Αρχική Έρευνα και εκμετάλλευση λατομικών ορυκτών και άλλες διατάξειςΆρθρο 03 – Εκμίσθωση του δικαιώματος εκμετάλλευσης– Πάγια και Αναλογικά Μισθώματα

Άρθρο 03 – Εκμίσθωση του δικαιώματος εκμετάλλευσης– Πάγια και Αναλογικά Μισθώματα

1. Συμβάσεις μίσθωσης του δικαιώματος εκμετάλλευσης δημοσίων, δημοτικών, και ιδιωτικών λατομείων οποιασδήποτε κατηγορίας ορυκτών καταρτίζονται εγκύρως με συμβολαιογραφικό έγγραφο συνοδευόμενο από τοπογραφικό σχεδιάγραμμα και συνομολογούνται για διάρκεια είκοσι (20) ετών, με δυνατότητα παράτασης σύμφωνα με τα οριζόμενα στις επόμενες παραγράφους.
Ειδικά για τα λατομεία αδρανών υλικών που λειτουργούν για την εκτέλεση δημοσίων έργων της περίπτωσης γ της παρ.2 του άρθρου 10, καθώς και για τα λατομεία της παραγράφου 3 του άρθρου 9, η χρονική διάρκεια της μίσθωσης καθορίζεται από τον απαιτούμενο χρόνο εξόρυξης της αναγκαίας ποσότητας υλικών για την εκτέλεση του έργου συν το επιπλέον χρονικό διάστημα που, σύμφωνα με τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, απαιτείται για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης του περιβάλλοντος του λατομικού χώρου. Κατά το στάδιο ολοκλήρωσης της αποκατάστασης δεν επιτρέπεται η διενέργεια εξορυκτικών εργασιών.
2. Η διάρκεια των είκοσι (20) ετών των ως άνω συμβάσεων για δημόσια και δημοτικά λατομεία μπορεί να παρατείνεται, διμερώς με συμβολαιογραφικό έγγραφο για μια ακόμη εικοσαετία, εφόσον ο μισθωτής έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της ισχύουσας σύμβασης. Σε κάθε περίπτωση ο ιδιοκτήτης του χώρου διατηρεί το δικαίωμα λύσης της σύμβασης εάν δεν τηρούνται οι όροι αυτής.
Ειδικά για τα ιδιωτικά λατομεία, η παράταση της ισχύος της σύμβασης μίσθωσης μπορεί να πραγματοποιείται και μονομερώς από τον μισθωτή με συμβολαιογραφική πράξη.
3. Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παρ.1 ων ανωτέρω παραγράφων στα οποία υφίστανται ακόμη εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία, με την επιφύλαξη της παραγράφου 6 του άρθρου 25 και ανάλογη εφαρμογή του πρώτου εδαφίου της προηγουμένης παραγράφου, μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης.
4.Ο μισθωτής δημοσίου, δημοτικού και ιδιωτικού λατομείου υποχρεούται στην καταβολή ετήσιου μισθώματος στον ιδιοκτήτη του. Το μίσθωμα αναλύεται σε πάγιο και αναλογικό. Η υποχρέωση καταβολής του παγίου μισθώματος υφίσταται από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της σύμβασης μίσθωσης, ενώ η αντίστοιχη υποχρέωση για το αναλογικό μίσθωμα από την ημερομηνία έναρξης της παραγωγικής διαδικασίας. Σε όλες τις κατηγορίες λατομικών ορυκτών, πλην της κατηγορίας των αδρανών υλικών, το ετήσιο πάγιο μίσθωμα συμψηφίζεται με το αντίστοιχο ετήσιο αναλογικό μίσθωμα της ίδιας δωδεκάμηνης χρονικής περιόδου. Για τις κατηγορίες λατομικών ορυκτών στις οποίες γίνεται συμψηφισμός του παγίου και αναλογικού μισθώματος, εφόσον το πάγιο μίσθωμα είναι μεγαλύτερο του αντίστοιχου αναλογικού, τότε η υποχρέωση του εκμεταλλευτή εξαντλείται με την καταβολή του παγίου μισθώματος. Επιστροφή παγίου μισθώματος δεν χωρεί.
α. Πάγιο Μίσθωμα.
Το ύψος του παγίου μισθώματος σε ΕΥΡΩ, για όλες τις κατηγορίες λατομικών ορυκτών του παρόντος, καθορίζεται από την παρακάτω μαθηματική σχέση:
ΣΠΜΛ=Σ1ΠΜ + Σ2ΠΜ όπου,
ΣΠΜΛ= Συνολικό πάγιο Μίσθωμα Λατομείου
Σ1ΠΜ= Σύνολο 1 παγίου Μισθώματος (για έκταση λατομικού χώρου μικρότερη ή ίση με 100 στρέμματα)
Σ2ΠΜ= Σύνολο 2 παγίου Μισθώματος (για την έκταση του λατομικού χώρου πάνω από τα 100 στρέμματα).
Σ1ΠΜ= Ε1x κ x α x β x γ x δ x ε όπου,
Ε1= Η έκταση του λατομικού χώρου μέχρι και 100 στρέμματα,
κ= 10
α=1 ή 1,3 για λατομεία σε απραξία ή για ενεργά αντίστοιχα,
β= 1,4 ή 1 ή 2 για λατομεία της κατηγορίας της παρ. 3α ή 3β ή 3γ του άρθρου 1 του παρόντος αντίστοιχα,
γ=1 ή 2 ή 4 για λατομεία μέχρι και 5 έτη ή πάνω από 5 έτη μέχρι και 15 έτη ή πάνω από 15 έτη αντίστοιχα,
δ= 1 ή 0,9 για λατομεία των οποίων το πλησιέστερο όριο του λατομικού χώρου σε ασφαλτοστρωμένο οδικό επαρχιακό δίκτυο είναι μέχρι και 1000 μέτρα ή πάνω από 1000 μέτρα αντίστοιχα, από την ημερομηνία θέσης σε ισχύ της αρχικής έγκρισης για εκμετάλλευση,
