Άρθρο 12 – Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων

Χωρίς να έχω κάποια εμπειρία σε θέματα νομοθεσίας , αλλά αυτή η σχετική απελευθέρωση και σε θέματα τεκμηρίου υπερ δημοσίου όσο και των χρήσεων γης δεν δημιουργεί μια νέα φουρνιά διεκδικήσεων και μεταβολών στις χρήσεις γης με ότι αυτό συνεπάγεται για την αισθητική , την σταθερότητα των οικοσυστημάτων και την επιδείνωση του έργου φύλαξης και προστασίας των συγκεκριμένων περιοχών

Αίτημα – Πρότασις

Αγοραστών θερινών βοσκότοπων από τους κληρονόμους του Τακβόρ Πισκουλιάν δυνάμει της υπ αριθμ 1152/1918 δημόσιας διαθήκης του τότε Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Γεωργίου Δελληγιάννη νομίμως δημοσιευθείσης την 11-04-1918 των αρχικών ιδιοκτητών των αγροκτημάτων Κάτω Βέρμιου Ν. Ημαθίας λιβάδι
» Τζουμαγιά » ή » Τζουμά ».

Από τις παραπάνω εκτάσεις, αγόρασαν από του έτους 1946 και εντεύθεν θερινούς βοσκότοπους, διάφοροι μικρο κτηνοτρόφοι με συμβόλαια νομίμως συν ταχθέντων, τα οποία μετ εγράφησαν στο υποθηκοφυλακείο Βέροιας.

