Αρχική Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμησηΆρθρο 01- Εκτάσεις περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης

Άρθρο 01- Εκτάσεις περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης

1. Εδαφική έκταση που βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως, εκτός οικισμών προ του 1923 καθώς και εκτός οικισμών μέχρι 2.000 κατοίκους η οποία ανήκει κατά κυριότητα σε ένα ή περισσότερα εξ αδιαιρέτου φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου ή ανήκει κατά διαιρετά τμήματα σε φορείς αστικού αναδασμού ή Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς και περιλαμβάνεται στα όρια εγκεκριμένων Γ.Π.Σ. ή Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. ή Ζ.Ο.Ε. με τις επιφυλάξεις του παρόντος νόμου μπορεί να καθορίζεται ως περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης.
Σε κάθε περίπτωση για την πολεοδόμηση της προαναφερόμενης έκτασης και την κατασκευή των απαιτούμενων έργων σε αυτήν απαιτείται η προηγούμενη περιβαλλοντική αδειοδότηση καθώς και κάθε άλλη μελέτη που απαιτείται από τις κείμενες διατάξεις.
Με απόφαση Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δύναται να καθορίζονται ειδικότερες προδιαγραφές και τυχόν ειδικότερες μελέτες που απαιτούνται.
2. Η περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης οριοθετείται και οργανώνεται πολεοδομικά:
α) προς την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου και την αύξηση των οργανωμένων χώρων περιβαλλοντικής αναβάθμισης και περιβαλλοντικής προστασίας.
β) προς εξυπηρέτηση μιας ή περισσότερων κατηγοριών χρήσεων γης κατά τα άρθρα 22,23,26,και 27 του κεφαλαίου Γ’ του παρόντος νόμου.
3. Η περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης οργανώνεται και πολεοδομούνται τμήματα αυτής υπό τις προϋποθέσεις του παρόντος νόμου εκτός των νησιωτικών περιοχών πλην Κρήτης, Εύβοιας, Ρόδου και εκτός των περιοχών Αττικής, Θεσ/νίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βόλου, Λάρισας και Ηράκλειου Κρήτης, που καταλαμβάνονται από τα αντίστοιχα όρια αρμοδιότητας των προβλεπόμενων ρυθμιστικών σχεδίων, με τις επιφυλάξεις του παρόντος νόμου.

Σχόλια
  • 20 Φεβρουαρίου 2014, 15:06 | ΕΛΛΗΝΙΚH ΕΤΑIΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

    ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ

    Το Σχέδιο Νόμου με τα τρία διακριτά κεφάλαια Α, Β, Γ αναφέρεται σε πολεοδομικά θέματα που κυρίως ως εκ του τίτλου αφορούν ιδιωτικές πολεοδομήσεις και οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ένα συμπλήρωμα συστήματος χρήσεων γης. Ωστόσο η συγκυριακή διαπλοκή των τριών κεφαλαίων και διάφορες σποραδικές ρυθμίσεις συγκροτούν μια έμμεση επέμβαση στο ευρύτερο πεδίο του θεσμικού καθεστώς του υπερκείμενου χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού της χώρας.
    Το Σχέδιο Νόμου στερείται έστω και μιας σύντομης αιτιολογικής έκθεσης αλλά και των αναγκαίων αναφορών μέσω μεταβατικών διατάξεων που να παρέχει μια λογική σύνδεση με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο κα κυρίως του Ν. 2508/97 με εξαίρεση την αναφερόμενη επεξεργασία του Άρθρου 24 περί ΠΕΡΠΟ.
    Το Σχέδιο Νόμου χαρακτηρίζεται από μια α – χωρική αντίληψη όπως π.χ. ο γενικός ορισμός της ‘έκτασης περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης’, που φαίνεται να μπορεί να εφαρμόζεται αδιακρίτως στο σύνολο του εξωαστικού χώρου, ενώ υπό προϋποθέσεις (πληθυσμιακή πυκνότητα 25 κατοίκων/τ.χλμ., κατώτατο όριο έκτασης μόλις 30 τ.χλμ.) μπορούν να αναπτύσσονται ακόμη και σε νησιά και οι ζώνες του κεφ. Β (Ζώνες Συγκέντρωσης Δικαιωμάτων Δόμησης – Υποδοχέων Συντελεστή Δόμησης Οικοδομικών Συνεταιρισμών).
    Η αναφορά σε ένα γεωμετρικό σύστημα αποστάσεων – μεγεθών και κλιμακώσεων που παρουσιάζεται, αποτελεί επίφαση και μόνον χωροταξικού σχεδιασμού, σύστημα που έκτος ότι είναι παρωχημένο δεν ανταποκρίνεται στο πραγματικό φυσικό και ανθρωπογενές υπόβαθρο του προς ρύθμιση χώρου.
    Με το κεφάλαιο Α επανέρχεται το καθεστώς της ιδιωτικής πολεοδόμησης, ανοίγοντας δυνατότητες πολεοδόμησης σε ιδιοκτησίες φυσικών και νομικών προσώπων. Με τη χρήση φιλικών προς το περιβάλλον νεολογισμών –βλ. «εκτάσεις περιβαλλοντικής αναβάθμισης»- και ευγενών επιδιώξεων- βλ. «εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου»- ο χωρικός σχεδιασμός κάθε επιπέδου περιθωριοποιείται και καταστρατηγείται. Δύσκολο να γίνει κατανοητό το πώς η ρύθμιση ανταποκρίνεται στην «εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου», όταν νέες περιοχές εντάσσονται σε σχέδιο ακόμα και εκτός ΠΕΡΠΟ εγκεκριμένου ΓΠΣ ή ΣΧΟΑΠ, όπως το άρθρο 4 ορίζει, ανεξάρτητα από στοιχειώδη προγραμματισμό οικιστικών αναγκών και συνεκτίμηση χωρικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων. Ίσως μάλιστα, για να διευκολυνθεί η πολεοδόμηση και η «εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου», αγνοείται το γεγονός ότι εδώ και είκοσι χρόνια, (Ν.2242/1994, όπως ισχύει), σύμφωνα με πάγια νομολογία του Σ.τ.Ε., η ΖΟΕ, επειδή δεν περιλαμβάνει προγραμματικά μεγέθη, δεν συνιστά χωροταξικό ή πολεοδομικό σχέδιο που καλύπτει τις δέουσες προϋποθέσεις για την πολεοδόμηση περιοχής εντασσόμενης σ΄αυτήν. Αγνοείται ομοίως η αναγκαιότητα σύνταξης Σ.Π.Ε. (οδηγία 42/2001 ΕΕ, ΚΥΑ 107017/2006). Είναι σκόπιμο το ΥΠΕΚΑ να αναλογισθεί σοβαρά τις συνέπειες τέτοιων επιλογών.
    Πουθενά δεν απαντάται, όχι μόνον στο κεφάλαιο Α αλλά στο σύνολο του ΣΝ οποιαδήποτε αναφορά για το πώς, από ποιό όργανο και με ποιάς μορφή διοικητική πράξη (απόφαση, ΚΥΑ, Π.Δ.;) καθορίζεται «η περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και πολεοδόμησης». Η παράλειψη αφήνει βέβαια περιθώρια ευελιξίας στην εφαρμογή, πλην όμως και ευρείες δυνατότητες «κατά βούληση επεμβάσεων».
    Η διαφαινόμενη κατεύθυνση των ρυθμίσεων στο κεφ. Α, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα ως προς την συμβατότητα με τη δασική νομοθεσία προτείνοντας ένα είδος αντιπαροχής μεταξύ δασικής έκτασης και ιδιωτικής πολεοδόμησης ενδεχομένως προαγγέλλοντας παράλληλες διαδικασίες επέμβασης στη δασική νομοθεσία. Επιπλέον, η αρτιότητα και οι όροι δόμησης που προτείνονται δεν συνάδουν με την περιβαλλοντική αναβάθμιση και την ανάπτυξη ενός υγιεινούς οικονομικού περιβάλλοντος.
    Στο κεφ. Β επιχειρείται αναιτιολόγητη επέμβαση στο οικιστικό δίκτυο της χώρας μέσω του νεόκοπου ορισμού του εγκαταλελειμμένου οικισμού των 150 (ή 100 στα νησιά) κατοίκων. Η αντίληψη για τους εγκαταλελειμμένους οικισμούς της χώρας αν και δεν έχουν ταξινομηθεί και χαρακτηριστεί από το Π.Δ. του 1985 για τους οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων πόρω απέχει από τον αναφερόμενο ορισμό, που περιορίζεται στον μόνιμο της Ε.Σ.Υ.Ε.Α.
    Δόκιμες επαληθευμένες απόψεις για τα τοπικά οικιστικά δίκτυα, την εποχικότητα και άλλες σύνθετες έννοιες για τη λειτουργία του οικιστικού δικτύου, καθώς και συμπεράσματα από τρέχουσες μελέτες ΓΠΣ – ΣΧΟΟΑΠ αναδεικνύουν άλλους παράγοντες συγκρότησης του δικτύου σε σχέση με το χώρο (παράκτιος χώρος, ορεινός χώρος, κ.α.) που καθορίζουν τα χωρικά πρότυπα του δικτύου και τον ρόλο κάθε μικρού σε μέγεθος οικισμού.
    Η χωρίς κριτήρια άντληση δικαιώματος χωροθέτησης και δημιουργίας οικισμού μέσω του ορισθέντος εγκαταλελειμμένου θα αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις αστήρικτη επιλογή και λανθασμένο κίνητρο για μια πλασματική ανάπτυξη. Τούτο είναι προφανές μια και το πλήθος αυτών των οικισμών πρέπει να φτάνει περίπου τους 8.500 σε όλη τη χώρα.
    Στο κεφ. Γ «Χρήσεις Γης» φαίνεται ότι επιχειρείται μια προσέγγιση του θέματος των χρήσεων και η αναμενόμενη ομολογουμένως απαραίτητη αναθεώρηση του Π.Δ. της από 23-2-87 (ΦΕΚ 166/Δ) «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης» που αφορούσε τα ΓΠΣ του1337/83 εμπλουτίζοντας τις κατηγορίες χρήσεων γης με νέους προσδιορισμούς που συνδέονται με την εξέλιξη του θεσμικού πλαισίου και τις νέες μορφές οικιστικών αναπτύξεων. Αντί όμως να περιορίζεται στην αναγκαία επικαιροποίηση προβάλει και σειρά επεμβάσεων στο πλαίσιο σχεδιασμού για όλη τη χώρα.
    Ειδικότερα το κεφάλαιο Γ επαναφέρει στο προσκήνιο το σχέδιο Π.Δ/τος «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης» που προ διετίας περίπου το ΥΠΕΚΑ είχε θέσει προς διαβούλευση. Το τότε σχέδιο Π.Δ. αναβιώνει στο ΣΝ, σε επανέκδοση επί τα χείρω, με σημειακές αλλαγές περιορισμένης κλίμακας,. Και το χειρότερο, επιλέγεται τώρα η νομοθετική οδός για ρύθμιση θέματος που ανάγεται στον τομέα της εκτελεστικής εξουσίας, μέθοδος εύκολη και γρήγορη με την οποίαν παρακάμπτονται οι όποιες ουσιαστικές απαιτήσεις και διαδικασίες ελέγχου. Το γεγονός απόκλισης από τη Συνταγματική αρχή διάκρισης των λειτουργιών της Πολιτείας, χωρίς να συντρέχουν οι προς τούτο προϋποθέσεις (Σ.τ.Ε. ολ. 1847/2008 και 3059/2009), φαίνεται πως δεν απασχολεί τους συντάκτες του ΣΝ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κύρος της διοίκησης, την ασφάλεια δικαίου και τους πολίτες.
    Ορθώς το ΣΝ εντάσσει στο πεδίο εφαρμογής τα «χωροταξικά πλαίσια και τον εν γένει χωρικό και πολεοδομικό σχεδιασμό». Θετικά κρίνεται και η όλη δομή της πρότασης: Γενικές κατηγορίες χρήσεων και επί μέρους κατηγορίες 1-20, παραπομπή στις επιλογές του σχεδιασμού ή σε ειδικά καθεστώτα ρύθμισης, αντιστοιχία των κατηγοριών χρήσεων με τους ΚΑΔ, πρόβλεψη εξουσιοδότησης για την εξειδίκευση του περιεχομένου των Ειδικών κατηγοριών με Υπουργική Απόφαση. Το σχέδιο ικανοποιεί σε γενικές γραμμές την ανάγκη εκσυγχρονισμού και βελτίωσης του ισχύοντος καθεστώτος όσον αφορά τις χρήσεις γης στις περιοχές αστικής οικιστικής ανάπτυξης, που κατά κανόνα υπόκεινται σε διαδικασία πολεοδόμησης ή άλλα πολεοδομικού χαρακτήρα ρυθμίσεις. Δυστυχώς όμως, κατά τα λοιπά, παραμένει ατελέσφορο, αδύναμο να καλύψει τις ελλείψεις του παρωχημένου Π.Δ/γματος – 166Δ/1987, να ανταποκριθεί, στις μεταβολές που έχουν επέλθει στον αστικό και εξωαστικό χώρο, καθώς η χωροταξική διάσταση απουσιάζει. Οι αναφορές παραπέμπουν κατά κανόνα στην πολεοδομική λειτουργία του χώρου, ενώ έχει πλήρως διαγραφεί ή αγνοηθεί η κατηγορία των προστατευόμενων περιοχών.
    Πέραν των ανωτέρω και σε αυτό το τμήμα του σ/ν παρατηρείται η αποσπασματικού περιεχομένου και ευκαιριακή αλλά συγχρόνως δεσμευτική παρέμβαση στον πολεοδομικό σχεδιασμό όπως:
    • Υποχρεωτικές ρυθμίσεις χρήσεων σύμφωνα με το πλάτος και τη λειτουργία του οδικού δικτύου.
    • Απόλυτη και υποχρεωτική επιβολή του συνόλου των χρήσεων κάθε κατηγορίας.
    • Χωρίς αιτιολόγηση επιμονή αποθάρρυνσης της κατηγορίας Αμιγούς Κατοικίας που άλλωστε δεν είναι και τόσο απόλυτη μιας και περιλαμβάνει πολλά στοιχεία που την καθιστούν πολεοδομικώς μικτή χρήση.
    Ουσιαστικά καταργείται στο Κεφάλαιο Γ η αμιγής κατοικία με τον καθορισμό των νέων χρήσεων και με την ακύρωση της στις κύριες αρτηρίες και συλλεκτήριες οδούς, όπου , έξω από κάθε λογική, αρχή δικαίου, κατεύθυνση και αρχή χωρικής παρέμβασης, επιβάλλεται να μετατρέπονται σε χρήσεις πολεοδομικού κέντρου οι προβλεπόμενες ήδη από το σχεδιασμό χρήσεις. Φαίνεται πως το ΥΠΕΚΑ εισάγει νέα πρότυπα για την ορθή λειτουργία του οδικού δικτύου, την ασφαλή διακίνηση των πεζών και την τόνωση της εμπορευματικής δραστηριότητας. Με την κατηγορία μικτής χρήσεως παραγωγικοί υποδοχείς μετατρέπονται περιοχές χαρακτηρισμένες για ΒΙΠΑ ΒΙΟΠΑ ΕΠ, πολύτιμες σε περίπτωση που θα ξεκινήσει κάποια αναπτυξιακή διαδικασία για την έξοδο από την οικονομική κρίση σε περιοχές γενικής κατοικίας και πολεοδομικού κέντρου.
    Συμπερασματικά, ενώ από ότι συμπεραίνεται η αρχική πρόθεση του συντάκτη του Σχεδίου Νόμου ήταν να επιλύσει διάφορα χρονίζοντα προβλήματα οικοδομικών συνεταιρισμών και ιδιωτικών πολεοδομήσεων εκμεταλλευόμενος την ισχύ νόμου που διαθέτει υπεισέρχεται αν και εμμέσως στην κατάργηση ρυθμίσεων με απρόβλεπτη σε έκταση περιβαλλοντική υποβάθμιση αντίθετη με την πλούσια λεκτική επίκληση κατ’ ευφημισμόν των όρων περιβάλλον και βιώσιμη ανάπτυξη στο κείμενο.
    Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί και η σχέση αυτού του Σχεδίου Νόμου με μια εξελισσόμενη διαδικασία θεσμοθέτησης θεμάτων που αφορούν αναπτύξεις κατά κύριο λόγο παραθεριστικής κατοικίας επιχειρηματικής βάσης. Ήδη μέσω του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό και σχετικής νομοθεσίας προωθούνται οι λεγόμενοι Οργανωμένοι Υποδοχείς Τουριστικής Δραστηριότητας και τα Σύνθετα Τουριστικά Καταλύματα που δημιουργούν μεγάλου μεγέθους οικιστικά σύνολα παραθεριστικής κατοικίας μέχρι και σε ευαίσθητες περιοχές όπως νησιά έκτασης ακόμα και κάτω των 90 τ.χλμ.
    Το παρόν προτεινόμενο σχέδιο νόμου έρχεται να επεκτείνει γενικότερα την χωρίς σχεδιασμό αντίληψη κατά την παράδοση ευαίσθητων χώρων στην εν γένει πλέον μη τουριστική δευτερεύουσα και τριτεύουσα κατοικία χωρίς όρους για τα νησιά άνω των 30 τ.χλμ. που παρουσιάζουν χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα κάτω των 25 κάτοικων/τ.χλμ. (βλ άρθρο 10).
    Στον Πίνακα παρουσιάζεται η ομάδα νησιών που πληροί αυτά τα στοιχειώδη κριτήρια.