ε= 1 ή 0,9 για λατομεία στα οποία έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δαπάνες για έρευνα του λατομικού ορυκτού στην αρχική φάση διαπίστωσης των ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων του έως και 50.000 € ή πάνω από 50.000 € αντίστοιχα,
Σ2ΠΜ= Ε2xΣ1ΠΜ/200 όπου,
Ε2= Τα επιπλέον στρέμματα του λατομικού χώρου πέραν των 100 στρεμμάτων, για λατομικούς χώρους μεγαλύτερους από 100 στρέμματα.
Οι τιμές των ανωτέρω συντελεστών κ, α, β, γ, δ & ε δύνανται να αναπροσαρμόζονται με Κοινή Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
β. Αναλογικό μίσθωμα.
αα. Για τα λατομεία μαρμάρων και φυσικών λίθων της περίπτωσης α της παρ. 3 του άρθρου 1 ορίζεται ανώτατο όριο θεμιτού αναλογικού μισθώματος ποσοστό 8% επί της τιμής πώλησης των εξορυσσομένων ογκομαρμάρων και φυσικών λίθων,10% επί εκείνης των ξοφαριών και ακατέργαστων παραπροϊόντων και 5% επί εκείνης των επεξεργασμένων παραπροϊόντων στο δάπεδο του λατομείου.
ββ. Για τα λατομεία αδρανών υλικών της περίπτωσης β της παρ. 3 του άρθρου 1 δεν ορίζεται ανώτατο όριο θεμιτού αναλογικού μισθώματος.
Το αναλογικό μίσθωμα των λατομείων αδρανών υλικών, δεν μπορεί να ορίζεται σε ποσοστό μικρότερο του πέντε επί τοις εκατό (5%) επί της τιμολογηθείσας αξίας πώλησης, είτε πρόκειται για απευθείας μισθώσεις είτε για μισθώσεις που συνάπτονται κατόπιν δημοπρασίας. Προκειμένου περί δημοσίων και δημοτικών λατομείων, το ύψος του παγίου μισθώματος, το μέγεθος της ελάχιστης ετήσιας παραγωγής, το ποσοστό αναλογικού μισθώματος καθώς και το ελάχιστο ετήσιο αναλογικό μίσθωμα αποτελούν αντικείμενα πλειοδοτικής δημοπρασίας, οι όροι της οποίας καθορίζονται στην παρ. 7 του άρθρου 11.Το ετήσιο μίσθωμα δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερο από το ελάχιστο συμβατικό ετήσιο μίσθωμα, όπως αυτό προσδιορίζεται από τους όρους της εκάστοτε σύμβασης και προκύπτει συμφώνως με το εδάφιο β της παρ. 7 του άρθρου 11. Σε περίπτωση που από τον υπολογισμό του συνολικού ετήσιου μισθώματος προκύπτει ποσό μικρότερο από το ως άνω ελάχιστο, τότε βεβαιώνεται το ελάχιστο ετήσιο συμβατικό μίσθωμα.
γγ. Για τα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών της περίπτωσης γ της παρ.3 του άρθρου 1 ορίζεται ανώτατο όριο θεμιτού αναλογικού μισθώματος ποσοστό 8% επί της τιμής πώλησης των εξορυσσομένων προϊόντων, 10% επί εκείνης των ακατέργαστων παραπροϊόντων και 5% επί της τιμής πώλησης των εντός του λατομείου επεξεργασμένων προϊόντων ή παραπροϊόντων στο δάπεδο του λατομείου.
Για τα λατομεία μαρμάρων και φυσικών λίθων της περίπτωσης α της παρ. 3 του άρθρου 1 και τα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών της περίπτωσης γ της παρ.3 του άρθρου 1, των οποίων η λειτουργία παρατείνεται πέραν των 20 ετών ως αναλογικό μίσθωμα ορίζεται το εκάστοτε ανώτατο προβλεπόμενο αναλογικό μίσθωμα, όπως ορίζεται στα ανωτέρω εδάφια.
5.Τα αναλογικά μισθώματα προσδιορίζονται με βάση τις ποσότητες των πωληθέντων προϊόντων ετησίως υλικών που πωλούνται κάθε έτος και υπολογίζονται από τα τιμολόγια πώλησης που υποβάλει ο μισθωτής μαζί με συγκεντρωτική κατάσταση με τα στοιχεία πωλήσεων (ποσότητες-τιμές) σε συνδυασμό με τοπογραφική επιμέτρηση των ποσοτήτων του εξορυχθέντος πετρώματος ή με άλλη πρόσφορη μέθοδο εφόσον κριθεί αναγκαίο όπως έλεγχο των βιβλίων της επιχείρησης και διασταύρωση των υποβαλλόμενων στοιχείων με τα υποβαλλόμενα στους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ στοιχεία για την καταβολή του ειδικού τέλους του άρθρου 20,.
Σε περίπτωση ιδιοχρησιμοποίησης ποσοτήτων για την τροφοδοσία εγκαταστάσεων του μισθωτή, η τιμή πώλησης για τον υπολογισμό του αναλογικού μισθώματος προσδιορίζεται με βάση είτε προγενέστερα τιμολόγια του ιδίου λατομείου είτε με βάση την τιμή εξορυσσόμενων προϊόντων αντιστοίχου ποιότητας προϊόντων γειτονικών λατομείων, ενώ ελλείψει και των στοιχείων αυτών λαμβάνεται υπόψη το κόστος εξόρυξης, η θέση και η προσπελασιμότητα του λατομείου, η ποιότητα του κοιτάσματος και οι συνθήκες εκμετάλλευσης, το επιχειρηματικό κέρδος και λοιπά στοιχεία που συνεκτιμώνται από την αρμόδια υπηρεσία.
6. Ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) του συνολικού ποσού των μισθωμάτων (παγίων και αναλογικών) των δημοσίων λατομείων μαρμάρων, φυσικών λίθων και βιομηχανικών ορυκτών καταβάλλεται στον πρωτοβάθμιο ΟΤΑ στην περιφέρεια του οποίου λειτουργεί το λατομείο, ενώ το υπόλοιπο πενήντα τοις εκατό (50%) αποδίδεται στο ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (Κ.Ε.Δ.Ε).
Από το συνολικό ποσό των παγίων και αναλογικών μισθωμάτων των δημοσίων λατομείων αδρανών υλικών, ποσοστό εβδομήντα τοις εκατό (70%) αυτού αποδίδεται στο ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα με τον Κ.Ε.Δ.Ε., ποσοστό είκοσι τοις εκατό (10%) αποδίδεται στο ελληνικό δημόσιο, και εγγράφεται ως πίστωση σε ειδικό κωδικό (ΚΑΕ), που συστήνεται στον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για την κάλυψη δαπανών της Γενικής Δ/νσης Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΓΔΟΠΥ) του ΥΠΕΝ που σχετίζονται με δράσεις για την ορθολογική αξιοποίηση και βιωσιμότητα της εκμετάλλευσης των ορυκτών πρώτων υλών, ενώ το υπόλοιπο είκοσι τοις εκατό (20%) αποδίδεται στην οικεία Περιφερειακή Ενότητα, στην περιφέρεια της οποίας λειτουργεί το λατομείο και διατίθεται αποκλειστικά για έργα που αποτελούν αντιστάθμισμα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και οχλήσεων των σχετιζομένων με τη λατομική δραστηριότητα.
Κάθε θέμα σχετικό με την εφαρμογή της παραγράφου αυτής ρυθμίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
7. Τα αδρανή υλικά, που εξορύσσονται ως παραπροϊόντα κατά την εκμετάλλευση οιασδήποτε κατηγορίας ορυκτών διατίθενται ελεύθερα, με την επιφύλαξη του επόμενου εδαφίου και υπό τις προϋποθέσεις ζητημάτων ποιότητας που αναφέρονται στην παρ. 8 του άρθρου 17. Ο εκμεταλλευτής υποχρεούται στην καταβολή του ειδικού τέλους υπέρ ΟΤΑ του άρθρου 20 , και του αναλογικού μισθώματος , το οποίο ανέρχεται σε ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) στην τιμή πώλησης ακατέργαστων υλικών ή πέντε τοις εκατό (5%) στην τιμή πώλησης επεξεργασμένων υλικών στο δάπεδο του λατομείου.
Η ποσότητα των αδρανών τούτων υλικών, που δύναται να διατεθεί ελεύθερα, είναι η τυχόν εναπομείνασα πέραν της απαιτούμενης για την αποκατάσταση του λατομικού χώρου και πρέπει να προσδιορίζεται στις μελέτες (τεχνική και περιβαλλοντικών επιπτώσεων), οι οποίες εγκρίνονται αρμοδίως. Στην περίπτωση των λατομείων μαρμάρων και φυσικών λίθων, βιομηχανικών ορυκτών, θα πρέπει να τεκμηριώνεται από τα στοιχεία της τεχνικής μελέτης, ότι η εκμετάλλευση του μαρμάρου ή βιομηχανικού ορυκτού αποτελεί την κύρια δραστηριότητα, δηλαδή ότι το μάρμαρο ή βιομηχανικό ορυκτό που εξορύσσεται είναι το ορυκτό με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής επί της αξίας των προϊόντων, αμφότερων υπολογισμένων στο δάπεδο του λατομείου. Επίσης, στην τεχνική μελέτη πρέπει να προσδιορίζεται επακριβώς η ορυκτολογική σύσταση ή το μέγεθος τεμαχίων (όπως καθορισμός κοκκομετρίας ή διάστασης ακατάλληλων όγκων) ή άλλη ιδιότητα των τυχόν παραγόμενων παραπροϊόντων, ώστε να τεκμηριώνεται ο λόγος που τα καθιστά ακατάλληλα για την κύρια χρήση για την οποία έχει αδειοδοτηθεί το λατομείο.
8. Η υπομίσθωση του δικαιώματος εκμετάλλευσης επί δημόσιων και δημοτικών λατομείων απαγορεύεται. Επιτρέπεται η μεταβίβαση των δικαιωμάτων που απορρέουν από τη σύμβαση μίσθωσης, ύστερα από έγκριση του εκμισθωτή. Η μεταβίβαση πραγματοποιείται με συμβολαιογραφικό έγγραφο, αντίγραφο του οποίου υποβάλλεται στον εκμισθωτή εντός μηνός από την απόφαση έγκρισης της μεταβίβασης. Μετά την έγκριση της μεταβίβασης και τη συνομολόγηση της σχετικής συμβολαιογραφικής πράξης, η σύμβαση μίσθωσης εξακολουθεί να ισχύει με τους ίδιους όρους και στη θέση του μισθωτή υπεισέρχεται αυτός στον οποίο μεταβιβάζονται τα μισθωτικά δικαιώματα, ο οποίος αναλαμβάνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του αρχικού μισθωτή.

