Άρθρο 16 – 15. Περιοχές Προστασίας (ΠΠ)

Πότε θα θεσμοθετηθούν στα πλαίσια ενός Εθνικού Χωροταξικού Στρατηγικού Σχεδίου τα Περιφερειακά και Τοπικά Χωροταξικά Σχέδια , τα οποία θα βάλουν μια τάξη στην αυθαιρεσία και την αναρχία που επικρατούν σε πολλά μέρη σήμερα?? [Αυθαίρετη δόμηση, δόμηση σε ΖΟΕ σε γη υψηλής παραγωγικότητας, μη κάλυψη των σημερινών αναγκών χρήσεων γης, χώροι εναπόθεσης & διαχείρισης ΑΕΚΚ, αποκατάσταση ανενεργών Λατομείων, κλπ).
Είναι απαραίτητο να προστατευτούν κάποιες περιοχές υψίστης περιβαλλοντικής κλπ σημασίας.
Εδώ και χρόνια έχουν θεσμοθετηθεί οι ΖΟΕ , οι οποίες συνεχώς καταπατούνται και είναι ανάγκη να «αναθεωρηθούν» να καθορισθούν οι επιμέρους χρήσεις τους , να συμπεριληφθούν στα Τοπικά Χωροταξικά σχέδια και να προστατευτούν πραγματικά.
π.χ η δημιουργία Πράσινων Σημείων δεν μπορούσε να προβλεφθεί στις (τότε) ΖΟΕ αφού είναι κάτι καινούργιο.
Σε μια μεγάλη ΖΟΕ θα μπορούσαν να εξαιρεθούν κάποιοι μικροί στοχευμένοι χώροι για τέτοιες χρήσεις αλλά και άλλες, πολύ απαραίτητες (έξω από τον Αστικό ιστό).
Τα ΤΧΣ θα μπορούσαν να λύσουν πολλά τέτοια θέματα.

Και για να διευκρινίσω το παρακάτω σχόλιο μου ,όταν ερωτώ πότε θα θεσμοθετηθούν τα ΤΧΣ : εννοώ πότε θα βγουν οι κανονιστικές Διατάξεις για την εφαρμογή του Νόμου 4447/23-12-2016 «Χωρικός Σχεδιασμός-Βιώσιμη Ανάπτυξη» , ώστε οι Δήμοι να εκπονήσουν τα ΤΧΣ τους (με προθεσμίες διαδικασίες κλπ)? Τα οποία θα επιλύσουν πολλά θέματα κυρίως με τις χρήσεις γης.

Οι παραδοσιακοι οικισμοι ειναι προστατευομενες περιοχες; δεν αναφερεται στο αρθρο αρα δεν πρεπει να εχει καποιον περιορισμο.επισης περιοχες που εχουν χαρακτηριστει ως ιδιαιτερου φυσικου καλους με ζωνες οπου επιτρεπεται η δομηση τι θα υπερισχυει; η ειδικη διαταξη των ορων δομησης της περιοχης η το ΠΠ1 οπως λετε;

ΣΤΗ ΓΗ ΥΨΗΛΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΕ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ

η γή υψηλής παραγωγικότητας δεν είναι αγροτική γή??????????????

Κατ’ αρχήν δηλώνω ότι πιστεύω ότι προστασία των περιοχών πρέπει να είναι ουσιαστική και όχι θεωρητική. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι και ενεργητική και όχι μόνο παθητική. Δυστυχώς αυτό που παρατηρούμε στην Ελληνική πραγματικότητα είναι η διατύπωση προθέσεων και η απουσία ενεργειών. Και ποιος θα υλοποιήσει την ενεργητική προστασία ? Με ποιες γνώσεις θα διατηρήσει και θα αναβαθμίσει τις περιοχές ? Με ποια μέσα θα διατηρηθούν σε καλή κατάσταση οι περιοχές ? Ιδιαίτερα όταν σε αυτές περιλαμβάνεται περισσότερη από τη μισή χώρα. Σύμφωνα με την Στατιστική τα δάση είναι το 18%, οι δασικές εκτάσεις το 30%, οι υδατοσυλλογές το 2% και ο νομοθέτης θέλει να βάλει εδώ και την γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας. Δηλαδή θα χρειαστεί ένας στρατός για να προστατεύει τις περιοχές αυτές και πάλι απροστάτευτες θα είναι !

Πιστεύω πως κάποιες περιοχές προστασίας πρέπει να γίνουν τόπος υποδοχής κοινωφελών χρήσεων όπως εκπαιδευτικά ιδρύματα,Γηροκομεία,Νοσοκομεία,αθλητικά κέντρα,χώροι πολιτιστικών εκδηλώσεων κλπ κλπ.Η σημερινή κατάσταση στην ζώνη προστασίας του Κορωπίου είναι ντροπιαστική, μπάζα,χωματερές,ερημοποίηση και εγκατάλειψη σε μια περιοχή που θα μπορούσε να είναι πόλος έλξης και δείγμα πολιτισμού και σεβασμού προς το περιβάλλον.

Με τιμή
Μιχάλης Πλάτων

Άρθρο 16 §15. Περιοχές Προστασίας (ΠΠ), εδάφιο Β (ΠΠ2)

Αναφέρεται ότι είναι δυνατόν να επιτρέπονται χρήσεις σύμφωνα με την ειδική πολεοδομική λειτουργία. Θα πρέπει να γίνει αναφορά ότι επιτρέπεται η εξορυκτική δραστηριότητα με τους περιορισμούς που θέτει η περιβαλλοντική νομοθεσία.

