Άρθρο 44:Παραχώρηση εκμετάλλευσης και βελτίωση δασών σε Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας

Κατά την άποψή μου θα πρέπει με κάποιο τρόπο το δημόσιο , να συνδράμει τους συνεταιρισμούς, ώστε να λειτουργήσουν και ως έμποροι. Με τον τρόπο αυτό οι συνεταιρισμοί θα γίνουν εύρωστοι οικονομικά , θα είναι σε θέση να προμηθεύσουν απ΄ευθείας με φθηνότερη καύσιμη ύλη (καυσόξυλα)την αγορά για να απεξαρτηθούμε όσο γίνεται από το πετρέλαιο και τέλος o έλεγχος της διακίνησης των προιόντων θα είναι πιό ευχερής.
Επι πλέον η ύπαρξη εύρωστων δασικών συνεταιρισμών σημαίνει καλλίτερη και πληρέστερη διαχείριση των δασών.
Η συνδρομή προφανώς θα πρέπει να δοθεί από τις δασικές υπηρεσίες της περιοχής του κάθε συνεταιρισμού και δεν θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στα στάδια της παραγωγής, αλλά και της διάθεσης.

Οι Δασικοί Συνεταιρισμοί Εργασίας και οι Κοινοπραξίες αυτών δραστηριοποιούνται στις δασικές εργασίες και στη διακίνηση, εμπορία, επεξεργασία και μεταποίηση πρωτογενών δασικών προϊόντων.
Ως δασικές εργασίες νοούνται οι υλοτομικές εργασίες και οι εργασίες συγκομιδής, οι εργασίες ανόρθωσης υποβαθμισμένων δασών, τα πάσης φύσεως δασοτεχνικά έργα, οι καθαρισμοί δασών, οι εργασίες ρητινοσυλλογής και συγκομιδής μη ξυλωδών δασικών προϊόντων, οι περιφράξεις δασών και δασικών εκτάσεων για σκοπούς προστασίας, η κατασκευή κορμοδεμάτων και κλαδοπλεγμάτων και λοιπές εργασίες για την εξυπηρέτηση των σκοπών της δασοπονίας. Οι Ενώσεις Δασικών Συνεταιρισμών Εργασίας συνδράμουν με κάθε πρόσφορο μέσο τα μέλη τους – δασικούς συνεταιρισμούς εργασίας – και δραστηριοποιούνται στην διακίνηση, εμπορία, επεξεργασία και μεταποίηση πρωτογενών δασικών προϊόντων των μελών τους.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι θεμελιώδης ρόλος των δασικών συνεταιρισμών είναι να υλοποιούν τις δασικές εργασίες που προκύπτουν από τις οδηγίες δασικής διαχείρισης και προστασίας του δάσους (διαχειριστικές, αντιπυρικές μελέτες, δασικές μελέτες) και να εμπορεύονται δασικά προϊόντα.

Για το σκοπό αυτό στην παρούσα φάση το δημόσιο αναλαμβάνει (όπου υπάρχει προϋπολογισμός) να προκηρύξει τέτοιου τύπου μελέτες κατηγορίας 24. Αυτές τις μελέτες έπειτα ελέγχει κατά την υλοποίησή τους από τους δασικούς συνεεταιρισμούς.

Αν εξειδικευμένοι επιστήμονες δασολόγοι μελετητές είχαν δικαίωμα συμμετοχής στους συνεταιρισμούς ως μέλη, τότε το κόστος για το δημόσιο σε χρόνο και χρήμα θα ελαχιστοποιούνταν. Διότι έτσι οι δασικοί συνεταιρισμοί θα διέθεταν το απαραίτητο επιστημονικό υπόβαθρο για να υποβάλλουν οι ίδιοι μια διαχειριστική μελέτη στη βάση του ορισμού της δασολογίας:

«Αντικείμενο της Δασολογίας είναι η μελέτη του δάσους και του φυσικού περιβάλλοντος από βιολογική, τεχνική, οικονομική και περιβαλλοντική άποψη και η επιστημονική διαχείριση και αξιοποίησή τους με βάση τις αρχές της αειφορίας και της πολλαπλής χρήσης τους με σκοπό την απολαβή όσο το δυνατό περισσότερων προιόντων και υπηρεσιών για τον άνθρωπο, χωρίς το δάσος και το φυσικό περιβάλλον να υποβαθμίζεται ή να καταστρέφεται» (πηγή: ^[1]).

Η αυτοδυναμία των δ. συνεταιρισμών να υποβάλλουν ένα οικονομικό πλάνο διαχείρισης του δάσους θα ικανοποιούσε ταυτόχρονα 3 συνθήκες:
α) ο προφανής στόχος για κερδοφορία του συνεταιρισμού με βάση την αειφορία θα εξυπηρετήσει το οικονομικό όφελος για το Δημόσιο, καθώς περισσότερα κέρδη από εμπορία δασικών προϊόντων θα μπορούν να επιστρέφουν είτε ως φόρος είτε/και ως ένα μικρό % που θα αποδίδεται στη Δασική Υπηρεσία επί των κερδών.
β)η διαφοροποίηση των προϊόντων και η προσαρμογή σε νέες τεχνολογίες όπως η τηλεπισκόπιση και τα GIS, η γενετική βελτίωση δασικών ειδών και η ανάπτυξη νέων καλλιεργειών είναι τα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την επωφελέστερη οργάνωση και διαχείριση των εργασιών, άρα και μια προστιθέμενη αξία. Πιστοποιημένα προϊόντα με σύγχρονες αναγνωρισμένες διεργασίες που οι νέοι επιστήμονες ως μέλη πλέον των συνεταιρισμών θα προσφέρουν.
γ) η προστασία και η αιφορία των δασικών πόρων μαζί με τη συνεταιριστική κουλτούρα υποστηρίζουν τη δασική υπηρεσία στο έργο της ενώ προωθείται η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο σε φάσεις υλοτομίας, συγκομιδής κλπ.

Συμπερασματικά, η δυνατότητα συμμετοχής εξειδικευμένων επιστημόνων δασολόγων-δασοπόνων και με γνώση καλών πρακτικών δασικής διαχείρισης θα δώσει μια εναλλακτική τόσο στη συμπίεση του κόστους διαχείρισης των δασών, όσο και στη προστιθέμενη αξία των πιστοποιημένων διαδικασιών που ακολουθεί το δασικό προϊόν.

Εξυπακούεται ότι τον έλεγχο επί της διαχείρισης θα τον έχει η δασική υπηρεσία και θα υπόκειται πάντα στη δική της έγκριση. Επιπρόσθετα βελτιώνεται η οικονομική βιωσιμότητα των συνεταιρισμών.

16 Ιανουαρίου 2012
Χαιρόμαστε για την πρόθεση δημιουργείας Δασικών Συνεταιρισμών για την καλή διαχείριση και αξιοποίηση των Δασών.
Το ερώτημα είναι..!! Μήπως αρχίζουμε από το τέλος?
Διότι αφενός δεν υπάρχουν Χάρτες των δασικών εκτάσεων της Χώρας,ούτε καν της Αττικής, Και αφετέρου οι υποθέσεις των Οικοδομικών Συνεταιρισμών, με ιδιόκτητα ιδιωτικά Δάση, εκκρεμούν για δεκαετίες στις επιτροπές επίλυσης δασικών αμφισβητήσεων.
Αγοράσαμε μία έκταση 315,50 στρεμμ. Στην περιοχή Μακρυκέθερι Μαρούγκα της περιφέρειας Κινέττας του Δήμου Μεγάρων για τη μεταβίβαση της οποίας καταβάλαμε Φόρο περίπου 5.000.000 δραχμές και για 44 χρόνια δεν μας επιτρέπουν να την καθαρίσουμε, να την περιφράξουμε να την βελτιώσουμε ούτε καν να την περιφρουρήσουμε με αποτέλεσμα να καταντήσει σκουπιδότοπος.
Για ΤΙ Δασικούς Συνεταιρισμους μιλάμε λοιπόν ???

