1. Τα μεταδεδομένα, τα γεωχωρικά δεδομένα, τα σύνολα τους και οι υπηρεσίες γεωχωρικών δεδομένων των δημόσιων αρχών διατίθενται χωρίς χρέωση μεταξύ όλων των δημοσίων αρχών και μόνο, σύμφωνα και με τις διατάξεις που μνημονεύονται στο Άρθρο 9 και με άδεια χρήσης που δεν περιλαμβάνει περιοριστικούς όρους.
2. Οι άδειες χρήσης καθώς και κάθε άλλο μέτρο που λαμβάνεται σε εφαρμογή της παραγράφου 1 δεν πρέπει να περιλαμβάνει περιοριστικούς όρους οι οποίοι ενδέχεται να δημιουργούν πρακτικά εμπόδια που ανακύπτουν στο σημείο χρήσης, ως προς την κοινοχρησία γεωχωρικών δεδομένων, των συνόλων τους και υπηρεσιών γεωχωρικών δεδομένων.
3. Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, είναι δυνατό μια δημόσια αρχή να επιβάλει τέλη αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και διάθεσή των συνόλων γεωχωρικών δεδομένων προς άλλη δημόσια αρχή σε αναλογική ή ψηφιακή μορφή και ειδικά για το σκοπό παράδοσης των γεωχωρικών δεδομένων.
4. Οι προβλέψεις για την κοινοχρησία μεταδεδομένων, γεωχωρικών δεδομένων, των συνόλων τους και υπηρεσιών γεωχωρικών δεδομένων, όπως προβλέπεται στις παραγράφους 1 και 2, ισχύουν και για τις δημόσιες αρχές άλλων κρατών μελών και στα όργανα και τους οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκλειστικά προς το σκοπό της άσκησης των αρμοδιοτήτων και των σκοπών τους που ενδέχεται να έχει αντίκτυπο στο περιβάλλον.
5. Οι προβλέψεις για την κοινοχρησία μεταδεδομένων, γεωχωρικών δεδομένων, των συνόλων τους και υπηρεσιών γεωχωρικών δεδομένων, όπως προβλέπεται στις παραγράφους 1 και 2, ισχύουν με αμοιβαιότητα και ισοδυναμία, σε φορείς που έχουν συσταθεί με διεθνείς συμφωνίες στις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη είναι μέρη, αποκλειστικά προς το σκοπό της άσκησης των αρμοδιοτήτων και των σκοπών τους που ενδέχεται να έχουν αντίκτυπο στο περιβάλλον.
6. Οι άδειες χρήσης και τυχόν τέλη που αναφέρονται στο παρόν άρθρο καθορίζονται από την «Εθνική Πολιτική Γεωπληροφορίας» με ενιαίο και συντονισμένο τρόπο για όλες τις δημόσιες αρχές.
7. Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, η κοινοχρησία μεταδεδομένων, γεωχωρικών δεδομένων, των συνόλων τους και γεωχωρικών υπηρεσιών μιας δημόσιας αρχής δύναται να περιορίζεται με Υπουργική Απόφαση του αρμόδιου Υπουργού στον οποίον υπάγεται η δημόσια αρχή. Ο περιορισμός της κοινοχρησίας γίνεται μόνο εφόσον αυτή ενδέχεται να δημιουργήσει προσκόμματα στη λειτουργία της δικαιοσύνης, τη δημόσια ασφάλεια, την εθνική άμυνα ή τις διεθνείς σχέσεις. Οι εν λόγω αποφάσεις κοινοποιούνται στην ΕΘΕΓ.
Απαραίτητη η θεωρία και οι ορισμοί αλλά δεν είναι αρκετή/-οί. Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει ότι η πιο ιερή μορφή της θεωρίας, η πιο στερνή, είναι η «πράξη». Και θα αναφέρω δυο παραδείγματα από την πράξη. Πρόθεσή μου δεν είναι ενοχοποιήσω πρόσωπα (είναι από κάθε άποψη λάθος ένα τέτοιο σκεπτικό) και προφανώς δεν κατονομάζω πρόσωπα. Πρόθεσή μου είναι όμως να δακτυλοδείξω μια νοοτροπία που μας αδικεί όλους.