Αθήνα 10 Μαρτίου 2017

Κύριοι,
Το Δ.Σ. του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς αποδίδοντας ζωτικότατο ενδιαφέρον σε κάθε θέμα λειτουργίας των εγκαταστάσεων μεταποίησης στην Αττική μελέτησε προσεκτικά το σχέδιο προεδρικού διατάγματός για τις χρήσεις γης και διατυπώνει τις απόψεις του στο εξειδικευμένη χωροταξική περίπτωση που αγγίζει όλες τις επιχειρήσεις στην περιοχή Όρος Αιγάλεω.

Πρόταση επιχειρήσεων Ορεινού Όγκου Αιγάλεω
προς τον
Σύνδεσμο Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς

Αιτιολογική Έκθεση

Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, με σεβασμό στο άρθρο 24 του Συντάγματος αντιμετωπίζονται, στην παρούσα δυσμενή οικονομική συγκυρία προβλήματα, τα οποία καθιστούσαν σε αρκετές περιπτώσεις μη βιώσιμη την εξακολούθηση της λειτουργίας επιχειρήσεων στο όρος Αιγάλεω, μετά τη θέσπιση του ν. 2742/1999, με τον οποίο καθορίστηκε αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο προστασίας των ορεινών όγκων, το οποίο έχρηζε των προτεινόμενων συμπληρώσεων για να είναι λειτουργικό. Συγκεκριμένα με την πρώτη παράγραφο επιτρέπεται, καθ’ υποφορά της γενικής ρύθμισης του άρθρου 26 του ν. 2831/2000, ρητά και για την προκειμένη περίπτωση, ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση των εγκαταστάσεων, εφόσον προκύπτει με επαρκή στοιχεία, (πλέον των οριζόμενων για την επέκταση ή τον εκσυγχρονισμό με βάση την κείμενη νομοθεσία), από ειδική επιτροπή, περιβαλλοντική βελτίωση από τη λειτουργία της μονάδας μετά την επέκταση ή τον εκσυγχρονισμό. Η ρύθμιση κρίνεται αναγκαία για να καταστεί δυνατή η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός των λειτουργουσών μονάδων με περιβαλλοντικό όφελος.
Περαιτέρω με τη δεύτερη παράγραφο θεσπίζονται ειδικές προϋποθέσεις, υπό τις οποίες επιτρέπεται η διατήρηση των νομίμως λειτουργουσών, από την έναρξη ισχύος του ν. 2742/1999 μέχρι σήμερα, επιχειρήσεων χωρίς χρονικό περιορισμό. Ειδικότερα η διατήρηση αυτή επιτρέπεται εφόσον διαπιστώνεται από ειδική επιτροπή ότι δεν αναιρείται το ωφέλιμο προστατευτικό αποτέλεσμα των διατάξεων του ν. 2742/1999 από τη διατήρηση της χρήσης. Η ρύθμιση κρίνεται απαραίτητη δεδομένου ότι όσο περνάει ο χρόνος της τριακονταετίας, που μέχρι σήμερα προβλέπεται ως μεταβατική περίοδος, οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα ως προς την τραπεζική τους χρηματοδότηση και τη διάρκεια του αναπτυξιακού τους σχεδιασμού, ο οποίος εν τοις πράγμασι διαρκώς αδρανεί, λόγω του στενού χρονικού ορίζοντα επιτρεπόμενης λειτουργίας τους, με βάση το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο.

Άρθρο …

1. Στην παράγραφο 2 της ενότητας ΙΙΙ του άρθρου 21 του νόμου 2742/1999 (Α 207) μετά το δεύτερο εδάφιο προστίθενται τα παρακάτω εδάφια:
«Επίσης επιτρέπεται ο εκσυγχρονισμός ή η επέκταση των εγκαταστάσεων, εφόσον βελτιώνονται οι επιπτώσεις στο περιβάλλον από τη λειτουργία της μονάδας. Για τη διαπίστωση της συνδρομής της προϋπόθεσης του προηγούμενου εδαφίου υποβάλλονται στην επιτροπή της επόμενης παραγράφου επιπλέον των απαιτούμενων στοιχείων για τον εκσυγχρονισμό ή την επέκταση, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, και ειδική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και περιβαλλοντική έκθεση, στις οποίες αναλύονται οι επιπτώσεις στο περιβάλλον από τη λειτουργία της μονάδας πριν τον εκσυγχρονισμό ή την επέκταση και προκύπτει με ειδική αιτιολογία η βελτίωση των επιπτώσεων στο περιβάλλον από τη λειτουργία της μονάδας λόγω του εκσυγχρονισμού ή της επέκτασης. Η επιτροπή της επόμενης παραγράφου αποφαίνεται με ειδική αιτιολογία για την έγκριση ή απόρριψη του αιτήματος εκσυγχρονισμού ή επέκτασης. Σε περίπτωση έγκρισης του αιτήματος ακολουθείται η προβλεπόμενη από την κείμενη νομοθεσία διαδικασία για τη λήψη των αναγκαίων εγκρίσεων και αδειών για την εκτέλεση των εργασιών του εκσυγχρονισμού ή της επέκτασης.».