Εξαιρέθηκε της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης κατ όπιν σχετικής αδείας της υπ αριθμ.182129/15-09-1951 του Υπουργείου Γεωργίας, και κατόπιν δυνάμει της υπ αριθμ πρωτ. 352/12-12-1957 αποφάσεως της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Βέροιας ως ιδιωτική τοιαύτη ανήκουσα στους δικαιοπάροχους για την βόσκηση των ποιμνίων τους.
Πρόκειται κυρίως περί μικρών νομάδων σκηνιτών κτηνοτρόφων που ζούσαν μέσα σε χορτοκαλύβες ορισμένοι ακόμη και σήμερα χωρίς ρεύμα διότι τα πιο κοντινά χωριά είναι στα 9 χιλιόμετρα, οι οποίοι πώλησαν μέρος από τα ποίμνιά των και αγόρασαν τα μικράς αυτές εκτάσεις δια θερινή εγκατάσταση των.
Μετά μεγάλου δε κόπου και θυσιών προσαρμόσθηκαν εις το επάγγελμά τους.
Κατά το διάστημα αυτό των εξήντα περίπου ετών επήλθαν πολλαπλές μεταβολές εις το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ως άνω εκτάσεων.
Διότι πολλοί εκ των αρχικών αγοραστών απεβίωσαν, άλλες εκτάσεις εδόθησαν ως προίκα, κληρονόμοι των αποβιωσάντων διένειμαν την κληρονομία ή μεταρρύθμισαν αυτές, μεταξύ των καθ’ όσον άλλοι εξ αυτών παρέμειναν ως κτηνοτρόφοι και άλλοι ετράπησαν εις άλλα επαγγέλματα αποζημιωθείς υπό των πρώτων.
Έτσι εδημιουργείτο μια μακροχρόνιος νομική και πραγματική κατάστασις.
Δίκαιον είναι και επιβεβλημένο από κοινωνικής και ηθικής πλευράς, όπως ληφθεί νομοθετική μέριμνα προς προστασία αυτών των μικρών γεωργοκτηνοτρόφων – εν τη ουσία ακτημόνων – προς επίλυσιν του νομίμου καθ’ όλα προβλήματός των να μπορούν να μεταβιβάσουν στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους.
Δια τους λόγους τούτους, προτείνουμε, όπως ψηφισθεί η ακόλουθος διάταξις
Θεωρούνται έγκυρα τα συμβόλαια δια των οποίων μεταβιβάστηκαν εκτάσεις υπό των αρχικών ιδιοκτητών ή των κληρονόμων των, των αγροκτημάτων Κάτω Βέρμιου Ν. Ημαθίας λιβάδι » Τζουμαγιά » η » Τζουμά » με συμβόλαια νομίμως συντάχθηκαν. Όπως ισχύει για τούς αγρούς να ισχύει και για τους θερινούς βοσκότοπους βάσει τον Ν.4061 Άρθρο 22
Μη προβολή δικαιωμάτων κυριότητας από το Δημόσιο
1. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα
κυριότητας σε ακίνητα, που υπάγονται στο πεδίο εφαρ−
μογής του νόμου αυτού, σύμφωνα με το άρθρο 1, εφόσον
ο νομέας του ακινήτου ή ο δικαιοπάροχός του:
α) Το απέκτησε:
αα) με νόμιμο τίτλο, από επαχθή αιτία, με την προϋ−
πόθεση ότι ο τίτλος του μεταγράφηκε έως την 5.6.1993,
εκτός αν κατά τη κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή
πίστη. Σε κακή πίστη βρισκόταν ο νομέας αν δεν συ−
ντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1042 του Αστικού
Κώδικα. Στο χρόνο νομής προσμετράται και ο χρόνος
νομής του δικαιοπαρόχου του που διανύθηκε με τις
ίδιες προϋποθέσεις,
ββ) βάσει παραχωρητηρίου που δεν έχει μεταγραφεί,
ως προς το εμβαδόν του ακινήτου που αναγράφεται
στο παραχωρητήριο αλλά και των λοιπών στοιχείων
των ακινήτων και των δικαιούχων,
γγ) βάσει παραχωρητηρίου που εκδόθηκε από αναρ−
μόδιο διοικητικό όργανο ή βάσει πράξης δημοτικού ή
κοινοτικού συμβουλίου, μόνο ως προς το εμβαδόν του
παραχωρούμενου ακινήτου.
β) Με απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων, κρί−
θηκε δικαιούχος οικοπέδου ή κλήρου βάσει των διατάξε−
ων του Αγροτικού Κώδικα και δεν κηρύχθηκε έκπτωτος,
δεν εκδόθηκε όμως το σχετικό παραχωρητήριο. γ) Το νέμεται πριν την 1.1.1965 για γεωργική χρήση, η
οποία εξακολουθεί να ασκείται μέχρι σήμερα. Ο Νομός
Αττικής εξαιρείται από την εφαρμογή της περίπτωσης
αυτής.
2. Η μη προβολή δικαιωμάτων κυριότητας αφορά
μόνο τον δικαιούχο ή το νόμιμο δικαιοπάροχό του που
εμπίπτει στις περιπτώσεις της προηγούμενης παρα−
γράφου.
3. Για τη συνδρομή των προϋποθέσεων της παρα−
γράφου 1, ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει αίτημα στην
αρμόδια Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφο−
ρών, στην οποία περιγράφει το κατεχόμενο ακίνητο
κατά θέση, εμβαδόν και συντεταγμένες στο ελληνικό
γεωδαιτικό σύστημα αναφοράς, με συνημμένο τοπο−
γραφικό διάγραμμα και υποβάλλει αντίγραφο του επι−
καλούμενου τίτλου κυριότητας ή της σχετικής πράξης
παραχώρησης διοικητικού οργάνου, Δήμου ή Κοινότητας
ή της απόφασης της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων, βάσει
της οποίας κρίθηκε δικαιούχος οικοπέδου ή κλήρου. Η
Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών μπορεί
να ζητήσει από τον ενδιαφερόμενο την προσκόμιση συ−
μπληρωματικών στοιχείων, προκειμένου να διαμορφώσει
την κρίση της, σχετικά με την ταυτότητα του νομέα ή
του ακινήτου και την καλόπιστη νομή, στην περίπτωση
της απόκτησής του με νόμιμο τίτλο από επαχθή αιτία
ή της νομής του ακινήτου πριν την 1.1.1965. Η Επιτροπή
Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών εκδίδει απόφα−
ση για τη μη προβολή δικαιωμάτων κυριότητας στιςπεριπτώσεις που ο ενδιαφερόμενος επικαλείται πράξη
παραχώρησης διοικητικού οργάνου, Δήμου ή Κοινότητας
ή απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων, βάσει της
οποίας κρίθηκε δικαιούχος.
4. Αν ο ενδιαφερόμενος επικαλείται νόμιμο τίτλο από
επαχθή αιτία και καλόπιστη νομή του ακινήτου ή νομή
του πριν την 1.1.1965 στην Επιτροπή Θεμάτων Γης και
Επίλυσης Διαφορών μετέχει εκπρόσωπος του Νομικού
Συμβουλίου του Κράτους, ως Πρόεδρος αυτής. Η Επι−
τροπή αποφαίνεται για τη μη προβολή δικαιωμάτων του
Δημοσίου στο κατεχόμενο ακίνητο.
5. Τα παραχωρητήρια που εκδόθηκαν στις υποπερι−
πτώσεις ββ΄ και γγ΄ της περίπτωσης α΄ της παραγράφου
1, θεωρούνται έγκυρα και ισχυρά. Για την περίπτωση
β΄ της παραγράφου 1, μετά την έκδοση της απόφασης
της Επιτροπής Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών, ο
Περιφερειάρχης εκδίδει παραχωρητήριο, όπου αναγρά−
φονται τα στοιχεία του αρχικού δικαιούχου και προσ−
διορίζεται το παραχωρούμενο ακίνητο κατά εμβαδόν,
θέση και συντεταγμένες στο ελληνικό γεωδαιτικό σύ−
στημα αναφοράς. Δεν εκδίδεται παραχωρητήριο, αν
οι καθολικοί ή ειδικοί διάδοχοι του δικαιούχου έχουν
μεταγράψει συμβολαιογραφική πράξη ή έχουν επικυρώ−
σει ανώμαλη δικαιοπραξία που αφορά το ίδιο ακίνητο
σύμφωνα, ιδίως, με τις διατάξεις της παρ.1 του άρθρου
18 του ν. 1644/ 1986, του άρθρου 16 του ν. 3147/2003, της
παρ. 9 του άρθρου 3 του ν. 3399/2005 και του άρθρου
31 του ν. 3698/ 2008. 6. Για το τμήμα του κατεχόμενου ακινήτου για το
οποίο δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγρά−
φου 1, ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει αίτημα εξαγοράς
του στην Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφο−
ρών. Η ίδια Επιτροπή εξετάζει το αίτημα αυτό, σύμφωνα
με τα οριζόμενα στο άρθρο 23.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΖΙΑΜΑΛΗΣ
ΣΩΤΗΡΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ Τ.Κ.41500

