1. Οι εκμεταλλευτές των λατομείων οφείλουν να αποκαταστήσουν τους λατομικούς χώρους στους οποίους δραστηριοποιούνται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην εγκεκριμένη για το σκοπό αυτό μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τους περιβαλλοντικούς όρους του εκάστοτε έργου.
Η αποκατάσταση αυτή πραγματοποιείται σταδιακά εντός του χρόνου ισχύος της νόμιμης λειτουργίας. Ειδικώς, για τα λατομεία αδρανών υλικών που λειτουργούν για την εκτέλεση δημοσίων έργων της περίπτωσης γ της παρ. 2 του άρθρου 10 καθώς και τα λατομεία της παρ. 3 του άρθρου 9, η χρονική διάρκεια της αποκατάστασης καθορίζεται από τις σχετικές αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, σύμφωνα με το τρίτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 3.
2.Για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων, που απορρέουν από τις αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ), απαιτείται η κατάθεση εγγυητικής επιστολής αορίστου χρονικής ισχύος από τον ενδιαφερόμενο στην οικεία Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Το ύψος του ποσού της εγγυητικής επιστολής καθορίζεται με βάση το ποσό που αναφέρεται ως δαπάνη αποκατάστασης περιβάλλοντος στις ανωτέρω Αποφάσεις. Για τους εκμεταλλευτές λατομείων μαρμάρων και φυσικών λίθων, βιομηχανικών ορυκτών και αδρανών υλικών που έχουν καταβάλει εγγυητική επιστολή για την αποκατάσταση της έκτασης, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, έχουν εφαρμογή τα οριζόμενα στο τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 8 του άρθρου 45 του ν.998/1979 (Α’289), όπως ισχύει.
Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης του εκμεταλλευτή στις υποχρεώσεις για τις οποίες εκδόθηκε η εγγυητική επιστολή, ανεξάρτητα από τις προβλεπόμενες κυρώσεις από τις διατάξεις του παρόντος, η εγγυητική επιστολή καταπίπτει υπέρ ειδικού λογαριασμού που δημιουργείται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας υπό τη διαχείριση του Πράσινου Ταμείου. Ο λογαριασμός του προηγούμενου εδαφίου θα είναι πλήρως ανταποδοτικός και θα αφορά αποκλειστικά σε έργα αποκατάστασης λατομείων. Στην περίπτωση που η εκμετάλλευση πραγματοποιήθηκε σε εκτάσεις που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία, το ποσό αποδίδεται στις δασικές υπηρεσίες, για την αποκατάσταση του δασογενούς περιβάλλοντος.
Λύση της σύμβασης μίσθωσης των λειτουργούντων λατομείων συνεπάγεται και την κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής για την αποκατάσταση, κατά το μέρος της που αναλογεί στο μη αποκατασταθέν τμήμα.
Οι λεπτομέρειες εφαρμογής των ως άνω εδαφίων αυτής της παραγράφου, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
3. Η μη πραγματοποίηση της αποκατάστασης λατομείων όπως αυτή ορίζεται στους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, συνεπάγεται την επιβολή των κυρώσεων που προβλέπονται στις διατάξεις του ν.1650/1986 (Α’ 160) και τις λοιπές ισχύουσες διατάξεις σχετικά με την μη τήρηση περιβαλλοντικών όρων. Οι περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις για τον έλεγχο της συμμόρφωσης των λατομείων με τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους και την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία διενεργούνται από τις αρμόδιες αρχές, όπως αυτές ορίζονται, σύμφωνα με το άρθρο 20 του Ν. 4014/2011(Α΄209).
4. Η αποκατάσταση του περιβάλλοντος των λατομείων που διακόπτουν τη λειτουργία τους χωρίς υπαιτιότητα του έχοντος την εκμετάλλευσή τους, πραγματοποιείται από τον εκμεταλλευτή σύμφωνα με ειδική μελέτη, οι προδιαγραφές και το χρονοδιάγραμμα της οποίας ορίζονται στην κοινή υπουργική απόφαση υπ’ αριθμ. Δ10/Φ68/οικ.4437/1.3.2001 (Β΄244), όπως ισχύει.
Τα λατομεία του ανωτέρω εδαφίου παύουν οριστικά τη λειτουργία τους μετά το πέρας του οριζόμενου από την ειδική μελέτη χρόνου, εντός του οποίου ολοκληρώνεται η αποκατάσταση. Ο χρόνος αυτός δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τρία έτη.
5. Ο έλεγχος της αποκατάστασης γίνεται από τις αρμόδιες Διευθύνσεις Περιβάλλοντος της οικείας Περιφέρειας, εκτός των δασικών εκτάσεων, οι οποίες βάσει του ν. 998/1979 διαχειρίζονται από τις δασικές υπηρεσίες.
