Άρθρο 03:Επιτρεπόμενες χρήσεις

Σε ότι αφορά στη βόσκηση, το διαχειριστικό σχέδιο θα πρέπει να εγκριθεί και από την οικεία δασική υπηρεσία (οι περισσότερες βοσκόμενες εκτάσεις είναι δασικές εκτάσεις). Η πυκνότητα ζώων είναι μικρής σημασίας παράμετρος γιατί απλά περιγράφει τον αριθμό ζώων σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτό που χρειάζεται είναι η βοσκοφόρτωση που έχει σχέση με τη βοσκοϊκανότητα και την παραγωγική ικανότητα του συγκεκριμένου τόπου (δηλ. τη διαθέσιμη βοσκήσιμη ύλη).

Στο άρθρο 3 αναφέρεται ότι η εκπόνηση του διαχειριστικού σχεδίου και μελέτης βοσκοϊκανότητας απαιτείται από τη Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης.

Αυτό είναι αυθαίρετο και αντιβαίνει στην εθνική νομοθεσία, όπου αυτές οι μελέτες, σύμφωνα και με το δασικό κώδικα, θα πρέπει να επιβλέπονται αποκλειστικά από τη Δασική Υπηρεσία αφού αφορούν δασικές εκτάσεις και όχι αγροτικές. Για αυτό το λόγο και η Δασική υπηρεσια είναι ενήμερη για το ιστορικό των περιοχών αυτών και μπορεί να συνδράμει πιο αποτελεσματικά και επικοδομητικά.

Η Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης, μπορεί να έχει εθελοντικό και συμβουλευτικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.

Όσον αφορά τις διατυπώσεις που γίνονται για την βόσκηση σε επί μέρους ζώνες και την αναγκαιότητα εκπόνησης και έγκρισης από τον φορέα διαχείρισης και την οικεία Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης, διαχειριστικού σχεδίου και μελέτη βοσκοϊκανότητας, θα πρέπει να γίνει επαναδιατύπωση , προς την κατεύθυνση να αποσαφηνισθεί ότι γίνεται αναφορά σε αγροτικές και χέρσες αγροτικές εκτάσεις και τεχνικούς λειμώνες, για δε τις δασικού χαρακτήρα εκτάσεις θα πρέπει να εμπλέκεται και η οικεία δασική υπηρεσία και να εγκρίνεται αρμοδίως εντός τριετίας ως δασοτεχνικό έργο, διαχειριστική μελέτη δασικών βοσκοτόπων,που θα καθορίζει και την κατά χώρο ,είδος ζώου καιπληθυσμιακή φόρτωση, βόσκηση των εκτάσεων.

Ακόμη μία περιοχή της χώρας, γενικών διαστάσεων 30 x 25 km, όπου απαγορεύεται ή πιο όμορφα, δεν προβλέπεται η εξορυκτική δραστηριότητα, ούτε ακόμη των διακοσμητικών πετρωμάτων που προορίζονται για τις ανάγκες της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Εφόσον επιτρέπεται η δόμηση, προφανώς υπονοείται η μεταφορά τέτοιων υλικών, με ο,τι αυτό επιφέρει στο συνολικό κόστος προμήθειας, από μεγαλύτερες αποστάσεις, όπου και εκεί όμορφα βουνά υπάρχουν, όπως άλλωστε όμορφη είναι όλη η χώρα μας, ή κατασκευή οικοδομημάτων με τσιμέντο και σοβά ή το πολύ-πολύ με ιταλικό πλακάκι.
Δυστυχώς, ακόμη μία επανάληψη του ίδιου έργου που βλέπουμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε για πολλά χρόνια ακόμη (;) και δυστυχώς όχι τουρκικής παραγωγής, αλλά εγχώριας. Πάντως θα είμαστε ήσυχοι ότι την Ελλάδα θα την παραδώσουμε στους δανειστές μας όμορφη και απαλλαγμένη από οτιδήποτε ενοχλητικό.

Σχόλιο εκ μέρους του ΔΣ της Ελληνικής Λιβαδοπονικής Εταιρείας:

Το ΔΣ της Ελληνικής Λιβαδοπονικής Εταιρείας διαπιστώνει ότι στο άρθρο 3 η αναφορά περί εκπόνησης και έγκρισης από το Φορέα Διαχείρισης και την οικεία Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης διαχειριστικού σχεδίου και μελέτης βοσκοϊκανότητας ώστε να καθορίζονται οι ενδεδειγμένοι όροι άσκησης και η μέγιστη επιτρεπόμενη πυκνότητα ζώων αντίκειται των διατάξεων του Ν.Δ. 86/1969 “Περί Δασικού Κώδικος της Χώρας”, και του ν. 1734/1987 “Βοσκότοποι και ρύθμιση ζητημάτων σχετικών με κτηνοτροφική αποκατάσταση και με άλλες παραχωρήσεις καθώς και θεμάτων που αφορούν δασικές εκτάσεις” όπου σαφώς ορίζεται ότι οι μελέτες ορεινών βοσκοτόπων, θα πρέπει να εκπονούνται και να επιβλέπονται αποκλειστικά από τη Δασική Υπηρεσία αφού αφορούν δασικές εκτάσεις και όχι αγροτικές.

Η Δασική Υπηρεσία και το επιστημονικό της προσωπικό (δασολόγοι, δασοπόνοι) είναι οι μόνοι που κατέχουν το θεωρητικό και εμπειρικό υπόβαθρο εκπόνησης ολοκληρωμένων διαχειριστικών μελετών βόσκησης, όπου η βόσκηση ενός βοσκότοπου, τόσο από αγροτικά όσο και άγρια ζώα, ρυθμίζεται με βάση την παγκοσμίως αποδεκτό νοούμενο δίπολο βοσκοφόρτωσης και βοσκοϊκανότητας και όχι της πυκνότητας.