(1)
Αντιγράφω από προσωπικό μήνυμα που έλαβα από φοιτήτρια (Μάϊος 2010), σε πρότασή μου να δημοσιεύσει τα δεδομένα υπό κάποια Creative Commons άδεια, δεδομένα που με πολύ κόπο ψηφιοποίησε «με το χέρι» στα πλαίσια μιας εργασία χρησιμοποιώντας (αναλογικά) γεω-δεδομένα και αντίστοιχα εξειδικευμένο λογισμικό.
———
«Έχω αρκετές απορίες πάνω σ’αυτό το θέμα…γιατί η δουλειά είναι δική μου, αλλά τους χάρτες πχ. δεν τους πήρα απο τη ΓΥΣ αλλά μου τους έδωσε ο καθηγητής μου σαρωμένους.
Επιπλέον ξέρω ότι υπάρχει ανάλογη ψηφιοποίηση σε άλλους φορείς-υπηρεσίες για το νομό μου, και δεν ξέρω αν εγώ έχω το δικαίωμα να τα δημοσιοποιήσω, όταν έχει γίνει ανάλογη δουλειά και από άλλους.
Εγώ προσπάθησα να «δανειστώ» ας πούμε τα δεδομένα αυτά, αλλά δεν δέχτηκε κανείς να μου παραχωρήσει τη δουλειά του (και δεν το κατακρίνω) και έτσι αναγκάστηκα να κάνω κι εγώ την αντίστοιχή δική μου πλέον ψηφιοποίηση.»
———-
Είναι θλιβερό να θεωρούμε μη κατακριτέα τη νοοτροπία που θέλει να μένουν κρυμμένα, σε κάποιο σκληρό δίσκο, δεδομένα που (κατά πάσα πιθανότητα) έχουν δημιουργηθεί με χρήματα του κάθε έλληνα πολίτη. Μπορεί το νομοσχέδιο να περάσει από τη θεωρία στην πράξη και ανατρέψει αυτή την θλιβερή κατάσταση;
(2)
Από την προσωπική μου εμπειρία υπήρξε περίπτωση πριν από κάποια χρόνια όπου κάποιος υπεύθυνος σε κάποιο κρατικό πανεπιστημιακό ίδρυμα διαφήμιζε χωρίς αναστολές ότι (κατ’)έχει ακριβά και υψηλής ανάλυσης δεδομένα. Απέφευγε βέβαια να δηλώσει ποια είναι η πηγή τους και με ποιον τρόπο τα έλαβε. Στην επιθυμία μου να χρησιμοποιήσω και εγώ αυτά τα ιδιαίτερα μεγάλης αξίας δεδομένα, εισέπραξα άρνηση.
Η ερμηνεία μου είναι ότι συχνά κάποιοι (πάρα πολύ ίσως) είναι παγιδευμένοι στην εξής λογική: έχω δεδομένα μεγάλης αξίας, θα καταφέρω τα μέγιστα, μια εργασία με μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον ή/και οικονομικό. Και μένει έτσι μέσα στην παγίδα του μαζί με τα δεδομένα «του» πιθανώς αποκομίζοντας κάποια προσωπικά (δήθεν) οφέλη. Ενώ, θα μπορούσε να βοηθήσει το φοιτητή να συνδράμει με νέες ιδέες, νέες δοκιμές, να βγει κάτι χρήσιμο, να κερδίσουν όλοι και πολλαπλάσια. Δεν επενδύει αλλά κόβει τις δυνατότητες τόσο των άλλων αλλά κα του ιδίου (χωρίς να το κατανοεί).
Πεποίθησή μου είναι ότι και το οικονομικό το οποίο σαφώς και δικαιολογείται και όλοι το δικαιούνται, εφόσον εργάζονται, μπορεί να ικανοποιηθεί. Και μάλιστα πολύ καλύτερα όταν συντονιστούν οι προσπάθειες και οι έρευνες.
Μπορεί το νομοσχέδιο να εξοβελίσει τέτοιες νοοτροπίες;
Γενική παράκληση (προς όλες τις κατευθύνσεις) τα σχόλια να φέρουν συγκεκριμένη ταυτότητα (αυτή του σχολιαστή).
