1. Αποφάσεις συναίνεσης διενεργείας ερευνητικών εργασιών επί δημοσίων εκτάσεων που έχουν εκδοθεί στο πλαίσιο του άρθρου 10 του ν.669/1977 (Α’241) εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι τη συμπλήρωση δύο ετών από την έκδοσή τους.
Αντίστοιχα, ερευνητικές εργασίες επί δημοτικών και ιδιωτικών εκτάσεων που έχουν ξεκινήσει πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος, εξακολουθούν μέχρι τη συμπλήρωση δύο ετών από την έναρξή τους.
2. Εκκρεμεί αιτήσεις για τη χορήγηση συναίνεσης διενέργειας ερευνητικών εργασιών επί δημοσίων και δημοτικών εκτάσεων, εξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230). Απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέτασή τους είναι η καταβολή του προβλεπόμενου στην παράγραφο 2 του άρθρου 59 του ν.4442/2016 (Α’230) παραβόλου, εντός τριών μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος. Σε περίπτωση μη καταβολής του παραβόλου, η σχετική αίτηση απορρίπτεται με αιτιολογημένη απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας.
Αντίστοιχα, ερευνητικές εργασίες επί ιδιωτικών εκτάσεων που δεν έχουν ξεκινήσει κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, διενεργούνται κατόπιν γνωστοποίησης, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 50 του ν.4442/2016 (Α’230).
3. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργείται η άδεια εκμετάλλευσης λατομείων και η σύμβαση μίσθωσης σε δημόσιες και δημοτικές εκτάσεις επέχει εφεξής θέση έγκρισης εκμετάλλευσης κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στα άρθρα 53 και 54 του ν.4442/2016 (Α’230).
4. Μισθώσεις λατομείων βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και φυσικών λίθων που έχουν συναφθεί ή παραταθεί μονομερώς σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 18 του ν.669/1977 (Α’241) και στα πλαίσια ισχυουσών αδειών εκμετάλλευσης μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση είκοσι ετών από την αρχική μίσθωση.
Οι ανωτέρω συμβάσεις που έχουν παραταθεί σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 18 του ν.669/1977 (Α’241) μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση σαράντα ετών από την αρχική μίσθωση.
Μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα σαράντα έτη σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 183 του ν.4001/2011 (Α’179), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του ν.4203/2013 (Α’235) και 22 του ν.4351/2015 (Α΄165) μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την αρχική μίσθωση.
5. Μισθώσεις λατομείων αδρανών υλικών που έχουν συναφθεί είτε επί δημοσίων εκτάσεων, είτε στα πλαίσια ισχυουσών αδειών εκμετάλλευσης, επί δημοτικών ή ιδιωτικών εκτάσεων, μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση είκοσι ετών από την αρχική μίσθωση.
Μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα είκοσι έτη είτε σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 του ν.1428/1984 (Α’43), είτε σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 183 του ν.4001/2011 (Α’179), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του ν.4203/2013 (Α’235) και 22 του ν.4351/2015 (Α΄165), μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση σαράντα ετών από την αρχική μίσθωση.
6.Ειδικά για τα ιδιωτικά λατομεία όλων των κατηγοριών λατομικών ορυκτών, όπου ο φορέας εκμετάλλευσης είναι διαφορετικός από τον ιδιοκτήτη του εδάφους, η παράταση της διάρκειας ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης πέραν των 40 ετών και εφόσον η αρχική σύμβαση έχει συναφθεί πριν την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να γίνει μονομερώς από τον μισθωτή αλλά απαιτείται η σύναψη νέας σύμβασης για την πρώτη δεκαετή παράταση.
7. Για όσες δραστηριότητες εμπίπτουν εφεξής στο καθεστώς γνωστοποίησης και για τις οποίες υφίσταται άδεια εκμετάλλευσης σε ισχύ, οι φορείς της οικονομικής δραστηριότητας υποχρεούνται σε γνωστοποίηση σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 6 του ν.4442/2016 (Α’230).
8. Εκκρεμείς αιτήσεις για την έκδοση άδειας εκμετάλλευσης λατομικών ορυκτών επί δημοσίων και δημοτικών εκτάσεων, εξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230), εφόσον δεν έχει συναφθεί σχετική σύμβαση μίσθωσης. Στην περίπτωση που έχει συναφθεί σύμβαση μίσθωσης, η σύμβαση αυτή επέχει θέση έγκρισης εκμετάλλευσης σύμφωνα με τα άρθρα 53 και 55 του ν.4442/2016 (Α’230), εφόσον πληροί τις σχετικές προϋποθέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση τροποποιείται ή λύεται η σύμβαση κατόπιν απόφασης της αρμόδιας υπηρεσίας, εντός έξι μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος.
9. Εκκρεμείς αιτήσεις για την έκδοση άδειας εκμετάλλευσης λατομικών ορυκτών επί ιδιωτικών εκτάσεων, εξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230). Εφόσον έχει ήδη εγκριθεί η τεχνική μελέτη εκμετάλλευσης και το αίτημα αφορά αρχική άδεια ή επέκταση ήδη υφιστάμενης άδειας εκμετάλλευσης θα πρέπει πριν τη γνωστοποίηση να υποβληθούν από τον ενδιαφερόμενο στην αρμόδια για την έγκριση της τεχνικής μελέτης υπηρεσία, απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων καθώς και τα συμπληρωματικά δικαιολογητικά (τίτλοι ιδιοκτησίας), σύμφωνα με την παράγραφο 6β του άρθρου 52 του ν.4442/2016 (Α’230) προκειμένου να επικαιροποιηθεί η σχετική έγκριση.
10. Εκκρεμείς αιτήσεις για την έκδοση άδειας εκμετάλλευσης λατομικών ορυκτών στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου της πρώτης παραγράφου του άρθρου 62 του ν.998/1979 (Α’289), όπως ισχύει, για τις οποίες το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν έχει επιλυθεί οριστικά στο πλαίσιο του άρθρου 10 του ν. 3208/2003 (Α’ 303), εξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230).
11. Εκκρεμείς αιτήσεις για παράταση άδειας εκμετάλλευσης λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων, επί δημόσιων και δημοτικών εκτάσεων, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 7 του ν.2702/1999 (Α’70), εξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230), εφόσον δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις της παραγράφου 4. Οι αιτήσεις αυτές απορρίπτονται, εάν εντός ενός έτους από την έναρξη ισχύος του παρόντος δεν έχει συναφθεί η σχετική παράταση της σύμβασης μίσθωσης.
Στην περίπτωση που οι εκκρεμείς αιτήσεις αφορούν ιδιωτικές εκτάσεις, δεν εξετάζονται περαιτέρω εφαρμοζόμενης αναλογικά της παραγράφου 7.
12. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος η άδεια εγκατάστασης για τις Η/Μ εγκαταστάσεις επεξεργασίας των εξορυσσομένων ορυκτών, οι οποίες βρίσκονται εντός λατομικών χώρων καταργείται ως διακριτή άδεια και ενσωματώνεται στην έγκριση της Τεχνικής Μελέτης του άρθρου 4 του Κ.Μ.Λ.Ε. Εκκρεμείς αιτήσεις εξετάζονται ως αιτήματα τροποποίησης της εγκεκριμένης Τεχνικής Μελέτης.
13. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος η άδεια λειτουργίας για τις Η/Μ εγκαταστάσεις επεξεργασίας των εξορυσσομένων ορυκτών, οι οποίες βρίσκονται εντός λατομικών χώρων, καταργείται και η λειτουργία τους υπόκειται σε καθεστώς γνωστοποίησης. Εκκρεμείς αιτήσεις δεν εξετάζονται περαιτέρω εφαρμοζόμενης αναλογικά της παραγράφου 2 του άρθρου 57 του ν.4442/2016 (Α’230).
14. Υφιστάμενες άδειες εγκατάστασης και λειτουργίας Η/Μ εγκαταστάσεων, εντός λατομικών χώρων, εξακολουθούν να ισχύουν έως τη λήξη τους. Σε περίπτωση τροποποίησης ή ανανέωσης αυτών εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230).
15.Λατομεία λειτουργούντα κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος με άδεια εκμετάλλευσης αποκλειστικώς μαρμαρόσκονης ή μαρμαροψηφίδας, η οποία εκδόθηκε πριν το 2000 με τις διατάξεις του ν.669/77, υπάγονται στην κατηγορία των λατομείων αδρανών υλικών.
16. Λατομεία αδρανών υλικών που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης περιβάλλοντος, σύμφωνα με την ειδική μελέτη αποκατάστασης α) της περίπτωσης β της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του ν.2837/2000 (Α’178) ως εμπίπτοντα στις διατάξεις των παραγράφων 2, 3 και 4 του άρθρου 20 του ν.2115/1993 (Α’15), β) της περίπτωσης των διατάξεων των παρ. 5 και 8 του άρθρου 20 του ν. 2115/1993 και γ) της παραγράφου 3 του άρθρου 183 του ν.4001/2011 (Α’179) όπως αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 17 άρθρου 17 του ν.4203/2013 (Α’235) και το άρθρο 22 του ν.4351/2015 (Α΄165), παύουν οριστικά τη λειτουργία τους μετά το πέρας του οριζόμενου από την ειδική μελέτη χρόνου, εντός του οποίου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η αποκατάσταση.
17. Σε περιπτώσεις λατομείων που εντάχθηκαν σε λατομικές περιοχές πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος και αδειοδoτήθηκαν μόνο για τμήμα του ενιαίου χωροθετηθέντος λατομικού χώρου, η εκμίσθωση του υπολοίπου τμήματος του ίδιου χωροθετηθέντος χώρου στους εκμεταλλευτές των λατομείων αυτών γίνεται ως εξής:
α. Με απευθείας σύμβαση προκειμένου για δημόσιες εκτάσεις.
β. Προκειμένου για δημοτικές εκτάσεις σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις των σχετικών κανονιστικών διατάξεων, όπως ισχύουν.
γ. Η διάρκεια της μίσθωσης των λατομείων των ως άνω περιπτώσεων α’ και β’ δεν μπορεί να υπερβαίνει αυτήν του υφισταμένου ήδη αδειοδοτηθέντος λατομείου και, για τις τυχόν παρατάσεις, εφαρμόζονται αναλόγως οι σχετικές διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230).
