσεων
15. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων ( Πρόταση ΕΟΒΕΑΜΜ )
Οι με τα στοιχεία 1, 2, 3 χρήσεις αφορούν μονάδες εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας (βιοτεχνολογία, πληροφορική, μικροηλεκτρονική κλπ.).
Β.3. Περιοχές Εμπορευματικού Κέντρου
Στις περιοχές Εμπορευματικού Κέντρου επιτρέπονται όλες οι ειδικές κατηγορίες χρήσεων της παραπάνω παρ.Α.3 του ιδίου άρθρου και επιπλέον , ως υποστηρικτικές δραστηριότητες του εμπορευματικού κέντρου.
1. Ξενοδοχεία (μόνο κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα),
2. Χώροι συνάθροισης κοινού
3. Περίθαλψη – Ιατρεία (μόνο πρωτοβάθμια περίθαλψη χωρίς νοσηλεία)
4. Α. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής συνήθων οχημάτων
Β. Συνεργεία συντήρησης και επισκευής βαρέων οχημάτων
Γ. Συνεργεία επισκευής μηχανημάτων έργων (ΣΕΜΕ)
Δ. Συνεργεία επισκευής αγροτικών μηχανημάτων ( Πρόταση ΕΟΒΕΑΜΜ)
(η προσθήκη 4. να ισχύει στην περίπτωση που δεν ισχύει η προσθήκη 16. της παρ. Α.3. ΄΄Περιοχές χονδρεμπορίου΄΄
Κατά τον πολεοδομικό σχεδιασμό επιτρέπεται να επιλέγονται χρήσεις από όλες τις ενότητες του άρθρου αυτού, ανάλογα με την επιδιωκόμενη μορφή ανάπτυξης της περιοχής καθώς πρόκειται για χρήσεις συμβατές μεταξύ τους.
Στα Επιχειρηματικά Πάρκα τηρείται το ποσοστό μέχρι 40% για χρήσεις που δεν αφορούν αδειοδοτούμενες επιχειρήσεις ,βάσει του άρθρου 43 τουν.3982/2011(ΑΊ43).
Με εκτίμηση
Για το Δ.Σ. της ΕΟΒΕΑΜΜ
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Αθανάσιος Νικολόπουλος Χρήστος Ευαγγέλου
Πιστεύουμε πως οι Χώροι Συνάθροισης Κοινού, δεδομένου πως μπορούν να αποτελέσουν σημαντικές επενδυτικές ευκαιρίες με ό,τι αυτό συνεπάγεται (δημιουργία θέσεων εργασίας κλπ.),
δεν θα πρέπει να αποκλειστούν απο καμία Περιοχή του Άρθρου 9 (όπως Περιοχές Χονδρεμπορίου).
Ούτως ή άλλως, στις περισσότερες από τις Περιοχές αυτές προβλέπονται ήδη εμπορικές χρήσεις, επομένως το πνεύμα του Διατάγματος δεν είναι να τους δώσει ένα χαρακτήρα αυστηρά και μόνο παραγωγικό.
Αιμιλιανός Βατούγιος
Real Estate Analyst
Hardstone Services
Στο (ισχύον) Π.Δ. 23-2-87 για τις Χρήσεις Γης προβλέπεται η χρήση «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων», η οποία με το άρθρο 6 του Ν. 3139/2003 τροποποιήθηκε – επεξηγήθηκε με τον όρο «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων – Εκθεσιακά Κέντρα».
Στην ενοποίηση αυτών των δύο εννοιών σε μία χρήση βασίσθηκε και η Απόφαση Κ1-3508/29-12-2011 που καθόρισε τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας εμπορικών εκθέσεων – εκθεσιακών κέντρων.