Αλεξάνδρα Νικολαϊδου
Γεν. Γραμματέας ΟΙΚΟΔ.ΣΥΝ/ΣΜΟΥ ΑΡΚΑΔΩΝ & ΛΟΙΠΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ

Στην παρ. 4 του παρόντος αναφέρεται ότι τυχόν διαφωνία ως προς τους όρους της συμφωνίας μεταξύ ιδιοκτήτη και του συνεταιρισμού επιλύεται από τη Διεύθυνση Συντονισμού και Επιθεώρησης (ή τη Γενική Διεύθυνση Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων) της περιφέρειας του δάσους, με την επιφύλαξη της προσφυγής στο διοικητικό πρωτοδικείο.

Σημείωση: να τροποποιηθεί ως εξής:
…μεταξύ ιδιοκτήτη και του συνεταιρισμού επιλύεται σε πρώτο βαθμό από τη Διεύθυνση Δασών του νομού.

ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Θα πρέπει ακόμη να προβλεφθεί-προ της ψήφισης του νόμου-η διαδικασία επιλογής μεταξύ περισσότερων (του ενός) ΔΑ.Σ.Ε., που υποβάλουν αίτημα παραχώρησης για την ίδια συστάδα ή τμήμα.

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ
ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ
e-mail : ^[2]
Ταχ.Δ/νση : Κυπαρίσσι
Ταχ.Κωδικας : 34400
ΕΔΡΑ= ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
Δήμου Διρφύων@ Μεσσαπίων Παπαδημητρίου Χρήστος
Νομού Ευβοίας Γραμματέας ΔΑ.ΣΥ.Κ
Α.Φ.Μ. 998943601 τηλ. 6979 533029
^[3]
www. kyparissichalkidas.gr

Διαβάζοντας εξονυχιστικά το Σχέδιο Νόμου ,την Εισηγητική Έκθεση καθώς επίσης και το Ενημερωτικό Σημείωμα θα δούμε πως από το κάθε άρθρο κάτι λείπει κάτι δεν ταιριάζει κάτι δεν κολάει. Αυτό θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στο παρακάτω κείμενο.
Συγκεκριμένα το άρθρο 47 θα έπρεπε να είναι το άρθρο 1. Εφόσον έχουμε κάτι και το διαλύουμε από εκεί ξεκινάμε και όχι απλά να το αναφέρουμε στα άρθρα ( 47,49). Στο άρθρο 2 εάν τους πειράζει η λέξη ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ας την αποβάλουν ας λεγόμαστε απλά Δασικός , γιατί μας λέτε , ότι το αναγκαστικός έχει μπέρδεμα με το σύνταγμα.
Στο άρθρο 3 μας λέτε για τα 25 τουλάχιστον άτομα δασεργάτες που θα απαρτίζουν τον συνεταιρισμό χωρίς αυτοί να έχουν συμβόλαια αγοράς γης , χωρίς να μας λέτε εάν αυτοί θα κληρονομήσουν δασικές εκτάσεις από το Δημόσιο η΄ εάν θα πέσουν και θα κόβουν μέσα στα δάση που έχουν αγοραστεί νόμιμα προ πολλών ετών από τους προγόνους μας. Σύμφωνα με το άρθρο 5 οι δασεργάτες είναι απλοί άνθρωποι και τώρα Εσείς με τον νέο νόμο τους βάζετε σε περιπέτειες. Τους αλλάζετε τις συνήθειες και θα τους βάλλεται να τσακώνονται με ιδιοκτήτες. ΟΙ ίδιοι υπάρχοντες Δασεργάτες δεν θα θέλουν αυτή την αλλαγή.
Στο άρθρο 44 ούτε κουβέντα για τους υπάρχοντες τίτλους ιδιοκτησίας. Λες και δεν υπάρχουν .Λες και αυτοί καταργήθηκαν με το νόμο. Αλήθεια τι γίνεται με αυτούς τους τίτλους; Τι θα τους κάνουμε; Μήπως ανάλογα με το ποσοστό συνιδιοκτησίας που έχουμε μας δώσουν κάτι; Μήπως θα είναι καλύτερα αλλάζοντας ο νομός , εμείς να μην χρειαστεί να φτιάξουμε ΔΑ.Σ.Ε. και να πουλήσουμε εκτάσεις σε αετονύχηδες; Όλα παίζονται εδώ που φτάσαμε, όλα είναι πιθανά.
Όσον αφορά τα άρθρα 47 και 49 έχω σχολιάσει την 7η και 22α Ιανουάριου του 2012

Για τον Δα.Συ.Κ
Χρήστος

παρ. 2 …….ανατίθενται και εργασίες συντήρησης και βελτίωσης των συστάδων, όπως προβλέπεται από το Διαχειριστικό Σχέδιο, των οποίων παραχωρείται η εκμετάλλευση.
παρ. 3 Εφόσον πρόκειται για δάση που ανήκουν στο Δημόσιο, η παραχώρηση της εκμετάλλευσης (των επιλεγμένων κατά την παρ. 1) συστάδων ή τμημάτων τους γίνεται χωρίς μίσθωμα, ……
γιατί χωρίς μίσθωμα και γιατί στους δασικούς και όχι και σε άλλους από φτωχά κοινωνικά στρώματα???
παρ. 6 Όσες συστάδες ή τμήματα δασών παραχωρήθηκαν, για εκμετάλλευση, σε δασικούς συνεταιρισμούς σύμφωνα με τις παραπάνω παραγράφους και αυτοί για οποιοδήποτε λόγο δεν τα εκμεταλλεύτηκαν, τα εκμεταλλεύονται

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ
ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ
email:Dasyk@in.gr
Ταχ.Δ/νση : Κυπαρίσσι
Ταχ.Κωδικας : 34400
ΕΔΡΑ= ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
Δήμου Διρφύων@ Μεσσαπίων Παπαδημητρίου Χρήστος
Νομού Ευβοίας Γραμματέας ΔΑ.ΣΥ.Κ
Α.Φ.Μ. 998943601 τηλ 6979 533029
^[3]
www. kyparissichalkidas.gr

Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση για το σχέδιο Νόμου , τους πειράζει ο κατακερματισμός των Δασικών Συν/μων σε ολιγομελείς ενώσεις ατόμων εκμεταλλευόμενοι λέει το άρθρο 3 του Ν. 2810/200 επειδή δίνει την δυνατότητα να απαιτούνται μόνο 7 πρόσωπα για σύσταση Δασικού Συν/μου. Επίσης τους πειράζει ότι αυτά τα άτομα δεν είναι δασεργάτες.
Ας τροποποιήσουν το άρθρο 3 και η σύσταση να απαιτεί περισσότερα πρόσωπα , να αφήσουν δε τα μέλη της τοπικής κοινωνίας να αποφασίζουν μαζί με τους συνιδιοκτήτες της δασικής έκτασης.
Δεν μας λένε όμως τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι δασεργάτες σε περίπτωση ψήφισης του νέου νόμου. Μέχρι τώρα ίσχυε η εξής διαδικασία. Για να ανοιχτεί ένας δρόμος μέσα στο δάσος θα έπρεπε με δικά του έξοδα ο Α.Δ.Σ. να συντάξει περιβαλλοντική και οικονομοτεχνική μελέτη . Με δικά του έξοδα θα εκτελούσε την μελέτη με αποτέλεσμα τα κέρδη του Συν/μου ποτέ να μην μοιράζονται στα μέλη. Πάντα γίνονταν έργα μέσα στο δάσος.
Τώρα δηλ. μας λέτε ότι όλα αυτά τα έξοδα θα τα βάζουν οι δασεργάτες από το υστέρημά τους; Τους έχετε ρωτήσει ; Θα φτιάχνουν δηλαδή δρόμους , γεφύρια , προστατευτικά, πεζούλες κ.λ.π. Δεν νομίζω.
Όταν όμως μια δασική έκταση καεί από πυρκαγιά τότε δεν χρειάζεται ούτε περιβαλλοντική ούτε οικονομοτεχνική μελέτη. ΟΙ ξυλοκόποι (οι δασεργάτες) μετά την άδεια υλοτόμησης από το Δασαρχείο και την άδεια εγκατάστασης θα μπουν μέσα στο δάσος και όπου θέλουν θα ανοίγουν δρόμο για να πάρουν ακόμη και το πιο απομακρυσμένο δένδρο. Η περιοχή χωρίς περιβαλλοντική μελέτη γίνετε σεληνιακό τοπίο.
Μήπως αυτό γίνει ; Μήπως στο όνομα του κέρδους δεν μείνει πράσινο πουθενά; Εάν καούν όλα , μπαίνουν οπουδήποτε οι δασεργάτες.
Όλα γι΄αυτούς πλέον. Μετά και από την ζήτηση που έχει το καυσόξυλο;
Λοιπόν για να τελειώνουμε: Αφήστε τα δάση στους Α.Δ.Σ. μετονομάστετους σε Δασικούς σκέτο, δώστε στα μέλη την ευθύνη της προστασίας του δάσους, εκσυγχρονίστε τους εάν θέλετε , δώστε όμως μια υλοποιήσιμη διαχειριστική μελέτη ολοκληρωμένη για όλο το Δήμο. Μόνο έτσι θα σωθούν τα εναπομείναντα δάση. Εάν ισχύσει ο νέος νόμος, όλοι οι συνιδιοκτήτες θα αδιαφορούν για ότι συμβαίνει στο δάσος. Και είναι πολλοί πάρα πολλοί

Για τον Δα.Συ.Κ Χρήστος

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ
ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝ/ΜΟΣ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΥ
email :Dasyk@in.gr Ταχ.Δ/νση : Κυπαρίσσι
Ταχ.Κωδικας : 34400
ΕΔΡΑ= ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ
Δήμου Διρφύων@ Μεσσαπίων Παπαδημητρίου Χρήστος
Νομού Ευβοίας Γραμματέας ΔΑ.ΣΥ.Κ
Α.Φ.Μ. 998943601 τηλ. 6979 533029
^[3]
www. kyparissichalkidas.gr

Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση για το σχέδιο Νόμου , τους πειράζει ο κατακερματισμός των Δασικών Συν/μων σε ολιγομελείς ενώσεις ατόμων εκμεταλλευόμενοι λέει το άρθρο 3 του Ν. 2810/200 επειδή δίνει την δυνατότητα να απαιτούνται μόνο 7 πρόσωπα για σύσταση Δασικού Συν/μου. Επίσης τους πειράζει ότι αυτά τα άτομα δεν είναι δασεργάτες.
Ας τροποποιήσουν το άρθρο 3 και η σύσταση να απαιτεί περισσότερα πρόσωπα , να αφήσουν δε τα μέλη της τοπικής κοινωνίας να αποφασίζουν μαζί με τους συνιδιοκτήτες της δασικής έκτασης.
Δεν μας λένε όμως τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι δασεργάτες σε περίπτωση ψήφισης του νέου νόμου. Μέχρι τώρα ίσχυε η εξής διαδικασία. Για να ανοιχτεί ένας δρόμος μέσα στο δάσος θα έπρεπε με δικά του έξοδα ο Α.Δ.Σ. να συντάξει περιβαλλοντική και οικονομοτεχνική μελέτη . Με δικά του έξοδα θα εκτελούσε την μελέτη με αποτέλεσμα τα κέρδη του Συν/μου ποτέ να μην μοιράζονται στα μέλη. Πάντα γίνονταν έργα μέσα στο δάσος.
Τώρα δηλ. μας λέτε ότι όλα αυτά τα έξοδα θα τα βάζουν οι δασεργάτες από το υστέρημά τους; Τους έχετε ρωτήσει ; Θα φτιάχνουν δηλαδή δρόμους , γεφύρια , προστατευτικά, πεζούλες κ.λ.π. Δεν νομίζω.
Όταν όμως μια δασική έκταση καεί από πυρκαγιά τότε δεν χρειάζεται ούτε περιβαλλοντική ούτε οικονομοτεχνική μελέτη. ΟΙ ξυλοκόποι (οι δασεργάτες) μετά την άδεια υλοτόμησης από το Δασαρχείο και την άδεια εγκατάστασης θα μπουν μέσα στο δάσος και όπου θέλουν θα ανοίγουν δρόμο για να πάρουν ακόμη και το πιο απομακρυσμένο δένδρο. Η περιοχή χωρίς περιβαλλοντική μελέτη γίνετε σεληνιακό τοπίο.
Μήπως αυτό γίνει ; Μήπως στο όνομα του κέρδους δεν μείνει πράσινο πουθενά; Εάν καούν όλα , μπαίνουν οπουδήποτε οι δασεργάτες.
Όλα γι΄αυτούς πλέον. Μετά και από την ζήτηση που έχει το καυσόξυλο;
Λοιπόν για να τελειώνουμε: Αφήστε τα δάση στους Α.Δ.Σ. μετονομάστετους σε Δασικούς σκέτο, δώστε στα μέλη την ευθύνη της προστασίας του δάσους, εκσυγχρονίστε τους εάν θέλετε , δώστε όμως μια υλοποιήσιμη διαχειριστική μελέτη ολοκληρωμένη για όλο το Δήμο. Μόνο έτσι θα σωθούν τα εναπομείναντα δάση. Εάν ισχύσει ο νέος νόμος, όλοι οι συνιδιοκτήτες θα αδιαφορούν για ότι συμβαίνει στο δάσος. Και είναι πολλοί πάρα πολλοί

Για τον Δα.Συ.Κ Χρήστος

Οι αλλαγές στο θεσμικό και οργανωτικό πλαίσιο της εκμετάλλευσης των δημοσίων δασών πρέπει να προηγηθούν κάθε προσπάθειας βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Δασικών Συνεταιρισμών

Δρ. Σ. Γκατζογιάννης, δασολόγος, τ. τακτικός ερευνητής του ΙΔΕ/ ΕΘΙΑΓΕ και ειδικός σε θέματα διαχείρισης δασών και δασικής οικονομίας

(Ανάλυση και προτάσεις αλλαγών και βελτίωσης του υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου σχετικά με τη συμπλήρωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου για τη λειτουργία των δασικών συνεταιρισμών).

Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου ανταποκρίνεται πράγματι στην ανάγκη που υπάρχει σήμερα για αναδιοργάνωση των δασικών συνεταιρισμών της χώρας, αλλά παρακάμπτει το μεγάλο ζήτημα της ασφαλούς λειτουργίας δασικών εκμεταλλεύσεων στα κρατικά δάση της χώρας, η επίλυση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση και για τη λειτουργία των δασικών συνεταιρισμών.

Οι φιλόδοξοι στόχοι που διατυπώνει ο Υπουργός ΠΕΚΑ, κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου στο εισαγωγικό σημείωμά του για το ΣΝ, όπως :
• η δημιουργία εύρωστων, οργανωμένων και ανταγωνιστικών συνεταιρισμών,
• η διασφάλιση εισοδήματος στους δασεργάτες και
• η δραστική βελτίωση του τομέα της διαχείρισης και εκμετάλλευσης των δασών,
δεν μπορούν να επιτευχθούν με μόνη την προϋπόθεση, που αναφέρει ο κύριος Υπουργός, τα δεκαετή ή δεκαπενατετή διαχειριστικά σχέδια, αλλά με την ικανοποίηση πολύ πιο ευρύτερων προϋποθέσεων αποδοτικής λειτουργίας κρατικών εκμεταλλεύσεων στα κρατικά δάση της χώρας.
—————————
(Τα διαχειριστικά σχέδια είναι μόνο δεκαετή και όχι δεκαπεναταετή σύμφωνα με τη δασική νομοθεσία)
—————————
Το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα δεν αφορά μόνο τους δασικούς συνεταιρισμούς, αλλά αυτό καθαυτό το σύστημα δασικής εκμετάλλευσης που εφαρμόστηκε από το 1986 και ισχύει ακόμα σήμερα.

Το ΠΔ 126/86 (κατ’ επιταγή του Ν. 1541/85) που στόχευε στην ανακατανομή εθνικού εισοδήματος υπέρ των ορεινών κατοίκων και προσδιόριζε τη διαδικασία παραχώρησης της εκμετάλλευσης των δημοσίων δασών στους δασικούς συνεταιρισμούς, αποτέλεσε τομή στα δασικά πράγματα και προσδιόρισε καθοριστικά τις εξελίξεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση των δημοσίων δασών. Μέχρι το 1986 τη συνολική ευθύνη εκμετάλλευσης των δημοσίων δασών είχε το κράτος, με την ίδρυση και λειτουργία κρατικών εκμεταλλεύσεων δασών (ΚΕΔ), οι οποίες λειτουργούσαν, ως παραγωγικές μονάδες, σε επίπεδο δασικών συμπλεγμάτων υπό την αποκλειστική ευθύνη των κατά τόπους Δασαρχείων.

Το σύστημα ΚΕΔ (Κρατική Εκμετάλλευση Δασών) που υλοποιούνταν στα δημόσια δάση, περιελάμβανε, όσον αφορά την παραγωγή και διάθεση προϊόντων ξύλου στην αγορά, τις ακόλουθες εργασίες:
1. Εκπόνηση διαχειριστικού σχεδίου, το οποίο ρύθμιζε την υλοτομία δένδρων, τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε αυτές να διενεργηθούν, καθώς και τα παραγόμενα προϊόντα σε κάθε διαχειριστική μονάδα (συστάδα ή Τμήμα) χωριστά.
2. Κατάρτιση ετήσιου προγράμματος υλοτομιών και χρηματοδότηση των εργασιών συγκομιδής.
3. Προσήμανση των προς υλοτομία δένδρων από έμπειρους δασολόγους.
4. Διάνοιξη του δάσους και βελτίωση των εγκαταστάσεων εξωδάσωσης των δασικών προϊόντων και μεταφοράς τους στα κοντινότερα εμπορικά κέντρα.
5. Ανάθεση στους δασικούς συνεταιρισμούς εργασίας των εργασιών συγκομιδής ξύλου, δηλαδή της υλοτομίας δένδρων και τη διαμόρφωσή τους σε προϊόντα ξύλου (τεχνική ξυλεία, καύσιμο ή βιομηχανικό/ για πολτοποίηση ξύλο και της συγκέντρωσης των προϊόντων ξύλου στον πλησιέστερο δασικό δρόμο.
6. Παραλαβή δασικών προϊόντων από το Δασαρχείο, έλεγχος της καλής εκτέλεσης εργασιών συγκομιδής, αμοιβή των δασεργατών και διάθεση των δασικών προϊόντων στην αγορά (από το Δασαρχείο) με διαδικασίες δημόσιου διαγωνισμού και αναχρηματοδότηση της δασικής εκμετάλλευσης.

Με τη διαδικασία αυτή εξασφαλιζόταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο:
– Η εκμετάλλευση του δασικού πλούτου με ταυτόχρονη προστασία του δασικού οικοσυστήματος.
– Η χρηματοδότηση της δασικής εργασίας και το εισόδημα των δασεργατών.
– Η λειτουργία παραγωγικών οικονομικών μονάδων στα κρατικά δάση.
– Ο έλεγχος των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στα δασικά οικοσυστήματα.