Ακόμη και όταν το σχόλιο ή η πρόταση βρίσκει σύμφωνο ολόκληρη ομάδα ανθρώπων που προέρχονται και (συν)εργάζονται από και (σ)τον ίδιο χώρο, τα μηνύματα, σε μια συζήτηση όπως η παρούσα, είναι χρήσιμο να φέρουν ένα όνομα (ποιος γράφει αυτό που γράφει) και προφανώς (αν είναι επιθυμητό) με αναφορά στην ομάδα, στο Τμήμα κ.λπ. που εκφράζει ή για λογαριασμό του οποίου σχολιάζει.
@29 Ιουνίου 2010, 21:24 | Σίμος
Ο όρος public (domain) data, καθώς και public (domain) data sets χρησιμοποιείται στην πράξη (και στη θεωρία). Η χρήση είναι σωστή και καλύπτεται (και) από το άρθρο στην Wikipedia [1]:
π.χ. «…In a general context public domain may refer to ideas, information…» όπου το information (μπορεί να και όντως) ισοδυναμεί με data.
αλλά και «but in the context of intellectual property law… …public domain refers to… …and information…».
Στην spatial περίπτωση του εν λόγω νομοσχεδίου είναι επίσης σωστή η χρήση των όρων public (geo-)spatial data. Βλέπε επίσης (μερικά παραδείγματα):
– αναζήτηση στο διαδίκτυο για τη φράση «public geodata»
– http://www.publicgeodata.org/
– http://www.publicgeodata.org/WhatIsInspire
– http://www.okfn.org/ (σχετικό αφού υποστηρίζει τα παραπάνω)
– http://www.osgeo.org/geodata
– http://wiki.osgeo.org/wiki/Public_Geospatial_Data_Project
– http://wiki.osgeo.org/wiki/Public_Geospatial_Data_Committee
– http://www.osgeo.org/geodata/repository
– http://wiki.osgeo.org/wiki/Geodata_Repository
– http://wiki.osgeo.org/wiki/Geodata_Licensing
[Για ό,τι αξίζει (από το for what is worth που γράφουν οι αγγλόφωνοι): η δική μου ερμηνεία του όρου public domain είναι ότι τα (εν λόγω) αγαθά, ιδέες, πληροφορίες (ή/και δεδομένα) ανήκουν στο δημόσιο. Είναι κοινό κτήμα και έχουν ιδιοκτήτη τους… εμένα, εσένα, το κράτος, όλους.]
—
[1] http://en.wikipedia.org/wiki/Public_domain
Στην παράγραφο 1 προβλέπεται η ατελής διάθεση γεωχωρικών δεδομένων και υπηρεσιών προς τις Δημόσιες Αρχές. Υπό αυτό το πρίσμα, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι η συντήρηση γεωδεδομένων όσο και η λειτουργία σχετικών με αυτά υπηρεσιών δημιουργεί ένα κόστος στον φορέα που τα κατέχει το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις είναι εξαιρετικά σημαντικό και σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται με την επιβολή «τελών αναπαραγωγής». Για το λόγο αυτό και προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη διάθεση γεωχωρικών δεδομένων και υπηρεσιών προς τις Δημόσιες Αρχές θα πρέπει αφού γίνουν οι σχετικές αναλύσεις κόστους να υπάρξει η πρόβλεψη για την χρηματοδότηση των δράσεων αυτών (π.χ. μέσω επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό προς τον κύριο του συνόλου των γεωχωρικών δεδομένων). Εξάλλου, μέσω της ατελούς διάθεσης ενός συνόλου δεδομένω από τον ένα δημόσιο φορέα σε άλλον, το Δημόσιο εξοικονομεί χρήματα, πόρους και ανθρωπομήνες δουλειάς. Επομένως, είναι λογικό, ένα μέρος των χρημάτων που εξοικονομούνται να διατεθούν για την συντήρηση και χρηματοδότηση δράσεων που εξοικονομούν χρήματα.
Και για να μην αδικούνται από την μη μνεία, πολλές ακόμη αμερικανικές υπηρεσίες που έχουν αντικείμενο τα γεωχωρικά δεδομένα έχουν ακριβώς την ίδια πολιτική «κοινοχρησίας» (public domain), π.χ. η USGS (το αμερικανικό ΙΓΜΕ):
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Topographic_map_example.png
Η γόνιμη συζήτηση για τον δημόσιο χαρακτήρα γεωχωρικών δεδομένων καταδεικνύει την ιδιαίτερη πολιτική σημασία που έχει το ζήτημα αυτό και την ανάγκη του (επαν)ορισμού την έννοιας «δημόσιο» στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία, ιδίως για την πολιτεία και το νομοθέτη.