Στο νέο, υπό διαβούλευση, Π.Δ. για τις Χρήσεις Γης, συγγενείς ή ταυτόσημες χρήσεις με την προαναφερόμενη εμφανίζονται σε 3 διαφορετικά σημεία:
– Εμπορικές Εκθέσεις (συνδεόμενη με άλλες εμπορικές χρήσεις, όπως εμπορικό κατάστημα και εμπορικό κέντρο, σε περιοχές του Άρθρου 9)
– Κτίρια Εκθέσεων (ως εξειδίκευση των χώρων συνάθροισης κοινού)
– Εγκαταστάσεις Εκθεσιακών Χώρων (ως Ιδιαίτερη Χρήση – άρθρο 13Γ)
Θεωρούμε σημαντική τη διευκρίνιση του ακριβούς περιεχομένου καθενός από τους παραπάνω όρους και την αποσαφήνιση των διαφορών μεταξύ τους – στοιχεία που θα καθορίσουν και το ποιος (ή ποιοι) από αυτούς αντιστοιχούν στη, σήμερα ισχύουσα, χρήση «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων – Εκθεσιακά Κέντρα», της οποίας η λειτουργία ρυθμίζεται με την Απόφ. Κ1-3508/29-12-2011.
Η άποψή μου σχετικά με το παραπάνω θέμα είναι η εξής:
– Εμπορικές Εκθέσεις: ως συνδεόμενος με άλλες εμπορικές χρήσεις, όπως εμπορικό κατάστημα και εμπορικό κέντρο, ο όρος θα πρέπει να συσχετισθεί με τις μόνιμες εμπορικές εκθέσεις, όπου θα είναι δυνατή η λιανική πώληση των εκθεμάτων.
– Κτίρια Εκθέσεων: ως χώρος συνάθροισης κοινού, θα πρέπει να συσχετισθεί με τις μη μόνιμες εμπορικές εκθέσεις και ειδικότερα με τη χρήση «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων – Εκθεσιακά Κέντρα», που ρυθμίζεται με την Απόφ. Κ1-3508/29-12-2011.
– Εγκαταστάσεις Εκθεσιακών Χώρων: ως Ιδιαίτερη χρήση, θα πρέπει να αφορά ένα χώρο διοργάνωσης εκθέσεων υπερτοπικής σημασίας, για τον οποίο θα πρέπει να υπάρχει εξειδικευμένη χωροταξική – πολεοδομική μέριμνα.
Με εκτίμηση,
σπύρος πετρολέκας
χωροτάκτης
Στις Περιοχές του άρθρου 9, τα εμπορικά κέντρα περιλαμβάνονται ως επιτρεπόμενη χρήση μόνο στην Περιοχή Α1 (Περιοχές χαμηλής και μέσης όχλησης βιομηχανίας – βιοτεχνίας, βιομηχανικού και βιοτεχνικού πάρκου, ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ), παρότι σε όλες εξ αυτών προτείνονται εμπορικές χρήσεις (εμπορικό κατάστημα, πολυκατάστημα κλπ.)
Προτείνω, ως εκ τούτου, την ένταξη του εμπορικού κέντρου στις επιτρεπόμενες εμπορικές χρήσεις όλων των περιοχών του άρθρου 9, ως συναφή αυτών χρήση.
Παναγιώτης Νικολαϊδης
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Στο (ισχύον) Π.Δ. 23-2-87 για τις Χρήσεις Γης προβλέπεται η χρήση «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων», η οποία με το άρθρο 6 του Ν. 3139/2003 τροποποιήθηκε – επεξηγήθηκε με τον όρο «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων – Εκθεσιακά Κέντρα».
Στην ενοποίηση αυτών των δύο εννοιών σε μία χρήση βασίσθηκε και η Απόφαση Κ1-3508/29-12-2011 που καθόρισε τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας εμπορικών εκθέσεων – εκθεσιακών κέντρων.
Στο νέο, υπό διαβούλευση, Π.Δ. για τις Χρήσεις Γης, συγγενείς ή ταυτόσημες χρήσεις με την προαναφερόμενη εμφανίζονται σε 3 διαφορετικά σημεία:
– Εμπορικές Εκθέσεις (συνδεόμενη με άλλες εμπορικές χρήσεις, όπως εμπορικό κατάστημα και εμπορικό κέντρο, σε περιοχές του Άρθρου 9)
– Κτίρια Εκθέσεων (ως εξειδίκευση των χώρων συνάθροισης κοινού)
– Εγκαταστάσεις Εκθεσιακών Χώρων (ως Ιδιαίτερη Χρήση – άρθρο 13Γ)
Θεωρούμε σημαντική τη διευκρίνιση του ακριβούς περιεχομένου καθενός από τους παραπάνω όρους και την αποσαφήνιση των διαφορών μεταξύ τους – στοιχεία που θα καθορίσουν και το ποιος (ή ποιοι) από αυτούς αντιστοιχούν στη, σήμερα ισχύουσα, χρήση «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων – Εκθεσιακά Κέντρα», της οποίας η λειτουργία ρυθμίζεται με την Απόφ. Κ1-3508/29-12-2011.