Με την είσοδο και εφαρμογή του συστήματος που επέβαλε το ΠΔ 126 από το 1986 και μετά, έχουμε σοβαρότατες και συχνά μη αναστρέψιμες επιπτώσεις τόσο στην παραγωγική διαδικασία και την ορεινή οικονομία και ανάπτυξη, όσο και στα δασικά οικοσυστήματα των κρατικών δασών, όπως :
1) Υποβαθμίστηκε η λειτουργία των δασικών συνεταιρισμών, σε βαθμό μη αναστρέψιμο, όπως αναλυτικά επισημαίνεται και στην εισηγητική έκθεση. Η εξέλιξη αυτή θέτει σήμερα υπό αμφισβήτηση τη δυνατότητα ανασύστασης ή ανασυγκρότησης των ίδιων δασικών συνεταιρισμών. Άλλωστε, πολλοί εξ αυτών δεν επιθυμούν πλέον τη συνέχιση της παραχώρησης σε αυτούς της εκμετάλλευσης των δασών, αλλά την επάνοδό τους στο καθεστώς της αυτεπιστασίας και της λειτουργίας τους ως συνεταιρισμών εργασίας (και όχι παραγωγής).
2) Η εφαρμογή του ΠΔ 126 στέρησε πόρους από το Ταμείο Δασών, γεγονός που οδήγησε και στην πλημμελή λειτουργία του συνολικού συστήματος εκμετάλλευσης των δασών. Με το πρόσχημα της «παραχώρησης της δασικής εκμετάλλευσης» οι δφασικές υπηρεσίες έχασαν κάθε έννοια και δομή παραγωγικών μονάδων και μετατράπηκαν σε απλές δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς την ιδιαίτερη ευθύνη και μέριμνα που χαρακτήριζε παλιά τις δασικές υπηρεσίες για αύξηση και βελτίωση της δασικής παραγωγής.
3) Η κατάσταση αυτή συνοδεύτηκε και από υποβάθμιση της διαδικασίας εκμετάλλευσης των δημοσίων δασών σε όλα τα στάδια παραγωγής που αναφέρθηκαν παραπάνω,όπως:
• Τα διαχειριστικά σχέδια συντάσσονται πλημμελώς με βάση απαρχαιωμένες προδιαγραφές ή δεν συντάσσονται καθόλου και για πολλά δάση έχει σταματήσει πλήρως η παραγωγική διαδικασία.
• Παραγωγικότατες συστάδες εξαιρούνται συχνά από την παραγωγική διαδικασία με το πρόσχημα της υπαγωγής τους στο δίκτυο Natura 2000, εξαιτίας (και μόνο) της αδυναμίας σχεδιασμού της παραγωγής σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που επιβάλλει η οδηγία 92/43 ΕΟΚ.
• Η προσήμανση γίνεται συχνά από μη έμπειρους δασολόγους ή γίνεται πλημμελώς ή και καθόλου, με αποτέλεσμα να χάνεται κάθε έννοια επιστημονικής διαχείρισης των δασών και να χάνεται κάθε δυνατότητα προστασίας και ενσωμάτωσης οικολογικών παραμέτρων στη διαχείριση των δασών.
• Η συγκομιδή και διάθεση δασικών προϊόντων στην αγορά από τους δασικούς συνεταιρισμούς γίνεται με όρους κερδοσκοπίας. Συγκομίζεται πχ. το μέρος μόνο του ξυλώδους όγκου που μπορεί να αποδώσει κέρδος στους συνεταιρισμούς, ενώ το υπόλοιπο παραμένει ανυλοτόμητο ή εγκαταλείπεται να σαπίσει μέσα στο δάσος. Η δασική υπηρεσία για να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή, εφαρμόζει πρόσθετες διαδικασίες χρηματοδότησης των ίδιων των δασικών συνεταιρισμών, για συγκομιδή του ξύλου που δεν έδινε κέρδος στους δασικούς συνεταιρισμούς, και για συμπληρωματική καλλιέργεια των ίδιων των συστάδων που είχε παραχωρήσει ήδη με το ΠΔ126. Με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται επικαλυπτόμενα συστήματα εκμετάλλευσης (παραχώρηση σύμφωνα με το ΠΔ 126 και αυτεπιστασία) στην ίδια συστάδα.
• Η ενέργεια αυτή της ΔΥ, πέραν της καταστρατήγησης βασικών κανόνων διαχείρισης του δάσους, συνδέθηκε και με αδυναμία ελέγχου τόσο της καλής εκτέλεσης των εργασιών συγκομιδής, όσο και με την αδυναμία ελέγχου επιπτώσεων πάνω στα δασικά οικοσυστήματα. Η ανάθεση αλληλοεπικαλυπτόμενων εργασιών στην ίδια συστάδα, ενώ έπρεπε να ελεγχθεί διοικητικά και να σταματήσει από το νεοσύστατο Υπουργείο Περιβάλλοντος, λόγω της αδιαφάνειας που δημιουργεί αλλά και επειδή κινείται στα όρια της δασικής νομοθεσίας και γενικότερα της νομιμότητας, έρχεται το ίδιο το Υπουργείο και στο άρθρο 44 κατοχυρώνει (με την παράγραφο 2) νομοθετικά την ακαταστασία αυτή διατυπώνοντας ότι:
«Στους δασικούς συνεταιρισμούς εργασίας ανατίθενται και εργασίες συντήρησης και βελτίωσης των συστάδων, των οποίων παραχωρείται η εκμετάλλευση».
4) Με την παραχώρηση στους δασικούς συνεταιρισμούς του δικαιώματος πώλησης των δασικών προϊόντων στην αγορά μετατράπηκαν οι δασικοί συνεταιρισμοί σε εμπόρους ξυλείας μέσα σε ένα δύσκολο και διεθνοποιημένο περιβάλλον αγοράς. Χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, χωρίς ενημέρωση, χωρίς επιστημονικό προσωπικό και χωρίς καμία εκπαίδευση και επιμόρφωση οι δασικοί συνεταιρισμοί αποτέλεσαν, όπως ήταν επόμενο, αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εμπόρους και τις βιομηχανίες ξύλου με δυσμενέστατες τελικά επιπτώσεις για την ίδια τη δασική παραγωγή και την εθνική οικονομία συνολικότερα.

Εκτιμάται ότι, κατά την περίοδο 1988 έως σήμερα, και σύμφωνα με τους με τους απολογισμούς δραστηριοτήτων των Δασικών Υπηρεσιών του έτους 2009 (www.ypeka.gr/ΔΑΣΗ/ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ), οι εξελίξεις στη δασική οικονομία ήταν οι ακόλουθες:
– Η συνολική παραγωγή κωνοφόρων και πλατυφύλλων στα Ελληνικά δάση, αντί να αυξηθεί, μειώθηκε κατά 28,2% (από 1.957 χιλ. κ.μ. το 1988 σε 1.261 χιλ. κ.μ. το 2008).
– Η ποιότητα των παραγόμενων δασικών προϊόντων μειώθηκε κατά 14,0% (η συμμετοχή του τεχνικού ξύλου στη συνολική παραγωγή μειώθηκε από το 38,4% που ήταν το 1988 σε 33,0% το έτος 2008).
– Η συνολική ετήσια παραγωγή τεχνικού ξύλου στη χώρα, ενώ είχε αύξουσα πορεία από το 1950 (207 χιλ. κ.μ.) μέχρι το 1986 (873 χιλ. κ.μ.) (αύξηση κατά 321%), ξαφνικά άρχισε να μειώνεται από το 1987, για να φθάσει το 2008 στο επίπεδο των 416 χιλ. κ.μ.(μείωση 52%).
Εξίσου σημαντικές και καταστροφικές για την εθνική οικονομία ήταν και οι επιπτώσεις στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας, δεδομένου ότι:
– Ενώ η συνολική κατανάλωση ξυλείας αυξήθηκε κατά 79% από το 1988 έως το 2004 (από 1688 χιλ. κ.μ. το έτος 1988 σε 3022 χιλ. κ.μ. το έτος 2004), η εγχώρια παραγωγή μειώθηκε κατά 35,7% και η εξαγωγή συναλλάγματος (για την εισαγωγή ξυλείας) αυξήθηκε κατακόρυφα (κατά 424,6%) στο ίδιο διάστημα (από 8.637.041 δρχ. ή 25.347 ευρώ το 1987 σε 107.892 ευρώ το 2004).
(για τα έτη 2004 έως 2008 δεν διατίθενται στοιχεία στους ως άνω απολογισμούς)

Με το παρόν ΣΝ για τους δασικούς συνεταιρισμούς, παρότι γίνεται μια ειλικρινής προσπάθεια βελτίωσης της οργάνωσης και λειτουργίας τους, εντούτοις δεν εξετάζονται και δεν επιλύονται βασικά ζητήματα της λειτουργίας των δασικών συνεταιρισμών, ως συνεταιρισμών παραγωγής και εμπορίας δασικών προϊόντων, και προπάντων δεν αντιμετωπίζονται τα συνολικά ζητήματα της εκμετάλλευσης των δασών, τα οποία παγιδεύουν και τη λειτουργία και την αποδοτικότητα κάθε μορφής δασικών συνεταιρισμών.