Η μελισσοκομία στο Μαίναλο και σε οποιαδήποτε ζώνη προστασίας του πρέπει πάση θυσία να απαγορευθεί, διότι στηρίζεται στην παραγωγή μελιτώματος (σακχαρωδών εκκρίσεων) εντόμων απομυζούντων χυμούς δέντρων ελάτης. Η διάδοση των εν λόγω εντόμων (εμβολιασμοί) σε ελατοδάση ή τμήματα ελατοδασών μη προσβεβλημένα αποτελεί πράξη ανεπίτρεπτη για τη χώρα μας, διότι ενισχύει λίγο ή πολύ το σημαντικό υδατικό έλλειμμα των δέντρων κατά τη διάρκεια του θέρους, με αποτέλεσμα την εξασθένηση των δέντρων ή και τη νέκρωσή τους, λόγω δευτερογενούς προσβολής από φλoιοφάγα έντομα, καθώς και τη μειωμένη αντίστασή τους στις πυρκαγιές. Οι καταστροφικές πυρκαγιές και οι νεκρώσεις δέντρων ελάτης στο Μαίναλο και σε άλλα ελατοδάση τα τελευταία χρόνια δεν είναι άσχετες με την συνεχώς εντεινόμενη μελισσοτροφία. Πέραν τούτου, ο πολύ μεγάλος μελισσών κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο αποτελεί όχι μόνο πρόβλημα, αλλά και κίνδυνο για τους επισκέπτες του βουνού κατά την ίδια περίοδο.

Άρθρο 3 – Επιτρεπόμενες Χρήσεις : Στις χρήσεις που προτείνονται ανά χαρακτηριζόμενη Ζώνη, δεν υπάρχουν σαφείς κατευθύνσεις για δραστηριότητες οι οποίες θα συμβάλλουν αφενός μεν στην πραγματική προστασία της περιοχής, αφετέρου δε, θα «παράγουν» διαχρονικά οικονομικούς πόρους που θα εξυπηρετούν έμμεσα ή άμεσα τις ανάγκες του Φορέα Διαχείρισης που ορίζεται στο Άρθρο 5. Σε διεθνές επίπεδο μελετών αυτής της κατηγορίας, η πρώτη μέριμνα αφορά την ορθολογική και προκαθορισμένη χωροθέτηση συγκεκριμένων περιοχών για ανάπτυξη ορεινών θυλάκων οικισμών β΄κατοικίας και ξενοδοχειακών μονάδων με σκοπό, αφενός μεν τη δημιουργία εσόδων για την τοπική κοινωνία, τους ΟΤΑ και τους φορείς διαχείρισης, αφετέρου δε για να αποφευχθεί η διάσπαρτη εκτός σχεδίου δόμηση και κάθε μορφής μη ελεγχόμενη ανάπτυξη. Αντίθετα, κάθε «οριοθετημένη» χωρικά κατηγορία δραστηριότητας αποτελεί από μόνη της ένα βασικό υπαρκτό πλαίσιο και κοινή συνισταμένη για την προστασία της περιοχής.
Σε ορεινές περιοχές προστασίας είναι εξαιρετικά αναγκαίο να χωροθετούνται περιοχές με χώρους αναψυχής και αθλητισμού, δραστηριότητες που συμβάλλουν καθοριστικά στον έλεγχο, την προστασία και κατά συνέπεια τη δημιουργία οικονομικών πόρων για την υλοποίηση αυτών των σκοπών.
Ένα άλλο παράδειγμα πρόβλεψης και σύγχρονης αντίληψης για την εφαρμογή της Ε.Π. Μελέτης και την αποτελεσματικότητά της, θα ήταν η χωροθέτηση σε κατάλληλη περιοχή στα όρια ή πλησίον της περιοχής μελέτης, ενός μικρού εργοστασίου παραγωγής ενέργειας από βιομάζα, δηλ. από την δασική ύλη που θα προέρχεται από τον καθαρισμό των δασικών εκτάσεων και τα υπολείμματα της υλοτομίας καθώς και από τα παραπροϊόντα των γεωργικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων της περιοχής.
Γενικά, κάθε χωροθέτηση που αποτελεί προτροπή για αυστηρά ελεγχόμενη ανθρώπινη/οικονομική δραστηριότητα, μπορεί να αποτελεί τον πλέον σημαντικό παράγοντα για την προστασία του συνόλου της περιοχής. Οι γενικού περιεχομένου απαγορεύσεις δεν έχουν φέρει ποτέ αποτελέσματα και παράγονται από αδυναμία ή ατολμία για ρητή θεσμοθέτηση αυστηρών, επιστημονικά αποδεκτών και δίκαιων κανόνων για τη «ζωή» μίας περιοχής ως Περιφερειακού Πάρκου, προκειμένου να διαφυλαχθεί η ιστορική, πολιτιστική, η φυσική κληρονομιά και η βιοποικιλότητα για τον ίδιο τον άνθρωπο και σε εναρμονισμό με την διαβίωσή του στην περιοχή του όρους Μαίναλο.

1. Οι παράγραφοι 5 και 6 του εδαφίου Α2 , δεν περιλαμβάνονταν στο σχέδιο Π.Δ. που συνόδευε την Ε.Π.Μ., και εισήχθησαν είτε εκ λάθους είτε από σκοπιμότητα στο προς διαβούλευση Π.Δ. Ανοίγουν όχι απλώς την κεκρόπορτα, αλλά την πύλη της κολάσεως για το Μαίναλο. Οικοπεδοποιούν εξ ολοκλήρου ακόμα και την Α2 ζώνη, που υποτίθεται ότι βρίσκεται υψηλότερα στην κλίμακα προστασίας της φύσης και του τοπίου με πρόσχημα την υπαίθρια άθληση. Που στο κάτω-κάτω μπορεί να ασκείται ανεμπόδιστα χωρίς την ανάγκη κατασκευών και εγκαταστάσεων, με απλές διαχειριστικές ρυθμίσεις του φορέα διαχείρισης. Τέτοιες απαράδεκτες διατάξεις, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση των διακένων που προαναφέραμε, καθιστούν το Π.Δ. προστασίας του Μαινάλου ψευδεπίγραφο. Κυριολεκτικά ένα άδειο πουκάμισο.
Απαιτείται η απόσυρση των παραγράφων 5 και 6 και η επαναφορά της αρχικής πρόβλεψης της Ε.Π.Μ. ως εξής : «Επιτρέπεται η λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου και του ορειβατικού καταφυγίου, η συντήρηση, ο εκσυγχρονισμός και η συμπλήρωση των υφιστάμενων υποδομών τους και κάθε αναγκαίας εγκατάστασης για τη χορήγηση του ειδικού σήματος του Ε.Ο.Τ. Επιβάλλεται η οριοθέτηση και σήμανση του χώρου κατάληψης του Χιονοδρομικού Κέντρου, ώστε να οριστικοποιηθεί η έκταση που καταλαμβάνεται από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του’’.
2. Ο φορέας διαχείρισης πρέπει όχι απλά να γνωμοδοτεί, αλλά να σχεδιάζει και να συμφωνεί, όταν πρόκειται για έργα και δράσεις σε όλες τις ζώνες του πάρκου.
3. Στις υποζώνες Α1, Α2, Β1 του πάρκου, η ενδεχόμενη περίφραξη νομίμως υφιστάμενων ιδιόκτητων αγρών, όπου κριθεί απαραίτητη, να υλοποιείται μόνον δια φυσικών φυτοφρακτών ή αραιό αγκαθωτό ύψους έως 1,00 μ., για να είναι λειτουργικά τα ενδιαιτήματα της πανίδας και για λόγους αισθητικούς (βλ. Ε.Π.Μ.)
4. Στη ζώνη Β1 εδάφιο 4 να προστεθεί η φράση «συντήρηση μονοπατιών».