    ΕΚΤΑΣΗ ΑΝΩ ΤΩΝ 30 τ.χλμ. ΚΑΙ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ < 25 τ.χλμ.

    Νησί Έκταση Πληθυσμός κατ/
    (Km2) (2011) τχλμ.
    Άγ.Ευστρ.43,33 249 5,7
    Σίκινος 41,68 270 6,5
    Ανάφη 38,64 294 7,6
    Ψαρά 40,47 412 10,2
    Αστυπάλαια96,42 1.270 13,2
    Τήλος 61,49 829 13,5
    Σκύρος 206,93 2.888 14,0
    Κύθηρα 279,59 3.956 14,1
    Κύθνος 99,43 1.436 14,4
    Σαμοθράκη178 2.773 15,6
    Αμοργός 121,46 1.950 16,1
    Κάσος 66,42 1.070 16,1
    Σέριφος 75,21 1.378 18,3
    Κέα 131,69 2.480 18,8
    Ίος 108,71 2.084 19,2
    Κάρπαθος300,15 6.748 22,5
    Άνδρος 379,21 9.128 24,1
    Κίμωλος 37,43 901 24,1
    Φολέγανδρος32,38 787 24,3
    Νίσυρος 41,26 1.003 24,3

    Απλή ανάγνωση του πίνακα και στοιχειώδης γνώση της ποικιλότητας των χωρικών και περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών των νησιών του καταλόγου δείχνει την αστήρικτη χωροταξικά αιτιολόγηση της προτεινόμενης ρύθμισης.
    Για το λόγιο αυτό θεωρούμε ότι ο νησιωτικός χώρος θα πρέπει να εξαιρεθεί στο σύνολο του από τις ρυθμίσεις του ΣΝ όπως αυτό έχει παρουσιαστεί, όπως προκύπτει από τις πλούσιες εμπειρίες της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ από την εφαρμογή του Προγράμματος ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΙΓΑΙΟ.

    Ακολουθούν οι κατά άρθρο παρατηρήσεις με ενσωματωμένες τις προτάσεις μας:

    Άρθρο 1: Εκτάσεις περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης
    Το άρθρο στερείται ενός συγκεκριμένου ορισμού της έννοιας της «περιοχής περιβαλλοντικής αναβάθμισης» που να αναφέρεται στο σκοπό, την πολεοδομική λειτουργία και τα κριτήρια επιλογής και χωροθέτησης που αναγκαστικά θα απασχολήσουν τον σχεδιασμό των ΓΠΣ-ΣΧΟΟΑΠ ή άλλων χωροταξικών και πολεοδομικών ρυθμίσεων.
    Η διατύπωση της παραγράφου 2 εδ. α. «εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου» καθώς και ο ασαφής όρος «οργανωμένων χώρων περιβαλλοντικής αναβάθμισης και προστασίας» δεν καλύπτουν επαρκώς αυτή την ανάγκη και δυσχεραίνει την κατανόηση πολλών σημείων του κειμένου. Φαίνεται εξαρχής η έλλειψη μιας θεμελιωμένης αιτιολογικής έκθεσης με συγκεκριμένη τεκμηρίωση.

  • 14 Φεβρουαρίου 2014, 13:49 | Δημήτρης Σακελλαρίου

    Με σκοπό να υπάρξει ικανότητα οργάνωσης της κατοικίας [διακοπών] σε θύλακες σε νησιωτικές περιοχές κοντά σε περιοχές που έχουν ΡΣ, θα πρότεινα να γίνει η διατύπωση:
    «3. Η περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης οργανώνεται και πολεοδομούνται τμήματα αυτής υπό τις προϋποθέσεις του παρόντος νόμου εκτός των νησιωτικών περιοχών πλην Κρήτης, Εύβοιας, Ρόδου και νήσων εντός μέγιστης απόστασης ΧΧ [πχ 30 μιλίων] από την ακτογραμμή των -στη συνέχεια αναφερόμενων- περιοχών Αττικής, Θεσ/νίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βόλου, Λάρισας και Ηράκλειου Κρήτης, που καταλαμβάνονται από τα αντίστοιχα όρια αρμοδιότητας των προβλεπόμενων ρυθμιστικών σχεδίων, με τις επιφυλάξεις του παρόντος νόμου.

  • 14 Φεβρουαρίου 2014, 12:51 | Κωνσταντίνος Χασάπης

    Χασάπης Κώστας, μέλος Αστικού και Παραθεριστικού Οικ/κού Συν/σμού ΟΤΕ.

    Το σχέδιο Νόμου, περί οικοδομικών συνεταιρισμών που έχετε αναρτήσει στην ιστοσελίδα για διαβούλευση το θεωρώ ΕΠΙΕΙΚΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ενισχυμένο το απαράδεκτο εάν συνδυαστεί με τον ψηφισθέντα πρόσφατα Νόμο του Υπουργείου Οικονομικών 4223ΦΕΚ287/31-12-2013 άρθρο 36 που οδηγεί μετά 50 χρόνια στην ΔΗΜΕΥΣΗ των εκτάσεων των ήδη αποστεωμένων οικονομικά οικοδομικών συνεταιρισμών.
    Εξηγώ ότι ο Συν/σμός μας έχει δύο εκτάσεις, στο Πικέρμι Αττικής και στα Καρυώτικα Ξυλοκάστρου. Η έκτασή μας στο Πικέρμι περιβάλλεται κυριολεκτικά από εγκεκριμένα σχέδια οικισμών (ΠΑΝ,ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ, ΔΥΩΝΗ) εδώ και 35 χρόνια, η δε μορφολογία του εδάφους των εκτάσεων αυτών από πλευράς δασικής περιβαλλοντικής κλπ είναι κατά πολύ δυσμενέστερες της δικής μας.
    Επί 50 χρόνια οι συνεταιρισμοί πληρώνουν μηχανικούς, δικηγόρους, μελέτες, υπαλλήλους λειτουργικά έξοδα κλπ χωρίς αποτέλεσμα. Τα έξοδα αυτά επί 50 χρόνια συν την δαπάνη αγοράς της έκτασης υπερκαλύπτουν την τιμή αναλόγου οικοπέδου στο σχέδιο στους γειτονικούς οικισμούς.
    Πρέπει να είναι γνωστό στις Υπηρεσίες σας ότι το 1988 εκδόθηκε το 867Δ/1988 Π.Δ. ΑΣΤΙΚΟΥ ΑΝΑΔΑΣΜΟΥ που επί 25ετία δεν εφαρμόζεται. Υπάρχει σ’ αυτό το Κράτος συνέχεια και συνέπεια. Μάλλον αυτές οι λέξεις για το Υπουργείο σας είναι στα αζήτητα και σας προκαλούν αλλεργία. Το ίδιο ερώτημα ισχύει και για την έκτασή μας στο Καρυώτικα Ξυλοκάστρου, δηλαδή γιατί δεν επεκτάθηκε το σχέδιο στα 800 μ. από τον ήδη υπάρχοντα Οικισμό. Βάσει του Π.Δ.588/Δ/1982 περί συρρικνούμενων περιοχών. Ίσως γιατί ορισμένοι Νόμοι βγαίνουν για να εξυπηρετήσουν πρόσκαιρα πελατειακά συμφέροντα.
    Για όλα αυτά έχετε δεχθεί αιτιολογημένα υπομνήματα από τις κατά καιρούς Διοικήσεις χωρίς να απαντήσετε. Το ΣτΕ όμως, τι έχει να μας απαντήσει επ’ αυτών. Δηλαδή προστατεύεται η περιουσία, βάσει του Συντάγματος, προστατεύεται το ελευθέρως συνεταιρίζεσθε, υλοποιείται η συνταγματική διάταξη περί υποχρεώσεως του Κράτους για παροχή στέγης. Ισχύει η αντιμετώπιση των πολιτών με ίσους όρους. Αλίμονο σε όσους πιστεύουν ότι όλα αυτά ισχύουν. Τι έχει να μας γνωρίσει σχετικά για τα εκατομμύρια αυθαιρέτων (εάν και εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι ορισμένα στρώματα μικρομεσαίων είχαν δίκαιο). Την επιλεκτική ανοικοδόμηση στα Δάση τις ολοκληρωτικές καλύψεις και τους μεγάλους συντελεστές δόμησης και γενικά όλες οι παράνομες ενέργειες που κατέστησαν πολλές περιοχές της χώρας σε οικιστικές και περιβαλλοντικές χαβούζες. Η μήπως αυτή η άποψη χρησιμοποιείται για να καλυφθούν οι ασύδοτοι έμποροι γης και πάσης φύσεως μεγαλοεργολάβοι που έχουν μπάρμπα στην Κορώνη και γνωρίζουν άριστα τους άγραφους κανόνες της διαπλοκής. Νομίζουμε ότι το ΣτΕ πρέπει να έχει άποψη επ’ αυτών διότι είναι ο κύριος παράγων των αποκαλουμένων θεσμοθετημένων και συντονισμένων υπηρεσιακών λειτουργιών του Κράτους. Όλοι κρίνονται με βάση την αρχή της ισότητας και όχι μόνο αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Θέλουμε επίσης να μας γνωρίσει το ΣτΕ εάν πρώτα το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε αποφάσεις και δικαίωσε συν/σμούς και αυτό εκ των πραγμάτων ακολούθησε.
    Απευθυνόμενος σε όλους του συνεταίρους των οικοδομικών συν/σμών τους καλώ να αντισταθούν γιατί μας εξαπάτησαν. Θέλουν να ΔΗΜΕΥΣΟΥΝ την ΓΗ μας που με τόσες θυσίες αποκτήσαμε. Με κατά καιρούς Νομοθεσίες και διαδικασίες αδιευκρίνιστες συνεχώς μεταβαλλόμενες και πολυδάπανες για να μας μοιράζουν καθρεφτάκια και γλειφιτζούρια για να μας κρατούν αδρανοποιημένους. Φαίνεται καθαρά ότι την Γη μας (φιλέτα) θέλουν να την χρησιμοποιήσουν για άλλα συμφέροντα. Με την τακτική τους δίνουν τροφή σε φασιστικές συμπεριφορές προκαλώντας την αγανάκτηση των συνεταίρων. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς απεργάζονται. Μήπως πρέπει να ρωτήσουμε την κ.Μέρκελ και τον κ.Σοιμπλε.
    Πρέπει να απαιτήσουμε να μας γνωρίσουν τους συντάκτες των Νομοσχεδίων για να μην είμαστε άδικοι (διότι κατά καιρούς υπήρξαν και φωτεινά μυαλά αλλά φαίνεται ότι το σκοτάδι είναι πιο ισχυρό από το φως). Δύο λύσεις υπάρχουν ή αντιστεκόμαστε γιατί παραβιάζεται το Σύνταγμα ή χτίσε και εσύ συνεταίρε ένα αυθαίρετο, μπορείς. Θα σου στοιχίσει βέβαια πιο ακριβά και οι δύο λύσεις νόμιμες είναι, η πρώτη προβλέπεται από το Σύνταγμα και η δεύτερη νομιμοποιήθηκε από την Πολιτεία. Πρέπει λοιπόν όλα τα Διοικητικά Συμβούλια να καλέσουν πανελλήνια συγκέντρωση, όλων των μελών και με βάση τις αρχές της άμεσης Δημοκρατίας να αποφασίσουμε. Εμείς οι ίδιοι θα σώσουμε τους εαυτούς μας διαφορετικά θα μας φτάσουν σε σημείο που θα μας προσφέρουν και λιτοδίαιτο συσσίτιο φροντίζοντας για την χοληστερίνη και το ζάχαρό μας.
    Αγνοήστε οποιονδήποτε ισχυρισμό από αυτούς που σφαγίασαν τα δικαιώματά μας. Εάν είχαν στεγαστική πολιτική δεν θα φθάναμε ως εδώ, δεν θα καταργούσαν τον ΟΕΚ. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η περίπτωσή μας αφορά πάνω από 600.000 άτομα και αυτό λέει πολλά. Την συγκέντρωση αντίσταση την φοβούνται. Το σφάλμα μας είναι ότι δεν τους αντιμετωπίσαμε οργανωμένα.

  • 14 Φεβρουαρίου 2014, 11:06 | Σύλλογος Ελλήνων Μηχανικών Πολεοδομίας, Χωροταξίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΣΕΜΠΧΠΑ)

    Το Σχέδιο Νόμου «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη, εγκαταλελειμμένοι οικισμοί και Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί – Χρήσεις Γης» που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και αποτελεί αντικείμενο δημόσιας διαβούλευσης μέχρι τις 14/02/2014, συνιστά σημαντικό βήμα στην προσπάθεια συνολικής αναμόρφωσης του συστήματος χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού της χώρας. Στο παρόν συνοψίζονται και εκφράζονται σημεία και πτυχές του νομοσχεδίου τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής πριν την οριστικοποίηση και έγκρισή του. Οι απόψεις που ακολουθούν παρουσιάζονται για κάθε ένα από τα τρία Κεφάλαια που συνιστούν το συνολικό κείμενο του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου.

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ
    (άρθρα 1- 9)

    Στο πρώτο κεφάλαιο του Σχεδίου Νόμου καθορίζονται οι προϋποθέσεις τις οποίες πρέπει να τηρούν οι εκτάσεις οι οποίες θα χαρακτηριστούν ως περιοχές περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης (για λόγους συντομίας ΠΑΙΠ), όπως επίσης και οι διαδικασίες για α) τον χαρακτηρισμό τους ως τέτοιες και β) την πολεοδόμησή τους. Καταρχήν, χαιρετίζουμε την πρόθεση του Υπουργείου να μεριμνήσει νομοθετικά για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων που αφορούν στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς και δημιουργούν εμπόδια στην ολοκλήρωση της αξιοποίησης των εκάστοτε εκτάσεων. Το Κεφάλαιο Α χαρακτηρίζεται από ωριμότητα και πληρότητα στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ζητήματος και μας βρίσκει σύμφωνους ως προς τη στόχευση και την προσέγγιση που υιοθετεί. Ιδιαιτέρως θετική κρίνεται η πρόβλεψη πλαισίου και διαδικασίας για την ενιαία παράλληλη έκδοση των αναγκαίων εγκρίσεων και γνωμοδοτήσεων για τις εκτάσεις άνω των 500 στρ., που προβλέπονται στο άρθρο 9, και αποτελεί νέο –καινοτόμο– στοιχείο στο θεσμικό πλαίσιο.

    Όμως, σε ορισμένες διατάξεις του σχεδίου νόμου υπάρχουν ασάφειες και σημεία που δημιουργούν σύγχυση, τα οποία και σας εκθέτουμε στη συνέχεια, ώστε να συνεκτιμηθούν κατά την οριστικοποίηση του νομοσχεδίου.

    Η παρ. 2 του άρθρου 3, είναι ασαφής και ακατανόητη και χρειάζεται να αναδιατυπωθεί.

    Στην παρ. 1 του άρθρου 6, αναφέρεται ότι από την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης οι κοινόχρηστοι χώροι και τυχόν εκτάσεις που αποδίδονται στο Ελληνικό Δημόσιο θεωρούνται ότι περιέρχονται σε κοινή χρήση, αλλά οι ειδικών χρήσεων χώροι μπορούν να παραμένουν στην ιδιοκτησία των αρχικών κυρίων της (πρόσωπα της παρ. 1 του άρθρου 1). Ωστόσο, δεν ορίζεται ποιοι είναι αυτοί οι ειδικών χρήσεων χώροι, ούτε και προβλέπεται σχετική υπογραφή υπουργικής ή άλλης απόφασης για τον καθορισμό τους, γεγονός που προκαλεί σύγχυση για το είδος των εν λόγω χώρων.