Σχόλια
  • 19 Ιουλίου 2017, 14:14 | ΣΤΕΦΑΝΗΣ ΦΩΤΗΣ

    ΣΧΟΛΙΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΑΔΡΑΝΩΝ ΑΠΟ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΜΗ ΑΔΡΑΝΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
    ΑΡΘΡΟ 3 ΠΑΡ 7

    Κατά την γνώμη μου το θέμα της πώλησης παραπροϊόντων τίθεται πάντα από δυο πλευρές
    Η μια πλευρά είναι αυτή της ελληνικής πονηριάς και παραβατικότητας που επιθυμεί την πώληση αδρανών υλικών μέσω αδιάφανων διαδικασιών και την παράκαμψη του αυστηρού νομοθετικού πλαισίου . Για την πλευρά αυτή δεν υπάρχει τίποτα να πούμε ή να σχολιάσουμε , όλοι που είμαστε στον εξορυκτικό κλάδο γνωρίζουμε και μια τέτοια περίπτωση.
    Η άλλη πλευρά είναι η σοβαρή , η τίμια αυτή που προσπαθεί να επιβιώσει. Υπάρχει μια μερίδα εκμεταλλευτών μικρή – μεγάλη δεν ξέρω πόση η οποία βλέπει την πώληση των παραπροϊόντων ως διέξοδο για να απαλλαγεί από τα ‘’μπαζα’’ . Όμως όταν τρέχει αυτή την εξίσωση διαπιστώνει ότι δεν είναι συμφέρουσα η δραστηριότητα γιατί απλά αυτά τα υλικά τα οποία είναι πραγματικά εξορυκτικά απόβλητα από λατομεία που έχουν κύριο προϊόν το μάρμαρο ή το βιομηχανικό ορυκτό και είναι πάντα μακριά από τα κέντρα κατανάλωσης. Απόρροια αυτού είναι τα δεκάδες εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων ανά την Ελλάδα . Στις περισσότερες των περιπτώσεων τα λατομεία αυτά δεν έχουν χωρο για να αποθέσουν τα στείρα τους και προσπαθούν να βρουν πρακτικές λύσεις για να συνεχίσουν την εκμετάλλευση.
    Κατά την άποψη μου είναι επιτακτικό να απλοποιηθεί η διαδικασία εναπόθεσης στείρων. Επίσης θα πρέπει να επιτρέπεται και η εναπόθεση των στείρων εντός αναδασωτέας ισως με ένα όρο ότι η πράξη αναδάσωσης να προηγείται την έναρξη του νέου νομου για να μην ενθαρρυνθεί η παράνομη εκχέρσωση . Δεν είναι λογικό να σου επιτρέπει ο νόμος την εναπόθεση σε μια παρθένα δασική έκταση και να μην σου την επιτρέπει σε μια διαταραγμένη που χρήζει αποκατάστασης . Επιπλέον πρέπει να να προβλεφθεί να μπορεί κάποιος εκμεταλλευτής αυτόνομα να υποβάλει ΜΠΕ για εναπόθεση στείρων σε αργουντο λατομείο με σκοπό την αποκατάσταση του . έτσι και θα συνεχιστεί η εκμετάλλευση των ενεργών χωρων και παράλληλα θα συντελείται και αποκατάσταση των παλαιών.
    Επιπλέον η οδηγία 2006/21/ΕΚ της 15ης Μαρτίου 2006 που αφορά τα εξορυκτικά απόβλητα προβλέπει την επαναφορά των εξορυκτικών αποβλήτων εντός της κοιλότητας εκσκαφής μετά την εξόρυξη του ορυκτού, το οποιο θεωρώ ότι εχει εφαρμογή σε πάρα πολλά λατομεία έκτασης ανω των 60 στρεμμάτων. Κατά την γνώμη μου αυτό είναι η πιο εφαρμοστέα μέθοδος για τα στείρα διότι στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να πωληθούν. Οσο δε για πώληση τους ως αδρανή είναι πάρα πολύ δύσκολο διότι και το κόστος επεξεργασίας είναι μεγάλο αλλά και το κόστος μεταφοράς είναι συγκριτικά πολύ μεγάλο και πρακτικά σε πραγματικές συνθήκες αδύνατο, για αυτό και συνεπώς δεν γίνεται αυτό στην πράξη.
    Πώληση πρακτικά είναι δύσκολο να γίνει . Έστω ότι ένα λατομικό κέντρο παράγει στείρα της τάξεως των 400.000 τονων τον χρόνο και έχει συσσωρευμένα κάποια εκατομμύρια ακόμα. Έστω τώρα ότι βρίσκεται ένα πελάτης των 30.000 τόνων , ποιος θα πρώτο πουλήσει και με τα αλλά παραγόμενα που περισσεύουν τι γίνεται ;
    Από όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι η παράγραφος 7 του άρθρου 3 μάλλον βολεύει την πρώτη πλευρά πάρα την δεύτερη . Επίσης θα πρέπει να αναλογιστούμε ποσά χρόνια απαιτούνται για να κλείσει ένα παράνομο λατομείο το οποίο διαστρεβλώνει τον ανταγωνισμό (κατά την γνωμη μου πάνω από δέκα) και τι πραγματικά θα αποφέρει αυτή η διάταξη στον εξορυκτικό κλάδο.
    Προτείνω και εγώ την κατάργηση της

