Άρθρο 01: Σκοπός

Σχόλιο επάνω στο όνομα του Εθνικού Πάρκου.
Προτείνω να ονομάζεται ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ-ΔΕΛΦΩΝ.
Στα Αγγλικά αυτό θα ήταν The Parnas-Delfi National Park. Το όνομα αυτό έχει σίγουρα την σημειολογία του, και ισχυρότερη διεθνή ακτινοβολία. Ας μην ξεχνάμε ότι η προστασία του αισθητικού τοπίου και του δάσους στην κοιλάδα των Δελφών ανάγκασε ακόμη και την χουντική κυβέρνηση να απαγορεύσει εκεί την εξόρυξη βωξίτη. Και βέβαια αυτό είχε γίνει με πίεση και από Διεθνείς Οργανισμούς. Είναι η παρουσία των Δελφών που βοηθά την προστασία πανίδος και χλωρίδος στην περιοχή.

ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ Κ.Λ.Π. Η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΡΩΤΗΘΗΚΕ,ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΒ ΞΕΡΟΥΜΕ; ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΩ.

Πολύ καλό, το ζητούμενο είναι να έχει όσο γίνεται διευρυμένα όρια και αν είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε Εθνικό Δρυμό.

Συμφωνώ με την πρόταση για την ονομασία του σε ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ-ΔΕΛΦΩΝ.
Στα Αγγλικά αυτό θα ήταν The Parnas-Delfi National Park.Η περιοχή έχει ανάγκη ενίσχυσης του brand name όπως τονίζουν τόσο η Τ.Α.,οι φορείς αλλά και ΠΣΤΕ τόσο σε πρόσφατες μελέτες όσο και σε κατα καιρούς προτάσεις.Ενισχυτικό επιχείρημα αποτελεί η περοσπάθεια που γίνεται για ήπια τουριστική ανάπτυξη και οι νέες κατευθύνσεις του σχετικού ΝΣ για τον ¨τουρισμό υπαίθρου»

Η σημειολογία στην ονομασία του πάρκου ασφαλώς και είναι ιδιαιτέρως σημαντική και προσωπικά δεν θα είχα καμιά επιφύλαξη, γνωρίζοντας την βαρύτητα που φέρει το όνομα των Δελφών στο εξωτερικό , ότι ονομάζοντας το DELPHI-PARNAS NATIONAL PARK θα γινόταν από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη. Βασική προϋπόθεση για την ονοματοδοσία αυτή θα ήταν η συμμετοχή η όχι της Δημοτικής Κοινότητας Δελφών στην διαχείριση του Πάρκου . Ας μην ξεχνάτε ότι στην νοτιοδυτική πλευρά του πάρκου που γνωρίζω καλά, τόσο η πυροπροστασία όσο και ο καθαρισμός γίνεται αποκλειστικά από την Δημοτική κοινότητα Δελφών. Ο επίσημος φορέας ??????????????????

Μονο που ο Σκοπος δεν εξυπηρετηται απο τα προτεινομενα αρθρα στο συνολο τους. Ενας σημαντικος φυσικος κ πολιτιστικος πορος που ηταν παντοτε απο την εποχη των προτογονων ανθρωπων ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΗΣ
«προστατευεται» με των αποκλεισμο του ανθρωπου κ των δραστηριοτητων του απο αυτον.Προκειται για μνημειο οικοφασιστικης αντιληψης!! Ουτε λεξη για την εγκατεστημενη τουριστικη κ οικιστικη δραστηριοτητα, απορω , δεν το διαβασε κανεις εκ των πολιτικων προισταμενων του ΥΠΕΚΑ η ενδιαφερονται στα πλαισια της μνημονιακης τακτικης τηνκαταστροφη καθε δραστηριοτητας κ την παραδοση στην εκμεταλευση των μεγαλων συμφεροντων(κ γιατι οχι ναχουν κ τα καταλληλα ανταλαγματα)Καταστρεφεται με το προτεινομενο διαταγμα ενας σημαντικος τουριστικος πορος της ευρυτερης τοπικης κοινωνιας κ μας μιλανε για αηφορα αναπτυξη -( μονο στα ονειρα τους θα την δουν αυτη)
Το διαταγμα πρεπει να αποσυρθει και οι συντακτες του να ζητησουν συγνωμη απο τους πολιτες.

Στέλιος Σχοινάς
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός
Καραϊσκάκη 103
Ιτέα Φωκίδος ΤΚ 33200
Τηλ. 22650-32101 ΦΑΞ 22650-34159
Email: ^[1]

Συμμετοχή στην Δημόσια Διαβούλευση για τον Παρνασσό
«ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ-ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ»

Ιτέα 26 Μάιου 2012

Ο σκοπός του σχεδίου Π.Δ. είναι η
θεσμοθέτηση διαδικασιών και μέτρων για την εξασφάλιση της αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου, αρχαιοτήτων, πολιτιστικής κληρονομιάς και φύσης στο πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης.