    Ένα άλλο σημείο που χρήζει προσοχής είναι το πλήθος των νέων αποφάσεων που θα απαιτηθούν, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, για την εφαρμογή των επιμέρους προβλεπόμενων διαδικασιών του. Ενδεικτικά, αναφέρονται τα ακόλουθα σημεία του σχεδίου νόμου:
    • Σημείο ii, παρ. 2, άρθρο 2: Με Υπουργική Απόφαση δύναται να καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για τη σύσταση και λειτουργία της επιτροπής.
    • Παρ. 3, άρθρο 4: Με απόφαση του Υπουργού ΠΕΚΑ δύναται να καθορίζονται τα αναγκαία δικαιολογητικά που απαιτούνται για τη χορήγηση της σχετικής βεβαίωσης, καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.
    • Παρ. 5 και παρ. 7, άρθρο 4: Με απόφαση του υπουργού ΠΕΚΑ θα ορισθούν οι προδιαγραφές της πολεοδομικής μελέτης, τα αναγκαία δικαιολογητικά και η διαδικασία που απαιτείται για την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης.
    • Παρ. 5, άρθρο 6: Με απόφαση του Υπουργού ΠΕΚΑ καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος (προς τρίτους μεταβίβαση)
    • Παρ. 2, άρθρο 9: Με απόφαση του Υπουργού ΠΕΚΑ δύναται να καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την τεχνική λειτουργία και την δημιουργία των βάσεων δεδομένων για την εφαρμογή του παρόντος.
    • Παρ. 12, άρθρο 9: Με Κοινή Υπουργική Απόφαση των αρμόδιων Υπουργών … καθορίζονται για κάθε έγκριση τα απαιτούμενα δικαιολογητικά στοιχεία, καθώς και η διαδικασία έγκρισης και έκδοσης γνωμοδοτήσεων ηλεκτρονικά.

    Το πλήθος των προβλεπόμενων για έκδοση αποφάσεων, παράλληλα με τη σειρά των εγκυκλίων που εκτιμάται, κατά τη συνήθη πρακτική, ότι θα εκδοθούν για την αποσαφήνιση του ίδιου του νόμου, αλλά και των αποφάσεων που θα τον συνοδεύουν, αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη χρονική καθυστέρηση στην εφαρμογή του.

    Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί και το γεγονός ότι η εφαρμογή του υπό διαβούλευση νόμου, προβλέπει και μεγάλα κόστη (εισφορά σε γη και χρήμα) για τους ιδιοκτήτες των ΠΑΙΠ. Εκτός από την εισφορά σε γη σε ποσοστό 50% (το άρθρο 2 προβλέπει την αναγκαστική απόδοση του 50% της έκτασης ΠΑΙΠ μέσω της Τράπεζας Γης στο Ελληνικό Δημόσιο), στο άρθρο 5 καθορίζεται ότι προϋπόθεση για την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης αποτελεί η υποχρέωση των ιδιοκτητών της έκτασης που πολεοδομείται εκ της όλης ΠΑΙΠ να καταβάλουν στο Πράσινο Ταμείο ειδική χρηματική εισφορά ίση με το 5% της αξίας της προς πολεοδόμηση περιοχής.

    Μάλιστα, σε περίπτωση δασικών και αναδασωτέων κηρυγμένων εκτάσεων, όπως καθορίζεται στην παρ. 2 του άρθρου 2, απαιτούνται έργα αποκατάστασης και αναβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος (όπως αναδάσωση, δάσωση, υποβολή διαχειριστικού σχεδίου) των εκτάσεων που αποδίδονται στο Ελληνικό Δημόσιο, με ευθύνη των προσώπων που έχουν την κυριότητα των ΠΑΙΠ. Ως φυσική απόρροια όλων των προαναφερόμενων προκύπτουν υψηλά κόστη και έξοδα για τους ιδιοκτήτες των ΠΑΙΠ, γεγονός που μπορεί και από μόνο του να αποτελέσει τροχοπέδη στην εφαρμογή του νόμου.

    Τέλος, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι αν και στην παρ. 2 του άρθρου 1 αναφέρεται ότι η ΠΑΙΠ οριοθετείται και οργανώνεται πολεοδομικά με στόχο, μεταξύ άλλων, την αύξηση των οργανωμένων χώρων πολεοδομικής αναβάθμισης και περιβαλλοντικής προστασίας, ο συγκεκριμένος στόχος δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα επιτευχθεί. Η εγκατάσταση βιολογικού καθαρισμού, η έκταση που αποδίδεται στον οικείο δήμο για δημιουργία χώρων πρασίνων και αναψυχής ή η εισφορά στο Πράσινο Ταμείο δεν μπορούν να θεωρηθούν ως δράσεις περιβαλλοντικής αναβάθμισης, και ειδικά όταν η εισφορά στο Πράσινο Ταμείο προβλέπεται, βάσει του άρθρου 5 του σχεδίου νόμου, να αποδοθεί στην περιφερειακή ενότητα όπου ανήκει η περιοχή ιδιωτικής πολεοδόμησης και όχι στην ίδια την περιοχή. Προτείνουμε να προστεθεί εισαγωγικό άρθρο στο Κεφάλαιο Α που να περιλαμβάνει το σκοπό των διατάξεων/ρυθμίσεων του Κεφαλαίου και την επεξήγηση του όρου «περιβαλλοντική αναβάθμιση».

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β. ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ
    (άρθρα 10-20)

    Σε συνέχεια του Κεφαλαίου Α, στο Κεφάλαιο Β γίνεται αναφορά στις ζώνες συγκέντρωσης δικαιωμάτων δόμησης και υποδοχέων συντελεστή δόμησης Οικοδομικών Συνεταιρισμών, αλλά και στο περιεχόμενο της πολεοδομικής μελέτης στις ζώνες συγκέντρωσης – υποδοχής και στις επιτρεπόμενες χρήσεις γης. Επιπλέον, ορίζονται οι προϋποθέσεις για τους δικαιούχους Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς και η διαδικασία ανταλλαγής εκτάσεων και δικαιωμάτων δόμησης. Θεωρώντας ότι η γενική στόχευση του περιεχομένου των δύο Κεφαλαίων καλό θα ήταν να διατυπωθεί εξαρχής, όπως αναφέραμε και προηγούμενα, στη συνέχεια σας καταθέτουμε ορισμένες απόψεις επί συγκεκριμένων διατάξεων του παρόντος.

    Στις παραγράφους 4 και 5 του άρθρου 10 καθορίζονται οι προϋποθέσεις για τις ζώνες – υποδοχείς οικοδομικών συνεταιρισμών. Συγκεκριμένα αναφέρεται ως προϋπόθεση καθορισμού ζωνών – υποδοχέων οικοδομικών συνεταιρισμών η εξασφάλιση της «φυσικής και λειτουργικής τους συνέχειας με τους υπάρχοντες οικισμούς». Θεωρούμε ότι με τις συγκεκριμένες διατάξεις δεν εξασφαλίζεται η φυσική και λειτουργική συνέχεια ανάμεσα στον «εγκαταλελειμμένο οικισμό» (έως 100/150 κατοίκους) και στο νέο, αφού η μεταξύ τους απόσταση δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 500 μέτρα. Θα πρέπει να διευκρινιστεί, επομένως, τι εννοείται με τη «φυσική και λειτουργική συνέχεια».

    Γενικότερα, σε πολλά σημεία του Κεφαλαίου προβλέπονται Υπουργικές Αποφάσεις, προδιαγραφές μελετών κλπ. που θα εκδοθούν μελλοντικά, ώστε να εφαρμοστούν οι περιλαμβανόμενες στο παρόν ρυθμίσεις. Η έλλειψη χρονοδιαγράμματος για την έκδοση των σχετικών αποφάσεων και σε αυτή την περίπτωση προβληματίζει για τους χρόνους που θα απαιτηθούν εν τέλει για την ουσιαστική ενεργοποίηση των σχετικών εργαλείων. Παράλληλα, κρίνουμε θετικά τη συνολική πρόθεση του Υπουργείου για επίσπευση των διαδικασιών έγκρισης της πολεοδομικής μελέτης (βλ. για παράδειγμα άρθρο 12, παρ. 1, όπου προβλέπεται προθεσμία δύο μηνών στο δήμο για γνωμοδότηση επί της πολεοδομικής μελέτης), όμως η υποστελέχωση των τεχνικών υπηρεσιών των Δήμων, δεδομένων και των συνθηκών της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας, ενδέχεται να οδηγήσει σε αδυναμία πολλών υπηρεσιών να ανταποκριθούν σε αυτά τα χρονικά περιθώρια.

    Το σημείο iii) της παρ. 1 του άρθρου 15 ορίζει 5% αύξηση του Συντελεστή Δόμησης ως κίνητρο για το σχεδιασμό βιοκλιματικών κτιρίων. Η διατύπωση μοιάζει ασαφής και μπορεί εύκολα να γίνει κατάχρησή της, αν δεν γίνουν πιο συγκεκριμένες αναφορές όπως η απαιτούμενη ενεργειακή κατηγορία για να θεωρηθεί κάποιο κτίριο ως βιοκλιματικό. Ανάλογα και η αναφορά στη δημιουργία «μεγάλων» αθλητικών χώρων θα μπορούσε να είναι πιο συγκεκριμένη ως προς το μέγεθος και τον τύπο.

    Τέλος, στην παρ. 3 του άρθρου 20 αναφέρεται σε εισαγωγικά η λέξη τετραετία. Αν δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, πρέπει να επεξηγηθεί.

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ. ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣ
    (άρθρα 21-44)

    Το Κεφάλαιο Γ του υπό διαβούλευση σχεδίου Νόμου αντικαθιστά το Π.Δ. της 23.2/6.3.1987 (ΦΕΚ 166Δ) «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης». Η πρώτη επισήμανση είναι ότι οι κατηγορίες, το περιεχόμενο χρήσεων γης και οι λοιπές διατάξεις που περιλαμβάνονται στο Κεφάλαιο Γ είναι σαφώς περισσότερο επεξεργασμένες και πιο «ώριμες» σε σχέση με το Σχέδιο Π.∆. «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης», που είχε δοθεί στη δημοσιότητα στα τέλη του 2011 και αποτέλεσε αντικείμενο δημόσιας διαβούλευσης. Επί του εν λόγω σχεδίου Π.Δ. ο ΣΕΜΠΧΠΑ είχε αποστείλει γνωμοδότηση, και με ιδιαίτερη ικανοποίηση διαπιστώσαμε ότι πολλά από τα σημεία που τότε είχαμε επισημάνει λήφθησαν υπόψη στη νεώτερη έκδοση που περιλαμβάνεται στο παρόν Κεφάλαιο.

    Η δεύτερη επισήμανση, σε συνέχεια της προηγούμενης, είναι ότι το Κεφάλαιο ενός Νόμου αντικαθιστά ένα Προεδρικό Διάταγμα, ενώ, επιπλέον, όπως αναφέρεται στην παρ. 7 του άρθρου 21, το περιεχόμενο του παρόντος δύναται να τροποποιείται ή και να συμπληρώνεται με προεδρικό διάταγμα μετά από πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εξειδικευμένο ζήτημα καθαρά νομικής φύσεως δεν είμαστε σε θέση να εκφράσουμε πρόταση επί αυτού, ωστόσο κρίνουμε σκόπιμο και σημαντικό να καταθέσουμε τον προβληματισμό μας: «Γιατί ένα ισχύον ΠΔ τροποποιείται με Νόμο ο οποίος εν συνεχεία μπορεί να τροποποιηθεί με ΠΔ;».

    Ως ένα βήμα στην κατεύθυνση της γενικότερης αναμόρφωσης του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού στη χώρα που σχεδιάζεται / επιχειρείται από το ΥΠΕΚΑ, ο επανακαθορισμός των κατηγοριών και του περιεχομένου των χρήσεων γης εκτιμάται θετικά, με δεδομένο ότι οι χρήσεις γης αποτελούν το πλέον σημαντικό εργαλείο του πολεοδοµικού σχεδιασµού. Ωστόσο, η μεμονωμένη αντιμετώπισή τους, χωρίς τη ρητή και εξαρχής σύνδεσή τους με κάποια κατευθυντήρια πολιτική, ενέχει κινδύνους για το σχεδιασμό. Προτείνεται η προσθήκη εισαγωγικού άρθρου που θα εκφράζει την πολιτική κατεύθυνση που συνηγορεί στην ανάγκη επανακαθορισμού των κατηγοριών και του περιεχομένου των χρήσεων γης και να απαντάει στα ερωτήματα: «Γιατί απέτυχε (αν απέτυχε) το ΠΔ της 23.2/6.3.1987 (ΦΕΚ 166Δ);» και «Ποιος είναι ο στόχος της επιχειρούμενης “αναθεώρησης”;» (Για παράδειγμα, «άλλαξαν τα επιθυμητά πρότυπα οικιστικής ανάπτυξης;»).

    Σοβαρή σύγχυση προκαλείται όσον αφορά στο πεδίο εφαρμογής των οριζόμενων κατηγοριών χρήσεων γης. Στην παρ. 1 του άρθρου 21 αναφέρεται ότι «Οι χρήσεις γης που επιτρέπονται από τα χωροταξικά πλαίσια και τον εν γένει χωρικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, καθορίζονται σύμφωνα με την παρ. 2…» (που απαριθμεί τις γενικές κατηγορίες χρήσεων), ενώ στην παρ. 3 του ίδιου άρθρου αναφέρεται η φράση «Ειδικά για τις εντός σχεδίου περιοχές…», οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι οι σχετικές διατάξεις αφορούν τόσο τις εντός όσο και τις εκτός σχεδίου περιοχές. Ωστόσο, όπως θα εκθέσουμε στη συνέχεια, οι κατηγορίες και το περιεχόμενο των χρήσεων γης όπως παρουσιάζονται στο Κεφάλαιο Γ του σχεδίου νόμου είναι ελλιπείς για να καλύψουν το σχεδιασμό των χρήσεων γης στις εκτός σχεδίου περιοχές (π.χ. μέσω της εκπόνησης ενός ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ), ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, ακριβώς λόγω της πρόθεσης ενιαίου χειρισμού των εντός και εκτός σχεδίου περιοχών, δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα.

    Σοβαρότατος προβληματισμός εκφράζεται για τη διατύπωση της παρ. 3 του άρθρου 21, σύμφωνα με την οποία «Σε κάθε χωροταξικό και πολεοδομικό σχέδιο, με το οποίο καθορίζονται χρήσεις γης, υποχρεωτικά χωροθετούνται περιοχές-ζώνες που περιλαμβάνουν κάθε μία από τις ανωτέρω κατηγορίες της παρ. 2 του παρόντος άρθρου, … και με την επιφύλαξη της κατηγορίας των άρθρων 36 και 37 οι οποίες δύνανται να εξαιρούνται εφόσον αντίκειται σε υπερκείμενο επίπεδο χωροταξικού σχεδιασμού ή απαγορεύονται από ειδικότερες διατάξεις». Επειδή είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο, αλλά και κατά περίπτωση μη επιθυμητό, ένα χωροταξικό ή πολεοδομικό σχέδιο να καθορίζει περιοχές-ζώνες που να περιλαμβάνουν όλες τις κατηγορίες χρήσεων γης, εκτιμούμε ότι η παράγραφος 3 χρήζει αναδιατύπωσης, καθώς οποιοδήποτε σχέδιο οφείλει να συνεκτιμά της ανάγκες κάθε περιοχής και αναλόγως να ορίζει τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης.

    Στο άρθρο 22 Περιοχές Αμιγούς Κατοικίας επιτρέπονται «Θρησκευτικοί χώροι τοπικής σημασίας» και «Πολιτιστικές εγκαταστάσεις τοπικής σημασίας», σε αντιδιαστολή με τις υπόλοιπες γενικές κατηγορίες χρήσεων όπου επιτρέπονται «θρησκευτικοί χώροι» και «χώροι πολιτισμού». Δεν είναι κατανοητή η πρόθεση του νομοθέτη γι’ αυτό το διαχωρισμό και ιδίως για το περιεχόμενο αυτής της διαφοροποίησης, δεδομένου μάλιστα ότι στο Παράρτημα Α που συνοδεύει το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, οι ΚΑΔ που αντιστοιχούνται για παράδειγμα στους «θρησκευτικούς χώρους» και στους «θρησκευτικούς χώρους τοπικής σημασίας» είναι ακριβώς οι ίδιοι. Εφόσον πράγματι υπάρχει πρόθεση και λόγος διαφοροποίησης θα πρέπει να περιληφθεί επεξήγηση / ορισμός του όρου «τοπικής σημασίας».

    Η παράγραφος Β του άρθρου 22 αναφέρει ότι: «Κατά τον πολεοδομικό σχεδιασμό και τον καθορισμό χρήσεων γης για τις περιπτώσεις εντός σχεδίου τα πρώτα οικοδομικά τετράγωνα επί κεντρικών οδών της κάθε πολεοδομικής ενότητας δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται ως περιοχές αμιγούς κατοικίας…». Ως γενική αρχή χαρακτηρισμού οικοδομικών τετραγώνων επί «κεντρικών οδών» μιας πολεοδομικής ενότητας με χρήσεις γης υψηλότερης έντασης από αυτές της αμιγούς κατοικίας και λαμβάνοντας υπόψη τους μηχανισμούς της αγοράς που οδηγούν συγκεκριμένες χρήσεις γης στην αναζήτηση χώρου για την ανάπτυξή τους επί «κεντρικών» οδικών αξόνων, η συγκεκριμένη διάταξη κρίνεται θετική. Εκτιμάται ότι η θεσμοθέτηση της συγκεκριμένης διάταξης θα συμβάλλει στην άρση αγκυλώσεων που δημιουργούνται από πλευράς της διοίκησης λόγω “προσωπικών” εκτιμήσεων αναφορικά με το βιώσιμο χαρακτήρα συγκεκριμένων επιλογών κατά τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Εντούτοις, ο όρος «κεντρικές οδοί» δεν έχει πραγματικό περιεχόμενο αν δεν συσχετιστεί με τη λειτουργική ιεράρχηση των οδών, ιεράρχηση που χρησιμοποιείται από τα πολεοδομικά σχέδια (π.χ. ο όρος αναφέρεται στην κύρια αρτηρία; την κύρια συλλεκτήριο; κ.ό.κ.). Αυτό, αντιθέτως, γίνεται σε ανάλογη διάταξη για τις Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης (άρθρο 24, παρ. Β).