    ΣΤΕΦΑΝΗΣ ΦΩΤΗΣ
    ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
    ΔΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΗ

  • 19 Ιουλίου 2017, 14:17 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.»

    Άρθρο 3 παρ 7

    Κατ αρχήν συμφωνούμε απόλυτα με την άποψη του ΣΜΕ στο εν λόγω άρθρο.

    Κατά την άποψη μας η παρούσα νομοθετική ρύθμιση κατά την γνώμη μας είναι
    εντελώς άστοχη για τους παρακάτω λόγους.

    Καταργείται στην ουσία η συνταγματική έννοια της λατομικής ζώνης. Εκτός των διαφόρων αποφάσεων του ΣτΕ περί πώλησης αδρανών υλικών από χώρους που δεν ανήκουν σε λατομικές περιοχές, στην πράξη ακυρώνεται όλη η υπάρχουσα νομοθεσία και νομολογία όπου ο νομοθέτης από το 1984 θέλησε να συγκεντρώσει όλα τα λατομεία εντός λατομικών περιοχών και όχι να δημιουργήσει παντού άναρχες και λαθραίες στην πράξη εκμεταλλεύσεις λατομείων αδρανών υλικών.

    – Το ΣτΕ το 2000 με την υπ΄αριθμ.1682 απόφαση έκρινε ότι : «Εκτός των λατομικών περιοχών επιτρέπεται η εκμετάλλευση μόνο λατομικών ορυκτών χαρακτηριζομένων ως μαρμάρων ή βιομηχανικών ορυκτών, όχι δε και αδρανών υλικών.»

    – Το Ν.Σ.Κ. το 1998 με την υπ΄αριθμ. 154 απόφαση αναφέρει ότι : «κατά πάγια θέση του ΣτΕ (αποφάσεις 4726/1995,734/1997) έχει κριθεί ότι το σύστημα των λατομικών περιοχών που έχει θεσπιστεί με τους νόμους 1428/84 και 2115/93 έχει συνταγματική κάλυψη και δεν είναι δυνατόν να καταργηθεί με νόμο ή να αποδυναμωθεί με νομοθετικές διατάξεις»