Η άποψή μου σχετικά με το παραπάνω θέμα είναι η εξής:
– Εμπορικές Εκθέσεις: ως συνδεόμενος με άλλες εμπορικές χρήσεις, όπως εμπορικό κατάστημα και εμπορικό κέντρο, ο όρος θα πρέπει να συσχετισθεί με τις μόνιμες εμπορικές εκθέσεις, όπου θα είναι δυνατή η λιανική πώληση των εκθεμάτων.
– Κτίρια Εκθέσεων: ως χώρος συνάθροισης κοινού, θα πρέπει να συσχετισθεί με τις μη μόνιμες εμπορικές εκθέσεις και ειδικότερα με τη χρήση «Εγκαταστάσεις Εμπορικών Εκθέσεων – Εκθεσιακά Κέντρα», που ρυθμίζεται με την Απόφ. Κ1-3508/29-12-2011.
– Εγκαταστάσεις Εκθεσιακών Χώρων: ως Ιδιαίτερη χρήση, θα πρέπει να αφορά ένα χώρο διοργάνωσης εκθέσεων υπερτοπικής σημασίας, για τον οποίο θα πρέπει να υπάρχει εξειδικευμένη χωροταξική – πολεοδομική μέριμνα.
Με εκτίμηση,
σπύρος πετρολέκας
χωροτάκτης
στην τελευταία παράγραφο του άρθρου αντί …με στοιχεία 14,15,16 και 18 χρήσεις …, να γίνει … με στοιχεία 14 και 15 χρήσεις …
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕΣΙΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Όλοι οι Έλληνες βιώνουμε μια πρωτόγνωρη για την Ελλάδα οικονομική ύφεση σε όλους τους επιχειρησιακούς τομείς. Ο μεγαλύτερος όμως τομέας που έχει πληγεί είναι η Ελληνική Κτηματαγορά.
Οι κάτοχοι ακινήτων σήμερα, αναγκάζονται να πληρώνουν υπέρμετρους φόρους. Για εκείνους που αδυνατούν να πραγματοποιήσουν την αποπληρωμή, η πώληση των ακινήτων τους είναι μονόδρομος. Οι αλλεπάλληλοι φόροι που τσακίζουν την αγορά και την κατοχή ακινήτων είναι οι εξής:
Φόρος μεταβίβασης 10% κ.α.
ΕΤΑΚ του 2009
ΦΑΠ του 2010, 2011 και 2012
Ετήσιο ειδικό τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, ετών 2011 και 2012
Επαγγελματική περαίωση για όσους έχουν ακίνητα αξίας άνω των 400.000 €
Πρόστιμα τακτοποίησης αυθαιρέτων
Εισφορά αλληλεγγύης
Όσοι, συνεπώς κατέχουν ακίνητα, δυσκολεύονται ακόμα και να τα συντηρήσουν, πολύ περισσότερο τους είναι αδύνατο πλέον να πληρώσουν τόσους φόρους. Όσοι θα επιθυμούσαν να αγοράσουν εμποδίζονται από το φορολογικό τσουνάμι που τους περιμένει.
Χρειάζονται ισχυρά κίνητρα για την ανάπτυξη της αγοράς, μείωση των φορολογικών συντελεστών, περιμάζεμα, και εκλογίκευση της φορολογίας στα ακίνητα.
Αντί λοιπόν να πάρει μέτρα η κυβέρνηση για σταθεροποίηση και ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων όπου θα μειωθεί η ανεργία και θα αυξηθεί ο τζίρος σε όλους όσους εμπλέκονται με τα ακίνητα, αντιθέτως ακούμε συνεχώς ότι θα αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες και ότι θα επιβληθούν νέοι φόροι στα ακίνητα.