ΣΧΟΛΙΑ:
Μέσα στην οριοθέτηση του Εθνικού Πάρκου, όπως αυτή φαίνεται στον χάρτη που την συνοδεύει, δεν είναι ορατή η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος από χιλιάδες κατασκευές, στην πλειονότητά τους αυθαίρετες, ώστε να δίνεται ουσιαστική δυνατότητα έκφρασης άποψης και πραγματικής συνεισφοράς στην διαβούλευση.

Γνωρίζοντας την περιοχή, η υπάρχουσα οικοδόμηση, αυθαίρετη ή μη, είναι τελείως αντίθετη με το πνεύμα του σχεδίου Π.Δ. Οι κατασκευές αυτές δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στην φυσικότητα του τοπίου και, σύμφωνα με το Σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος, πρέπει να απομακρυνθούν.

Η ελληνική πραγματικότητα έχει δείξει ότι η πολιτεία είναι ανίκανη να προστατέψει τον εθνικό της πλούτο, πολλές φορές ηθελημένα, με αποτέλεσμα να καταντά ανώφελη η θεσμοθέτηση θεωρητικά σωστών διαταγμάτων τα οποία στην πράξη δεν γίνονται σεβαστά, με αποτέλεσμα η βούληση για την προστασία του περιβάλλοντος να μένει μόνον στις ανακοινώσεις και τα διατάγματα, εκθέτοντας διεθνώς την χώρα μας για ακόμη μία φορά.

Επειδή η προστασία του Εθνικού Πάρκου Παρνασσού αποτελεί πολύ σοβαρή υπόθεση για το καταρρακωμένο κύρος της χώρας μας, πρέπει κάποτε να εξασφαλίσουμε τους μηχανισμούς υλοποίησης για την πραγμάτωση του σκοπού, ώστε οι πολίτες (ανεξάρτητα από την προσωπική τους άποψη) να νιώσουν ότι ζουν σε ευνομούμενο κράτος και οι διάφοροι Τοπικοί Άρχοντες ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούν την παρανομία για πολιτικό ή άλλο προσωπικό όφελος, εις βάρος της πραγματικής προόδου της χώρας μας.
1. Πρέπει η οριοθέτηση του Εθνικού Πάρκου να γίνει σε δορυφορική αποτύπωση ώστε να φαίνονται τα χιλιάδες κτίσματα (αυθαίρετα ή μη) που περιέχονται σ΄ αυτή για την αποτελεσματικότερη έκβαση της διαβούλευσης.
2. Για την υλοποίηση της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος πρέπει να εξασφαλιστεί η απομάκρυνση των χιλιάδων κτισμάτων που δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στο πνεύμα και την λειτουργικότητα του Εθνικού Πάρκου, από την Ειδική Υπηρεσία Κατεδάφισης Αυθαιρέτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αφού οι τοπικές υπηρεσίες δεν διαθέτουν τον απαραίτητο τεχνικό εξοπλισμό αλλά και την βούληση να υλοποιήσουν ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα.
3. Μόνον το γεγονός της απομάκρυνσης χιλιάδων κατασκευών που δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα στην πρακτική εφαρμογή του σκοπού του Εθνικού Πάρκου, πέρα από τα μέσα και την βούληση, απαιτεί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
4. Διεθνώς τα εθνικά πάρκα είναι περιοχές που αποτελούνται από γη, θάλασσα, ποτάμια, λίμνες, στις οποίες περιέχονται ένα ή περισσότερα οικοσυστήματα που έχουν παραμείνει άθικτα, ή έχουν ελάχιστα τροποποιηθεί από την ανθρώπινη παρέμβαση και πρέπει να προστατευθεί η φυσική εξέλιξη της διατήρησής τους. Με ειδικές διατάξεις επιδιώκεται η προστασία των περιοχών αυτών από την ανθρώπινη παρέμβαση και ρύπανση.

Επειδή η προς θεσμοθέτηση περιοχή του Εθνικού Πάρκου Παρνασσού έχει τροποποιηθεί τα μέγιστα από την ανθρώπινη παρέμβαση με χιλιάδες οικοδομές, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός αυτό γιατί:

Είναι απόλυτα λογικό οι κάτοικοι της περιοχής να αγανακτήσουν από μακροχρόνιες ατέρμονες διαδικασίες υλοποίησης ενός σχεδίου προστασίας, εκφυλίζοντας με τον τρόπο αυτό, τον κατά τα άλλα, πολύ σοβαρό στόχο της προστασίας της φυσικής κληρονομιάς μας και της διατήρησης της οικολογικής ισορροπίας.
Στην περίπτωση αυτή υπεύθυνοι δεν θα είναι οι κάτοικοι που δικαιολογημένα θα αντιδράσουν, βλέποντας, για άλλη μια φορά στη δύσμοιρη χώρα μας, να θεσμοθετούνται περιοριστικά μέτρα, χωρίς κανένα χρονικό προγραμματισμό και χωρίς ΣΟΒΑΡΗ μελέτη των μηχανισμών υλοποίησης.