    Συνολικά, σε σύγκριση με το Π.Δ. της 23.2/6.3.1987 (ΦΕΚ 166Δ), μοιάζει ότι επιχειρείται μια σύγκλιση του βαθμού έντασης των επιτρεπόμενων χρήσεων αφενός μεταξύ αμιγούς και γενικής κατοικίας και αφετέρου μεταξύ γενικής κατοικίας και πολεοδομικού κέντρου. Δεδομένου ότι όπως προαναφέρθηκε δεν υπάρχει διατυπωμένη κάποια σαφής κατεύθυνση πολιτικής, υποθέτουμε ότι ο χειρισμός αυτός επιλέγεται με σκοπό την υιοθέτηση και εφαρμογή των αρχών της συμπαγούς πόλης και ειδικότερα της μίξης των χρήσεων, με τον οποίο εν γένει συμφωνούμε. Θα έπρεπε, πάντως, να είναι σαφώς διατυπωμένη η σχετική κατεύθυνση πολιτικής.

    Στο άρθρο 27 Περιοχές Ελεύθερων Χώρων – Αστικού και Περιαστικού Πρασίνου και συγκεκριμένα στην παράγραφο Α που αφορά στους Κοινόχρηστους Χώρους προτείνουμε να προσδιοριστεί με ποσοτικά δεδομένα η χρήση του όρου «περιορισμένης έκτασης» χρήσεις εστίασης, αναψυκτήρια, χώροι συνάθροισης κοινού κλπ., προς αποφυγή παρερμηνειών ή/και κατάχρησης κατά την εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης.
    Όσον αφορά στα άρθρα 30 έως 37 προκύπτουν τα ακόλουθα ζητήματα:

    Η πολλαπλότητα των όρων που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή συγκεκριμένων «τύπων» οργανωμένων υποδοχέων παραγωγικών δραστηριοτήτων δημιουργεί προβλήματα «κατανόησης». Συγκεκριμένα, στα άρθρα όπου αναφέρονται οι όροι Επιχειρηματικό Πάρκο (Ε.Π.) προς εξυγίανση, Ε.Π. Α, Ε.Π. Β, Ε.Π. Γ και Ε.Π. ειδικού τύπου είναι προφανές ότι πρόκειται για «εξειδίκευση» του Ν. 3982/2011 (ΦΕΚ 143Α) «Απλοποίηση της αδειοδότησης τεχνικών επαγγελματικών και μεταποιητικών δραστηριοτήτων και επιχειρηματικών πάρκων και άλλες διατάξεις» (συγκεκριμένα Τρίτο Μέρος: Ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων). Ο όρος «τεχνολογικό πάρκο» παραπέμπει στο άρθρο 23 του Ν. 2741/1999 (ΦΕΚ 199ΑΑ). Αντιθέτως, ο συναφής όρος «τεχνόπολη» που περιλαμβάνεται στον πιο πρόσφατο Ν. 3982/2011 (ΦΕΚ 143Α) και αποτελεί υπο-περίπτωση του Επιχειρηματικού Πάρκου Ειδικού Τύπου (όπως και τα Ε.Π. που καταλαμβάνουν δραστηριότητες του ίδιου ή συναφούς κλάδου και τα Ε.Π. περιβαλλοντικού χαρακτήρα και πράσινης επιχειρηματικότητας) δεν λαμβάνεται υπόψη από το σχέδιο νόμου. Επιπλέον των ανωτέρω, θυμίζουμε ότι το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τη Βιομηχανία (ΦΕΚ 151ΑΑΠ/2009) χρησιμοποιεί τον όρο «υποδοχέα» αντί του «επιχειρηματικού πάρκου», περιλαμβάνοντας επιπλέον όρους όπως υποδοχέας «γενικού χαρακτήρα» και υποδοχέας «μεμονωμένης μεγάλης μονάδας». Θα πρέπει, επομένως, να διευκρινιστεί κατ’ εφαρμογή ποιού νομοθετήματος ορίζονται οι γενικές κατηγορίες χρήσεων γης των άρθρων 30 έως 37 και επιπλέον να αποφευχθεί η χρήση όρων όπως «μικτής χρήσης παραγωγικοί υποδοχείς» μόνο στο άρθρο 31, δεδομένου ότι στο σύνολό τους οι αναφερόμενοι παραπάνω υποδοχείς/πάρκα είναι μικτής χρήσης. Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην δοθεί η «χαριστική βολή» σε μια ήδη μπλεγμένη/σύνθετη πολεοδομική νομοθεσία. Να διευκρινιστεί, επίσης, αν οι προβλεπόμενες ανά γενική κατηγορία χρήσεις γης έχουν λάβει υπόψη προγενέστερα ισχύοντα νομοθετήματα, όπως για παράδειγμα το Ειδικό Πλαίσιο για τη Βιομηχανία ((άρθρο 6, παρ. 4 γ)), όπου αναφέρεται ότι «στους υποδοχείς εξυγίανσης επιτρέπονται οι χρήσεις της ενότητας Β του άρθρου 1 του π.δ. της 23.2/6.3.1987, εφόσον είναι συμβατές με την επιδιωκόμενη εξυγίανση». Δεδομένου μάλιστα ότι το Π.Δ. 23.2/6.3.1987 ουσιαστικά αντικαθίσταται από το Κεφάλαιο Γ του υπό διαβούλευση νόμου, θα πρέπει ο νομοθέτης να επιληφθεί του ζητήματος της παραπομπής -σε διάφορα άλλα νομοθετήματα- σε χρήσεις του Π.Δ. 166Δ (όπως η αναφερόμενη σε αυτήν την παράγραφο).

    Πέραν των παραπάνω, η «πραγματική» και ουσιαστική διάκριση μεταξύ επιμέρους περιοχών των άρθρων 30 έως 37 όσον αφορά το χαρακτήρα τους δεν είναι πάντα προφανής. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι με συγκριτική παράθεση των χρήσεων γης που περιλαμβάνονται στα άρθρα 32 (Περιοχές Επιχειρηματικού Πάρκου (Β, Γ και ειδικού τύπου)) και 34 (Επιχειρηματικά Πάρκα Ενδιάμεσου Βαθμού Οργάνωσης (ΕΠΕΒΟ)), διαπιστώνεται ότι οι μόνες διαφορές είναι ότι στο άρθρο 32 περιλαμβάνεται η «Διοίκηση» ενώ στο άρθρο 34 η «Εκπαίδευση», ενώ όλες οι υπόλοιπες χρήσεις είναι ίδιες.

    Αν και βεβαίως, βάσει του Ν. 3982/2011, τα Επιχειρηματικά Πάρκα Β, Γ και ειδικού τύπου αποτελούν περιοχές που πολεοδομούνται, ενώ τα Επιχειρηματικά Πάρκα Ενδιάμεσου Βαθμού Οργάνωσης δεν πολεοδομούνται και παραμένουν εκτός σχεδίου, είναι εμφανές το ζήτημα του –διακριτού– χαρακτήρα αυτών των περιοχών. Ανάλογα, αν και όχι τόσο «σοβαρά», είναι και τα συμπεράσματα από τη σύγκριση των επιτρεπόμενων χρήσεων γης μεταξύ των γενικών κατηγοριών των άρθρων 30 και 32. Σε κάθε περίπτωση προτείνουμε προσεκτικότερο καταμερισμό (και συγκριτικό έλεγχο) των επιμέρους χρήσεων ανά γενική κατηγορία μετά από ρητή αποσαφήνιση του επιθυμητού χαρακτήρα της κάθε περιοχής/πάρκου/υποδοχέα, για να μην δημιουργούνται ανάλογοι προβληματισμοί ως προς τη σκοπιμότητα και το περιεχόμενό τους. Ένας προσεκτικότερος έλεγχος θα συμβάλλει επιπλέον και α) στην τήρηση των ίδιων όρων σε κάθε περίπτωση όπου οι επιτρεπόμενες χρήσεις είναι οι ίδιες και β) στην αποφυγή επαναλήψεων. Για παράδειγμα, ως προς το σημείο α), σε ορισμένα άρθρα τα «Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς οργανισμοί (ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ)» αποτελούν μία ενιαία χρήση (βλ. άρθρα 31, 32, 34 κ.ά.), και σε άλλα δύο διακριτές χρήσεις: i) Γραφεία, τράπεζες, ασφάλειες και ii) Κοινωφελείς Οργανισμοί (βλ. άρθρο 30). Ως προς το σημείο β), παραπέμπουμε ενδεικτικά στο άρθρο 32 Περιοχές επιχειρηματικού πάρκου (Β, Γ και ειδικού τύπου) όπου τα πλυντήρια αυτοκινήτων αναφέρονται δύο φορές, μία στο σημείο 14 και μία στο σημείο 20. Ενιαία διατύπωση απαιτείται επίσης και για τους «τίτλους» των γενικών κατηγοριών χρήσεων, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται η λέξη «περιοχή…» για τον προσδιορισμό της και σε άλλες όχι (ενδεικτικά: «Περιοχές Επιχειρηματικού Πάρκου (Β, Γ και ειδικού τύπου) – άρθρο 32, σε αντιδιαστολή με «Επιχειρηματικά Πάρκα Ενδιάμεσου Βαθμού Οργάνωσης (ΕΒΕΠΟ) – άρθρο 34). Αντίστοιχα, για λόγους ομοιογένειας θα πρέπει να τηρηθεί σε όλες τις περιπτώσεις είτε ο ενικός είτε ο πληθυντικός αριθμός (ενδεικτικά: «Εμπορευματικό κέντρο» στο άρθρο 35, αλλά «Επιχειρηματικά Πάρκα…» στο άρθρο 34).

    Το άρθρο 40 «Εγκαταστάσεις γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών και λοιπών αγροτικών δραστηριοτήτων», δημιουργεί τα σοβαρότερα ερωτήματα όσον αφορά στο χωρικό επίπεδο εφαρμογής των διατάξεων του Κεφαλαίου: την εντός ή την εκτός σχεδίου περιοχή. Με εξαίρεση τις διάφορες περιοχές υποδοχέων που περιλαμβάνονται στα προηγούμενα άρθρα που αφορούν σε περιοχές εκτός σχεδίου που όμως προτείνονται (από τα χωροταξικά/πολεοδομικά σχέδια, ήτοι τα ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ σήμερα) να πολεοδομηθούν και το Ε.Π. Ενδιάμεσου Βαθμού Οργάνωσης που αποτελεί “υποδοχέα” που παραμένει εκτός σχεδίου, η γενική κατηγορία «Εγκαταστάσεις γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών και λοιπών αγροτικών δραστηριοτήτων», όπως τιτλοφορείται, αποτελεί την πρώτη και μοναδική κατηγορία χρήσεων που μοιάζει να αναφέρεται στις εκτός σχεδίου περιοχές. Αν όντως ισχύει αυτό, δηλαδή απευθύνεται στις εκτός σχεδίου, τότε προκύπτει το εύλογο ερώτημα «ποιές άλλες, εκτός από αυτήν, γενικές κατηγορίες χρήσεων γης έχει διαθέσιμες ένας χωροτάκτης-πολεοδόμος για να οργανώσει και ρυθμίσει την εκτός σχεδίου περιοχή στο πλαίσιο για παράδειγμα μιας μελέτης ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ;» (ποιες γενικές κατηγορίες χρήσεων, για παράδειγμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη ρύθμιση μιας περιοχής περιβαλλοντικής προστασίας;). Αν δεν ισχύει αυτό, αν δηλαδή η συγκεκριμένη κατηγορία χρήσεων απευθύνεται στις εντός σχεδίου ή στις προτεινόμενες για πολεοδόμηση περιοχές προκύπτει το ερώτημα: «ένα ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ θα ορίσει και κατά συνέπεια θα «χαρακτηρίσει» συγκεκριμένα ΟΤ ή οικόπεδα ως «Εγκατάσταση γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών και λοιπών αγροτικών δραστηριοτήτων» κατ’ αντιστοιχία με τη «γενική» ή «αμιγή» κατοικία επί παραδείγματι; Ή μήπως η συγκεκριμένη κατηγορία αφορά οργανωμένους υποδοχείς τέτοιων δραστηριοτήτων; Και αν ναι, κατ’ εφαρμογή ποιου νομοθετήματος;

    Το άρθρο 41 επίσης προκαλεί σύγχυση. Οι «οικονομικές δραστηριότητες» σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν ξεχωριστή κατηγορία χρήσεων γης. Όλες οι προηγούμενες Γενικές Κατηγορίες χρήσεων περιλαμβάνουν χρήσεις γης που συνιστούν οικονομικές δραστηριότητες, ούτως ή άλλως. Προτείνεται η απαλοιφή του άρθρου.

    Στο άρθρο 42 που αφορά στις χρήσεις γης στους οριοθετημένους οικισμούς πρέπει να διευκρινιστεί:
    Α) η αρχική φράση «Ανεξαρτήτως των ανωτέρω» (ειδάλλως να απαλειφθεί)
    Β) αν, εφόσον εκκινήσει η διαδικασία εκπόνησης ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ, θα πρέπει να ορίζονται οι γενικές κατηγορίες χρήσεων γης των προηγούμενων άρθρων του Κεφαλαίου Γ. Υποθέτουμε ότι αυτή είναι η πρόθεση του νομοθέτη, αλλά προς αποφυγή παρερμηνειών θα προτείναμε την προσθήκη της φράσης «έως ότου εκπονηθεί και εγκριθεί ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ ή ανάλογου επιπέδου σχέδιο».

    Τέλος, όσον αφορά στο άρθρο 43 Μεταβατικές Διατάξεις, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τη συνθετότητα του συστήματος που θα προκύψει από την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Κεφαλαίου του Νόμου σε συνδυασμό με την μέχρι σήμερα 25ετή εφαρμογή του Π.Δ. της 23.2/6.3.1987 (ΦΕΚ 166Δ). Συγκεκριμένα, σε 10 χρόνια από σήμερα, επί παραδείγματι, που θα έχουμε εγκεκριμένα πολεοδομικά σχέδια που θα έχουν καθορίσει χρήσεις γης με τις διατάξεις του παρόντος και εγκεκριμένα πολεοδομικά σχέδια που θα έχουν καθορίσει χρήσεις γης με τις διατάξεις του Π.Δ. της 23.2/6.3.1987, θα έχουμε εγκεκριμένες περιοχές «γενικής κατοικίας» με διαφορετικό όμως περιεχόμενο κατά περιπτώσεις.

    Φράσεις όπως «δύναται να» (παρ. 2) ή «κατά κανόνα» (παρ. 4), όπως έχουμε επανειλημμένα εκφράσει και σε άλλες διαδικασίες διαβούλευσης, δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνονται σε κανενός είδους νομοθέτημα.

    Στην παρ.3 αναφέρεται ότι υποχρεωτικά επιτρέπονται όλες οι χρήσεις που προβλέπονται για κάθε γενική κατηγορία που επιλέγεται κατά το σχεδιασμό μιας περιοχής. Η πρόβλεψη αυτή μπορεί να παρέχει μια επιθυμητή ευελιξία στην ανάπτυξη του αστικού ιστού και καλύτερη ανταπόκριση στις συνθήκες και ανάγκες που δημιουργούνται στις περιοχές κατοικίας (γενικές κατηγορίες άρθρων 21-24).
    Όμως σε άλλες περιπτώσεις γενικών κατηγοριών θα οδηγήσει σε απορρύθμιση της οργάνωσης του χώρου, συγκρούσεις μεταξύ ασύμβατων χρήσεων και αλλοίωση του χαρακτήρα συγκεκριμένων ζωνών. Επί παραδείγματι στις ζώνες όπου θα καθοριστούν γενικές κατηγορίες των άρθρων 30, 32 – 34 και 36 – 37, των οποίων ο κυρίαρχος προορισμός είναι οι παραγωγικές δραστηριότητες, δεν υφίσταται καμία εξασφάλιση ότι όλη η έκταση της ζώνης δεν θα αναλωθεί στη χωροθέτηση άλλων δραστηριοτήτων, π.χ. διοίκηση, υπηρεσίες, διασκέδαση, τουρισμό, εμπόριο. Μια πρόταση προς την κατεύθυνση της εξισορρόπησης μεταξύ ευελιξίας και οργάνωσης του χώρου είναι η θέσπιση ποσοστών για τις χρήσεις κύριου προορισμού των ζωνών.