Ωστόσο, το πιο τραγικό αυτή τη στιγμή είναι το υπό διαβούλευση διάταγμα χρήσεων γης που προβλέπει την απαγόρευση κατασκευής κατοικιών στα εκτός σχεδίου ακίνητα. Δηλαδή απαξιώνουν την περιουσία εκατομμυρίων Ελλήνων ιδιοκτητών που έχουν στην κατοχή τους αγροτεμάχια, χωρίς καμιά προειδοποίηση, και φυσικά καμιά αποζημίωση, ενώ παράλληλα ετοιμάζονται να τα εντάξουν και στον ετήσιο φόρο ακίνητης περιουσίας, φυσικά με αξίες πλασματικές, δηλαδή πριν από την απαξίωσή τους!
Αν περάσει το απίστευτο αυτό διάταγμα θα κάνει αυτούς τους μικροϊδιοκτήτες να ξεπουλήσουν τα αγροτεμάχιά τους σε κάποια «κοράκια» που επαγρυπνούν για να τα αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές. Αντί να ολοκληρώσουν ένα χωροταξικό με σωστές χρήσεις γης ανά την Ελλάδα, που θα αφορά την ανάπτυξη της βιομηχανίας, του τουρισμού και άλλων επαγγελματικών ή αστικών χρήσεων, διώχνουν επενδυτές και αγοραστές εξοχικών κατοικιών από τη χώρα μας και από όλη την Ευρώπη.
Ευελπιστούμε λοιπόν, να μην υπογραφεί ένα τέτοιο διάταγμα, που θα είναι πραγματική ταφόπλακα, όχι μόνον για την ιδιοκτησία, αλλά και για την οικονομία και την κοινωνία γενικότερα.
Άρθρο 9. Ενότητα Β. Πιθανόν εκ παραδρομής αναφέρεται (στο τέλος της ενότητας) ποσοστό χρήσεων 40%, έναντι του ορθού 60%, που προβλέπεται στο άρθρο 43 του ν.3982/2011.
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙς ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΓΗΣ
να καθορισθουν μονο βιομηχανικες ζωνες σε καθε πολη
και κοινοτητα , με καθορισμο όρων δομησης .
Οι παρατηρήσεις – προτάσεις μας αφορούν στα άρθρα 9, 10 και 11 από κοινού, καθώς αυτές (οι παρατηρήσεις – προτάσεις μας) αναφέρονται στο γενικό θέμα των ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ και δεν μπορούν να διαχωριστούν λόγω της φύσης του αντικειμένου που αφορούν.
ΆΡΘΡΟ 9
Α. ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
1) Πρόκειται για γενναία αναδιάρθρωση του υφιστάμενου πλαισίου χρήσεων που προσπαθεί να επιτύχει την αναγκαία εναρμόνιση με τις σύγχρονες οικονομικές λειτουργίες και τις ανάγκες της ανάπτυξης.
Είναι όμως ανώφελη αυτή η προσπάθεια και σύντομα θα αποδειχθεί, αν δεν εναρμονιστεί, σε όρους, διαδικασίες και θεσμούς που θεσμοθετήθηκαν στα σχετικά θεσμικά πλαίσια που πρόσφατα ψηφίστηκαν, όπως ο Ν. 3982/2011.
Αντιστοίχως ανώφελη θα αποδειχθεί η προσπάθεια αν ταυτόχρονα με την υπογραφή του ΠΔ δεν υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για την άμεση εφαρμογή των διατάξεων του (του νέου ΠΔ) σ’ όλες τις αντίστοιχες θεσμοθετημένες Ζώνες στα ισχύοντα ΓΠΣ, ΣΧΟΟΑΠ της Ελληνικής Επικράτειας.
Η ισχύς της παρ. 8 του Άρθ. 16 του παρόντος παραπέμπει την εφαρμογή του στο μακρύ μέλλον, οπότε και θα είναι πλέον ανεπίκαιρο.
2) Η μορφή και το περιεχόμενο των χρήσεων επιβεβαιώνουν την ανάγκη ριζικής επαναπροσέγγισης των συγγενών θεσμικών πλαισίων ακόμη και του πιο πρόσφατου, δηλαδή του Ν. 3982/2011 το οποίο υπήρξε καινοτόμο μεν αλλά «δειλό» και επομένως ακολουθεί τις εξελίξεις αντί να τις δημιουργεί.
