1. Τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής είναι αρμόδια για τη παροχή σύμφωνης γνώμης επί των αρχιτεκτονικών μελετών στις παρακάτω περιπτώσεις:
α. Για κάθε οικοδομική εργασία σε κτίρια ή γήπεδα, που βρίσκονται σε παραδοσιακά τμήματα πόλεων, σε παραδοσιακούς οικισμούς, σε ιστορικούς τόπους, σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, σε αρχαιολογικούς χώρους και σε ειδικά κτίρια. Η γνωμοδότηση δεν απαιτείται προκειμένου για οικοδομικές εργασίες ή τεχνικά ή άλλα έργα στο εσωτερικό υφιστάμενου κτιρίου οι οποίες δεν επιφέρουν τροποποιήσεις των όψεων αυτού.
β. Για κάθε οικοδομική εργασία σε κτίρια ή χώρους που έχουν κηρυχθεί διατηρητέοι ή κατά την κρίση της Υπηρεσίας Δόμησης, του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας ή του Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης ή άλλης αρμόδιας υπηρεσίας μπορούν να χαρακτηρισθούν διατηρητέοι, καθώς και σε κτίρια ή γήπεδα που είναι σε επαφή με κτίριο ή χώρο που έχει κηρυχτεί διατηρητέο.
γ. Για κάθε οικοδομική εργασία που παραπέμπεται σε αυτό από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας ή τις υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
δ. Για κατασκευαστικά έργα διαμορφώσεων κοινόχρηστων ή αδόμητων χώρων, εκτός από τις περιπτώσεις που διενεργήθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός.
ε. Για αρχιτεκτονικές μελέτες που διαφοροποιούνται από τα μορφολογικά στοιχεία και την τυπολογία που επιβάλλεται με ειδικές διατάξεις που έχουν θεσπιστεί ανά περιοχή, προστατευόμενη ή μη.
στ. Για όλες τις περιπτώσεις αδειών κατεδάφισης κτιρίων, που ανεγέρθηκαν προ του έτους 1955.
ζ. Για τη διάσπαση του ενιαίου κτιρίου της περίπτωσης α της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του π.δ. 24/ 31.5.1985 (Δ 270) καθώς και στις περιπτώσεις που επιβάλλεται από τις κείμενες διατάξεις η διάσπαση του όγκου του κτιρίου.
η. Για την οικοδόμηση σε μη άρτια οικόπεδα του άρθρου 25 του ν. 1337/1983 (Α 33), όπως ισχύει.
θ. Για την οικοδόμηση με βάση τις διατάξεις περί οικογενειακής στέγης του άρθρου 41 του ν. 1337/1983, όπως ισχύει.
2. Σε περίπτωση σύνταξης έκθεσης επικινδύνως ετοιμόρροπων κατασκευών σε κτίρια ή γήπεδα, που βρίσκονται σε ιστορικά κέντρα πόλεων, σε παραδοσιακούς οικισμούς, σε ιστορικούς τόπους, σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, σε αρχαιολογικούς χώρους καθώς και σε κτίρια ή χώρους, που έχουν κηρυχθεί διατηρητέοι ή μπορεί να χαρακτηριστούν διατηρητέοι, το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής γνωμοδοτεί και διατυπώνει προτάσεις μέσα σε 15 ημέρες, από την υποβολή της, για τη δυνατότητα και τους τρόπους διατήρησης τους.
3. Στις νησιωτικές περιοχές αρμοδιότητας του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής, πέραν των ανωτέρω διατάξεων, είναι αρμόδια για τη γνωμοδότηση, επί των αρχιτεκτονικών μελετών για κάθε οικοδομική εργασία, για την οποία απαιτείται έκδοση οικοδομικής αδείας, σε ακίνητα κείμενα εκτός ορίων οικισμού ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων ή σε απόσταση μικρότερη των εκατό (100) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού.
4. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας δύναται να καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για τη διαδικασία έκδοσης γνωμοδότησης των Συμβουλίων, καθώς και η έκδοση τεύχους οδηγιών προς τα μέλη των Συμβουλίων.
Επί της παραγράφου 1
περιπτ.α Η απαίτηση γνωμοδότησης για όλα τα ειδικά κτίρια την στιγμή που (κακώς) έχουν εξαιρεθεί από τον έλεγχο του Σ.Α. οι κατοικίες σε όλους τους χαρακτηρισμένους αξιόλογους οικισμούς της χώρας, τα κτίρια επί κεντρικών πλατειών και οι προστατευόμενες για το τοπίο περιοχές (πχ Εθνικό Πάρκο Πρεσπών) κλπ, είναι παράλογη και χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο. Θα πρέπει να επανέλθει ο αρχιτεκτονικός έλεγχος στις παραπάνω περιοχές και όσον αφορά στα ειδικά κτίρια, να περιοριστεί σε αυτά που χαρακτηρίζονται ειδικά κτίρια δημόσιου ενδιαφέροντος κατά τον Ν.4067/11. Σήμερα τα Σ.Α. ελέγχουν στάβλους και αποθήκες σε αδιάφορες περιοχές ενώ δεν απαιτείται αρχιτεκτονικός έλεγχος σε αξιόλογους οικισμούς…
περιπτ.β Στα κτίρια που είναι σε επαφή με διατηρητέα ο έλεγχος θα πρέπει να περιορίζεται στις όψεις τους, όπως ισχύει για τα κτίρια της περίπτωσης α
περιπτ.δ Θα πρέπει επιτέλους να αποσαφηνιστεί από την διάταξη ποιοι είναι οι αναφερόμενοι «αδόμητοι χώροι». Νοείται κάθε οικόπεδο χωρίς κτίσμα?
περιπτ.ιστ. Η διατύπωση (μόνο για άδειες κατεδάφισης) έρχεται σε αντίθεση με την παρ.8 του άρθ.6 του Ν.4067/11 η οποία προβλέπει τον έλεγχο για κάθε εργασία στα κτίρια αυτά.
Επίσης θα πρέπει να προστεθεί στο τέλος ακόμη μια περίπτωση «Για όλες τις περιπτώσεις που προβλέπεται από τον Ν.4067/11 και τις μεταγενέστερες αυτού διατάξεις» καθώς η επανάληψη των αρμοδιοτήτων των Σ.Α. με το παρόν άρθρο αγνοεί όλες τις άλλες περιπτώσεις γνωμοδότησης που έχουν θεσμοθετηθεί από τον ΝΟΚ και τις μεταγενέστερες αυτού διατάξεις.