Όσον αφορά το άρθρο 12 του Ν. 3208/2003, «Μεταβιβάσεις Αγροκτημάτων», θα πρέπει να ισχύσει και για αγροκτήματα, τμήματα των οποίων έχουν χαρακτηριστεί ως χορτολιβαδικά.
Οι δασικές υπηρεσίες εφαρμόζουν το άρθρο 12 (Ν. 3208/2003), μόνο στις περιπτώσεις ύπαρξης δασικών εκτάσεων εντός των αγροκτημάτων. Είναι λοιπόν ευκαιρία με το νέο αυτό νομοσχέδιο να υπάρξει μέριμνα για το συγκεκριμένο θέμα, έτσι ώστε να μπορέσουν να αξιοποιηθούν αγροκτήματα με νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας που δεν μπορούν να υπαχθούν κατ’ αρχήν στο άρθρο 12, καθόσον κάποια τμήματα τους έχουν χαρακτηριστεί ως χορτολιβαδικές εκτάσεις.

Στην παρ. 6 του άρθρου αυτού που τροποποιεί την &1 του άρθρου 17 του Ν. 3208/03 θα πρέπει να συμπεριληφθούν και οι εκτάσεις οι οποίες προέρχονται από νόμιμες εκχερσώσεις για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια και αργότερα άλλαξαν χρήση. Έτσι θα ληθούν χρόνια προβλήματα τέτοιων εκτάσεων, όπως π.χ. είναι οι περιοχές ΑΥΡΑ και ΠΑΝΤΕΙΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ στο ΚΑΤΩ ΣΟΥΛΙ ΜΑΡΑΘΩΝΑ.