18. Σε περιπτώσεις τυχόν μεταβολής της χρήσης γης, με πολεοδομικές, χωροταξικές ή άλλες διατάξεις, σε περιοχές που λειτουργούν νομίμως λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων, τα λατομεία αυτά εξακολουθούν να λειτουργούν εντός των ορίων της αδείας εκμετάλλευσης, και η παράταση της λειτουργίας τους διέπεται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου και του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’ 230).
19. Πάγια ή αναλογικά μισθώματα που έχουν καθορισθεί κατά τρόπο διαφορετικό από τα οριζόμενα στην παράγραφο 4 του άρθρου 3 με συμβάσεις μίσθωσης που έχουν συναφθεί πριν την έναρξη εφαρμογής του παρόντος, εξακολουθούν να καταβάλλονται όπως προβλέπεται στις υπόψη συμβάσεις μέχρι τη λήξη της ισχύος τους και σε κάθε περίπτωση όχιαργότερα από την 31-12-2020.
20. Εντός ενός (1) έτους από την έναρξη ισχύος του παρόντος ο οικείος κάθε φορά Περιφερειάρχης υποχρεούται να εκδώσει τη διαπιστωτική απόφαση ελευθέρωσης του χώρου, που προβλέπεται στην παρ. 7 του άρθρου 22 του παρόντος, για όλες τις άδειες μεταλλευτικών ερευνών που θα έχουν λήξει κατά το χρόνο έναρξης ισχύος του παρόντος.
21. Μέχρι την έκδοση των κανονιστικών πράξεων που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου, για τα ρυθμιζόμενα από τις κανονιστικές αυτές πράξεις ζητήματα εφαρμόζονται οι προϊσχύουσες σχετικές διατάξεις, εφόσον δεν αντίκεινται στις διατάξεις του παρόντος.
22. Όταν γενικοί ή ειδικοί νόμοι παραπέμπουν σε διατάξεις που καταργούνται από τον παρόντα νόμο, αντί των καταργουμένων, εφαρμόζονται οι αντίστοιχες διατάξεις του παρόντος.
α) Παράγραφος 4
Στην παράγραφο 4 γίνεται πρόβλεψη για τις μισθώσεις λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων που έχουν υπερβεί τη 40ετία μίσθωσης, σύμφωνα με τις παραγρ. 1 και 2 του άρθρου 183 του ν. 4001/2011 (Α’ 179) όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του ν. 4203/2013 (Α’ 235) και 22 του νόμου 4351/2015 (Α’ 165).
Η θέση μας είναι ότι πρέπει να ισχύσουν τα αναφερόμενα στο άρθρο 3 παραγρ. 3 και συγκεκριμένα:
«Η προτεινόμενη ρύθμιση, που αναφέρει ότι η παράταση πέραν των 40 ετών για τα ιδιωτικά λατομεία, πρέπει να γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη της έκτασης του λατομικού χώρου μπορεί να οδηγήσει σε εκβιασμό του φορέα εκμετάλλευσης και σε αδιαφανείς χειρισμούς, αφού πλέον ρυθμίζεται από το προτεινόμενο νομοσχέδιο το πάγιο και αναλογικό μίσθωμα που φτάνει στο ανώτατο θεμιτό, όπως επίσης και οι περιβαλλοντικοί και τεχνικοί όροι λειτουργίας του λατομείου. Σε περίπτωση δε διαφωνίας εκμισθωτή και μισθωτή, ο φορέας εκμετάλλευσης οδηγείται αναίτια σε έξωση από το λατομικό χώρο, παρά το ότι έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας (μισθωτικούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς κτλ.)
Στην περίπτωση αυτή, έχουμε κατασπατάληση ορυκτών πόρων και περαιτέρω επιβάρυνση φυσικών πόρων γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο ο φορέας εκμετάλλευσης θα οδηγηθεί σε διάνοιξη νέου λατομείου για να πάρει ίδιες ποσότητες πόρων, επιβαρύνοντας το περιβάλλον.
Η αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να εγκατασταθεί και λειτουργήσει μια λατομική δραστηριότητα, είναι απ’ αρχής γνωστή στους ιδιοκτήτες και η επέκταση της δραστηριότητας μετά τα 40 χρόνια δεν δημιουργεί ουσιαστικά, νέα επιβαρυντική για την ιδιοκτησία κατάσταση. Προτείνουμε την εξής τροποποίηση-προσθήκη:
«Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος στα οποία υφίστανται ακόμα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται μονομερώς και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης.
Προϋπόθεση για την επέκταση μίσθωσης πέραν των σαράντα (40) ετών είναι η έκδοση διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια αρχή, ότι η μέχρι τότε εκμετάλλευση έχει γίνει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις και την άδεια του μισθωτή».
Όμως σε κάθε περίπτωση και για να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία υπαρχουσών λατομικών εκμεταλλεύσεων που παρατάθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 44 του νόμου 669/77 ή το άρθρο 7 παραγρ. 6 του ν. 2702/1999 (Α’ 70), προτείνουμε ως ελάχιστη πρόβλεψη μεταβατικών διατάξεων τα παρακάτω:
«Μισθώσεις λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων που συνομολογήθηκαν προ της ισχύος του ν. 669/77, ισχύουν σήμερα και έχουν παραταθεί δυνάμει του άρθρου 44 παραγρ. 1 του ν. 669/77 ή του άρθρου 7 παραγρ. 6 του ν. 2702/1999, μπορούν να παρατείνονται μονομερώς, μέχρι τη συμπλήρωση πεντηκονταετίας, που προσδιορίζεται από την έναρξη ισχύος του ν. 667/77 ή από την ημερομηνία έναρξης της πρώτης τριετίας όπως προβλέπεται από το άρθρο 44 παραγρ. 1 του ν. 669/77».
Στην ίδια παράγραφο αναφέρει ότι « μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα σαράντα έτη ……..μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την αρχική μίσθωση». Δεν διασαφηνίζεται τι καθεστώς θα ισχύει μετά την πενηνταετία.
Προτείνεται η παρακάτω διατύπωση:
«Μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα σαράντα έτη σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 183 του Ν.4001/2011 (Α’179), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του Ν. 4203/2013 (Α’ 235) και 22 του ν. 4351/2015 (Α’165) και του άρθρου 7 παραγρ. 6 του ν. 2702/1979 (Α’ 70), μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την αρχική μίσθωση κατά παρέκκλιση της παρ. 6 του παρόντος. Εάν μέχρι τη συμπλήρωση των 50 ετών τα μέρη, εν τω μεταξύ, συνάψουν συμφωνία παράτασης ή έχουν συνάψει ανανέωση μίσθωσης, ο φορέας της εκμετάλλευσης δικαιούται μετά τη λήξη αυτής, σε μονομερείς στη συνέχεια παρατάσεις (όχι μεγαλύτερες των 10 ετών) μέχρι τη συμπλήρωση των 70 ετών σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 3 παρ.3 του παρόντος»
β) Παράγραφος 6
Αναφέρεται ότι η παράταση της σύμβασης μίσθωσης πέραν των 40 ετών, εάν ο φορέας εκμετάλλευσης είναι διαφορετικός από τον ιδιοκτήτη της έκτασης του λατομικού χώρου, γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη και όχι μονομερώς.
Η διατύπωση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε εκβιασμό του φορέα εκμετάλλευσης και σε αδιαφανείς χειρισμούς, αφού πλέον ρυθμίζεται από το προτεινόμενο νομοσχέδιο το πάγιο και αναλογικό μίσθωμα που φτάνει στο ανώτατο θεμιτό, όπως επίσης και οι περιβαλλοντικοί και τεχνικοί όροι λειτουργίας του λατομείου. Σε περίπτωση δε διαφωνίας εκμισθωτή και μισθωτή, ο φορέας εκμετάλλευσης οδηγείται αναίτια σε έξωση από το λατομικό χώρο, παρά το ότι έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας (μισθωτικούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς κτλ.)
Στην περίπτωση αυτή, έχουμε κατασπατάληση ορυκτών πόρων και περαιτέρω επιβάρυνση φυσικών πόρων γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο ο φορέας εκμετάλλευσης θα οδηγηθεί σε διάνοιξη νέου λατομείου για να πάρει ίδιες ποσότητες πόρων, επιβαρύνοντας το περιβάλλον. ι
Η αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να εγκατασταθεί και λειτουργήσει μια λατομική δραστηριότητα, είναι απ’ αρχής γνωστή στους ιδιοκτήτες και η επέκταση της δραστηριότητας μετά τα 40 χρόνια δεν δημιουργεί ουσιαστικά, νέα επιβαρυντική για την ιδιοκτησία, κατάσταση. Προτείνουμε την εξής τροποποίηση-προσθήκη:
«Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος στα οποία υφίστανται ακόμα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται μονομερώς και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης.
Προϋπόθεση για την επέκταση μίσθωσης πέραν των σαράντα (40) ετών είναι η έκδοση διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια αρχή, ότι η μέχρι τότε εκμετάλλευση έχει γίνει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις και την άδεια του μισθωτή».
γ) Παράγραφος 7
Για τις υπάρχουσες άδειες εκμετάλλευσης γίνεται γνωστοποίηση. Δεν αναφέρει σε πόσο χρόνο πρέπει να υλοποιηθεί η υποχρέωση αυτή. Προτείνεται τριετής μεταβατική περίοδος.
δ ) Παράγραφος 11
Η διάταξη αυτή έχει νόημα εάν η μη παράταση σύμβασης μίσθωσης είναι με υπαιτιότητα του εκμεταλλευτή.
ε ) Παράγραφος 15
Αναφέρει ότι «λατομεία λειτουργούντα κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος με άδεια εκμετάλλευσης αποκλειστικώς μαρμαρόσκονης ή μαρμαροψηφίδας, η οποία εκδόθηκε πριν το 2000 με τις διατάξεις του ν. 669/77, υπάγονται στην κατηγορία του λατομείου αδρανών υλικών».
Δεν υπάρχουν τέτοια λατομεία πλέον. Η διατήρηση αυτής της υποτιθέμενης κατηγορίας λατομείου, δίνει νομικό κάλυμμα για παράνομη λατόμευση. Δεν θεωρούμε σωστό τα λατομεία αυτά που έχουν τέτοια άδεια να μετατραπούν σε λατομεία αδρανών υλικών, σε βάρος των λειτουργούντων λατομείων εντός λατομικών περιοχών, λατομείων που μισθώνονται μέσω διαδικασίας δημοπρασιών και έχουν όλες τις γνωστές επιβαρύνσεις. Αυτό, εκτός των άλλων, οδηγεί σε άδικη μεταχείριση του εκμεταλλευτή ενός λατομείου αδρανών εντός λατομικής περιοχής, ο οποίος μίσθωσε το λατομείο από το Ελληνικό Δημόσιο, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής του Περιφερειακού Τμήματος και τώρα με τη διάταξη αυτή, βλέπει να ανατρέπονται οι οικονομικές και επιχειρηματικές του εκτιμήσεις.