Αναφορικά με έργα και οικοδομικές εργασίες που εκτελούνται σε Αεροδρόμια (ως επί το πλείστον ως προς αυτά που τελούν υπό καθεστώς παραχώρησης) δεν μπορεί να απαιτείται γνωμοδότηση των Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής, τα οποία εισάγονται με το παρόν νομοθέτημα (κατ’ ακολουθία του άρθρου 21 του Ν. 4030/2011). Προς το σκοπό αυτόν, προτείνουμε την επέκταση της προβλεπόμενης – στο τέλος του (α) εδαφίου της πρώτης παραγράφου του άρθρου 6 – εξαίρεσης, προκειμένου αυτή να καταλάβει και τα έργα που εκτελούνται εν γένει σε Αεροδρόμια.
Άρθρο 10 του ΝΟΚ και ΣΑ
Ένα βασικό ζήτημα που συζητείται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η βέλτιστη χωροθέτηση του παραχωρούμενου χώρου σε σχέση με τον υπάρχοντα δημόσιο χώρο αλλά και την προάσπιση των δικαιωμάτων των όμορων..
Προκύπτουν πολλά προβλήματα και είναι λάθος το ότι ζητούν αυτές τις γνωμοδοτήσεις από ΣΑ ενώ πρόκειται για πολεοδομικού χαρακτήρα προβληματισμό και κανονικά θα έπρεπε να γνωμοδοτεί το ΣΥΠΟΘΑ.
Για την εφαρμογή του άρθρου 10 θα έπρεπε τουλάχιστον να προϋποτίθεται Μελέτη Αστικού Σχεδιασμού της άμεσης περιοχής που εμπλέκεται (με επισπεύδοντα ίσως τον ενδιαφερόμενο επενδυτή). Με προϋπόθεση, βέβαια, τη σύνταξη, επιτέλους, των Προδιαγραφών του συγκεκριμένου Σχεδιασμού (μεταξύ Πολεοδομικής και Αρχιτεκτονικής κλίμακας), θέμα ζητούμενο χρόνια τώρα!
§1α και §1β Προτείνουμε την κατάργηση της γνωμοδότηση του ΣΑ για ορισμένα ειδικά κτίρια, όπως τις αποθήκες. Για τις περιπτώσεις οικοδομικών εργασιών σε περιοχές ή κτίρια που απαιτείται, εκτός από τη γνωμοδότηση του ΣΑ, και η έγκριση άλλων υπηρεσιών (π.χ. Υπ.Πο.Α., Υπ.Εν. ή Υ.Μα.Θ.), προτείνουμε η μελέτη να εξετάζεται από μία ενιαία επιτροπή.
Θα πρέπει να αποσαφηνισθεί και να απλοποιηθούν οι διατάξεις στις περιπτώσεις που κάποιος οικισμός έχει χαρακτηρισθεί ως παραδοσιακός , αρχαιολογικός χώρος , ιστορικός τόπος και περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους και γνωμοδοτούν για την ίδια μελέτη περισσότερες της μίας ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ( Αρχαιολογική Υπηρεσία , Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων , Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ….κλπ )
Προκύπτουν σοβαρά προβλήματα όπως :
1ο : Σε περίπτωση διαφορετικής έγκρισης-γνωμοδότησης της αρχιτεκτονικής μελέτης από τις παραπάνω Υπηρεσίες με το Σ.Α. με ποία έγκριση εκδίδεται ή Άδεια Δόμησης ?
2ο : Στο Ν. 4258/14 άρθρο 21 παρ. 2 προστέθηκε το παρακάτω » Στο άρθρο 21 του ν. 4030/2011 (Α΄ 249), προστίθενται παράγραφοι 4 και 5 ως εξής:«4. Με την επιφύλαξη των ανωτέρω περιπτώσεων και μετά την κατάργηση των ΕΠΑΕ κατά το άρθρο 45 παράγραφος 2α του παρόντος νόμου, παύει η διαδικασία ελέγχου των αρχιτεκτονικών
μελετών που προβλέπεται από ισχύοντες νόμους και άλλες κανονιστικές πράξεις της διοίκησης ».
Πρέπει να διευκρινισθεί αν σύμφωνα με την παραπάνω προσθήκη εξακολουθούν ή παύουν οι έλεγχοι από τις συναρμόδιες Υπηρεσίες Αρχαιοτήτων – Νεωτέρων Μνημείων κλπ .
Στο άρθρο 6 θα πρέπει να οριστούν ρητά και οι αρμοδιότητες των Σ.Α. σε νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κατασκευών. Να οριστεί δηλαδή σε ποίες περιπτώσεις γνωμοδοτούν και σε ποίες όχι και να καθοριστούν τα όρια των παρεμβάσεων που θα μπορούν να προτείνουν.
Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να γνωμοδοτούν μόνον σε αυθαίρετες κατασκευές που έχουν εκτελεστεί σε διατηρητέα κτίρια και να προτείνουν μόνον παρεμβάσεις που θα συμβάλουν στην αρχιτεκτονική προσαρμογή των αυθαίρετων κατασκευών στο κτίριο.
Η διάταξη αυτή πρέπει να έχει εφαρμογή και στις νομιμοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με τον ισχύοντα νόμο 4178/2013, προκειμένου να λυθούν προβλήματα που έχουν ανακύψει από την άρνηση ορισμένων Σ.Α. να γνωμοδοτούν και να εγκρίνουν υφιστάμενες εργασίες και κατασκευές και από τις Υ.ΔΟΜ που αρνούνται να πρωτοκολλούν αιτήσεις νομιμοποίησης αυθαιρέτων, με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει η απαιτούμενη έγκριση του Σ.Α.
Είναι απαραίτητο στον άρθρο αυτό να οριστεί ρητά το θέμα της απαίτησης ή μη της θετικής γνωμοδότησης των Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής στις διαδικασίες νομιμοποίησης αυθαιρέτων ειδικών κτιρίων. Πρέπει δηλαδή να οριστεί με σαφήνεια αν απαιτείται (και σε ποιες περιπτώσεις ) έγκριση του Σ.Α. για την έκδοση άδειας νομιμοποίησης υφιστάμενων αυθαιρέτων κατασκευών και εργασιών σε ειδικά κτίρια και τι γίνεται σε περίπτωση αρνητικής γνωμοδότησης του. Το θέμα αυτό απασχολεί ήδη τα σημερινά Σ.Α. και τις Υ.ΔΟΜ. και σε πολλές περιπτώσεις έχει διακόψει την έκδοση αδειών νομιμοποίηση με τον ισχύοντα νόμο (4178/2013). Συγκεκριμένα από την μία τα Σ.Α. αρνούνται να γνωμοδοτήσουν επί υφισταμένων εργασιών με το σκεπτικό ότι δεν έχει νόημα η εκ’ των υστέρων γνωμοδότηση τους και πιθανόν να αποτελεί και υποτίμηση του έργου τους και από την άλλη οι Υ.ΔΟΜ αρνούνται να πρωτοκολλήσουν φακέλους νομιμοποίησης αυθαιρέτων ειδικών κτιρίων, με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες εγκρίσεις, ακόμα και αν προσκομίζεται έγγραφο του αρμόδιου Σ.Α. το οποίο επικαλείται αναρμοδιότητα επί του θέματος.