Έχω την αίσθηση ότι και αυτό το διάταγμα ακολουθεί την γνωστή πεπατημένη της ανοργανωσιάς του ελληνικού κράτους διότι οι χρονικοί προγραμματισμοί που περιέχει είναι τελείως ανεφάρμοστοι και διότι βασίζεται σε μη ρεαλιστικούς μηχανισμούς υλοποίησης.

Προβλέπει μηχανισμούς υλοποίησης που θεωρητικά έχουν την δυνατότητα να δραστηριοποιηθούν αλλά στην πράξη δεν μπορούν (Αρμόδιες Υπηρεσίες του Δημοσίου).
Η διεθνής εμπειρία λέει ότι η προστασία του περιβάλλοντος συμφέρει οικονομικά αρκεί να μην εκφυλισθεί από ανεπαρκείς ή ανεφάρμοστες θεσμοθετήσεις και μηχανισμούς υλοποίησης.

5. Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό στοιχείο που θα ενεργήσει αρνητικά εις βάρος των ορθών στόχων που θέτει το σχέδιο του Π.Δ.

Σχεδόν όλοι οι Θεσμικοί Τοπικοί Παράγοντες αντιδρούν στο σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος έχοντας στο μυαλό τους τις πολιτικές και οικονομικές συνέπειες που θα έχει στη περιοχή η «αλλαγή χρήσης» των οικονομικών συμφερόντων που ίσχυαν μέχρι σήμερα και βασίζονταν στην ανεξέλεγκτη και αυθαίρετη οικοδόμηση .

Από τον ορισμό του Εθνικού Πάρκου προκύπτει αβίαστα ότι η προστασία του βασίζεται σε αρχές τελείως αντίθετες από εκείνες που εδράζονται στην οικοδομική δραστηριότητα και γενικά στην οικονομική ανάπτυξη με βασικά έσοδα προερχόμενα από τις κατασκευές.

Για την ομαλή εξέλιξη και την επίτευξη της προστασίας του Εθνικού Πάρκου Παρνασσού, με την απαραίτητη συναίνεση των κατοίκων της περιοχής, πρέπει Κεντρικές και Περιφερειακές Δημόσιες Αρχές να συζητούν στην ίδια γλώσσα. Μέχρι σήμερα το υπεύθυνο για την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος Υπουργείο προσπαθεί να θεσμοθετήσει, με τις όποιες αδυναμίες που αναφέρθηκαν, τους περιορισμούς για την προστασία του Εθνικού Πάρκου Παρνασσού, οι δε Θεσμικοί Τοπικοί Παράγοντες, σχεδόν στο σύνολό τους, έχουν στο μυαλό τους την μέχρι σήμερα οικονομική ανάπτυξη της περιοχής που βασίζονταν στις πωλήσεις οικοπέδων, στην ανέγερση αυθαίρετων κατασκευών κ.λ.π.

Δηλαδή η Κεντρική Εξουσία και οι Τοπικοί Θεσμικοί Παράγοντες δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, δεν συνεννοούνται επάνω στις ίδιες, διεθνώς αναγνωρισμένες βάσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται τεράστια σύγχυση στους πολίτες που πολλά ακούνε και αδυνατούν να καταλάβουν το παραμικρό.

Επειδή η επιβίωση των κατοίκων της περιοχής αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα, είναι λογικό να αντιδρούν στα περιοριστικά μέτρα προστασίας του Εθνικού Πάρκου, τα οποία θα αλλάξουν τον τρόπο ανάπτυξης της περιοχής.

Είναι λογικό η ενδεχόμενη μακροχρόνια υλοποίηση του νέου τρόπου ανάπτυξης της περιοχής να αγανακτήσει τους κατοίκους στους οποίους, πέρα από τις όποιες προστασίες του φυσικού περιβάλλοντος, πρέπει να δοθεί διέξοδος που να τους επιτρέπει να ζήσουν τις οικογένειές τους.

6. Προς αποφυγή περαιτέρω ασαφειών το Προεδρικό Διάταγμα οφείλει όλες τις οριοθετήσεις να τις καθορίσει με συντεταγμένες.