Η παραχώρηση της συγκομιδής ξύλου (και όχι της εκμετάλλευσης των δασών, που κακώς ορίζεται έτσι στο άρθρο 44) στους δασικούς συνεταιρισμούς μπορεί βεβαίως να γίνεται και στο μέλλον αλλά με γνώμονα την αποδοτική λειτουργία παραγωγικών δασικών εκμεταλλεύσεων και με τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
 Με πλήρη ανάληψη των εργασιών καλλιέργειας και συγκομιδής μιας εκάστης συστάδας από έναν και μόνο δασικό συνεταιρισμό και όχι με επικαλυπτόμενα συστήματα συγκομιδής (ΠΔ 126, αυτεπιστασία κλπ.)
 Με ανάληψη της ευθύνης καλής εκτέλεσης εργασιών, όχι από τους προέδρους των δασικών συνεταιρισμών, αλλά από εκπροσώπους τους, ικανούς όμως να κατανοήσουν τους κανόνες συγκομιδής και καλλιέργειας των συστάδων και να αναλάβουν τη σχετική ευθύνη, και αυτοί δεν είναι παρά οι δασολόγοι και οι δασοπόνοι που σήμερα είναι άνεργοι ή βρίσκονται εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ.
 Με καθιέρωση υποχρεωτικού μισθώματος ανάλογα με την αποδοτικότητα κάθε συστάδας (λήμματος). Η δωρεάν παραχώρηση της δασικής παραγωγής σε ιδιώτες αγγίζει τα όρια συνταγματικής νομιμότητας και δημιουργεί προνόμια και ανεπιθύμητες μονοπωλιακές καταστάσεις στην παραγωγή και διακίνηση δασικών προϊόντων.
 Το ως άνω μίσθωμα πρέπει να καλύπτει πλήρως τα έξοδα σχεδιασμού της δασικής παραγωγής, όπως πχ. μέρος του κόστους εκπόνησης δασοπονικών μελετών, τα έξοδα οργάνωσης και διεκπεραίωσης εργασιών συγκομιδής που επιβαρύνουν τα Δασαρχεία/ το κράτος (προγραμματισμός, εποπτεία, παραλαβή/ πιστοποίηση και έλεγχος διακίνησης δασικών προϊόντων).
 Με άνοιγμα του επαγγέλματος και εξασφάλιση της δυνατότητας εμπλοκής επιστημονικών κλάδων (δασολόγων και δασοπόνων) στην εκμετάλλευση των δασών.

Η μέχρι τώρα εμπειρία (1987-2011) έδειξε ότι ουδέποτε η πολιτεία εξασφάλισε τους αναγκαίους πόρους για την εκμετάλλευση των δασών, ακόμα και εκεί που εφαρμόστηκε το ΠΔ 126, με αποτέλεσμα και τα Δασαρχεία να μην μπορούν να ικανοποιήσουν βασικές προϋποθέσεις ορθολογικής εκμετάλλευσης των δασών, αλλά και οι δασικοί συνεταιρισμοί να επιχειρούν με μύριες όσες δυσκολίες (χωρίς εξοπλισμό, κατάλληλους δρόμους, τεχνική και επαγγελματική υποστήριξη) να φέρουν σε πέρας ένα τόσο δύσκολο έργο.

Η καθιέρωση μισθώματος πρέπει να λειτουργήσει και ανταγωνιστικά και αυτό μπορεί να συμβεί μόνον εφόσον υπάρχουν και λειτουργούν περισσότεροι του ενός συνεταιρισμοί σε επίπεδο Δήμου ή Περιφέρειας (αν τελικά άλλα φυσικά ή νομικά πρόσωπα δεν έχουν το δικαίωμα συγκομιδής), ώστε να εξασφαλίζεται διαφάνεια/ ανταγωνισμός και να αποφεύγονται μονοπωλιακές καταστάσεις.

Η λειτουργία αποδοτικών κρατικών δασικών εκμεταλλεύσεων με δομή παραγωγικών μονάδων/ κρατικών επιχειρήσεων είναι αναγκαστικός επίσης δρόμος για να διαχειριστούμε τα δάση με τρόπο αειφορικό και να παράγουμε δασικά προϊόντα ικανά να αντιμετωπίσουν τον διεθνή ανταγωνισμό.

Τέλος, με την επικράτηση του ανορθολογισμού στην εκμετάλλευση των δασών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, τα ζητήματα παραγωγής, αλλά και οι δασικοί συνεταιρισμοί «απαλλάχθηκαν» από την ευθύνη προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων σε βαθμό μάλιστα εγκληματικό.

Η μη τήρηση κανόνων προστασίας του δάσους κατά τη συγκομιδή μείωσε το παραγωγικό δυναμικό των δασών και έθεσε σε κίνδυνο ολόκληρη την ορεινή οικονομία, όσο αυτή εξαρτάται από τη δασική ανάπτυξη, αλλά ταυτόχρονα και τα ίδια τα δασικά οικοσυστήματα.

Η απεμπλοκή δε των δασικών συνεταιρισμών από τα ζητήματα αντιπυρικής προστασίας (τόσο κατά την πρόληψη όσο και την καταστολή) που έγινε μετά τη μεταφορά της δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα, στέρησε από το δάσος τον αυτονόητο προστάτη του που δεν είναι άλλος από τον δασεργάτη και τον ορεινό κάτοικο που ζει και εργάζεται μέσα στο δάσος, με αποτέλεσμα τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 και όχι μόνο.
Και στο σημείο αυτό, το συζητούμενο ΣΝ χωλαίνει γιατί αγνοεί πλήρως το ρόλο αυτό των δασικών συνεταιρισμών και δεν τους εντάσσει λειτουργικά στο σύστημα αντιπυρικής προστασίας. Η δυνατότητα ανάθεσης επ’ αμοιβή κάποιων εργασιών πρόληψης δασικών πυρκαγιών που προβλέπει το ΣΝ, παραμένει στο επίπεδο εργολαβίας και μόνο.

Εδώ, αναδύεται βέβαια το πρόβλημα της ασυνέχειας που υπάρχει στο σύστημα της αντιπυρικής προστασίας των δασών, το οποίο αν πρώτα δεν λυθεί, δεν μπορεί να ελπίζει κανείς στην αποτελεσματική δασοπροστασία.
Παρόλα αυτά όμως, θα μπορούσε το ΣΝ να συμπεριλάβει ένα άρθρο θεσμικής και λειτουργικής ένταξης των δασικών συνεταιρισμών τουλάχιστον στο σύστημα πρόληψης δασικών πυρκαγιών που ανήκει στη Δασική Υπηρεσία, καθώς και κάποιες προϋποθέσεις ουσιαστικής εμπλοκής τους στην κατάσβεση.