Στο τέλος της παρ. 16 του άρθρου 25 πρέπει να προστεθεί:
Τα λατομεία που υπάγονται στις παραπάνω διατάξεις της παρούσας παραγράφου που λειτουργούσαν εκτός λατομικών περιοχών δύνανται να ορισθούν ως λατομικές περιοχές εφ’ όσον υπάρχουν αποθέματα προς εξόρυξη και συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 4,5, και 6 του παρόντος.
Στην παράγραφο 4, εδάφιο α, του άρθρου 25 θα πρέπει να αποσαφηνιστεί αν η προβλεπόμενη από το νέο νόμο, μονομερής παράταση έως την συμπλήρωση είκοσι ετών από την αρχική μίσθωση θα γίνεται ανά τριετία (άρθρο 18, παρ. 1 του Ν. 669/77) ή μία και έξω, δηλαδή για όλο το υπολειπόμενο μέχρι να συμπληρωθεί η εικοσαετία χρόνο? Είναι προφανές ότι για χάριν απλοποίησης της διαδικασίας και ανακούφιση του διοικητικού βάρους η μονομερής παράταση να γίνει για το συνολικό χρόνο που υπολείπεται για να συμπληρωθούν τα είκοσι χρόνια από την αρχική σύμβαση και όχι ανά τριετία.
Άρθρο 25 παράγραφος 5
Ως γνωστόν η υποχρέωση εφοδιασμού των λατομείων αδρανών υλικών με άδεια εκμεταλλεύσεως θεσπίσθηκε το πρώτον με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν. 386/76 (ΦΕΚ 188/21-7-1976) και υπό το καθεστώς του ενλόγω νόμου η μίσθωση των δημοσίων λατομείων δεν επείχε θέση άδειας εκμεταλλεύσεως. Η υποκατάσταση της άδειας εκμεταλλεύσεως των δημοσίων λατομείων από την μίσθωση θεσμοθετήθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 9 του Ν. 1428/84 (11-4-1984). Δεδομένου μάλιστα ότι στην περίπτωση των δημοτικών ή ιδιωτικών λατομείων (αλλά και των δημοσίων λατομείων προ του Ν. 1428/84) η έναρξη ισχύος της μίσθωσης δεν ταυτίζεται με την έναρξη ισχύος της άδειας εκμετάλλευσης και εφόσον πλέον η μίσθωση επέχει θέση άδειας εκμετάλλευσης θα πρέπει οι όποιες χρονικές αναφορές να συσχετίζονται με την έναρξη ισχύος της άδειας εκμετάλλευσης και μόνο στην περίπτωση των δημοσίων λατομείων που έχουν μισθωθεί μετά τον ν. 1428/1984 να συσχετίζεται με την έναρξη ισχύος της μίσθωσης αφού αυτή πλέον επέχει και θέση άδειας εκμετάλλευσης.
Κατά συνέπεια προκειμένου να μην υπάρχουν περιθώρια για τυχόν παρερμηνείες προτείνεται η ενλόγω διάταξη να διατυπωθεί ως ακολούθως
«5. Μισθώσεις λατομείων αδρανών υλικών που έχουν συναφθεί είτε επί δημοσίων εκτάσεων και επέχουν θέση άδειας εκμετάλλευσης, είτε στα πλαίσια ισχυουσών αδειών εκμετάλλευσης, επί δημοτικών ή ιδιωτικών εκτάσεων, μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση είκοσι ετών από την αρχική άδεια εκμετάλλευσης ή την μίσθωση προκειμένου για τα δημόσια λατομεία.
Μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα είκοσι έτη από την έκδοση της αρχικής άδειας εκμετάλλευσης επί δημοτικών ή ιδιωτικών λατομείων ή της αρχικής άδειας εκμετάλλευσης ή μίσθωσης κατά περίπτωση επί δημόσιων λατομείων, είτε σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 6 και 9 του ν. 1428/1984 (Α΄43) και του άρθρου 20 του ν. 2115/1993 (Α΄15), είτε σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 183 του ν. 4001/2015 (Α΄179) όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του ν. 4203/2013 (Α΄235) και 22 του ν. 4351/2015 (Α΄165) μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως τη συμπλήρωση σαράντα ετών από την αρχική άδεια εκμεταλλεύσεως ή την μίσθωση προκειμένου για δημόσια λατομεία που μισθώθηκαν το πρώτον μετά την ισχύ του ν. 1428/1984. Για τα λατομεία της παραγράφου 4 του άρθρου 20 του ν. 2115/1193 ως ημερομηνία έναρξης της αρχικής άδειας εκμετάλλευσης θεωρείται η ημερομηνία έναρξης ισχύος του Ν. 1428/1984 (11-4-1984).
Μισθώσεις που έχουν ξεπεράσει τα σαράντα έτη από την έναρξη ισχύος της αρχικής άδειας εκμετάλλευσης στο πλαίσιο των διατάξεων του προηγούμενου εδαφίου μπορούν να παρατείνονται μονομερώς έως την συμπλήρωση πενήντα ετών από την έναρξη ισχύος της αρχικής άδειας εκμετάλλευσης.
Τα αναφερόμενα στην παρούσα παράγραφο δεν έχουν εφαρμογή για τις μισθώσεις λατομείων αδρανών υλικών που έχουν συναφθεί στο πλαίσιο των ειδικών διατάξεων του άρθρου 8 παράγραφος 2 εδάφιο γ του ν. 1428/84 όπως ισχύει,για τα οποία εξακολουθεί να εφαρμόζεται η ισχύουσα σύμβαση ως έχει»
Αρθρο 25 παράγραφος 7
Οι έχοντες εν ισχύ άδειες εκμετάλλευσης θα πρέπει να προχωρήσουν σε γνωστοποιήσεις . Δεν αναφέρεται η χρονική περίοδος στην οποία υποχρεούνται να εκπληρώσουν την υποχρέωση αυτή
Στο άρθρο 25 παραγρ. 4 γίνονται ρυθμίσεις για λατομεία βιομηχανικών δραστηριοτήτων και μαρμάρων που έχουν ξεπεράσει τα 40 έτη και συνεχίζουν να λειτουργούν βάσει σχετικών νόμων.
Δεν γίνεται όμως καμμία αναφορά σε λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων με μισθώσεις παλαιότερες του Ν. 669/77, που παρατάθηκαν βάσει του Ν.669/77 άρθρο 44 παραγρ. 1 ή βάσει του Ν2702/1999 άρθρο 7 παραγρ. 6.
Το άρθρο 44 παραγρ. 1 του νόμου 669/77 προβλέπει παράταση των πριν την ισχύ του Ν.669/77 μισθώσεων για 5 τριετίες (=15 χρόνια) με αρχή την ημερομηνία υπογραφής της αρχικής σύμβασης ή την ημερομηνία υπογραφής της τελευταίας ανανέωσης της, πριν την ημρομηνία ισχύος του Ν.669/77.
Ετσι λοιπόν καθορίστηκε σαφώς η αρχή των βάσει νόμου παρατάσεων, που ξεκίνησαν με την εφαρμογή του Ν. 669/77.
Πρόταση
Για ομαλή μετάβαση απο τους παλαιότερους νόμους στον υπό διαβούλευση νόμο πιστεύω ότι:
για τις παλαιότερες του Ν669/77 συμβάσεις μίσθωσης λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε η αρχή επιμέτρησης του συνολικού χρόνου των συμβάσεων να συμπίπτει με την αρχή που έθεσε το άρθρο 44 παραγρ. 1 του Ν669/77, ή για περισσότερη απλοποίηση, ως αρχή των συμβάσεων αυτών να ληφθεί η ημερομηνία ισχύος του Ν669/77.
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Προτείνεται:
«Λατομεία αδρανών υλικών εντός λατομικών περιοχών, τα οποία έχουν επεκταθεί σε χώρους εκτός των αδειών, υποχρεούνται στην αποκατάσταση αυτών των χώρων, εντός 3ετίας, κατόπιν έγκρισης ειδικής μελέτης αποκατάστασης»
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνονται οι παρακάτω τροποποιήσεις για την βελτίωση της κατάστασης:
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Οι διατάξεις του άρθρου 11, §13 του Σχεδίου Νόμου δίδουν την δυνατότητα επέκτασης των δημόσιων λατομείων σε όμορο χώρο για τον οποίο υφίσταται το σχετικό δικαίωμα, με επικαιροποίηση της τεχνικής μελέτης εκμετάλλευσης, ενώ στο άρθρο 12, §6, ορίζει ότι αναλογική εφαρμογή έχουν οι διατάξεις αυτές και στα λατομεία επί δημοτικών εκτάσεων. Δεν δίδει όμως ρητά την ίδια δυνατότητα και στα ιδιωτικά ιδιόκτητα λατομεία αδρανών υλικών είτε εντός λατομικών περιοχών είτε εκτός και μάλιστα αυτών που βρίσκονται σε νησιωτικές περιοχές και δεν υπάρχει η δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών.
Προτείνεται:
Να προστεθεί διάταξη είτε στο άρθρο 23 του παρόντος σχεδίου νόμου, που τροποποιεί τον ν. 442/2016 (άρθρο 54, §4) είτε στο άρθρο 25 που να αναφέρει ότι στις νησιωτικές περιοχές επιτρέπεται η επέκταση ιδιωτικών λατομείων σε όμορη έκταση, για την οποία υφίσταται το σχετικό δικαίωμα, με επικαιροποίηση της τεχνικής μελέτης εκμετάλλευσης, με τους ίδιους όρους λειτουργίας των υφιστάμενων λατομείων, κατά την διάταξη του άρθρου 11, §13 του Σχεδίου Νόμου.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνονται οι παρακάτω τροποποιήσεις για την βελτίωση της κατάστασης:
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Οι διατάξεις του άρθρου 6, §8, του Σχεδίου Νόμου αφορούν σε καθορισθείσες λατομικές περιοχές αδρανών υλικών. Υπάρχουν όμως και νομίμως λειτουργούντα λατομεία αδρανών υλικών σε νησιωτικές περιοχές είτε εντός καθορισμένων λατομικών περιοχών είτε εκτός, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών, σε τμήματα των οποίων έχουν κηρυχθεί αναδασώσεις, είτε μετά τον καθορισμό των λατομικών περιοχών είτε μετά την ίδρυση του λατομείου.