O Εθνικός Δρυμός του Παρνασσού ιδρύθηκε το 1938, καλύπτει 3.812εκτ. και η περιφερειακή του ζώνη (5000εκτ. περίπου) περιλαμβάνει ένα οροπέδιο (Λιβάδι), κρημνώδη βραχώδη κομμάτια σε χαμηλότερο ύψος και γυμνούς ψηλούς ορεινούς οικότοπους. Ο Δρυμός και όλο το βουνό έχουν όμορφη θέα, που χαίρονται οι επισκέπτες της αρχαιολογικής τοποθεσίας των Δελφών και οι επισκέπτες που κάνουν χειμερινά αθλήματα.
Ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού είχε και διατηρεί σημαντική δυνατότητα να αναπτύξει οφέλη αναψυχής, εκπαίδευσης, έμπνευσης, πολιτισμού, ταυτόχρονα με την παρουσία της αρχαιολογικής τοποθεσίας των Δελφών και των χιονοδρομικών αθλημάτων.
Η βλάστηση στον Παρνασσό φέρει έντονα τη σφραγίδα της έντονης ανθρώπινης επέμβασης στο πέρασμα των αιώνων. Οι εναλλασσόμενες βιοκλιματικές και γεωλογικές συνθήκες συνετέλεσαν στη διατήρηση της υπάρχουσας ποικιλότητας της βλάστησης.
Η βάση της παραγωγικής δραστηριότητας της περιοχής κατά τις τελευταίες δεκαετίες είναι η τουριστική αξιοποίηση. Θα περίμενε λοιπόν κανείς, τουλάχιστον για τη ζώνη Γ, την ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης (φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον) στο σχεδιασμό και τον προσδιορισμό των ορίων της οικιστικής ανάπτυξης υπό το πρίσμα της αρχής της αειφορίας.
Η έννοια της αειφορίας τερμάτισε την ιδεοληψία της οικονομικής ανάπτυξης σαν εμμονή στην μονομερή οικονομική μεγέθυνση, είναι πολυδιάστατη και έχει δεχτεί κατά καιρούς πολλαπλές ερμηνείες. Παρόλο που τις τελευταίες δεκαετίες η έννοια αυτή έχει διαδοθεί και αφομοιωθεί ευρέως από τους περισσότερους επιστημονικούς κλάδους, η αφετηρία της βρίσκεται στους κόλπους της οικολογίας και ορίζεται ως η διαρκής, συνεχιζόμενη ύπαρξη και ανανεωσιμότητα του περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια -και με καθαρά οικολογικούς όρους- η αειφορική προσέγγιση βασίζεται στην αξιοποίηση των φυσικών πηγών με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίζεται η ποιότητα και η ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. Αντίστοιχα η αειφόρος ή βιώσιμη ανάπτυξη περιγράφεται ικανοποιητικά από το τρίπτυχο «Περιβάλλον – Οικονομία – Κοινωνία». Προκειμένου λοιπόν μία περιοχή να είναι βιώσιμη, πρέπει να ικανοποιεί ένα φάσμα προϋποθέσεων που σχετίζονται με οικολογικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες.
Το διάταγμα που παρουσιάζεται εδώ, όπως αναφέρεται και στο σχέδιο ΠΔ, βασίζεται στην υπάρχουσα Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη Εθνικού Δρυμού Παρνασσού. Η μελέτη αυτή, ανεξάρτητα του χρόνου υπογραφής της, έχει εκπονηθεί το 1993, όταν οι συνθήκες στην περιοχή ήταν σημαντικά διαφορετικές, αναφέρεται σ’ ένα φυσικό οικοσύστημα που, σε μεγάλη έκταση του είναι ριζικά διαφοροποιημένο με αποτέλεσμα το ΠΔ να αγνοεί επιδεικτικά το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον στο οποίο αναφέρεται. Για παράδειγμα, διατηρεί τη λογική της δόμησης εκτός σχεδίου (ζώνη Γ) με όσα δεινά έχει σωρεύσει αυτή τα τελευταία χρόνια στην περιοχή.
Η οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων της περιοχής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και εξαρτημένη από το τουριστικό προϊόν και την αντίστοιχη ανάπτυξη, η ορθολογική διαχείριση των οποίων απουσιάζει ολοκληρωτικά από τις προβλέψεις του ΠΔ. Eπισημαίνεται λοιπόν ο άμεσος κίνδυνος πλήρους οικονομικού μαρασμού σημαντικής μερίδας του πληθυσμού της.
Με βάση όλα τα παραπάνω το διάταγμα, παρά τους θεμιτούς στόχους του, κρίνεται πρόχειρο, ανεπαρκές, μονόπλευρο και ζητείται να μελετηθεί με την αρμόζουσα σοβαρότητα και επιστημονικά παραδεκτή αρτιότητα αφού γίνει συνείδηση στους συντάκτες του ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ιδιαίτερα σύνθετο ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον που χρήζει ολοκληρωμένης προσέγγισης.
Τέλος, ελπίζω τουλάχιστον να τηρηθούν οι διαδικασίες δημοσιοποίησης και γνωμοδότησης των φορέων που αναφέρονται στα «ελήφθησαν υπόψη» του Σχεδίου Νόμου ώστε να μην καταστραφεί το μέλλον τους, ερήμην τους.