    Στην παρ. 4 αναφέρεται ότι «Δεν επιτρέπεται κατά κανόνα, η τροποποίηση του καθορισμού γενικής κατηγορίας χρήσεων σε άλλη κατηγορία με περισσότερες επιτρεπόμενες κατηγορίες χρήσεων». Πρώτον, υπάρχει ένα πρόβλημα διατύπωσης, καθώς μια γενική κατηγορία χρήσεων δεν μπορεί να αποτελείται από επιτρεπόμενες κατηγορίες χρήσεων, αλλά από χρήσεις. Δηλαδή, θεωρούμε ότι εκ παραδρομής γράφτηκε «… σε άλλη κατηγορία με περισσότερες επιτρεπόμενες κατηγορίες χρήσεων» αντί «…σε άλλη κατηγορία με περισσότερες επιτρεπόμενες χρήσεις». Δεύτερον, η λέξη «περισσότερες» είναι τουλάχιστον άστοχη και αδόκιμη. Για του λόγου του αληθές, η γενική κατηγορία «Περιοχές πολεοδομικού κέντρου» (άρθρο 24) περιλαμβάνει 22 χρήσεις και η κατηγορία «Παραγωγικές εγκαταστάσεις υψηλής όχλησης» (άρθρο 36) περιλαμβάνει 20 χρήσεις γης. Θεωρούμε ότι δεν είναι επιθυμητή ή επιτρεπτή η αλλαγή χαρακτηρισμού μιας περιοχής από περιοχή πολεοδομικού κέντρου σε περιοχή εγκαταστάσεων υψηλής όχλησης. Επομένως, η συγκεκριμένη διάταξη χρήζει αναδιατύπωσης και αποσαφήνισης. Και τρίτον, πέραν των αναφερόμενων δύο προηγούμενων σημείων, θεωρούμε ότι θα πρέπει να παρέχεται στα ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ ή ανάλογου επιπέδου χωρικά σχέδια η ευελιξία και η δυνατότητα αλλαγής των αρχικά οριζόμενων κατηγοριών χρήσεων γης, συνεκτιμώντας κατά την εκάστοτε χρονική περίοδο τις συνθήκες και τις τάσεις των εξεταζόμενων οικισμών. Οι οικισμοί δεν είναι «στάσιμοι» ούτε και οι εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα (χωρικές, αναπτυξιακές, οικονομικές, θεσμικές). Ως εκ τούτου, σας καλούμε να επεξεργαστείτε εκ νέου αυτή τη δυνατότητα.

    Η πρόεδρος του ΔΣ
    Αιμιλία Αλεξανδροπούλου

    Ο Γεν. Γραμματέας του ΔΣ
    Γιώργος Μπάκης

  • 14 Φεβρουαρίου 2014, 11:37 | Panayotides Michael

    Γενικά Σχόλια: (Α ~ Ε)
    Α. Με εκτίμηση και σεβασμό προς την τεράστια προσπάθεια των συντακτών του παρόντος Νομοσχεδίου, και ασχέτως της επί μέρους κριτικής και προτάσεις για βελτιώσεις κειμένου και διευκρινήσεις, πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να αναφέρω ένα «Ινδιάνικο» απόφθεγμα, “Δεν υπάρχει λόγος να τρέχεις να προλάβεις λάθος τραίνο ”..
    Εν προκειμένω, το υπ’ όψιν Σχέδιο Νόμου αγνοεί την απουσία των προϋποθέσεων (και ιεράρχιση αυτών) που απαιτούνται για την εφαρμογή του, εντός εύλογου χρόνου, ιδιαίτερα για τις «Ειδικές Εκτάσεις» του Άρθρου 2, ήτοι κατά προτεραιότητα:
    Α1. «Τράπεζα Γης» . ΑΜΕΣΗ Ίδρυση (με Χρονοδιάγραμμα) για άμεση έναρξη επεξεργασίας τουλάχιστον των υφισταμένων δεδομένων.(π.χ. Αξιολόγηση και αναδρομική εκτίμηση των υφισταμένων ιδιοκτησιών)
    Α2. «Κτηματολόγιο» Χρονοδιάγραμμα για τις «Ειδικές Εκτάσεις» (για τους ήδη αμετάκλητους χαρακτηρισμούς Χρήσης Γης),
    Α3. «Επίλυση Αντιρρήσεων» (με χρονοδιάγραμμα) Χρήσης Γης που έχουν ήδη κατατεθεί, ώστε να καταστούν αμετάκλητοι οι χαρακτηρισμοί Χρήσης στο Κτηματολόγιο,
    Α4. «Χωροταξικό Πλαίσιο» (Σχεέδίο) για όλες τις Μη Αμφισβητούμενες Δημόσιες Εκτάσεις τις οποίες θα κληθεί να διαχειριστεί η Τράπεζα Γης, ώστε να είναι εφικτή η δυνατότητα ανταλλαγής. Το Σχέδιο Νόμου δεν αναφέρει ποίος είναι ο υπεύθυνος Φορέας για την κατάρτιση Χωροταξικού Πλαισίου (Σχεδίου) και ποία τα χρονοδιαγράμματα που διέπουν την εκτέλεσή τους.

    Οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν υφίστανται επί του παρόντος. To υπ’ όψιν νομοσχέδιο ούτε αναφέρεται σε αυτές τις προϋποθέσεις, αλλά ούτε θέτει χρονοδιαγράμματα για την επίτευξή τους. Μόνον όταν αυτές οι προϋποθέσεις εκπληρωθούν, θα μπορούσε να λειτουργήσει το Νομοσχέδιο, ή τουλάχιστον, μόνο τότε θα μπορούσε να ισχυριστεί ο Εισηγητής του ότι: «επί τέλους εξαλείφονται τα κωλύματα δεκαετιών στην αδειοδότηση δόμησης των Οικοδομικών Συνεταιρισμών»…
    Επίσης, με εκατοντάδες χιλιάδων καταπατήσεων και αυθαιρέτων σε Δημόσια Γη, η «γνωστή» (αναμφισβήτητα) Δημόσια Γη είναι περιορισμένη με αποτέλεσμα η όποια «Ανταλλαγή» να προσφέρει περιορισμένες, αν όχι άδικες, επιλογές στον πολίτη…

    Β. Το Σχέδιο Νόμου πρέπει σε όλες τις περιπτώσεις (και όχι μόνον σε μερικές), να καθορίζει ρητά χρονοδιαγράμματα για τις ενέργειες για τις οποίες υπεύθυνοι είναι οι διάφοροι κρατικοί φορείς αλλά και διέξοδο για τον πολίτη, σε περίπτωση αδικαιολογήτων καθυστερήσεων, π.χ. «Εάν το αίτημα του πολίτη δεν διεκπεραιωθεί εντός του καθοριζομένου χρόνου, το αίτημα θεωρείται αυτοδικαίως αποδεκτό».

    Γ. Το σχέδιο Νόμου δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί τουλάχιστον στις Ειδικές Περιοχές καθ’ ον χρόνο εκκρεμούν Αντιρρήσεις στους Δασικούς Χάρτες. Δεκάδες χιλιάδων «Αντιρρήσεις» εκκρεμούν, κατά των μέχρι τούδε αναρτηθέντων Δασικών Χαρτών οι οποίες κατ’ επιλογήν της Πολιτείας παραμένουν ανεπίλυτες. Μολονότι οι εντεταλμένες Επιτροπές Επίλυσης Αντιρρήσεων έχουν τυπικά συσταθεί από το 2011, δεν λειτούργησαν ποτέ.

    Δ. Το Καταστατικό λειτουργίας της Τράπεζα Γης, πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνει διασφαλίσεις ώστε να μην καταστεί νέο «Κέντρο Διαπλοκής», όπου οι ανταλλαγές γης θα γίνονται για «απελευθέρώση» εκτάσεων από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, με σκοπό να δοθούν εν συνεχεία σε «ημετέρους», με ή χωρίς άμεση δια νόμου «Αλλαγή Χρήσης Γης». Οι διασφαλίσεις αυτές πρέπει να αντικατοπτρίζονται στο παρόν σχέδιο Νόμου. Προς αποφυγή φαινομένων διαφθοράς, προτείνεται να περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο «διασφαλίσεις», όπως π.χ.:
    «Οι ανταλλαγείσες εκτάσεις παραμένουν τυπικά στην ιδιοκτησία του αρχικού ιδιοκτήτη (χωρίς δικαίωμα οιασδήποτε χρήσης) για περίοδο τουλάχιστον 7 ετών. Εάν στο ενδιάμεσο διάστημα επιτραπεί Αλλαγή Χρήσης Γης ή Πώληση ή Μίσθωση της εκτάσεως σε τρίτους. πριν την λήξη αυτού το χρονικού διαστήματος, ο αρχικός ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα περαιτέρω αποζημίωσης ή αναλογικό δικαίωμα στο μίσθωμα εάν, λόγω της Αλλαγής Χρήσης, η αξία της υπ’ όψιν έκτασης έχει αυξηθεί πλέον του επίσημου Πληθωρισμού από την ημερομηνία ανταλλαγής».

    Ε. Πλέον του κοινωνικού χαρακτήρα, το θέμα των Οικοδομικών Συνεταιρισμών είναι πρωτίστως θέμα Ανάπτυξης της Εθνικής Οικονομίας, Μείωσης της Ανεργίας και Βιώσιμης αύξησης των Ετησίων Εσόδων του κράτους,
    Δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, θα ήταν προτιμότερο και πολλαπλά επωφελέστερο για το Δημόσιο συμφέρον, αντί η Κυβέρνηση να επιβάλει «δια Νόμου» νέα κολλήματα στην δόμηση όπως π.χ. η αυθαίρετη (και αμφιβόλου νομιμότητας) απαίτηση δωρεάς τεραστίων ποσοστών γης στο Δημόσιο άνευ αποζημίωσης, την καταβολή εφ’ άπαξ φόρου, η πληρωμή «παραβόλων» κ.λ.π., , αντίθετα η Κυβέρνηση μπορεί να διευκολύνει με ευνοϊκούς όρους την δόμηση των όποιων εκτάσεων (ανταλλαγής ή μη), δημιουργώντας έτσι άμεσα θέσεις εργασίας, άμεση αύξηση εισπράξεων από φόρο εισοδήματος των εργαζομένων και των κατασκευαστικών επιχειρήσεων (αντί εκροές από το Ταμείο Ανεργίας), άμεση είσπραξη Φ.Π.Α. από πώληση υπηρεσιών και υλικών δόμησης, αλλά και την πώληση προϊόντων εξοπλισμού των νέων κατοικιών. κ.λ.π. Ως έχει, τα όποια οικονομικά οφέλη προβλέπονται για το κράτος με το παρόν Σχέδιο Νόμου, είναι ευτελή, εφήμερα και οπωσδήποτε όχι άμεσα.
    Τέλος, δεδομένου δε ότι δεν υπάρχει ανάγκη το ίδιο νομοσχέδιο να περιλαμβάνει διατάξεις για μελλοντικούς Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς, το κείμενο μπορεί να απλοποιηθεί σε ικανό βαθμό.

    Σχόλια ανά Άρθρο:
    Αρθρο 1.
    Το Άρθρο χωροθετεί τις «εκτάσεις» αλλά λείπει ο «ορισμός» (η περιγραφή όσον αφορά την σημασία του όρου «περιβαλλοντική αναβάθμιση» ή τα κριτήρια / προδιαγραφές σύμφωνα με τις οποίες θα θεωρείται ότι επετεύχθη. Άρα, πρακτικά, δεν είναι εφικτή η επιδιωκόμενη περιβαλλοντική αναβάθμιση μέχρις ότου νομοθετηθεί χρονοδιάγραμμα που να υποχρεώνει τον υπεύθυνο φορέα ανάλογα.
    Ποίός φορέας είναι υπεύθυνος για την κατάρτιση και δημοσίευση των Γ.Π.Σ., Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. & Ζ.Ο.Ε.και πότε, πώς και από πού μπορεί οι ενδιαφερόμενος πολίτης να τα προμηθευτεί..

  • 14 Φεβρουαρίου 2014, 10:22 | ΘΙΓΟΜΕΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΚΡΙΘΑΡΙΑΣ

    Είμαστε κάτοικοι οικισμού ΚΡΙΘΑΡΙΑΣ Δ.Ε. Νέας Αγχιάλου του Δήμου Βόλου και πιστεύουμε να σας ευαισθητοποιήσουμε ώστε να λάβετε υπόψη σας τις προτάσεις μας και συγκεκριμένα να διορθωθούν οι ασάφειες και τα λάθη, που εντοπίσαμε στους χάρτες των μελετών.
    Θα θέλαμε, προς γνώση σας να επισημάνουμε τα εξείς:
    Στον υπό έγκριση χάρτη του Ρυθμιστικού σχεδίου του Δήμου Βόλου, ο νόμιμα υφιστάμενος παραλιακός οικισμός της Κριθαριάς, αποτυπώνεται μόνο σε βάθος 100 μέτρων από την παραλία (για οικιστική χρήση Α΄ και Β΄ κατοικίας, ενώ το υπόλοιπο τμήμα του (πυκνοδομημένο άλλωστε ) φαίνεται ως γεωργική γη πρώτης προτεραιότητας αντί για οικιστική χρήση Α΄και Β΄ κατοικίας) ενώ στην πραγματικότητα ο οικισμός Κριθαριάς εκτείνεται σε βάθος 450-500 μέτρων από τη θάλασσα, όπως φαίνεται στο Ρυμοτομικό σχέδιο μελέτης πολεοδόμησης Κριθαριάς, σχέδιο που έχει εγκριθεί από το ΚΕ.ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α με την υπ΄αριθμόν 86 γνωμοδότησή του, όπως αποτυπώνονταν με την έγκρισή του (ΦΕΚ 852/Δ/1986) από το Νομάρχη Μαγνησίας και όπως φαίνεται στο Γ.Π.Σ. Α΄ Φάση Νέας Αγχιάλου. Ο ως άνω χάρτης (Ρυθμιστικό Σχέδιο Βόλου) επιμέναμε ότι θα πρέπει να διορθωθεί και να εμφαίνεται όλος ο οικισμός της Κριθαριάς, όπως προαναφέραμε.
    Επίσης για το λόγω ότι τo Γ.Π.Σ. A΄Φάση Νέας Αγχιάλου εναρμονίζεται ή θα εναρμονιστεί στο Γ.Π.Σ. του Νέου Καλλικρατικού Δήμου Βόλου θα πρέπει όλος ο οικισμός Κριθαριάς, (σε βάθος 450-500 μέτρα) να φαίνεται για οικιστική χρήση Α΄ και Β΄ Κατοικίας και όχι για γεωργική γη πρώτης προτεραιότητας. Ήμασταν και θέλουμε να παραμείνουμε εντός ορίων οικισμού και εντός σχεδίου δόμησης.
    Ακόμη, στον οικισμό της Κριθαριάς, η οδός «Μαργαρίτας» αποτυπώνεται στον χάρτη του Γ.Π.Σ. Α΄ Φάση Νέας Αγχιάλου ως μη υφιστάμενη (μη διανοιγμένη) στο ύψος της Βόρεια της οδού Λεβάντας και ανάμεσα στα Ο.Τ. 46 και 47, ενώ στην πραγματικότητα είναι διανοιγμένη (όλη η οδός Μαργαρίτας πλάτους 5 μέτρων ανατολικά του οικοδομικού μας τετραγώνου) μέχρι και το ύψος της ανωνύμου οδού που διέρχεται νότια των Ο.Τ. 43 και 44 και που υπήρχε ανέκαθεν και υπό συστάσεως του οικισμού Κριθαριάς. Επιμείναμε να γίνει και αυτή η μικρή διόρθωση καταθέτοντας πρόταση σε όλους τους φορείς, συνοδευόμενη εκτός των άλλων και από τοπογραφικό διάγραμμα με τεχνική έκθεση τοπογράφου μηχανικού (η ίδια μας πρόταση αφορούσε και το ρυμοτομικό σχέδιο μελέτης -πολεοδόμησης Κριθαριάς). Από την στιγμή που αυτός ο δρόμος πλάτους5 μέτρων φαίνεται στα συμβόλαια, είναι δρόμος με τον οποίο αγορασθήκανε οι ιδιοκτησίες μας και με βάση αυτόν τον δρόμο χτιστήκανε τα σπίτια μας με οικοδομικές άδειες και με άδειες περιτοίχισης και από την στιγμή που υπάρχει διαμορφωμένη κατάσταση χρόνια τώρα επιμένουμε ότι αυτός ο δρόμος δεν πρέπει να καταργηθεί ή να διαπλατυνθεί αλλά να παραμείνει μονόδρομος γιατί είναι δρόμος πλάτους 5 μέτρων, προσβάσιμος και εξυπηρετεί πλήρως τις ανάγκες της περιοχής.
    Επίσης, όσον αφορά το αστικό και το περιαστικό πράσινο σε καμία περίπτωση να μην γίνει όπου υπάρχουν σπίτια και αυλές σπιτιών με οικοδομικές άδειες και άδειες περιτοίχισης παρά μόνο σε άφραχτα και εγκαταλειμμένα.
    Στις παραπάνω προτάσεις μας απάντηση δεν πήραμε, τα λάθη δεν διορθώθηκαν, η Α΄ Φάση του Γ.Π.Σ. Νέας Αγχιάλου εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου, η Β1 φάση του Γ.Π.Σ. Βόλου εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου και ρωτάμε και μέσω της διαβούλευσης σας: Πότε και με τίνος πρωτοβουλία και αρμοδιότητα θα γίνουν οι παραπάνω διορθώσεις; Χρειάζεται τόλμη και παρρησία και μπορείτε όπως καλώς βοηθάτε την Αγία Παρασκευή Δήμου Βόλου έτσι να βοηθήσετε και εμάς. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι να διορθωθούν τα λάθη και να δικαιωθούμε.