Προτείνεται:
Να προστεθεί διάταξη στο άρθρο 25 που να μην επιτρέπει την κήρυξη αναδάσωσης τμήματος ενεργοποιημένης λατομικής περιοχής ή τμήματος λειτουργούντος λατομείου, κατά την διάταξη του άρθρου 6, §8, του παρόντος Σχεδίου Νόμου.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνονται οι παρακάτω τροποποιήσεις για την βελτίωση της κατάστασης:
Ρυθμίσεις άρθρου 25, §18
Αιτιολόγηση:
Σύμφωνα με το άρθρο 25, §18 του Σχεδίου Νόμου «σε περιπτώσεις τυχόν μεταβολής της χρήσης γης με πολεοδομικές, χωροταξικές ή άλλες διατάξεις, σε περιοχές που λειτουργούν νομίμως λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων, τα λατομεία αυτά εξακολουθούν να λειτουργούν…»
Δεν δίδεται η δυνατότητα στα λατομεία αδρανών υλικών να συνεχίσουν να λειτουργούν στις νησιωτικές περιοχές, όπου δεν είναι δυνατός ο καθορισμός Λατομικών Περιοχών και τα οποία λατομεία βρίσκονται σε ήδη ανοιγμένους χώρους και εντός αυτών εξακολουθούν να υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα. Στα λατομεία αυτά σκόπιμο είναι, η λειτουργία τους να μπορεί να συνεχισθεί.
Προτείνεται:
Στα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων να παρεμβληθεί η φράση: «καθώς και στα νομίμως λειτουργούντα λατομεία αδρανών υλικών».
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνονται οι παρακάτω τροποποιήσεις για την βελτίωση της κατάστασης:
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Με το άρθρο 25, παρ. 16 του Σχεδίου Νόμου «Περί Λατομείων». «Λατομεία αδρανών υλικών, που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης, σύμφωνα με «Ειδική Μελέτη Αποκατάστασης» των περιπτώσεων α. § 1β, άρθρου 7, του Ν. 2837/2000, των περιπτώσεων των §5 και §8 του άρθρου 20, του Ν. 2115/1993 και γ. της §3, του άρθρου 183, του Ν. 4001/2011, παύουν οριστικά τη λειτουργία τους, μετά το πέρας του οριζόμενου από την Ειδική Μελέτη χρόνου, εντός του οποίου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η αποκατάσταση».
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η λειτουργία των λατομείων έχει επιτραπεί κατά παράταση του ανωτάτου χρόνου διάρκειας της άδειας εκμετάλλευσης που προβλέπεται στο νόμο.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου, κατά την ανανέωση των παρατάσεων της άδειας εκμετάλλευσης και πριν την πάροδο του μέγιστου χρόνου εκμετάλλευσης, η παράταση χορηγήθηκε υπό τον όρο της λειτουργίας επί σκοπώ αποκατάστασης και την μη περαιτέρω παράταση κατά σύντμηση του μέγιστου προβλεπόμενου νόμιμου χρόνου εκμετάλλευσης, χωρίς την επίκληση νέων λόγων απαγόρευσης της λατομίας, αλλά με διαφορετική εκτίμηση, από τη Διοίκηση, προϋφιστάμενων λόγων.
Τούτο δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στις περιπτώσεις Περιφερειακής Ενότητας (Π.Ε) επαρχίας ή νήσου, στην οποία δεν είναι δυνατός ο καθορισμός Λατομικής Περιοχής με αποτέλεσμα, εκτός των προβλημάτων «Χρηστής Διοίκησης» (η οποία συντέμνει τον αρχικά προβλεπόμενο χρόνο), να δημιουργούνται και προβλήματα εφοδιασμού της συγκεκριμένης νήσου με αδρανή, τα οποία, άλλως, εισάγονται.
Για τη θεραπεία του προβλήματος,
Προτείνεται, η προσθήκη στην §16, του άρθρου 25 (Μεταβατικές Διατάξεις του Σχεδίου Νόμου), δευτέρου εδαφίου ως εξής:
«Λατομεία βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και αδρανών υλικών, που λειτουργούν με άδεια εκμετάλλευσης, προς αποκατάσταση του λατομικού χώρου, χωρίς να έχουν εξαντλήσει την μέγιστη επιτρεπόμενη από το νόμο διάρκεια της άδειας εκμετάλλευσης και βρίσκονται σε νομό, επαρχία ή νήσο, στην οποία έχει διαπιστωθεί, ότι δεν είναι δυνατή η δημιουργία Λατομικής Περιοχής, συνεχίζουν την λειτουργία τους, τηρώντας τις λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις, μέχρι την εξάντληση του μέγιστου επιτρεπόμενου χρόνου εκμετάλλευσης, κατά την διάρκεια του οποίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και η εφαρμογή της Μελέτης Αποκατάστασης».
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνονται οι παρακάτω τροποποιήσεις για την βελτίωση της κατάστασης:
Ρυθμίσεις άρθρου 25, §16
Αιτιολόγηση:
Σύμφωνα με το άρθρο 25, §16 του Σχεδίου Νόμου, παύουν οριστικά την λειτουργία τους, λατομεία αδρανών υλικών, που έχουν ενταχθεί στο καθεστώς της Ειδικής Μελέτης Αποκατάστασης.
Όμως, λατομεία της κατηγορίας αυτής, σε νησιωτικές περιοχές, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών και τα οποία λατομεία βρίσκονται σε ήδη ανοιγμένους χώρους και εντός αυτών εξακολουθούν να υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα, σκόπιμο είναι, η λειτουργία τους να μπορεί να συνεχισθεί.
Προτείνεται:
Στο τέλος της §16, του άρθρου 25 του Σχεδίου Νόμου να προστεθεί η φράση: «…, εκτός εάν μπορούν να επαναλειτουργήσουν, ως λατομεία αδρανών υλικών, σύμφωνα με το άρθρο 10, §2 του παρόντος κι εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα».
Παρ. 2. «… η καταβολή του προβλεπόμενου στην παράγραφο 2 του άρθρου 59 του ν.4442/2016 (Α’230) παραβόλου, …» να γίνει διόρθωση ως προς το άρθρο καθώς το παράβολο ορίζεται στη παρ.2 του άρθρου 58 του ανωτέρω νόμου.
Παρ. 16. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να προστεθεί ρητή αναφορά ότι η αποκατάσταση παλαιών και ανενεργών λατομείων στα οποία είτε εκτελέστηκε πρόγραμμα αποκατάστασης βάσει των διατάξεων που αναφέρονται στην παράγραφο είτε όχι, είναι επιβεβλημένη και γίνεται πλέον αποκλειστικά βάσει των διατάξεων του άρθρου 40 του ν. 4030/2011 (Α΄249) ως ισχύει, σε συνδυασμό με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 7 του ν. 4014/2011 (Α΄209), εφόσον πρόκειται για δασική ή αναδασωτέα έκταση. Ο χρόνος αποκατάστασης των ανενεργών λατομείων που ανήκουν στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ και στα ΝΠΔΔ ορίζεται στη σύμβασης παραχώρησης του έργου αυτού.
Παρ. 19. Θα συμφωνήσω με προηγούμενους σχολιαστές καθώς δεν βλέπω και εγώ για ποιον λόγο να μην έχει άμεση εφαρμογή ο νέος τρόπος υπολογισμού των παγίων και αναλογικών μισθωμάτων και στις περιπτώσεις συμβάσεων μίσθωσης που έχουν συναφθεί πριν την εφαρμογή του παρόντος.
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Οι διατάξεις της §6, του άρθρου 7, του Ν. 669/77 και §2, του άρθρου 6, του Ν. 1428/84, που προβλέπουν υποχρέωση υποβολής αίτησης για παράταση άδειας εκμετάλλευσης, μεγάλα χρονικά διαστήματα, (διετία και μεγαλύτερη του έτους, αντίστοιχα), για την ανανέωση αδειών εκμετάλλευσης λατομείων βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και αδρανών υλικών, έχουν λειτουργήσει ως «παγίδες» για πολλούς εκμεταλλευτές, οι οποίοι έχουν χάσει τις νόμιμες προθεσμίες. Αντιθέτως η εισαγωγή διάταξης που θα επαναφέρει τις προθεσμίες υποβολής αιτήματος παράτασης αδειών και μισθώσεων, με καταβολή του αντίστοιχου χρηματικού αντισταθμίσματος, θα επιφέρει πέραν της απασχόλησης και επαναδραστηριοποίησης των λατομικών μονάδων και πρόσθετο οικονομικό όφελος για το δημόσιο.
Προτείνεται:
Η προσθήκη παραγράφου στις μεταβατικές διατάξεις του άρθ. 25, σύμφωνα με την οποία:
«Λατομεία μαρμάρων, αδρανών υλικών και βιομηχανικών ορυκτών, των οποίων η άδεια εκμετάλλευσης ή η μίσθωση έχει λήξει, μπορούν να υποβάλουν αίτηση συνοδευόμενη από όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά, για την ανανέωσή τους, εντός (1) έτους από την δημοσίευση του παρόντος και κατόπιν υποβολής χρηματικού αντισταθμίσματος (παραβόλου), ανερχόμενου στο δεκαπλάσιο του αντίστοιχου προβλεπομένου για την έκδοση απόφασης έγκρισης μίσθωσης, σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση 1264/19.1.2012 (Β΄230) όπως ισχύει».
Μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 25
Αιτιολόγηση
Στις μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 25, η δυνατότητα περαιτέρω παράτασης των Δημοσίων, Δημοτικών και Ιδιωτικών λατομείων που υπερβαίνει τα 40 έτη (§4, άρθ. 25) ή τα 30 έτη (§5, άρθ. 25), δεν φαίνεται να μπορεί να υπερβεί τα πενήντα (50) ή τα σαράντα (40) έτη αντίστοιχα.
Προτείνεται:
Υπό την προϋπόθεση να υπάρχουν απολήψιμα αποθέματα, η παράταση, στα λατομεία αυτά να μην μπορεί να υπερβεί τα εβδομήντα (70) έτη, και σε εναρμόνιση με το άρθρο 3, §3, του ίδιου Σχεδίου Νόμου.
Τούτο είναι επιβεβλημένο και από περιβαλλοντική πλευρά για να μην μένουν στον παλαιό χώρο ανεκμετάλλευτα αποθέματα, ενώ θ’ αναζητείται η διάνοιξη νέων χώρων.