Το νομοσχέδιο αυτό, μαζί με το νομοσχέδιο για την «Ενίσχυση της Διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση όλων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο» αποτελούν ευκαιρία για μια σημαντική «πολιτική δήλωση» της κυβέρνησης για το τι νοείται «δημόσιο» (ή κοινόχρηστο) στην ελληνική δημοκρατία.
Γι αυτό θα πρέπει ίσως να προσεχθεί ιδιαίτερα η διαστολή που επιχειρεί το άρθρο αυτό στο νόημα της λέξης «κοινοχρησία», γιατί φαίνεται να παραβιάζεται (από μεταφραστική αδυναμία;) η ετυμολογία και η έννοια «κοινόχρηστο» – «κοινοχρησία», όπως αυτή χρησιμοποιείται στην ελληνική γλώσσα για τα κοινόχρηστα δημόσια πράγματα.
Όσον αφορά το τυπικό της άδειας, δεν είναι ο κόσμος που θα πρέπει να περιγραφεί με όρους αδειών χρήσης (ανοιχτού λογισμικού πιθανόν) αλλά, αντίθετα, οι άδειες χρήσης που πρέπει να περιγράψουν τον κόσμο και ό,τι συμβαίνει ή σκοπούται μέσα σ’ αυτόν.
Την καλύτερη απάντηση στη φιλολογία περι «κοινοχρησίας» (public domain) δίνει η αμερικανική NASA με τον πιο ευθύ και λακωνικό τρόπο:
This file is in the public domain because it was created by NASA. NASA copyright policy states that «NASA material is not protected by copyright unless noted». ( http://en.wikipedia.org/wiki/File:Equirectangular-projection.jpg )
Η δήλωση αυτή ισχύει και για τα γεωχωρικά δεδομένα που παράγει η NASA.
Το «κοινοχρησία» να αντικατασταθεί σε «κοινοχρησία δημοσίου» γιατί εδώ δεν αφορά γενικά όλους παρά μόνο το δημόσιο. Καλό θα ήταν να υπήρχε προβλέψη για κοινοχρησία ενός μικρού συνόλου δεδομένων από όλους (δηλ. και από τρίτους).
Πιστεύω ότι ο όρος public domain (δωρεάν;) δεν είναι κατάλληλος για τα γεωγραφικά δεδομένα.
Με public domain εννοούμε αγαθά που δεν έχουν ιδιοκτήτη· αυτός που είχε την πνευματική ιδιοκτησία (copyright) δεν επιθυμεί να έχει πια την ιδιοκτησία. Έτσι, δεν υπάρχει ζήτημα παραβίασης δικαιωμάτων διότι δεν υπάρχει πια ιδιοκτήτης για το αγαθό αυτό,
http://en.wikipedia.org/wiki/Public_domain
Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να επιθυμούμε είναι τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) να το διατηρήσει το κράτος ή η κάθε δημόσια υπηρεσία, κτλ, και με χρήση μιας άδειας Creative Commons (όπως CC-BY) να δίνονται ελευθερίες στο κοινό για τα δεδομένα.
Αντιγράφω από το
http://www.ordnancesurvey.co.uk/oswebsite/opendata/licence/docs/licence.pdf
You are free to:
1. copy, distribute and transmit the Data;
2. adapt the Data;
3. exploit the Data commercially whether by sub-licensing it, combining it with other data, or by
including it in your own product or application.
You must:
a. acknowledge the copyright and the source of the Data by including any attribution statement specified by the Data Provider. If no specific statement is provided please use the following:
«Contains [insert name of Data Provider] data © Crown copyright and database right»
b. include the same acknowledgment requirement in any sub-licences of the Data that you grant, and a requirement that any further sub-licences do the same;
c. ensure that you do not use the Data in a way that suggests the Data Provider endorses you or your use of the Data;
d. ensure that you do not misrepresent the Data or its source.
