1. Η παράγραφος 4 του άρθρο 6 του ν. 2939/2001 αντικαθίσταται ως εξής :
« 4. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που εκδίδεται μετά από εισήγηση του E.O.A.N. μπορεί να απαγορεύεται ή να περιορίζεται η χρήση ορισμένων υλικών ή να επιβάλλεται η χρήση συγκεκριμένης σύνθεσης υλικών ή η επαναχρησιμοποίηση ή εγγυοδοσία για ορισμένες συσκευασίες με την προϋπόθεση ότι δεν δημιουργούνται εμπόδια στο εμπόριο και στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό. »
2. Η τελευταία παράγραφος 5 του άρθρου 6 του ν. 2939/2001 (ΦΕΚ 178 Α΄) καταργείται.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 6"
#1 Σχόλιο Από ΦΟΥΣΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Στις 5 Νοέμβριος, 2016 @ 13:23
1 -‘να απαγορεύεται ή να περιορίζεται η χρήση ορισμένων υλικών’
Είναι τα τελευταία 10 χρόνια κυρίως που η συσκευασία μιας χρήσης έχει εισβάλει στη ζωή μας. Βρίσκω εντυπωσιακό το γεγονός ότι έχουν σχεδόν καταργηθεί τα φλυτζάνια πχ ακόμη και για κατανάλωση εντός καταστημάτων -ταχυφαγείων/καφέ κυρίως (όπως και στα πλοία). Θα έπρεπε να βρεθεί κίνητρο για χρήση συσκευασιών μιας χρήσης μόνο για κατανάλωση εκτός του χώρου (και τότε ακόμη, η υποχρέωση χρήσης φιλικών προς το περιβάλλον υλικών πχ συσκευασίες από άμυλο) και αντικίνητρο για τη χρήση τους εντός, η οποία θα δημιουργήσει επιπλέον, θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί (λατζιέρης).
Θα μπορούσε ίσως να τεθεί χρονοδιάγραμμα προσαρμογής για υφιστάμενες επιχειρήσεις πχ 2 χρόνια, με ταυτόχρονη υποχρέωση να υπάρχει σε όλα τα καταστήματα του είδους κάδος ανακύκλωσης δίπλα από τον κάδο απορριμάτων.
2- ‘να επιβάλλεται η χρήση συγκεκριμένης σύνθεσης υλικών’
Έχει νόημα να θεσπιστούν περιορισμοί και σταδιακή απαγόρευση των μικτών συσκευασιών πχ η σακούλα περιτυλίγματος για το ψωμί που συχνά είναι χαρτί μαζί με διάφανη πλαστική μεμβράνη- ας γίνει υποχρεωτικά μόνο από χαρτί εφόσον η διαδικασία του διαχωρισμού δεν ενθαρρύνει την ανακύκλωσή των υλικών. Το ίδιο πχ συμβαίνει με τους φακέλους λογαριασμών (ας τυπωθεί το όνομα του παραλήπτη στο φάκελο), με πολλά κουτιά ζαχαροπλαστείου (χαρτί-πλαστικό δύσκολο να διαχωριστούν).Επίσης μια ερώτηση που αξίζει να τεθεί: πόσο εύκολη (και πόσο οικονομική κατ’επέκταση )είναι η ανακύκλωση συσκευασιών TETRAPAK (πάλι συσκευασία δυο υλικων δύσκολων να διαχωριστούν) – θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί η σταδιακή αντικατάσταση του TETRAPAK από άλλη συσκευασία;
#2 Σχόλιο Από ΦΟΥΣΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Στις 5 Νοέμβριος, 2016 @ 13:23
1 -‘να απαγορεύεται ή να περιορίζεται η χρήση ορισμένων υλικών’
Είναι τα τελευταία 10 χρόνια κυρίως που η συσκευασία μιας χρήσης έχει εισβάλει στη ζωή μας. Βρίσκω εντυπωσιακό το γεγονός ότι έχουν σχεδόν καταργηθεί τα φλυτζάνια πχ ακόμη και για κατανάλωση εντός καταστημάτων -ταχυφαγείων/καφέ κυρίως (όπως και στα πλοία). Θα έπρεπε να βρεθεί κίνητρο για χρήση συσκευασιών μιας χρήσης μόνο για κατανάλωση εκτός του χώρου (και τότε ακόμη, η υποχρέωση χρήσης φιλικών προς το περιβάλλον υλικών πχ συσκευασίες από άμυλο) και αντικίνητρο για τη χρήση τους εντός, η οποία θα δημιουργήσει επιπλέον, θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί (λατζιέρης).
Θα μπορούσε ίσως να τεθεί χρονοδιάγραμμα προσαρμογής για υφιστάμενες επιχειρήσεις πχ 2 χρόνια, με ταυτόχρονη υποχρέωση να υπάρχει σε όλα τα καταστήματα του είδους κάδος ανακύκλωσης δίπλα από τον κάδο απορριμάτων.
2- ‘να επιβάλλεται η χρήση συγκεκριμένης σύνθεσης υλικών’
Έχει νόημα να θεσπιστούν περιορισμοί και σταδιακή απαγόρευση των μικτών συσκευασιών πχ η σακούλα περιτυλίγματος για το ψωμί που συχνά είναι χαρτί μαζί με διάφανη πλαστική μεμβράνη- ας γίνει υποχρεωτικά μόνο από χαρτί εφόσον η διαδικασία του διαχωρισμού δεν ενθαρρύνει την ανακύκλωσή των υλικών. Το ίδιο πχ συμβαίνει με τους φακέλους λογαριασμών(ας τυπωθεί το όνομα του παραλήπτη στο φάκελο), με πολλά κουτιά ζαχαροπλαστείου (χαρτί-πλαστικό δύσκολο να διαχωριστούν) – επίσης μια ερώτηση που αξίζει να τεθεί: πόσο εύκολη (και πόσο οικονομική)είναι η ανακύκλωση συσκευασιών TETRAPAK (πάλι συσκευασία δυο υλικων δύσκολων να διαχωριστούν) – θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί η σταδιακή αντικατάσταση του TETRAPAK από άλλη συσκευασία;