Αρχική Δασικοί ΣυνεταιρισμοίΆρθρο 49:Καταργούμενες – τροποποιούμενες διατάξεις

Άρθρο 49:Καταργούμενες – τροποποιούμενες διατάξεις

1. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργούνται οι διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 19 του Ν. 3208 και του τρίτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 135 του Δασικού Κώδικα καθώς και κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη που αντίκειται στο νόμο αυτή ή αναφέρεται σε θέματα που ρυθμίζονται από αυτόν.
2. Η παρ. 7 του άρθρου 151 του Δασικού Κώδικα (Ν.Δ 86/1969 ΦΕΚ Α΄ 7/18.1.1969 αντικαθίσταται ως εξής:
«Κύριοι ή νομείς αδιαιρέτου δάσους εκτάσεως ανωτέρας των εκατό (100) εκταρίων, είτε περιορισμένων δικαιωμάτων καρπώσεως δάσους της αυτής τουλάχιστον έκτασης, πλείονες των επτά (7), αναθέτουν τη διαχείριση του αδιαίρετου δάσους ή την κάρπωση των δασικών περιορισμένων δικαιωμάτων σε εκπροσώπους τους ή σε επιτροπή, με σύμβαση εντολής κατά τις περί εντολής διατάξεις του Αστικού Κώδικα, καταρτιζομένης συμβολαιογραφικώς. Κατά τα λοιπά ως προς τη διαχείριση των δασών αυτών εφαρμόζονται οι περί διαχειρίσεως των ιδιωτικών δασών διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Η επίλυση των διαφορών μεταξύ των κύριων ή νομέων υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων».
3. Η παρ. 1 του άρθρου 19 του Ν. 3208/2003 (ΦΕΚ Α΄ 303/24.12.2003) αντικαθίσταται ως εξής:
«Ιδιωτικά δάση ως και δάση του άρθρου 152 του Δασικού Κώδικα (συνιδιόκτητα μετά του Δημοσίου δάση), των οποίων η διαχείριση και εκμετάλλευση έχει από εικοσαετίας και πλέον εγκαταλειφθεί, τίθενται από την αρμόδια δασική αρχή υπό διαχείριση, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και προαγωγής της εθνικής οικονομίας, σύμφωνα με τις περί διαχειρίσεως και εκμεταλλεύσεως των δημοσίων δασών ισχύουσες διατάξεις. Τα έσοδα από την εκμετάλλευση των παραπάνω δασών, μετά την αφαίρεση των πάσης φύσεως εξόδων και των δικαιωμάτων υπέρ του Δημοσίου, αποδίδονται από το Δημόσιο νομίμως στους δικαιούχους. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθορίζονται οι αναγκαίες λεπτομέρειες για την εφαρμογή αυτής της παραγράφου».

Σχόλια
  • 1 Φεβρουαρίου 2012, 23:31 | Αθανάσιος Κοφίτσας Δασολόγος με Β΄ βαθμό Προϊστάμενος Διοίκησης και Διαχείρισης Δασαρχείου Καλαμπάκας

    Στο άρθρο 49 έχουμε να προτείνουμε:
    Και τα Διακατεχόμενα μη διαχειριζόμενα δάση, πρέπει να οδηγηθούν στη διαχείριση, με κατάθεση του τελικώς προκύπτοντος οικονομικού οφέλους μετά την αφαίρεση του συνόλου των δαπανών σε ειδικό λογαριασμό, υπέρ του δασοκτήμονος μη αποδιδομένου μέχρι της επιλύσεως του ιδιοκτησιακού, ώστε αυτό να αποτελέσει και κίνητρο επίλυσής του για τους οιουσδήποτε διεκδικητές.

  • 1 Φεβρουαρίου 2012, 17:24 | Ηλίας Καπράλος Σ/χος Δασολόγος πρώην Δ/ντής Δασών

    Το άρθρο 49 πρέπει να ΑΠΟΣΥΡΘΕΊ ισχύουν όσα έγραψα στο άρθρο 47

  • 1 Φεβρουαρίου 2012, 17:45 | ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΥΝΔΙΑΚΑΤΕΧΟΜΕΝΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΒΑΤΣΟΥΝΙΑΣ

    Η έκταση του Συνεταιρισμού μας αγοράστηκε από τους προπαππούδες μας το 1856, με νόμισμα τότε γροσίων, τα οποία δανείστηκαν (τα πιο πολλά) από τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κορώνας. Ως ενέχυρο μπήκε το τμήμα δώδεκα (12) του δασικού χάρτη, του οποίου η έκταση είναι κατά 99% χορτολιβαδική και το οποίο αγοράστηκε για δεύτερη φορά από χωριανό μας το 1936. Υπάρχουν έγγραφα (συμβόλαια), τα οποία αποδεικνύουν τα παραπάνω το 1856, το 1882 μεταφράσεις εγγράφων, το 1898 Δια¬χει¬ριστική Έκθεση, το 1921 Διαχειριστική Έκθεση, το 1936 συμβόλαια για το τμήμα 12, το 1939 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία η έκταση παραμένει στον Δασικό Συνε¬ταιρισμό. Υπάρχουν συνεχόμενες Διαχειριστικές Εκθέσεις από μεταπολεμικά μέχρι σήμερα. Επίσης συνταξιοδοτήθηκαν δύο (2) δασικοί υπάλληλοι κατά σειρά. Είναι άδικο να καταργηθεί ο Συνεταιρισμός αυτός, ο οποίος έχει ιστορία εκατόν πενήντα έξι (156) χρόνων μέχρι σήμερα. Παρακαλούμε στο άρθρο 47 να συμπεριλάβετε διάταξη, ώστε κατ’ εξαίρεση όσοι Συνεταιρισμοί έχουν Διαχειριστικές Εκθέσεις πέραν των 75 ετών να συνεχίσουν να υπάρχουν και να διαχειρίζονται τα δάση τους ως ιδιωτικά.