2. Μετά την παράγραφο 2 της ενότητας ΙΙΙ του άρθρου 21 του νόμου 2742/1999 (Α 207) προστίθεται παράγραφος 2 Α, η οποία έχει ως εξής:

«2 Α. α. Κτίρια και εγκαταστάσεις, στα οποία λειτουργούσαν επιχειρήσεις διαρκώς από τις 7/10/1999 μέχρι την υποβολή του αιτήματος της επόμενης περίπτωσης γ., και τα οποία βρίσκονται σε υψόμετρο έως 180 μέτρα, επιτρέπεται να διατηρήσουν τη χρήση τους χωρίς χρονικό περιορισμό, εφόσον από τη διατήρηση της χρήσης τους δεν αναιρείται το ωφέλιμο προστατευτικό αποτέλεσμα του παρόντος νόμου.

β. Για τη διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων της προηγούμενης παραγράφου συγκροτείται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής πενταμελής επιτροπή, η οποία αποτελείται από:
1) Τον Γενικό Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ως Πρόεδρο με αναπληρωτή του υπάλληλο της Γενικής Διεύθυνσης ΠΕ με βαθμό τουλάχιστον Β΄.

2) Ένα εκπρόσωπο από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος με τον αναπληρωτή του. Η θητεία του προηγουμένου είναι τριετής.

3) Ένα εκπρόσωπο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς με τον αναπληρωτή του.

4) Ένα εκπρόσωπο του Υπουργείου Ανάπτυξης.

5) Ένα εκπρόσωπο της Περιφέρειας της Αττικής.

Χρέη γραμματέα εκτελεί υπάλληλος της Διεύθυνσης Διοικητικού του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο οποίος ορίζεται με τον αναπληρωτή του στην πράξη συγκρότησης για τρία χρόνια.
Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής μπορεί να καθορίζονται οι λεπτομέρειες για τη λειτουργία της παραπάνω επιτροπής.

γ. Για την έγκριση της διατήρησης της χρήσης, σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο, υποβάλλεται στην επιτροπή της προηγούμενης περίπτωσης αίτημα, το οποίο συνοδεύεται από τα εξής:
1) αποδεικτικά της νόμιμης λειτουργίας της επιχείρησης στο κτίριο ή την εγκατάσταση για την οποία ζητείται η διατήρηση της χρήσης χωρίς χρονικό περιορισμό
2) ειδική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και περιβαλλοντική έκθεση, στις οποίες αναλύεται συγκεκριμένα αν και σε ποιο βαθμό θα προκύψει επιβάρυνση για τα προστατευόμενα στοιχεία του παρόντος (όρος Αιγάλεω, περιφέρεια ορεινού όγκου) από τη διατήρηση της χρήσης, χωρίς χρονικό περιορισμό, η ενδεχόμενη αντιστάθμισή της από τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων, σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο ή από την εφαρμογή ειδικών τεχνολογιών, που καθιστούν τη λειτουργία της επιχείρησης φιλική προς το περιβάλλον και η οποία ειδικά επιτρέπεται, και ότι δεν αναιρείται το ωφέλιμο προστατευτικό αποτέλεσμα του παρόντος νόμου.
Η επιτροπή της περίπτωσης β. εξετάζει το αίτημα και:
α) είτε το εγκρίνει χωρίς την επιβολή όρου,
β) είτε το προεγκρίνει και επιβάλλει ως όρο συγκεκριμένες ενέργειες (όπως εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων, εφαρμογή ειδικών τεχνολογιών, που καθιστούν τη λειτουργία της επιχείρησης φιλική προς το περιβάλλον), τάσσοντας προθεσμία για την εκτέλεσή τους, μετά την πάροδο της οποίας εγκρίνει οριστικά το αίτημα, εφόσον έχουν εκτελεστεί οι παραπάνω ενέργειες πλήρως ή σε διαφορετική περίπτωση το απορρίπτει.
γ) είτε το απορρίπτει με ειδικά αιτιολογημένη πράξη της αν κρίνει ότι από τη διατήρηση της χρήσης χωρίς χρονικό περιορισμό αναιρείται το ωφέλιμο προστατευτικό αποτέλεσμα των διατάξεων του παρόντος ακόμη και με την επιβολή όρου σύμφωνα με την παραπάνω υπό β) περίπτωση.

δ. Η εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 2 για τον εκσυγχρονισμό ή την επέκταση των εγκαταστάσεων δεν κωλύει την εφαρμογή της παρούσας

3. Η ισχύς των διατάξεων του παρόντος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.»

Σύνδεσμος Βιομηχανιών Αττικής και Πειραιώς
Έδρα: Πειραιάς ΕΒΕΠ, Λουδοβίκου 1, Πειραιάς
Γραφεία Αθηνών: Αμερικής 10, 10671- Αθήνα
Τηλ.: 2103392567, Φαξ: 2103631720
^[1], ^[2]