Μονο που ο Σκοπος δεν εξυπηρετηται απο τα προτεινομενα αρθρα στο συνολο τους. Ενας σημαντικος φυσικος κ πολιτιστικος πορος που ηταν παντοτε απο την εποχη των προτογονων ανθρωπων ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΗΣ
«προστατευεται» με των αποκλεισμο του ανθρωπου κ των δραστηριοτητων του απο αυτον.Προκειται για μνημειο οικοφασιστικης αντιληψης!!

Ουτε λεξη για την εγκατεστημενη τουριστικη κ οικιστικη δραστηριοτητα, απορω , δεν το διαβασε κανεις εκ των πολιτικων προισταμενων του ΥΠΕΚΑ η ενδιαφερονται στα πλαισια της μνημονιακης τακτικης τηνκαταστροφη καθε δραστηριοτητας κ την παραδοση στην εκμεταλευση των μεγαλων συμφεροντων(κ γιατι οχι ναχουν κ τα καταλληλα ανταλαγματα)Καταστρεφεται με το προτεινομενο διαταγμα ενας σημαντικος τουριστικος πορος της ευρυτερης τοπικης κοινωνιας κ μας μιλανε για αηφορα αναπτυξη -( μονο στα ονειρα τους θα την δουν αυτη)
Το διαταγμα πρεπει να αποσυρθει και οι συντακτες του να ζητησουν συγνωμη απο τους πολιτες.

Ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού είχε και διατηρεί σημαντική δυνατότητα να αναπτύξει οφέλη αναψυχής, εκπαίδευσης, έμπνευσης, πολιτισμού, ταυτόχρονα με την παρουσία της αρχαιολογικής τοποθεσίας των Δελφών και των χιονοδρομικών αθλημάτων.
Η βλάστηση στον Παρνασσό φέρει έντονα τη σφραγίδα της έντονης ανθρώπινης επέμβασης στο πέρασμα των αιώνων. Οι εναλλασσόμενες βιοκλιματικές και γεωλογικές συνθήκες συνετέλεσαν στη διατήρηση της υπάρχουσας ποικιλότητας της βλάστησης.
Η βάση της παραγωγικής δραστηριότητας της περιοχής κατά τις τελευταίες δεκαετίες είναι η τουριστική αξιοποίηση. Θα περίμενε λοιπόν κανείς, τουλάχιστον για τη ζώνη Γ, την ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης (φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον) στο σχεδιασμό και τον προσδιορισμό των ορίων της οικιστικής ανάπτυξης υπό το πρίσμα της αρχής της αειφορίας.

Tο διάταγμα που παρουσιάζεται εδώ, όπως αναφέρεται και στο σχέδιο ΠΔ, βασίζεται στην υπάρχουσα Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη Εθνικού Δρυμού Παρνασσού. Η μελέτη αυτή, ανεξάρτητα του χρόνου υπογραφής της, έχει εκπονηθεί το 1993, όταν οι συνθήκες στην περιοχή ήταν σημαντικά διαφορετικές, αναφέρεται σ’ ένα φυσικό οικοσύστημα που, σε μεγάλη έκταση του είναι ριζικά διαφοροποιημένο με αποτέλεσμα το ΠΔ να αγνοεί επιδεικτικά το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον στο οποίο αναφέρεται. Για παράδειγμα, διατηρεί τη λογική της δόμησης εκτός σχεδίου (ζώνη Γ) με όσα δεινά έχει σωρεύσει αυτή τα τελευταία χρόνια στην περιοχή.
Η οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων της περιοχής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και εξαρτημένη από το τουριστικό προϊόν και την αντίστοιχη ανάπτυξη, η ορθολογική διαχείριση των οποίων απουσιάζει ολοκληρωτικά από τις προβλέψεις του ΠΔ. Eπισημαίνεται λοιπόν ο άμεσος κίνδυνος πλήρους οικονομικού μαρασμού σημαντικής μερίδας του πληθυσμού της.
Με βάση όλα τα παραπάνω το διάταγμα, παρά τους θεμιτούς στόχους του, κρίνεται πρόχειρο, ανεπαρκές, μονόπλευρο και ζητείται να μελετηθεί με την αρμόζουσα σοβαρότητα και επιστημονικά παραδεκτή αρτιότητα αφού γίνει συνείδηση στους συντάκτες του ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ιδιαίτερα σύνθετο ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον που χρήζει ολοκληρωμένης προσέγγισης.
Τέλος, ελπίζω τουλάχιστον να τηρηθούν οι διαδικασίες δημοσιοποίησης και γνωμοδότησης των φορέων που αναφέρονται στα «ελήφθησαν υπόψη» του Σχεδίου Νόμου ώστε να μην καταστραφεί το μέλλον τους, ερήμην τους.