Η αναφορά αυτή επίσης πρέπει να έχει αναδρομική ισχύ και για τις νομιμοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη με τον ισχύοντα νόμο 4178/2013, προκειμένου να επιλυθεί οριστικά το πρόβλημα.
Οι μελέτες οι οποίες εγκρίνονται από την αρχαιολογική υπηρεσία και βρίσκονται σε παραδοσιακούς διατηρηταίους οκισμούς θα μπορούσαν να εξαιρεθούν από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής. Πολλές φορές συμβαίνει να έχουμε διαφορετική άποφαση από τις δύο υπηρεσίες και να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Μία έγκρισή νομίζω ότι είναι αρκετή έστω και της αρχαιολογικής υπηρεσίας.
Σε ιστορικούς τόπους, παραδοσιακούς κλπ όπου προβλέπεται η Απόφαση αρμόδιας αρχαιολογικής υπηρεσίας μετά από γνωμοδότηση πολυμελών επιτροπών όπως Τοπικά Συμβούλια Μνημείων (που περιλαμβάνουν και αρχιτέκτονες μηχανικούς, πανεπιστημιακούς κλπ), η υποχρέωση επιπλέον και για συμβούλιο αρχιτεκτονικής καθιστά την έγκριση της αρχιτεκτονικής μελέτης υπερβολικά χρονοβόρα διαδικασία. Επιπλέον η πράξη αποδεικνύει ότι οι επιτροπές αυτές δε συμφωνούν πάντα μεταξύ τους καθώς τα σχετικά ζητήματα εμπεριέχουν μεγάλο βαθμό υποκειμενικότητας, επομένως πρέπει να λυθεί το θέμα είτε με απαλλαγή από το Σ.Α. είτε έστω με ξεκάθαρη ιεράρχηση μεταξύ των διαφορετικών συμβουλίων.
τα Σ.Α. θα πρέπει να γνωμοδοτούν μόνο για τα θέματα που προβλέπεται γνωμοδότηση από τον Ν.Ο.Κ. (όπως για παράδειγμα τις διάφορες παρεκκλήσεις, διασπάσεις όγκων κλπ) και όχι αφθαίρετα επί παντός επιστητού. Τα Σ.Α. δεν πρέπει σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να περιορίζουν τα νόμιμα δικαιώματα των πολιτών που απορρέουν από τον οικοδόμικο κανονισμό και τους διάφορους ειδικούς όρους δόμησης. Το επάγγελμα του αρχιτέκτονα θα πρέπει να ασκείται με απόλυτη ελευθερία μεσα στα πλαίσια του νόμου και η γνώμη του Σ.Α να μην είναι δεσμευτική. Το αν θα γίνει δεκτή η όχι θα πρέπει να είναι στην κρίση του μελετητή.
Είναι εξαιρετικά κρίσιμο σε περιοχές που ασκείται αρχιτεκτονικός έλεγχος από υπηρεσείες του Υπουργείου Πολιτισμού να μην γνωμοδοτεί επιπλέον και το Σ.Α. παρά μονο για παρεκκλίσεις που προβλέπονται από τον Ν.Ο.Κ..
Στην βάση της πρότασής μου για το άρθρο 5 (Συγκρότηση), για την παράγραφο 3 του άρθρου 6, προτείνω:
3. Στις νησιωτικές περιοχές, τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής, πέραν των ανωτέρω διατάξεων, είναι αρμόδια για τη γνωμοδότηση, επί των αρχιτεκτονικών μελετών για κάθε οικοδομική εργασία, για την οποία απαιτείται έκδοση οικοδομικής αδείας, σε ακίνητα κείμενα εκτός ορίων οικισμού ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων ή σε απόσταση μικρότερη των εκατό (100) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΔΙΟΤΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΕ ΚΤΙΡΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ.
ΑΝΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΕΤΟΙΜΟΡΡΟΠΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΡΙΘΗΚΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ!!!!!!!!!!!!!!
ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΟΛΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΡΟΝΤΑ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΨΕΩΝ ΤΟΥ.!!!!!!!!!!!!!
Σύμφωνα με άρθρο 7 του Π.Δ. 13.04.1929 (ΦΕΚ 153/Α/1929) «Περί επικινδύνων Οικοδομών»:
«1. Εις περίπτωσιν επικινδύνως ετοιμορρόπων κατασκευών …………….. προβαίνει ……. εις την κατεδάφισιν της επικινδύνου κατασκευής αποκλειομένης οιασδήποτε ενστάσεως ή παρεμβάσεως.»
Σύμφωνα με την υπ΄ αρ. 87/1982 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η έκθεση επικινδύνως ετοιμόρροπων κατασκευών της τριμελούς επιτροπής του άρθρου 7 του Π.Δ. 13.04.1929, μπορεί να ανακληθεί με νέα απόφαση αυτής, μόνο σε περίπτωση πλάνης περί των πραγματικών γεγονότων. Διευκρινίζεται μάλιστα ότι «πλάνην δεν αποτελεί η διάφορος εκτίμησις υπό της επιτροπής των αυτών πραγματικών περιστατικών, επί των οποίων εβάσισε την προηγουμένην κρίσιν της».
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θα πρέπει στην παρ. 2 να διευκρινιστούν τα εξής:
α. Σε ποιόν απευθύνεται η γνωμοδότηση και οι προτάσεις του Σ.Α.;
β. Τι γίνεται σε περίπτωση που η γνωμοδότηση του Σ.Α. διαφοροποιείται από την έκθεση της τριμελούς επιτροπής, για την οποία, σύμφωνα με το άρθρο 7 του Π.Δ. 13.04.1929, αποκλείεται οποιασδήποτε ένσταση ή παρέμβαση;
Εφόσον πρόκειται για απλή γνωμοδότηση και διατύπωση προτάσεων, μπορεί αυτή να υπερισχύει της έκθεσης της τριμελούς επιτροπής;
Εάν υπερισχύει η έκθεση της τριμελούς επιτροπής τι νόημα έχει η γνωμοδότηση του Σ.Α.;
γ. Εάν τελικά έχει νόημα η γνωμοδότηση του Σ.Α., τότε αυτή θα πρέπει να παρέχεται κατόπιν αυτοψίας και να αιτιολογείται επαρκώς.