Έπειτα, η άδεια είναι σημαντικό να καθορίζει
α. δε δίνονται εγγυήσεις για τα δεδομένα
β. δικαιοδοσία
γ. διαδικασία για πιθανή μελλοντική αλλαγή της άδειας, με αναφορά ότι δεδομένα που έχουν δοθεί ήδη ισχύουν με την υπάρχουσα άδεια
δ. αναφορά ότι αυτή είναι άδεια CC. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι εφικτή η μίξη δεδομένων με διάφορες άδειες CC ώστε να παράγονται πιο σύνθετα και χρήσιμα προϊόντα.
Η λέξη «κοινοχρησία» θα πρέπει να ορίζεται στο άρθρο 3, επειδή το νόημά της στο κείμενο του νομοσχεδίου, μαζί με την παρουσία της φράσης «άδεια χρήσης», δεν είναι σαφές. Όταν εννοείται «ελέυθερη χρήση» (public domain), τότε αυτό θα πρέπει να ορίζεται σαφέστατα.
Όπως προτείνεται να αναφέρεται και στην «πολιτική δήλωση» του νομοσχεδίου (άρθρα 1 και 2), η πολιτεία θα πρέπει να διαθέτει στους πολίτες ένα βασικό σύνολο γεωχωρικών δεδομένων και μεταδεδομένων, που αφορούν τη γεωγραφική περιγραφή της διοικητικής της υπόστασης που περιέχεται σε νόμους του κράτους, παντελώς ελεύθερα για κάθε χρήση (public domain).
Το νομοσχέδιο θα πρέπει να αναφέρεται ρητά σε αυτό το σύνολο των γεωχωρικών δεδομένων και μεταδεδομένων στο οποίο περιλαμβάνονται τα διοικητικά όρια των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης («Καλλικράτη», «Καποδίστρια» και παλαιότερα), τα όρια της επικράτειας (με τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα), οι συντεταγμένες και οι ονομασίες των οικισμών που αναγνωρίζονται από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, οι περιοχές ευθύνης των πολεοδομιών, των δασαρχείων, των λιμεναρχείων, των αστυνομικών διευθύνσεων κ.λπ. καθώς και στοιχεία που αφορούν το φυσικό περιβάλλον και τις προστατευόμενες περιοχές, αρκετά από τα οποία παρέχονται ήδη μέσω διαφόρων άλλων φορέων.
Άδεια διάθεσης των γεωχωρικών δεδομένων από το ΗΒ (UK):
http://www.ordnancesurvey.co.uk/oswebsite/opendata/licence/docs/licence.pdf
Άδεια διάθεσης των γεωχωρικών δεδομένων από το Βανκούβερ:
http://data.vancouver.ca/termsOfUse.htm
Στην πόλη του Βανκούβερ διαθέτουν ελεύθερα γεωχωρικές πληροφορίες,
http://data.vancouver.ca/
Συνέντευξη με την Andrea Reimer όπου εξηγεί τη διαδικασία που ακολουθούν στο Βανκούβερ για τις γεωχωρικές πληροφορίες,
http://thetyee.ca/News/2010/04/26/OpenDataExperiment/
Αναθέρθηκε από το Θοδωρή ότι «Πάντως οι CC άδειες που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα διεθνώς παρότι έχουν διαφημιστεί για την ελευθερία τους δεν -είναι και τόσο «ελεύθερες» στη πράξη αφού η Attribution-Noncommercial άδεια φτάνει το 50%.»
Το ποσοστό δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι περιλαμβάνει απλούς χρήστες όπως από το flickr.com· αυτό που είναι σημαντικό είναι το τι συμβαίνει με δεδομένα που είναι κοινά αγαθά/προέρχονται από το δημόσιο.
Στο ΗΒ (UK) είχαν πρόσφατα διαβούλευση για την επιλογή της άδειας διάθεσης γεωχωρικών πληροφοριών και κατέληξαν σε Creative Commons w/ Attribution.