    Ευχαριστούμε για την φιλοξενία

    Με τιμή,
    Οι θιγόμενοι κάτοικοι Κριθαριάς

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 21:51 | Αντωνοπούλου & Σαρρή

    Το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο δεν λύνει κανένα πρόβλημα αλλά δημιουργεί ακόμα περισσότερα. Εκτός του ότι είναι δυσνόητο ακόμα και από επαγγελματίες του χώρου, είναι εμφανώς ανέφικτο. Μέθοδοι περιοχών υποδοχής κλπ. έχουν ήδη αποτύχει (π.χ. μεταφορά συντελεστή). Η μόνη λύση για τους περισσότερους συνεταιρισμούς, που θα οδήγούσε σε άμεση ανάπτυξη των περιοχών τους, είναι να μην έχει αναδρομική ισχύ το σχετικό άρθρο του συντάγματος του 79 για όσους είχαν αγοράσει εκτάσεις πριν το 1975 με όλα τα εχέγγυα ότι είναι οικοδομήσιμες.
    Το Ν/Σ επίσης δεν διαχωρίζει αστικούς/παραθεριστικούς συνεταιρισμούς πραβιάζοντας παράνομα τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκαν.
    Είναι διάχυτη η εντύπωση μεταξύ των συνεταιρισμών ότι δήθεν προωθείται λύση στο χρονίζον πρόβλημα που κρατάει περιουσιακά στοιχεία χιλάδων πολιτών σε ομηρία. Νομίζουμε ότι με αυτές τις ενέργειες το κράτος χάνει συνεχώς σε αξιοπιστεία και παίζει παιχνίδια, γιατί αποκλείεται να μην καταλαβαίνει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε…..

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 14:43 | Οικοδομικός Συνεταιρισμός Αγ. Σπυρίδων

    1.
    Οι ρυθμίσεις για την επίλυση των προβλημάτων των Οικοδομικών Συνεταιρισμών (για μία φορά ακόμα) θεωρούμε ότι είναι αναποτελεσματικές, περίπλοκες και δυστυχώς οι συντάκτες του σ/ν υιοθετούν λανθασμένες αντιλήψεις περί ανάπτυξης. Ατυχώς το περιεχόμενο του παρόντος Νομοσχεδίου έχει συνταχθεί με την ίδια λογική και πρακτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι διαδικασίες που προβλέπονται για την ανταλλαγή των εκτάσεων των Ο.Σ. μέσω της Τράπεζας Γης θα προκαλέσουν εξόφθαλμα περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να επιλύσει.
    2.
    Οι διατάξεις για την λειτουργία Τράπεζας Γης και την επίλυση προβλημάτων των Ο.Σ. είναι ανεφάρμοστες στην πράξη. Άλλωστε το μέτρο της ανταλλαγής δεν έρχεται στην επιφάνεια για πρώτη φορά. Έχει θεσμοθετηθεί με τους Νόμους 998/1979, 3208/2003 και ουδέποτε εφαρμόστηκε.
    Εξάλλου γιατί να εγκαταλειφθούν οι τωρινές εκτάσεις μας; Εάν η πολιτεία μπορεί να δημιουργήσει νέες εκτάσεις προς διανομή (πράγμα πολύ δύσκολο) τότε μπορεί να επιτρέψει οικισμούς και στις υπάρχουσες εκτάσεις αφού βάλει τους ανάλογους οικολογικούς περιορισμούς.
    3.
    Το νέο σχέδιο Νόμου δεν περιέχει σαφείς και ξεκάθαρες διατάξεις για την επίλυση των θεμάτων των Ο.Σ.. Για μία ακόμα φορά το ζήτημα περιπλέκεται αντί να επιλύεται και με την ανταλλαγή των εκτάσεων συνεχίζεται ο εμπαιγμός των Ο.Σ.. Αν η πολιτεία θέλει πραγματικά να επιλύσει το επί 50 χρόνια πρόβλημα των Ο.Σ. θα πρέπει να εξετάσει την δυνατότητα αξιοποίησης των εκτάσεων που κατέχουν με ήπιας μορφής επεμβάσεις σε συνδυασμό με οικονομικά ανταλλάγματα για την διατήρηση του περιβαλλοντικού ισοζυγίου και σε επέκταση για την προστασία του περιβάλλοντος και να αποκατασταθεί έτσι η κοινωνική αδικία που διαιωνίζεται εις βάρος των Ο.Σ..
    4.
    Οι ρυθμίσεις στα άρθρα 10,11,12 του κεφαλαίου Β του παρόντος σ/ν που αφορούν τις ζώνες υποδοχής και ανταλλαγής των εκτάσεων των Ο.Σ. στα όρια των εγκαταλελειμμένων οικισμών, λόγω της συναρμοδιότητας πολλών Δημόσιων Υπηρεσιών απαιτούν χρονοβόρες ενέργειες για την σύνταξη των σχετικών μελετών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι Ο.Σ. να κινδυνεύουν χωρίς δική τους υπαιτιότητα να χάσουν τα δικαιώματά τους ενώ ταυτόχρονα υποχρεώνει τους Συνεταιρισμούς που κατέχουν εκτάσεις στην Αττική, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Πάτρα, Βόλο, Λάρισα και Κρήτη να μετακομίσουν σε άλλες περιοχές. Αλήθεια υπάρχουν καθαρές (νομικά) περιοχές στην Ελλάδα;
    5.
    Οι ρυθμίσει στα άρθρα 10, 11, 12 αλλά και γενικά το όλο σκεπτικό του σχεδίου Νόμου δεν έχει λάβει καθόλου υπόψη του τις προτάσεις των Ο.Σ.. Οι προτάσεις αυτές κατατέθηκαν εγγράφως στο Υ.Π.Ε.Κ.Α. με αρ. πρωτ. Υπουργείου 2479/27-9-2013 και 1951/5-8-2013,. Ας σημειωθεί ότι οι προτάσεις αυτές έφεραν τις υπογραφές δεκάδων Ο.Σ.. Αναρωτιέται κανείς εύλογα γιατί οι Ο.Σ. που αριθμούν χιλιάδες μέλη και άρα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΨΗ!!! Είναι δυνατόν να δοθούν βιώσιμες και ρεαλιστικές λύσεις ερήμην των ενδιαφερομένων;

  • 13 Φεβρουαρίου 2014, 13:06 | Γιώργος Τσιώνης

    Στο παρόν σχέδιο νόμου δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για τους Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς που αγόρασαν νόμιμα ιδιωτικές δασικές εκτάσεις προ του 1975 (υπάρχει σχετική απόφαση του ΣΤΕ και ο Ν.3889/2010 του ΥΠΕΚΑ) και είχαν πάρει εγκρίσεις(δασαρχείο,αρχαιολογία ΕΟΤ κ.τ.λ) για ένταξη των περιοχών στο Σχέδιο Πόλεως προ του 1971.
    Η πρόταση που θα επιλύσει άμεσα το χρονίζον αυτό πρόβλημα, για εκατοντάδες χιλιάδες Συνεταίρους είναι :

    Να επιτραπεί η αξιοποίηση των εκτάσεων που κατέχουν σήμερα οι Οικοδομικοί Συν/σμοί με την υποχρέωση να παραχωρήσουν το 50% στο Δημόσιο και τους ΟΤΑ και στο υπόλοιπο 50% να μπορούν να οικοδομήσουν με 10% κάλυψη και 0,20 συντελεστή δόμησης. Επίσης να αναλάβουν την υποχρέωση να προβούν σε φύτευση,έτσι ώστε να διατηρηθεί το υφιστάμενο περιβαλλοντικό ισοζύγιο :
    Σαν αποτέλεσμα θα υπάρχουν άμισθοι δασοφύλακες στο δάσος, αυτοί που θα έχουν τα σπίτια τους εκεί και θα πάψουν να καίγονται τα δάση.
    Αυτό εφαρμόζεται και σε όλες τις χώρες του ΕΟΚ.

    Γιώργος Τσιώνης, πολιτικός μηχανικός, Πρόεδρος Οικοδομικού Συνεταιρισμού »ΑΛΚΥΟΝΙΣ»

  • 11 Φεβρουαρίου 2014, 21:39 | ΑΜΑΛΙΑ ΚΟΥΔΟΥΝΗ

    Γενικά η «εξομοίωση» των διαδικασιών ανάπτυξης πολεοδομικών σχεδίων με ιδιωτική πρωτοβουλία ιδιωτών ή Οικ. Συν/σμών, που επιχειρείται με το νομοσχέδιο είναι ορθή και ανταποκρίνεται στη διαμορφωμένη νομολογία του ΣτΕ. Όμως δε φαίνεται να έχει εξεταστεί η αναγκαιότητα κατάργησης ή «ενσωμάτωσης» στο Ν/Σχ, ορισμένων χρήσιμων διατάξεων του Π.Δ93/1987(για την πολεοδόμηση εκτάσεων Ο.Σ). Αντίθετα , η ρητή κατάργηση , όπως προβλέπεται στο άρθο 20 του Ν/Σχ, του άρθρου 24 του Ν.2508/1997, μάλλον είναι άστοχη αφού σε άλλες διατάξεις του Ν/Σχ γίνεται επίκληση εφαρμογής του.
    Mε το πρώτο αυτό άρθρο προκύπτει ότι γίνεται αναφορά σε εκτάσεις που εμπίπτουν σε περιοχές όπου έχει εγκριθεί πολεοδομικό σχέδιο 1ου επιπέδου ή ΖΟΕ. Δεν αποσαφηνίζεται όμως, αν οι εκτάσεις αυτές εμπίπτουν σε ζώνη των σχεδίων αυτών που προορίζονται για πολεοδόμηση.Εαν αυτό ισχύει δηλ. οι εκτάσεις προορίζονται από τα γενικά σχέδια για πολεοδόμηση, τότε γιατί εξαιρούνται οι περιοχές Αττικής, Θεσ/νίκης και τα μικρά νησιά? Αν δεν ισχύει τότε υπάρχει ασάφεια και αοριστία σχετικά με την εξέλιξη των διαδικασιών πολεοδόμησης του ν/σχ και την εφαρμογή των επόμενων άρθρων του, εφόσον πιθανόν θα προταθεί πολεοδόμηση εκτάσεων που από ισχύον ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ δεν προβλέπεται να πολεοδομηθούν.
    Δεν έχει εκτιμηθεί το γεγονός ότι πλεον της 20ετίας (από την ισχύ του Ν.2242/1994 και όπως κατόπιν εξειδικεύτηκε με το άρθρο 24 του Ν.2508/1997, σε συμμόρφωση με πάγια πλέον νομολογία του ΣτΕ)η ΖΟΕ του Ν.1337/1983 δεν είναι «πλήρες» χωροταξικό ή πολεοδομικό σχέδιο – καθώς δεν περιλαμβάνει προγραμματικά μεγέθη για την πολεοδόμηση-ώστε η ύπαρξή της να αρκεί για την προώθηση πολεοδόμησης δηλ. έγκρισης πολεοδομικής μελέτης. Εξ΄άλλου κάτι τέτοιο,εκτιμώ ότι υπονοείται και με τις διατάξεις του άρθρου 20 του Ν/Σχ, όπου αναφέρεται, η δυνατότητα εκπόνησης ΣΧΑΠ σε επίπεδο Καλλικρατικού Δήμου (και όχι Νομού- Περιφερειακής ενότητας, όπως ισύει με το άρθρο24 του Ν.2508/1997)
    Μετά δε την ισχύ της ΚΥΑ 107017/2006, σχετικά με την προσαρμογή στο ελληνικό δίκαιο της Οδηγίας ΕΕ2001/42 για τήρηση της διαδικασίας Στρατηγικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης (ΣΠΕ)απαιτείται και η τήρηση της διαδικασίας αυτής.
    Τέλος και κυριότερο με τι είδους πράξη της διοίκησης καθορίζεται η «περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης». Αυτό δεν το διέκρινα σε καμιά διάταξη του ν/σχ, και για μεν τα νέα ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ θα μπορούσε να υποτεθεί ότι θα προβλεφθεί ως περιεχόμενο των σχεδίων αυτών αλλά στα ήδη εγκεκριμένα πως θα γίνει? από ποιόν? Και τι ακριβώς σημαίνει περιβαλλοντική αναβάθμιση?Δεν θα έπρεπε να ορίζεται στο ν/σχ? και σε άλλο τμήμα της έκτασης αφορά η περιβαλλοντική αναβάθμιση και σε άλλο τμήμα η ιδιωτική πολεοδόμηση? ή θεωρούμε το καινοφανές, ότι η περιβαλλοντική αναβάθμιση επέρχεται δια της πολεοδόμησης?

  • 11 Φεβρουαρίου 2014, 18:09 | E.A.

    Η πρώτη παράγραφος του άρθρου 1, η οποία εισάγει μάλιστα την έννοια «περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης», αναφέρει «Εδαφική έκταση που βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως, εκτός οικισμών προ του 1923 καθώς και εκτός οικισμών μέχρι 2.000 κατοίκους η οποία ανήκει (….) και περιλαμβάνεται στα όρια εγκεκριμένων Γ.Π.Σ. ή Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. ή Ζ.Ο.Ε. με τις επιφυλάξεις του παρόντος νόμου μπορεί να καθορίζεται ως περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης». Έτσι όπως είναι γραμμένο μοιάζει σαν να εννοεί ΚΑΘΕ σχετική έκταση που βρίσκεται εντός εγκεκριμένου ΓΠΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ της χρήσης που ορίζει αυτό το ΓΠΣ. Διαφορετικά, αν δηλαδή δεν εννοεί αυτό, πρέπει να σημειωθεί εξαρχής.

    Το πρόβλημα αυτό φαίνεται καλύτερα βλέποντας τη διατύπωση του άρθρου 4 «Διαδικασίες Πολεοδόμησης» όπου αναφέρει «Η περιοχή περιβαλλοντικής αναβάθμισης και ιδιωτικής πολεοδόμησης απαιτείται να εμπίπτει: α. Είτε σε περιοχή ειδικά ρυθμιζόμενης πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ) μέσα σε εγκεκριμένο Γ.Π.Σ ή Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π (…) β. Είτε να πληροί τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις και προϋποθέσεις του άρθρου 2 ως Περιοχή Περιβαλλοντικής Αναβάθμισης και Ιδιωτικής Πολεοδόμησης». Οι προϋποθέσεις του άρθρου 2 αφορούν και τις δύο παραγράφους του? Σε αυτή την περίπτωση προκύπτει ότι εκτάσεις οικοδομικών συνεταιρισμών των περιοχών της παρ. 1 του άρθρου 2 μπορούν να πολεοδομούνται, ανεξαρτήτως της χρήσης που προβλέπει το εγκεκριμένο ΓΠΣ (ίσως και ανεξαρτήτως της ύπαρξης εγκεκριμένου ΓΠΣ, καθώς για τις ειδικές εκτάσεις περιβαλλοντικής κλπ. δεν αναφέρεται ως προϋπόθεση η ύπαρξη εγκεκριμένου ΓΠΣ). Με άλλα λόγια εκτάσεις οικοδομικών συνεταιρισμών κλπ. στις περιοχές Αττικής, Θεσ/νίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βόλου, Λάρισας και Ηράκλειου Κρήτης, με κάποιες προϋποθέσεις, μπορούν να πολεοδομούνται, αλλά ανάλογες εκτάσεις στις άλλες περιοχές της χώρας (Καβάλα, Καλαμάτα, Κοζάνη, Πρέβεζα κλπ.) πρέπει αν είναι εντός ΠΕΡΠΟ. Αν όμως λάβουμε υπόψη την παράγραφο 2 του άρθρου 2 όπου είναι δυνατή υπό προϋποθέσεις η πολεοδόμηση δασικών εκτάσεων κλπ. , δηλαδή εκτάσεων που διέπονται από κάποιο καθεστώ ς προστασίας ανεξάρτητα αν είναι εντός εγκεκριμένου ΓΠΣ και ανεξάρτητα σε ποια περιοχή της χώρας βρίσκονται, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι όλες οι περιοχές της χώρας μπορούν να πολεοδομηθούν υπό προϋποθέσεις πλην αυτών που βρίσκονται σε περιοχές εκτός Αττικής, Θεσ/νίκης, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βόλου, Λάρισας και Ηράκλειου Κρήτης, ΔΕΝ είναι προστατευταίες εκτάσεις και χαρακτηρίζονται από ΓΠΣ ως ΠΕΡΠΟ!