Ο Φορέας διαχείρισης δεν πρέπει να είναι απλό υπηρεσιακό όργανο και διεκπεραιωτής της βούλησης της εκάστοτε αποκεντρωμένης ή αιρετής περιφέρειας, κάτι που είναι πιθανό να συμβεί ανεξαρτήτως των προθέσεων των δασαρχείων. Ο Φ.Δ. πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικός, επιστημονικά και διοικητικά στελεχωμένος, με περιβαλλοντική γνώση και ευαισθησία. Να έχει αυτόνομη περιβαλλοντική στόχευση, με επικεφαλής επιστήμονες- φορείς πολιτικής.
Το δασαρχείο, οι Ο.Τ.Α. (Τρίπολης – Μεγαλόπολης – Γορτυνίας), η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και οι δύο ορειβατικοί και περιβαλλοντικοί σύλλογοι της Αρκαδίας, ΣΑΟΟ και ΕΟΣ, πρέπει μεταξύ άλλων φορέων ή προσώπων να συμμετέχουν στο Δ.Σ., όλοι αμισθί.
Ένα τέτοιο σχήμα μπορεί να εμπεδώσει στην τοπική κοινωνία, κουλτούρα ουσιαστικής προστασίας του περιβάλλοντος του Μαινάλου, που θα φέρει στη συνέχεια βιώσιμη ανάπτυξη και όχι στρεβλή, άναρχη, πελατειακή και πρόσκαιρη οικονομική επέκταση.

Εν όψει της αποστολής του Π.Δ. στο αρμόδιο τμήμα του ΣτΕ για επεξεργασία, θεωρούμε ότι οι προαναφερθείσες επισημάνσεις μας θα τύχουν της προσοχής σας. Ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τις ανακολουθίες του σχεδίου Π.Δ. με την Ε.Π.Μ., και τους σκοπούς ανακήρυξης του Μαινάλου σε προστατευόμενο οικοσύστημα.

ΘΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
Άρθρο 3
1. Οι παράγραφοι 5 και 6 του εδαφίου Α2 , δεν περιλαμβάνονταν στο σχέδιο Π.Δ. που συνόδευε την Ε.Π.Μ., και εισήχθησαν είτε εκ λάθους είτε από σκοπιμότητα στο προς διαβούλευση Π.Δ. Ανοίγουν όχι απλώς την κεκρόπορτα, αλλά την πύλη της κολάσεως για το Μαίναλο. Οικοπεδοποιούν εξ ολοκλήρου ακόμα και την Α2 ζώνη, που υποτίθεται ότι βρίσκεται υψηλότερα στην κλίμακα προστασίας της φύσης και του τοπίου με πρόσχημα την υπαίθρια άθληση. Που στο κάτω-κάτω μπορεί να ασκείται ανεμπόδιστα χωρίς την ανάγκη κατασκευών και εγκαταστάσεων, με απλές διαχειριστικές ρυθμίσεις του φορέα διαχείρισης. Τέτοιες απαράδεκτες διατάξεις, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση των διακένων που προαναφέραμε, καθιστούν το Π.Δ. προστασίας του Μαινάλου ψευδεπίγραφο. Κυριολεκτικά ένα άδειο πουκάμισο.
Απαιτείται η απόσυρση των παραγράφων 5 και 6 και η επαναφορά της αρχικής πρόβλεψης της Ε.Π.Μ. ως εξής : «Επιτρέπεται η λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου και του ορειβατικού καταφυγίου, η συντήρηση, ο εκσυγχρονισμός και η συμπλήρωση των υφιστάμενων υποδομών τους και κάθε αναγκαίας εγκατάστασης για την εύρυθμη λειτουργία τους και τη χορήγηση του ειδικού σήματος του Ε.Ο.Τ. Επιβάλλεται η οριοθέτηση και σήμανση του χώρου κατάληψης του Χιονοδρομικού Κέντρου, ώστε να οριστικοποιηθεί η έκταση που καταλαμβάνεται από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του’’.
2. Ο φορέας διαχείρισης πρέπει όχι απλά να γνωμοδοτεί, αλλά να σχεδιάζει και να συμφωνεί, όταν πρόκειται για έργα και δράσεις σε όλες τις ζώνες του πάρκου.
3. Στις υποζώνες Α1, Α2, Β1 του πάρκου, η ενδεχόμενη περίφραξη νομίμως υφιστάμενων ιδιόκτητων αγρών, όπου κριθεί απαραίτητη, να υλοποιείται μόνον δια φυσικών φυτοφρακτών ή αραιό αγκαθωτό ύψους έως 1,00 μ., για να είναι λειτουργικά τα ενδιαιτήματα της πανίδας και για λόγους αισθητικούς (βλ. Ε.Π.Μ.)
4. Στη ζώνη Β1 εδάφιο 4 να προστεθεί η φράση «συντήρηση μονοπατιών».