Δείτε http://www.opengov.gr/minenv/?c=5590
Ο στόχος είναι ότι ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει ελεύθερα τις γεωχωρικές πληροφορίες που διαθέτουν με CC+Attribution, ακόμα και για εμπορική χρήση. Λόγω CreativeCommons, ένας τέτοιος εμπορικός χρήστης πρέπει να συνεχίσει να διαθέτει τα πιθανά επεξεργασμένα δεδομένα με την ίδια άδεια. Δηλαδή, όπως με το ελεύθερο λογισμικό υπάρχει ειδικός όρος ώστε ο πηγαίος κώδικας να εξακολουθεί να είναι ελεύθερος και να αναπτύσσεται, το ίδιο θα ήταν καλό να έχουμε για τις ελεύθερες γεωχωρικές πληροφορίες.
Κάποιος εμπορικός χρήστης θα μπορούσε να έχει απαίτηση να διατηρήσει κλειστά τα επεξεργασμένα δεδομένα που προέκυψαν. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να επικοινωνήσει με την πηγή των δεδομένων ώστε να αποκτήσει τα δεδομένα αυτά με διαφορετική άδεια από CC+Attribution. Εδώ τυπικά πληρώνει κάποιο χρηματικό ποσό στην αρχή που διαθέτει τα δεδομένα, για να τα αποκτήσει με διαφορετική άδεια.
Όταν στις Βρυξέλλες στις 13.9.2006 έγιναν δεκτές με την COM(2006) 484 τελικό 2004/0175 (COD) οι τροπολογίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην κοινή θέση του Συμβουλίου, όσον αφορά την πρόταση ΟΔΗΓΙΑΣ INSPIRE έγινε δεκτή η τροπολογία 21 που είχε ως σκοπό να αποκαταστήσει την πρόθεση της πρότασης της Επιτροπής όσον αφορά τη δωρεάν πρόσβαση του κοινού σε δεδομένα και, ως εκ τούτου, εδέχθη ότι είναι κατ’ αρχή αποδεκτή. Ωστόσο, εδέχθησαν ότι υφίστανται ορισμένες κατηγορίες δεδομένων, «όπως τα μετεωρολογικά δεδομένα, για τις οποίες ενδέχεται να μην είναι οικονομικά σκόπιμο ή εύλογο για τους φορείς παροχής δεδομένων να διαθέτουν δωρεάν τα ως άνω στοιχεία λόγω του υπερβολικά μεγάλου όγκου τους και/ή του ότι παρουσιάζουν ενδιαφέρον μόνο για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα».
Η έννοια του ευλόγου κόστους αναφέρεται ρητώς και στην ήδη ψηφισμένη οδηγία INSPIRE στο άρθρο 17 παρ 3 καθώς και στην Εθνική μας Νομοθεσία στο ΦΕΚ 327/17-3-2006 όπου στο άρθρο 5 παράγραφος 2 του νόμου για το Περιβάλλον αναφέρεται, ότι από τις Δημόσιες Υπηρεσίες «δύνανται να επιβάλλονται τέλη για την παροχή περιβαλλοντικών πληροφοριών».
Για να μη γίνεται όμως κατάχρηση της επιβολής τελών, όλες οι Μετεωρολογικές Υπηρεσίες ακολουθούν τους κανόνες του WMO όπου αναφέρονται τα ΔΩΡΕΑΝ δεδομένα και τα οποία σας κατέθεσα σε άλλο σχολιασμό.