Η κυριότητά μου επί έκτασης βασίζεται σε τίτλους κτήσης νόμιμα μεταγραμμένους στο
αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο, οι δε δικαιοπάροχοί μου και οι απώτεροι δικαιοπάροχοι
απέκτησαν κυριότητα τόσο με τις διατάξεις της εποικιστικής νομοθεσίας (πίνακες
διανομής έτους 1936) όσο και με τίτλους κτήσης νόμιμα μεταγραμμένους στο αρμόδιο
Υποθηκοφυλακείο από το έτος 1918 και μετά, κυριότητα η οποία για διάστημα πέραν
των εκατό ετών δεν έχει αμφισβητηθεί από κανέναν.
Βάσει της άνω κυριότητας προχώρησα σε κατάτμηση της άνω έκτασης και εξέδωσα
σειρά οικοδομικών αδειών, πούλησα δε ακίνητα σε αγοραστές, και προέβην σε όλες
τις νόμιμες ενέργειες, η δε άνω έκταση έχει κτηματογραφηθεί και στο στάδιο της
κτηματογράφησης οι ενστάσεις που κατέθεσε το Ελληνικό Δημόσιο απορρίφθηκαν.
Από τον Ιούνιο δε του 2006 που λειτουργεί το αρμόδιο Κτηματολογικό Γραφείο δεν
έχει αμφισβητηθεί η κυριότητα της άνω έκτασης.
Ωστόσο, η αρμόδια Διεύθυνση Δασών, λαμβάνοντας υπόψη αεροφωτογραφίες της
περιόδου 1949 και μόνο, εξέδωσε πράξη χαρακτηρισμού χαρακτηρίζοντας τμήμα της
άνω έκτασης ως δασική, χωρίς να περιλαμβάνει σαφή αιτιολογία και αναφορές για
την μορφολογία του εδάφους, το είδος, την σύνθεση, την πυκνότητα και τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά της βλάστησης, και δεσμεύοντας αυτή ως προς την προστασία της και
μόνο, χωρίς να επηρεάζεται το καθεστώς κυριότητας αυτής.
Η άνω πράξη τελεσιδίκησε, ωστόσο εκ των υστέρων, και δεδομένου ότι προέκυψαν
νέα στοιχεία, θα πρέπει και θα ήταν σωστό, και για λόγους χρηστής διοίκησης
και δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς την Διοίκηση, να δίνεται η
δυνατότητα στον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας, ως εποπτεύουσα αρχή, να
εξετάζει εκ των υστέρων (και μετά την τελεσιδικία της πράξης χαρακτηρισμού)
την δυνατότητα ανάκλησης της λανθασμένης πράξης χαρακτηρισμού της αρμόδιας
Διεύθυνσης Δασών, λόγω πλάνης περί τα πράγματα κλπ., αποκλειστικά και μόνο για
λόγους δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι η επέκταση του κτηματολογίου στην άνω
περιοχή και η διαφύλαξη της συνέχισης αυτού, και όχι η ανατροπή του, το ενδεχόμενο
ανατροπής του ήδη γενόμενου επενδυτικού οικιστικού σχεδίου, η διαφύλαξη της
εμπιστοσύνης των πολιτών προς την έννοια της χρηστής και καλόπιστης Διοίκηση, οι
οποίοι πολίτες αγόρασαν καλόπιστα τα ακίνητα καθώς ουδεμία πράξη αμφισβήτησης
της κυριότητας έγινε από την αρμόδια Διεύθυνση Δασών εδώ και 100 περίπου έτη,
και η αποφυγή ενός μακρόχρονου δικαστικού αγώνα εναντίον ενδεχομένως και του
Ελληνικού Δημοσίου για πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του.