Για αλλη μια φορα γινεται προσπαθεια να παρθουν αποφασεις γιατην ευρητερη περιοχη χωρις να ερωτηθει ο κοσμος της περιοχης και χωρις να γνωριζει τα αποτελεσματα αυτων των οριζοντιων απαγορευσεων καθε δραστηριοτητας αναπτυξιακης στην περιοχη.Τιθα γινει με τιςεταιρειες που δραστηριοποιουνται στην περιοχη με τον κοσμο που δουλευει σε αυτες τις εταιρειες με τις απαγορευσεις αυτες ανοιγεται η πορτα των απολυσεων για καποιους που εργαζονται σε αυτες και μαζι με αυτους οι οικονομιεςτων πολεων και των χωριων που μενουν γιατι ολοι αυτοι δεν μπορουν να δουλεψουν στο λιβαδι ή στο χιονοδρομικο,δεν ειναι αρκετα τα μαγαζια που εκλεισαν λογω της κρισης??? Ισως πρεπει να σκεφτουν και τον πλυθησμο που εργαζεται στις μεταλευτικες εταιριες και μενει στην περιοχη καιδεν ειναι επισκεπτες μιας και αυτοι θα υποστουν τι αμεσες συνεπειεςμιας τετοιας απαγορευσης δραστηριοτητων και θαπρεπει να μεταναστευσουν στοεσωτερικο ή το εξωτερικο και που να πανε δεδομενης της καταστασης στη χωρα.Ο παρνασσος δεν ειναι μονο η αραχωβα το πολυδροσσο και τα χωρια που ειναι κοντα στο χιονοδρομικο εκτος αν θελουν την περιοχη χωρις αλλη δραστηριοτητα για θερετρο και πλυθησμο μονο συνταξιουχους.

Ηθελα να συμπληρωσω στο χθεσινο σχολιο οτιισως ειναι οχρονος λιγος για να γινει μια τετοια συζητηση με τοσες παραμετρους και τοσο κοσμο που θιγεται με διαφορους τροπους θα μπορουσαν να γινουν τροποποιησεις ωστε να υπαρχει υπογεια δραστηριοτητα μεταλευτικη στην Β ζωνη για παραδειγμα που δεν χρησιμοποιει μεγαλη εκταση στην επιφανεια και χρησιμοποιει τους υπαρχοντες δρομους δασικους αγροτικους κλπ.Ολα αυτα παντα σε συνενοηση με την δασικη υπηρεσια της περιοχης και παντα με τις σχετικες μελετες αποκαταστασης που γινονται και εφαρμοζονται και ειναι καταρτισμενοι και πιστοποιημενοι για αυτο.Γιαυτο νομιζω ειναι λιγο βιαστηκη η συζητηση αυτη και ασαφης δεν εχεουν ξεκαθαριστει καλα καλα ταακριβη ορια των περιοχων αυτων ή το ποιος θα τα διαχειριστη αυτα τα ζητηματα.

Γενικώς οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η δημοσίευση του πολυαναμενόμενου σχεδίου ΠΔ είναι ένα θετικό βήμα, ειδικά για έναν από τους πρώτους Δρυμούς της χώρας, για τον οποίο εκκρεμούσε τόσο ο ορισμός της περιφερειακής ζώνης όσο και η επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του ως Εθνικό Πάρκο. Το σχέδιο του ΠΔ, διαθέτει περιθώρια βελτίωσης ώστε να θωρακίσει αποτελεσματικότερα τη βιοποικιλότητα του Παρνασσού και σε συνδυασμό με την αποτελεσματική λειτουργία του Φορέα Διαχείρισης, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο θεσμικό πλαίσιο για τη διαμόρφωση προϋποθέσεων αειφόρου ανάπτυξης στον Παρνασσό.

Οι παρατηρήσεις και οι προτάσεις των δύο περιβαλλοντικών οργανώσεων, που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια στον Παρνασσό, εκπροσωπούνται στο Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Παρνασσού και ενδιαφέρονται για τη διατήρηση του πλούτου της φυσικής και πολιτισμικής του κληρονομιάς, υποβάλλονται ανα άρθρο και είναι οι ακόλουθες:

Προς:
Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Μεσογείων 119, 101 92, Αθήνα

Κοινοποίηση:
1. Γενικό Γραμματέα ΥΠΕΚΑ, Κύριο Άρη Αλεξόπουλο
Αμαλιάδος 17, 11523, Αθήνα
2. Γενικό Γραμματέα ΕΚΑ ΥΠΕΚΑ, Κύριο Κωνσταντίνο Μαθιουδάκη
Μεσογείων 119, 101 92, Αθήνα
3. Υπηρεσία Α.Π.Ε. Υ.Π.Ε.Κ.Α.
Μεσογείων 119, 101 92, Αθήνα

Αθήνα, 4 Ιουνίου 2012
Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Θέμα: Απόψεις για το Σχέδιο Π.Δ «Χαρακτηρισμός της χερσαίας περιοχής του όρους Παρνασσού ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών», το οποίο παραβιάζει την ισχύουσα νομοθεσία.