Η μη αποκατάσταση λατομικού χώρου, μετά το πέρας της εκμετάλλευσης, όπως αυτή ορίζεται στους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, σε εκτάσεις που προστατεύονται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, συνεπάγεται, πέραν των προβλεπομένων στην παράγραφο 3, την υποχρεωτική κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας και την επιβολή από την αρμόδια δασική αρχή των ποινών της παραγράφου 1 του άρθρου 71 του νόμου 998/1979 σε βάρος του δικαιούχου. Μη αποκατασταθείσα κατά τα ανωτέρω δασικού χαρακτήρα έκταση αποκαθίσταται από τη δασική υπηρεσία σύμφωνα με το ύψος της εγγυητικής επιστολής που καταπίπτει υπέρ ειδικού λογαριασμού που δημιουργείται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας υπό τη διαχείριση του Πράσινου Ταμείου. Οι ιδιοκτήτες ή διακάτοχοι, εάν πρόκειται για ιδιωτικές ή διακατεχόμενες δασικού χαρακτήρα εκτάσεις αντίστοιχα, υποχρεούνται να εξασφαλίζουν την ακώλυτη διακίνηση των συνεργείων, μηχανημάτων και υλικών, που χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση, και να μεριμνούν για τη διατήρηση των εκτελούμενων έργων. Σε αντίθετη περίπτωση, αυτοί υποχρεούνται στην άμεση αποκατάσταση του έργου.
Στην περίπτωση που στην έκταση εντοπίζεται απολήψιμο κοίτασμα, αυτή δεν κηρύσσεται ως αναδασωτέα και ο λατομικός χώρος τίθεται σε δημοπρασία. Εάν δεν υπάρξει εκδήλωση ενδιαφέροντος για την εκμετάλλευση του χώρου αυτού εντός τριετίας, τότε η έκταση του λατομικού χώρου κηρύσσεται υποχρεωτικά ως αναδασωτέα.
6. Επιτρέπεται η εγκατάσταση μονάδων επεξεργασίας αποβλήτων από εκσκαφές, κατασκευές και κατεδαφίσεις (Α.Ε.Κ.Κ.) εντός λειτουργούντων λατομείων, ανεξαρτήτως του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους, μετά την έκδοση όλων των απαιτούµενων εγκρίσεων και αδειών, σύμφωνα µε την ισχύουσα νομοθεσία και για τους σκοπούς του επόμενου εδαφίου. Η εγκατάσταση πραγματοποιείται κατόπιν συναίνεσης ή σύμπραξης των εκμεταλλευτών των λατομείων αυτών, των οποίων δεν πρέπει να παρεμποδίζεται η εκμετάλλευση, ούτε να δεσμεύονται αποθέματα των κοιτασμάτων.
Τα αδρανή προϊόντα ή τα κατάλοιπα που προκύπτουν από την επεξεργασία των Α.Ε.Κ.Κ., δύνανται να αξιοποιούνται και για την αποκατάσταση των λατομικών χώρων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις εγκεκριμένες μελέτες του λατομείου (τεχνική και περιβαλλοντικών επιπτώσεων) στις οποίες τεκμηριώνεται και η συνδρομή των προϋποθέσεων του προηγουμένου εδαφίου.
7. O εκμεταλλευτής ενός λατομείου δικαιούται, εντός ευλόγου προθεσμίας, να αποκομίσει από τον πρώην λατομικό χώρο του οποίου έχει λήξει η εκμετάλλευση, υλικά τα οποία έχουν εξορυχθεί κατά τη διάρκεια της νόμιμης περιόδου λειτουργίας του λατομείου.
Προς τούτο απαιτείται σχετική έγκριση από την αρμόδια Επιθεώρηση του ΣΕΠΔΕΜ, στην οποία πρέπει να ορίζεται η ποσότητα των νομίμως εξορυχθέντων υλικών, οι όροι καθώς και ο χρόνος για την αποκομιδή τους, ο οποίος δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 6 μήνες, από τη λήξη ή με οποιονδήποτε τρόπο παύση της εκμετάλλευσης, με δυνατότητα ανανέωσης για 6 επιπλέον μήνες. Κατά το χρόνο αυτό επιτρέπεται η λειτουργία των εγκαταστάσεων επεξεργασίας του λατομείου με τους πλέον πρόσφατους περιβαλλοντικούς όρους που ίσχυαν μέχρι την με οποιονδήποτε τρόπο λήξη της εκμετάλλευσης. Κατά το χρονικό διάστημα αποκομιδής των εξορυγμένων υλικών, ο εκμεταλλευτής υποχρεούται στην καταβολή του ειδικού τέλους υπέρ Ο.Τ.Α., όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 20, καθώς και του αναλογικού μισθώματος στον ιδιοκτήτη της εκτάσεως του χώρου εκμετάλλευσης..
Μετά την παρέλευση του ως άνω χρονικού διαστήματος τα εξορυχθέντα υλικά που τυχόν παραμένουν στο χώρο περιέρχονται στην κυριότητα του ιδιοκτήτη της έκτασης. Σε περίπτωση λατομείου σε δημόσια έκταση εκποιούνται από το Συντονιστή της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Η περαιτέρω νόμιμη αξιοποίηση των εξορυχθέντων, αλλά μη αποληφθέντων υλικών σε δημοτικούς και ιδιωτικούς χώρους δεν εμπίπτει στις διατάξεις του παρόντος και πραγματοποιείται με ευθύνη του ιδιοκτήτη του χώρου.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 13 – Προστασία και Αποκατάσταση περιβάλλοντος λατομείων"
#1 Σχόλιο Από Παναγής Δελακάς Στις 1 Ιούλιος, 2017 @ 10:26
Παρακαλώ προβλέψτε και τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις για την (με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα) αποκατάσταση όλων των παλαιών , ανενεργών λατομείων (κυρίως σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους όπως είναι οι νησιωτικές περιοχές).