Οι ρυθμίσεις που προωθούνται για εκτάσεις που κρίθηκαν στα πλαίσια του Ν.248/76,( που οι δικαστικές κρίσεις είναι στην εκουσία δικαιοδοσία) είναι αντισυνταγματικές για το Δημόσιο, επειδή αφαιρείται από το Δημόσιο η δυνατότητα να προστατέψει την ιδιοκτησία του Ελληνικού Λαού (τα δάση και οι δασικές εκτάσεις δεν ανήκουν στο Δημόσιο αλλά ως κοινόχρηστα πράγματα ανήκουν στον Λαό βλ. Α.Π 207/2010), προσφεύγοντας σταην τακτική δικαιοσύνη, προκειμένου να αποδείξει: 1) Τον δασικό χαρακτήρα των εκτάσεων. Οι περισσότερες εκτάσεις που κρινόταν στα πλαίσια των διαδικασιών ν.248/76, κρινόταν αγροί, ενώ εν τοις πράγμασι ή ήσαν υφιστάμανα δάση και δασικές εκτάσεις ή απέρεε η υποχρέωση στα πλαίσια άρθρου 117 παρ. 3 του Συντ/τος να κηρυχθούν αναδασωτέες. 2)Τις ψευδείς μαρτυρίες των μαρτύρων. 3) Την εικονικότητα των τίτλων ή την μή εφαρμογή τους επί των εκτάσεων.4) Την ιδιοκτησία του. Οι προωθούμενες διατάξεις είναι χαριστικές και οι συνέπειες μελλοντικά για το Δημόσιο καταστροφικές οικονομικά, αφού σε περιπτώσεις απαλλ/σεων θα πρέπει το Δημόσιο να καταβάλλει αποζημιώσεις.όσον αφορά την παράγραφο 6 του προτεινόμενου άρθρου, η δυνατότητα αποδέσμευσης των συγκεκριμένων εκτάσεων , για περαιτέρω αλλαγή χρήσης τους,(αδιακρίτως) , έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την νομολογία , που διαχρονικά , απο της απελευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγό έκρινε αυτό το ζήτημα. Ως εξαιρετικό μέτρο, οι επεμβάσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις , για λόγους γεωργικής καλλιέργειας αντί της δασικής, προκρινόταν για ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας , μέσω της Γεωργικής πλέον εκμετάλλευσης. Εφόσον δεν γίνεται πλέον χρήση για τον επιδιωχθέντα σκοπό, η φυσική πορεία αυτών των εκτάσεων, είναι να επιστρέψουν στο καθεστώς κοινοχρησίας χάριν των πολιτών της Χώρας και όχι να αποδεσμευτούν για να κερδοσκοπούν οι σημερινοί κάτοχοί τους , με οικοπεδική αξιοποίηση. Προτείνεται να αποδεσμεύονται σε άλλες χρήσεις , προβλεπόμενες από την σημερινή νομοθεσία, μόνο αν με τεχνική Έκθεση διαπιστώνεται η έντονη υποβάθμιση των εκτάσεων και η μή συνεισφορά τους πλέον ως γεωργικών, τηρουμένων κατά τα λοιπά τουν προβλεπόμενων ουσιαστικών και διαδικαστικών προυποθέσεων περαιτέρω αλλαγής χρήσης τους.

ΣΧΟΛΙΑ* ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΔΑΣΙΚΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ: ΟΡΙΣΜΟΙ, ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ»

* Ολόκληρο το κείμενο των σχολίων έχει παρατεθεί στο άρθρο 1. Ειδικά για το παρόν άρθρο αναφέρονται τα εξής:

1. Οι προθέσεις του Δημοσίου σε σχέση με τα χορτολιβαδικά και χέρσα εδάφη αποδεικνύονται καί από την πρόταση του νομοσχεδίου, να τροποποιηθεί και το άρθρο 10 του ν. 3208/2003: Προτείνεται στα χορτολιβαδικά καί χερσα, («δημόσιες γαίες» των παρ. 5α και 5β του άρθρου 3 του ν.998/1979), το Δημόσιο να διεκδικεί δικαιώματα, ακόμη και αν εμπίπτουν στις περιπτώσεις του εν λόγω άρθρου, όπου αποδεικνύται πλήρως, ότι πρόκειται για ιδωτικές εκτάσεις.
2. Δεν θα πρέπει να λησμονείται, ότι το Δημόσιο ενδιαφέρεται να σχηματίσει τράπεζα γής, προκειμένου, όπως ανακοινώνει τελευταία, να την παραχωρήσει στούς διαφόρους οικοδομικούς συνεταιρισμούς σε αντάλλαγμα των δασικών τους εκτάσεων στο πλαίσιο της πολιτικής του επίλυσης των προβλημάτων τους. Τα χορτολιβαδικά ή χέρσα εδάφη παρουσιάζονται ως λίαν ελκυστικά προς τούτο, ασχέτως αν ανήκουν ήδη σε άλλους ιδιώτες ιδιοκτήτες, απο τους οποίους θα αφαιρεθούν, βαπτιζόμενα «δημόσιες γαίες», κατά παράβαση του άρθρου 17 του Συντάγματος και του 1ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαικής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που προστατεύουν την ιδιοκτησία.
3. Θα πρέπει, επομένως, να αποδειχθεί εμπράκτως από την Κυβέρνηση με τις κατάλληλες αλλαγές στο νομοσχέδιο, ότι αυτό αφορά πράγματι τα δασικά οικοσυστήματα καί δεν αποτελεί ψευδώνυμο δούρειο ίππο γιά την δέσμευση, δήμευση καί υφαρπαγή άλλου είδους εδαφών, ασχέτων με το αντικείμενό του.