Το «χαμένο» Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου η πώς Δεν βλέπουμε ολόκληρο Χιονοδρομικό Κέντρο.
Το άρθρο 3 του παρόντος ΠΔ είναι ακριβής αντιγραφή (και σωστά) της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης Όρους Μαινάλου με τίτλο «Διατήρηση και διαχείριση του όρους Μαίναλο» εκτός δυο παραγράφων των 5 & 6 ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ στην Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη.
Αντίθετα λείπει ΟΛΟΚΛΗΡΗ η παράγραφος της ΕΠΜ που αφορά το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου. (αναγνωρισμένο ως τέτοιο και από τον ΕΟΤ με την με αριθμό 509922 απόφαση του Ε.Ο.Τ. της 18/07/2012).Ακόμη εν αντιθέσει με την ΕΠΜ, ΔΕΝ υπάρχει καμία απολύτως αναφορά σε αυτό σε ολόκληρο το ΠΔ. Για όποιον δεν γνωρίζει, το μικρό οικογενειακό αυτό Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου ευρίσκεται εκεί 50 περίπου έτη δίπλα στο Ορειβατικό Καταφύγιο Μαινάλου το οποίο επίσης χάθηκε από το ΠΔ.
Γιατί να «χάθηκαν» άραγε από τα μάτια των συντακτών του ΠΔ;
Φιλικά
Μιχαλόπουλος Μιχάλης Γραμματέας του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Τρίπολης

Άρθρο 3. Επιτρεπόμενες χρήσεις.

– Θεωρώ πως θα έπρεπε να υπάρχουν χωροθετημένοι χώροι αναψυχής και άθλησης στις ορεινές περιοχές της προστατευόμενης περιοχής, όπως και κατάλληλοι χώροι θέας.
– Στην ευρύτερη περιοχή προστασίας όπως προβλέπεται στο σχέδιο Π.Δ συνεχίζεται να εφαρμόζεται το σχέδιο της δασικής διαχείρισης. Η διαχείριση των υπόψη δασών όμως προβλέπει, φαντάζομαι, και ανάλογες υλοτομίες στα πλαίσια βέβαια της αειφορίας και υλοτομία όπως γνωρίζουμε για την Ελλάδα σημαίνει την αποκομιδή από το Δάσος της βιομάζας του ξύλου και σε ορισμένες περιπτώσεις του φλοιού και των χονδρότερων κλάδων. Η βιομάζα των υπολοίπων κατηγοριών παραμένει στο Δάσος είτε γιατί δεν συμφέρει να αποκομισθεί, είτε γιατί χρειάζεται εξειδικευμένη τεχνική και εξειδικευμένο εξοπλισμό ή ακόμη γιατί δεν υπήρξε η κατάλληλη τεχνολογία μεταποίησης και αξιοποίησής της. Η ακριβής γνώση του μεγέθους αυτής της βιομάζας θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει στην αξιοποίησή της για ενεργειακούς σκοπούς, (πολύ περισσότερο σήμερα λόγω της κρίσης και της ανόδου της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης) οπότε αυτόματα θα λιγόστευαν και οι κίνδυνοι πυρκαγιών, αφού θα μειώνονταν σημαντικά η καύσιμη ύλη. Για τον σκοπό αυτό καλό θα ήταν, εφόσον από τα στοιχεία προκύψει η δυνατότητα αξιοποίησης της βιομάζας, να προβλεφθεί η χωροθέτηση ενός χώρου όπου θα ιδρυθεί μια τέτοια μικρή βιομηχανία, προς όφελος και της τοπικής κοινωνίας.
– Ορθά επισημαίνεται στο σχέδιο Π.Δ η συνέχιση της μελισσοκομίας στη ευρύτερη περιοχή προστασίας, όμως θα πρέπει να σταματήσει η αρμόδια Δ/νση (αν δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα) να επιδοτεί τoν εμβολιασμό των δασικών δένδρων (κυρίως πεύκων) με το έντομο marchalina Hellenica με τις γνωστές συνέπειες που όλοι γίναμε μάρτυρες και βέβαια σε βάρος της υγιούς ανάπτυξης των δασών.
– Επίσης κατά το σχέδιο Π.Δ. προβλέπεται η συνέχιση της παραδοσιακής κτηνοτροφίας ενώ ειδικότερα για αυτή προβλέπεται η εκπόνηση και έγκριση από τον φορέα διαχείρισης και την Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης σχετικού διαχειριστικού σχεδίου και μελέτης βοσκοϊκανότητος. Η παράγραφος αυτή θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί και αυτό διότι η δασική υπηρεσία με το κατάλληλο και έμπειρο δασοτεχνικό προσωπικό που διαθέτει δεν μπορεί να εξαιρεθεί από την έγκριση και εκπόνηση των υπόψη μελετών από την περιοχή ευθύνης του, ενώ η Δ/νση Αγρ. Ανάπτυξης με το δικό της προσωπικό μπορεί να ανταποκριθεί φαντάζομαι στη περιοχή όμως αρμοδιότητός της. Αν κανείς πει πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αφού την αρμοδιότητα του Φορέα Διαχείρισης την έχει το αρμόδιο Δασαρχείο και πάλι σφάλει διότι θα εγκρίνει τις μελέτες το Δασαρχείο σαν Φορέας χωρίς την νόμιμα ιεραρχική θεώρηση και έγκριση των μελετών.

Κοίτες χειμάρρων, ζώνες παρόχθιας βλάστησης

Ορθά το σχέδιο Π.Δ προβλέπει την οριοθέτηση και χαρτογράφηση της κοίτης των ποταμών και της παρόχθιας ζώνης των ποταμών συνεχούς ροής της περιοχής, από τις αρμόδιες υπηρεσίες, όμως αυτό θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να είχε γίνει πριν την υπογραφή του Π.Δ. Ακόμη και έτσι όμως θα πρέπει να προβλεφθεί ο αναγκαίος χρόνος που οι συγκεκριμένες υπηρεσίες θα έχουν ολοκληρώσει την ανωτέρω οριοθέτηση και χαρτογράφηση. Πέραν τούτο θα πρέπει να γίνεται μνεία για την περιοδική καταγραφή της ρύπανσης των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων των υπόψη ποταμών, αλλά και την καταγραφή και παρακολούθηση της πανίδας και χλωρίδας αυτών, ενώ η φύλαξη (σημειώνω και πάλι) των υπόψη ποταμών από τον Φορέα Διαχείρισης θεωρώ ότι πρέπει να αποτελεί το πρώτο του μέλημα.

