Κατά την έννοια του νόμου αυτού και των κανονιστικών πράξεων που προβλέπεται να εκδοθούν κατ’ εξουσιοδότησή του, νοούνται ως :
1. «ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική» (ΟΘΠ): η πολιτική της Ένωσης που έχει ως στόχο να προαγάγει τη συντονισμένη και συνεπή λήψη αποφάσεων με σκοπό τη μεγιστοποίηση της βιώσιμης ανάπτυξης, της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής των κρατών μελών, ιδίως σε ό,τι αφορά τις παράκτιες, νησιωτικές και εξόχως απόκεντρες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και τους θαλάσσιους τομείς της, μέσω συνεκτικών και συνδεόμενων με τη θάλασσα πολιτικών και μέσω της διεθνούς συνεργασίας,
2. «θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός»: η διαδικασία με την οποία η αρμόδια αρχή αναλύει και οργανώνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές προκειμένου να επιτευχθεί η σύνθεση οικολογικών, περιβαλλοντικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών στόχων,
3. «θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή»: η θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή όπως ορίζεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 4 του ν. 3983/2011,
4. «θαλάσσια ύδατα»: τα ύδατα, ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος, όπως ορίζονται στην περίπτωση (α) της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 3983/2011,
«παράκτια ύδατα»: τα ύδατα, ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος, όπως ορίζονται στην περίπτωση (β) της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 3983/2011,
5. «περιφερειακή συνεργασία»: η συνεργασία και ο συντονισμός δραστηριοτήτων μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και Κρατών Μελών και, όταν είναι δυνατόν, με τρίτες χώρες που μοιράζονται την ίδια θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή, με σκοπό τη διαμόρφωση και εφαρμογή θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού,
6. «Περιφερειακή σύμβαση για τη θάλασσα»: οποιαδήποτε διεθνής σύμβαση ή διεθνής συμφωνία με το διευθύνον όργανό της που έχει συσταθεί με σκοπό την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της θαλάσσιας περιοχής και των υποπεριοχών,
Για την περιοχή της Μεσογείου Θάλασσας ως Περιφερειακή Σύμβαση νοείται η Σύμβαση για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος και των Παράκτιων Περιοχών της Μεσογείου Θαλάσσης «Σύμβαση της Βαρκελώνης» η οποία έχει κυρωθεί με το ν. 855/1978 (Α΄235) και τα Πρωτόκολλά της στα οποία η Ελληνική Δημοκρατία είναι Συμβαλλόμενο Μέρος,
7. «Ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης»: όπως ορίζεται στο εδάφιο (στ) του άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου στη Σύμβαση για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των παράκτιων περιοχών της Μεσογείου, που έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση με την Απόφαση 2010/631/ΕΕ του Συμβουλίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2010 (ΕΕL 279/23.10.2010),
8. «Παράκτια ζώνη»: όπως ορίζεται στο εδάφιο (ε) του άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου στη Σύμβαση για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των παράκτιων περιοχών της Μεσογείου, που έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση με την Απόφαση 2010/631/ΕΕ του Συμβουλίου της 13ης Σεπτεμβρίου 2010 (ΕΕL 279/23.10.2010),
9. «κοινό»: ένα ή περισσότερα φυσικά ή νομικά πρόσωπα, καθώς και οι φορείς (ενώσεις , οργανώσεις ή ομάδες αυτών) εκπροσώπησής τους,
10. «αρμόδια αρχή»: η Γενική Γραμματεία Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σύμφωνα με τις ειδικότερες προβλέψεις του άρθρου 15.
Κατά κανόνα και για διευκρινιστικούς λόγους, οι ορισμοί θα πρέπει να προηγούνται. Επίσης θα ήταν σκοπιμότερο να είναι σαφείς και ολοκληρωμένοι και να μην παραπέμουν σε άλλα νομοθετήματα.
Οι ορισμοί θα πρέπει να προηγηθούν, για διευκρινιστικούς και αποσαφηνιστικούς λόγους.
Μήπως αντί να παραπέμουν σε πολλά νομοθετήματα να παρατίθενται αυτούσιοι οι ορισμοι
Στην Παράγραφο 2 Προτείνεται μερική αναδιατύπωση -διόρθωση ορισμού:
«θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός»: η διαδικασία με την οποία η αρμόδια αρχή εξετάζει, αναλύει και οργανώνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές προκειμένου να επιτευχθεί η σύνθεση περιβαλλοντικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών παραμέτρων με στόχο την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης.
στο άρθρο αυτό πρέπει να προστεθεί και ο ορισμός της ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ η οποία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το ΘΧΣ σύμφωνα με την Οδηγία, διότι το βιοφυσικό συστατικό των θαλάσσιων οικοσυστημάτων δίνει το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες και οι διοικητικές πράξεις.
Προτείνεται συγκεκριμένα :
κατά την ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πολυπλοκότητα της φυσικής διεργασίας της θάλασσας η οποία πρέπει να διερευνάται και να αποτυπώνεται συμπεριλαμβάνοντας : για κάθε επιμέρους θαλάσσια περιοχή, τις ανταγωνιστικές δραστηριότητες και τις οικολογικές επιπτώσεις τους, τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα (φυσικά και βιολογικά), τα διατιθέμενα εργαλεία και μέσα, το νομικό – θεσμικό πλαίσιο σε εθνική και διεθνές επίπεδο, τη συστηματική παρακολούθηση και αξιολόγηση.
Στο άρθρο 3 γίνεται αναφορά σε θαλάσσια ύδατα χωρίς να διευκρινίζεται ακριβώς αν περιλαμβάνει και στήλη ύδατος και βυθό-υπέδαφος, ενώ στο άρθρο 4 παρ 3 και 4 γίνεται αναφορά σε θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή και θαλάσσια ύδατα που συμπεριλαμβάνουν βυθό και υπέδαφος.
Ανεξάρτητα από την περιγραφή των όρων στο άρθρο 4 του ν. 3983/2011 , θα πρέπει ο προσδιορισμός- ορολογία να είναι απολύτως ακριβής με βάση την διεθνή επιστημονική σχετική ορολογία, και με βάση την παρατήρηση της σχολιάζουσας για το άρθρο 3 παρ1.
Αντίστοιχα και για τον όρο «παράκτια υδατα» που αναγράφεται στην παρ 4 του άρθρου 4 (δεύτερο εδάφιο), θα πρέπει η αναφορά να είναι ακριβής, και κατά την άποψη της σχολιάζουσας δεν είναι σωστή η αναφορά στη λέξη «ύδατα» αφού ο χώρος συμπεριλαμβάνει και στήλη ύδατος, και την επιφάνεια του βυθού και το υπέδαφος.
Προτείνεται να ληφθούν υπόψη τα προαναφερόμενα για την επαναδιατύπωση του άρθρου
Να οριστεί η «κλιματική αλλαγή»