4. ΠΡΟΤΑΣΗ:
5. Να παραμείνει ως έχει και να μή τροποιηθεί το πρώτο εδάφιο του άρθρο 10 του ν. 3208/2003 και να μή συμπεριληφθούν στην εν λόγω διάταξη οι χορτολιβαδικές ή χέρσες εκτάσεις.

Στην παραγρ.6 του Αρθρ.12 πρεπει να συμπεριληφθουν και Ιδιωτικες Δασικες Εκτασεις οι οποιες εκχερσωθηκαν με νομιμες αδειες της Δημοσιας Διοικησης για γεωργικη χρηση η δενδροκαλλιεργεια πριν τον Ν998/79 και επειτα αλλαξε η χρηση γης σε ενα μερος η σε ολοκληρη την εκταση.

Στην πραγρ.1 του αρθρ.17 του Ν3208/03 οπως προτεινεται να αντικαταστσθει απο την παρ.6 του αρθρ.12. Προτεινω ναδιαγραφει το «εφ’οσον αξιοποιηθηκαν κατα τους ορους» και να αντικατασταθει με «ανεξαρτητα αν μεταβληθηκε εν μερει η εν ολω η αποφαση».

Ο Δημος Μαραθωνα με αιτημα αρ. πρωτ.3836/04-09 προς ΥΠ.Α.Α.& Τροφιμων Γραφειο Υπουργου κ.ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗ και Γεν.Δ/νση Αναπτυξης Προστασιας Δασων &Φ.Π Δ/νση Προστασιας Δασων&Φ.Π. Τμημα Νομικων Υποθεσεων ζητουσε την νομοθετική ρύθμιση τροποποίησης ή αντικατάστασης του άρθρο 17 παρ1 το Ν.3208/2003 <>.Η απαντηση απο το ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ(δ) αρ.πρωτ.100881/2037/7-5-2009 ηταν οτι εχει γινει απο μερους μας προταση για νομοθετικη ρυθμιση προκειμενου να επιλυθουν τα θεματα που τιθενται στο εγγραφο σας.Ελπιζουμε μετα απο 4 χρονια να δοθει η νομοθετικη λυση που αιτηθηκε ο Δημος Μαραθωνα και απαντησε θετικα το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ.Ελπιζουμε ετσι να λυθει το προβλημα που απασχολει εδω και 40 χρονια τον οικισμο μας.Αξιζει να σημειωθει οτι ο οικισμος ΑΥΡΑ στην απογραφη πληθυσμου του 2011 ειχε 191 κατοικους και 185 κατοικιες.

Οι παλαιοί κάτοικοι του δήμου Μάνδρας (έκταση 208 τ. χιλ εκ των οποίων σήμερα 186 τ. χιλ ιδιωτικά δάση) ήταν ρητινοκαλλιεργητές από τουρκοκρατίας . Για τον λόγο αυτό το 1683 ο πασάς τους έδωσε ταπί κυριότητας .
Έκτοτε ,ανάλογα με τις εποχές είχαν αυτά στην πλήρη και αδιαφιλονίκητη κυριότητα τους ,ενεργώντας πράξεις μεταβίβασης νομίμως (αγορές –δωρεές –προίκες –πλειστηριασμούς—κατασχέσεις –διαθήκες –κληρονομιές κλπ) μετεγγραμμένους στο Υποθηκοφυλακείο.
Ήρθε το κράτος το 1923 και εξέδωσε το Ν.Δ. 17 οπότε αρκετοί ιδιοκτήτες έλαβαν τα Πιστοποιητικά τα προβλεπόμενα εκ της διατάξεως αυτής , αρκετοί όμως έκριναν ότι ήταν ισχυροί οι τίτλοι που ήδη είχαν ή ευρίσκονταν αιχμάλωτοι στην Τουρκία και δεν κίνησαν τις διαδικασίες του Ν.Δ. 17/1923 .

