1. Σε περιπτώσεις εδαφών με σημαντικά προβλήματα διάβρωσης (π.χ. λόγω υψηλών βροχοπτώσεων, χαλαρής υφής εδαφών, μεγάλων κλίσεων, μεγάλων αρδευτικών παροχών), η οποία συντελεί σημαντικά και στην εμφάνιση νιτρορύπανσης των επιφανειακών νερών, προτείνεται οι παραγωγοί να λάβουν κατάλληλα μέτρα, όπως:
- ·δημιουργία σταθερών ακαλλιέργητων λωρίδων, που λειτουργούν σαν ανασχετικές
- ·σταθεροποίηση επιφανειακού χώματος με χρησιμοποίηση διαθέσιμου οργανικού υλικού, σε ποσότητες όμως που δεν θα επιβαρύνουν το ισοζύγιο αζώτου της καλλιέργειας.
- ·μέριμνα για την παρουσία φυσικών φυτοφρακτών, στα όρια των κτημάτων ή και ενδιάμεσα σε μεγάλες εκτάσεις με σημαντικές κλίσεις, οι οποίοι εκτός της οικολογικής τους αξίας, παίζουν και ανασχετικό προς τη διάβρωση ρόλο.
- ·κατά την προετοιμασία για σπορά και τις άλλες καλλιεργητικές φροντίδες επικλινών εκτάσεων οι αρόσεις να γίνονται κατά τις ισοϋψείς καμπύλες του εδάφους.
- · όπου είναι δυνατό, να εφαρμόζεται η μέθοδος της διαδοχικής καλλιέργειας χειμερινών ψυχανθών στις επικλινείς εκτάσεις, για περιορισμό της ποσότητας των αζωτούχων λιπασμάτων και της εδαφικής διάβρωσης, που οδηγεί το αχρησιμοποίητο άζωτο στα υπόγεια και επιφανειακά νερά.
- · οι παραγωγοί πρέπει να μεριμνούν ώστε το χωράφι να μη μένει χωρίς φυτοκάλυψη κατά την περίοδο του χειμώνα, κατά την οποία ο κίνδυνος το μη διαθέσιμο άζωτο στο έδαφος να μεταφερθεί στους υπόγειους υδροφορείς είναι αυξημένος λόγω των βροχοπτώσεων, όπως επίσης και ο κίνδυνος υδατικής διάβρωσης. Η σπορά να γίνεται όσο το δυνατό πιο πρώιμα (15 – 30 Σεπτεμβρίου) γιατί οι όψιμες σπορές ευνοούν τις απώλειες νιτρικών. Γενικότερα, η ύπαρξη φυτικής κάλυψης έστω και με μη καλλιεργούμενα φυτά είναι αναγκαία.
2. Απαγορεύεται η γεωργική αξιοποίηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων, που αποκαλύπτονται από την υποχώρηση της επιφάνειας υδάτινων αποδεκτών –κυρίως λιμνών- σε περιπτώσεις παρατεταμένης ανομβρίας.
Στο άρθρο 9 αναφέρεται:
«Απαγορεύεται η γεωργική αξιοποίηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων, που αποκαλύπτονται από την υποχώρηση της επιφάνειας υδάτινων αποδεκτών –κυρίως λιμνών- σε περιπτώσεις παρατεταμένης ανομβρίας»
Παρατήρηση:
Θεωρώ ότι η πρόταση θα πρέπει να συμπληρωθεί με τη φράση: «…εφόσον δεν βρίσκονται σε ισχύ άλλες απαγορευτικές διατάξεις αναφορικά με την κυριότητα και τη χρήση αυτής της γης».
στην παράγραφο 1 μπορεί να προστεθεί ή προσθήκη ζεόλιθου στο χωράφι.
Θα πρέπει να καθοριστούν πιο αυστηρές οδηγίες και περιορισμοί αναφορικά με την λίπανση περιμετρικά από επιφανειακές υδατοσυλλογές (λίμνες, ποτάμια λιμνοθάλασσες) ειδικότερα όταν αυτές ανήκουν σε προστατευόμενες περιοχές [πχ κίνητρα για βιολογική καλλιέργεια, για μετατροπή σε χορτολιβαδικές εκτάσεις για εναλλαγή καλλιεργειών με σκοπό την φυσική λίπανση (αμειψισπορά)].
Ναπολέων Πιάκης, Βιολόγος MSc
Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Νέστου-Βιστωνίδας-Ισμαρίδας
Στο άρθρο 9, παρ. 1, έκτη κουκκίδα, αναφέρεται ότι: «Η σπορά να
γίνεται όσο το δυνατό πιο πρώιμα (15 – 30 Σεπτεμβρίου) γιατί οι όψιμες σπορές
ευνοούν τις απώλειες νιτρικών». Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να σταθεί αυτή η προτροπή. Είναι αφενός πρακτικώς αδύνατον και αφετέρου επιστημονικά λανθασμένο να πραγματοποιηθεί σπορά χειμερινών σιτηρών τον Σεπτέμβριο (με εξαίρεση την ελαιοκράμβη που απαιτεί πρώιμη σπορά). Προτείνω να αφαιρεθεί από την παράγραφο η προτεινόμενη περίοδος.
Σε συνεργασία με τα γεωπονικά πανεπιστήμια θα μπορούσατε να προχωρήσετε σε προγράμματα έρευνας παραδοσιακής λίπανσης ακόμα και παραγωγή φυσικών λιπασμάτων τα οποία θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα χωρίς να επιβαρύνουν το οικοσύστημα.
Το ίδιο μπορεί να γίνει και με φυτοφάρμακα για παράδειγμα η δημιουργία φυτοφαρμάκου από τσουκνίδα και νερό.
Πρέπει να σκεφτούμε καλά και να ερευνήσουμε κάποτε το εάν η επέμβαση μας στη γεωργία δεν πρέπει να ξεπερνά κάποια όρια. Ίσως η βίαιη προσαρμογή νέων ποικιλιών γενετικά τροποποιημένων ,νέων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων έχει μεν τα τα επιθυμητά οπτικά αποτελέσματα η ακόμα και εμπορικά. Άλλα δεν έχει τα γευστικά ,θρεπτικά ,και οικολογικά αποτελέσματα.
Ίσως και η καλλιέργεια κάποιων φυτών, ποώδη, ίσως να είχε τα ίδια αποτελέσματα λίπανσης με κάποια χημικά λιπάσματα τα οποία εκτός από μολυσματικά ,κοστίζουν στον αγρότη ,το περιβάλλον και στο ίδιο το κράτος.