    Στην ουσία με την παρούσα διάταξη αποδυναμώνεται το σύστημα των λατομικών περιοχών
    Δεν προκύπτει από πουθενά ότι το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της πώλησης των παραπροϊόντων είναι λιγότερο επιβλαβές από την αποκατάσταση τους εντός των λατομικών χώρων . Στην ουσία η αποκατάσταση των εξορυκτικών αποβλήτων εντός των χώρων εξόρυξης έχει ως αποτέλεσμα, την απόδοση ενός ανάγλυφου περίπου όμοιου του αρχικού προ της λατομικής επέμβασης. Η πώληση των παραπροϊόντων δεν μπορεί επ’ουδενί να θεωρηθεί οικολογική και ότι προστατεύει το περιβάλλον.
    Η φθορά αντιθέτως του περιβάλλοντος είναι όμοια είτε το προϊόν κοστίζει 1000 €/τν είτε 2€/τν ως παραπροϊόν και συνεπώς η αποκατάσταση θεωρείται αναγκαία και όχι δυνητική που επιτάσσει το παρόν άρθρο με την πώληση ή την αποκατάστασή των παραπροϊόντων. Η αποκατάσταση όμως είναι όρος ποσοτικός και όχι αξιακός βάση του πωλούμενου προϊόντος. Στην πράξης απαιτούνται X κυβικά για την επαναπλήρωση της κοιλότητας . Δηλαδή ένα λατομείο μαρμάρου που πουλά 1 τόνο μαρμάρου με 300€/τν και 100 τν αδρανών με 2€ είναι λατομείο μαρμάρου ή αδρανών; Γίνεται σαφές ότι η έννοια της αξίας δεν μπορεί να εισέρχεται σε κανένα υπολογισμό αλλά μόνο αυτή της ποσότητας.
    Επίσης, το προτεινόμενο σχέδιο νόμου δεν θέτει μηχανισμό ελέγχου της ποσότητας που διατίθεται ελευθέρα προς πώληση , με αποτέλεσμα την μη τήρηση του στην πράξη. Δεν υπάρχει ούτε μηχανισμός ελέγχου αλλά ούτε και κυρώσεων για ένα θέμα πρώτα περιβαλλοντικό και έπειτα εμπορικό.
    Δεν αποδεικνύεται από πουθενά ότι η ρύθμιση αυτή συμβάλει στο δημόσιο συμφέρον. Αντιθέτως το βλάπτει διότι τα λατομεία του της παραγράφου αυτής αποδίδουν λιγότερους φόρους σε σχέση με τα νόμιμα υφιστάμενα λειτουργούντα αδρανών υλικών.
    Η παρούσα ρύθμιση ,έγινε κατ επιταγή του ΟΟΣΑ με την λογική της εξομοίωσης του τρόπου υπολογισμού των μισθωμάτων που καταβάλουν οι λατομικές επιχειρήσεις για τα αδρανή υλικά που εξορύσσονται ως παραπροϊόντα, με τα αντίστοιχα μισθώματα λατομείων αδρανών υλικών του νομού ή της περιφέρειας για λόγους ίσης μεταχείρισης.
    Η ρύθμιση όμως αυτή όμως , δεν λαμβάνει υπ οψιν την νομολογία του ΣτΕ από το 1997 και έπειτα το οποίο απαγορεύει την πώληση αδρανών υλικών από λατομεία εκτός λατομικών περιοχών αλλά μόνο τον άρθρο 3 παρ 6 του Ν 2115/93 το οποίο γνώριζε ο ΟΟΣΑ.
    Σε αυτό το σημείο ρωτάμε του ειδικούς αν υπάρχει έστω και ένα λατομείο που να έκανε την σωστή χρήση της ρύθμιση αυτής , και πόσα είναι αυτά που έχουν κάνει την κατάχρηση της και την καταστρατήγηση του νόμου περί αδρανών υλικών.
    Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι τα λατομεία αδρανών υλικών αποδίδουν μίσθωμα έναντι της πραγματικής τιμολογηθείσας τιμής ενώ αυτά της παραγράφου 7 του άρθρου 3 έναντι μιας ασαφούς τιμής και ούτε καν της μέσης τιμής του νομού που προέβλεπε ο Ν 4262/14 ή των 5 ευρώ που προβλέπει το άρθρο 11§7β , την στιγμή που για το κύριο προϊόν δεν αποδίδουν μισθώματα έναντι της πραγματικής τιμής αλλά έναντι μιας υποπολλαπλάσιας θεωρητικής που καθορίζεται από τον μη αιρετό περιφερειάρχη .
    Δημιουργείται θέμα άνισου ανταγωνισμού μεταξύ των νόμιμων λειτουργούντων λατομείων Αδρανών υλικών και αυτών που διαθέτουν αδρανή ως παραπροϊόντα ενώ δίνεται η δυνατότητα φοροδιαφυγής σε προϊόντα μεγάλης άξιας (μάρμαρο, ξoφάρια, Βιομηχανικά Ορυκτά) να διακινούνται ως αδρανή υλικά.
    Τα υφιστάμενα Λατομεία Αδρανών Υλικών , πληρώνουν βάση νομού ένα ελάχιστο μίσθωμα ιδιαίτερα μεγάλο, ασχέτως εάν πωλούν ή όχι αδρανή υλικά , βάση του οποίου μειοδότησαν σε συγκεκριμένο διαγωνισμό που διεξάγει το δημόσιο κατά μέσο όρο κάθε εικοσαετία.
    Αντιθέτως τα λατομεία της παραγράφου 7 του άρθρου 3 ΔΕΝ αποδίδουν κανένα ελάχιστο μίσθωμα. Επίσης , η συμμετοχή των διαγωνιζομένων σε δημοπρασία δημοσίου λατομικού χώρου αδρανών υλικών έγινε υπό συγκεκριμένους όρους και συγκεκριμένους χώρους ανά νομό στην επικράτεια.
    Πως το κράτος κατόπιν της καθιέρωσης των Λατομικών Περιοχών αναιρεί αυτήν την οριοθέτηση με την οριζόντια αντιμετώπιση της πώλησης αδρανών υλικών ;
    Επίσης δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας παραγωγής αδρανών υλικών σε απόσταση 500 μέτρων από οικισμό (με χρήση εκρηκτικών) σε αντίθεση με τον Ν 2115-93 όπου σαφώς ορίζεται ότι τα λατομεία Αδρανών υλικών είναι σε απόσταση 1000 μ από οικισμούς.
    Τέλος η φέρουσα ικανότητα παραγωγής των παραπροϊόντων είναι τόσο μεγάλη πχ στα μάρμαρα η παραγωγή παραπροϊόντων εκτιμάται ότι είναι 10 εκ τόνοι τη στιγμή που το κύριο προϊόν είναι κάτι λιγότερο από 1 εκ τόνοι. Τίθεται λοιπόν το σαφές το ερώτημα ‘’τα 10 εκ αυτά των ετήσιων παραπροϊόντων είναι αξιοποιήσιμα με ορούς ποιότητας και ανταγωνισμού;’’. Σαφώς και όχι , μπορεί κάποιοι άλλοι να έχουν άλλη άποψη , αλλά η πράξη αποδεικνύει ότι ποτέ μα ποτέ αυτά τα παραπροϊόντα δεν αξιοποιήθηκαν και γι αυτό είναι εναποτεθειμένα σε χώρους πλησίον της εξόρυξης. Μάλιστα αυτά τα εξορυκτικά απόβλητα είναι απόβλητα χρόνων και σε εποχές που ήταν καλύτερες για την οικοδομική και κατασκευαστική δραστηριότητα αλλά και το νομικό πλαίσιο έδινε τις δυνατότητες για την αξιοποίηση τους.
    Το παρόν συμβαίνει διότι