  • 31 Ιανουαρίου 2012, 12:22 | Α.Σ.Δ.Δ.ΑΝΩ ΣΕΛΙΟΥ

    Α.Σ.Δ.Δάσους Άνω Σελίου
    Δήμου Νάουσας – Νομού Ημαθίας
    Πρόεδρος
    Αναστάσιος Τασιώνας

    Κύριε Υπουργέ
    Σε ένα νομοσχέδιο που επιδιώκει να επιλύσει τα χρονίζοντα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την λειτουργία του Δ.Σ.Εργασίας, στα Δημόσια Δάση της χώρας, επιδιώκεται από άγνοια ή δεν ξέρω τι άλλο, η δημιουργία προβλημάτων στη διαχείριση και λειτουργία των υγιών θέλω να πιστεύω Α.Δ.Σ. Ιδιοκτησίας και νομής όπου ανήκουν σχεδόν όλοι οι Δασικοί συνεταιρισμοί στο νομό μας.
    Η διαχείριση των δασών των γίνεται ορθολογικά βάσει δασοπονικών σχεδίων, και η κατασκευή έργων δασικής οδοποιίας, αντιπυρικής προστασίας, δασικής αναψυχής κλπ. κατόπιν ειδικών κατά περίπτωση μελετών, συνεργαζόμενοι αρμονικά με τις τοπικές δασικές υπηρεσίες, προάγοντας έτσι την ανάπτυξη της ιδιωτικής δασοπονίας και της εθνικής οικονομίας.
    Τα δάση που διαχειρίζονται στο Νομό Ημαθίας ανέρχονται σε 28 και η έκτασή τους ξεπερνάει τις 400.000 στρέμματα και τα μέλη του υπολογίζονται σε 10.000 όσα λέγεται ότι είναι τα μέλη των Δ.Σ.Εργασίας ανά την επικράτεια.
    Η διαχείριση των δασών των Α.Δ.Σ.Ιδιοκτησίας και νομής ταιριάζει με αυτή των αγροτικών συνεταιρισμών και καμία σχέση δεν έχει με τους Δ.Σ.Εργασίας, και τη συμπαθή τάξη των δασεργατών με την οποία το νομοσχέδιο μας φέρει σε αντιπαράθεση. Τα μέλη τους εξάλλου μπορούν να αναλαμβάνουν τις υλοτομικές εργασίες συγκομιδής και μεταφοράς των δασικών προϊόντων των δασών ιδιοκτησίας των.
    Κύριε υπουργέ,
    Ποτέ δεν ζητήσαμε να είμαστε αναγκαστικά δασικοί συνεταιρισμοί. Η πολιτεία μας ανάγκασε να ενταχθούμε και να συγκροτήσουμε Α.Δ.Συνεταιρισμούς με το άρθρο 2 του ΑΝ1627/1939 και μεταγενέστερα με τα άρθρα 151 και 152 του ΝΔ86/69.
    Τώρα έρχεται η πολιτεία με το παρόν νομοσχέδιο και μας αναγκάζει να τους διαλύσουμε ως αντισυνταγματικούς και το ερώτημα που τίθεται είναι, αυτός ο εξαναγκασμός δεν είναι αντισυνταγματικός; Παρ’ όλα αυτά εμείς ο Α.Σ.Δ.Δάσους Άνω Σελίου συμφωνούμε με την κατάργηση του Αναγκαστικού, δεν συμφωνούμε όμως να μην έχουμε το δικαίωμα να συγκροτήσουμε δασικούς συνεταιρισμούς δασοκτημόνων ιδιοκτητών.
    Εάν πραγματικά ενδιαφέρεσθε για τους αναγκαστικούς δασικούς συνεταιρισμούς, καταργείστε ή παραχωρείστε την κατά 1/5 συνιδιοκτησία του Δημοσίου στους υπολοίπους κατά 4/5 συγκυρίους, η οποία συνιδιοκτησία προέκυψε ως συνέχεια του Οθωμανικού Νόμου περί γαιών, με το άρθρο 106 του από 30-10-1926 Ν.Δ. και διαιωνίζεται μέχρι σήμερα και η οποία αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια των δασών αυτών, διαιρώντας την Ελλάδα σε παλαιές και νέες χώρες και μάλιστα με νομοθετήματα.
    Σε διαφορετική περίπτωση προβλέπουμε μελλοντικά ένα νέο «Βατοπέδι», με θύματα τα εκατομμύρια στρέμματα των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών ιδιοκτησίας, νομής και περιορισμένων δικαιωμάτων καρπώσεως και τα δασικά οικοσυστήματα της πατρίδας μας.

  • 31 Ιανουαρίου 2012, 09:05 | Αναγκαστικος Δασικός Συν/μος Ριζωματων

    ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ
    ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΟΥ
    ΕΞΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΡΙΖΩΜΑΤΩΝ Ριζώματα 20 Ιανουαρίου 2012
    Πληροφορίες: κ. Οικονόμου Αθαν.
    τηλ: 23310-96201
    Φαξ: 23310-96201
    κιν: 6944715372

    ΘΕΜΑ : Προτάσεις – απόψεις επι του Νομοσχεδίου

    Με το παρών σας γνωρίζουμε τα παρακάτω
    Ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Διαχείρισης Συνιδιοκτήτου εξ Αδιαιρέτου Δασους Ριζωμάτων με έδρα τα Ριζώματα Ημαθίας έχει συσταθεί με τον Αναγκαστικό Νόμο 1627/1939(Περί Δασίκων Συν/μων)και είς εκτέλεση αυτού εκδοθεν Βασιλικό Διάταγμα της 15ης Ιουνίου 1940, εύρίσκεται δε σέ λειτουργία από τό 1925 όπου αγοράσθηκε τό όλο Δασόκτημα ΜΠΟΣΤΙΑΝΗ.
    Η συνολική έκταση του Δασοκτήματος ενέρχεται στίς 43.000 στρέμματα όπου αποτελεί και την επικράτεια του Δσοκτήματος μαζί με την αγροτική έκταση και τα οικόπεδα του χωριού Ριζώματα και αγοράσθηκε από τούς αρχικούς αγοραστές που ήταν οι 121 αρχικοί ιδιοκτήτες (όλοι κάτοικοι Ριζωμάτων) όπως αναφέρει και το ύπ΄αρίθ’11915/ 3 Σεπτεμβρίου 1925 συνταχθέν Πωλητήριο του Συμβολαιογράφου Βέροιας κ.κ Γεωργίου Δ. Μανωλίδη.
    Αναγνωρίσθηκε δε η κυριότητα αυτού με την ύπ΄αρίθ΄10/1926 πράξη του Διοικητικού Δικαστηρίου του Υπουρηείου Γεωργίας.
    Στό παραπάνω Δασόκτημα ό Συν/μός είναι κύριος κάτοχος των 19/25, ενω τά 6/25 ανήκουν στό Ελληνικό Δημόσιο.
    Σήμερα τα Μέλη του Συν/μού είναι 1250 Συνέταιροι.
    Από την ημέρα αγοράς αύτου άρχισε να λειτουργεί προσφέροντας ύλικές και ήθικές ύπερεσίες στούς φτωχούς κατοίκους τών όρεινων Πιερίων που είναι τα Ριζώματα καί ο Συν/μός πέρα από τίς ύλοτομικές εργασίες έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη τής περιοχής εκτελόντας διαφορα έργα υποδομής μέσω των προγραμμάτωμν Κοινοτικών καί Ευρωπαικών.
    Για τα πρός συζήτηση και διαβούλευση άρθρα του Νομοσχεδίου που αφορούν τον δικό μας Συν/μό το 47 και το 49, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συν/μού έχει να καταθέσει τις εξής δύο προτάσεις:
    1) Να μη γίνει καμμία τροποποίηση και να παραμείνουν οι Αναγκαστικοί Δασικοί Συν/μοί όπως έχουν με την σημερινή δομή και
    2) Εαν επιλεγεί από την Πολιτεία να καταργηθεί η Αναγκαστική φύση του Συν/μού, δεν έχουμε αντίρηρη , ορθότερο είναι να διαγραφεί η παράγραφος 2 του άρθρου 49 και να επιτρέπει στούς συγκύριους – συνομμείς να διαχειριστούν το Δασος με ελεύθερη Συνεταιριστική οργάνωση( με ένα νέο Νομοσχέδιο που θα αφορά αποκλειστικά τους Συν/μούς Συνιδιοκτησίας)που να διατηρεί την αυτοτελή Νομική προσωπικότητα του Συν/μού καί ακόμα να αποδίδει και το 1/5 του μεριδίου του Ελληνικού δημοσίου στούς Συνιδιοκτήτες καί να τηρούντε οι διατάξεις του Δασικού Κώδικα ως πρός την εκμετάλευση τού Δσους.