    Όλα αυτά τα επισημαίνω γιατί με τον τρόπο που είναι τουλάχιστον διατυπωμένο το σχέδιο νόμου δεν γίνεται καθαρό εξαρχής ποιες εκτάσεις μπορούν να πολεοδομηθούν και υπάρχουν κρίσιμες αντιφάσεις που ακυρώνουν την πρόθεση επίλυσης χρόνιων προβλημάτων. Ένα παράδειγμα μόνον είναι ότι δεν ξεκαθαρίζεται πουθενά τι συμβαίνει με εκτάσεις που δεν είναι καθορισμένες ως ΠΕΡΠΟ από τα ΓΠΣ και δεν είναι δάση, δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις και αρχαιολογικοί χώροι ή τμήματα γης υψηλής παραγωγικότητας. Σε τέτοιες εκτάσεις εμπίπτει ένα μεγάλο μέρος οικοδομικών συνεταιρισμών που είχαν έγκριση οικιστικής καταλληλότητας και δεν προχώρησε η έγκριση της πολεοδομικής τους μελέτης λόγω σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, χωρίς να εμπίπτουν σε περιοχές με κάποιο καθεστώς προστασίας.

  • 11 Φεβρουαρίου 2014, 18:13 | Θ.Θεοχάρη-Αποστολίδη

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΔΙΜΙΚΟΥ
    ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ‘ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ’
    Ιστορικό του Συνεταιρισμού ‘Αγία Αναστασία’
    1977 Σύσταση του Συνεταιρισμού , με εγκριθέν Καταστατικό, σύμφωνα με τον
    Α.Ν.201/1967, και με αποκλειστικό σκοπό: την εξασφάλιση για τα μέλη του
    (πανεπιστημιακοί) κατοικίας στα διοικητικά όρια της (τότε) Κοινότητας
    Επανομής.
    1993 Προσαρμογή και τροποποίηση του Καταστατικού σύμφωνα με το ΠΔ
    93/1987.
    1994 Ο Συνεταιρισμός αγοράζει έκταση 247,5 περίπου στρεμμάτων στη θέση
    Κριτσιανά (Αγίας Αναστασίας) της περιοχής Επανομής του Νομού
    Θεσσαλονίκης . Η ανωτέρω έκταση είχε αποκτήσει χωροθέτηση και
    οικιστική καταλληλότητα με την υπ. αρίθμ. 62970/3197/23.5.1994 του
    Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Ο Συνεταιρισμός αγόρασε την έκταση για να
    εξασφαλίσει στα μέλη του κατοικία.
    1997 Εγκρίνεται η Πολεοδομική Μελέτη και ο Πολεοδομικός Κανονισμός που
    συνέταξε ο Συνεταιρισμός με την γνωμοδότηση 51/1997 του ΣΧΟΠ Αθηνών.
    Έχουν ολοκληρωθεί οι από τον νόμο προϋποθέσεις καθώς και η διάταξη του
    ΠΔ 93/1987 ώστε να εκδοθεί ( και σε αναμονή αυτού) το Προεδρικό Διάταγμα
    έγκρισης της Πολεοδομικής Μελέτης.
    2000 Με την απόφαση 3698/1.4.2000 το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την
    προαναφερόμενη Υπουργική απόφαση. Η απόφαση του ΣτΕ στηρίχθηκε στο
    γεγονός ότ η χωροθέτηση και οικιστική καταλληλότητα δεν προβλέπεται από
    εγκεκριμένη ΖΟΕ ή από Γ.Π.Σ.
    2007 Ο Συνεταιρισμός υποβάλει υπόμνημα προς τον Οργανισμό Ρυθμιστικού
    Θεσσαλονίκης , λόγω έναρξης εκπόνησης Γ.Π.Σ. για την περιοχή του Δήμου
    Επανομής, όπου εκτίθεται το ιστορικό του Συνεταιρισμού.

    2009 Ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης με την υπ. αρ. 7/8/8.4.2009
    απόφασή του χαρακτήρισε την περιοχής που βρίσκεται η έκταση του
    Συνεταιρισμού ως περιοχή ανάπτυξης δραστηριοτήτων του πρωτογενούς
    τομέα. Ας παρατηρήσουμε ότι η τοπογράφος – μελετήτρια του
    Γ.Π.Σ. περιλάμβανε την ιδιοκτησία του Συνεταιρισμού στις προτεινόμενες
    περιοχές οικιστικής ανάπτυξης . Η απόφαση αυτή του Ο.Ρ.Θ. περιλαμβάνεται
    στην Υπουργική Απόφαση υπ. αριθ. 9486/8.3.2010 περί Έγκρισης Γ.Π.Σ. του
    Δήμου Επανομής ΦΕΚ τ. ΑΑΠ 101/26.3.2010. Κατά της απόφασης αυτής ο
    Συνεταιρισμός άσκησε αίτηση ακύρωσης.

    Συμπέρασμα: Ο Συνεταιρισμός ‘Αγία Αναστασία’, που αριθμεί 161 μέλη, επί 37 έτη ακολουθώντας τους νόμους του Ελληνικού Κράτους και τις σχετικές Υπουργικές αποφάσεις δεν μπορεί να επιτελέσει τον σκοπό του εξ αιτίας νομικών παρεμβάσεων που προέρχονται από το ίδιο το κράτος, ενώ έχει εκπληρώσει όλες τις προβλεπόμενες απαιτήσεις (στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και ο γειτονικός Συνεταιρισμός υπαλλήλων του ΟΤΕ που αριθμεί 113 μέλη ). Τα μέλη του Συνεταιρισμού αισθάνονται κατάφωρη αδικία σε βάρος εκατοντάδων ανθρώπων, οι οποίοι ακολούθησαν διαχρονικά επιταγές της Πολιτείας για ίδρυση Συνεταιρισμών .

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ‘ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
    Παρακαλούμε όπως διαμορφωθεί ένα άρθρο στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, ώστε: Να μπορούν να οικοδομηθούν με το καθεστώς του νόμου του 1990 και χωρίς τις πρόσθετες υποχρεώσεις που απαιτεί το παρόν Σχέδιο Νόμου (τράπεζα γης), οι Συνεταιρισμοί που έχουν Προεδρικό Διάταγμα έγκρισης Πολεοδομικής Μελέτης ή έχουν έγκριση Χωροθέτησης και Οικιστικής Καταλληλότητας και έγκριση Πολεοδομικής Μελέτης και Πολεοδομικού Σχεδιασμού από το ΣΧΟΠ.
    Σας ευχαριστούμε
    εκ μέρους του Συνεταιρισμού ‘Αγία Αναστασία’
    Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
    Γ. Ριτζούλης Θ. Θεοχάρη-Αποστολίδη

  • 11 Φεβρουαρίου 2014, 13:39 | ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

    Ανήκω στον Οικοδομικό Συνεταιρισμό προσωπικού του ΟΤΕ και μετά από τόσα χρόνια αναμονής υπάρχει κάποια ακτίνα ελπίδας. Ο πατέρας μου δεν πρόλαβε να δει το οικόπεδο που αγόρασε τότε και εγώ από μικρός άκουγα ότι κάπου στο Πικέρμι υπάρχει μια έκταση . Πέρασε κοντά μισός αιώνας για να βρεθεί επιτέλους μια λύση και να γίνει αυτό το οικόπεδο »πραγματικότητα». Ίσως ο μακαρίτης πατέρας μου να το »δει» μέσα από τα μάτια μου.
    Τώρα όσο αφορά την εισφορά σε γη στον αστικό αναδασμό είναι λάθος και πρέπει να είναι εξεταστέο για ιδιώτες που μετέχουν αναγκαστικά και εισφέρουν γη εκτάσεως μικρότερη του αρτίου οικοπέδου.
    Εύχομαι τα προβλήματα να λυθούν μέσω των οικοδομικών συνεταιρισμών που γνωρίζουν τα θέματα τόσα χρόνια.
    σας ευχαριστώ

  • 9 Φεβρουαρίου 2014, 13:21 | LEYTERHS

    (συνέχεια από 6/2 Γενικές διαπιστώσεις)7/Επειδή αφήνεται να εννοηθεί, ότι με το σχέδιο νόμου γίνονται και ρυθμίσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις (βλ. άρθρο 2 παρ.2), ο συντάκτης του νομοσχεδίου, έπρεπε να λάβει σοβαρά υπόψη, το άρθρο 24 του Συντ/τος ως ισχύει μετά την μεταρρύθμιση του 2001, ότι δηλαδή και τα ιδιωτικά δάση και οι ιδιωτικές δασικού χαρακτήρα εκτάσεις , είναι επιτρεπτό να μεταβάλλουν χρήση, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ. Οι ιδιώτες όμως και οι Συνεταιρισμοί, επιδιώκουν ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και δεν μπορεί να αιτιολογηθεί αλλαγή χρήσης , εναρμονισμένη με το ισχύον Σύνταγμα. Η προσπάθεια που καταβάλλεται από τον συντάκτη του σχεδίου ,να συνεισφέρει ο ιδιώτης ποσοστό 50% σε Τράπεζα γής ή στο Δημόσιο, δεν καλύπτει την εκ του Συντ/τος επιβαλλόμενη ρήτρα, για εξυπηρέτηση Δημοσίου συμφέροντος. Ίσως το Δημόσιο συμφέρον να αιτιολογηθεί στις περιπτώσεις αυθαιρέτων πραγματικών καταστάσεων ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ, που η μόνη πλέον παρέμβαση του Κράτους για μή περαιτέρω υποβάθμιση , είναι να οργανώσει πολεοδομικά την περιοχή. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να τεθούν κανόνες και κριτήρια (πυκνοδομημένες με αυθαίρετα περιοχές, η γνώμη του οικείου ΟΤΑ κ.λ.π)

  • 9 Φεβρουαρίου 2014, 00:10 | Μαρία Φραντζή

    Γενικές παρατηρήσεις επί του σχ. νόμου (Α και Β κεφάλαια κυρίως)

    Σε όλες τις περιπτώσεις, όχι μόνο στις παράλληλες αδειοδοτήσεις και εγκρίσεις του άρθρου 9 (εκτάσεις άνω των 500 στρ), που τίθενται χρονικά όρια εγκρίσεων, για την ένταξη μιας περιοχής στις διατάξεις του παρόντος αλλά και τη διεκπεραίωση της πολεοδόμησής της, τα χρονικά αυτά όρια να αναδιατυπωθούν σε χρονικά όρια υποβολής, ελέγχου πληρότητας και έγκρισης. Με το υπάρχον δυναμικό ελέγχου της δημόσιας διοίκησης είναι ο μόνος τρόπος διασφάλισης συνθηκών διαφάνειας και υγιών σχέσεων του μελετητή με τον(τους) εργοδότη(τες) του.
    Όταν οι χρόνοι ελέγχου πληρότητας εκπνέουν χωρίς παρατηρήσεις, ο φάκελος θα θεωρείται πλήρης.
    Όταν οι χρόνοι έγκρισης εκπνέουν θα υπάρχει το δικαίωμα η μελέτη να περνάει στο επόμενο στάδιο ή/και να υποβάλλεται στο ΚΕΣΥΠΟΘΑ με εισήγηση του μελετητή (ας καθοριστούν οι αναγκαίες προδιαγραφές σύνταξης αυτής της εισήγησης).

    Όλο το σχέδιο νόμου χρειάζεται γλωσσική και συντακτική επιμέλεια. Παρότι δεν αποτελεί, λογικά, αντικείμενο της διαβούλευσης, επισημαίνεται γιατί συχνά οι αστοχίες περνάνε αυτούσιες στον ψηφισθέντα νόμο.

  • 8 Φεβρουαρίου 2014, 18:41 | ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΠΑΡΟΤΣΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

    Eίμαστε ιδιοκτήτες δικαιώματος υψούν 5ου ορόφου που προέρχεται απο χιλιοστά οικοπέδου στον Αλιμο Αττικής. Το οικόπεδο αυτό δόθηκε αντιπαροχή ο δε συντελεστής δόμησης έχει εξαντληθεί, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να οικοδομήσουμε τον 5ο όροφο. Ωστόσο το μελλοντικό και αβέβαιο αυτό δικαίωμα,όπως γνωρίζετε, φορολογείται με βάση το σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού και μας επιβαρύνει κάθε χρόνο χωρίς να έχουμε καμία προοπτική αξιοποίησής του. Ζητούμε να προχωρήσετε στη ρύθμιση του ανωτέρω προβλήματος, είτε με αύξηση του συν/στη δόμησης, είτε να αγοράσουμε συντ/στή δόμησης απο άλλη περιοχή, είτε να μας δοθεί η δυνατότητα πώλησης του ανωτέρω δικαιώματος. Τέλος, εάν δεν είναι δυνατή μια απο τις πιο πάνω προτάσεις μας , παρακαλούμε να δοθεί κάποια λύση για να σταματήσει η ετήσια επιβάρυνσή μας για ενα περιουσιακό στοιχείο το οποίο αφ’ενός μας επιβαρύνει κάθε χρόνο και αφ’ετέρου δεν μπορούμε να το αξιοποιήσουμε βάσει της κείμενης νομοθεσίας.

  • 7 Φεβρουαρίου 2014, 14:58 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ

    Αξιότιμοι κυριοι,

    Στον συνεταιρισμο ΚΑΦΕΠΟΛΩΝ ανω ΓΛΥΦΑΔΑ ΑΤΤΙΚΗΣ υπηρχαν 680 οικοπεδα εκ των οποιων τα 600 μπηκαν στο σχεδιο και οικομιθηκανε.
    Τα υπολοιπα 80 εμηναν εκτος σχεδιου γιατι καποιος φωστηρασς τραβηξε μια γραμμη αυθερετα για ζωνη Β και τα αφησε εκτος.
    Αυτο το θεωρειτε δικαιο και συνταγματικο?
    Αυτο δεν μπορειτε να το αλλαξετε ωστε να μπουν και τα υπολοιπα 80 0ικοδεδα στο σχεδιο? Δεν θα ηταν δικαιο?

    Με τιμη
    Γιωργος Λυκουδης

  • 7 Φεβρουαρίου 2014, 08:01 | ΒΡΑΧΛΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΕΞ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΟΥ Ν.4178/2013 ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΟ ΑΙΤΗΜΑ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΕΞ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ Η ΑΠΡΟΘΥΜΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ.
    ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΠΑΡ.1 που ορίζει ότι: «Οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.δ.1024/1971 (A’232) εφαρμόζονται και επί γηπέδων, κειμένων εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός ορίων οικισμών, επί των οποίων έχουν ανεγερθεί οικοδομήματα μέχρι την 28-7-2011 υπό την επιφύλαξη των οριζομένων στις διατάξεις του άρθρου 1 του παρόντος νόμου» και ότι στην <>.
    ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΠΔ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΖΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΩΘΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΕΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ.
    ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