Έκτοτε δημιουργήθηκαν δύο κατηγορίες Ιδιόκτητων.
Α) Εκείνοι οι οποίοι είχαν νομίμους τίτλους προ του 1923 ,αλλά δεν ζήτησαν και δεν έλαβαν το πιστοποιητικό του Ν.Δ.17/1923 , συνεχίζοντας και μετά το 1923 , ανενόχλητοι , να προβαίνουν σε όλες τις νόμιμες πράξεις που προσκλίναν στην πλήρη κυριότητα (συμβολαιογραφικές πράξεις από συμβολαιογράφους ή ειρηνοδίκες που εκτελούσαν πράξεις συμβολαιογράφου , μετεγγραμμένες στο αρμόδιο υποθηκοφυλακείο )
Β) Εκείνοι οι οποίοι είχαν νομίμους τίτλους προ του 1923 ,αλλά έλαβαν το πιστοποιητικό του Ν.Δ.17/1923 , συνεχίζοντας και μετά το 1923 , ανενόχλητοι να προβαίνουν σε όλες τις νόμιμες πράξεις που προσκλίναν στην πλήρη κυριότητα (συμβολαιογραφικές πράξεις από συμβολαιογράφους ή ειρηνοδίκες που εκτελούσαν πράξεις συμβολαιογράφου , μετεγγραμμένες στο αρμόδιο υποθηκοφυλακείο ) , χωρίς ,όμως στις πράξεις αυτές να κάνουν αναφορά στην ύπαρξη του πιστοποιητικού του Ν.Δ 17/1923,αλλά μόνο στους νόμιμους τίτλους κυριότητας, τους πριν του 1923. Σήμερα πολλοί εξ αυτών έχουν χάσει τα πιστοποιητικά του Ν.Δ. 17/1923 ( χάθηκε ως χαρτί από Πατέρα σε γιό κ.ο.κ) και το δασαρχείο δεν έχει αρχείο όλων των πιστοποιητικών ,αλλά παρουσιάζει κενά στην αρίθμηση τους, δεδομένου δε, ότι δεν τηρεί το βιβλίο που υποχρεούται να τηρεί, το προβλεπόμενο από το άρθρο 45 παραγ. ΙΙ του Π.Δ. 6-9-1931 <>

Σήμερα ισχύει ο Νόμος 3208/2003 το άρθρο 10 του οποίου προβλέπει ότι το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σε δάση του Ν.Δ. 17/1923 . Βέβαια στο αρθρ 14 παρ 1 του ιδίου νόμου 3208/2003 προβλέπεται ότι το δασαρχείο πρέπει να εκδίδει μια βεβαίωση εάν το συγκεκριμένο πιστοποιητικό που εκδόθηκε σε εφαρμογή του Ν. Δ. 17/18.10.1923 έχει ανακληθεί ή όχι. Το αρμόδιο Δασαρχείο της περιοχής μας από το 2003 έως σήμερα δεν έχει εκδώσει ούτε ΜΙΑ βεβαίωση. Έτσι έχει καταστήσει τον νόμο ανενεργό και τους ιδιοκτήτες ομήρους .

Μετά από αυτά ζητάμε:
1) Να μπει διάταξη στο αρθ 10 του Ν. 3208/2003 που να προβλέπει ότι το Δημόσιο δεν προβάλει δικαιώματα και σε όσους έχουν τίτλους ιδιοκτησίας πριν την 18/10/1923
2) Το αρθρ 14 παρ 1 να επαναδιατυπωθεί έτσι ώστε εάν το αρμόδιο Δασαρχείο δεν απαντήσει σε σχετική αίτηση εντός 60 ημερών να θεωρείτε ότι το συγκεκριμένο πιστοποιητικό που εκδόθηκε σε εφαρμογή του Ν. Δ. 17/18.10.1923 δεν έχει ανακληθεί.