Επειδή για τη Μακεδονία, τη Θράκη και το Αιγαίο οι αρμοδιότητες της προστασίας των διατηρητέων κτιρίων και των παραδοσιακών οικισμών έχουν περιέλθει σε άλλα υπουργεία, προτείνεται η παρ. γ να αντικατασταθεί ως εξής:
γ. Για κάθε οικοδομική εργασία που παραπέμπεται σε αυτό από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας ή τις αρμόδιες υπηρεσίες για την προστασία της αρχιτεκτονικής και φυσικής κληρονομιάς ή τις υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
Κατά την άποψη μας, η παρ. ε δεν θα πρέπει να αφορά προστατευόμενες περιοχές, καθώς οι ειδικές διατάξεις θεσπίζονται με στόχο την προστασία της αρχιτεκτονικής και φυσικής κληρονομιάς και κατισχύουν των διατάξεων του Ν.Ο.Κ. και κάθε άλλης διάταξης (άρθρα 1 & 6 του Ν. 4067/2012). Ως εκ τούτου, θεωρούμε πως δεν είναι δυνατό να εγκρίνονται μελέτες που καταστρατηγούν τις εν λόγω διατάξεις με απόφαση των Σ.Α.
Για το λόγο αυτό, προτείνεται η παρ. ε να αντικατασταθεί ως εξής:
ε. Για αρχιτεκτονικές μελέτες που διαφοροποιούνται από τα μορφολογικά στοιχεία και την τυπολογία που επιβάλλεται με ειδικές διατάξεις που έχουν θεσπιστεί σε μη προστατευόμενες περιοχές.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το πρόβλημα με την γνωμοδότηση των δύο φορέων για τα διατηρητέα κτίρια και τα κτίρια που βρίσκονται σε παραδοσιακούς οικισμούς και Ιστορικούς τόπους . Είναι παράλογο για ιδιοκτήτες και μελετητές, να υποχρεώνει την υποβολή μελετών σε δύο όργανα για έγκριση. Προτείνω για τα κτίρια και τις περιοχές που προστατεύονται απο τον αρχαιολογικό νόμο και που θα ελέγχονται από το ΣΑ με τον παρόντα νόμο να συμμετέχει υποχρεωτικά στο ΣΑ και εκρπώσοπος της ΥΝΜ του ΥΠΠΟ. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η ταλαιπωρεία των πολιτών και μελετητών.
θα πρέπει να ξεκαθαρίσει επιτέλους το πρόβλημα με την γνωμοδότηση δύο φορέων για τα διατηρητέα κτίρια του ΥΠΠΟ που βρίσκονται σε παραδοσιακούς οικισμούς και τμήματα πόλεων.Είναι ταλαιπωρία για τους μελετητές, υποχρεώνει τα μέλη του ΣΑ να αποδέχονται τις εγκρίσεις του ΥΠΠΟ δεδομένου ότι δεν διευκρινίζεται η διαδικασία παραπομπής σε περίπτωση διαφορετικής άποψης και τέλος εφόσον η εγκριση λειτουργικότητας είναι ευθύνη του μελετητή και όχι του ΣΑ δεν τυπάρχει λόγος να αποφαίνονται δύο όργανα.Προτείνωγια τα κτίρια και τις περιοχές που προστατεύονται απο τον αρχαιολογικό νόμο να αποφαίνονται μόνο οι υπηρεσίες του ΥΠΠΟ.
Η παρα. (δ) θέλει διευκρίνηση.Απο τα αναγραφόμενα προκύπτει ότι απαιτείται γνωμοδότηση του ΣΑ για κάθε κατασκευή σε αδόμητο γήπεδο ή οικόπεδο δεδομένου ότι στον ΝΟΚ δεν υφίσταται ο ορισμός χώρος.55
Θα συμφωνήσω στην έννοια του Αρχιτεκτονικού Ελέγχου στα ειδικά κτίρια ότι πρέπει να γίνεται. Ο πολιτικός μηχανικός στην σύνθεση των ΣΑ, πιθανώς έχει ρόλο να συμβουλέψει πάνω σε αλλαγές που προκύπτουν πάνω στην λύση, καθώς πλέον οι μελέτες είναι σχεδόν ολοκληρωμένες πριν πάνε στο ΣΑ, και αποφεύγονται πήγαιν-έλα. Οι εφορείες μνημείων έχουν ΠΜ επίσης, αλλά μερικές φορές γνωμοδοτούν όντως και σε θέματα που δεν είναι αρμοδιότητάς τους. Χρειάζεται αποσαφήνηση του ρόλου, όπως γινόταν παλιά στις πολεοδομίες.
Ορθά πρέπει να καταργηθούν οι διπλές γνωμοδοτήσεις για το ίδιο αντικείμενο. Εφόσον απαιτείται, θα μπορούσε μέλος της σύνθεσης των ΣΑ να είναι από το ΥΠΠΟ και να τελειώνει εκεί.
Ένα θέμα με τα ΣΑ στις περιφέρειες, που δεν ισχύει για όλες αλλά σε μερικές είναι σημαντικό, είναι η χιλομετρική απόσταση των δήμων από τις περιφέρειες (πχ Αττική). Εφόσον πρόκειται για θεσμό που απευθύνονται πολίτες, πρέπει τα ΣΑ να συγκροτούνται σε εύλογες αποστάσεις ή να υπάρχει δυνατότητα εξυπηρέτησης από κοντινότερη αρχή. Για παράδειγμα, τα Κύθηρα θα έπρεπε να εξυπηρετούνται στην Νεάπολη, το πολύ στη Σπάρτη. Η περιοχή της Τροιζηνίας αντίστοιχα στο Ναύπλιο.