    ο Πρόεδρος

    Αρσενάς Γεώργιος

  • 30 Ιανουαρίου 2012, 22:43 | ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΔΑΣΟΚΤΗΜΟΝΩΝ ΠΙΣΟΔΕΡΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

    Α. Ιστορικό
    Με έκπληξη πληροφορούμαστε το περιεχόμενο του νέου νομοσχεδίου που προωθεί το Yπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής γα τους δασικούς συνεταιρισμούς και ειδικότερα την πρόθεσή του να επιβάλει την λύση των υφιστάμενων αναγκαστικών συνεταιρισμών. Από τις προτεινόμενες διατάξεις των άρθρων 47 και 49 του σχεδίου νόμου, προκύπτει ότι οι αναγκαστικοί συνεταιρισμοί διαλύονται με απόφαση είτε της γενικής τους συνέλευσης (προφανώς με τις προϋποθέσεις που ο Νόμος και το καταστατικό τους ορίζουν) είτε κατόπιν προσφυγής της κατά τόπον Δασικής Υπηρεσίας. Στην συνέχεια ορίζεται ότι η πλειοψηφία των συγκυρίων θα μπορεί να αναθέτει την διαχείριση των κοινών δασικών εκτάσεων σύμφωνα με τις διατάξεις περί εντολής του ΑΚ. Θεωρούμε ότι οι ρυθμίσεις αυτές μόνο σοβαρά προβλήματα δημιουργούν: Β. Περί της αιτιολόγησης των νέων ρυθμίσεων.
    Εντύπωση μας προκαλεί η αναφορά της εισηγητικής εκθέσεως του νομοσχεδίου επί του άρθρου 47 ότι η ύπαρξη αναγκαστικών συνεταιρισμών αντίκειται στο ισχύον Σύνταγμα (και στο πνεύμα του άρθρου 1 του παρόντος νομοσχεδίου) και ως εκ τούτου η σύσταση νέων δασικών αναγκαστικών συνεταιρισμών (ιδιοκτητών, νομέων και καρπωτών δασικών δικαιωμάτων) απαγορεύεται ενώ επιβάλλεται και η λύση των υφισταμένων. Σύμφωνα όμως με το άρθρο 12 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζεται: 1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη
    κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια. 2. Το σωματείο δεν μπορεί να διαλυθεί για παράβαση του νόμου ή ουσιώδους διάταξης του καταστατικού του, παρά μόνο με δικαστική απόφαση. 3. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται αναλόγως και
    σε ενώσεις προσώπων που δεν συνιστούν σωματείο. 4. Οι γεωργικοί και αστικοί συνεταιρισμοί κάθε είδους αυτοδιοικούνται σύμφωνα με τους όρους του νόμου και του καταστατικού τους και προστατεύονται και εποπτεύονται από το Κράτος, που είναι υποχρεωμένο να
    μεριμνά για την ανάπτυξή τους. 5. Επιτρέπεται η σύσταση με νόμο αναγκαστικών συνεταιρισμών που
    αποβλέπουν στην εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημόσιου
    ενδιαφέροντος ή κοινής εκμετάλλευσης γεωργικών εκτάσεων ή άλλης
    πλουτοπαραγωγικής πηγής, εφόσον πάντως εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση αυτών που συμμετέχουν.Είναι λοιπόν προφανές ότι το Σύνταγμα επιτρέπει την ύπαρξη αναγκαστικών συνεταιρισμών προς εξυπηρέτηση των ειδικών σκοπών που ορίζονται σε αυτόν και ειδικά αυτόν της κοινής εκμετάλλευσης γεωργικών εκτάσεων ή άλλης πλουτοπαραγωγικής πηγής (συνεπώς και του δάσους). Δημιουργεί λοιπόν κατ αρχάς έκπληξη η επίκληση του Συντάγματος καθώς σύμφωνα με την αρχή της τυπικής ισοδυναμίας των συνταγματικών διατάξεων δεν νοείται «αντισυναταγματικότητα» κάποιου συνταγματικού κανόνα. Δίδεται λοιπόν η εντύπωση ότι η συντάκτες του σχεδίου νόμου αναζητούν «έξωθεν νομιμοποίηση» των προθέσεών τους. Οι συνεταιρισμοί ως ιδιότυπες ενώσεις προσώπων που συνεργάζονται για την προάσπιση και προαγωγή των περιουσιακών, επαγγελματικών κλπ συμφερόντων τους, αποτελούν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, η οργάνωση και δράση των οποίων, μέσα στο οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο που καθιερώνει και κατοχυρώνει το Σύνταγμα με τις επί μέρους σχετικές διατάξεις του, τελεί υπό την προστασία και εποπτεία του κράτους. Και προβλέπεται μεν ρητά από την παράγραφο 5 η δυνατότητα της συστάσεως αναγκαστικών συνεταιρισμών, κατ΄ εξαίρεση από την εξυπακουόμενη αρχή της ελεύθερης συστάσεως και της ελεύθερης συμμετοχής σε συνεταιρισμούς, η εξαιρετική δε αυτή ρύθμιση, αφορά αποκλειστικά στον τρόπο της συστάσεως (μόνο με νόμο, βλ. Σ.Ε. 1175/1957 Ολομ., 1058/1958 Ολομ.) και τη μορφή της συμμετοχής των μελών του συνεταιρισμού, η οποία καθίσταται υποχρεωτική (Σ.Ε. 2903/1983 Ολομ., 4104/1995 επταμ.), υπό την προϋπόθεση ότι ο αναγκαστικός συνεταιρισμός θα επιδιώκει τους στόχους που καθορίζει αυτή η συνταγματική διάταξη, δηλαδή την εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημοσίου ενδιαφέροντος ή κοινής εκμετάλλευσης γεωργικών εκτάσεων ή άλλης πλουτοπαραγωγικής πηγής και εφόσον εξασφαλίζεται η ίση μεταχείριση αυτών που συμμετέχουν. Συνεπώς, μόνον η ύπαρξη αναγκαστικών συνεταιρισμών που πληρούν τις προαναφερόμενες προϋποθέσεις είναι σύμφωνη προς την συνταγματική αυτή διάταξη. Είναι δε αδιάφορο το αν οι συνεταιρισμοί αυτοί ιδρύθηκαν με νόμο πριν την πρόβλεψη από το Σύνταγμα του θεσμού αυτού (που προβλέφθηκε το πρώτο με ερμηνευτική δήλωση στο άρθρο 109 του Συντάγματος του 1952), εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τους καθιστούν συνταγματικά θεμιτούς, οπωσδήποτε τούτο στην περίπτωση που – όπως εν προκειμένω -, υπό καθεστώς συνταγματικής προβλέψεως, οι συνεταιρισμοί αυτοί διατηρήθηκαν με νεότερο νόμο. Τούτο επιβεβαιώνει η διαχρονική αλλά και η πρόσφατη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις 3580 και 3581/2010 αποφάσεις του. Κατά την άποψή μας δεν υφίσταται κανένα απολύτως συνταγματικό κώλυμα ύπαρξης των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών, καθώς αποδεικνύεται από την μέχρι τώρα λειτουργία τους και λαμβάνοντας υπόψη ότι η εφαρμογή των διατάξεων περί εντολής οδηγεί σε ουσιαστική πλήρη αδυναμία διαχείρισης των δασών, κατάλληλο, πρόσφορο και αναγκαίο μέσο για την επίτευξη των συνταγματικών σκοπών σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας. Γ. Οι εξαιρετικές δυσχέρειες για την διαχείριση ενός Δασοκτήματος σε περίπτωση εφαρμογής των υπό πρόταση ρυθμίσεων.
    Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο ορίζει ότι μετά την διάλυση των αναγκαστικών συνεταιρισμών, η πλειοψηφία των ιδιοκτητών θα μπορεί να αναθέτει την διαχείριση του κοινού δασοκτήματος (και μόνον) σε επιτροπή ή εκπροσώπους τους. Η ασάφεια του νομοσχεδίου είναι προφανής. Δεν διευκρινίζεται ποιος θα είναι ο αριθμός των μελών της επιτροπής ή των εκπροσώπων, ο τρόπος επιλογής τους και αν θα πρέπει να συγκεντρώνεται η πλειοψηφία των συγκυρίων σε κάθε πρόσωπο της επιτροπής ξεχωριστά.
    Εγείρεται μείζον θέμα με την συγκυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου κατά 1/5 επί των δασοκτημάτων και αν θα συνυπολογίζεται αυτό για την διαμόρφωση της πλειοψηφίας των συνιδιοκτητών (μέχρι σήμερα το ελληνικό Δημόσιο διαθέτει ποσοστό συγκυριότητας αλλά δεν συμμετέχει στους Συνεταιρισμούς, οι οποίοι από της ιδρύσεώς τους ασκούν την διαχείριση των Δασοκτημάτων). Θα εμπίπτει λοιπόν και το ελληνικό Δημόσιο στην ανωτέρω διάταξη. Θεωρούμε πως ελάχιστο προαπαιτούμενο για την συζήτηση επί του θέματος θα έπρεπε να είναι η αυτοδίκαιη μεταβίβαση του ποσοστού συνιδιοκτησίας επί των δασοκτημάτων προς τους λοιπούς συγκυρίους. Αναφερόμενοι σε αναγκαστικούς συνεταιρισμούς που κάποιοι προσεγγίζουν τον έναν αιώνα ζωής είναι απολύτως λογικό, με το πέρας των ετών και την κληρονομική διαδοχή των αρχικών συγκυρίων να υφίσταται τεράστια διασπορά μεριδιούχων επί ακόμα και κλασμάτων ιδανικών μεριδίων, πολλοί εκ των οποίων διαβιούν στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να είναι πρακτικά αδύνατον να ενημερωθούν για το νέο νομοθέτημα, να γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις ώστε να μπορέσουν να επιλέξουν και να αναθέσουν σε ορισμένα πρόσωπα, κατ απόλυτη κρίση τους καθώς δεν εκλέγονται, ώστε να μετέχουν κάποιας διαχειριστικής επιτροπής.
    Η εφαρμογή των διατάξεων περί εντολής του ΑΚ είναι πρακτικά αδύνατη. Είναι εξαιρετικά δυσχερές να συμπτυχθούν πλειοψηφίες (όσο θολά περιγράφεται στο σχέδιο νόμου) που θα αναθέσουν δια συμβολαιογραφικού εγγράφου την σχετική εντολή διαχειρίσεως. Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 724 ΑΚ ο εντολέας έχει την δυνατότητα να ανακαλέσει την εντολή οποτεδήποτε και μάλιστα κατ αρχήν χωρίς να είναι αντίθετη συμφωνία. Είναι προφανές ότι κατά τον τρόπο αυτό δεν μπορεί οποιαδήποτε επιτροπή να διαχειριστεί τις δασικές υποθέσεις με την αναγκαία σχετική σταθερότητα, ούτε είναι δυνατόν να επιβληθεί, αν θεωρηθεί ότι βρίσκει εφαρμογή το β’ εδάφιο του ΑΚ 724, συγκεκριμένη διάρκεια (και ποια άραγε;) της συμβάσεως εντολής χωρίς την συναίνεση του εντολέα. Θα δημιουργηθεί το οξύμωρο της αναθέσεως εντολής διαφορετικής χρονικής διάρκειας ή ελεύθερα ανακλητής;
    Λόγω της φύσεως της δασικής διαχείρισης δεν είναι εύκολο να προσδιοριστούν τα όρια της εντολής εντός των οποίων θα πρέπει να ενεργούν οι αντιπρόσωποι ή η Επιτροπή διαχείρισης, που προβλέπει το σχέδιο Νόμου. Επιπλέον προβλήματα δημιουργούνται και στην περίπτωση θανάτου είτε του εντολέα είτε το εντολοδόχου. Σήμερα η διαχείριση των Δασών ασκείται από τον Συνεταιρισμό με τα όργανά του, ανεξαρτήτως τυχόν θανάτου μέλους του ΔΣ ή συνεταίρου, οι κληρονόμοι του οποίου γίνονται μέλη του Συνεταιρισμού κατά τους όρους του νόμου και του Καταστατικού. Αντίθετα σύμφωνα με τις διατάξεις περί εντολής, αυτή λύεται αυτόματα με τον θάνατο του εντολέα ή του εντολοδόχου. Οι κληρονόμοι του εντολέα μπορούν (αλλά δεν υποχρεούνται) να αναθέσουν οι ίδιοι την διαχείριση στον ίδιο ή διαφορετικό εντολοδόχο, οπότε θα πρόκειται για νέα σύμβαση εντολής. Κατά τον τρόπο αυτό η προβλεπόμενη από τον νόμο πλειοψηφία των συνιδιοκτητών (και αν ακόμη επιτευχθεί) καθίσταται ιδιαίτερα εύθραυστη είτε λόγω τυχόν ανακλήσεων εντολής είτε λόγω θανάτου εντολέα ή εντολοδόχου. Επιπλέον επιπρόσθετα προβλήματα θα δημιουργηθούν από την αυτονόητη συνέπεια της δυνατότητας ελεύθερης μεταβίβασης ποσοστού συγκυριότητας προς τρίτους, φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Ουσιαστικά καταργείται η δυνατότητα απαλλαγής του Διοικητικού Συμβουλίου των Συνεταιρισμών και εφαρμόζεται η διάταξη του ΑΚ 714 που θεμελιώνει την ευθύνη του εντολοδόχου για κάθε πταίσμα, γεγονός που θα αποτρέπει την ανάληψη της διαχείρισης. Καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής ο καταλογισμός δαπανών και εξόδων κατά την εκτέλεση της εντολής και απόδοσης ωφελημάτων προς τον κάθε εντολέα χωριστά, όπως τα ΑΚ 718 και 719 ορίζουνΜε σχεδόν βεβαιότητα θα πρέπει να αναμένεται η «λύση» προσφυγής ορισμένων συγκυρίων στο Δικαστήριο ώστε να οριστεί διαχειριστής. Μια τέτοια «λύση» πέραν των πολλών πρακτικών προβλημάτων (σχεδόν πλήρης αδυναμία επιδόσεων και κοινοποιήσεων στους συνιδιοκτήτες), είναι προφανές ότι δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στο πνεύμα της ορθής διαχείρισης ενός Δασοκτήματος. Θα είναι δυνατός ο διορισμός και τρίτου – μη συγκυρίου – ως διαχειριστή, δημιουργούνται πολλά προβλήματα με την διάρκεια και τα όρια της εντολής, σε περίπτωση ανακλήσεως ή παύσεως ή θανάτου θα απαιτείται σημαντικός χρόνος δικαστικού διορισμού νέου εντολοδόχου (με τα ίδια τυπικά ζητήματα – αδυναμία επιδόσεων, κοινοποιήσεων κτλ). Κατά την πλέον κρατούσα άποψη σε περιπτώσεις απλής κοινωνίας δικαιώματος καθώς και ενώσεων προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα δεν τυγχάνουν εφαρμογής τα άρθρα ΑΚ 69 