Κύριε Υπουργέ, εκτιμώ ότι στο άρθρο «περιοχές προστασίας» , να ορισθεί ότι σε αλλαγές χρήσεων γης, οι εταιρείες που προυπήρχαν του νόμου της αλλαγής χρήσης γης, να μπορούν να λειτουργούν όπως πριν τον νόμο της αλλαγής, τηρώντας τους περιβαλλοντολογικούς λόγους και ό,τι προυποθέτει η άδεια λειτουργίας τους, ως επί των πλείστων χαμηλής όχλησης και ευρισκόμενες κάτω από 180 μέτρα υψόμετρο.
Αναφέρομαι ειδικότερα στην περιοχή των Άνω Λιοσίων και στον νόμο 2742/99, όπου λειτουργούσαν 40 επιχειρήσεις μικρού μεγέθους πριν την εφαρμογή του εν λόγω νόμου, νόμιμα.
Η αλλαγή χρήσης γης δημιούργησε μεγάλα χρηματοδοτικά προβλήματα στις επιχειρήσεις μας λόγω της απαξίωσης των εγκαταστάσεών μας και αδυναμία εκσυγχρονισμού , Τώρα μάλιστα με την οχταετή κρίση και τη μεγάλη μείωση του κύκλου εργασιών μας είναι αδύνατον να υπάρξει δυνατότητα μετεγκατάστασης.
Ως εκ τούτου η δυνατότητα εξαίρεσης των επιχειρήσεών μας από τον νόμο 2742/99 θα μας έδινε «ανάσα» και δύναμη να διατηρήσουμε τις επιχειρήσεις μας , να έχουμε τη δυνατότητα χρηματοδότησης , να μπορούμε να εκσυγχρονισθούμε ώστε να διατηρήσουμε τις θέσεις εργασίας που σήμερα είναι πολύτιμες , δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά μας να συνεχίσουνε να επιχειρούν, πράγμα που τόσο ανάγκη έχει η χώρα μας.
Σας πληροφορώ ότι στον περίγυρο των επιχειρήσεών μας φροντίζουμε για την καθαριότητα και το περιβάλλον, σε αντίθεση με τον τεράστιο όγκο σκουπιδιών που παρουσιάζεται όπου εμείς δεν επεμβαίνουμε. Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι ο δήμος είναι αρωγός σε αυτή μας τη προσπάθεια.

Στις περιοχές προστασίας εγκλωβισμένες εντός οικιστικού ιστού, Ιδίως ΓΕΩΡΓΙΚΉ ΓΗ ΥΨΗΛΉς ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΌΤΗΤΑς, να υπάρχει αντίστοιχη ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ από φορολόγηση ιδιωτικών περιουσιών ως οικοπεδικών, Να φορολογούνται σύμφωνα με τη χρήση τους, ως να ήταν εκτός οικιστικού ιστού, ως αντιστάθμισμα για την απομείωση αξίας των ακινήτων κ κίνητρο για διατήρηση τέτοιων περιοχών.

Ομοίως αυτές οι περιοχές να προστατεύονται από πολεοδόμηση κ μελλοντική πιθανή απαλλοτρίωση, ή δήμευση για δημιουργία οποιονδήποτε δομημένων χώρων, κατά την έκδοση της Πολεοδομικής μελέτης, ή και μελλοντικά!

Τα ανωτέρω να ισχύουν κ σε όποιες περιοχές προστασίας/διατήρησης περιβάλλοντος και τοπίου εντός οικιστικού ιστού.

Περιοχές προστασίας.1ο Πρόταση Νομοτεχνικής Βελτίωσης, προσθήκη χρήσεων ως εξης: (54) Εκπαίδευση σε περιβαλλοντικά θέματα και οργανωμένην αναψυχή. (55) Εξυπηρετήσεις φυσιατρικής και ειδικών αναγκών θεραπευτικού χαρακτήρα.(51) Κατασκηνώσεις- παιδικές εξοχές 2ο Σχόλιο όπως έγινε και στο άρθρο 8 ( Ελεύθεροι χώροι) Η δασική νομοθεσία επιτρέπει κατασκηνώσεις και δασικά χωριά. Συνεπώς η εκπαίδευση σε περιβαλλοντικά θέματα, η φυσιατρική , η εξυπηρέτηση αναγκών θεραπευτικού χαρακτήρα , ας μη ξεχνιούνται κατα δογματικό τρόπο.Με αποκλεισμούςκαι θα δούμε ή απαγορεύσεις δεν αντιμετωπίζεται η πραγματική ανάγκη.Τα Σανατόρια ή το γνωστό νοσοκομείο » Σωτηρία» γίνονταν τότε στην εξοχή και όχι στο κέντρο της Αθήνας, μέσα στα πεύκα.Αρα πρέπει να σκεφτόμαστε οτι υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα γύρω μας και θα πρέπει κάποτε τα κάθε λογής παράλογα να δώσουν τόπο στις λύσεις των προβλημάτων με ευρήτατη αντίληψη .

Το άρθρο σημειώνει τα εξής: «ακόμη δύναται να προτείνονται και περιοχές οι οποίες απαιτείται να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας – διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου, για την εξισορρόπηση αστικών επιβαρύνσεων, σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις (ευρωπαϊκές , εθνικές) και την τεκμηρίωση του σχεδιασμού». Η διατύπωση είναι υπερβολικά περιοριστική – θα πρέπει να επιτρέπεται η θέσπιση περιοχών προστασίας για οποιουδήποτε περιβαλλοντικούς, πολιτιστικούς ή ιστορικούς λόγους. Σε αναλογία με τις «περιοχές ειδικής προστασίας» (Π.Ε.Π.) του προϊσχύοντος άρθρου 4 παρ. 4 του ν. 2508/1997, υπάρχει μία έντονη ανάγκη για ευέλικτη θέσπιση τοπικών περιοχών προστασίας με οποιανδήποτε μορφή σχεδιασμού .

Εκ μέρους του ΟΤΕ, σας υποβάλλουμε τις παρατηρήσεις μας όσον αφορά στο:
Άρθρο 16 Περιοχές Προστασίας, σελ.13
Στο εδάφιο Β.Περιοχές Προστασίας (ΠΠ2), προτείνεται να συμπεριληφθεί η κατηγορία (38), όπως αυτή διατυπώνεται στην τροποποίηση του άρθρου 1, δηλαδή η δυνατότητα εγκατάστασης σταθμών βάσης τηλεπικοινωνιών, κατόπιν εγκρίσεων των αρμόδιων υπηρεσιών π.χ. δασαρχείο, εφορία αρχαιοτήτων κ.ά., κι ανάλογα με τον επιδιωκόμενο βαθμό προστασίας, όπως άλλωστε γίνεται σήμερα βάσει της κείμενης νομοθεσίας (έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων ή κατά περίπτωση Δήλωση Πρότυπων Περιβαλλοντικών Δεσμεύσεων).

Σε περιοχές ΠΠ2 που είναι σε γειτνίαση με ΠΦ1- δηλαδή εθνικό πάρκο- α)θα επιτρέπεται η εγκατάσταση ΑΠΕ; Αν ναι, ποιες είναι οι δικλείδες ασφαλείας για τον μη επηρεασμό των Εθνικών Πάρκων από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και την επιβάρυνση από την ρύπανση; β) Υπάρχει συγκεκριμένο όριο ρύπανσης (άρα και εγκαταστάσεων) που μπορούν να επιτραπούν σε περιοχές ΠΠ2; γ) Έχει γίνει εκ μέρους του Υπουργείου ερώτηση προς τις αρμόδιες διεθνείς αρχές και συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα μας RAMSAR και Natura, κατά πόσο μπορούν μονάδες παραγωγής ΑΠΕ να γειτνιάζουν με Εθνικά προστατευόμενα πάρκα; δ) Τι είδους εξειδικευμένες μελέτες και ειδικές οικολογικές αξιολογήσεις οφείλουν να περιλαμβάνονται στις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για περιοχές ΠΠ2; ε) Είναι δυνατόν να μην επηρεαστεί η γη πάνω στην οποία θα εγκαταστούν οι μονάδες παραγωγής ΑΠΕ από την ρύπανση που θα παράγουν; στ) Με ποια κριτήρια (περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά) μπορεί να επιτραπεί εγκατάσταση μονάδας παραγωγής ΑΠΕ σε ΠΠ2; ζ) Από την στιγμή που εξ ορισμού είναι προστατευόμενες περιοχές, είναι δυνατόν να επιτρέπεται εγκατάσταση μονάδων παραγωγής που μπορεί να εγκατασταθεί σε βιομηχανική περιοχή; η) Στις περιοχές που υπάρχει Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας, ποια θα είναι η αρμοδιότητα του στην διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης; η γνωμοδότησης του έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για την αρχή που παίρνει την τελική απόφαση; θ) Για ποιο λόγο μονάδες παραγωγής ενέργειας κάτω από 1ΜW εξαιρούνται από την αδειοδότηση της ΡΑΕ; Αν δημιουργηθούν πολλές τέτοιες μονάδες σε μία περιοχή πώς θα μπορεί να ρυθμιστεί ο ανταγωνισμός σε αυτόν τον τομέα;

Οι συγκεκριμένες ερωτήσεις προκύπτουν από μελέτη της αιτιολογικής έκθεσης του νόμου 3851/2010, του ίδιου του νόμου 3851/2010 -που άνοιξε τον δρόμο για τις ΑΠΕ- και του νόμου 4014/21-09-2011 περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριότητων, την υπ’αριθμ. 1649/15/15-01-2014 απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών Περιβάλλοντος ενέργειας και κλιματικής αλλαγής περί εξειδίκευσης των διαδικασιών γνωμοδοτήσεων και τρόπου ενημέρωσης του κοινού και συμμετοχής του ενδιαφερόμενου κοινού στη δημόσια διαβούλευση κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση και την ΚΥΑ 22306/31-05-2006 «χαρακτηρισμός των λιμνοθαλάσσιων, χερσαίων, ποτάμιων περιοχών του Νομού Αιτωλοακαρνανίας …».

Προερχόμαστε από το Μεσολόγγι και η περιοχή μας ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Λιμνοθάλασσας που προστατεύεται από τις συνθήκες RAMSAR και Natura.

Είναι δυνατόν σε περιοχές γειτνιάζουσες με Εθνικό Πάρκο, συγκεκριμένα περιοχές ΠΠ2 να μπορεί να επιτραπεί εγκατάσταση ΑΠΕ και μάλιστα ΑΠΕ που λειτουργούν με καύση, δηλαδή μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιορευστά; Με τις ήδη αδειοδοτημένες από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση μονάδες τι θα γίνει; ( ΑΔΑ 7ΚΥΟΡ1Φ-8ΚΕ, ΒΝΘ7ΟΡ1Φ-ΣΩ7, 7ΟΓΧΟΡ1Φ-ΖΩΘ)
Το πάρκο μας είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένο (και αυτό το αναγνωρίζουν και οι δημόσιοι φορείς πχ στη μελέτη ΟΧΕ που κατατέθηκε στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας) επομένως πώς θα γίνονται ενέργειες που θα το επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο;

Προσβλέπουμε σε ειδική νομοθετική πρόβλεψη που δεν θα επιτρέπει εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ σε περιοχές ΠΠ2 που γειτνιάζουν με Εθνικό πάρκο προστατευόμενο από τις συνθήκες Ramsar και Natura. Έχουμε ήδη συντάξει και θα αποστείλουμε ερώτημα προς τα δίκτυα αυτά για το κατά πόσο η εθνική μας νομοθεσία και ο νόμος 3851/2010 περί ΑΠΕ ανταποκρίνεται στις συνθήκες αυτές και κατά πόσο περιοχές ΠΠ2 μπορούν να αντέξουν την ρύπανση που προκαλούν μονάδες ΑΠΕ.

Επίσης θέλουμε να προσθέσουμε στον δημόσιο διάλογο το γεγονός ότι για την περιοχή μας, η οποία αποτελεί υψίστης σημασίας Εθνικό Πάρκο με λιμνοθαλάσσιο και παραλιμνοθαλάσσιο περιβάλλον επιθυμούμε να γίνει στρατηγικός σχεδιασμός όσων αφορά την ύπαρξη δυνατότητας χωροθέτησης ΑΠΕ, σχεδιασμός που οφείλει να γίνει δημόσια και να συμπεριλάβει όλους τους συναρμόδιους φορείς, με προτάσεις και εμπεριστατωμένες μελέτες για την ποσότητα ρύπανσης που μπορεί να αντέξει ένα τόσο ευαίσθητο περιβάλλον. Τέλος, επιθυμούμε να προσθέσουμε στο δημόσιο διάλογο το γεγονός ότι σε γη υψηλής γεωργικής παραγωγικότητας είναι παράδοξο να επιτρέπεται εγκατάσταση μονάδας παραγωγής ΑΠΕ, διότι έτσι μειώνεται η επιφάνεια χρήσιμης γης προς αγροτική εκμετάλλευση, ενώ τέτοιες εγκαταστάσεις ΑΠΕ μπορούν κάλλιστα να γίνουν σε άλλες τοποθεσίες με διαφορετικές χρήσεις γης. Επιπρόσθετα επιθυμούμε να καθοριστούν οι προμηθευτές των πρώτων υλών βιορευστών που θα χρησιμοποιούν προς καύση οι μονάδες ΑΠΕ, διότι δεν επιθυμούμε σε καμία περίπτωση να καίγονται εισαγόμενα βιορευστά.

Εκ μέρους πρωτοβουλίας πολιτών ΛΙΜΝΟΘΑΛΛΑΖΑ

Όλγα Δασκαλη

Με το νέο διάταγμα ΟΛΟΣ ο χώρος έχει χρήση. Αυτό σημαίνει ότι αν η διατύπωση του άρθρου 16 διατηρηθεί ως έχει θα πρέπει ρητά να προσδιορίζεται χρήση γης «Ορυχεία-Λατομεία-Εξόρυξη» εντός της Περιοχής Προστασίας (ΠΠ) αλλιώς θα μπορεί να θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη χρήση γης απαγορεύεται. Μέχρι σήμερα δεν υφίστανται ως γενικές κατηγορίες χρήσεων γης η «αγροτική χρήση» και οι «Περιοχές Προστασίας» (π.χ. δάση, δασικές εκτάσεις) και έτσι δεν υπήρχαν συγκρούσεις χρήσεων γης στους χώρους αυτούς.

Επειδή το παρόν σχέδιο Π.Δ. με την παρούσα διατύπωση θέτει σε κίνδυνο την υφιστάμενη και μελλοντική νόμιμη μεταλλευτική δραστηριότητα η οποία τυγχάνει ιδιαίτερης Συνταγματικής κατοχύρωσης ως δραστηριότητα εκμετάλλευσης εθνικού πλούτου (άρθρο 18 παρ. 1 και 106 παρ. 1 Συντάγματος) επισυνάπτουμε κατωτέρω την πρότασή μας για αναδιατύπωση του άρθρου 16 «Περιοχές Προστασίας (ΠΠ)»

Περιοχές προστασίας (ΠΠ), είναι οι περιοχές-χώροι που υπάγονται σε ίδιο νομικό καθεστώς για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος ( Δάση – δασικές εκτάσεις, Αρχαιολογικοί χώροι, Ιστορικοί τόποι, Τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους – περιβάλλοντος, Ζώνη αιγιαλού- παραλίας, Ζώνη ρέματος, ποταμών- παραθαλάσσιες ή παραποτάμιες ζώνες, Γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας , Περιοχές – προστασίας βάσει των διατάξεων των Ν.1650/86 και Ν.3937/2011, Ζώνες προστασίας ορεινών όγκων κλπ.).
Ακόμη δύναται να προτείνονται και περιοχές οι οποίες απαιτείται να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας – διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου, για την εξισορρόπηση αστικών επιβαρύνσεων, σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις (ευρωπαϊκές , εθνικές) και την τεκμηρίωση του σχεδιασμού.
Α. Περιοχές Απολύτου Προστασίας (ΠΠ 1).
Στις περιοχές αυτές απαγορεύεται οιαδήποτε δόμηση και επιτρέπονται χρήσεις σύμφωνα με την κείμενη δασική και περιβαλλοντική νομοθεσία.
Β. Περιοχές Προστασίας (ΠΠ 2).
Στις περιοχές αυτές ανάλογα με τον χαρακτήρα και τον επιδιωκόμενο βαθμό προστασίας, είναι δυνατό να επιτρέπονται χρήσεις σύμφωνα με την ειδική πολεοδομική λειτουργία. Η χρήση της γενικής κατηγορίας «Ορυχεία-Λατομεία-Εξόρυξη» επιτρέπεται με τους όρους και τις προϋποθέσεις που θέτει η κείμενη νομοθεσία (περιβαλλοντική, δασική, αρχαιολογική κλπ).

Οι υποδομές μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας είναι απαραίτητες σε όλο το φάσμα των χρήσεων γης, ακόμα και στις περιοχές αποκλειστικής κατοικίας.

Συνεπώς στα άρθρα 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17 να συμπεριληφθεί η χρήση: 36.2 «Υποδομές μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και συνοδά έργα αυτών».

Τα παραπάνω είναι σύμφωνα με:
• το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΦΕΚ Α΄ 128/2008) «Η ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης και της χωρικής συνοχής. Για το σκοπό αυτόν, με το παρόν πλαίσιο, επιδιώκεται:… Η βελτίωση της πρόσβασης σε βασικά δίκτυα μεταφορών, ενέργειας και επικοινωνιών και η ανάπτυξη των σχετικών υποδομών» (άρθρο 2).
• το Άρθρο 190 του Νόμου 4001 (ΦΕΚ 179Α/22.08.2011): σύμφωνα με το οποίο «Σε όλες τις κατηγορίες χρήσεων γης, οι οποίες καθορίζονται στο π.δ. της 232/6.3.1987 (Δ’ 166) ή σε άλλα προεδρικά διατάγματα που εκδόθηκαν βάσει της παρ. 1 του άρθρου 15 του ν. 1561/1985 (Α’ 148), όπως αυτή τροποποιήθηκε από την παρ. 5 του άρθρου 13 του ν. 3212/2003 (Α’ 308) και ισχύει, ή προβλέπονται από τον χωροταξικό ή πολεοδομικό σχεδιασμό οποιουδήποτε επιπέδου, περιλαμβάνεται ως επιτρεπτή χρήση η εγκατάσταση Κέντρων Διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και των συνοδευτικών αυτών έργων και υπόγειων καλωδιακών δικτύων», (ανεξαρτήτως πληθυσμιακών κριτηρίων).

Αναφέρει: «Ακόμη δύναται να προτείνονται και περιοχές οι οποίες απαιτείται να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας – διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου, για την εξισορρόπηση αστικών επιβαρύνσεων, σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις (ευρωπαϊκές, εθνικές) και την τεκμηρίωση του σχεδιασμού».

Κρίνεται σκόπιμη η πλήρης αποσαφήνιση της διαδικασίας και του τρόπου καθορισμού της υπαγωγής μιας περιοχής σε καθεστώς προστασίας. Σημειώνεται, πως ως κατεύθυνση του χωρικού σχεδιασμού, που εισήχθη με τον Ν. 4447/2016, προωθείται η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας με την ταυτόχρονη προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και σε αυτόν τον άξονα πρέπει να κινηθεί η οποιαδήποτε νέα υπαγωγή περιοχής σε καθεστώς προστασίας.

Αναφέρεται ότι στην κατηγορία Α. «Περιοχές Απόλυτης Προστασίας» απαγορεύεται οποιαδήποτε δόμηση. Θα πρέπει να επιτρέπεται η ανάπτυξη εξορυκτικής δραστηριότητας υπό ειδικές προϋποθέσεις και αυτό να αναφέρεται ρητά.

Τέλος, οι υφιστάμενες ενεργειακές εγκαταστάσεις, Σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής και τα συνοδά τους έργα – υποδομές, που προϋπήρχαν του καθορισμού μιας Ζώνης – Περιοχής Προστασίας (ΠΠ), να εξαιρεθούν από τα όρια της Περιοχής αυτής με κατάλληλη τροποποίηση του Χωροταξικού Σχεδιασμού η των Αποφάσεων Κήρυξης των περιοχών αυτών σε Περιοχές Προστασίας (π.χ. Τοπικά Χωρικά Σχέδια του Ν. 4447/2016), ώστε, αφενός να μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους, αφετέρου να επεκτείνονται/εκσυγχρονίζονται για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Χώρας.

Προτείνεται η αναδιατύπωση των διατάξεων ως εξής:
«Περιοχές προστασίας (ΠΠ), είναι οι περιοχές-χώροι που υπάγονται σε ειδικό νομικό καθεστώς για την προστασία και διατήρηση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος ( Δάση – δασικές εκτάσεις, Αρχαιολογικοί χώροι, Ιστορικοί τόποι, Μνημεία (1), Τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους – περιβάλλοντος, Ζώνη αιγιαλού- παραλίας, όχθη των λιμνών και ποταμών, Ζώνη ρέματος, ποταμών,- παραθαλάσσιες ή παραποτάμιες ζώνες, Γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας , Περιοχές – προστασίας βάσει των διατάξεων των Ν.1650/86 και Ν.3937/2011, Ζώνες προστασίας ορεινών όγκων κλπ.).
Ακόμη δύναται να προτείνονται και περιοχές οι οποίες απαιτείται να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας – διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου, για την εξισορρόπηση αστικών επιβαρύνσεων, σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις (ευρωπαϊκές , εθνικές) και την τεκμηρίωση του σχεδιασμού.
Α. Περιοχές Απολύτου Προστασίας (ΠΠ 1).
Στις περιοχές αυτές απαγορεύεται οιαδήποτε δόμηση.
Β. Περιοχές Προστασίας (ΠΠ 2).
Στις περιοχές αυτές ανάλογα με τον χαρακτήρα και τον επιδιωκόμενο βαθμό προστασίας, είναι δυνατό να επιτρέπονται ειδικές κατηγορίες χρήσεων του άρθρου 1, εφόσον είναι σύμφωνες με τις προβλέψεις των ειδικών καθεστώτων προστασίας τους, αιτιολογούνται τεκμηριωμένα επί τη βάσει αντικειμενικών αναγκών και εγκρίνονται (2) από τις αρμόδιες υπηρεσίες διαχείρισης των περιοχών αυτών (αρχαιολογική υπηρεσία, δασική υπηρεσία, φορείς διαχείρισης, ΥΠΕΝ (3) κ.ά.).»
[Σημειώσεις:
(1) βλ. κατηγορίες ν. 3028/2002
(2) εφόσον δοθεί η σύμφωνη γνώμη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας για την δημιουργία τους (συνηθισμένη παρατήρηση για τις Περιοχές Ειδικής Προστασίας σε παλιά ΓΠΣ με αρχαιολογικούς χώρους
(3) βλ. παρ. 1 άρθρου 3 ν. 3937/2011]