Απόστολος Άνδρου
τ. Γενικός Δ/ντης Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής
τ. Πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Και ανάπλασης του Κηφισού Ποταμού και τακτικό μέλος του Μητροπολιτικού Φορέα Διαχείρισης Και ανάπλασης των Προστατευόμενων Περιοχών της Αττικής

Άρθρο 3
1. Οι παράγραφοι 5 και 6 του εδαφίου Α2 , δεν περιλαμβάνονταν στο σχέδιο Π.Δ. που συνόδευε την Ε.Π.Μ., και εισήχθησαν είτε εκ λάθους είτε από σκοπιμότητα στο προς διαβούλευση Π.Δ. Ανοίγουν όχι απλώς την κεκρόπορτα, αλλά την πύλη της κολάσεως για το Μαίναλο. Οικοπεδοποιούν εξ ολοκλήρου ακόμα και την Α2 ζώνη, που υποτίθεται ότι βρίσκεται υψηλότερα στην κλίμακα προστασίας της φύσης και του τοπίου με πρόσχημα την υπαίθρια άθληση. Που στο κάτω-κάτω μπορεί να ασκείται ανεμπόδιστα χωρίς την ανάγκη κατασκευών και εγκαταστάσεων, με απλές διαχειριστικές ρυθμίσεις του φορέα διαχείρισης. Τέτοιες απαράδεκτες διατάξεις, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση των διακένων που προαναφέραμε, καθιστούν το Π.Δ. προστασίας του Μαινάλου ψευδεπίγραφο. Κυριολεκτικά ένα άδειο πουκάμισο.
Απαιτείται η απόσυρση των παραγράφων 5 και 6 και η επαναφορά της αρχικής πρόβλεψης της Ε.Π.Μ. ως εξής : «Επιτρέπεται η λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου και του ορειβατικού καταφυγίου, η συντήρηση, ο εκσυγχρονισμός και η συμπλήρωση των υφιστάμενων υποδομών τους και κάθε αναγκαίας εγκατάστασης για την εύρυθμη λειτουργία τους και τη χορήγηση του ειδικού σήματος του Ε.Ο.Τ. Επιβάλλεται η οριοθέτηση και σήμανση του χώρου κατάληψης του Χιονοδρομικού Κέντρου, ώστε να οριστικοποιηθεί η έκταση που καταλαμβάνεται από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του’’.
2. Ο φορέας διαχείρισης πρέπει όχι απλά να γνωμοδοτεί, αλλά να σχεδιάζει και να συμφωνεί, όταν πρόκειται για έργα και δράσεις σε όλες τις ζώνες του πάρκου.
3. Στις υποζώνες Α1, Α2, Β1 του πάρκου, η ενδεχόμενη περίφραξη νομίμως υφιστάμενων ιδιόκτητων αγρών, όπου κριθεί απαραίτητη, να υλοποιείται μόνον δια φυσικών φυτοφρακτών ή αραιό αγκαθωτό ύψους έως 1,00 μ., για να είναι λειτουργικά τα ενδιαιτήματα της πανίδας και για λόγους αισθητικούς (βλ. Ε.Π.Μ.)
4. Στη ζώνη Β1 εδάφιο 4 να προστεθεί η φράση «συντήρηση μονοπατιών».

Ποιανού το χεράκι διέγραψε την παράγραφο που αφορούσε το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου; Εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα και ποιών; Αν δεν ξέρετε κατά που πέφτει το Μαίναλο και το Χιονοδρομικό του Κέντρο, κάντε τον κόπο να το δείτε στο Google Earth… Παρακαλώ να συμπεριληφθεί η αναφορά στο Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου όπως έχει αναγραφεί στην ειδική περιβαλλοντική μελέτη.

ΚΟΙΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΡΚΑΔΩΝ ΟΡΕΙΒΑΤΩΝ & ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ (Σ.Α.Ο.Ο.) ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Άρθρο 1
Στο αδιαίρετο σύμπλοκο «Προστασία – Αειφόρος Ανάπτυξη», το σκέλος της προστασίας (των τοπίων, της βιοποικιλότητας και των παραδοσιακών αγροτικών δραστηριοτήτων) αποτελεί όχι μόνο το ηθικό και πολιτισμικό πρόταγμα, αλλά αναγκαία προϋπόθεση για την εκπλήρωση του σκέλους της αειφόρου ανάπτυξης. Δηλαδή η διατήρηση ενός ελάχιστου τοπιακού, ιστορικού, οικολογικού και αγροτικού παραγωγικού αποθέματος, αποτελεί αφ’ εαυτού τεράστιο αναπτυξιακό πόρο. Αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών με διαφοροποιημένα ενδιαφέροντα σε ετήσια βάση, αγροοικοτουρισμό υψηλού πολιτιστικού και οικονομικού επιπέδου, κάθετη αύξηση της υπεραξίας των τοπικών προϊόντων και υπηρεσιών.
Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη φύση, που οδηγεί στη ματαίωση κάθε είδους μακρόπνοης και βιώσιμης ανάπτυξης, είναι η οριζόντια διασπορά της δόμησης και η άναρχη οικοπεδοποίηση των οικοτόπων προτεραιότητας.
Επομένως η αποτελεσματική ζωνοποίηση των οικοσυστημάτων και η χωροθέτηση των χρήσεων γης, με βασικό γνώμονα την προστασία, έχει ζωτική σημασία για την ύπαρξη ανάπτυξης με αειφορία.
Η ως άνω διαπιστώσεις που είναι και η προμετωπίδα της Ε.Π.Μ. επιβάλλεται να προταχθούν στο Άρθρο περί σκοπών του οικολογικού πάρκου Μαινάλου.