και ΚΠολΔ (Βαρθρακ ΕρΝομΑΚ άρθρο 69 στ. 3 και 42). Αλλά και αν ακόμα τελικώς επιτευχθεί ο δικαστικός ορισμός διαχειριστή ή διαχειριστικής επιτροπής, το Δικαστήριο οφείλει να προσδιορίσει, κατά την κρίση του, και τα όρια και περιεχόμενο της διαχείρισης. Έτσι δημιουργείται ο κίνδυνος να δημιουργηθούν διαχειριστικές επιτροπές με διαφορετικά πλαίσια εντός των οποίων θα μπορούν να ενεργούν με αποτέλεσμα να διακινδυνέυει η εφαρμογή μιας ενιαίας δασικής πολιτικής με προφανείς κινδύνους πρωτίστως για το περιβάλλονΟ Αναγκαστικοί Δασικοί Συνεταιρισμοί, διαθέτοντας αυτοτελή νομική προσωπικότητα, στις πολλές δεκαετίες λειτουργίας τους, έχουν αποκτήσει δική τους κινητή και ακίνητη περιουσία, έχουν αντισυμβληθεί με το ελληνικό Δημόσιο ή ΝΠΔΔ (χαρακτηριστικές οι συμβάσεις του Συνεταιρισμού μας με την άλλοτε Νομαρχία Φλώρινας για την λειτουργία του Χιονοδρομικού κέντρου Βίγλας Πισοδερίου) και ιδιωτικές (ελληνικές και αλλοδαπές) εταιρείες (εγκαταστάσεις εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο Δάσος Πισοδερίου). Σε περίπτωση λύσεως των Συνεταιρισμών χάνεται η νομική τους προσωπικότητα και η φορολογική τους αυτοτέλεια οπότε όπως είναι φυσικό το κύρος των συμβάσεων όπου μετέχουν αμφισβητείται. Στο σχέδιο Νόμου δεν υπάρχει καμία αναφορά για την τύχη της περιουσίας των συνεταιρισμών (πέραν του Δασοκτήματος) ούτε για την τύχη των συμβάσεων. Αν ισχύσουν οι περί σωματείων διατάξεις αλλά και οι προβλέψεις των περισσοτέρων καταστατικών τότε η Γ.Σ συνέλευση θα πρέπει να αποφασίσει και την διάθεση των περιουσιακών στοιχείων και σε αντίθετη περίπτωση την σχετική απόφαση θα πρέπει να προβλεφθεί ώστε να λάβει το Μονομελές Πρωτοδικείο στο οποίο θα προσφύγει η Διεύθυνση Δασών. Σε διαφορετική περίπτωση η περιουσία του διαλυθέντος νομικού προσώπου περιέρχεται στο Δημόσιο σύμφωνα με το ΑΚ 77! Πρόκειται για ευθεία προσβολή του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Αλλά ακόμα και αν υπάρξει πρόβλεψη περί μεταβίβασής της στα φυσικά πρόσωπα – πρώην μέλη των υπό διάλυση Συνεταιρισμών είναι βέβαιον ότι θα είναι αδύνατη η επίτευξη διαχειρίσεως και στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγηθούμε στο ίδιο αποτέλεσμα μέσω αγωγών διανομής των μη δασικών περιουσιακών στοιχείων (η κατάτμηση δάσους δεν επιτρέπεται). Η διαχείριση ενός Δασοκτήματος απαιτεί μακροχρόνιο σχεδιασμό, μελέτη ειδικών επιστημόνων και εκ νέου σχεδιασμό των ορίων και του περιεχομένου της δασικής πολιτικής. Στις σύγχρονες συνθήκες η εκμετάλλευση του Δάσους συνδυάζει την ξυλεία, αξιοποίηση υδάτινων πόρων, ενεργειακά προγράμματα, εναλλακτικό τουρισμό, λειτουργία χιονοδρομικών κέντρων και ορειβατικών εγκαταστάσεων. Είναι απολύτως αδύνατον η διαχείριση αυτή να επιτευχθεί, χωρίς την ύπαρξη φορέα με αυτοτελή νομική προσωπικότητα και ικανότητα να συναλλάσσεται αλλά αντίθετα να ανατιθέμενη σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες μικρομεριδιούχους, σκορπισμένους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.Είμαστε βέβαιοι ότι πέραν αυτών και πολλά άλλα προβλήματα θα ανέκυπταν εάν εφαρμόζονταν στην πράξη η διάλυση των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών, όπως το σχέδιο νόμου προβλέπει. Ήδη όμως καθίσταται σαφές ότι δεν θα είναι δυνατή η αποτελεσματική άσκηση της δασικής διαχείρισης. Θεωρούμε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα οδηγηθούμε σε εγκατάλειψη των δασοκτημάτων και θα τύχει εφαρμογής η νέα διάταξη του άρθρου 152 του Δασικού Κώδικα, σύμφωνα με την οποία μετά από εικοσαετή αδυναμία διαχείρισης, αυτή περιέρχεται στο Δημόσιο, αφού όμως πρώτα έχει προκληθεί ανυπολόγιστη περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Ανοίγει ίσως ο δρόμος ανάθεσης της διαχείρισης (που τεχνητά θα έχει κατ ουσίαν αφαιρεθεί από τους συνιδιοκτήτες) σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Μια τέτοια διαδικασία εξυπηρετεί μόνο ισχυρά οικονομικά κέντρα που θα επιθυμούσαν ίσως να αναλάβουν εργολαβικά της διαχείριση και εκμετάλλευση του δασικού πλούτου.
    Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η ύπαρξη των δασικών αναγκαστικών συνεταιρισμών είναι απολύτως πρόσφορη αναγκαία για την αποτελεσματική κοινή εκμετάλλευση των συνιδιόκτητων Δασών, εμπίπτει στην περίπτωση του άρθρου 12 παρ 5 του Συντάγματος και δεν υπάρχει κανείς συνταγματικός λόγος που να υπαγορεύει την διάλυσή τους. Αγνοούμε συνεπώς την ουσιαστική σκοπιμότητα της διατάξεως των άρθρων 47 και 49 του προτεινόμενου σχεδίου νόμου, οι οποίες δημιουργούν πλείστα όσα προβλήματα σε βάρος του περιβάλλοντος αλλά και των συνιδιοκτητών. Αντίθετα θεωρούμε ότι τυχόν υποχρεωτική κατ ουσία λύση τους αντίκειται πλέον στα άρθρα 5 και 17 του Συντάγματος .
    Όπως ήδη σας αναφέρουμε ελάχιστες προϋποθέσεις για την διεξαγωγή ενός καλόπιστου διαλόγου είναι τουλάχιστον η απόδοση του μεριδίου του Ελληνικού Δημοσίου στους λοιπούς συνιδιοκτήτες, η εξασφάλιση διατήρησης αυτοτελούς νομικής προσωπικότητας του όποιου φορέα διαδεχθεί τους Αναγκαστικούς Συνεταιρισμούς, η κατοχύρωση των μη δασικών περιουσιακών στοιχείων των συνεταιρισμών και του κύρους των συμβάσεων που έχουν ήδη υπογράψει, η εξασφάλιση λειτουργικού συστήματος ενάσκησης της δασικής διαχείρισης διευκολύνοντας την αντιπροσώπευσή τους.
    Για τους λόγους αυτούς θεωρούμε επιβεβλημένη την απόσυρση των διατάξεων αυτών στον βαθμό τουλάχιστον που αφορούν σε αναγκαστικούς δασοκτημονικούς συνεταιρισμούς, έως ότου, τουλάχιστον, προηγηθεί, στα πλαίσια ενός καλόπιστου και οριοθετημένου διαλόγου, η επαρκής και πλήρης επεξεργασία των παραπάνω ζητημάτων.