Οι διαδικασίες που ισχύουν μέχρι σήμερα , έχουν ΄παγώσει» , οι περισσότεροι ιδιοκτήτες έχουν αποβιώσει, οι κληρονόμοι δεν ανευρίσκονται και δεν αναλαμβάνουν, εγγυητικές δεν υπάρχουν , μελέτες αποκατάστασης δεν υπάρχουν, πιστοποιημένες μονάδες διαχείρισης ΑΕΚΚ δεν έχουν κίνητρα ή την δυνατότητα να αναλάβουν την αποκατάσταση , οι Υπηρεσίες δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, πολιτική βούληση δεν υπάρχει. Οι υφιστάμενη νομοθεσία αποδείχτηκε μη εφαρμόσιμη και τα παλιά λατομεία ¨χάσκουν» εγκαταλελειμμένα αναξιοποίητα, υποβαθμίζοντας το φυσικό περιβάλλον, χωρίς κανένας να κάνει το παραμικρό.
#2 Σχόλιο Από Πασβάντης Κωνσταντίνος Στις 6 Ιούλιος, 2017 @ 00:20
Όπως οι μεταλλειολόγοι είναι τεχνικοί ασφαλείας στα λατομεία, θα μπορούσαν αντίστοιχα να απασχολούνται ελεύθεροι επαγγελματίες δασολόγοι ως υπεύθυνοι αποκατάστασης, και εν τέλει αναδάσωσης της έκτασης. Οι δασολόγοι θα μεριμνούσαν για την εφαρμογή των προβλεπόμενων από τις μελέτες σχετικών με την αποκατάσταση (χρονοδιάγραμμα, ορθή αναδάσωση κ.α.), δημιουργία πράσινης ζώνης κτλ, παρακολούθηση αποκατάστασης, ενώ ακόμα θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην δημιουργία ίδιων φυτωρίων για την παραγωγή κατάλληλου φυτικού υλικού. Τέλος, πέρα των πολλαπλών ωφελειών, θα διευκολύνονταν η επικοινωνία μεταξύ λατομικής εταιρείας και δασικής υπηρεσίας.
#3 Σχόλιο Από ΛΙΑΣΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Στις 7 Ιούλιος, 2017 @ 17:56
ΑΡΘΡΑ 13 & 17
Προτείνουμε η αρμοδιότητα περιβαλλοντικού εν γένει ελέγχου των λατομείων να ανατεθεί μόνο σε ΕΥΕΠ & ΣΕΠΔΕΜ και όχι στα ΚΕΠΠΕ, δεδομένης της προφανούς άγνοιας του ΚΜΛΕ και αντικειμενικής αδυναμίας ορθού ελέγχου εκ μέρους των τελευταίων (αυτό βέβαια θα έρχεται σε αντίκρουση με τις διατάξεις του Ν. 4014/2011)
#4 Σχόλιο Από Alexandros Papakostas Στις 11 Ιούλιος, 2017 @ 10:53
Υπάρχουν περιπτώσεις ιδιωτικών λατομείων δηλ. λατομείων που έχει λυθεί το θέμα της εδαφοχρησίας, στα οποία έχει εγκατασταθεί μονάδα ΑΕΚΚ, και η συνέχιση της λειτουργία της εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Προτείνω να προστεθεί το εξής εδάφιο 3 στην παρ. 6 του άρθρου 13 :
«Ειδικα περί ιδιωτικών λατομείων (λειτουργούντων ή αυτών που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης της περίπτωσης β της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του Ν 2837/2000), η λειτουργία των μονάδων ΑΕΚΚ δύναται να συνεχίζεται και μετά τη λήξη των εργασιών εκμετάλλευσης ή και των εργασιών αποκατάστασης, εφόσον αυτές διαθέτουν τις απαιτούμενες εγκρίσεις.»
#5 Σχόλιο Από ΖΑΡΑΒΑΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Στις 11 Ιούλιος, 2017 @ 13:35
Ο τρόπος υπολογισμού των εγγυητικών επιστολών θα πρέπει να οριστεί σαφώς στο εν λόγω νόμο και όχι με υπουργική απόφαση καθώς αυτή πιθανά θα καθυστερήσει να εκδοθεί, αν εκδοθεί ποτέ, και το ασαφές-ανύπαρκτο νομοθετικό πλαίσιο έχει δημιουργήσει προβλήματα.
Τα λατομεία αδρανών υλικών που λειτουργούν εντός καθορισμένων λατομικών περιοχών δεν υποχρεούνται, έως σήμερα, στην κατάθεση εγγυητικής επιστολής για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος οπότε Θα πρέπει να αναφερθεί ρητώς, ως εξαίρεση, στην παρ.1 του άρθρου 13.