Να προστεθει στο αρθρο 12 παραγρ.6 οτι ιδιωτικες δασικες εκτασεις οι οποιες εκχερσωθηκαν νομιμα δια οποιαδηποτε χρηση μεχρι την ισχυ του Ν.998/79 ανεξαρτητα αν μεταβληθηκε εν μερει «η εν ολω η αποφαση εκχερσωσης.

Ο οικισμος ΑΥΡΑ του Δημου Μαραθωνα ειναι μη οριοθετιμενος και εχει πληθυσμο μεχρι 2000 κατοικους και στερειται εγκεκριμενο ρυμοτομικο σχεδιο.Απο τα ανωτερω συμπεραινεται οτι εμπιπτει στο Αρθρο 35 Παραγρ.1 του Ν.3937/2011 περι κυρωσης δικτυου κοινωχρηστων χωρων.Η εκταση του οικισμου ειναι 900 στρεμ. τα οποια εκχερσωθηκαν νομιμα πριν της 11-6-1975.Δοθηκαν αδειες για οικιες με το Ν.Δ 194/69,κατοπιν οικιες νομιμοποιηθηκαν με τους Νομους 270/1977,1337/83 ,4014/11 και 4178/13.Ο οικισμος απεγραφη για πρωτη φορα στις 5-4-1981(ΦΕΚ370Β/14-6-1982).
Πρεπει στην παραγραφο 6 του αρθρου αυτου να συμπεριληφθουν και εκτασεις οπως του οικισμου ΑΥΡΑ οι οποιες εκχερσωθηκαν για δενδροκαλλιεργεια ,αλλα αργοτερα αλλαξαν χρηση και σημερα ειναι οικισμοι.Αξιζει να σημειωθει οτι κτιστηκαν οικιες με βεβαιωσεις του Δασαρχειου οτι η εκταση δεν ειναι δασικη.Δωστε λυση σε προβληματα 40 χρονων τα οποια ταλαιπωρουν οικισμους οπως την ΑΥΡΑ.

Στην παραγραφο 6 του αρθρου αυτου να περιληφθουν και εκτασεις οι οποιες δεν αξιοποιηθηκαν κατα τους ορους της εκχερσωσης διοτι απωλεσαν την χρηση οχι με υπαιτιοτητα των σημερινων ιδοκτητων.

Άρθρο 12 παρ 9.
Στο τέλος του πρώτου εδαφίου του άρθρου 15 του ν. 3208/2003 (ΦΕΚ 303 Α’) προστίθεται νέο εδάφιο ως εξής:
«Ομοίως αναγνωρίζονται ως ιδιωτικές οι εκτάσεις των παραγράφων 5α και 5β του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, των ανωτέρω περιοχών».

Παρακαλώ όπως διορθώσετε γιατί εκ παραδρομής έχετε γράψει 5α και 5β του άρθρου 3 του ν. 998/1979 αντί 6α και 6β του άρθρου 3 του ν. 998/1979, που είναι το σωστό.

Η παράγραφος 2 είναι απαράδεκτη. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται διαφορετικά όσοι πήρανε βεβαίωση βάσει του Ν.248 με αυτούς που δεν πήρανε αλλά φαίνεται αγροτική η έκτασή τους. Άλλωστε ο ίδιος ο χάρτης του Ν.248 είναι διοικητική πράξη. Να ισχύσουν για όλους το ίδιο ή να σταματήσει η ισχύς του Ν.248 γιατί περισσότερα προβλήματα δημιούργησε παρά έλυσε

Αναφερόμενοι στο αό 27/9/2013 ώρα 22:25 e-mail του Συλλόγου μας διευκρινίζουμε αναφερόμενοι στην παράγραφο Β)αυτού τα εξής:
Το βιβλίο που υποχρεούται να τηρεί το Δασαρχείο το προβλεπόμενο από το άρθρο 45 Παρ. ΙΙ του Π.Δ. 6-9-1931 είναι το «Βιβλίο Ιστορικού Ιδιοκτησίας εκάστου δάσους»