Άρθρο 25. Μεταβατικές διατάξεις
Προστίθεται στο τέλος της παρ. 15, ως εξής:
Για τα λατομεία αυτά ισχύουν οι περιορισμοί και απαγορεύσεις του άρθρου 85 του Κ.Μ.Λ.Ε. σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 7.
Προστίθεται στην παρ. 16 εδάφ. β και εδάφ. γ, ως εξής:
16.β. Δημόσια και δημοτικά λατομεία αδρανών υλικών που με απόφαση Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης ή Περιφερειάρχη (π. Νομάρχη) έχουν υπαχθεί στις διατάξεις της παραγράφου 1α του Άρθρου 7 του Νόμου 2837/2000 (ΦΕΚ 178/Α΄/03.8.2000), και δεν έχουν κάνει ακόμη χρήση αυτών, χωρίς υπαιτιότητά τους, διατηρούν τα εκ της ως άνω διατάξεως δικαιώματα και μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, μέχρι την υπογραφή της συμβάσεως μίσθωσης για τον νέο λατομικό χώρο, στον οποίον θα μετεγκατασταθούν σύμφωνα με την διαδικασία της παρ. 1α του άρθρου 7 του Νόμου 2837/2000 (ΦΕΚ 178/Α΄/03.8.2000).
16.γ. Οι δημοπρασίες που έχουν διεξαχθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1α του Άρθρου 7 του Νόμου 2837/2000 (ΦΕΚ 178/Α΄/03.8.2000), ολοκληρώνονται με το προηγούμενο νομικό καθεστώς, μέχρι την υπογραφή της συμβάσεως μίσθωσης για τον νέο λατομικό χώρο.
Προσθήκη στην παράγραφο 16 του άρθρου 25:
Υπάρχουν περιπτώσεις λατομείων αδρανών υλικών που λειτουργούν εκτός λατομικών περιοχών και ενώ έχουν εκτελέσει το μεγαλύτερο μέρος των έργων αποκατάστασης αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί για λόγους ανεξάρτητους από την θέληση των επιχειρήσεων.
Παρακαλώ να εξετάσετε την περίπτωση να δοθεί σε αυτές τις επιχειρήσεις δυνατότητα ολοκλήρωσης των εργασιών αποκατάστασης όταν μάλιστα οι εργασίες αυτές είναι πολύ συγκεκριμένες και δεν επιδέχονται παρερμηνείες.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί ένα διάστημα 18 μηνών για την εκτέλεση των λατομικών εργασιών και ένα επιπλέον διάστημα 36 μηνών για εργασίες επιχωμάτωσης, φύτευσης και συντήρησης των παλαιότερων φυτειών.
Προτάσεις μας για το σχέδιο νόμου (άρθρο 25):
1)
Αιτιολόγηση
Στις μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 25, η δυνατότητα περαιτέρω παράτασης των Δημοσίων, Δημοτικών και Ιδιωτικών λατομείων που υπερβαίνει τα 40 έτη (§4, άρθ. 25) ή τα 30 έτη (§5, άρθ. 25), δεν φαίνεται να μπορεί να υπερβεί τα πενήντα (50) ή τα σαράντα (40) έτη αντίστοιχα.
Προτείνεται:
Υπό την προϋπόθεση να υπάρχουν απολήψιμα αποθέματα, η παράταση, στα λατομεία αυτά να μην μπορεί να υπερβεί τα εβδομήντα (70) έτη, και σε εναρμόνιση με το άρθρο 3, §3, του ίδιου Σχεδίου Νόμου.
Τούτο είναι επιβεβλημένο και από περιβαλλοντική πλευρά για να μην μένουν στον παλαιό χώρο ανεκμετάλλευτα αποθέματα, ενώ θ’ αναζητείται η διάνοιξη νέων χώρων.
Ειδικότερα για τη νησιωτική Ελλάδα:
Είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνονται οι παρακάτω τροποποιήσεις για την βελτίωση της κατάστασης:
2)
Ρυθμίσεις άρθρου 25, §16
Αιτιολόγηση:
Σύμφωνα με το άρθρο 25, §16 του Σχεδίου Νόμου, παύουν οριστικά την λειτουργία τους, λατομεία αδρανών υλικών, που έχουν ενταχθεί στο καθεστώς της Ειδικής Μελέτης Αποκατάστασης.
Όμως, λατομεία της κατηγορίας αυτής, σε νησιωτικές περιοχές, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών και τα οποία λατομεία βρίσκονται σε ήδη ανοιγμένους χώρους και εντός αυτών εξακολουθούν να υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα, σκόπιμο είναι, η λειτουργία τους να μπορεί να συνεχισθεί.
Προτείνεται:
Στο τέλος της §16, του άρθρου 25 του Σχεδίου Νόμου να προστεθεί η φράση: «…, εκτός εάν μπορούν να επαναλειτουργήσουν, ως λατομεία αδρανών υλικών, σύμφωνα με το άρθρο 10, §2 του παρόντος κι εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα».
3)
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Με το άρθρο 25, παρ. 16 του Σχεδίου Νόμου «Περί Λατομείων». «Λατομεία αδρανών υλικών, που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης, σύμφωνα με «Ειδική Μελέτη Αποκατάστασης» των περιπτώσεων α. § 1β, άρθρου 7, του Ν. 2837/2000, των περιπτώσεων των §5 και §8 του άρθρου 20, του Ν. 2115/1993 και γ. της §3, του άρθρου 183, του Ν. 4001/2011, παύουν οριστικά τη λειτουργία τους, μετά το πέρας του οριζόμενου από την Ειδική Μελέτη χρόνου, εντός του οποίου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η αποκατάσταση».
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η λειτουργία των λατομείων έχει επιτραπεί κατά παράταση του ανωτάτου χρόνου διάρκειας της άδειας εκμετάλλευσης που προβλέπεται στο νόμο.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου, κατά την ανανέωση των παρατάσεων της άδειας εκμετάλλευσης και πριν την πάροδο του μέγιστου χρόνου
εκμετάλλευσης, η παράταση χορηγήθηκε υπό τον όρο της λειτουργίας επί σκοπώ αποκατάστασης και την μη περαιτέρω παράταση κατά σύντμηση του μέγιστου προβλεπόμενου νόμιμου χρόνου εκμετάλλευσης, χωρίς την επίκληση νέων λόγων απαγόρευσης της λατομίας, αλλά με διαφορετική εκτίμηση, από τη Διοίκηση, προϋφιστάμενων λόγων.
Τούτο δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στις περιπτώσεις Περιφερειακής Ενότητας (Π.Ε) επαρχίας ή νήσου, στην οποία δεν είναι δυνατός ο καθορισμός Λατομικής Περιοχής με αποτέλεσμα, εκτός των προβλημάτων «Χρηστής Διοίκησης» (η οποία συντέμνει τον αρχικά προβλεπόμενο χρόνο), να δημιουργούνται και προβλήματα εφοδιασμού της συγκεκριμένης νήσου με αδρανή, τα οποία, άλλως, εισάγονται.
Για τη θεραπεία του προβλήματος,
Προτείνεται, η προσθήκη στην §16, του άρθρου 25 (Μεταβατικές Διατάξεις του Σχεδίου Νόμου), δευτέρου εδαφίου ως εξής:
«Λατομεία βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και αδρανών υλικών, που λειτουργούν με άδεια εκμετάλλευσης, προς αποκατάσταση του λατομικού χώρου, χωρίς να έχουν εξαντλήσει την μέγιστη επιτρεπόμενη από το νόμο διάρκεια της άδειας εκμετάλλευσης και βρίσκονται σε νομό, επαρχία ή νήσο, στην οποία έχει διαπιστωθεί, ότι δεν είναι δυνατή η δημιουργία Λατομικής Περιοχής, συνεχίζουν την λειτουργία τους, τηρώντας τις λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις, μέχρι την εξάντληση του μέγιστου επιτρεπόμενου χρόνου εκμετάλλευσης, κατά την διάρκεια του οποίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και η εφαρμογή της Μελέτης Αποκατάστασης».
4)
Ρυθμίσεις άρθρου 25, §18
Αιτιολόγηση:
Σύμφωνα με το άρθρο 25, §18 του Σχεδίου Νόμου «σε περιπτώσεις τυχόν μεταβολής της χρήσης γης με πολεοδομικές, χωροταξικές ή άλλες διατάξεις, σε περιοχές που λειτουργούν νομίμως λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων, τα λατομεία αυτά εξακολουθούν να λειτουργούν…»
Δεν δίδεται η δυνατότητα στα λατομεία αδρανών υλικών να συνεχίσουν να λειτουργούν στις νησιωτικές περιοχές, όπου δεν είναι δυνατός ο καθορισμός Λατομικών Περιοχών και τα οποία λατομεία βρίσκονται σε ήδη ανοιγμένους χώρους και εντός αυτών εξακολουθούν να υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα. Στα λατομεία αυτά σκόπιμο είναι, η λειτουργία τους να μπορεί να συνεχισθεί.
Προτείνεται:
Στα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων να παρεμβληθεί η φράση: «καθώς και στα νομίμως λειτουργούντα λατομεία αδρανών υλικών».
5)
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Οι διατάξεις του άρθρου 6, §8, του Σχεδίου Νόμου αφορούν σε καθορισθείσες λατομικές περιοχές αδρανών υλικών. Υπάρχουν όμως και νομίμως λειτουργούντα λατομεία αδρανών υλικών σε νησιωτικές περιοχές είτε εντός καθορισμένων λατομικών περιοχών είτε εκτός, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών, σε τμήματα των οποίων έχουν κηρυχθεί αναδασώσεις, είτε μετά τον καθορισμό των λατομικών περιοχών είτε μετά την ίδρυση του λατομείου.
Προτείνεται:
Να προστεθεί διάταξη στο άρθρο 25 που να μην επιτρέπει την κήρυξη αναδάσωσης τμήματος ενεργοποιημένης λατομικής περιοχής ή τμήματος λειτουργούντος λατομείου, κατά την διάταξη του άρθρου 6, §8, του παρόντος Σχεδίου Νόμου.
6)
Προσθήκη διάταξης στο άρθρο 25
Αιτιολόγηση:
Οι διατάξεις του άρθρου 11, §13 του Σχεδίου Νόμου δίδουν την δυνατότητα επέκτασης των δημόσιων λατομείων σε όμορο χώρο για τον οποίο υφίσταται το σχετικό δικαίωμα, με επικαιροποίηση της τεχνικής μελέτης εκμετάλλευσης, ενώ στο άρθρο 12, §6, ορίζει ότι αναλογική εφαρμογή έχουν οι διατάξεις αυτές και στα λατομεία επί δημοτικών εκτάσεων. Δεν δίδει όμως ρητά την ίδια δυνατότητα και στα ιδιωτικά ιδιόκτητα λατομεία αδρανών υλικών είτε εντός λατομικών περιοχών είτε εκτός και μάλιστα αυτών που βρίσκονται σε νησιωτικές περιοχές και δεν υπάρχει η δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών.