    α. Τα λατομικά κέντρα είναι πολύ μακριά από τα κέντρα κατανάλωσης

    β. Το κόστος της περαιτέρω επεξεργασίας και βιομηχανοποίησης είναι τόσο που τα καθιστά μη ανταγωνιστικά ακόμα και αν ήταν κοντινότερα στα κέντρα κατανάλωσης

    Εξάλλου είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις oπου γίνεται πραγματική αξιοποίηση των παραπροϊόντων σε λατομεία και σίγουρα ούτε σε μεγάλη κλίμακα αλλά ούτε και μακροχρόνια. Αντιθέτως όπως προαναφέρθηκε είναι πολύ περισσότερες οι περιπτώσεις όπου καταστρατηγείται ο νομός και με πρόσχημα την αξιοποίηση των παραπροϊόντων γίνεται συστηματική εκμετάλλευση αδρανών υλικών και μόνο .

    Με βάση όλα τα παραπάνω προτείνουμε

    -Την κατάργηση της εν λόγω παραγράφου ως προδήλως αντισυνταγματικη
    Οι Λατομικές ζώνες θα πρέπει να είναι τα μόνα σημεία εκμετάλλευσης αδρανών υλικών . Μόνο έτσι θα περιορίσουμε τις «ανοιχτές τρύπες», θα γίνει ουσιαστικός χωροταξικός σχεδιασμός και θα συμβάλουμε στην βιώσιμη ανάπτυξη

  • 19 Ιουλίου 2017, 13:32 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

    Άρθρο 3 § 2

    Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων αποτελεί με βάση τις ισχύουσες προβλέψεις, δραστηριότητα δημόσιας ωφέλειας. Πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα μονομερούς παράτασης της σύμβασης και για τα δημόσια και για τα δημοτικά λατομεία, εφόσον ο εκμεταλλευτής εκπληρώνει όλους τους όρους της ισχύουσας σύμβασης.

    Προτείνεται η εξής αναδιατύπωση της παραγράφου 2:

    « Η διάρκεια των είκοσι (20) ετών των ως άνω συμβάσεων για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος μπορεί να παρατείνεται και μονομερώς με συμβολαιογραφική πράξη για μια ακόμα εικοσαετία, εφόσον ο μισθωτής έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της ισχύουσας σύμβασης».

    Άρθρο 3 § 3

    Με την προτεινόμενη ρύθμιση, η παράταση πέραν των 40 ετών για τα ιδιωτικά λατομεία, γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη της έκτασης του λατομικού χώρου.

    Αυτή η ρύθμιση μπορεί να οδηγήσει σε εκβιασμό του φορέα εκμετάλλευσης και σε αδιαφανείς χειρισμούς, αφού πλέον ρυθμίζεται από το προτεινόμενο νομοσχέδιο το πάγιο και αναλογικό μίσθωμα που φτάνει στο ανώτατο θεμιτό, όπως επίσης και οι περιβαλλοντικοί και τεχνικοί όροι λειτουργίας του λατομείου. Σε περίπτωση δε διαφωνίας εκμισθωτή και μισθωτή, ο φορέας εκμετάλλευσης οδηγείται αναίτια σε έξωση από το λατομικό χώρο, παρά το ότι έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας (μισθωτικούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς κτλ.)

    Στην περίπτωση αυτή, έχουμε κατασπατάληση ορυκτών πόρων και περαιτέρω επιβάρυνση φυσικών πόρων γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο ο φορέας εκμετάλλευσης θα οδηγηθεί σε διάνοιξη νέου λατομείου για να πάρει ίδιες ποσότητες πόρων, επιβαρύνοντας το περιβάλλον.