Άρθρο 2
1. Στα όρια του προστατευόμενου πάρκου Μαινάλου, θα έπρεπε να περιλαμβάνονται : α) Το εκπληκτικό φαράγγι του ποταμού Λούσιου, από τη Δημητσάνα έως τον Αλφειό και β) το νότιο Μαίναλο 50,000 στρεμμάτων (καμμένο κατά 30%), από Λούσιο – Καρύταινα – Ελληνικό – Σύρνα – Λυκόχια – Βάγγου – Αραχαμίτα – Βαλτέτσι – Συλίμνα – Τρίπολη. Και αυτό επειδή για λόγους οικολογικούς, επικοινωνίας με τους λοιπούς οικοτόπους της Πελοποννήσου, κοινωνικούς, γεωγραφικούς, μορφολογικούς, αναπτυξιακούς, είναι αναπόσπαστα τμήματα του Μαινάλου και χρήζουν ειδικής προστασίας, όπως επισημαίνει και η Ε.Π.Μ..
2. Τα όρια του πάρκου όπως περιγράφεται στο άρθρο 2 δεν αντιστοιχούν ακριβώς με το σχετικό χάρτη, ούτε με την Ε.Π.Μ., ούτε όμως περιλαμβάνουν όλα τα τμήματα Natura του ανατολικού Μαινάλου.
3. Να διευκρινισθεί ότι, στο βόρειο Μαίναλο, η όδευση από Βαλτεσινίκο έως Καρκαλού έχει ως εξής : Βαλτεσινίκο, Αγία Μαρίνα, Κρυόβρυση, Αγία Παρασκευή, Καλονέρι, Καρκαλού.
4. Στην παράγραφο 1Α2, στη σειρά 8 να γραφεί «δασική» αντί φυσική βλάστηση, χάριν της συμφωνίας προς το εύρος που απεικονίζεται στο χάρτη των ζωνών προστασίας, αλλά και για λόγους ουσίας.
5. Στο τέλος της παραγράφου 1Α2 να προστεθεί η φράση «όπως άλλωστε απεικονίζεται στο σχετικό χάρτη οριοθέτησης», για τους ίδιους λόγους.
6. Αναφορικά με το εδάφιο 2Β1 η ένστασή μας είναι θεμελιώδης.
Η σπουδαιότερη προστατευτέα αξία – οικότοπος, εκ των 11 οικοτόπων του Μαινάλου όσον αφορά :
α) Τη βιοποικιλότητα
β) Την ενότητα και όχι τον κατακερματισμό των οικοσυστημάτων
γ) Τη διατήρηση των φυσικών τοπίων
δ) Τη διάσωση των ενδιαιτημάτων της άγριας ζωής
ε) Την αειφορική άσκηση των παραδοσιακών εκτατικών αγροτικών δραστηριοτήτων είναι τα :
δασικά διάκενα και τα λιβάδια της ορεινής και ημιορεινής ζώνης (+1000 μ).
Σε άπειρα σημεία της, η Ε.Π.Μ. συστηματικά επισημαίνει και τεκμηριώνει τη θεμελιώδη σημασία της διατήρησης αυτών των οικοτόπων, όπως αποκαλύπτουν και τα πιο κάτω στοιχεία :
ΣΚΟΠΟΙ – ΑΝΑΛΥΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ε.Π.Μ. ΜΑΙΝΑΛΟΥ
Σελίδα 4 εδ 1.3 & 1.4 – Σελ. 56 εδ.6 – Σελ. 75 παρ. 3, 4, 5, 6, 7, – Σελ. 96 παρ.5 – Σελ. 99 παρ. 5 – Πίνακες σελίδων 100, 101, 102 – Σελ. 103 εδ. 3 – Σελ. 141 παρ. 2, 3 – Σελ. 144 εδ. 4 – Σελ 146 παρ.1 & 4 – Σελ. 147 παρ.3 – Σελ. 149 παρ.2 & 5 – Σελ. 151 παρ.1 , 3, 4 – Σελ. 153 παρ. 2 – Σελ. 159 παρ.6 – Σελ. 160, 161 – Σελ. 162 παρ. 4 – Σελ. 163 παρ. 1, 2, 3 – Σελ. 165 παρ. 1 – Σελ. 166, 167 – Σελ. 169, 170 εδ. 4.4
Η ένταξη των δεκάδων αυτών οικοτόπων πρώτης προτεραιότητας (αναφερόμενων ως εγκαταλελειμμένων αγρών) στη ζώνη Β2, δεν ζωνοποιεί, αλλά κατακερματίζει το οικοσύστημα, και αντίθετα προς την Ε.Π.Μ., μετατρέπει το Μαίναλο σε τεράστια οικιστική Βαβέλ. Επιφέρει ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις στο φυσικό τοπίο, το οικοπεδοποιεί έξω απ’ τις τοπικές αγροπαραγωγικές ανάγκες των κατοίκων και καθιστά το προεδρικό διάταγμα (δήθεν προστασίας του) άνευ αξίας. Δεδομένου μάλιστα ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ήδη προστατεύονται αυτοτελώς από το δασικό νόμο, οι δε γυμνές κορυφές οι άνωθεν των 1.500 μ., καθώς είναι εκτεθειμένες σε ακραίες καιρικές συνθήκες δεν δέχονται ούτως ή άλλως οικιστικές πιέσεις, κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται.
Τι προστατεύει και εξυπηρετεί επιτέλους το Π.Δ.;
Επιβάλλεται λοιπόν να ενταχθούν στη ζώνη Β1 όλα τα δασικά διάκενα και τα ημιορεινά και ορεινά λιβάδια ανεξαρτήτως μεγέθους, τα ευρισκόμενα άνωθεν της ισοϋψούς των 1.000μ. ή έστω των 1.100μ και να εξαιρεθούν έτσι από τον Αρμαγεδδώνα της οικοδόμησης.
Με τον τρόπο αυτό η κατακερματισμένη, χαώδης και αδύνατον να περιγραφεί ζώνη αειφορικής διαχείρισης Β1, αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο.
Γίνεται ταυτόχρονα συνεπής προς την Ε.Π.Μ., απλή ως προς την περιγραφή και σαφής ως προς τα όρια, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια νομικών παρερμηνειών.