Λοιπές επισημάνσεις και προτάσεις
• Ανάθεση συγκομιδής ξύλου και όχι της εκμετάλλευσης δασών στους δασικούς συνεταιρισμούς (άρθρο 44 το ΣΝ). Η έννοια της δασικής εκμετάλλευσης είναι ευρύτερη και περιλαμβάνει και υποχρεώσεις/ εργασίες των Δασαρχείων και του κράτους που δεν παραχωρούνται στους δασικούς συνεταιρισμούς.
• Ο ορισμός των δασικών εργασιών στο άρθρο 1 πρέπει να επανεξεταστεί, γιατί δεν μπορεί πχ. να συμπεριλαμβάνει τα «δασοτεχνικά έργα» και ούτε οι ΔΑ.Σ.Ε μπορούν να αναλάβουν την εκτέλεσή τους, όπως ίσως υπονοείται στο ΣΝ. Δασοτεχνικό έργο είναι πχ και η κατασκευή ενός φράγματος ή μιας γέφυρας σε ένα ρέμα μέσα στο δάσος. Αντί του ορισμού είναι καλύτερα να διατυπωθεί με σαφήνεια το αντικείμενο ανάθεσης.
• Οι δασικοί συνεταιρισμοί πρέπει να είναι είτε συνεταιρισμοί εργασίας και να αναλαμβάνουν την εκτέλεση συγκεκριμένων δασικών εργασιών, είτε να είναι συνεταιρισμοί παραγωγής και να έχουν την ευθύνη παραγωγής και πώλησης δασικών προϊόντων. Ο χαρακτηρισμός των ως συνεταιρισμών ειδικού σκοπού ή ως συνεταιρισμών εργασίας που αναλαμβάνουν όμως την ευθύνη παραγωγής και πώλησης δασικών προϊόντων δεν διευκολύνει την επιλογή του κατάλληλου μοντέλου οργάνωσης και διοίκησής τους.
• Η σύμπραξη των δασικών συνεταιρισμών με συνεταιρισμούς καταναλωτών πρέπει να αποσαφηνιστεί από πλευράς αναγκαιότητας και στόχων.
• Οι αλλαγές στο σύστημα της εκμετάλλευσης των κρατικών δασών πρέπει να προηγηθούν ή έστω να συνοδεύσουν το εν λόγω σχέδιο νόμου, και να εστιαστούν στην οργάνωση των δασικών υπηρεσιών και την εύρυθμη λειτουργία ΚΕΔ,οι οποίες πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι κατάλληλα στελεχωμένες, να έχουν εξασφαλισμένες πιστώσεις, να διαθέτουν σχέδιο και ετήσιο πρόγραμμα εργασιών, να εκδίδουν ετήσιους οικονομικούς απολογισμούς και να διοικούνται με κριτήρια διαφάνειας, αξιοκρατίας και εντιμότητας.

Στο άρθρο 44 πρέπει να προβλέπεται εάν θα επιτρέπεται η παραχώρηση περισσοτέρων της μιας συστάδος σε έναν ΔΑΣΟ.
Ακόμα πρέπει να προβλέπεται εάν θα επιτρέπεται η παραχώρηση μιας συστάδος σε περισσότερους του ενός ΔΑΣΙΚΩΝ Σ/ΣΜΩΝ. Εάν ναι, τότε δημιουργείται το ερώτημα, «πως θα πρέπει να γίνεται ο διαχωρισμός κατά χώρο της συστάδος, δεδομένου ότι η συστάδα είναι η μικρότερη διαχειριζόμενη μονάδα του δάσους, σύμφωνα με τις διαχειριστικές μελέτες και δεν μπορεί πλέον να διαιρεθεί».

ΘΕΜΑ: «ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΔΑΣΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ»
Υποβάλλουμε προτάσεις – απόψεις για το σχέδιο νόμου περί Δασικών συνεταιρισμών ως ακολούθως:

Άρθρο 44: Η παραχώρηση της εκμετάλλευσης να γίνεται στην ένωση η οποία μπορεί να εγκαθιστά τους συνεταιρισμούς μέλη είτε σε μία συστάδα, είτε και σε διαφορετικές συστάδες λόγω της ιδιομορφίας των δασικών εκτάσεων. Επίσης να υπάρχει δικαίωμα προτίμησης στην ανάθεση των δασικών εργασιών με σειρά προτεραιότητας και κριτήριο την εντοπιότητα.

Προτείνουμε η παραχώρηση της εκμετάλλευσης να γίνεται στην ένωση η οποία μπορεί να εγκαθιστά τους συνεταιρισμούς μέλη είτε σε μία συστάδα, είτε και σε διαφορετικές συστάδες λόγω της ιδιομορφίας των δασικών εκτάσεων. Επίσης να υπάρχει δικαίωμα προτίμησης στην ανάθεση των δασικών εργασιών με σειρά προτεραιότητας και κριτήριο την εντοπιότητα.

θεωρούμε πως η παραχώρηση της εκμετάλλευσης θα πρέπει να γίνεται στην ένωση η οποία να μπορεί να εγκαθιστά τους συνεταιρισμούς μέλη είτε σε μία συστάδα, είτε και σε διαφορετικές συστάδες λόγω της ιδιομορφίας των δασικών εκτάσεων. Επίσης να υπάρχει δικαίωμα προτίμησης στην ανάθεση των δασικών εργασιών με σειρά προτεραιότητας και κριτήριο την εντοπιότητα.

Η αξιοποίηση των δασικών πόρων της χώρας -στο οριακό πλέον σημείο στο οποίο έχει περιέλθειο κοινωνικός & οικονομικός ιστός-, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της τοπικής & εθνικής οικονομίας. Δυστυχώς, τα μέχρι σήμερα μοντέλα διαχείρισης-εκμετάλλευσης των δασοκομικών προϊόντων σε εθνικό επίπεδο, είχαν σαν αποτέλεσμα την απαξίωση του ελληνικού ξύλου στην καταναλωτική συνείδηση. Προκειμένου να αναστραφεί η υπάρχουσα κατάσταση και με δεδομένη την πολιτική βούληση για την αλλαγή του καθεστώτος διαχείρισης των παραγωγικών δασών, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εξής:
α) Έγκαιρη σύνταξη των διαχειριστικών μελετών, με επί τόπου επισκέψεις στις προς υλοτόμηση περιοχές, με στόχο την αποφυγή υπερεκτιμήσεων η και υποεκτιμήσεων τις περισσότερες φορές του λύματος.
Η ανάγκη επιμήκυνσης του χρόνου υλοτομίας είναι κάτι που έχει επισημανθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια από όλους τους εμπλεκόμενους με το συγκεκριμένο αντικείμενο (Δασική Υπηρεσία, Ειδικοί Επιστήμονες, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ξυλείας, κλπ.) και η μη εφαρμογή της έχει κυρίως να κάνει με δύο ζητήματα:
• Το πρώτο είναι η βασική υποδομή (και κυρίως το κλείσιμο των δασικών δρόμων μετά τις πρώτες βροχές) και
• το δεύτερο η υποδομή, ο εξοπλισμός και η αντιμετώπιση του προβλήματος εκ μέρους των υλοτόμων.
Επιπλέον θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από τη ρίκνωση (συρρίκνωση) της στρογγυλής ξυλείας, δεδομένου ότι η ογκομέτρηση της στρογγυλής ξυλείας γίνεται αμέσως μετά την υλοτομία, με αποτέλεσμα να υπάρχει απόκλιση από την ποσότητα η οποία καταλήγει στις επιχειρήσεις της τάξης του 3,00%, δημιουργώντας πρόσθετη επιβάρυνση στη λειτουργία τους.