Προτείνεται:
Να προστεθεί διάταξη είτε στο άρθρο 23 του παρόντος σχεδίου νόμου, που τροποποιεί τον ν. 442/2016 (άρθρο 54, §4) είτε στο άρθρο 25 που να αναφέρει ότι στις νησιωτικές περιοχές επιτρέπεται η επέκταση ιδιωτικών λατομείων σε όμορη έκταση, για την οποία υφίσταται το σχετικό δικαίωμα, με επικαιροποίηση της τεχνικής μελέτης εκμετάλλευσης, με τους ίδιους όρους λειτουργίας των υφιστάμενων λατομείων, κατά την διάταξη του άρθρου 11, §13 του Σχεδίου Νόμου.
Στο αρθρο 25 παραγραφος 19 προβλεπεται ο νεος τροπος υπολογισμου των παγιων και αναλογικων μισθωματων να μην ισχυσει για τις προ του νομου μισθωσεις
Αυτο δημιουργει διαφορετικες συνθηκες ανταγωνισμου και προσαρμογης της λειτουργιας των λατομειων
Προτεινεται ο νεος τροπος υπολογισμου να ισχυσει απο 1/1/2018 για τις προ του Νομου μισθωσεις
ΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ ΕΠΕ
ΑΜΑΛΙΑΔΟΣ 12 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ : ΚΟΥΡΕΝΤΖΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ : 6944524546
Με το άρθρο 25 παρ. 16 του Σχεδίου Νόμου «Περί Λατομείων». «Λατομεία αδρανών υλικών, που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης, σύμφωνα με «Ειδική Μελέτη Αποκατάστασης» των περιπτώσεων α. § 1β άρθρου 7 του Ν. 2837/2000, των περιπτώσεων των §§ 5 και 8 του άρθρου 20 του Ν. 2115/1993 και γ. της § 3 του άρθρου 183 του Ν. 4001/2011, παύουν οριστικά τη λειτουργία τους, μετά το πέρας του οριζόμενου από την Ειδική Μελέτη χρόνου, εντός του οποίου θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η αποκατάσταση».
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η λειτουργία των λατομείων έχει επιτραπεί κατά παράταση του ανωτάτου χρόνου διάρκειας της άδειας εκμετάλλευσης που προβλέπεται στο νόμο.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου, κατά την ανανέωση των παρατάσεων της άδειας εκμετάλλευσης και πριν την πάροδο του μέγιστου χρόνου εκμετάλλευσης, η παράταση χορηγήθηκε υπό τον όρο της λειτουργίας επί σκοπώ αποκατάστασης και την μη περαιτέρω παράταση κατά σύντμηση του μέγιστου προβλεπόμενου νόμιμου χρόνου εκμετάλλευσης, χωρίς την επίκληση νέων λόγων απαγόρευσης της λατομίας, αλλά με διαφορετική εκτίμηση, από τη Διοίκηση, προϋφιστάμενων λόγων.
Τούτο δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στις περιπτώσεις Περιφερειακής Ενότητας (Π.Ε) επαρχίας ή νήσου, στην οποία δεν είναι δυνατός ο καθορισμός Λατομικής Περιοχής με αποτέλεσμα, εκτός των προβλημάτων «Χρηστής Διοίκησης» (η οποία συντέμνει τον αρχικά προβλεπόμενο χρόνο), να δημιουργούνται και προβλήματα εφοδιασμού της συγκεκριμένης νήσου με αδρανή, τα οποία, άλλως, εισάγονται.
Για τη θεραπεία του προβλήματος,
Προτείνεται, η προσθήκη στην §16 του άρθρου 25 (Μεταβατικές Διατάξεις του Σχεδίου Νόμου), δευτέρου εδαφίου ως εξής:
«Λατομεία βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και αδρανών υλικών, που λειτουργούν με άδεια εκμετάλλευσης, προς αποκατάσταση του λατομικού χώρου, χωρίς να έχουν εξαντλήσει την μέγιστη επιτρεπόμενη από το νόμο διάρκεια της άδειας εκμετάλλευσης και βρίσκονται σε νομό, επαρχία ή νήσο, στην οποία έχει διαπιστωθεί, ότι δεν είναι δυνατή η δημιουργία Λατομικής Περιοχής, συνεχίζουν την λειτουργία τους, τηρώντας τις λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις, μέχρι την εξάντληση του μέγιστου επιτρεπόμενου χρόνου εκμετάλλευσης, κατά την διάρκεια του οποίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και η εφαρμογή της Μελέτης Αποκατάστασης».
Όσον αφορά την παράγραφο 19 του άρθρου 25, δεν βλέπω για ποιον λόγο να μην έχει άμεση εφαρμογή ο προσδιορισμός των παγίων και αναλογικών μισθωμάτων στις περιπτώσεις συμβάσεων μίσθωσης που έχουν συναφθεί πριν την εφαρμογή του παρόντος νόμου.
Θεωρώ ότι ο νέος τρόπος υπολογισμού θα πρέπει να έχει άμεση εφαρμογή για όλα τα λατομεία διότι αλλιώς, δημιουργεί διαφορετικές συνθήκες λειτουργίας και ανταγωνισμού.
Μεταβατικές διατάξεις Αρ 25 παρ 15 – Λατομεία Μαρμαροψηφίδας
Για το εν λόγω θέμα της μαρμαροψηφίδας θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε αναλυτικά, όσον αφορά στο είδος και την χρήση του υλικού αυτού.
Δεν υφίσταται πουθενά ο όρος αυτός στην διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία. Πρακτικά η μαρμαροψηφιδα δεν χρησιμοποιείται σε καμία ανθρώπινη εφαρμογή . Ίσως στη δεκαετία του 1970 η μονή εφαρμογή της ήταν τα μωσαϊκά δάπεδα . Η μαρμαροψηφιδα είναι κανονικό εφεύρημα-έκτρωμα του 1986 για την δημιουργία παράνομων λατομείων αδρανών υλικών.
Η εκδοθείσα υπ` αριθ. ΙΙ-24/Φ.17.27/4229/7.4.1986 απόφαση του Υπουργού Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας (Β΄ 151/ 10.4.1986), με την οποία ορίσθηκε ότι «οι μαρμαροψηφίδες, δηλαδή λατομικό ορυκτό μη εξορυσσόμενο εις όγκους επιδεκτικούς κοπής αλλά σε ψηφίδες, υπάγεται στην κατηγορία των μαρμάρων», κρίθηκε ότι είναι μη νόμιμη σύμφωνα με την με αριθμό 1682/2000 απόφαση του ΣτΕ.
Πουθενά στη χώρα μας δεν υπάρχουν λατομεία μαρμαροψηφίδας που να καλύπτουν ανάγκες πραγματικές σε μαρμαροψηφίδα. Όλα τα λατομεια που εχουν γινει και δεν είναι πανω από 12 σε ολη την επικράτειά και έχουν δημιουργηθεί με το πρόσχημα της μαρμαροψηφίδας αλλά πωλούν στο πλείστων αδρανή υλικά . Αντιθέτως τα λατομεία αδρανών υλικών μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες σε μαρμαροψηφίδα. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 λατομεία αδρανών υλικών και είναι απόλυτα κατανοητό ότι μπορούν με επάρκεια να καλύψουν την όποια ζήτηση σε μαρμαροψηφίδα. Η «μαρμαροψηφίδα» είναι ένα υλικό, το οποίο παράγεται από οποιοδήποτε λατομείο και μπορεί να φέρει οποιονδήποτε χρωματισμό (λευκή , μαύρη, ερυθρή κτλ) και δεν αποτελεί κάποιο ειδικό και σπάνιο ορυκτό.
Το «ειδικό» αυτό υλικό «μαρμαροψηφίδα», όπως θέλουν να το αποκαλούν, είναι εκεί που μέχρι τώρα το παράγουν και αποτελεί μη αδρανές υλικό συμφωνα με τα λεγόμενα των ειδικών δηλαδή δεν χρησιμοποιείται σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο άρθρο 1 στην οδοποιία και λοιπά τεχνικά έργα αλλά καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες σε μαρμαροψηφιδα. Πως τώρα μετατρέπεται σε ένα κοινό υλικό το οποίο είναι τα αδρανή υλικά και αχρηστεύεται αυτή η τόσο μεγάλη χρησιμότητα του σε άλλες εφαρμογές ?
Με αφορμή τις προτάσεις του νομοσχεδίου (Αρθρο 25 παρ 15) , που προτείνεται την μετατροπή ενός λατομείου μαρμαροψηφίδας με λατομείο αδρανών υλικών, θέλουμε να σημειώσουμε ότι είναι κοινά αποδεκτό ότι μια άδεια λατομείου αδρανών υλικών μπορεί να αντικατασταθεί με μια όμοια, δηλαδή με άδεια αδρανών υλικών. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο ούτε και νόμιμο να αντικατασταθεί μια άδεια μαρμάρου με μια άδεια αδρανών υλικών !! Δεν μπορεί να αντικατασταθεί μια αδεια που δίδεται με απ ‘ευθείας μίσθωση με μια που δίδεται δια δημοπρασίας .