ΑΡΘΡΟ 6
Όσο αφορά τις αρμοδιότητες των παραγράφων 1.β, 1.στ & 2, υπάρχει σύγκρουση αρμοδιοτήτων με τις Υπηρεσίες Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ, γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει σαφής διαχωρισμός στον παρόντα νόμο, όσο και σχετική τροποποίηση στις αντίστοιχες παραγράφους του αρχαιολογικού νόμου 3028/2002. Διαφορετικά η ήδη υπάρχουσα αντιπαλότητα και σύγκρουση μεταξύ των υπηρεσιών, αναμένεται να ενταθεί με θύματα για μία ακόμη φορά τους πολίτες και τα διατηρητέα κτίρια.
ΑΡΘΡΟ 6
Όσο αφορά τις αρμοδιότητες των παραγράφων 1.β, 1.στ & 2, υπάρχει σύγκρουση αρμοδιοτήτων με τις Υπηρεσίες Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ, γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει σαφής διαχωρισμός στον παρόντα νόμο, όσο και σχετική τροποποίηση στις αντίστοιχες παραγράφους του αρχαιολογικού νόμου 3028/2002. Διαφορετικά η ήδη υπάρχουσα αντιπαλότητα και σύγκρουση μεταξύ των υπηρεσιών, αναμένεται να ενταθεί με θύματα για μία ακόμη φορά τους πολίτες και τα διατηρητέα κτίρια.
1. η παράγραφος α. να αντικατασταθεί ως εξής
α. Για κάθε οικοδομική εργασία σε κτίρια ή γήπεδα, που βρίσκονται σε παραδοσιακά τμήματα πόλεων, σε παραδοσιακούς οικισμούς, σε ιστορικούς τόπους, σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, σε αρχαιολογικούς χώρους και για κάθε εργασία σε ειδικά κτίρια εάν δεν υπάρχει ειδικός φορέας αδειοδότησης ή αν παραπεμφθεί στο ΣΑ από τον φορέα αδειοδότησης. Η γνωμοδότηση δεν απαιτείται προκειμένου για οικοδομικές εργασίες ή τεχνικά ή άλλα έργα στο εσωτερικό υφιστάμενου κτιρίου οι οποίες δεν επιφέρουν τροποποιήσεις των όψεων αυτού.
2. να προστεθεί παράγραφος
ι. Για κτίρια που έχουν πρόσωπο σε οδό του πρωτεύοντος ή δευτερεύοντος εθνικού δικτύου
Τα κηρυγμένα μνημεία και οι ιστορικοί τόποι έχουν κηρυχθεί στη μεν συντριπτική πλειονότητα από το Υπουργείο Πολιτισμού (όπως εκάστοτε ονομάζεται), σε πολύ λιγότερες δε περιπτώσεις από το (τότε) ΥΧΟΠ/ΥΠΕΧΩΔΕ. Σε κάθε περίπτωση υπάγονται, τόσο τα ίδια, όσο και τα όμορα προς αυτά ακίνητα, στην υποχρέωση έγκρισης των κατά περίπτωσην Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού, σύμφωνα με τον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002 για κάθε είδους οικοδομική εργασία μέσα, έξω και γύρω τους.
Ο ίδιος ο Αρχαιολογικός Νόμος είναι ίσης βαθμίδας νομικό εργαλείο με τον ήδη ισχύοντα Ν.4030/2011 που θέσπισε την ίδρυση και λειτουργία των Συμβουλίων Αρχιτ/κής, καθώς και με τον υπό συζήτηση επίσης Νόμο, όταν αυτός ψηφιστεί. Οι προαναφερόμενοι Νόμοι ερείδονται όλοι στην ίδια συνταγματική επιταγή, αρθ.24, παρ.1&6 του Συντάγματος.
Από την ψήφιση του Ν.4030/2011 και μετέπειτα, αντιμετωπίζουμε κατ΄επανάληψην το φαινόμενο διιστάμενων απόψεων μεταξύ υπηρεσιών του Υπ.Πολιτισμού και των αντιστοίχων Συμβ. Αρχ/κής αναφορικά με την ίδια μελέτη, επί κατασκευών που εμπίπτουν ήδη στην αρμοδιότητα και των δύο, με αποτέλεσμα την ατελείωτη ταλαιπωρία των ενδιαφερομένων πολιτών και μελετητών, εν τέλει δε το πλήρες νομικό αδιέξοδο. Ενίοτε στις εν λόγω διαφωνίες διαφαίνεται και η διάθεση «παιχνιδιού εξουσίας ή ισχύος» μεταξύ των διαφωνούντων ή και των αντιστοίχων Υπουργείων.
Είναι απόλυτη ανάγκη να αρθεί το αδιέξοδο που δημιούργησε ο Ν.4030/2011. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την πρόβλεψη ΚΟΙΝΩΝ οργάνων ΥΠΠΟ+Σ.Α (σε α’ και β’ βαθμό) που θα κρίνουν αυτά και μόνο σε περιπτώσεις συναρμοδιότητας, είτε με την αφαίρεση της αρμοδιότητας των Σ.Α από τις περιπτώσεις που υπάγονται στον Αρχαιολογικό Νόμο 3028/2002. Τούτο διότι ο Ν.3028/2002 είναι απολύτως εξειδικευμένος στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, ως εκ τούτου δε πρέπει να ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ κατά τη «στάθμιση» μεταξύ των δύο ίσης βαθμίδας νομοθετημάτων (2 Νόμοι) σύμφωνα με την πάγια Νομολογία του ΣτΕ.
Σημειώνονται τα ακόλουθα:
– Ειδικό κτίριο, σύμφωνα με τον ορισμό του Ν1577/85 όπως τροποποιήθηκε το 2000, ήταν κάθε κτίριο που η κύρια χρήση του (άνω του 50%) δεν ήταν η κατοικία και η διαρρύθμισή του εξυπηρετούσε αποκλειστικά ειδική χρήση. Με τον ορισμό αυτόν κτίρια που στέγαζαν αποθήκες, γραφεία, γενικά εμπορικά καταστήματα δεν θεωρούνταν ειδικά κτίρια και δεν απαιτούσαν τη γνωμοδότηση της αντίστοιχης τότε ΕΠΑΕ. Ως ειδικά κτίρια, με βάσει τον παραπάνω ορισμό, αντιμετωπίζονταν τα κτίρια ή οι χώροι εκείνοι που απαιτούσαν κάποια ειδική έγκριση για τη λειτουργία τους, όπως υπεραγορές, βιομηχανικά και βιοτεχνικά, τουριστικά, εμπορικές – επαγγελματικές αποθήκες, εκπαιδευτήρια, νοσηλευτικά ιδρύματα κ.α.