    Πισοδέρι Φλώρινας

  • 25 Ιανουαρίου 2012, 00:16 | Ρωξάνη Δ Χατζηδημητρίου-Μπερνίτσα

    Ρωξάνη Δ Χατζηδημητρίου-Μπερνίτσα, Δικηγόρος, Συνιδιοκτήτρια και Πρόεδρος του «Αναγκαστικού Συν/σμού Διαχειρίσεως συνιδιοκτήτου εξ’αδιαιρέτου δάσους, Κληρ/ων Αφών Χατζηδημητριου, Συν. Π.Ε.» αρμοδιότητος του Δασαρχείου Ναουσας, της διεύθυνσης δασών Ημαθίας.

    Τα δύο ελλειπή άρθρα δηλαδή το 47 και το 49, μόνο νομικά «κενά» θα δημιουργήσουν στη μέχρι σήμερα ΕΥΡΥΘΜΟ λειτουργεία των ΑΝ.Σ διαχειρίσεως συνιδιοκτήτων με το δημόσιο δασών που η λειτουργία τους ρυθμίζεται αναλυτικά, από την υπό κατάργηση νομοθεσία.
    Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής, από τα πολλά που θα προκύψουν:
    1. Το άρθρο 47 αριθμός 2 αναγράφει «…λύονται με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης τους». ΚΑΙ ΤΙΘΕΤΑΙ το ερώτημα: Με ποία νομική διαδικασία συγκαλείται η Γενική Συνέλευση και με τί ποσοστό συνιδιοκτησίας λαμβάνεται η απόφαση για λύση του συνεταιρισμού.
    2. Ο αριθμός φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) δόθηκε από τις ΔΟΥ για συγκεκριμένη εταιρική μορφή «Αναγκ/ός Συν/ός Περιωρισμένης Ευθύνης-Συν. Π.Ε.» και με ορισμένη επωνυμία.
    Πως θα αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα και τα υπόλοιπα φορολογικά θέματα που θα προκύψουν-έλεγχος από ΔΟΥ παρελθουσών χρήσεων, ευθύνη συνιδιοκτητών κλπ.-;
    3. Το άρθρο 49 αριθμός 2 αναγράφει «…η επίλυση των διαφορών μεταξύ των κυρίων ή νομέων υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων». ΚΑΙ ΤΙΘΕΤΑΙ το ερώτημα: Ποίων δικαστηρίων-διαδικασία, ένδικα μέσα κλπ.-;
    Ποιες νομοθετικές διατάξεις, θα ρυθμίσουν τις μεταξύ των συνιδιοκτητών σχέσεις λόγω των διαφορετικών ποσοστών συνιδιοκτησίας ενός εκάστου συνιδιοκτήτη στο δάσος;

    Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ
    Μήπως θα ήταν σκόπιμο και ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ του Ελληνικού Δημοσίου Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ περί «Αν/κών Συν/σμών Διαχ/ς Συνιδιοκτήτων με το Ελληνικό Δημόσιο δασών» να παραμείνει όπως ισχύει μέχρι σήμερα;

  • 22 Ιανουαρίου 2012, 14:46 | ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ

    ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ
    ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ
    ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ
    e-mail : Dasyk@in.gr
    ΕΔΡΑ= ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
    Δήμου Μεσσαπίων
    Α.Φ.Μ. 998943601
    http://www.dasyk.kyparissichalkidas.gr
    www. kyparissichalkidas.gr
    Νομού Ευβοίας