3) Προς επιβεβαίωση των ανωτέρω παραπέμπουμε στο σχόλιό μας επί του Άρθ. 43/Πεδίο Εφαρμογής στην τότε διαδικασία διαβούλευσης (βλ. opengov.gr/Δεκέμβριος 2010) για την ψήφιση του Ν. 3982/2011. Γράφαμε τότε «Στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον η επιχειρηματικότητα αναπτύσσεται διαθεματικά χωρίς να παγιδεύεται σε στερεότυπα και αγκυλώσεις παλαιών νομοθετικών εργαλείων. Από την άποψη αυτή είναι απαραίτητο ο παρών νόμος να επιτρέψει την ανάπτυξη οργανωμένων υποδοχέων (πολεοδόμηση – περιβαλλοντική φροντίδα κ.λπ.)για όλες τις μορφές επιχειρηματικότητας που συνήθως αναπτύσσονται εκτός σχεδίου. Μια τέτοια προσέγγιση θα επέτρεπε την ανάπτυξη μεγάλων επενδύσεων ιδίως με ιδιωτικούς πόρους σε πολλούς συναφείς επιχειρηματικούς τομείς, των οποίων η στέγαση προϋποθέτει την ύπαρξη πολεοδομημένων περιοχών και έργων υποδομής.
Στο πλαίσιο αυτό ο τρόπος οργάνωσης «Χώρων Υποδοχής Επιχειρήσεων» θα πρέπει να ρυθμίζεται με ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ, με ενιαίες διαδικασίες και με μία ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ προϊσταμένη Δημόσια Αρχή, εν προκειμένω το Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας.
Ως απόρροια αυτής της φιλοσοφίας προτείνεται:
α) Η κατάργηση του ν. 2300/95 που επιτρέπει στους ΟΤΑ να πολεοδομούν Βιομηχανικές Περιοχές με δυσβάσταχτες εισφορές σε χρήμα και γη, συνήθως με πελατειακή και κρατικιστική αντίληψη. Είναι γνωστό ότι πολεοδόμηση με το ν.2300/95 ξεκίνησε δεκάδες φορές στη χώρα με επισπεύδοντες το πρ. ΥΠΕΧΩΔΕ ή ΟΤΑ και σε καμία περίπτωση η προσπάθεια δεν περαιώθηκε.
β) Η κατάργηση του ν. 3333/05 και η πολεοδόμηση των Εμπορευματικών Κέντρων με το παρόντα νόμο όπως εξάλλου προβλέπεται στην παρ. 1γ του άρθρου αυτού.
γ) Η υπαγωγή των ζωνών χονδρεμπορίου καθώς και κάθε άλλης επιχειρηματικής δραστηριότητας στο καθεστώς του παρόντος νόμου, δηλαδή μέσω Φορέων ΕΑΝΕΠ και με τις εδώ προβλεπόμενες διαδικασίες.
δ) Η διασφάλιση της δυνατότητας πολεοδόμησης περιοχών ΒΙΠΑ – ΒΙΟΠΑ προς εξυγίανση βάσει ΓΠΣ, με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, χωρίς να καταργείται η δυνατότητα θεσμοθέτησης των χρήσεων γενικής κατοικίας που έχουν προβλεφθεί στα αντίστοιχα ΓΠΣ, με την προϋπόθεση ότι αυτές (οι χρήσεις γενικής κατοικίας) θα χωροθετούνται σε διακριτές ζώνες εντός του οριοθετημένου Ε.Π. και υπό την προϋπόθεση των προβλέψεων της παρ. 2 του παρόντος άρθρου.
ε) Τέλος, και για την αποφυγή συγκρούσεων με τις κοινοτικές διατάξεις που αφορούν στην τήρηση των κανόνων του ανταγωνισμού, στο σκέλος των δημόσιων ενισχύσεων, προτείνεται η επιχορήγηση του άρθ. 51 του παρόντος νόμου να αφορά μόνο τα επιφάνειες του Ε.Π. που καλύπτουν, βάσει της προτεινόμενης χωροθέτησης, τις ζώνες που είναι δικαιούχες δημοσίων ενισχύσεων. Δηλαδή το ποσό της επιχορήγησης για την ανάπτυξη των έργων υποδομής του Ε.Π. να αφορά κλάσμα του προϋπολογισμού που προκύπτει από την επιφάνεια των ζωνών που δικαιούνται επιχορήγηση.