  • 6 Φεβρουαρίου 2014, 01:01 | LEYTERHS

    (συνέχεια από 3/2Γενικές διαπιστώσεις) Και είναι γνωστό, ότι με την παρ.4 του άρθρου 2 του Νόμου 4164/2013, ανατέθηκε αρμοδιότητα στην ΕΚΧΑ Α.Ε (πρώην ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε) , να καθορίζει τα όρια σχεδίων και όρια οικισμών προϋφιστάμενων του 1923 και να δεσμεύει υπηρεσίες να τα θεωρούν υποχρεωτικά, με την πραγματική κατάσταση όμως που έχει δημιουργηθεί ανά την Επικράτεια, με οικισμούς «μαϊμού», που δεν προϋφίστατο ούτε το 1950, προβλέπω ότι οι περιβαλλοντικές οργανώσεις , πολύ εύκολα θα βρούν ερείσματα να στηρίξουν κατηγορίες κατά της ΕΚΧΑ Α.Ε, αν θα επιχειρήσει να υποδείξει ως όρια Οικισμών ,αυτά που είναι σήμερα διαμορφωμένες πραγματικές καταστάσεις. 3/ Μερικές διατάξεις του σχεδίου Νόμου, κάνουν αναφορά και σε δάση και δασικές εκτάσεις. Είναι όμως γνωστό, ότι με τα Γ.Π.Σ,Σ.Χ.Ο.Ο.Π και Ζ.Ο.Ε δεν υπήρχε δυνατότητα να μελετηθούν δάση και δασικές εκτάσεις. Δυνατότητα να μελετηθούν και μόνο με Γ.Π.Σ, δόθηκε μόνο για Δημόσιες εκτάσεις αυτού του Χαρακτήρα και υπό την προϋπόθεση να έχει δημιουργηθεί πραγματική κατάσταση κύριας κατοικίας (βλέπε άρθρο 2 Ν.1512/1985). Υπάρχει λοιπόν αντίφαση και ο συντάκτης του Νομοσχεδίου θα πρέπει να την λάβει υπόψη του. 4/Ο συντάκτης του σχεδίου νόμου, ίσως αγνοεί, ότι πολλές από τις οροθεσίες, οικισμών κάτω των 2000 κατοίκων, έγιναν με πρόχειρο τρόπο και χωρίς να συνεργασθούν οι πολεοδομικές υπηρεσίες με τις κατά τόπους Δασικές υπηρεσίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συμπεριληφθούν δάση και δασικές εκτάσεις (ενάντια στις διατάξεις με βάση τις οποίες γινόταν η οροθέτηση , που ρητά μεταξύ άλλων , εξαιρούσαν δάση δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις,) χωρίς οι οικείοι Δασάρχες να προβούν προηγούμενα σε χαρακτηρισμό των εκτάσεων που θεωρήθηκαν ότι συμπεριλαμβάνονται σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων. Αυτό θα δημιουργήσει σε πολλές περιοχές πρόβλημα , αν προηγούμενα δεν αντιμετωπισθεί.5/ Σε κάποιες περιπτώσεις, μέσω της πολεοδόμησης που επιδιώκεται, τίθεται η προϋπόθεση, να δοθεί προηγούμενα από τον ιδιώτη εισφορά σε γή. Αυτή η προϋπόθεση ,όσον αφορά δάση και δασικές εκτάσεις, είναι άνευ ουσίας, διότι προϋποθέτει κατάτμηση, που την σχετική άδεια την χορηγεί μεν αρμοδίως σήμερα ο Υπουργός ΥΠΕΚΑ, πλήν όμως με την ισχύουσα νομολογία, μπορεί να την χορηγήσει μόνο για δασοπονικούς και διαχειριστικούς λόγους και φυσικά όχι για πολεοδόμηση.6/ Η περιβαλλοντική αναβάθμιση εντός του δασικού χώρου, είναι συνταγματικά και υποχρεωτικά καθορισμένα ότι θα γίνει μέσα από την αναδάσωση και αυτό αποτελεί υποχρέωση του Κράτους (Σχ.117 παρ. Συντ/τος). Οι λοιπές γαίες, έχει κριθεί και είναι δεδομένο ότι αποτελούν και αυτές , στοιχεία του περιβάλλοντος. Αν λοιπόν πρέπει να αναβαθμισθούν περιβαλλοντικά μέσω της δόμησης , αυτό είναι δεκτό συνταγματικά να γίνεται, μόνο αν έχουν υποβαθμισθεί μέσω της αυθαίρετης δόμησης, διότι τότε μόνο μπορεί να στηριχθεί – αιτιολογηθεί, ότι ο μόνος τρόπος μη περαιτέρω υποβάθμισης , είναι ο πολεοδομικός σχεδιασμός και μέσω αυτού και η περιβαλλοντική αναβάθμιση. Ο συντάκτης του σχεδίου νόμου, δεν προκύπτει να έλαβε υπόψη του αυτή την παράμετρο, θεωρώντας ως δεδομένο, ότι η θεσμοθέτηση Γ.Π.Σ, Ζ.Ο.Ε, Σ.Χ.Ο.Ο.Π, που δεν αποτελούν σχέδια πόλης, αλλά βάζουν κανόνες-κατευθύνσεις δόμησης , μέχρι να γίνουν εντάξεις σε σχέδια, δίνουν δυνατότητα , να αναπτύσσεται πρωτοβουλία από μέρους ιδιοκτητών γής , για οργανωμένη δόμηση ,με κερδοσκοπικά κριτήρια .(συνεχίζεται)

  • 3 Φεβρουαρίου 2014, 20:39 | LEYTERHS

    Ως γενικές παρατηρήσεις -διαπιστώσεις πάνω στο σχέδιο νόμου, προτού υπεισέλθω σε προτάσεις στα επί μέρους άρθρα, έχω να επισημάνω τα εξής:1/ Ο συντάκτης του σχεδίου, προχώρησε στην ανάπτυξη των επί μέρους άρθρων, χρησιμοποιώντας ορολογία που είναι αδιευκρίνιστη νομικά και αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα , στην περίπτωση που γίνει νόμος του Κράτους και επιχειρηθεί η εφαρμογή του. Η διατύπωση «περιβαλλοντικής αναβάθμισης», είναι άνευ αντικειμένου, αφού δεν καθορίζεται ποιος είναι αυτός που κρίνει ότι μια έκταση χρειάζεται περιβαλλοντική αναβάθμιση ή ότι ήδη έχει περιπέσει σε καθεστώς υποβάθμισης και επιβάλλεται μέσω της πολεοδόμησης να ληφθεί μέριμνα ώστε να αναβαθμισθεί περιβαλλοντικά. Αν πάλι , θεωρείται ότι αυτά τα ζητήματα , κρίθηκαν κατά την εκπόνηση των Γ.Π.Σ κ.λ.π, τότε και πάλι είναι εσφαλμένη η τιτλοφόρηση του νόμου. Θα μπορούσε να είναι π.χ «κανόνες πολεοδόμησης εκτάσεων που έχουν μελετηθεί με Γ.Π.Σ ή συμπεριλαμβάνονται σε όρια Σ.Χ.Ο.Ο.Π ή Ζ.Ο.Ε με ανάπτυξη ιδιωτικής πρωτοβουλίας» 2/ Με την διατύπωση » εκτός οικισμών πρό του 1923, ο συντάκτης αγνοεί, ότι αυτοί οι οικισμοί δεν έχουν οροθετηθεί ακόμα και όπου επιχειρήθηκε με πράξεις της διοίκησης να καθορισθούν όρια, οι σχετικές οροθεσίες, συλλήβδην κρίθηκαν από το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, ότι είναι π ρ ά ξ ε ι ς α ν υ π ό σ τ α τ ε ς και συμπαρασύρονται και σε ακυρότητα οι οικοδομικές άδειες που τυχόν εκδόθηκαν με επίκκλισή τους(ΣΤΕ 264/2005,2513/2001,1503/1997,730/1996,1742/1994, 2345/1987,1060/1985,233/1977). Πρίν να τακτοποιηθούν δια της νομοθετικής οδού, αυτοί οι οικισμοί και τα συνακόλουθά τους(κατατμήσεις γής, ΦΑΠ, σχεδιασμοί πολεοδομικοί, κτηματογράφηση, κ.λ.π) η συνέχιση χρήσης της αόριστης αυτής διατύπωσης, συνιστά τουλάχιστον ασέβεια στην κρίση της δικαιοσύνης. (συνεχίζεται)

  • 3 Φεβρουαρίου 2014, 09:52 | ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΒΑΝΑΣ

    Φυσικά και πρέπει να εξεταστεί και η δασική ή μη χρήση των εκτάσεων.
    ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΔΑΣΙΚΕΣ ΦΥΤΕΙΕΣ (ΔΑΣΩΜΕΝΟΙ ΑΓΡΟΙ).
    Ως πρώην γεωργός, παλαιότερα, και ως πρώην δασικό όργανο (δασολόγος), μετέπειτα, αναφερόμενος στον προβληματισμό των δύο πρώτων σχολίων που αφορούν την αλλαγή χρήσης των ΜΗ δασικών εκτάσεων σε δασικές, σας δηλώνω ότι για την λύση αρκεί η επαναφορά του 2ου εδαφίου της § Ιθ του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003 το οποίο καταργήθηκε με την § 5, εδαφ. α, άρθρο 29, Ν. 3937/2011, ελαφρώς τροποποιημένο έτσι ώστε να παραμένει ισχυρός και μην επανεξετάζεται ο χαρακτηρισμός κάθε έκτασης ο οποίος έχει τελεσιδικίσει.
    Αυτό θα βοηθήσει στο να μην έχουμε το παράδοξο που έχουμε σήμερα στις παρά κάτω 2 αντικρουόμενες περιπτώσεις :
    Περίπτωση 1η. Σήμερα η Ε.Ε. επιδοτεί τόσο την δημιουργία τεχνητής δασικής φυτείας σε ένα χωράφι, όσο και την αγρανάπαυση του χωραφιού η οποία, όπως είναι φυσικό, οδηγεί στην δημιουργία δασικής φυτείας με φυσική αναγέννηση και αυτό γίνεται χωρίςαργότερα το χωράφι αυτό να υπόκειται στους περιορισμούς της δασικής Νομοθεσίας, αρκεί ο πολίτης να το δηλώσει και να αδειοδοτηθεί από την δασική υπηρεσία.
    Περίπτωση 2η. Την ίδια ώρα, το κράτος θεωρεί δασική έκταση, το χωράφι στο οποίο ένας άλλος πολίτης αποφασίζει να δημιουργήσει τεχνητή δασική φυτεία χωρίς να το δηλώσει για δικούς του λόγους (ίσως επειδή ή δεν τον ενδιαφέρει η επιδότηση ή επειδή δεν δέχεται τους όρους της σχετικής σύμβασης),.
    Είναι λοιπόν φανερό ότι η 2η περίπτωση δεν στηρίζεται σε καμία λογική, είναι αντίθετη με κάθε έννοια ισονομίας, είναι καταστροφική για το περιβάλλον και ως εκ τούτου και για το Δημόσιο συμφέρον και αυτό επειδή υποχρεώνει τον πολίτη να καταστρέφει την δασική βλάστηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μηχανικά μέσα ή, όταν δεν έχει την οικονομική άνεση, να χρησιμοποιεί χημικά μέσα ή ακόμη και φωτιά, με ότι αυτό συνεπάγεται.
    Λογικό είναι το ότι, εάν ο πολίτης κατέχει μία έκταση η οποία, σύμφωνα με τον δασικό χάρτη ή την πράξη χαρακτηρισμού, δεν προστατεύεται από την δασική Νομοθεσία, να έχει το δικαίωμα να την διάθεση κατά όπως θέλει, δημιουργώντας σε αυτή οποιαδήποτε φυτεία με δασικά ή Μη δασικά είδη, για παραγωγικούς, αισθητικούς ή άλλους σκοπούς, με ή χωρίς δημοσιοποίηση ή δήλωση της επιθυμίας του.
    Επειδή είναι κοινωνικά άδικο και αντισυνταγματικό Έλληνες πολίτες να χάνουν τις περιουσίες τους χωρίς αποζημίωση, εάν η χρήση μίας έκτασης κρίνεται απαραίτητη για την βελτίωση ενός βιότοπου ή για άλλους λόγους δημοσίου συμφέροντος, θα πρέπει να αποζημιώνεται ή να αντικαθίσταται με παρόμοια έκταση ή με δομήσιμο οικόπεδο, εφόσον είναι άρτια και οικοδομήσιμη.

    Για την στήριξη των προαναφερομένων πρέπει να πάρουμε υπόψη τα εξής :

    1. Σύμφωνα με την επιστήμη, τεχνητή δασική φυτεία είναι η φυτεία με δασικά είδη, που δημιουργείται σε ΜΗ δασικό έδαφος.
    (Ο τρόπος δημιουργίας μίας φυτείας είναι η σπορά, η φύτευση, ο αγενής πολλαπλασιασμός και η φυσική αναγέννηση).

    2. Όπως όλοι γνωρίζουν, η απόφαση του πολίτη να μην καλλιεργήσει το χωράφι του ισοδυναμεί με την απόφασή του να δημιουργήσει δασική φυτεία με φυσική αναγέννηση, διότι είναι γνωστό ότι η ακαλλιέργητη έκταση θα καλυφθεί στην αρχή με τα πρόδρομα είδη της δάσωσης, τα οποία θα προστατεύσουν την δημιουργία της μετέπειτα φυτείας.

    3. Το άρθρο 11 του Ν. 3208/2003 σύμφωνα με το οποίο « Οι υπαγόμενες στην περίπτωση α’ της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979 ιδιωτικές γεωργικές εκτάσεις, στις οποίες υπάρχουν ή δημιουργούνται τεχνητές δασικές φυτείες, δεν προσλαμβάνουν εκ του λόγου αυτού το δασικό χαρακτήρα.»

    4. Την 221128/3848/05-09-2001 δ/γή ΥΠΕΚΑ. Η οποία αναφέρει «… σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την αριθ. 3459/2009 απόφαση Σ.τ.Ε., τεχνητές δασικές φυτείες θεωρούνται αυτές που δημιουργήθηκαν ή δημιουργούνται επί ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων, με σκοπό την υλοτομία, τη διακίνηση και εμπορία δασικών προϊόντων…»

    5. Την 100888/2559/ 09/08/2000 δ/γή του τμήματος Νομικών υποθέσεων της Δ/νσης προστασίας Δασών, σύμφωνα με την οποία «Η εξαίρεση των τεχνητών δασικών φυτειών που προβλέπεται στο άρθρο 27 του Ν. 2664/1998 αναφέρεται στις φυτείες που δημιουργήθηκαν τεχνητά επί μη δασικών εδαφών.»

    6. Το σκεπτικό της 3457/2009 απόφασης του ΣτΕ. σύμφωνα με το οποίο «Ποτέ δεν υπάγονταν στις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας οι τεχνητές δασικές φυτείες που δημιουργούνταν επί ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων με σκοπό την υλοτομία την διακίνηση και εμπορία δασικών προϊόντων».

    7. Το ότι για να δημιουργηθεί ένα δασικό οικοσύστημα χρειάζονται τουλάχιστον 30 χρόνια, όπως δέχεται το ΥΠΕΚΑ, στην σχετική διαφήμιση και όπως είναι η πραγματικότητα.

  • 1 Φεβρουαρίου 2014, 10:42 | ΜΠΕΖΑΝΤΕ Χριστίνα

    Αρθ. 1 Η έκφραση «εκτός νησιωτικών περιοχών πλήν Εύβοιας, Κρήτης & Ρόδου…» είναι συνιστά «διπλή λεκτική άρνηση» και θα οδηγήσει μοιραία σε ανάγκη αποσαφήνισης.
    Αντιπροτείνεται το εξής: Οι διατάξεις του παρόντος έχουν εφαρμογή στο σύνολο της χερσαίας χώρας πλήν των περιοχών Ρ.Σ. Αθήνας, Θεσσαλονίκης κλπ.. καθώς και στις 3 μεγάλες νήσους Εύβοια, Κρήτη & Ρόδο

  • 31 Ιανουαρίου 2014, 22:06 | Γιάννης Γκούμας

    Εγώ βλέπω να προσανατολίζουν ιδιωτική πολεοδόμηση σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας, όπου για χρόνια σχεδιάζανε να την κάνουν ως κράτος, αλλά δεν θέλανε να θίξουνε συμφέροντα.

    Το θέμα του δασικού δεν βλέπω να έχει σχέση με το νόμο, και καλά κάνει και δεν έχει. Πιθανώς δεν πειράζουν τους νομούς με μεγάλα αστικά κέντρα, για να πρωσανατολίσουν σε διασπορά αστικού περιβάλλοντος.
    Θεσσαλονίκη και Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις, άνω των 80-100 χιλιάδων κατοίκων δεν έχουν ανάγκη από περαιτέρω μεγένθυνση.

  • 30 Ιανουαρίου 2014, 21:50 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Έκταση τεσσάρων στρεμμάτων στην ορεινή Σέτα Ευβοίας στα όρια του οικισμού εκτός σχεδίου συνορεύει με αγροτικό και επαρχιακό δρόμο και προήλθε από παππού και πατέρα με χρησικτησία το 1960 και με αποδοχεί κληρονομίας.Σήμερα η έκταση είναι καθαρή απο το 1987.Το δασαρχείο επικαλείται αεροφωτογραφία του 1945 που το δείχνουν μερικός δασικό.Ο δασολόγος μηχανικός επικαλείται τον αποχαρακτηρισμό της διπλανής έκτασης και ορειοθετεί σαν δασικό 1500τ.μ. περίπου.Με το νέο νομοσχέδιο μπορεί να αποχαρακτηριστεί κάπιο τμήμα έστω με κάπιο τίμημα;

    Σημείωσει:Σε πολλά χωράφια στο χωριό που οι κάτηκοι μετέβισαν στο εξωτερικό η σε μεγάλες πόλεις για βιοποριστικούς λόγους είτε λόγο ασθένειας και δεν τα καλλιέργισαν κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν δασικά.Ο νέος νόμος αντιμετοπίζει περιπτόσεις αυτές;

  • 30 Ιανουαρίου 2014, 11:27 | Χαράλαμπος Σπυρόπουλος

    Δηλαδή η περιοχή της Θεσσαλονίκης π.χ. δεν χρήζει περιβαλλοντικής αναβάθμισης; Και τι θα γίνει με τις Ζώνες Ενεργού Πολεοδομίας που κάποιοι επένδυσαν 10 Δισεκατομμύρια Δραχμές και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να φορολογούνται ως ιδιοκτήτες οικοπέδων με αστική χρήση εντός σχεδίου πόλεως με κτηματολόγιο (ΚΑΕΚ), χωρίς όμως να ΄χουν το δικαίωμα να χτίσουν, διότι «κάποιοι» έχουν αντίθετη γνώμη; Τι νόημα έχει η κτηματογράφηση μιας περιοχής από την ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. αφού δεν μπορεί να τελεσιδικήσει ποτέ ο χαρακτήρας μιας έκτασης που η ίδια κτηματογράφησε ως αστική περιοχή πριν δώδεκα ολόκληρα χρόνια;

Σχόλια