Στο παρόν νομοσχέδιο απαγορεύεται η πώληση αδρανών υλικών από τα λατομεία μαρμαροψηφίδας (άρθρο 10 παρ 2β) ενώ στην επομενη παράγραφο νο 3 αναφέρεται ρητώς ότι η μίσθωση γίνεται με την διαδικασία της δημοπρασίας . Πως γίνεται λοιπόν να αντιμετωπίζονται τόσο προνομιακά τα υπάρχοντα λατομεία μαρμαροψηφιδας ,και να τα μετατρέπουν σε αδρανών την στιγμή που σε λίγα άρθρα πριν καθορίζουν ενα σαφές και αυστηρό πλαίσιο για τα εν λόγω λατομεία ;
Δεν είναι λογικό και δίκαιο το κράτος να επιβραβεύσει την χρόνια παρανομία με αντάλλαγμα ένα νόμιμο λατομείο αδρανών υλικών. Το 1986, έτος κατά το οποίο εκδόθηκε η εν λόγω Υ.Α. βρίσκονταν σε ισχύ όλοι οι νόμοι που μέχρι σήμερα διέπουν την εκμετάλλευση όλων των ορυκτών, δηλαδή ο Ν.669/77 και ο Ν.1428/84. Με την υπ’ αριθ. ΙΙ-24/Φ,17,27/4229/7,4,1986 Υ.Α. παρακάμφθηκαν και οι δύο (2) αυτοί νόμοι και κάποιοι επιτήδειοι που δεν διέθεταν λατομείο αδρανών υλικών, διότι δεν επιθυμούσαν να εισέλθουν στο ιδιαίτερο και επίπονο καθεστώς των αδρανών υλικών, το οποίο προέβλεπε την πλειοδοτική διαδικασία για την εκμίσθωση λατομικού χώρου (η οποία σε καμία περίπτωση δεν εξασφάλιζε την μίσθωση ενός χώρου ενώ με την Υ.Α. εξασφαλιζόταν απόλυτα), τη θέσπιση των λατομικών περιοχών, την απόσταση 1.000 μέτρων από οικισμό κτλ, επέλεξαν αυτή τη λύση με αποκλειστικό και μόνο σκοπό την εξόρυξη αδρανών υλικών κάτω από παράνομες συνθήκες. Είναι αδιανόητο λοιπόν σήμερα να επιβραβευτεί αυτή η πρακτική. Στην πραξη τα λατομεία αδρανών υλικών ανέχτηκαν αυτή την παρανόμια μεχρι την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ.
Σε έναν Νομό με υφιστάμενες λατομικές ζώνες, πως είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέες, ώστε να εξυπηρετηθούν παράνομα λατομεία μαρμαροψηφίδας; Αυτό είναι άδικο και παράνομο, διότι ο εκμεταλλευτής ενός λατομείου αδρανών υλικών, όταν μίσθωσε το λατομείο από το Ελληνικό Δημόσιο για 30 χρόνια, γνώριζε ότι πλειοδοτεί για συγκεκριμένα λατομεία στον Νομό, ενώ τώρα κινδυνεύει να δει να ανατρέπονται άρδην τα οικονομικά δεδομένα.
Μεταβατικές διατάξεις Αρ 25 παρ 15 – Λατομεία Μαρμαροψηφίδας
Για το εν λόγω θέμα της μαρμαροψηφίδας θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε αναλυτικά, όσον αφορά στο είδος και την χρήση του υλικού αυτού.
Δεν υφίσταται πουθενά ο όρος αυτός στην διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία. Πρακτικά η μαρμαροψηφιδα δεν χρησιμοποιείται σε καμία ανθρώπινη εφαρμογή . Ίσως στη δεκαετία του 1970 η μονή εφαρμογή της ήταν τα μωσαϊκά δάπεδα . Η μαρμαροψηφιδα είναι κανονικό εφεύρημα-έκτρωμα του 1986 για την δημιουργία παράνομων λατομείων αδρανών υλικών.
Η εκδοθείσα υπ` αριθ. ΙΙ-24/Φ.17.27/4229/7.4.1986 απόφαση του Υπουργού Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας (Β΄ 151/ 10.4.1986), με την οποία ορίσθηκε ότι «οι μαρμαροψηφίδες, δηλαδή λατομικό ορυκτό μη εξορυσσόμενο εις όγκους επιδεκτικούς κοπής αλλά σε ψηφίδες, υπάγεται στην κατηγορία των μαρμάρων», κρίθηκε ότι είναι μη νόμιμη σύμφωνα με την με αριθμό 1682/2000 απόφαση του ΣτΕ.
Πουθενά στη χώρα μας δεν υπάρχουν λατομεία μαρμαροψηφίδας που να καλύπτουν ανάγκες πραγματικές σε μαρμαροψηφίδα. Όλα τα λατομεια που εχουν γινει και δεν είναι πανω από 15 σε ολη την επικράτειά και έχουν δημιουργηθεί με το πρόσχημα της μαρμαροψηφίδας αλλά πωλούν στο πλείστων αδρανή υλικά . Αντιθέτως τα λατομεία αδρανών υλικών μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες σε μαρμαροψηφίδα. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 λατομεία αδρανών υλικών και είναι απόλυτα κατανοητό ότι μπορούν με επάρκεια να καλύψουν την όποια ζήτηση σε μαρμαροψηφίδα. Η «μαρμαροψηφίδα» είναι ένα υλικό, το οποίο παράγεται από οποιοδήποτε λατομείο και μπορεί να φέρει οποιονδήποτε χρωματισμό (λευκή , μαύρη, ερυθρή κτλ) και δεν αποτελεί κάποιο ειδικό και σπάνιο ορυκτό.
Το «ειδικό» αυτό υλικό «μαρμαροψηφίδα», όπως θέλουν να το αποκαλούν, είναι εκεί που μέχρι τώρα το παράγουν και αποτελεί μη αδρανές υλικό συμφωνα με τα λεγόμενα των ειδικών δηλαδή δεν χρησιμοποιείται σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο άρθρο 1 στην οδοποιία και λοιπά τεχνικά έργα αλλά καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες σε μαρμαροψηφιδα. Πως τώρα μετατρέπεται σε ένα κοινό υλικό το οποίο είναι τα αδρανή υλικά και αχρηστεύεται αυτή η τόσο μεγάλη χρησιμότητα του σε άλλες εφαρμογές ?
Με αφορμή τις προτάσεις του νομοσχεδίου (Αρθρο 25 παρ 15) , που προτείνεται την μετατροπή ενός λατομείου μαρμαροψηφίδας με λατομείο αδρανών υλικών, θέλουμε να σημειώσουμε ότι είναι κοινά αποδεκτό ότι μια άδεια λατομείου αδρανών υλικών μπορεί να αντικατασταθεί με μια όμοια, δηλαδή με άδεια αδρανών υλικών. Δεν θα ήταν ούτε λογικό ούτε δίκαιο ούτε και νόμιμο να αντικατασταθεί μια άδεια μαρμάρου με μια άδεια αδρανών υλικών !! Δεν μπορεί να αντικατασταθεί μια αδεια που δίδεται με απ ‘ευθείας μίσθωση με μια που δίδεται δια δημοπρασίας .
Στο παρόν νομοσχέδιο απαγορεύεται η πώληση αδρανών υλικών από τα λατομεία μαρμαροψηφίδας (άρθρο 10 παρ 2β) ενώ στην επομενη παράγραφο νο 3 αναφέρεται ρητώς ότι η μίσθωση γίνεται με την διαδικασία της δημοπρασίας . Πως γίνεται λοιπόν να αντιμετωπίζονται τόσο προνομιακά τα υπάρχοντα λατομεία μαρμαροψηφιδας ,και να τα μετατρέπουν σε αδρανών την στιγμή που σε λίγα άρθρα πριν καθορίζουν ενα σαφές και αυστηρό πλαίσιο για τα εν λόγω λατομεία ;
Δεν είναι λογικό και δίκαιο το κράτος να επιβραβεύσει την χρόνια παρανομία με αντάλλαγμα ένα νόμιμο λατομείο αδρανών υλικών. Το 1986, έτος κατά το οποίο εκδόθηκε η εν λόγω Υ.Α. βρίσκονταν σε ισχύ όλοι οι νόμοι που μέχρι σήμερα διέπουν την εκμετάλλευση όλων των ορυκτών, δηλαδή ο Ν.669/77 και ο Ν.1428/84. Με την υπ’ αριθ. ΙΙ-24/Φ,17,27/4229/7,4,1986 Υ.Α. παρακάμφθηκαν και οι δύο (2) αυτοί νόμοι και κάποιοι επιτήδειοι που δεν διέθεταν λατομείο αδρανών υλικών, διότι δεν επιθυμούσαν να εισέλθουν στο ιδιαίτερο και επίπονο καθεστώς των αδρανών υλικών, το οποίο προέβλεπε την πλειοδοτική διαδικασία για την εκμίσθωση λατομικού χώρου (η οποία σε καμία περίπτωση δεν εξασφάλιζε την μίσθωση ενός χώρου ενώ με την Υ.Α. εξασφαλιζόταν απόλυτα), τη θέσπιση των λατομικών περιοχών, την απόσταση 1.000 μέτρων από οικισμό κτλ, επέλεξαν αυτή τη λύση με αποκλειστικό και μόνο σκοπό την εξόρυξη αδρανών υλικών κάτω από παράνομες συνθήκες. Είναι αδιανόητο λοιπόν σήμερα να επιβραβευτεί αυτή η πρακτική. Στην πραξη τα λατομεία αδρανών υλικών ανέχτηκαν αυτή την παρανόμια μεχρι την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ.
Σε έναν Νομό με υφιστάμενες λατομικές ζώνες, πως είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέες, ώστε να εξυπηρετηθούν παράνομα λατομεία μαρμαροψηφίδας ; Αυτό είναι άδικο και παράνομο, διότι ο εκμεταλλευτής ενός λατομείου αδρανών υλικών, όταν μίσθωσε το λατομείο από το Ελληνικό Δημόσιο για 30 χρόνια, γνώριζε ότι πλειοδοτεί για συγκεκριμένα λατομεία στον Νομό, ενώ τώρα κινδυνεύει να δει να ανατρέπονται άρδην τα οικονομικά δεδομένα.
Υπάρχουν λατομεία που λειτουργούν εκτός λατομικών περιοχών και χώρων συγκέντρωσης λατομείων, έχουν αποδεδειγμενα πραγματοποιήσει αποκατάσταση του μεγαλύτερου μέρους του χώρου στον οποίο γινόταν η εκμετάλλευση και είναι ακόμα υπό καθεστώς αποκατάστασης.
Προκειμένου λοιπόν να ολοκληρωθεί η αποκατάσταση ομαλά και να αποδοθεί ο χώρος αποκαταστημένος, και για να μην καταστραφεί από την διακοπή του προγράμματος αποκατάστασης το αποκατασταθέν μεγάλο μέρος του λατομικού χώρου, είναι αναγκαίο στα πλαίσια του άρθρου 24 του Συντάγματος να δοθεί ο ελάχιστος χρόνος των 18 μηνών για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης.