στ) ΑΝ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΥΙΟΘΕΤΗΘΟΥΝ Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΘΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕ!
ΤΩΡΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ μέσω της ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ των προβλεπόμενων χρήσεων της κατηγορίας και των υποκατηγοριών των Άρθ. 9 και 10.
4) Στο γενικό πλαίσιο εκφράζουμε τις επιφυλάξεις μας, όπως έντονα τις εξέφρασαν τότε και όλοι οι επαγγελματικοί φορείς π.χ. Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας, για τη θεσμοθέτηση χρήσεων Εμπορίου (στοιχείο Α1/19), Κέντρων Διασκέδασης, Ξενοδοχείων, Τουριστικών Εγκαταστάσεων (στοιχείο Β1/12, 13), εντός των Οργανωμένων Υποδοχέων Επιχειρηματικότητας.
5) Επισημαίνουμε ότι πλήθος χρήσεων που αναφέρονται στις υποκατηγορίες του Άρθ. 9 και του 10 και του 11 δεν μπορούν να υλοποιηθούν καθώς δεν είναι συμβατές με το θεσμικό πλαίσιο ανάπτυξης των αντίστοιχων Οργανωμένων Υποδοχέων (πρ. Ν. 2545/1997, Ν. 3333/2005, Ν. 3982/2011) και επομένως είναι γράμμα κενό.
Μόνη περίπτωση εφαρμογής είναι αυτή μέσω του Ν. 2300/1995, ο οποίος όμως είναι νεκρός και ανεφάρμοστος νόμος.
Β. ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ Α
Υποκατηγορία Α1
Πλήθος προβλεπόμενων χρήσεων δεν είναι επιτρεπτές στις υπάρχουσες ΒΕΠΕ που δημιουργήθηκαν βάσει του Ν. 2545/1997 (βλ. Άρθ. 2).
Η μετάπτωση αυτών των ΒΕΠΕ στο Ν. 3982/2011 βάσει της παρ. 1α του Άρθ. 63, «στεγανοποιεί» τις επιτρεπόμενες χρήσεις σε αυτές που προβλέπονται στο Άρθ. 43 του ίδιου Νόμου.
Υποκατηγορία Α2
Οι διατάξεις της παρούσας παραγράφου εκτός από «πνευματικό υλικό» για τους μελετητές ΓΠΣ, ουδεμία κίνηση δεν δημιουργούν στην οικονομία αν δεν υιοθετηθούν ριζικές ανατροπές στους τρόπους υλοποίησης της πολεοδόμησης αυτών των περιοχών (βλ. Γενικό Σχόλιο).
Υποκατηγορία Α3
Οι κατηγορίες των επιτρεπόμενων χρήσεων προκειμένου και οι Περιοχές Χονδρεμπορίου να πολεοδομηθούν ΚΑΠΟΤΕ στην Ελλάδα, αποδεικνύουν την ανάγκη κατάργησης αυτής της υποκατηγορίας, μέσω της υπαγωγής της στην παρακάτω υποκατηγορία Β1.
Αυτή η εξέλιξη θα επιτρέψει την πολεοδόμηση των Περιοχών Χονδρεμπορίου μέσω Ιδιωτικών Πόρων, υπό τη μορφή του Επιχειρηματικού Πάρκου (Ν. 3982/2011).
ΕΝΟΤΗΤΑ Β
Υποκατηγορία Β1
Πλήθος προβλεπόμενων χρήσεων δεν είναι επιτρεπτές στο πλαίσιο του Άρθ. 43 του Ν. 3982/2011 και επομένως δεν υπάρχει νομικό εργαλείο πραγματικής θεσμοθέτησης αυτών των χρήσεων.
Υποκατηγορία Β2
Δεν υπάρχει εργαλείο Πολεοδόμησης αυτής της υποκατηγορίας. Προτείνεται αυτή (η υποκατηγορία) να υπαχθεί ευθέως και αμέσως, στην υποκατηγορία Β1 (Επιχειρηματικό Πάρκο τύπου Δ (Ειδικού Τύπου)).