Σήμερα βάσει του Ν4067 ειδικό κτίριο είναι κάθε κτίριο που η κύρια χρήση του (άνω του 50%) δεν είναι η κατοικία. Εξαιρούνται μόνο οι χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων και τα κτίρια παραμονής ζώων. Σωστό θα ήταν να προσδιοριστεί ο ρόλος του Σ.Α με αρμοδιότητα στις μελέτες των κτιρίων που είναι πραγματικά ειδικές και απαιτούν ειδικές μελέτες και εγκρίσεις. Επίσης να περιοριστεί ή και να εξαλειφθεί από τις αρμοδιότητες του Σ..Α η δόμηση σε περιοχές με ειδικές διατάξεις και χρήσεις όπως οι ΒΙ.ΠΕ. και τα ΒΙΟ.ΠΑ όπου δεν έχει νόημα.
– Η έννοια των νομίμως υφιστάμενων προ ’55 κτιρίων είναι άμεσα εξαρτημένη από τη δημοσίευση του ΓΟΚ ’55 και της έκδοσης οικοδομικών αδειών που ξεκίνησε τότε με σαφείς κανονισμούς, και όχι συνυφασμένη με την έννοια της πολιτιστικής κληρονομιάς. Προφανώς λοιπόν, κτίριο προ ’55 δεν σημαίνει αυτομάτως και καλαίσθητο ή παραδοσιακό. Άλλωστε την περίοδο 1955 – 2012 (έκδοση Ν4067) οι άδειες επισκευών, τροποποιήσεων και προσθηκών σε προ ‘55 δεν ελέγχονταν από επιτροπές.
Ο ρόλος του Σ.Α. στο θέμα των προ ’55 κτιρίων πρέπει να περιοριστεί μόνο στη διαπίστωση των αιτιών και των στοιχείων εκείνων που συντείνουν στο χαρακτηρισμό μιας κατασκευής ως ειδικής προστασίας ή διατηρητέα και όχι στη γνωμοδότηση επί οιουδήποτε αδιάφορου κτιρίου σε οποιαδήποτε θέση και αν αυτό βρίσκεται. Αν δεν συντρέχουν λόγοι ειδικής αντιμετώπισης ή χαρακτηρισμού, που μπορεί να κριθεί και από τον αρμόδιο υπάλληλο της Υ.ΔΟΜ., να προωθείται άμεσα η διαδικασία άδειας δόμησης. Στην περίπτωση αυτή, αρκεί μόνο η φωτογραφική αποτύπωση του κτιρίου.
– Η έννοια των υπόσκαφων κτιρίων εισήχθη για πρώτη φορά με ευνοϊκή αντιμετώπιση με τις διατάξεις των αρ. 11 και 12 του Ν4067 πλην όμως συμπεριλαμβάνονται στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής. Το υπόσκαφο κτίριο επί της ουσίας είναι ένα υπόγειο τμήμα κτιρίου με δυνατότητα κύριας χρήσης χωρίς την αντίστοιχη ανωδομή, με βελτιωμένη ενεργειακή απόδοση, μειωμένη περιβαλλοντική επιβάρυνση σε σχέση με ένα συμβατικό και ουσιαστικά κίνητρα για την κατασκευή του. Η γνωμοδότηση του ΣΑ για χρήση κατοικίας (όχι ειδικό κτίριο) είναι απορίας άξια καθότι για την κατασκευή του δεν μεταβάλλεται ούτε η στάθμη του φυσικού εδάφους.
– Επίσης παράλογη είναι η απαίτηση γνωμοδότησης του ΣΑ για διάσπαση όγκων σε εκτός σχεδίου και εκτός οικισμού περιοχές με ταυτόχρονο έλεγχο των όψεων. Αυτό σημαίνει πως αν κάποιος κατασκευάζει ένα κτίριο μεγάλου όγκου «κάνει ότι θέλει» ενώ με δύο μικρότερα υπόκειται σε αρχιτεκτονικό έλεγχο όχι μόνο όγκων αλλά και όψεων.
Τα παραπάνω σε συνάρτηση με την ασαφή λειτουργία του ΣΑ και τρόπο ελέγχου για κάθε περίπτωση, καθιστούν τη μελέτη και την έκδοση άδειας δόμησης ένα συνεχές άγχος διεκπεραίωσης διαδικασίας και όχι ένα δημιουργικό αποτέλεσμα. Επίσης δυσχαιρένουν το έργο του συμβουλίου λόγω του μεγάλου όγκου εργασίας σε περιορισμένο χρόνο.
Προτείνεται λοιπόν μια εξειδίκευση του καθορισμού αρμοδιοτήτων του ΣΑ που θα μειώσει το εύρος του αντικειμένου και συνεπώς θα βελτιώσει την ταχύτητα την ποιότητα ελέγχου και την αποτελεσματικότητα. Στα πλαίσια αυτά να προσδιοριστούν αρμοδιότητες ή και να αφαιρεθούν σε κάθε περίπτωση που απαιτεί την έγκριση αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠ.ΠΟ. Είναι παράλογο μία αρχιτεκτονική μελέτη να οφείλει να τύχει έγκρισης από δύο διαφορετικά συμβούλια, διαφορετικού φορέα, διαφορετικής σπουδαιότητας με διαφορετικούς χρόνους συνεδρίασης και απόφασης.
Γενικό σχόλιο :
Ο κατάλογος αρμοδιοτήτων των ΣΑ χρειάζεται συμπλήρωση και επικαιροποίηση. Υπάρχουν διάσπαρτες πολλές περιπτώσεις αρμοδιότητας ΣΑ στην πολεοδομική νομοθεσία … Πχ. του άρθρου 10 του ΝΟΚ που αναφέρεται παρακάτω στην παρ.2α του άρθρου 11.
Σχόλιο στην παρ.1ε :
Με την προσθήκη του «προστατευόμενη ή μη», στη μέχρι τώρα διατύπωση του νόμου, είναι σαν να στέλνετε στα ΣΑ και τις υπόλοιπες μελέτες που δεν πήγαιναν μέχρι τώρα εκεί.
Αναλογιστείτε τις μέχρι τώρα υποκειμενικές ερμηνείες της λέξης «διαφοροποιούνται» και ότι στο συρτάρι του υπουργείου υπάρχουν μορφολογικοί κανόνες δόμησης για σχεδόν ολόκληρη τη χώρα γραμμένοι κυριολεκτικά «στο πόδι». Τα ενδεχόμενα είναι δύο. Είτε τα ΣΑ δεν θα επιτελέσουν ποτέ το ρόλο τους ή/και ακόμη θα εξελιχθούν σε απόλυτες μηχανές καταστροφής.