β) Με τον τρόπο με τον οποίο διακινείται σήμερα η στρογγυλή ξυλεία, οι τιμές διαμορφώνονται ουσιαστικά ανάλογα με τις διαθέσεις και την πολιτική (?)των Δασικών Συνεταιρισμών. Δεν είναι για παράδειγμα λίγες οι φορές που, οι ίδιοι οι Συνεταιρισμοί, για τις ίδιες ποσότητες και ποιότητες στρογγυλής ξυλείας, προσφέρουν το προϊόν τους σε τιμές που μπορεί να έχουν διακύμανση μεγαλύτερη από 15% από έτος σε έτος.
Η πραγματικότητα αυτή οδηγεί συνήθως σε ένα ατελείωτο «παζάρι» με τους επιχειρηματίες, οι οποίοι και εισπράττουν όλο το βάρος αυτών των αυξομειώσεων. Η δεδομένη και ετήσια λοιπόν διαδικασία «παζαριού» με τους Δασικούς Συνεταιρισμούς, σημαίνει πρακτικά ότι οι επιχειρηματίες δεν γνωρίζουν στην αρχή της χρονιάς τις τιμές στις οποίες θα πουλήσουν τα τελικά τους προϊόντα. Με άλλα λόγια, επειδή δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη λογική διαμόρφωσης των τιμών της στρογγυλής ξυλείας, είναι πρακτικά αδύνατον να δεσμευτεί ένα πριστήριο για τις τιμές των τελικών προϊόντων του που θα διαθέτει στην επόμενη χρονιά. Εκτός όμως από τις τυχαίες αυξομειώσεις των τιμών, υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα και με το κόστος και τα περιθώρια κέρδους των Δασικών Συνεταιρισμών. Τα ποσοστά αυτά είναι τεράστια σε σχέση με την εργασία που παρέχεται, και στην ουσία δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση με τα ποσοστά κέρδους που μπορούν να έχουν οι μονάδες που κατεργάζονται αυτήν την ξυλεία, και οι οποίες είναι επιπλέον υποχρεωμένες να επενδύσουν σε μηχανολογικό εξοπλισμό, σε κεφάλαια κίνησης, να διατηρούν έστω και υποαπασχολούμενο το εργατοτεχνικό τους προσωπικό κλπ. Επιπλέον, η «ευνοϊκή» μεταχείριση των Δασικών Συνεταιρισμών που στο πλαίσιο των πολιτικών ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος των κατοίκων-μελών των συνεταιρισμών των ορεινών περιοχών, όπως αυτές ίσχυσαν τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, ενίσχυσαν τη θέση των συνεταιρισμών στην υλοτόμηση των δασικών εκτάσεων, χωρίς όμως να επιφέρουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα στις τοπικές οικονομίες. Σημαντικότεροι παράγοντες για την εξέλιξη αυτή ήταν αφενός μεν η δημιουργία πολυάριθμων συνεταιρισμών με λίγα μέλη κι αφετέρου η πολύ μικρή συμμετοχή των μελών στις υλοτομίες, που σε πολλές περιπτώσεις επιβεβαιώνεται από την απασχόληση μη μελών κατά την εξέλιξη των δασικών εργασιών. Παρ’ όλα αυτά όμως οι δασικοί συνεταιρισμού ακόμη και σήμερα και παρ’ όλες τις ενέργειες ενίσχυσης του έργου τους τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια (Κ.Π.Σ. & Εθνικά Προγράμματα) συνεχίζουν να λειτουργούν «ηγεμονικά», με δυσάρεστες συνέπειες στην εκμετάλλευση του δασικού πλούτου. Για το λόγο αυτό θα πρέπει τόσο η Κεντρική Διοίκηση, όσο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση να επανεξετάσουν τις διαδικασίες απευθείας παραχώρησης των υλοτομιών στους δασικούς συνεταιρισμούς, αφού έχουν εκλείψει ουσιαστικά τα κοινωνικά κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγονταν έως και σήμερα, έτσι ώστε να εκλείψει το μονοπωλιακό καθεστώς που έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί εις βάρος της ανάπτυξης της δασικής παραγωγής και κατ’ επέκταση του οικονομικού οφέλους από την αξιοποίηση της.

γ)Δεδομένης της έλλειψης προδιαγραφών ταξινόμησης της στρογγυλής ξυλείας που υλοτομείται στα δασικά συμπλέγματα και δάση της Ελλάδας, τα τελικά προϊόντα της δασικής παραγωγής δεν τυγχάνουν την αναγνώριση της αγοράς κι ως εκ τούτου η τιμή διάθεσή τους παραμένει σε χαμηλά επίπεδα και δεν ανταποκρίνεται στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά.
Με βάσει τα παραπάνω θα πρέπει να υπάρξει άμεση ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Προδιαγραφής EN 1927-1 (2007) για την ποιοτική ταξινόμηση της στρογγυλής ξυλείας ελάτης κι ερυθρελάτης στην Ελληνική Νομοθεσία.

Έχω την άποψη ότι πρέπει να γίνουν οι εξής αλλαγές – διορθώσεις -συμπληρώσεις.
α) στην παρ 1 να αλλάξει ο όρος »τρόπος εκμετάλλευσης » σε τρόπος υλοτομίας αφού για υλοτομίες πρόκειται.
β)Στην παρ 3 να προβλεφθεί προτεραιότητα με την σειρά Δήμος – Νομός – Περιφέρεια – Αποκεντρωμένη Διοίκηση – Επικράτεια.
γ) Στην παρ 4 Η διφωνία να επιλύεται με αιτιολογημένη απόφαση του Δ/ντη Δασών του Νομού μετά από εισήγηση του Δασάρχη της περιφέρειας του δάσους με την επιφύλαξη προσφυγής στο Διοικητικό Πρωτοδικείο εντός μηνός από την έκδοση της απόφασης.
δ) Με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν θίγονται οι προβλεπόμενες από τον Δασικό κώδικα παραχωρήσεις ή μισθώσεις άλλων καρπώσεων (ρητίνης κλπ)

Στο άρθρο 44 στην παράγραφο 3 έχουμε να προτείνουμε την συμπλήρωση με:
Στην παραχώρηση εκμετάλλευσης, να δίδεται προτεραιότητα στους δασικούς Συνεταιρισμούς που έχουν έδρα, ίδια με την γεωγραφική ενότητα στην οποία ανήκουν τα διαχειριζόμενα δάση, να ακολουθεί η προτίμηση δασικών συνεταιρισμών όμορων γεωγραφικών διαμερισμάτων και ακολούθως των πλέον απομεμακρυσμένων.
Επίσης, με δεδομένο το έντονο μορφολογικό ανάγλυφο της περιοχής μας αλλά και της χώρας, στο άρθρο να προστεθεί:
Στην παραχώρηση εργασίας, θα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η ύπαρξη ζώων, (μεταφοράς και σύρσης) στα πάγια περιουσιακά στοιχεία του συνεταιρισμού.

Δασικός Συνεταιρισμός Λεχόβου
ΔΑ.ΣΥ.Λ
Λέχοβο-Φλώρινας
Τ.Κ.: 53073
Πληροφορίες: Τζουβάρας Παναγιώτης
Τηλ:6974478777
Άρθρο 44:Παραχώρηση εκμετάλλευσης και βελτίωση δασών σε Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας
Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου να εφαρμόζονται και στους Ο.Τ.Α.

Η παραχώρηση της εκμετάλλευσης των δασών που ανήκουν στο Δημόσιο να γίνεται αποκλειστικά στους Δ.Α.Σ.Ε. που η έδρα τους είναι στο δάσος που παραχωρείτε.