Με ιδιαίτερη έκπληξη και απογοήτευση μελετήσαμε το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (Π.Δ) για τον χαρακτηρισμό του Εθνικού Πάρκου Παρνασσού που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση ( ^[2]). Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η ανησυχία του κλάδου των Α.Π.Ε. ότι τείνει να παγιωθεί ως μόνιμη κατάσταση η κατάρτιση σχεδίων προστασίας και σχεδίων χρήσεων γης τα οποία, παραβιάζοντας την ισχύουσα νομοθεσία, θέτουν αντιεπιστημονικούς και αντιαναπτυξιακούς υπερβολικούς περιορισμούς, χωρίς να πετυχαίνουν το σκοπό της ουσιαστικής περιβαλλοντικής προστασίας. Αυτός ο αυθαίρετος και παράνομος περιβαλλοντικός μαξιμαλισμός λειτουργεί στην πραγματικότητα εις βάρος του περιβάλλοντος και φυσικά επιτείνει το κλίμα επενδυτικής ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
Είναι πράγματι απογοητευτική η αβελτηρία των οργάνων της Πολιτείας να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους εντός της νομιμότητας. Η Πολιτεία δεν μπορεί να παρανομεί αλλά πρέπει να επιδιώκει το σκοπό της αξιοποιώντας τα εργαλεία και το πλαίσιο που ο νόμος έχει ορίσει.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το Σχέδιο Π.Δ καταστρατηγεί πλήρως τις διατάξεις του άρθρου 9 του Ν.3851/2010, του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού & Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Α.Π.Ε. και του άρθρου 19 του Ν. 1650/1986 όπως ισχύει: Συνοπτικά, το σχέδιο Π.Δ. ορίζει αυθαίρετα –και αντίθετα με την ισχύουσα νομοθεσία- εκτενείς a priori ζώνες αποκλεισμού για τα αιολικά πάρκα και τις A.Π.Ε., για την μεγιστοποίηση της αξιοποίησης των οποίων δεν περιέχει καμία τεκμηρίωση όπως επιβάλει ο νόμος.
Πιο αναλυτικά, επί του Σχεδίου Π.Δ και του Χάρτη Ζωνών Προστασίας παρατηρούμε τα ακόλουθα:
i. Σύμφωνα με το άρθρο 3, παρ. Δβ19, πλέον των περιοχών Απολύτου Προστασίας της Φύσης (ΑΠΦ) και Προστασίας της Φύσης (ΠΦ) –που σύμφωνα με το νόμο αποτελούν τις ζώνες αποκλεισμούς για τις Α.Π.Ε.- θεσπίζεται παρανόμως μία νέα απαγορευτική ζώνη για αιολικούς σταθμούς, για την οποία αναφέρεται: «Ως ελάχιστες αποστάσεις για την εγκατάσταση των ως άνω αιολικών σταθμών ορίζονται α. τα τρία (3) χιλιόμετρα από τα όρια της Περιοχής Απολύτου Προστασίας της Φύσης και, εφόσον υπάρχει οπτική επαφή με τις ατράκτους των ΑΓ, από το τα όρια του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου Δελφών και ευρύτερου Δελφικού Τοπίου (ΦΕΚ 141 ΑΑΠ 2007), ο οποίος αποτελεί στο σύνολό του αρχαιολογικό χώρο μείζονος σημασίας κατά την έννοια του άρθρου 50, παρ.5, εδ. γ/ββ, του Ν.3028/2002 (ΦΕΚ 153 Α) και β. τα δύο χιλιόμετρα από τα όρια των Περιοχών Προστασίας της Φύσης».
ii. Πέραν της παρανομίας της ανωτέρω διάταξης, δίνονται και ποσοτικά στοιχεία για να καταστεί σαφές το μέγεθος του προβλήματος που κυοφορείται για την ανάπτυξη έργων Α.Π.Ε. και την επίτευξη των εθνικών στόχων: Η περιοχή ΑΠΦ καταλαμβάνει έκταση 37.892 στρ., οι περιοχές ΠΦ καταλαμβάνουν έκταση 122.137 στρ., και στο Χάρτη Ζωνών Προστασίας αποτυπώνεται και μία «Ζώνη Αποκλεισμού ΑΙΟΠΑ». Φαίνεται ότι τα όρια αυτής της Ζώνης έχουν χαραχθεί αυθαίρετα αφού αφ’ ενός δεν περιλαμβάνει σημαντικά τμήματα περιοχών ΠΦ (που είναι κατά τη νομοθεσία ζώνη αποκλεισμού), και αφετέρου δεν τηρούνται σε πολλές περιπτώσεις οι ακτίνες των 3 και 2 χλμ περιμετρικά των περιοχών ΑΠΦ και ΠΦ αντίστοιχα που το κείμενο του Σχεδίου περιέχει. Η «Ζώνη Αποκλεισμού ΑΙΟΠΑ» καταλαμβάνει έκταση 173.087 στρ. Δηλαδή πλέον της περιοχής των 160.029 στρ. (ΑΠΦ και ΠΦ), ως περιοχή αποκλεισμού για αιολικά πάρκα θεσμοθετείται με το Σχέδιο Π.Δ και μία περιοχή 173.087 στρ (!), σε πλήρη ασυμφωνία με την ισχύουσα νομοθεσία.
iii. Στην ανωτέρω διάταξη η φράση «και, εφόσον υπάρχει οπτική επαφή με τις ατράκτους … Ν.3028/2002 (ΦΕΚ 153 Α)» έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του ΕΠΧΣ & ΑΑ-ΑΠΕ που αφορούν την ένταξη αιολικών πάρκων στο τοπίο. Παράλληλα, προκαλεί σύγχυση η προσπάθεια εφαρμογής της, αφού από τον Χάρτη Ζωνών Προστασίας είναι πρόδηλο ότι δεν εφαρμόζεται (βλ. Ζώνη Αποκλεισμού ΑΙΟΠΑ).
iv. Στις μεταβατικές διατάξεις του Σχεδίου Π.Δ (άρθρο 7, παρ.3) προβλέπεται ακόμη και η αναστολή λειτουργίας νόμιμων έργων Α.Π.Ε., τα οποία μπορεί επί παραδείγματι να βρίσκονται στην ανωτέρω ασύμβατη με το Νόμο «Ζώνη Αποκλεισμού ΑΙΟΠΑ».
v. Ο καθορισμός μίας Ζώνης Αποκλεισμού μόνο για τα αιολικά πάρκα και για καμία άλλη επιτρεπτή δραστηριότητα εντός του Εθνικού Πάρκου καταδεικνύει απαράδεκτη φοβική και συντηρητική στάση ενάντια στην αιολική ενέργεια.
vi. Για τους «Προστατευόμενους Φυσικούς Σχηματισμούς» (άρθρο 3, παρ. Γβ Σχεδίου Π.Δ) αναφέρεται ότι «Εντός των ορίων των Προστατευόμενων Φυσικών Σχηματισμών, επιτρέπονται τα αναφερόμενα στις παραγράφους Αβ1-3 και Ββ1-2 του παρόντος», από όπου δεν είναι σαφές αν επιτρέπεται η εγκατάσταση αιολικών πάρκων, όπως προβλέπει ο Ν.1650/1986.
vii. Τέλος, το σχέδιο Π.Δ. αποτυγχάνει να συμμορφωθεί με την παρ. 2 του αρ. 9 του ν. 3851/2010 σύμφωνα με την οποία τα χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυθμιστικά ή άλλα σχέδια χρήσεων γης και εγκεκριμένες μελέτες πρέπει να εναρμονίζονται προς το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΦΕΚ 2464 Β΄) και να τεκμηριώνουν επαρκώς ότι έχουν λάβει μέριμνα και έχουν διασφαλίσει τη μέγιστη αξιοποίηση του διαθέσιμου δυναμικού Α.Π.Ε.