Στην παρ.5 εδ.1, θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν ο έλεγχος της αποκατάστασης αφορά το σύνολο των λατομείων ή τα λατομεία που εμπίπτουν στις διατάξεις της Δ10/Φ68/οικ.4437/01-03-2001.
#6 Σχόλιο Από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ Στις 11 Ιούλιος, 2017 @ 17:24
10. Αρθρο 13, παρ. 5, σελ. 27: Διαγραφή μέρος της παραγράφου 5 η οποία αφορά την κήρυξη έκτασης ως αναδασωτέα από: ’Η μη αποκατάσταση …δικαιούχου.’’.
Δεδομένου ότι η επέμβαση στο χώρο έγινε νόμιμα, έχει πληρωθεί αντάλλαγμα χρήσης και έχει εκπέσει η εγγυητική επιστολή για την αποκατάσταση του χώρου, δεν έχει νόημα η κήρυξή της ως αναδασωτέα καθώς αυτό περιπλέκει οποιαδήποτε μελλοντική εναλλακτική χρήση του χώρου.
Με το ίδιο σκεπτικό, θα πρέπει να διαγραφεί και η παράγραφος: «Στην περίπτωση που στην έκταση εντοπίζεται… ως αναδασωτέα».
#7 Σχόλιο Από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.» Στις 11 Ιούλιος, 2017 @ 18:47
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 13 ΠΑΡ 5
Προτείνουμε την δημιουργία επιτροπής που θα εκτιμά το ποσοστό της αποκατάστασης σε όλες τις εκτάσεις (Δασικές και μη)
Οι Δασικές υπηρεσίες είναι αρμόδιες για την προστασία του Δάσους και όχι για τον έλεγχο της πορείας αποκατάστασης ενός λατομικού χώρου
Η επιτροπή αυτή να αποτελείται
από ένα αρμόδιο υπάλληλο της οικίας Δασική αρχής
από ένα υπάλληλο της κατά τόπο αρμόδιας επιθεώρησης ΣΕΠΔΕΜ
από ένα υπάλληλο της αδειοδοτουσας αρχής
#8 Σχόλιο Από ΤΣΑΚΟΥΜΑΓΚΟΣ ΝΙΚΟΣ Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 08:38
Για τη νησιωτική Ελλάδα, είναι γνωστό το πρόβλημα εφοδιασμού των νησιών με αδρανή υλικά και των υψηλών τιμών κόστους που έχουν αυτά, λόγω της ανάγκης εισαγωγής τους από άλλες περιοχές, όπως επίσης γνωστό είναι και το πρόβλημα του περιβαλλοντικού κόστους, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης σ’ αυτά.
Προτείνεται η παρακάτω τροποποίηση για την βελτίωση της κατάστασης:
Σύμφωνα με το άρθρο 13, §4 του Σχεδίου Νόμου, παύουν οριστικά την λειτουργία τους, λατομεία αδρανών υλικών, που έχουν ενταχθεί στο καθεστώς της Ειδικής Μελέτης Αποκατάστασης.
Όμως, λατομεία της κατηγορίας αυτής, σε νησιωτικές περιοχές, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών και τα οποία λατομεία βρίσκονται σε ήδη ανοιγμένους χώρους και εντός αυτών εξακολουθούν να υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα, σκόπιμο είναι, η λειτουργία τους να μπορεί να συνεχισθεί.
Προτείνεται:
Στο τέλος της §4, του άρθρου 13 του Σχεδίου Νόμου να προστεθεί η φράση: «…, εκτός εάν μπορούν να επαναλειτουργήσουν, ως λατομεία αδρανών υλικών, σύμφωνα με το άρθρο 10, §2 του παρόντος κι εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα».
#9 Σχόλιο Από Λιακόπουλος Δημήτρης Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 11:26
1) Υπάρχουν περιπτώσεις λατομείων στα οποία έχει εγκατασταθεί μονάδα ΑΕΚΚ, και η συνέχιση της λειτουργία της εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Η χρήση των αδρανών υλικών είναι απόλυτα ενδεδειγμένη για την αποκατάσταση των λατομικών χώρων, γεγονός που σημαίνει ότι οι μονάδες ΑΕΚΚ δύναται να συνεισφέρουν και να επιταχύνουν την διαδικασία της αποκατάστασης.
Προτείνω να προστεθεί το εξής εδάφιο:
«Ειδικά περί λατομείων (αυτών που είχαν στο παρελθόν ενταχθεί στο καθεστώς αποκατάστασης της περίπτωσης β της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του Ν 2837/2000), η λειτουργία των μονάδων ΑΕΚΚ δύναται να συνεχίζεται και μετά τη λήξη των εργασιών εκμετάλλευσης, με στόχο την συνεισφορά σε αδρανή υλικά και απώτερο σκοπό την αποκατάσταση του λατομείου, εφόσον αυτές διαθέτουν τις απαιτούμενες εγκρίσεις.»