    Σε συνέχεια του από της 7ης Ιανουαρίου του 2012 σχολίου μας επί του άρθρου 49 της διαβούλευσης , επανερχόμαστε γιατί πιστεύουμε ότι τα σχόλια που έχουν γραφτεί δεν έχουν εντοπίσει το πραγματικό πρόβλημα στο σχέδιο του νέου νόμου.
    Πιστεύω ότι πρέπει να ασχοληθούμε όλοι μας με το κυρίως πρόβλημα και όχι με την στελέχωση των συν/μων από δασολόγους και την καλή σύνταξη του νέου νόμου. Πρέπει να ασχοληθούμε με την αποφυγή της κατάργησης των Α.Δ.Σ. γιατί αυτό είναι το κύριο πρόβλημα. Δηλαδή πως θα καταργηθεί ένας Α.Δ.Σ έτσι απλά την στιγμή που το κάθε μέλος του έχει παραχωρήσει την περιουσία του σ΄αυτόν; Πως θα καταργηθεί ένας συν/μος όταν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ποσοστά συνιδιοκτησίας (%) βεβαιωμένα σε γονικά μερίδια ,και δηλωμένα στο Ε9; Πως θα καταργηθεί ένας Α.Δ.Σ. την στιγμή που ξέρουμε ότι έχει συγκροτηθεί στο παρελθόν το 1939 αναγκαστικά και επιτακτικά με την παραχώρηση της περιουσίας του κάθε μέλους ; Πως αναγκαστικά σε ένα μέλος που αυτή τη στιγμή εργάζεται ως ανειδίκευτος εργάτης σε μια επιχείρηση με τον κατώτερο μισθό , θα του πείτε ότι σου παίρνουμε το ποσοστό συνιδιοκτησίας που έχεις στο δάσος γιατί δεν είσαι δασεργάτης; Πως θα εξαφανίσετε όλα αυτά τα συμβόλαια ιδιοκτησίας των Α.Δ.Σ. τα οποία τώρα ανήκουν σε χιλιάδες μέλη ενεργά και ανενεργά για να τα δώσετε σε 50-100 άτομα; Συγκεκριμένα στην κεντρική Εύβοια, περιοχή Χαλκίδας υπάρχουν 22 Α.Δ.Σ όλοι τους με νόμιμα συμβόλαια – Δασικής και καλλιεργήσιμης – έκτασης αγορασμένης προ του 1885. Σκεφτείτε πόσες χιλιάδες μέλη είναι γραμμένοι και πόσοι δικαιούνται ποσοστό συνιδιοκτησίας. Σ΄ αυτούς τι θα πείτε; ότι δεν είστε δασεργάτες καταργούμε τον συν/μο και σας παίρνουμε την περιουσία των προγόνων σας. Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει αυτό έτσι απλά.
    Επανέρχομαι στο πρώτο σχόλιο μας της 7ης Ιανουάριου και Σας λέγω πάλι ότι πρέπει να αποφύγετε την διάλυση των Α.Δ.Σ. και να ασχοληθείτε με την σύνταξη εταιρειών δασεργατών οι οποίοι θα δουλεύουν για λογαριασμό τους, με την σύμφωνη γνώμη των Α.Δ.Σ. και του Δασαρχείου της περιοχής σε μια διαχειριστική μελέτη που θα καλύπτει όλες τις δασικές περιοχές του Δήμου. Η λύση είναι η ίδρυση εταιρειών δασεργατών και όχι η διάλυση των Α.Δ.Σ. για λογαριασμό των δασεργατών.

    Χρήστος Παπαδημητρίου
    Γραμματέας του Δα.Συ.Κ

  • 20 Ιανουαρίου 2012, 00:13 | ΜΗΤΣΑΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Α.Σ.Δ.Α.Δ..ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ

    ΚΑΛΛΑ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΖΗΤΗΜΑ.ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΙ?ΣΠΡΩΧΝΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΣΑΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΚΟΥ ΚΛΗΡΟΥΧΟΥ Η ΑΠΟ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΑΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ.ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΠΕΛΛΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ,ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΒΟΣΚΗ,ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΛΟΤΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΜΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ.(ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΓΕΩΡΓΕΙΑΣ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΝΟΝ 2 ΔΥΟ ΚΛΗΡΩΝ).ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ 7% ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΘΟΜΑΝΟΥΣ.ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΟΡΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΟΜΑΝΟΥΣ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΕΚΤΙΜΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΕ Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΟ ΠΕΝΙΧΡΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΟΥΣ.ΓΙΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ.ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΖΕΤΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ ΤΟΥΣ.ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΤΕ ΑΝΟΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΗΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΤΩΧΟ ΚΟΣΜΟ.

  • 17 Ιανουαρίου 2012, 21:11 | Ντινος

    Συμφωνω και επαξανω με τον φιλο απο τον αδς κυπαρισσιου.Δεν μπορει ο καθε ασχετος εργολαβος που βαζει τον καθε τυχοντα μεσα χωρις ασφαλεια και εμπειρια να υλοτομει τα δαση μας που οι παπουδες μας ειχαν τεραστιες διαμαχες για να τα οριοθετησουν και να τα προστατευσουν.Πραγματικα θα σφαχτουμε με τον καθε τυχοντα που θα μπει μεσα στα ορια μας.Σκεφτητε το καλα αυτο

  • 17 Ιανουαρίου 2012, 01:51 | Δίκτυο Κ.Α.Π.Α.

    Τι πρέπει να γίνει για τους Δασικούς Συνεταιρισμούς, όπως του Αθαμανίου του Νομού Άρτας, όπου οι κάτοικοι ήταν κολλήγοι και αγόρασαν με κόπους και στερήσεις από τον τσιφλικά αυτές τις δασικές εκτάσεις για να αποκτήσουν και την ελευθερία τους.
    Είναι δυνατό σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 49 να τους αφαιρεθεί αυτή η ιδιοκτησία ή να εξαιρεθούν από την διαχείριση της;

    Νομίζουμε ότι μια λύση μπορεί να βασιστεί στους Μεικτούς Συνεταιρισμούς (Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις) που προβλέπονται στο άρθρο 107 ή στους συνεταιρισμούς συλλογικής εκμετάλλευσης γαιών των άρθρων 94-97 ή σε συνδυασμό των δύο, σύμφωνα με τον Ισπανικό Συνεταιριστικό Νόμο.