Άρθρο 3
1. Οι παράγραφοι 5 και 6 του εδαφίου Α2 , δεν περιλαμβάνονταν στο σχέδιο Π.Δ. που συνόδευε την Ε.Π.Μ., και εισήχθησαν είτε εκ λάθους είτε από σκοπιμότητα στο προς διαβούλευση Π.Δ. Ανοίγουν όχι απλώς την κεκρόπορτα, αλλά την πύλη της κολάσεως για το Μαίναλο. Οικοπεδοποιούν εξ ολοκλήρου ακόμα και την Α2 ζώνη, που υποτίθεται ότι βρίσκεται υψηλότερα στην κλίμακα προστασίας της φύσης και του τοπίου με πρόσχημα την υπαίθρια άθληση. Που στο κάτω-κάτω μπορεί να ασκείται ανεμπόδιστα χωρίς την ανάγκη κατασκευών και εγκαταστάσεων, με απλές διαχειριστικές ρυθμίσεις του φορέα διαχείρισης. Τέτοιες απαράδεκτες διατάξεις, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση των διακένων που προαναφέραμε, καθιστούν το Π.Δ. προστασίας του Μαινάλου ψευδεπίγραφο. Κυριολεκτικά ένα άδειο πουκάμισο.
Απαιτείται η απόσυρση των παραγράφων 5 και 6 και η επαναφορά της αρχικής πρόβλεψης της Ε.Π.Μ. ως εξής : «Επιτρέπεται η λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου και του ορειβατικού καταφυγίου, η συντήρηση, ο εκσυγχρονισμός και η συμπλήρωση των υφιστάμενων υποδομών τους και κάθε αναγκαίας εγκατάστασης για την εύρυθμη λειτουργία τους και τη χορήγηση του ειδικού σήματος του Ε.Ο.Τ. Επιβάλλεται η οριοθέτηση και σήμανση του χώρου κατάληψης του Χιονοδρομικού Κέντρου, ώστε να οριστικοποιηθεί η έκταση που καταλαμβάνεται από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του’’.
2. Ο φορέας διαχείρισης πρέπει όχι απλά να γνωμοδοτεί, αλλά να σχεδιάζει και να συμφωνεί, όταν πρόκειται για έργα και δράσεις σε όλες τις ζώνες του πάρκου.
3. Στις υποζώνες Α1, Α2, Β1 του πάρκου, η ενδεχόμενη περίφραξη νομίμως υφιστάμενων ιδιόκτητων αγρών, όπου κριθεί απαραίτητη, να υλοποιείται μόνον δια φυσικών φυτοφρακτών ή αραιό αγκαθωτό ύψους έως 1,00 μ., για να είναι λειτουργικά τα ενδιαιτήματα της πανίδας και για λόγους αισθητικούς (βλ. Ε.Π.Μ.)
4. Στη ζώνη Β1 εδάφιο 4 να προστεθεί η φράση «συντήρηση μονοπατιών».

Άρθρο 5
Ο Φορέας διαχείρισης δεν πρέπει να είναι απλό υπηρεσιακό όργανο και διεκπεραιωτής της βούλησης της εκάστοτε αποκεντρωμένης ή αιρετής περιφέρειας, κάτι που είναι πιθανό να συμβεί ανεξαρτήτως των προθέσεων των δασαρχείων. Ο Φ.Δ. πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικός, επιστημονικά και διοικητικά στελεχωμένος, με περιβαλλοντική γνώση και ευαισθησία. Να έχει αυτόνομη περιβαλλοντική στόχευση, με επικεφαλής επιστήμονες- φορείς πολιτικής.
Το δασαρχείο, οι Ο.Τ.Α. (Τρίπολης – Μεγαλόπολης – Γορτυνίας), η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και οι δύο ορειβατικοί και περιβαλλοντικοί σύλλογοι της Αρκαδίας, ΣΑΟΟ και ΕΟΣ, πρέπει μεταξύ άλλων φορέων ή προσώπων να συμμετέχουν στο Δ.Σ., όλοι αμισθί.
Ένα τέτοιο σχήμα μπορεί να εμπεδώσει στην τοπική κοινωνία, κουλτούρα ουσιαστικής προστασίας του περιβάλλοντος του Μαινάλου, που θα φέρει στη συνέχεια βιώσιμη ανάπτυξη και όχι στρεβλή, άναρχη, πελατειακή και πρόσκαιρη οικονομική επέκταση.

Εν όψει της αποστολής του Π.Δ. στο αρμόδιο τμήμα του ΣτΕ για επεξεργασία, θεωρούμε ότι οι προαναφερθείσες επισημάνσεις μας θα τύχουν της προσοχής σας. Ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τις ανακολουθίες του σχεδίου Π.Δ. με την Ε.Π.Μ., και τους σκοπούς ανακήρυξης του Μαινάλου σε προστατευόμενο οικοσύστημα.

Με εκτίμηση,
για το Δ.Σ. του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΕΙΒΑΤΕΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας

Νίκος Παναγιωτόπουλος Μιχάλης Μιχαλόπουλος

Θέσεις Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Τρίπολης Άρθρο 3
1. Οι παράγραφοι 5 και 6 του εδαφίου Α2 , δεν περιλαμβάνονταν στο σχέδιο Π.Δ. που συνόδευε την Ε.Π.Μ., και εισήχθησαν είτε εκ λάθους είτε από σκοπιμότητα στο προς διαβούλευση Π.Δ. Ανοίγουν όχι απλώς την κεκρόπορτα, αλλά την πύλη της κολάσεως για το Μαίναλο. Οικοπεδοποιούν εξ ολοκλήρου ακόμα και την Α2 ζώνη, που υποτίθεται ότι βρίσκεται υψηλότερα στην κλίμακα προστασίας της φύσης και του τοπίου με πρόσχημα την υπαίθρια άθληση. Που στο κάτω-κάτω μπορεί να ασκείται ανεμπόδιστα χωρίς την ανάγκη κατασκευών και εγκαταστάσεων, με απλές διαχειριστικές ρυθμίσεις του φορέα διαχείρισης. Τέτοιες απαράδεκτες διατάξεις, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση των διακένων που προαναφέραμε, καθιστούν το Π.Δ. προστασίας του Μαινάλου ψευδεπίγραφο. Κυριολεκτικά ένα άδειο πουκάμισο.
Απαιτείται η απόσυρση των παραγράφων 5 και 6 και η επαναφορά της αρχικής πρόβλεψης της Ε.Π.Μ. ως εξής : «Επιτρέπεται η λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου και του ορειβατικού καταφυγίου, η συντήρηση, ο εκσυγχρονισμός και η συμπλήρωση των υφιστάμενων υποδομών τους και κάθε αναγκαίας εγκατάστασης για την εύρυθμη λειτουργία τους και τη χορήγηση του ειδικού σήματος του Ε.Ο.Τ. Επιβάλλεται η οριοθέτηση και σήμανση του χώρου κατάληψης του Χιονοδρομικού Κέντρου, ώστε να οριστικοποιηθεί η έκταση που καταλαμβάνεται από τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του’’.
2. Ο φορέας διαχείρισης πρέπει όχι απλά να γνωμοδοτεί, αλλά να σχεδιάζει και να συμφωνεί, όταν πρόκειται για έργα και δράσεις σε όλες τις ζώνες του πάρκου.
3. Στις υποζώνες Α1, Α2, Β1 του πάρκου, η ενδεχόμενη περίφραξη νομίμως υφιστάμενων ιδιόκτητων αγρών, όπου κριθεί απαραίτητη, να υλοποιείται μόνον δια φυσικών φυτοφρακτών ή αραιό αγκαθωτό ύψους έως 1,00 μ., για να είναι λειτουργικά τα ενδιαιτήματα της πανίδας και για λόγους αισθητικούς (βλ. Ε.Π.Μ.)
4. Στη ζώνη Β1 εδάφιο 4 να προστεθεί η φράση «συντήρηση μονοπατιών».
Ο Γραμματέας Μιχ. Μιχαλόπουλος

Άρθρο 3
1. Στις ζώνες Α1, Α2 και Β1 θα πρέπει να επιτραπούν (ρητά) αγροπεριβαλλοντικές δράσεις ανεξαρτήτως πηγής χρηματοδότησης. Προτείνεται η προσθήκη διατύπωσης αντίστοιχης με αυτή της Ζώνης Β1, βελτιωμένης ως εξής:
Οι διαχειριστικές επεμβάσεις που χρηματοδοτούνται από τα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα του εκάστοτε Κανονισμού και αποσκοπούν στην προστασία και βελτίωση των αγρο-οικοσυστημάτων. Οι διαχειριστικές επεμβάσεις εκτελούνται βάσει σχετικών διαχειριστικών σχεδίων, (όπως αυτά προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία) από τους αγροπεριβαλλοντικούς κανονισμούς του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ώστε να αποδεικνύεται η αναγκαιότητα και σκοπιμότητά τους, καθώς και η περιβαλλοντική διασφάλιση του οικοσυστήματος.
2. Έλεγχος πρόσβασης (Α1 και Α2)
Απαιτείται ο έλεγχος της πρόσβασης του κοινού στα σημεία εισόδου του δασικού οδικού δικτύου στην περιοχή του καταφυγίου.
Είναι ασαφές σε ποιο καταφύγιο αναφέρεται το απόσπασμα.
Επιπλέον προτείνεται σαφής διατύπωση, ως εξής:
«Ο έλεγχος της πρόσβασης γίνεται….»
3. Βόσκηση και Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης (Α1 και Α2)
«…απαιτείται η εντός τριετίας εκπόνηση και έγκριση από το Φορέα Διαχείρισης και την οικεία Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης διαχειριστικού σχεδίου και μελέτης βοσκοϊκανότητας…»
Θεωρούμε ότι εν λόγω σχέδιο είναι απαραίτητο για το σύνολο της προστατευόμενης περιοχής και αποτελεί προϋπόθεση ανάπτυξης και απασχόλησης. Εντούτοις, διατηρούμε επιφυλάξεις ως προς την αρμοδιότητα της Δ/νσης Αγροτικής Ανάπτυξης για την έγκριση του εν λόγω σχεδίου στις περιοχές Α1 και Α2.
4. Μελέτη διαχείρισης επισκεπτών
Δεν αναφέρεται ο συντάκτης της μελέτης διαχείρισης επισκεπτών. Άποψη μας είναι ότι αυτή θα πρέπει να εκπονηθεί από τους ενδιαφερόμενους για την ανάπτυξη των εν λόγω δραστηριοτήτων π.χ. ΕΟΣ Τρίπολης, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ.
5. Πιστοποίηση δασικής παραγωγής
«…θα πρέπει να επιδιωχθεί η υιοθέτηση των αρχών που προδιαγράφει η σχετική μελέτη αειφορικής πιστοποίησης…»
Ασαφής νομική διατύπωση που ταιριάζει σε μελέτη και όχι ΠΔ.
Σε κάθε περίπτωση η πιστοποίηση είναι ζήτημα της αγοράς και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ΠΔ.
Επιπλέον, πέραν της δασικής παραγωγής, η πιστοποίηση μπορεί να αφορά και άλλα προϊόντα του Μαινάλου, όπως τα δασικά μη ξυλώδη και ιδίως τα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.
Οι απαιτήσεις των πολλών και διαφόρων συστημάτων πιστοποίησης δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στο σύνολό τους στο ΠΔ.
6. Κατασκευή γεωργοκτηνοτροφικών αποθηκών μέγιστη κάλυψης 80τμ
Η κτηνοτροφία αποτελεί την βασικότερη οικονομική δραστηριότητα στο Όρος Μαίναλο καθώς και σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης του αγρο-οικοσυστήματός του. Λαμβάνοντας υπόψιν και το εύρος της έκτασης της ζώνης Β2, θεωρούμε τον ορισμό της εν λόγω κάλυψης αυθαίρετο και περιοριστικό ως προς τις μελλοντικές δυνατότητες υγιούς και φιλικής προς το περιβάλλον ανάπτυξης και απασχόλησης της περιοχής.
Θεωρούμε ότι σε ότι αφορά τις γεωργοκτηνοτροφικές εγκαταστάσεις στη Ζώνη Β2 δεν μπορεί να οριστεί όριο κάλυψεις.
7. Κοίτες χειμάρρων, ζώνες παρόχθιας βλάστησης
Η κατηγορία αυτή δεν προβλέπεται στο Άρθρο 2.