2) Ένα άλλο νομικό ζήτημα αποτελεί η έλλειψη κανονισμών και οδηγιών-πλαισίων για την αποκατάσταση ανενεργών και εγκαταλειμμένων λατομείων που ανήκουν στο Δημόσιο, στους Ο.Τ.Α. και στα Ν.Π.Δ.Δ. της επικράτειας. Είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα, το οποίο συνεχίζει απρόσκοπτα. Το πρόβλημα έγκειται αρχικά στην οπτική ρύπανση και την αισθητική υποβάθμιση της εκάστοτε περιοχής, η οποία δεν σταματάει μαζί με την παύση λειτουργίας του λατομείου. Στη συνέχεια όμως, δημιουργείται και θέμα περαιτέρω περιβαλλοντικής υποβάθμισης διότι σε αυτούς τους χώρους γίνεται πολλές φορές ανεξέλεγκτη διάθεση, όχι μόνο ΑΕΚΚ αλλά και οικιακών απορριμμάτων. Φόβοι εκφράζονται και σε επίπεδα τοπικής κοινωνίας για εκμετάλλευση τέτοιων χώρων με την δημιουργία ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ, γεγονός που δεν παρατείνει μόνο την οπτική όχληση, αλλά την ενισχύει και με άλλες.
Λύση σε αυτό το πρόβλημα δίνει η αποκλειστική ανάθεση της αποκατάστασης στα συστήματα διαχείρισης των ΑΕΚΚ. Είναι μια σημαντικά προσοδοφόρα λύση καθώς εκμεταλλεύεται τις υπάρχουσες δομές, συνδυάζοντας απόλυτα τρεις βασικές περιβαλλοντικές έννοιες: την Ανακύκλωση, την Αξιοποίηση και την Αποκατάσταση. Η Αποκατάσταση θα γίνεται με Αξιοποίηση των αδρανών καταλοίπων, που προκύπτουν από την Ανακύκλωση στις μονάδες επεξεργασίας των ΑΕΚΚ καθώς και από την περίσσεια εκσκαφών της κατασκευαστικής δραστηριότητας. Η ικανότητα και η μακρόχρονη εμπειρία των μονάδων επεξεργασίας, η τεχνογνωσία, το εξειδικευμένο προσωπικό και ο υπάρχον εξοπλισμός είναι τα βασικά κριτήρια που πρέπει να ληφθούν υπόψη και είναι αυτή ακριβώς η υποδομή που λειτούργησε ως κριτήριο για την δημιουργία των ΣΣΕΔ.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα δοθεί μια λύση για την διάθεση των αδρανών υλικών από την επεξεργασία των ΑΕΚΚ, τα οποία προς το παρόν αποθηκεύονται επ’ αόριστον και θα δοθεί ένα τέλος στην οπτική ρύπανση και την αισθητική υποβάθμιση τοπίων που έχουν δημιουργήσει τα ανενεργά και παρατημένα λατομεία όλα αυτά τα χρόνια. Ένα κόστος που μονίμως πλήρωναν οι κάτοικοι της εκάστοτε περιοχής. Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική λύση (π.χ. η δημιουργία ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ) θα αναβάλει την αποκατάσταση του χώρου και θα επιβαρύνει την αισθητική της περιοχής με νέα χρήση μεγάλης διάρκειας. Ενώ, η όποια καθυστέρηση ζημιώνει περισσότερο την εκάστοτε περιοχή (ανεξέλεγκτη διάθεση όλων των ειδών αποβλήτων) και δυσχεραίνει την αποκατάσταση, όταν έρθει η ώρα της.
#10 Σχόλιο Από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.» Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 12:59
Εγγυητικές σε Λατομεία Αδρανών Υλικών εντός Θεσμοθετημένης Λατομικής Περιοχής
Τα Λατομεία Αδρανών Υλικών είναι μια ειδική περίπτωση λατομείων. Κατά την γνώμη μας το σύστημα των Λατομικών Περιοχών εάν τηρείται στην πράξη είναι το καλύτερο και δικαιότερο σύστημα , και όταν το εξηγούν μέλη μας σε συνάδελφους του εξωτερικού εντυπωσιάζονται από την φιλοσοφία του νομού και πάντα σε σχέση με το γεγονός ότι όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη μάρμαρα και ασβεστόλιθο
Εν ολίγοις το κράτος οριοθετεί μια περιοχή , η οποία συνήθως είναι μεγάλη με καλό και κακό κοίτασμα και την δημοπρατεί ως Λατομική περιοχή
Η περιοχή ή ο χώρος αυτός είναι μοναδικός για κάθε νομό και συνηθώς είναι από 2 έως 5 ανά νομό και ο συναγωνισμός στην δημοπρασία γίνεται έναντι του ανώτατου μισθώματος χωρίς να ορίζεται ποιο είναι αυτό , ενώ πχ στα μάρμαρα είναι το 8% στα αδρανή δεν υπάρχει ανώτατο όριο ούτε για το αναλογικό ποσοστό ούτε και για την μέση τιμή
Στην ουσία τα Λατομεία αδρανών υλικών εντός Λατομικών Περιοχών είναι λατομεία τα οποία μισθώνει ο εκμεταλλευτής από το κράτος , και δεν εχουν καμία σχέση με τα αλλά λατομεία μάρμαρων , βιομηχανικών ορυκτών ή τα εκτός ζώνης τα οποία ο ιδιώτης αιτείται την μίσθωση.