    Ισπανικός Συνεταιριστικός Νόμος σε πρόχειρη μετάφραση
    http://www.diktio-kapa.dos.gr/ftp/EspaniaCoopLay%20GR.pdf

    με τιμή

    Δίκτυο ΚΑΠΑ

  • 8 Ιανουαρίου 2012, 21:25 | LEYTERHS

    Η παράγραφος 2 , όπως προτείνεται να αντικατασταθεί, εισάγει για πρώτη φορά και τρίτη κατηγορία δασών,τα δάση που τα νέμονται(νόμιμα) τρίτοι, χωρίς να είναι κύριοι. Αυτό αντίκειται στο Δημόσιο συμφέρον. Τα δάση ήσαν ανέκαθεν για το Ελληνικό Κράτος Δημόσια (Εθνικά) ή ιδιωτικά. Υπάρχει και τρίτη κατηγορία, που παρεισέφρυσε διαχρονικά παράνομα, η κατηγορία των διακατεχομένων δασών για τα οποία έχει εκδοθεί σχετική γνωμοδότηση του Ν.Σ.τ Κ που έγινε αποδεκτή , ποιά δάση πρέπει να θεωρούνται νομίμως διακατεχόμενα. Η διακατοχή έχει διευκρινισθεί ότι δεν εξομοιώνεται με νομή (νόμιμη αναγνώριση νομής). Η διάταξη λοιπόν , πρέπει να αρχίζει αναδιατυπούμενη » Εξ αδιαιρέτου κύριοι ή διακάτοχοι…». Η αυτή διάταξη για να λειτουργήσει στην πράξη, επιβάλλεται να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα , να προβλέπεται τακτή προθεσμία συμμόρφωσης από της προσκλήσεως από την οικεία δασική Υπηρεσία και επίσης , να προβλέπεται σε περίπτωση μή συμμόρφωσης, να λειτουργούν οι αυτές διαδικασίες διαχείρισης, που προβλέπει η παρ. 3 του ίδιου άρθρου (άρθρο 19 παρ. 1 του Ν.3208/2003 όπως αντικαθίσταται).

  • 7 Ιανουαρίου 2012, 16:54 | ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ

    ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ
    ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ
    ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ
    mail :Dasyk@in.gr
    Ταχ.Δ/νση : Κυπαρίσσι
    Ταχ.Κωδικας : 34400
    ΕΔΡΑ= ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
    Δήμου Διρφύων@ Μεσσαπίων πληροφ. Παπαδημητρίου Χρήστος
    Α.Φ.Μ. 998943601 τηλ. 6979 533029
    http://www.dasyk.kyparissichalkidas.gr
    www. kyparissichalkidas.gr

    Εάν μπείτε στην ιστοσελίδα του Δασικού Συνεταιρισμού Κυπαρισσίου θα δείτε ότι ο σκοπός της ίδρυσης ήταν και θα είναι η διαφύλαξη της έκτασης και ο περιορισμός μιας πιθανής καταστροφής. Από τα μέλη μας κανείς δεν είναι δασεργάτης αλλά έτυχε οι πρόγονοι μας να έχουν αγοράσει με το υπ΄αριθμ. 3486 /1885 όλη αυτή την έκταση το έτος 1885 την οποία αγαπάμε , πονάμε και καλλιεργούμε. Εάν δείτε την έκταση στην οποία δραστηριοποιούμαστε –αν και είμαστε δίπλα-δίπλα με την ΛΑΡΚΟ- είναι κατάφυτη από πεύκα 30 μέτρων ύψους, περιοχή καταπράσινη και αξιοζήλευτη. Μόνοι μας συντάξαμε μελέτη αντιπυρικής προστασίας, μόνοι μας ανοίξαμε ζώνες πυρασφάλειας, μόνοι μας ανοίγουμε με τα χέρια τα παλαιά μονοπάτια, μόνοι μας κόβουμε και μαζεύουμε τα ξερά κλαδιά μόνοι μας προστατεύουμε και επιτηρούμε το δάσος χωρίς το Κράτος να μας δώσει ένα ευρώ. Το ίδιο συμβαίνει και στα διπλανά χωριά , απλώς δεν έχουν site για να δημοσιοποιήσουν το έργο τους.
    Και έρχεστε Εσείς και λέτε έτσι απλά καταργούνται οι Α.Δ.Σ και ιδρύονται οι Δ.Σ.Ε. με τουλάχιστον 25 δασεργάτες μέλη. Ούτε σε Εμάς ούτε στο διπλανό , ούτε στο παραδιπλανό χωριό υπάρχουν 25 δασεργάτες. Θα πρέπει βάσει του άρθρου 48 να συγχωνευτούν 10 χωριά για να φτιάξουν ένα Συν/μο 25 μελών. Και τι θα γίνει; Θα έλθει ξένος δασεργάτης στην πόρτα του σπιτιού μας να κόψει το πεύκο της αρεσκείας του ; Αυτό που δήθεν θα έχει υποδείξει ο υπάλληλος της Δασικής υπηρεσίας. Θα Μας βάλετε να σκοτωθούμε μεταξύ Μας Κύριε υπουργέ. Ανοίγετε τους ασκούς του Αιόλου καταργώντας τους Α.Δ.Σ.
    Πρόταση μας: Να εκσυγχρονιστούν οι υπάρχοντες Α.Δ.Σ. να είναι τυπικοί σε αποδόσεις ΦΠΑ, Φόρο Εισοδήματος. ΕΤΑΚ κ.λ.π. Όσοι Α.Δ.Σ. δεν μπορούν να τα καταφέρουν ή αρνούνται να τηρούν τα τυπικά να συγχωνεύονται υποχρεωτικά όπως λέτε. Και πολύ σωστό το μέτρο της διαγραφής των μελών άνω των 65-70 ετών. Να γίνουν εταιρείες 10-15 ατόμων με ειδικότητα δασεργάτης οι όποιοι να αναλαμβάνουν τον καθαρισμό των δασών υπό την εποπτεία του δασαρχείου κατόπιν συνεννόησης με τους υπάρχοντες Α.Δ.Σ.
    Κύριε υπουργέ, το πρόβλημα δεν είναι οι υπάρχοντες Α.Δ.Σ. και με την διάλυση αυτών να έχουμε την λύση του, αλλά ο τρόπος δραστηριοποίησή τους. Η λύση θα υπάρξει εάν γίνει διαχειριστική μελέτη όλων των δασικών εκτάσεων που βρίσκονται στα όρια του Δήμου, ολοκληρωμένη και όχι κάθε Συν/μος ξεχωριστά. Έτσι και υποχρεωτικά θέλει δεν θέλει ο Α.Δ.Σ. την ανάλογη χρονική περίοδο που ορίζει η μελέτη να ορίζονται και οι εταιρείες δασεργατών που υπάρχουν για την τήρηση της μελέτης. Έτσι και το δάσος θα προστατευτεί, και όσοι θέλουν να δουλέψουν ως δασεργάτες μπορούν, και οι Συνεταιρισμοί δεν θα έλθουν σε διαπληκτισμούς, και το κυριότερο δεν θα σκοτωθούμε μεταξύ Μας.

    Μετά Τιμής

    Χρήστος

Σχόλια