Ενα άλλο θέμα πολύ σοβαρό είναι ότι δεν έχει γίνει προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στην Οδηγία 2006/123/ΕΚ σχετικά με τις υπηρεσίες στην Εσωτερική Αγορά και δεν έχει εξεταστεί το πώς αυτή ενδέχεται να επηρεάσει τη Μετεωρολογική Πληροφορία.Οι διαβουλεύσεις μεταξύ ΕΕ και Μετεωρολογικών Οργανισμών βρίσκονται σε εξέλιξη. Για παράδειγμα ο ορισμός του παρόχου Υπηρεσιών της Ε.Ε. είναι διαφορετικός από τον αντίστοιχο του ECOMET (Ευρωπαικού Οργανισμού Μετ. Υπηρεσιών σε οικονομικής φύσεως θέματα) , κυρίως σε ότι αφορά θέματα τιμολογιακής πολιτικής Στη Μετεωρολογική Πληροφορία και ειδικότερα σε ότι αφορά τον ορισμό του παρόχου υπηρεσιών (service provider), σύμφωνα με τις Οδηγίες του ECOMET υπάρχει δυνατότητα επανεκπομπής της Πληροφορίας μετά από ειδικές άδειες, και τιμολογήσεις κάτι το οποίο δεν αναφέρεται στην 123/2006.(Υπάρχει όμως σχετική αναφορά στην Ιnspire στις ειδικές άδειες ) στο Παράρτημα 3 του Draft D4.9 στο « Implementing rules for governing access and rights of use of spatial data sets and services for Community institutions and bodies – Description of the rules with accompanying Commentary and Guidance» της Inspire
http://inspire.jrc.ec.europa.eu/reports/ImplementingRules/DataandServiceSharing/D4.9_Draft_IR_Data_and_Service_sharing_v2.0.pdf
Να σημειώσω επίσης οτι στον ECOMET υάρχουν και άλλοι ορισμοί, όπως είναι αυτός του “Broadcaster” και του “Internet Provider” Μέσα από αυτούς τους ορισμούς μεγάλο μέρος στοιχείων που διατίθενται μέσω των διεθνών τηλεπικοινωνιακών κυκλωμάτων υπάρχει η δυνατότητα χρήσης και διάθεσης τους μέσω ειδικών εκπτωτικών σχημάτων. Ετσι σε όλους τους παρόχους (Ιδιώτες και Δημόσιες Υπηρεσίες) με τους ίδιους όρους τους δίνεται η δυνατότητα να παράγουν προϊόντα προστιθέμενης αξίας (VAS), κάτι το οποίο είναι θεμιτό με βάση την Εθνική αλλά και την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.
Σαφώς και σε ότι αφορά τα Επιστημονικά και Ερευνητικά Ιδρύματα τα δεδομένα με βάση το Ευρωπαικό Δίκαιο δίνονται δωρεάν, αρκεί να μη γίνεται εμπορική χρήση αυτών. Ο ορισμός «εμπορική χρήση» είναι εύθραυστος και σε πολλές περιπτώσεις δύσκολο να αποδειχθεί. Γιαυτό ήδη στην Ευρωπαική Ενωση έχουν διατυπωθεί επιφυλάξεις ως προς τη μη καταβολή τιμήματος ,καθότι σε πολλές χώρες (πχ . Ιταλία) τυγχάνει μεγάλα ερευνητικά κέντρα να «παίρνουν τις δουλειές» από Ιδιωτικές Τεχνικές εταιρείες με καλύτερους για αυτά όρους. Στην Ελλάδα είναι ακόμη πιο δύσκολο να διερευνηθεί η εμπορικότητας η μη ενός προγράμματος, λόγω της ύπαρξης Ειδικών Λογαριασμών στα Ερευνητικά Κέντρα.
Επειδή πολλές φορές στην πράξη υπάρχουν προβλήματα, προτείνω να αναφερθεί κάπου ρητά ότι τα ΑΕΙ (και ΑΤΕΙ)έχουν πλήρη και ελεύθερη πρόσβαση(χωρίς τέλη)σε όλες τις υπηρεσίες, και εν γένει έχουν ίση μεταχείριση με τον (υπόλοιπο) Δημόσιο Τομέα όπως αυτός νοείται στον παρόντα Νόμο.
Άρθρο 19
Στην παράγραφο 3 του άρθρου αναφέρεται παρέκκλιση επιβολής τελών στην παραγωγή και διάθεση γεωχωρικών δεδομένων. Θα πρέπει να αναφερθεί, ρητά, εάν στον όρο «διάθεση» περιλαμβάνονται, ή όχι, και οι Υπηρεσίες.
Επίσης θα πρέπει να διευκρινισθεί, ρητά, εάν υπάρχουν δεσμεύσεις στην ενσωμάτωση Υπηρεσιών μέσα σε Υπηρεσίες δημοσίων φορέων.
Επίσης θα πρέπει να αναφερθεί η διαδικασία αδειοδότησης, ανά περίπτωση (μη εμπορική, εμπορική κλπ) υπηρεσιών που περιέχουν υπηρεσίες
Οι όροι χρήσης μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα πρέπει να είναι οι ίδιοι και οι όποιες διαφορές να σχετίζονται μόνο με τη χρήση του προιόντος. Αυτό διότι μόνο έτσι θα τηρούνται οι κανόνες του υγειούς ανταγωνισμού όπως περιγράφονται στο Εθνικό μας Δίκαιο (146/1914, 703/77 και 1934/91 ) καθώς και στους ανάλογους νόμους του Ευρωπαικού Δικαίου.