Τα αδρανή, δεν είναι πχ ένας διακοσμητικός λίθος που εξορύσσεται εάν υπάρχει αγορά ή ένα βιομηχανικό ορυκτό που μπορεί ο τελικός χρήστης να πάψει να το χρειάζεται και αυτόματα να είναι σε αδράνεια ο Λατομικός χώρος που εξορύσσεται το ορυκτό αυτό . Τα αδρανή υλικά είναι αναγκαία υλικά αλλά πολύ φτηνά υλικά επίσης τα οποία όλοι χρησιμοποιούμε σε ολη την διάρκεια της ζωής μας και μόνον η πολιτεία φροντίζει για την επάρκεια τους.
Στην περίπτωση που σε μια λατομική περιοχή ο μισθωτής εγκαταλείψει τον χωρο ή δεν του ανανεωθεί η σύμβαση , ο χώρος αυτός παραμένει ενεργός και επαναδημοπρατείται αρά πάντοτε οι χώροι αυτοί είναι σε λειτουργεία και συνεπώς δεν απαιτείται η κατάθεση εγγυητικής επιστολής. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μια άδεια εντός ζώνης η οποία να ενεργοποιήθηκε και μετα να παραμένει αδρανής. Μάλιστα εάν δεν επαναμισθωθει ενας ενεργοποιημένος χώρος το λάθος δεν το έχει κάνει μόνο ο ιδιώτης αλλα και το κράτος που καθόρισε μια περιοχή λανθασμένα. Στην περίπτωση αυτή η οποια κινείται μόνο στο θεωρητικό επίπεδο και κατω του 0,5% το οποίο κόστος μπορεί να πληρωθεί από το πράσινο ταμείο που από το 2011 έχει θεσπιστεί.
Με το υπάρχον νομικό καθεστώς τα λατομεία αδρανών υλικών εντός ζώνης δεν έχουν υποχρέωση καταβολής εγγυητικής αφού στον Ν 1428/84 Αρ. 8 παρ 3 αλλα και στην ΥΑ του ΦΕΚ 917β/93 αρ 16 αναφέρεται ότι μόνο τα λατομεία εκτός ζώνης υποχρεούνται σε καταβολή εγγυητικής επιστολής και συνεπώς για τα εντός ζώνης δεν υφίσταται μια τέτοια υποχρέωση.
Στο προτεινόμενο ΝΣ δεν γίνεται καμια αναφορά για τα Λατομεία εντος Λατομικής περιοχής εάν υποχρεώνεται ή όχι σε καταβολή εγγυητικής . Είναι σαφές ότι πρέπει να συνεχιστεί το υπάρχων καθεστώς και να απαλλάσσονται από την καταβολή εγγυητικής.
Διαφορετικά αποψη μας είναι ότι αλλάζουν ουσιωδώς οι οροί μίσθωσης ενός Λατομείου Αδρανών.
Επίσης πολλά μέλη μας έχουν εύλογα κάποιες απορίες
1. Έστω ένα λατομείο αδρανών το οποίο εχει αποθέματα και είναι σίγουρο ότι θα μισθώσει ένα χωρο για 70 ετη . Γιατι ο μισθωτής αυτος να πληρώνει εγγυητική επιτολή από το πρώτο έτος όταν στην ουσία θα κάνει αποκατάστασή τα τελευταία 15 με 20 ετη;
2. Επίσης τι ποσό πρέπει να προσκομίσει ένα Λατομειο ως εγγυητική από τη στιγμή που είναι αορίστου χρόνου ; Το ποσό που ορίζεται κατά την διάρκεια της ισχύουσας ΑΕΠΟ ή όλο το ποσό κατά την διάρκεια του έργου ; Αυτό είναι ασαφές στον παρόν ΝΣ και θα επιφέρει σύγχυση στις αποκεντρωμένες περιφέρειες.
3. Είναι δυνατόν να υπολογίζεται το κόστος αποκατάστασης με βάση το κρατικό τιμολόγιο Δημοσίων Έργων για Έργα Πρασίνου , το οποίο και δέχεται γενναίες εκπτώσεις στις δημοπρασίες των Δασαρχείων αλλά αφορά και εργολάβους που μισθώνουν μηχανήματα και όχι εκμεταλλευτές που τα ιδιοχρησιμοποιούν ;
4. Η έκδοση εγγυητικής επιστολής και μάλιστα αορίστου χρόνου σημαίνει την σημερινή εποχή την ισόποση δέσμευση αντίστοιχου ποσού. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για ένα λατομείο 300 στρεμμάτων απαιτείται εγγυητική επιστολή 300×1300 € = 390.000 €. Αυτό σημαίνει σημαντική αδυναμία των μικρών λατομείων να προβούν σε μια έκδοση εγγυητικής , το οποίο προφανώς θα τους οδηγήσει είτε στην εξαγορά από μεγάλους παίκτες και πρακτικά στο ολιγοπώλιο είτε στην καταστροφή. Το κάθε νομοσχέδιο οφείλει να έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα και η στέρηση ρευστότητας δεν σημαίνει ανάπτυξη.
5. Τα Λατομεία Αδρανών Υλικών ηδη προσκομίζουν εγγυητική για την καλή τήρηση των ορών σύμβασης.