Σχόλια στην παρ.2 :
Μήπως στην παράγραφο αυτή πρέπει να αναζητηθεί και ο βασικός λόγος της συμμετοχής Πολιτικού Μηχανικού στα ΣΑ από τους πολέμιούς της;
Πότε έγινε τροποποίηση του αρχαιολογικού νόμου ώστε να μπορούν να προστεθούν εδώ και οι «αρχαιολογικοί χώροι»;
Σχόλιo στην παρ.4 :
Η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι η απόφαση αυτή πρέπει να προηγείται υποχρεωτικά της συγκρότησης των ΣΑ. Οδηγίες δεν βγήκαν ποτέ μέχρι σήμερα και η πλειοψηφία των μελών δεν γνωρίζει ή παραγνωρίζει το ρόλο της στα ΣΑ.
Ακατανόητη η επιμονή τα ειδικά κτίρια να ελέγχονται από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής. Στην Ελλάδα του 2016 ένα απλό κατάστημα ή μια βιοτεχνική εγκατάσταση θεωρείται ειδικό κτίριο! Τι να ελέγξει το Σ.Α. σε ένα βιοτεχνικό κτίριο, τα οποία κατά 95% είναι συγκεκριμένου τύπου κατασκευές από χάλυβα με επικάλυψη πάνελ; Το μόνο που κερδίζουμε είναι άσκοπη γραφειοκρατία και καθυστέρηση στην υλοποίηση επενδύσεων. Εναλλακτικά θα μπορούσαν να εκδοθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές όψεων που πρέπει να πληρούν τα ειδικά κτίρια ανά κατηγορία χρήσης, ώστε να αποφεύγεται η διαδικασία του Σ.Α.
Κανένα θέμα με τις υπόλοιπες αρμοδιότητες του Σ.Α. τις οποίες απαραιτήτων πρέπει να ασκεί.
Να γνωμοδοτουν μονο για παρεκλισεις ,τιποτα αλλο!μα ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.και οτι αλλη παρεκλιση αναφερεται στον ΝΟΚ.(π.χ εκει οπου επιβαλλεται στεγη π.χ ΚΑΙ σε ενα τμημα να μην μπει επειδη θα μπουν ηλιακα)) ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.!!!!ΟΠΟΤΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΤΕΙ η ΑΕΙ.
Γενικό σχόλιο :
Ο κατάλογος αρμοδιοτήτων των ΣΑ χρειάζεται συμπλήρωση και επικαιροποίηση. Υπάρχουν διάσπαρτες πολλές περιπτώσεις αρμοδιότητας ΣΑ στην πολεοδομική νομοθεσία … Πχ. του άρθρου 10 του ΝΟΚ που αναφέρεται παρακάτω στην παρ.2α του άρθρου 11.
Σχόλιο στην παρ.1ε :
Με την προσθήκη του «προστατευόμενη ή μη», στη μέχρι τώρα διατύπωση του νόμου, είναι σαν να στέλνετε στα ΣΑ και τις υπόλοιπες μελέτες που δεν πήγαιναν μέχρι τώρα εκεί.
Αναλογιστείτε τις μέχρι τώρα υποκειμενικές ερμηνείες της λέξης «διαφοροποιούνται» και ότι στο συρτάρι του υπουργείου υπάρχουν μορφολογικοί κανόνες δόμησης για σχεδόν ολόκληρη τη χώρα γραμμένοι κυριολεκτικά «στο πόδι». Τα ενδεχόμενα είναι δύο. Είτε τα ΣΑ δεν θα επιτελέσουν ποτέ το ρόλο τους ή/και ακόμη θα εξελιχθούν σε απόλυτες μηχανές καταστροφής.
Σχόλια στην παρ.2 :
Μήπως στην παράγραφο αυτή πρέπει να αναζητηθεί και ο βασικός λόγος της συμμετοχής Πολιτικού Μηχανικού στα ΣΑ από τους πολέμιούς της;
Πότε έγινε τροποποίηση του αρχαιολογικού νόμου ώστε να μπορούν να προστεθούν εδώ και οι «αρχαιολογικοί χώροι»;
Σχόλιo στην παρ.4 :
Η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι η απόφαση αυτή πρέπει να προηγείται υποχρεωτικά της συγκρότησης των ΣΑ. Οδηγίες δεν βγήκαν ποτέ μέχρι σήμερα και η πλειοψηφία των μελών δεν γνωρίζει ή παραγνωρίζει το ρόλο της στα ΣΑ.
οι μελέτες που εξετάζονται από την Επιτροπή πρέπει να υπογράφονται από αρχιτέκτονες έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η επαρκής επικοινωνία μεταξύ της Επιτροπής και του μελετητή βάσει του κοινού υπόβαθρου κατανόησης των σκοπών και του τρόπου αξιολόγησης των προτεινόμενων μελετών, το οποίο είναι αποκλειστικά το πεδίο γνώσης του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι οποιαδήποτε δυσκολία κοινής αντίληψης όσον αφορά τον τρόπο αξιολόγησης των μελετών έχει παρατηρηθεί μεταξύ μελετητών και Επιτροπής πηγάζει από την έλλειψη κατανόηση των Αρχών του Αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και της οπτικής γωνίας υπό την οποία οι προτάσεις εξετάζονται.Η υποστήριξη της μελέτης από μελετητή που κατέχει το αντικείμενο το οποίο εξετάζεται (πληρότητα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού) αποτελεί προϋπόθεση για την ορθή λειτουργία της Επιτροπής.
το κείμενο:
Η γνωμοδότηση δεν απαιτείται προκειμένου για οικοδομικές εργασίες ή τεχνικά ή άλλα έργα στο εσωτερικό υφιστάμενου κτιρίου οι οποίες δεν επιφέρουν τροποποιήσεις των όψεων αυτού.
να αντικατασταθεί με:
Η γνωμοδότηση δεν απαιτείται προκειμένου για οικοδομικές εργασίες ή τεχνικά ή άλλα έργα στο εσωτερικό υφιστάμενου κτιρίου οι οποίες δεν επιφέρουν τροποποιήσεις των όψεων αυτού εκτός αν αυτές επηρεάζουν το δομικό σύστημα και τον τρόπο δόμησης και κατασκευής σε περιπτώσεις που τα παραπάνω προστατεύονται από σχετικές διατάξεις.