Σε ότι αφορά το θέμα της εμπορικής χρήσης των δεδομένων σας αναφέρω ότι η παροχή υπηρεσιών (ακόμη και προστιθέμενης Αξίας-VAS)σε τρίτους επί πληρωμή – πλην Δημοσίων Υπηρεσιών που αναφέρει το άρθρο 11 Ν.Δ. 367/74)- δεν παέυει να συνιστά οικονομικού χαρακτήρα δραστηριότητα, έστω και μη κερδοσκοπική η εμπορική. Συνεπώς πρέπει να υπάρχουν οι ίδιοι κανόνες για όλους. Και αυτό διότι στη σημερινή εποχή πολλές Δημόσιες Υπηρεσίες έχουν ήδη «εμπορικά» τμήματα άσχετα αν βγάζουν κέρδη η όχι. Αναφέρω σαν παράδειγμα τη μετεωρολογική πληροφορία που ήδη απο το 1985 αποτελεί μια υπηρεσία «δημοσίου συμφέροντος» η οποία διέπεται από τη νομοθεσία περί ελεύθερου ανταγωνισμού.
Σχετικά με την αναφορά οτι μεταξύ Δημοσίων Υπηρεσιών «άδεια χρήσης δεν θα περιλαμβάνει περιοριστικούς όρους» . Πιθανολογούμε οτι περιγράφετε τις Creative Common» άδειες.
Στη σελίδα 19 του Draft D4.9 στο « Implementing rules for governing access and rights of use of spatial data sets and services for Community institutions and bodies – Description of the rules with accompanying Commentary and Guidance» της Inspire (http://inspire.jrc.ec.europa.eu/reports/ImplementingRules/DataandServiceSharing/D4.9_Draft_IR_Data_and_Service_sharing_v2.0.pdf)
αναφέρεται ότι είναι πιθανόν στο μέλλον η βασική άδεια του Inspire να περιγράφεται από μια Creative Common άδεια αλλά όχι τώρα.
Επίσης η αναφορά «χωρίς περιοριστικούς όρους» προς το παρόν είναι έξω απο το πνεύμα της Inspire, όπου σαφώς ορίζεται η χρήση της Βασικής άδειας αλλά της Ειδικής (περιγράφεται στο Παράρτημα 3), με τις ανάλογες εξειδικεύσεις και περιορισμούς. Η αναφορά αυτή γίνεται σκόπιμα γιατί οι Δημόσιες Υπηρεσίες στην Ευρωπαική Ενωση ακόμη δεν έχουν δεχτεί τις CC άδειες (τα γνωστά προβλήματα ηθικού δικαιώματος).
Γιατί δεν παραμένετε προς το παρόν στο Ν.3448/2006 που αφορά την επαναχρησιμοποίηση των πληροφοριών του Δημόσιου Τομέα (το οποίο άλλωστε μνημονεύετε στο Αρθρο 2 παρ 4)
Να σας συμπληρώσω οτι στο θέμα της επιβολής τελών (που δεν αποκλείει ο Νόμος 653/2006 -περί περιβαλλοντικής πληροφορίας-στο Αρθρο 5) δεν υπάρχει καμμία ρητή εξαίρση των υπολοίπων Δημοσίων Υπηρεσιών απο την καταβολή παραβόλου η τέλους. Γιατί να μην ισχύουν οι ίδιοι κανόνες σε όλους .
Μπορεί να σαν αντίλογο να πείτε ότι δεν έχει νόημα η επιβολή τέλους σε υπηρεσίες Δημοσίου (αφού όλες μπαίνουν στον ίδιο κουμπαρά) , όμως μη ξεχνάτε ότι με αυτό τον τρόπο τα τέλη αφαιρούνται και στους δύο φορείς με τους ίδιους κανόνες.
Πάντως οι CC άδειες που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα διεθνώς παρότι έχουν διαφημιστεί για την ελευθερία τους δεν -είναι και τόσο «ελεύθερες» στη πράξη αφού η Attribution-Noncommercial άδεια φτάνει το 50%.