Συμπερασματικά , προτείνουμε απαλλαγή των Λατομείων εντός Λατομικής Περιοχής από την υποχρέωση καταβολής Εγγυητικής Επιστολής περι αποκατάστασης ως ισχύει σήμερα.
#11 Σχόλιο Από IONIAN MINERALS Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 13:04
Ρυθμίσεις άρθρου 13, §4
Αιτιολόγηση:
Σύμφωνα με το άρθρο 13, §4 του Σχεδίου Νόμου, παύουν οριστικά την λειτουργία τους, λατομεία αδρανών υλικών, που έχουν ενταχθεί στο καθεστώς της Ειδικής Μελέτης Αποκατάστασης.
Όμως, λατομεία της κατηγορίας αυτής, σε νησιωτικές περιοχές, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα καθορισμού Λατομικών Περιοχών και τα οποία λατομεία βρίσκονται σε ήδη ανοιγμένους χώρους και εντός αυτών εξακολουθούν να υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα, σκόπιμο είναι, η λειτουργία τους να μπορεί να συνεχισθεί.
Προτείνεται:
Στο τέλος της §4, του άρθρου 13 του Σχεδίου Νόμου να προστεθεί η φράση: «…, εκτός εάν μπορούν να επαναλειτουργήσουν, ως λατομεία αδρανών υλικών, σύμφωνα με το άρθρο 10, §2 του παρόντος κι εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα αποθέματα».
#12 Σχόλιο Από ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΓΕΡ. ΠΟΔΗΜΑΤΑΣ Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 13:50
Κατά την άποψή μου πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε λατομεία που έχουν εξαντλήσει τα τριάντα έτη, να υποβάλουν ειδική μελέτη αποκατάστασης του λατομικού χώρου, συνοδευόμενη πιθανώς από μονάδα ΑΕΚΚ αλλά και ΚΥΡΙΩΣ να δοθεί η δυνατότητα μιας μικρής (χρονικά και εδαφικά) και αυστηρά καθορισμένης επέκτασης του λατομικού χώρου (π. χ. 3 – 5 στρέμματα για 5 έτη), ιδιαίτερα σε νησιά που δεν έχουν καθοριστεί λατομικές περιοχές και στα οποία αυξάνεται ιδιαίτερα η τιμή των αδρανών υλικών λόγω αυξημένου κόστους μεταφοράς και ειδικών συνθηκών.
#13 Σχόλιο Από Γ. Χασιώτης (WWF Ελλάς) Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 16:41
(α) Το άρθρο είναι απολύτως ανεπαρκές. Επικεντρώνεται σε θέματα εγγυητικής επιστολής και αποκατάστασης μετά την παύση των λατομικών δραστηριοτήτων, και δεν εμπεριέχει, ούτε σε γενική μορφή, κάποιες ελάχιστες εγγυήσεις που πρέπει να διασφαλίζονται κατά την λειτουργία των λατομείων – για παράδειγμα, την υποχρέωση ελαχιστοποίησης των οχλήσεων και εκπομπών (ενδεχομένως με καθορισμό μέγιστων ορίων για τους κυριότερους ρυπαντές), την υποχρέωση τήρησης των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών (με πρόβλεψη δημοσίευσής τους), την υποχρέωση καταγραφής και δημοσίευσης των περιβαλλοντικών επιδόσεων.
(β) Ακόμα και οι ρυθμίσεις για την αποκατάσταση είναι ανεπαρκείς. Δεν τίθενται κάποια ελάχιστα πρότυπα αποκατάστασης : ακόμα χειρότερα, δεν είναι δυνατόν να τεθούν παρόμοια πρότυπα, διότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου έχουν «φροντίσει» να εξαιρέσουν τις λατομικές περιοχές από την περιβαλλοντική και δασική νομοθεσία (πρβλ. σχετικό σχόλιο στο άρθρο 6). Παρόμοια θέματα θα έπρεπε κατ’ ελάχιστον να αντιμετωπιστούν με βάση το σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων της οδηγίας 2006/21 (και της υ.α. που την ενσωματώνει), την οποία παραδόξως το νομοσχέδιο αγνοεί.
#14 Σχόλιο Από Φιλιάδης Δημήτριος Στις 12 Ιούλιος, 2017 @ 16:44
Το ζήτημα του χρόνου ολοκλήρωσης της περιβαλλοντικής αποκατάστασης, σε σχέση με την λήξη της μίσθωσης της έκτασης, χρήζει περαιτέρω αποσαφήνισης. Επίσης θα πρέπει να συνεκτιμηθεί η ανάγκη συντήρησης των φυτεύσεων για 2 τουλάχιστον έτη.
Επομένως θα πρέπει σαφώς να προσδιοριστεί αν η λήξη της μίσθωσης προσδιορίζει το τέλος των αναδασωτικών εργασιών ή εάν υφίσταται ένα χρονικό διάστημα (1+2=) 3 ετών για την ολοκλήρωση των φυτεύσεων και της συντήρησης τους, στο τέλος του οποίου θα διαπιστώνεται η περιβαλλοντική ή μη αποκατάσταση της έκτασης.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει ο εκμεταλλευτής εντός μηνός από την λήξη της μίσθωσης να υποβάλει στην αρμόδια αρχή (π.χ. Δασαρχείο εφόσον η έκταση είναι δασική) επιμετρικά στοιχεία των εκτελεσθέντων αναδασωτικών εργασιών καθώς και τοπογραφικό διάγραμμα κατάλληλης κλίμακας στο οποίο θα αποτυπώνεται το ανάγλυφο και οι εκτάσεις που αναδασώθηκαν (σχετ. το άρθρο 16 περί υποχρεώσεων του εκμεταλλευτή).
#15 Σχόλιο Από Ιωάννης Καραβελάκης Στις 13 Ιούλιος, 2017 @ 23:11
Αρθρο 13 παράγραφος 2
Δεν καθορίζεται ο χρόνος και η διαδικασία επιστροφής της εγγυητικής επιστολής αορίστου χρόνου για την αποκατάσταση. Χρειάζεται επίσης διευκρίνηση τι γίνεται στις περιπτώσεις αγροτικών και ιδιωτικών χορτολιβαδικών εκτάσεων, ποιος ελέγχει την ολοκλήρωση της αποκατάστασης (φυσικά όχι η δασική υπηρεσία την οποία δεν αφορούν οι συγκεκριμένες εκτάσεις).
#16 Σχόλιο Από ΝΚ Στις 17 Ιούλιος, 2017 @ 10:52
Άρθρο 13 παραγ. 4
Υπάρχει αντίφαση στο χρόνο λειτουργίας των λατομείων που λειτουργούν για αποκατάσταση δεδομένου ότι προβλέπεται ότι αυτός δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τρία έτη ενώ το χρονοδιάγραμμα της ΚΥΑ υπ’ αριθ. Δ.10/Φ68/οικ.4437/4.3.2001, στην οποία παραπέμπει, ορίζει 2+3 έτη.
Επίσης θα πρέπει να ερευνηθεί κατά πόσο η ενλόγω ΚΥΑ εξακολουθεί να ισχύει μετά την κατάργηση του άρθρου 7 του ν. 2837/2000 που αποτελεί την εξουσιοδοτική διάταξη για την έκδοσή της
#17 Σχόλιο Από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Στις 19 Ιούλιος, 2017 @ 14:28
Άρθρο 13 § 2
Με βάση την κείμενη νομοθεσία, τα λατομεία αδρανών εντός ζώνης (1428/74 Άρθρο 8 παραγρ. 3), δεν υποχρεούνται σε κατάθεση εγγυητικής επιστολής. Να διασαφηνιστεί ότι ισχύει το ίδιο καθεστώς και με το νέο νόμο.
Επίσης σε ό,τι αφορά στην εγγυητική επιστολή για την εκπλήρωση υποχρεώσεων που απορρέουν από την ΑΕΠΟ και για αγροτικές και ιδιωτικές χορτολιβαδικές εκτάσεις, δεν διευκρινίζει πώς αυτή επιστρέφεται. Προτείνουμε την εξής προσθήκη:
Σε ό,τι αφορά στην εγγυητική επιστολή για την αποκατάσταση αγροτικών και ιδιωτικών χορτολιβαδικών εκτάσεων, γίνεται δήλωση του φορέα εκμετάλλευσης στην υπηρεσία που έχει παραλάβει την εγγυητική επιστολή αποκατάστασης, ώστε να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση επιστροφή της.
Άρθρο 13 § 7 τελευταίο εδάφιο
Πρέπει η περαιτέρω νόμιμη αξιοποίηση των εξορυχθέντων αλλά μη παραληφθέντων υλικών να εμπίπτει στις διατάξεις του παρόντος νόμου.
#18 Σχόλιο Από ΣΤΕΦΑΝΗΣ ΦΩΤΗΣ Στις 19 Ιούλιος, 2017 @ 15:01
Ειναι σωστό για την ιση μεταχείριση ολων των επιχειρήσεων για τις υπάρχουσες μισθώσεις σε Λατομεία Αδρανών Υλικών να μην υποχρεούνται σε καταβολη εγγυητικής οπως ισχύει τώρα
Κατά την γνώμη μου η θέσπιση του θεσμού της εγγυητικης για τα λατομεία εντός Λατομικής περιοχής , και με δεδομενο την αδυναμια του κλαδου στην προσκόμισή της , θα οδηγήσει τα μικρα λατομεία σε μεγαλύτερα σχήματα ή σε πτώχευση
ΣΤΕΦΑΝΗΣ ΦΩΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
ΔΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΗ
#19 Σχόλιο Από ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.» Στις 19 Ιούλιος, 2017 @ 15:13
Για την παράγραφο 7 του άρθρου 13
Θα πρέπει να ορίζεται σαφώς ότι τα μη εξορυχθεντα υλικά θα εχουν την ίδια χρήση με τα εξορυχθεντα και αποληφθεντα υλικά κατά τα την νόμιμη λειτουργία του Λατομείου
Να μην δινεται πχ η δυνατότητα της αποκομιδής μη εξορυχθεντων υλικών από ένα λατομείο Μαρμάρου ως αδρανών υλικών διοτι έτσι καταστρατηγείται ο νόμος