και να προστεθεί το:
Το παραπάνω ισχύει και για την εσωτερική διάταξη των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων όπως αυτοί δημιουργούνται μεταξύ των κτηρίων, στις περιπτώσεις που η διάταξη αυτή αποτελεί στοιχείο διατήρησης και ανάδειξης του τρόπου οργάνωσης της ζωής της κοινωνίας σε επίπεδο πόλης ή οικογένειας και προστατεύεται από σχετικές διατάξεις.
[αιτιολόγηση: οι παραπάνω διαμορφώσεις θα προστατεύσουν τα παραδοσιακά προς διατήρηση δομικά συστήματα, υλικά και τρόπους κατασκευής (πχ. ξύλινες αντισεισμικές κατασκευές) σε προστατευόμενους οικισμούς από την αλλοίωσή τους μέσω της χρήσης νέων υλικών (πχ. μεταλλικό σκελετό) που δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά εκείνα που οδηγούν στο συγκεκριμένο τρόπο κατασκευής.
Η μη πρόβλεψη του παραπάνω θα οδηγήσει σε εικονικές και στείρες νοήματος απομιμήσεις κτηρίων και οικισμών με τρόπους κατασκευής που δεν συνάδουν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, δημιουργώντας έτσι δομημένο περιβάλλον χωρίς συνάφεια τρόπου και υλικών κατασκευής με τη μορφή και αποτέλεσμα την απόλυτη σύγχυση στην προσπάθεια κατανόησης και διατήρησης αυτού που έχει αποφασιστεί να διατηρηθεί ως προϊόν πολιτιστικής κληρονομιάς, επιτυγχάνοντας έτσι το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.]
Είναι ζωτικής σημασίας η διαφύλαξη του τουριστικού προϊόντος στη χώρα μας. Η ανάγκη μετάλλαξής του είναι επίσης ζωτικής σημασίας αλλά δεν αφορά στο παρόν.
Είναι προφανές ότι για τις νησιωτικές περιοχές ο αναβαθμισμένος ρόλος των Σ.Α. [παρ.3] κινείται προς μια τέτοια κατεύθυνση. Το ζήτημα όμως είναι ότι το τουριστικό προϊόν της χώρας δεν περιορίζεται χωρικά σε νησιωτικές περιοχές αρμοδιότητας του Υπ. Ναυτιλίας και μάλιστα «σε ακίνητα κείμενα εκτός ορίων οικισμού ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων ή σε απόσταση μικρότερη των εκατό (100) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού». Αντιθέτως, από πλευράς δυναμικότητας, θα δει κανείς ότι οι πλέον επιβαρυμένες περιοχές με τουριστικό χαρακτήρα βρίσκονται εκτός των περιοχών αρμοδιότητας του Υπ.Ναυτιλίας [όχι ότι δεν υπάρχουν επιβαρυμένα σύνολα και εντός των περιοχών αρμοδιότητάς του].
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Κρήτη αλλά θα δει κανείς αντίστοιχα παραδείγματα σε διάφορες περιοχές της επικράτειας (Χαλκιδική, Πελοπόννησος κλπ.)
Η μερική ή ολική γενίκευση του κανόνα που θέτει η παρ. 3 του παραπάνω άρθρου, ίσως να είναι ένα επαρκές πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης. Θα μπορούσε να γενικευθεί ως εξής:
«Σε όλα τα νησιά της Επικράτειας (συμπεριλαμβανομένων της Κρήτης και της Εύβοιας), τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής, πέραν των ανωτέρω διατάξεων, είναι αρμόδια για τη γνωμοδότηση, επί των αρχιτεκτονικών μελετών για κάθε οικοδομική εργασία, για την οποία απαιτείται έκδοση οικοδομικής αδείας, σε ακίνητα κείμενα εκτός ορίων οικισμού ή σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων ή σε απόσταση μικρότερη των πεντακοσίων (500) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού».
Προφανώς δεν προκύπτει επιπλέον κόστος για το Δημόσιο από μια τέτοια τροποποίηση.
αγαπητοί συνάδελφοι παρακαλώ λάβετε υπ’οψιν τις παρατηρήσεις μου
που εξάγονται μετα απο πολυετή πειρα και στο Υχοπ , και σαν ελεύθερος επαγγελαμτιας , και σαν -πολλάκις -μελος των αρχιτεκτονικων επιτροπών .
αρθρο 6 Αρμοδιότητες ——————————————-
εδω πρέπει να διευκρινιστει οτι τα αρχιτεκτονικα συμβουλια εχουν την αποκλειστική αρμοδιοτητα εγκρίσεων κτιριων που αναφέρονται στο παρον αρθρο
και για να αποφευχθεί η διπλη έγκριση πρπει να τροποποιηθουν κάποια άρθρα
του αρχαιολογικου νόμου και να ποφευχθει η δυστοκία του υπ. πολιτισμου
προς βοήθεια σας σας παραθέτω σχετική παραπομπή εμπνευσμένη απο πρόσφατη
σχετικη τροποποίηση
————————————————————————-
Στην παράγραφο 3 του άρθρου 10 του Ν.3028/2002 προστίθεται εδάφιο ως εξης
Η έγκριση δεν απαιτείται εφόσον έχει προηγηθεί έγκριση των κατά τοπους
Συμβουλίων Αρχιτεκτονικής (ΣΑ) οι αρμοδιοτητες των οποιων
σαφώς καθορίζονται εκ του άρθρου 21 Ν.4030 /φεκ 249/2011
—————————————————————————
Η παράγραφος 4 του άρθρου 10 του Ν.3028/2002 αντικαθίσταται
‘’Για κάθε εργασία , επέμβαση η αλλαγή χρήσης σε ακίνητα μνημεία , ακόμη και αν δεν επέρχεται κάποια από τις συνέπειες της παραγράφου 1 σε αυτά , απαιτείται αποκλειστικά έγκριση από τα κατά τόπους Συμβούλια Αρχιτεκτονικής (Σ.Α) , οι αρμοδιότητες των οποίων
σαφώς καθορίζονται εκ του άρθρου 21 Ν4030/φεκ 249/2011 και τον υπο νομοθετηση παροντα νομο
τελος οσον αφορα
το αρθρο 7 Συνθεση ΣΑ——————————-
θεωρω επισφαλη ενεργεια την συμμετοχη πολιτικου μηχανικου
στα συμβουλια αρχιτεκτονικης
εν αντιθεσει θα πρεπει να συμμετεχει ενα μελος απο τους
τοπικους συλλογους Αρχιτεκτονων.
ευχαριστω
Γ. Ευριπιωτης
αρχιτεκτων ποπ.χωροτακτης
αντιπρ. Συλλογου αρχιτεκτονων Κυκλαδων