Θα μπορούσε λοιπόν στην παράγραφο 16, καί δή στην περίπτωση β) να γίνει μια επιπλέον προσθήκη:
πέραν της περίπτωσης των διατάξεων των παραγράφων 5 και 8 του άρθρου 20 του ν. 2115/93, θα πρέπει να συμπεριληφθούν και περιπτώσεις λατομικών επιχειρήσεων οι οποίες δεν έχουν ολοκληρώσει την αποκατάσταση για λόγους ανεξάρτητους της θελήσεώς τους, και των οποίων υπολείπεται αποδεδειγμένα μικρό ποσοστό χώρου για ολοκλήρωση της αποκατάστασης. Εφ’ όσον ολοκληρώσουν την αποκατάσταση τους εντός χρονοδιαγράμματος 18 ως 24 μηνών κατόπιν εγκρίσεως Ειδικής Μελέτης, θα δύνανται να μετεγκατασταθούν σε υπάρχουσες λατομικές ζώνες η χώρους συγκεντρώσεως ή σε ιδιωτικές λατομικές ζώνες που θα ιδρυθούν νομίμως.
Προσθήκη της παραγράφου 16β στο άρθρο 25.
«16β)Λατομικές επιχειρήσεις αδρανών υλικών της χώρας που λειτουργούν εκτός λατομικών περιοχών ή χώρων συγκέντρωσης λατομείων, και έχουν ενταχθεί σε καθεστώς αποκατάστασης α) της περίπτωσης β της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του ν. 2837/2000 ως εμπίπτοντα στις διατάξεις των παραγράφων 2,3 και 4 του άρθρου 20 του ν. 2115/93, β) της περίπτωσης των διατάξεων τν παραγράφων 5 και 8 του άρθρου 20 του ν. 2115/93, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρώσει χωρίς ευθύνη τους την αποκατάσταση, δύνανται να την ολοκληρώσουν εντός αυστηρού χρονοδιαγράμματος κατόπιν εγκρίσεως Ειδικής Μελέτης» .
Ως γνωστό αρκετές λατομικές επιχειρήσεις που λειτουργούν εκτός λατομικών περιοχών και χώρων συγκέντρωσης λατομείων, και έχουν ενταχθεί σε καθεστώς αποκατάστασης, έχουν πραγματοποιήσει αποδεδειγμένα σημαντικά έργα αποκατάστασης στο λατομικό τους χώρου.
Δεδομένου ότι τα πενταετή (3 + 2 χρόνια) χρονοδιαγράμματα των νόμων 2115/93 και 2837/2000 είχαν προσδιοριστεί κάτω από τις άριστες οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη, και δεδομένου ότι η αποκατάσταση γίνεται με αυτοχρηματοδότηση των επιχειρήσεων, από το 2008 που η αγορά αδρανών υλικών έχει χάσει το 90% του τζίρου της, τα προβλεπόμενα χρονοδιαγράμματα έχουν επιβραδυνθεί σημαντικά λόγω της κρίσης με αποτέλεσμα την μη ολοκλήρωση της αποκατάστασης.
Εκτός αυτού σε πολλές περιπτώσεις με διοικητικές πράξεις των κατά τόπους Αποκεντρωμένων Διοικήσεων διακόπηκαν σε τμήματα των λατομικών χώρων τα έργα αποκατάστασης, και οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίστηκαν μετά χρόνια με την σχετική άρση των διοικητικών πράξεων διακοπής, με αποτέλεσμα την χρονική καθυστέρηση των έργων αποκατάστασης και την μη ολοκλήρωση της.
Στο πνεύμα του άρθρου 24 του Συντάγματός μας, να ληφθεί μέριμνα να ολοκληρωθεί η αποκατάσταση και αποδοθεί ο χώρος αποκαταστημένος στην τοπική κοινωνία, και για τον πρόσθετο λόγο να μην καταστραφεί από την διακοπή του προγράμματος αποκατάστασης το αποκατασταθέν μεγάλο μέρος του λατομικού χώρου.
Συνεπώς είναι δίκαιο και για το περιβάλλον και για την διατήρηση των θέσεων εργασίας και για τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, κατόπιν εγκρίσεως Ειδικής Μελέτης.
Άρθρο 25 Μεταβατικές διατάξεις
Προτείνουμε να προστεθεί στην παρ.8
8. Εκκρεμείς αιτήσεις για την έκδοση άδειας εκμετάλλευσης λατομικών ορυκτών και λατομείων βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων επί δημοσίων και δημοτικών εκτάσεων, εξετάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Θ’ του ν.4442/2016 (Α’230), εφόσον δεν έχει συναφθεί σχετική σύμβαση μίσθωσης. Στην περίπτωση που έχει συναφθεί σύμβαση μίσθωσης, η σύμβαση αυτή επέχει θέση έγκρισης εκμετάλλευσης σύμφωνα με τα άρθρα 53 και 55 του ν.4442/2016 (Α’230), εφόσον πληροί τις σχετικές προϋποθέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση τροποποιείται ή λύεται η σύμβαση κατόπιν απόφασης της αρμόδιας υπηρεσίας, εντός έξι μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος.
ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ Α.Ε.
ΛΑΤΟΜΕΙΑ – ΑΣΦΑΛΤΙΚΑ
Σωκράτους 111 41336 Λάρισα,
Τηλ. : 2410 555790, ΦΑΧ : 2410 555853
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ
Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία (άρθρο 6 Ν.1428/84, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν.2115/93) η διάρκεια εκμετάλλευσης των λατομείων αδρανών υλικών, είναι 30 χρόνια. Με τους Νόμους 4001/2011, 4203/2013 και 4351/2015 δόθηκε η δυνατότητα παράτασης της λειτουργίας τους κατά 2+2 +2 χρόνια. Σύμφωνα με το προς διαβούλευση σχέδιο νόμου περί λατομείων, η διάρκεια εκμετάλλευσης των λατομείων αδρανών υλικών μπορεί να φθάσει μέχρι τα 40 χρόνια (Άρθρο 25 παράγραφος 5 Μεταβατικές διατάξεις)
Τα λατομεία αδρανών υλικών που βρίσκονται σε διαδικασία αποκατάστασης (έχουν συμπληρώσει την τριακονταετία, αλλά δεν πήραν τις διετείς παρατάσεις), υποχρεούνται σε 3+2 χρόνια (άρθρο 7 Ν.2837/2000), να ολοκληρώσουν την αποκατάσταση, σύμφωνα με την εγκεκριμένη Ειδική Μελέτη. Η συγκεκριμένη διάταξη του Ν.2837/2000 των λατομείων που βρίσκονται σε διαδικασία αποκατάστασης, παραμένει η ίδια και στο προς διαβούλευση σχέδιο νόμου (παράγραφος 16 Άρθρου 25 Μεταβατικές διατάξεις).
Ο ανωτέρω Νόμος 2837/2000, καθώς και το προς διαβούλευση νομοσχέδιο, δεν έλαβαν υπόψη το γεγονός ότι ο χρόνος αποκατάστασης των λατομείων αυτών συνέπεσε στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης που επηρέασε δραματικά τον κατασκευαστικό τομέα και συνεπώς και τον κύκλο εργασιών των λατομικών επιχειρήσεων αδρανών υλικών. Αν στα ανωτέρω προσθέσουμε τις ειδικές συνθήκες αποκατάστασης που αποδεδειγμένα επηρεάζουν το χρονοδιάγραμμα αυτής, όπως είναι οι έκτακτες εδαφολογικές ιδιαιτερότητες (κατολισθήσεις) και οι έκτακτες κλιματικές καταστάσεις, που καθιστούν δύσκολη την τήρηση των όρων της εγκεκριμένης Ειδικής Μελέτης και συνεπώς και του χρονοδιαγράμματος αποκατάστασης που τίθεται από αυτή, είναι δίκαιη και αυτονόητη η δυνατότητα παράτασης του χρονοδιαγράμματος ολοκλήρωσης της αποκατάστασης, στη βάση νέων Ειδικών μελετών.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, προτείνονται τα ακόλουθα:
Η παράγραφος 16 του άρθρου 25 Μεταβατικές διατάξεις του προς διαβούλευση σχεδίου νόμου, να τροποποιηθεί ως εξής:
16. Λατομεία αδρανών υλικών που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης περιβάλλοντος, σύμφωνα με την ειδική μελέτη αποκατάστασης α) της περίπτωσης 1 του άρθρου 7 του ν.2837/2000 (Α’ 178) ως εμπίπτοντα στις διατάξεις των παραγράφων 2,3 και 4 του άρθρου 20 του ν.2115/1993 (Α’ 15), β) της περίπτωσης των διατάξεων των παρ. 5 και 8 του άρθρου 20 του ν.2115/1993 και γ) της παραγράφου 3 του άρθρου 183 του ν.4001/2011 (Α’ 179) όπως αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 17 άρθρου 17 του ν.4203/2013 (Α’ 235) και το άρθρο 22 του ν.4351/2015 (Α’ 165), μπορούν να παρατείνουν τη λειτουργία τους κατά δύο επιπλέον έτη, από τα προβλεπόμενα, σύμφωνα με νέο επικαιροποιημένο χρονοδιάγραμμα αποκατάστασης και νέα ειδική μελέτη. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου έκτακτες κλιματικές συνθήκες, δημιούργησαν, μετά από βεβαίωση των αρμόδιων υπηρεσιών, σοβαρές εδαφολογικές μεταβολές που επηρέασαν τη δυνατότητα τήρησης των όρων της ειδικής μελέτης και του χρονοδιαγράμματος αποκατάστασης, παρατείνεται, ο χρόνος εκμετάλλευσης – αποκατάστασης, για όσο χρόνο προβλέψουν οι αρμόδιες υπηρεσίες και η νέα ειδική μελέτη.
Η αντιμετώπιση αυτού του θέματος, που αφορά σημαντικό αριθμό λατομικών επιχειρήσεων, θα βοηθήσει:
α) στην ολοκλήρωση της αποκατάστασης των λατομείων αδρανών υλικών
β) στην ανάδειξη του τοπικού περιβάλλοντος
γ) στην ισότιμη αντιμετώπιση όλων των ομοειδών επιχειρήσεων που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση
δ) στην αντιμετώπιση εκτάκτων κλιματικών συνθηκών που επηρεάζουν τη λειτουργία, τα χρονοδιαγράμματα και τις ειδικές μελέτες και που μέχρι σήμερα δεν προβλεπόταν από το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο
ε) στη διατήρηση πολλών θέσεων εργασίας, γεγονός σημαντικό στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε
Για την ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΕ
Με εκτίμηση
Μπεχλιβάνης Αντώνιος
τηλ.κιν.6944 363288
Λατομεία μαρμάρου ή σχιστολιθικών πλακών που λειτουργούσαν ή λειτουργούν με τις διαδικασίες του άρθρου 28 του Ν669/77 εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι τη συμπλήρωση του χρονου μίσθωσης (όχι πέραν των 70 ετών από την αρχική μίσθωση).