Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

1. Ο βαθμός προστασίας των περιοχών της Χώρας (χωρική κατηγορία 1, κατά την παρ. 1 του άρθρου 9 του παρόντος νόμου), και προσδιορίζεται κυρίως από παρεμβάσεις στον αστικό καθώς και στον ευρύτερο περιαστικό χώρο πόλεων και οικισμών, όπως :
α. Περιοχές γειτνιάζουσες με στρατιωτικές βάσεις και εγκαταστάσεις ή βιομηχανικά συγκροτήματα των οποίων η καταστροφή θα έχει άμεσες δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας και στην αποδυνάμωση του πολεμικού δυναμικού της. Στις περιπτώσεις αυτές ορίζεται ζώνη υψηλής προστασίας από 500 μ. έως 1.000 μ. πέριξ του περιγράμματος της περιοχής ανάλογα με την επικινδυνότητα των ως άνω εγκαταστάσεων.
β. Περιοχές μεγάλων αστικών κέντρων που καθίστανται ευάλωτες ακόμη και από ήσσονος σημασίας πολεμικά ή τρομοκρατικά συμβάντα, συμπεριλαμβανομένων και των ακραίων φυσικών, καιρικών καθώς και τεχνολογικών καταστροφών, λόγω εξάπλωσης του πανικού που δημιουργείται.
γ. Μικρές και μεσαίες πόλεις και οικισμοί, όπου ακραία φυσικά καιρικά και κατά περίπτωση τεχνολογικά συμβάντα είναι δυνατόν να αποτελέσουν τη συχνότερη απειλή. Εξαίρεση αποτελούν οι παραμεθόριες περιοχές της Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, νήσων Αιγαίου και Κρήτης, όπου ο κίνδυνος από πολεμικό επεισόδιο κρίνεται, συνδυαστικά με τα ανωτέρω, ως αυξημένος.
Με αποφάσεις του Α.Ο.Δ.Ε.Σ. και σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 9 του παρόντος νόμου καθώς και σε συνάρτηση με την διαβάθμιση που προσδιορίζεται με τον Ε.Χ.Χ.Ε. της παρ. 1 του άρθρου 5 του παρόντος νόμου προσδιορίζεται για τ’ ανωτέρω (α), (β) και (γ) ο βαθμός προστασίας των χωρικών αυτοδιοικητικών ενοτήτων της χώρας, σε κατηγορίες με διαβάθμιση Α και Β, όπου με Α χαρακτηρίζονται οι χωρικές ενότητες υψηλής προστασίας και με Β οι χωρικές ενότητες βασικής προστασίας.
2. Οι ελεύθεροι αδόμητοι υπαίθριοι χώροι (χωρική κατηγορία 2, κατά την παρ. 2 του άρθρου 9 του παρόντος νόμου), διακρίνονται σε χώρους που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας σε καιρό πολέμου ή τρομοκρατικής ενέργειας ή κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών και σε χώρους που χρήζουν βασικής προστασίας υπό τις ίδιες συνθήκες.
Η διασφάλιση προστασίας των ελεύθερων αδόμητων υπαίθριων χώρων κλιμακώνεται επίσης με διαβάθμιση Α και Β, υψηλής και βασικής προστασίας, αντίστοιχα.