Υποκατηγορία Β3
Η τεράστια αποτυχία εφαρμογής του Ν. 3333/2005 και η μεταβολή του πλαισίου των επιτρεπόμενων χρήσεων στο Ν. 3982/2011 και στο παρόν, αποδεικνύουν την ανάγκη κατάργησης αυτής της υποκατηγορίας και ένταξής της στην Υποκατηγορία Β1.
Μου είναι τελείως ακατανόητο γιατί στις περιοχές επιχειρηματικών (Β1)και τεχνολογικών πάρκων (Β2) πρέπει οι εργαζόμενοι να μένουν επί τόπου. Αναφέρεται ως επιτρεπτή χρήση η «Κατοικία για εργαζόμενους στο πάρκο». Θα δημιουργηθούν νέα γκέτο.
α. Στην τελευταία φράση της ενότητας Α.Α.1, θα πρέπει να προστεθεί και η χρήση 13. Κατοικία για προσωπικό ασφαλείας, διότι δεν υπάρχει κανένα άλλο κριτήριο ελέγχου (Οι πιο πάνω με στοιχεία 13, 14,15,16 και 18 χρήσεις, επιτρέπονται …..)
β. Στην ενότητα Α.Α.3. δεν είναι κατανοητό με ποια έννοια θα μπορούσε να αποτελεί «…. τμήμα των εγκαταστάσεων χονδρικού εμπορίου ή εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.» η χρήση «6. …Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί»
Για να εφαρμοστούν όλες οι προτεινόμενες ρυθμίσεις της ενότητας Α1, πλην των στοιχείων 14,15,16 και 18, απαιτείται κατάργηση με νόμο της διάταξης του άρθρου 2§1α του ν.2545/1997. Στο άρθρο αυτό ορίζεται ότι στις Β.Ε.ΠΕ. πέραν των κυρίως βιαμηχανικών, βιοτεχνικών και λοιπών εγκαταστάσεων επιτρέπεται να περιλαμβάνονται «Οι λοιπές χρήσεις του άρθρου 5 του προεδρικού διατάγματος της 23.2.1987 (ΦΕΚ 166 Δ`) και υπό την προϋπόθεση ότι αποτελούν τμήμα των βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων ή εξυπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων σε αυτές.»
Η διάταξη του άρθρου 2§1α του ν.2545/1997 διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 64 του ν.3982/2011.
Πιστεύω πώς στήν παραγώγη χαμηλής οχλησης πρεπει να συμπεριληφθει και η παραγωγη καλλυντικων και αρωματων.
Ευχαριστω.
ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΙΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΑΝ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΛΥΝΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΕΡΓΩΝ ΜΟΛΥΝΟΥΝ 10 ΤΑ ΛΙΠΑΝΤΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΛΙΤΟΥΡΓΙΣΕΙ ΕΝΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΕΡΓΩΝ ΕΙΝΑΙ 30 ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΧΡΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΛΙΤΟΥΡΓΙΣΗ ΕΝΑ ΦΟΡΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ .ΣΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΧΩΜΑΤΑ ΓΡΑΣΣΑ ΛΑΔΙΑ Κ.Τ.Λ. ΕΝΑΙ 50 ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΓΙΝΕΤΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΗΣΤΕΣ Η ΚΑΤΟΧΟΥΝ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΝ ΕΡΓΩΝ ΞΕΡΕΤΑΙ ΠΟΘ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΛΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΗΡΟΣ, ΤΟΥ ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ TRANSMISSION,ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΙΚΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΛΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ???????????? ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΡΚΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΥΠΕΔΑΦΟΣ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΦΩΡΟ ΟΡΥΖΟΝΤΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ?
ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΙΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΕΡΓΩΝ ΑΠΑΙΤΗΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΤΗΡΑ 40 ΛΙΤΡΑ ΛΑΔΙ ΚΑΘΕ 130 ΩΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΑΛΑΓΗ ΛΑΔΙΩΝ ΣΤΟ ΥΔΡΑΥΛΙΚΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 200 ΛΙΤΡΑ ΣΤΟ TRANMISSION ΠΕΡΙΠΟΥ 60 ΛΙΤΡΑ ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΟΥ80 ΛΙΤΡΑ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΑΣ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΤΑΙ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΑΙ 150 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ.