Άρθρο 02 – 1. Αποκλειστική Κατοικία

Tο 2014 βγήκε ο «Νόμος Βορίδη», που καθιέρωσε φαστ τρακ διαδικασίες για την εγκατάσταση σταθμών βάσης κεραιών κινητής τηλεφωνίας. Επίσης κατήργησε και τους λίγους περιορισμούς που ίσχυαν για την προστασία της υγείας των ευαίσθητων ομάδων. Έπρεπε κατ΄ αρχάς να καταργήσετε αυτόν το νόμο. Να θεσπίσετε χαμηλότερα όρια ΗΜΑ .Να θέσετε περιορισμούς στην εγκατάσταση και αποστάσεις από ευαίσθητες ομάδες και αστικό ιστό. Το Π.Δ. αυτό αποσκοπεί στην εγκατάσταση στ. βάσ. κερ. κιν. τηλεφ σε περιοχές αποκλειστικής και αμιγούς κατοικίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρ. την ημέρα του Περιβάλλοντος είπε ότι «η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι αυτοσκοπός. Είμαστε υπόλογοι διαχειριστές των συνθηκών διαβίωσής μας». Τα παιδιά μας έφυγαν μας διώχνετε κι εμάς από ένα σπίτι που το διατηρούμε με αίμα (ΕΝΦΙΑ, ΔΗΜ. ΤΕΛΗ κλ.). Η Αμερικανική Εθνική Μελέτη (NTP του NIHEN ενέκρινε το USFDA) για τη βιολογική επίδραση της ΗΜΑ δημοσίευσε αποτελέσματα καρκινογένεσης.Ποιος θα προστατεύσει την υγεία μας. Μην το κάνουμε σαν το τσιγάρο: 40 χρόνια δοκιμής και βλέπουμε.

Πιστεύω ότι στις περιοχές με αποκλειστική χρήση την κατοικία (όπως και στις περιοχές του άρθρου 3) πρέπει να επιτρέπονται τα »ΓΡΑΦΕΙΑ» προκειμένου για την άσκηση επαγγέλματος μηχανικού, δικηγόρου, λογιστή, ιατρού κ.λ.π.

ΑΜΕΣΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ – ΝΟΜΟΥ ΒΟΡΙΔΗ.
Επανασχεδιασμός και πλήρης επανελέγχος των φακέλων όλων των υφιστάμενων κεραιών. Σας προτρέπω στον επανασχεδιασμό της διαδικασίας αδειοδότησης που θα εμπλέκει : – την συμμετοχή φορέα υγείας, λόγω επιπτώσεων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στην υγεία και την οικονομική αιμορραγία από τις καρκινογενέσεις, – την συμμετοχή της δημοτικής αρχής στην χωροθέτηση τους.
Απομάκρυνση και απαγόρευση της αδειοδότησης, τοποθέτησης και λειτουργίας κεραιών σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από σχολεία, παιδικούς σταθμούς, βρεφονηπιακούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, νοσοκομεία, σχολεία και ιδρύματα παιδιών με ειδικές ανάγκες κλπ. Ταυτόχρονα να απαγορευθεί και να ελέγχεται με σχολαστικότητα η λειτουργία Wi-Fi επομπών (routers – switches – repeaters) εντός των εν λόγω χώρων διαβίωσης / συνύπαρξης ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού.
Επανακαθορισμός και μείωση των ισχυόντων εθνικών ορίων και θέσπιση ενός ενιαίου, για κάθε πληθυσμιακή ομάδα και για οποιοδήποτε χώρο, ορίου προσαρμοσμένου σε τιμές/όρια, σύμφωνα με τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα [Βλ. Bioinitiative Report 2012, πρόταση του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου (STOA), Seletun Consensus κλπ] με γνώμονα πάντα την προστασία της υγείας των πολιτών.
Ευαισθητοποίηση του πληθυσμού.

Σε συνέχεια της προτεινόμενης εισαγωγής Ειδικής Κατηγορίας Χρήσης Κτιρίων 9.2 “Επαγγελματικές δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών ή εμπορίας αγαθών ασκούμενες αποκλειστικά μέσω διαδικτύου” (βλ.σχόλιο επί του αρθ.1), είναι αναγκαία νομίζω η ακόλουθη προσθήκη στα επιτρεπόμενα μέσα στις περιοχές αποκλειστικής (και αμιγούς) κατοικίας:

9.2 Επαγγελματικές δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών ή εμπορίας αγαθών ασκούμενες αποκλειστικά μέσω διαδικτύου, μέχρι 200 τμ. συνολικής επιφάνειας δόμησης, δίχως αποθήκευση εμπορεύσιμων αγαθών, έστω και προσωρινή.

Η κυβέρνηση πρέπει πρώτα να αναθεωρήσει το Νόμο Βορίδη που ουσιαστικά κατήργησε τους περιορισμούς για εγκατάσταση κεραιών κινητής τηλεφωνίας κοντά σε νοσοκομεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς κτλ. Πρέπει το κράτος να βάλει σε πρώτη προτεραιότητα την υγεία των πολιτών του, προστατεύοντάς τους επιτέλους από τις συνέπειες της ΗΜΑ, θεσπίζοντας χαμηλά όρια εκπομπής σε κατοικημένες περιοχές, όπως άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, π.χ. Ιταλία και Αυστρία.

Όχι μόνο πρέπει να αναθεωρηθούν τα όρια εκπομπής, ευθυγραμμιζόμενα με τα κατώτατα όρια κράτους-μέλους της Ε.Ε. (ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και οι δασμοί, σύμφωνα με την «ρήτρα του πλέον ευνοούμενου κράτους») αλλά να καταργηθεί ο νόμος Βορίδη και να απαγορεύεται η ανάρτηση κεραιών σε οικίες. Να είναι οι κεραίες αυτόνομες κατασκευές στις γειτονιές ώστε να εκτίθονται τόσο οι εταιρείες όσο και να υπενθυμίζεται στον πληθυσμό τι σημαίνει να έχουμε κινητό τηλέφωνο.

Άρθρο 2 – ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ
Ειδική χρήση (3) – εκπαίδευση: Να περιλαμβάνεται και η προσχολική εκπαίδευση.
Ειδική χρήση (5) – αθλητικές εγκαταστάσεις: Να διευκρινιστεί ότι αφορούν μόνο εγκαταστάσεις κατηγ. Α.
Να επιτρέπεται και η ειδική χρήση (35) – δεξαμενές νερού – αφαλάτωσης
Ειδική χρήση (10) – Διοίκηση τοπικής σημασίας:Να μην επιτρέπεται.

Εάν επιτραπούν οι «εγκαταστάσεις σταθμών βάσης κεραιών κινητής τηλεφωνίας» και σε περιοχές αποκλειστικής και αμιγούς κατοικίας, χωρίς να αλλάξει ο υφιστάμενος νόμος Βορίδη (ο οποίος επιτρέπει εγκαταστάσεις κεραιών δίπλα σε παιδικές χαρές, παιδικούς σταθμούς και σχολεία) θα έχει αρνητικά αποτελέσματα για την υγεία και την ποιότητα ζωής όλων μας.

Η συγκεκριμένη χρήση πρέπει να απαλειφθεί από την αποκλειστική και αμιγή κατοικία

Επειδή πρέπει να μπορούν να κατασκευάζονται έργα υποδομής σε όλες τις χρήσεις πρέπει να προστεθεί ι ειδική πρόνοια στα άρθρα 2 έως και 17 ότι : «επιτρέπεται η χρήση δημοσίων δικτύων ύδρευσης – αποχέτευσης και των αναλογούντων εγκαταστάσεών τους κατά τον Ν1337/83 και τον Ν947/1979 έστω κατ’ εξαίρεση και υπό όρους μειωμένης όχλησης.»
Ειδικότερα στο Άρθρο 13 «Εγκαταστάσεις Αστικών Υποδομών Κοινής Ωφελείας» προβλέπονται μόνο οι κατηγορίες «34» Χώροι επεξεργασίας και διάθεσης λυμάτων και «35» Δεξαμενές Νερού. Στο άρθρο αυτό πρέπει να γίνει πιο εκτεταμένη αναφορά στις εγκαταστάσεις ύδρευσης – αποχέτευσης – επαναχρησιμοποίησης που πρέπει να προστεθούν.

Προτείνεται η προσθήκη «11. Περίθαλψη:Μόνο Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης»

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να επιτρέπει ο νόμος «ρητά» πλέον και όχι «σιωπηρά» την εγκατάσταση κεραιοσυστημάτων σε πυκνο-κατοικημένες αστικές περιοχές. ΑΜΕΣΑ πρέπει να μειωθούν τα ΟΡΙΑ έκθεσης του γενικού πληθυσμού στην Ηλεκτρομαγνητική Ακτινοβολία.
Τα ισχύοντα όρια της μη‐ιονίζουσας ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας υψηλών συχνοτήτων της Ελλάδας βασίζονται στα όρια που θεσπίστηκαν το 1998 από τη Διεθνή Επιτροπή για την Προστασία από τις Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες (ICNIRP). Ορίζονται με τα άρθρα 2‐4 της υπ’ αριθ. 53571/3839 ΚΥΑ (ΦΕΚ 1105/Β/6‐9‐2000) και το άρθρο 31 § 9,10 του Νόμου 3431 (ΦΕΚ 13/Α/3‐2‐2006) και εισηγήθηκαν από την ΕΕΑΕ (Εθνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας). Ελήφθη ως οδηγός λοιπόν τα όρια της ICNIRP του 1998 τα οποία:
-«βασίζονται σε βραχυπρόθεσμες άμεσες επιπτώσεις υγείας, όπως η διέγερση των περιφερειακών νεύρων και μυών, η ηλεκτροπληξία και τα εγκαύματα από την επαφή με αγώγιμα αντικείμενα και η αύξηση της θερμοκρασίας των ιστών που προκαλεί η απορρόφηση ενέργειας κατά την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία» (ακριβής μεταφορά από τον οδηγό της ICNIRP [i]).
-αναγνωρίζουν ως μοναδική επίπτωση των ακτινοβολιών τη θέρμανση των ιστών, ενώ έχουν πια αναγνωριστεί πληθώρα άλλες επιβαρυντικές, μη θερμικές, επιδράσεις που δεν έχουν ληφθεί υπόψη, όπως: λευχαιμία, καρκίνος εγκεφάλου / μαστού / ακουστικών νεύρων, παραγωγή πρωτεϊνών του στρες, αύξηση δραστηριότητας των ελευθέρων ριζών, εκροή ασβεστίου, αύξηση διαπερατότητας αιματοεγκεφαλικού φραγμού, συντονισμός δεσμών υδρογόνου‐οξυγόνου, συσσώρευση αιμοπεταλίων, αυξημένη παραγωγή ισταμίνης κ.α.
-δεν έχουν μεταβληθεί και δεν έχουν προσαρμοσθεί στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, παρά τη ραγδαία αύξηση της ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης τα τελευταία χρόνια και τις νεότερες έρευνες που δείχνουν ότι οι παραπάνω μη θερμικοί μηχανισμοί δράσης οδηγούν μακροπρόθεσμα σε επιπτώσεις υγείας όπως: λευχαιμία, καρκίνο του μαστού, του εγκεφάλου και των ακουστικών νεύρων, Αλτσχάϊμερ, αϋπνία, σεξουαλικές δυσλειτουργίες, κατάθλιψη, αλλεργίες κ.α.
-δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη συνεχή και ταυτόχρονη έκθεση του πληθυσμού σε πολλαπλές πηγές ακτινοβολίας.
-αγνοούν τη διαφορετική απορρόφηση των ακτινοβολιών από ενήλικες και παιδιά.
-διαχωρίζουν τις ακτινοβολίες μόνο με βάση τη συχνότητα και όχι την κυματομορφή, που φαίνεται ότι αποτελεί ένα βιολογικά ισχυρό παράγοντα.
Σημειωτέον πως το μεγαλύτερο πλέον μέρος της ακτινοβολίας που δεχόμαστε οφείλεται στις νέου τύπου ασύρματες ακτινοβολίες από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τα κινητά τηλέφωνα, τις βάσεις των ασύρματων τηλεφώνων και τα ασύρματα μόντεμ, οι οποίες έχουν κυματομορφή με περιοδικούς παλμούς υψηλής έντασης.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ΤΑ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΑΥΤΑ ΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΑΚΡΩΣ ΥΨΗΛΑ και ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ το γενικό πληθυσμό από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, συνεπώς υπάρχει ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΙΩΣΗΣ και προσαρμογής τους στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.
Ενδεικτικά, υπάρχουν χώρες με όρια ΗΜΑ κάτω από 6 V/m ή 100.000 μW/m2: Βουλγαρία, Λιθουανία, Ρωσία κλπ ή πολύ μικρότερα όπως σε πόλεις π.χ. Παρίσι, Σάλτσμπουργκ κλπ. Τα σχετικά ασφαλή όρια προφύλαξης του κοινού σύμφωνα με τις εισηγήσεις των επιστημονικών οργανισμών και επιτροπών είναι να φτάσουν, στο μέλλον, στο 0,1% του σημερινού ισχύοντος ορίου.

(α) Από το πρώτο άρθρο είναι εμφανές ένα γενικότερο πρόβλημα του σχεδίου π.δ., όπως και προηγούμενων π.δ. με το ίδιο θέμα: η αδυναμία διάκρισης ανάμεσα στις «χρήσεις γης» και επιμέρους εγκαταστάσεις. Έτσι, το σχέδιο π.δ. αντιμετωπίζει την ανάγκη να προβλέψει κάθε επιμέρους εγκατάσταση που συνοδεύει (ή είναι δυνατόν να συνοδεύσει) τις γενικές χρήσεις, όπως η κατοικία. Αυτό οδηγεί σε μεγάλη περιπτωσιολογία, και ορισμένα περίεργα αποτελέσματα – π.χ., στην περίπτωση της «αποκλειστικής κατοικίας», δεν προβλέπεται η ειδική χρήση (36) των εγκαταστάσεων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας/ύδρευσης/φυσικού αερίου. Ακόμα και έτσι, δεν φαίνεται να έχουν συσχετιστεί οι επιμέρους ειδικές χρήσεις-εγκαταστάσεις με τις κατηγορίες δραστηριοτήτων που χρησιμοποιούνται στην περιβαλλοντική αδειοδότηση ή την Εθνική Ονοματολογία Οικονομικών Δραστηριοτήτων (Κ.Α.Δ. 2008) [πρβλ. Κανονισμό (ΕΚ) 1893/2006 για τη θέσπιση της στατιστικής ταξινόμησης των οικονομικών δραστηριοτήτων NACE—αναθεώρηση 2, και υ.α. 1100330/1954/ΔΜ/2008 «Καθορισμός νέας Εθνικής Ονοματολογίας Οικονομικών Δραστηριοτήτων (Κ.Α.Δ. 2008) (Β΄ 2149), όπως ισχύουν].

(β) Για ουσιαστικούς και νομικούς λόγους, ένα παρόμοιο νομοθέτημα έπρεπε να είχε βασιστεί σε κατάλληλη μελέτη (στρατηγική ή άλλη), η οποία θα τεκμηρίωνε αν κάποιες χρήσεις πρέπει να απομακρυνθούν από κάποιες άλλες. Το σχέδιο π.δ. – όπως ακριβώς και τα προηγούμενα νομοθετήματα με το ίδιο θέμα – ευνοεί ή αποθαρρύνει χρήσεις με ελάχιστη ή ανύπαρκτη τεκμηρίωση. Ιδανικά, η μελέτη αυτή θα επέτρεπε να εξεταστούν και άλλες παράμετροι, όπως η κοινωνική συνοχή, η κλιματική αλλαγή, η επάρκεια του αστικού πρασίνου, η κλιματική αλλαγή, ο θόρυβος, η ετοιμότητα για φυσικές καταστροφές. Δυστυχώς, όπως και στα προηγούμενα νομοθετήματα, η διάρθρωση των γενικών και ειδικών χρήσεων φαίνεται να έχει γίνει εμπειρικά, με μερικά απρόσμενα και δυσεξήγητα αποτελέσματα: π.χ., τα πλυντήρια-λιπαντήρια αυτοκινήτων (19) επιτρέπονται στην «γενική κατοικία» και τον «τουρισμό-αναψυχή», αλλά όχι στο «πολεοδομικό κέντρο», ενώ η εκπαίδευση (3) και οι πολιτιστικές εγκαταστάσεις (7) δεν φαίνεται να επιτρέπονται στην γενική χρήση του «τουρισμού-αναψυχής».

(γ) Σε κάθε περίπτωση, είναι θετική η πρόβλεψη της ειδικής χρήσης (32) (πράσινα σημεία) στην γενική χρήση της «αποκλειστικής κατοικίας», η οποία άλλωστε επιβάλλεται και από την αρχή της εγγύτητας (άρθρο 16 ν. 4042/2012). Ωστόσο, σύμφωνα με την ίδια λογική, θα μπορούσαν να επιτραπούν και οι αστικοί κήποι (40). Επίσης, στην λογική της προσαρμογής της κλιματικής αλλαγής (και μολονότι το θέμα διέπεται εν μέρει από ειδικές διατάξεις, π.χ. 14 παρ. 3 ν. 3468/2006, για τα φωτοβολταϊκά σε κτιριακές εγκαταστάσεις), θα μπορούσε να ισχύσει το ίδιο για εγκαταστάσεις ΑΠΕ που χρησιμεύουν αποκλειστικά για αυτοπαραγωγή. Υπενθυμίζεται και η πρόσφατη ακύρωση της «παράλειψης έκδοσης της προβλεπόμενης από το άρθρο 4 του ν. 4203/2013 απόφασης του Υπουργού …για την κατάρτιση Ειδικού Προγράμματος Ανάπτυξης μικρών ανεμογεννητριών» (ΣΤΕ 303/2017 7μ.).

(δ) Θα πρέπει να προβλεφτεί και μία ειδική χρήση παρόμοια με την γενική χρήση του άρθρου 8 (ελεύθεροι χώροι – αστικό πράσινο), η οποία θα συνενώνει όλους εκείνους τους χώρους που απαιτεί μία ανοιχτή, βιώσιμη, και προσπελάσιμη σε όλους πόλη: πεζοδρόμια, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους, ελεύθερους μικρο-χώρους, πλατείες κοκ.. Η ειδική αυτή η χρήση θα πρέπει να προστεθεί σε όλες τις γενικές χρήσεις, εκτός από αυτές του άρθρου 8 (ελεύθεροι χώροι) και 16 (περιοχές προστασίας). Περαιτέρω, θα πρέπει να προβλεφτεί ότι η κατάργηση της χρήσης αυτής (χωρίς άμεση αντικατάστασή της) απαγορεύεται (κατ’ αναλογία με το άρθρο 18 παρ. 2 του σχεδίου π.δ., για τις κεραίες). Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο θα απεικονιζόταν η πραγματικότητα της πόλης, αλλά και θα περιοριζόταν το φαινόμενο διάφορων υποβαθμισμένων γειτονιών, όπου οι ελάχιστοι αναγκαίοι χώροι για τους πεζούς και τους περιπατητές είναι ανύπαρκτοι.

(ε) Υπάρχει μία εσφαλμένη αναφορά στο προοίμιο του άρθρου 1 («Ν. 1923»). Μάλλον πρόκειται για το ν.δ. της 17.7/16.8.1923 (Α’ 228).

Οι σχετικές εγκρίσεις για αποκατάσταση αστέγων (σεισμοπλήκτων, προσφύγων, πυρόπληκτων κ.α) περιλαμβάνονται στα αναφερόμενα στο άρθρο ειδικά διατάγματα;
Στις αναφερόμενες εγκαταστάσεις κεραιών θα πρέπει ταυτόχρονα με το επιτρεπτό της χρήσης να καθοριστούν περιορισμοί στον αριθμό και τη θέση σε περιοχές κατοικίας.

Εκ μέρους του ΟΤΕ, σας υποβάλλουμε τις παρατηρήσεις μας όσον αφορά στο:
Άρθρο 2 Αποκλειστική κατοικία, σελ.4
Οι Εγκαταστάσεις σταθμών βάσης κεραιών είναι συνήθως σταθερής ή/και κινητής τηλεφωνίας. Συνεπώς, προτείνεται η ακόλουθη διατύπωση, σύμφωνα με την τροποποίηση του άρθρου 1:
«38. Εγκαταστάσεις σταθμών βάσης κεραιών τηλεπικοινωνιών»

Η θέσπιση της κατηγορίας της «αποκλειστικής κατοικίας» κρίνεται ως άστοχη, διότι οι δυνητικοί κάτοικοι των εν λόγω περιοχών δε θα είναι σε θέση να εξυπηρετούνται επαρκώς για την κάλυψη των αναγκών τους σε σχέση με την προμήθεια αγαθών, δεδομένου ότι δεν επιτρέπονται οι χρήσεις εμπορικών καταστημάτων. Το γεγονός αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την εγκατάστασή τους και θα έχει ως αποτέλεσμα την απαξίωση του συνόλου των περιοχών που θα ενταχθούν σ’αυτήν την κατηγορία.

Από τη στιγμή που γίνεται μια διάκριση στη χρήση της κατοικίας (αποκλειστική, αμιγής και γενική) η αποκλειστική, εφόσον εκφράζει την κατοικία και μόνον θα πρέπει να έχει και τα εμπορικά καταστήματα που εξυπηρετούν τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής (τουλάχιστον πρατήρια άρτου και γάλακτος, φαρμακεία και ψιλικά)

Γενικά η χρήση αποκλειστικής κατοικίας εντός Δήμων που αποτελούν κέντρο πολεοδομικού συγκροτήματος δεν έχει εφαρμογή.

για το ΤΜΗΜΑ ΑΣΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ του ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Οι υποδομές μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας είναι απαραίτητες σε όλο το φάσμα των χρήσεων γης, ακόμα και στις περιοχές αποκλειστικής κατοικίας.

Συνεπώς στα άρθρα 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17 να συμπεριληφθεί η χρήση: 36.2 «Υποδομές μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και συνοδά έργα αυτών».

Τα παραπάνω είναι σύμφωνα με:
• το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΦΕΚ Α΄ 128/2008) «Η ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης και της χωρικής συνοχής. Για το σκοπό αυτόν, με το παρόν πλαίσιο, επιδιώκεται:… Η βελτίωση της πρόσβασης σε βασικά δίκτυα μεταφορών, ενέργειας και επικοινωνιών και η ανάπτυξη των σχετικών υποδομών» (άρθρο 2).
• το Άρθρο 190 του Νόμου 4001 (ΦΕΚ 179Α/22.08.2011): σύμφωνα με το οποίο «Σε όλες τις κατηγορίες χρήσεων γης, οι οποίες καθορίζονται στο π.δ. της 232/6.3.1987 (Δ’ 166) ή σε άλλα προεδρικά διατάγματα που εκδόθηκαν βάσει της παρ. 1 του άρθρου 15 του ν. 1561/1985 (Α’ 148), όπως αυτή τροποποιήθηκε από την παρ. 5 του άρθρου 13 του ν. 3212/2003 (Α’ 308) και ισχύει, ή προβλέπονται από τον χωροταξικό ή πολεοδομικό σχεδιασμό οποιουδήποτε επιπέδου, περιλαμβάνεται ως επιτρεπτή χρήση η εγκατάσταση Κέντρων Διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και των συνοδευτικών αυτών έργων και υπόγειων καλωδιακών δικτύων», (ανεξαρτήτως πληθυσμιακών κριτηρίων).

Προτείνεται να επιτραπούν ήπιες χρήσεις παιδικής αναψυχής, με την προσθήκη του παρακάτω εδαφίου:
(51) Xώροι ήπιας παιδικής αναψυχής (υπαίθριοι και μη)

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 1 – Βλ. αντίστοιχο σχόλιο στο άρθρο αυτό:

Οι δραστηριότητες που σχετίζονται με την παιδική αναψυχή γνωρίζουν μεγάλη άνθιση τα τελευταία χρόνια και αποτελούν μία από τις κατηγορίες χρήσεων που εξελίσσονται συνεχώς. Το προτεινόμενο σχέδιο προβλέπει μόνο τη λειτουργία «λούνα παρκ» (κατεξοχήν χώρων παιδικής αναψυχής), συνδέοντάς τη λειτουργικά στην ίδια ειδική χρήση με τα θεματικά πάρκα. Ωστόσο, τα τελευταία αποτελούν κατά τη νομοθεσία εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής και δεν σχετίζονται ούτε πολεοδομικά ούτε λειτουργικά με την παιδική αναψυχή, η οποία, λόγω της μεγάλης ποικιλίας δραστηριοτήτων, μπορεί να είναι πολύ ηπιότερη.
Προτείνεται αφενός η αναδιατύπωση των κατηγοριών ειδικών χρήσεων γης με α.α. 50 και 51, αφετέρου ο διαχωρισμός της παιδικής αναψυχής σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με την ένταση και την πολεοδομική λειτουργία τους.
Με τον τρόπο αυτό και με την εξειδίκευση που θα ακολουθήσει με την προβλεπόμενη στο ίδιο άρθρο υπουργική απόφαση, μπορεί να ξεκινήσει πλέον η θεσμοθέτηση διαδικασιών αδειοδότησης τέτοιων χρήσεων, η οποία σήμερα είναι εξαιρετικά ελλιπής, καθιστώντας τη λειτουργία τους ιδιαίτερα προβληματική – αν όχι και επικίνδυνη.

Δεν γίνεται αντιληπτή η ανάγκη θεσμοθέτησης της συγκεκριμένης γενικής κατηγορίας χρήσεων γης, δηλαδή της κατηγορίας της αποκλειστικής κατοικίας, ελλείψει και της αιτιολογικής έκθεσης, όπου ενδεχομένως θα μπορούσε να τεκμηριωθεί τέτοια ανάγκη.
Υπάρχουν άραγε περιοχές/ οικισμοί, πέραν αυτών που χαρακτηρίζονται ως αμιγούς κατοικίας (άρθρο 3 του υπό διαβούλευση Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος) και των οικισμών με πληθυσμό μικρότερο από 2.000 κατοίκους (άρθρο 17 του ίδιου), για τις/ους οποίες/ους προκύπτει η ανάγκη προσθήκης της συγκεκριμένης γενικής κατηγορίας; Και, το σημαντικότερο, θα μπορούσαν στη σύγχρονη εποχή να λειτουργούν αυτοεξυπηρετούμενοι, μόνο με τη λειτουργία δημοτικών αγορών;
Ανθή Τσακιροπούλου
Τοπογράφος Μηχανικός, ΑΠΘ

Δεν γίνεται αντιληπτός ο λόγος δημιουργίας άλλης μιας χρήσης κατοικίας. Η αμιγής κατοικία είχε ήδη παρουσιάσει προβλήματα, καθώς δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τις άλλες απαραίτητες για την καθημερινότητα των ανθρώπων ειδικές κατηγορίες χρήσεων κτηρίων. Αν παρά ταύτα το υπουργείο κρίνει ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί θα πρέπει να προστεθούν σε αυτή:

* οι ΑΠΕ (εφόσον προσπαθούμε να οδηγηθούμε σε κτήρια μηδενικής κατανάλωσης),
*οι λαχανόκηποι
*οι ενοικιαζόμενες επιπλωμένες κατοικίες
*στην εκπαίδευση να προστεθούν και τα κέντρα μελέτης, τα φροντιστήρια, η προσχολική εκπαίδευση και οι μονάδες φύλαξης παιδιών.
*τα γραφεία ιατρού, δικηγόρου, μηχανικού σε τμήμα της κατοικίας τους
*οι εγκαταστάσεις διανομής ηλ. ενέργειας, ύδρευσης και φυσικού αερίου
*οι χώροι παιδικής αναψυχής, υπαίθριοι και μη

Τέλος να αφαιρεθούν οι εγκαταστάσεις σταθμών βάσης κεραιών κινητής τηλεφωνίας, καθώς έχει αποδειχθεί από διάφορες μελέτες ότι είναι καρκινογόνα και γενικά βλαβερή για την υγεία των ανθρώπων η έκθεση σε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

Ιωάννα Μαϊστρέλλη
Πολιτικός Μηχανικός