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Κρίνουμε ως θετικό ότι θεσμοθετείται η χρήση Προστατευόμενων Περιοχών, που αφενός μεν, επιτρέπει την οριοθέτηση και θεσμοθέτηση προστατευόμενων περιοχών και μέσα από την πολεοδομική νομοθεσία, αφετέρου δε, επαναφέρει την περιβαλλοντική προστασία στον χωρικό σχεδιασμό. Άλλωστε και στις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 3028/2002 άρθρο 2 προβλέπεται ότι: «Η προστασία των μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων περιλαμβάνεται στους στόχους οποιουδήποτε επιπέδου χωροταξικού, αναπτυξιακού, περιβαλλοντικού και πολεοδομικού σχεδιασμού ή σχεδίων ισοδύναμου αποτελέσματος ή υποκατάστατών τους.»
Για τον ορισμό της προστατευόμενης περιοχής, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η διατύπωση του άρθρου 7γ του ν. 4447/16 για τα Τοπικά Χωρικά Σχέδια σύμφωνα με την οποία:
«γ) Περιοχές Προστασίας:
αα) Ως περιοχές προστασίας νοούνται οι περιοχές μελέτης των Τοπικών Χωρικών Σχεδίων, οι οποίες διαθέτουν ιδιαιτέρως αξιόλογα φυσικά ή πολιτιστικά στοιχεία που χρήζουν προστασίας, προβολής και ανάδειξης. Οι περιοχές αυτές οριοθετούνται και καθορίζονται για αυτές περιορισμοί ή και απαγορεύσεις στις χρήσεις γης και στη δόμηση, καθώς και στην εν γένει άσκηση δραστηριοτήτων και λειτουργιών, για λόγους προστασίας του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος και τοπίου,
ββ) Στις περιοχές αυτές εντάσσονται και εκτάσεις που υπάγονται σε ειδικά νομικά καθεστώτα προστασίας, όπως είναι ιδίως χώροι αρχαιολογικού ή ιστορικού ενδιαφέροντος, δάση και δασικές εκτάσεις, αιγιαλός και παραλία, ποταμοί-λίμνες-ρέματα, καθώς και οι περιοχές υπαγόμενες στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών του ν. 3937/2011 (Α’ 60), οι οποίες διέπονται, όσον αφορά τις χρήσεις γης και τους όρους δόμησης, από τα ειδικά καθεστώτα προστασίας τους. Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται και οι περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 56 του ν. 2637/1998 (Α’ 200), ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας.»
Για τις Περιοχές ΠΠ 1: Η απαγόρευση της δόμησης δεν σημαίνει απαλλοτρίωση ή απαξίωση, καθώς συνεχίζουν να επιτρέπονται αγροτικές χρήσεις. Ούτως ή άλλως, σε πυρήνες εθνικών δρυμών και ζώνες Α’ αρχαιολογικών χώρων, απαγορεύονται βάσει των σχετικών Π.Δ. τα δίκτυα, οι εξορύξεις και άλλες δραστηριότητες, η ενσωμάτωση των οποίων όλως εσφαλμένως ζητείται στην τρέχουσα διαβούλευση.
Για τις Περιοχές ΠΠ 2: Θεωρούμε ότι είναι υπερβολικές οι αντιδράσεις του Βιομηχανικού Κλάδου, για τον ευχέρεια περιορισμού των χρήσεων από τον μελετητή. Η διατύπωση της ΠΠ2 δίνει περισσότερη ευχέρεια σχεδιασμού και πρωτοβουλία στον μελετητή, ενώ υποστηρίζει το σκοπό των προστατευόμενων περιοχών. Αντιθέτως, οι ΠΠ2 , δεν θα πρέπει να εξομοιώνονται με ολόκληρο τον εξωαστικό χώρο ή τις αγροτικές περιοχές, όπως όλως εσφαλμένως ζητείται στην τρέχουσα διαβούλευση, καθώς αυτή η ρύθμιση θα πρέπει να εφαρμόζεται κατά περίπτωση σε αυτές τις εκτός σχεδίου εκτάσεις, με ειδικότερη διάταξη. Σε κάθε περίπτωση, όμως θα πρέπει να ενταχθεί στην πολεοδομική νομοθεσία, η αρχή, βάσει και σχετικής νομολογίας του Σ.τ.Ε., ότι η δόμηση και οι οικονομικές δραστηριότητες εκτός αγροτο-κτηνοτροφικών, σε εκτός σχεδίου εκτάσεις, είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.