Με βάση τα ανωτέρω, το σχέδιο Π.Δ. πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά ώστε μετά από σοβαρή μελέτη να εναρμονισθεί με το Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού & Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Α.Π.Ε., το αρ. 9 του Ν. 3851/2010 και το αρ. 19 του Ν. 1650/1986.
Κύριε Υπουργέ,
Η ΕΛΕΤΑΕΝ έχει κατά το παρελθόν τονίσει την ανησυχία του κλάδου Α.Π.Ε. είναι ότι σχέδια προστασίας και σχέδια χρήσεων γης όπως το εν θέματι, θα εξακολουθούν να παρουσιάζονται, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται η προοπτική αυτή για την προστασία του περιβάλλοντος, την τήρηση των νόμων και την ομαλή ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας και των Α.Π.Ε. γενικότερα. Για αυτό απαιτείται άμεσα να εκδοθεί εγκύκλιος που θα καθορίζει με σαφήνεια, την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 9 του Ν.3851/2010, όπως έχουμε ζητήσει επανειλημμένως .
Δεδομένης της συνολικής έκτασης που καταλαμβάνουν οι φυσικές περιοχές της Χώρας, αλλά και του ενδεχομένου αντίστοιχες διατάξεις να θεσπιστούν και σε άλλες περιοχές, είναι σαφές ότι δημιουργείται ένα κλίμα επενδυτικής ανασφάλειας, που μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση ενός από τους πλέον αναπτυξιακούς και ελπιδοφόρους κλάδους, ο οποίος ήδη πλήττεται από πολλά και διαφορετικά μέτωπα.

Με εκτίμηση,