    Η αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να εγκατασταθεί και λειτουργήσει μια λατομική δραστηριότητα, είναι απ’ αρχής γνωστή στους ιδιοκτήτες και η επέκταση της δραστηριότητας μετά τα 40 χρόνια δεν δημιουργεί ουσιαστικά, νέα επιβαρυντική για την ιδιοκτησία κατάσταση. Προτείνουμε την εξής τροποποίηση-προσθήκη:

    «Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του παρόντος στα οποία υφίστανται ακόμα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται μονομερώς και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία μέχρι να ολοκληρωθεί η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων των υπό εκμετάλλευση ορυκτών, σύμφωνα με την εκάστοτε εγκεκριμένη σχετική τεχνική μελέτη και την εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, και πάντως όχι πέραν των εβδομήντα (70) ετών, συνολικά από την έναρξη της μίσθωσης.
    Προϋπόθεση για την επέκταση μίσθωσης πέραν των σαράντα (40) ετών είναι η έκδοση διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια αρχή, ότι η μέχρι τότε εκμετάλλευση έχει γίνει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις και την άδεια του μισθωτή».

    Άρθρο 3 § 4α

    Στο πάγιο μίσθωμα αναφέρεται ως τύπος υπολογισμού του Σ2ΠΜ = Ε2ΧΣ1ΠΜ/200. Ο διαιρέτης 200 δεν έχει φυσικό νόημα.

    Άρθρο 3 § 4β

    Πρέπει να καθοριστεί επακριβώς τι εννοείται «φορτωμένων επί αυτοκινήτου στο δάπεδο του λατομείου».
    Κατά την άποψή μας, σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναφέρεται το δάπεδο της βαθμίδας του λατομείου, δηλαδή το τέλος της εξορυκτικής διαδικασίας, χωρίς τις κατεργασίες εκτός χώρου εξόρυξης, που δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό του αναλογικού μισθώματος.
    Για τα βιομηχανικά ορυκτά, τα αναλογικά μισθώματα είναι ιδιαίτερα υψηλά. Προτείνουμε 5% επί της τιμής πώλησης των εξορυσσόμενων προϊόντων, 7% επί εκείνης των ακατέργαστων και 3% επί της τιμής πώλησης των εντός του λατομείου επεξεργασμένων προϊόντων ή παραπροϊόντων.
    Προτείνουμε μείωση των αναλογικών μισθωμάτων των μαρμάρων γιατί πρέπει να συνυπολογιστεί η πολύ χαμηλή αποληψιμότητα που έχουν (5-7% των εξορυσσόμενων όγκων) ιδιαίτερα για τις καλές ποιότητες. Συγκεκριμένα:
    5% επί της τιμής πώλησης των εξορυσσομένων ογκομαρμάρων, 7% επί εκείνης των ξοφαριών και 3% επί εκείνης των επεξεργασμένων παραπροϊόντων.

    Για τα αδρανή που ως υλικά είναι ιδιαίτερα φτηνά προϊόντα, η διάθεση των οποίων έχει επηρεαστεί σημαντικά από την εθνική οικονομική κρίση και που έχουν επιβαρυνθεί με βάση τις διατάξεις του παρόντος σημαντικότατα (μισθώματα, τέλη κτλ.) θα πρέπει να ισχύει επίσης ο συμψηφισμός πάγιου και αναλογικού μισθώματος.

    Άρθρο 3 § 4γγ

    Στα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών τα αναλογικά μισθώματα καθορίζονται με βάση τους πωληθέντες τόνους και όχι τους εξορυσσόμενους. Σε περίπτωση επεξεργασίας και δημιουργίας ποσοτήτων από διαφορετικά λατομεία (μισθωμένα και ιδιωτικά), οι πωληθέντες τόνοι και η ταυτοποίησή τους δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί. Στις περιπτώσεις τέτοιων αναμείξεων, πρέπει να υπολογίζονται διαφορετικά τα αναλογικά μισθώματα, βασιζόμενα στις εξορυγμένες ποσότητες, το δηλούμενο κόστος εξόρυξης και κάποιο συντελεστή προσαύξησης (π.χ. 20%).

    Για τα δημόσια και δημοτικά λατομεία μαρμάρων και βιομηχανικών ορυκτών των οποίων η λειτουργία παρατείνεται πέραν των πρώτων 20 ετών, ορίζεται ως αναλογικό μίσθωμα μετά την πρώτη 20ετία, το ανώτατο θεμιτό. Δεν υπάρχει έτσι δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τον εκμισθωτή, ούτε δυνατότητα κλιμάκωσης του μισθώματος μέχρι λήξης της μέγιστης δυνατής, χρονικής εκμετάλλευσης.

    Προτείνουμε εύλογο ποσοστό αύξησης 5% επί του προηγούμενου αναλογικού μισθώματος για το επόμενο μισθωτικό διάστημα (20ετία ή 10ετία, αναλόγως του χρονικού περιθωρίου).

    Άρθρο 3 § 5

    Υπάρχει η ίδια αδυναμία με το άρθρο 3 § 4γγ.

    Προτείνουμε την εξής διατύπωση:

    «Σε περίπτωση ιδιοχρησιμοποίησης ποσοτήτων για την τροφοδοσία εγκαταστάσεων του μισθωτή, ο προσδιορισμός της αξίας των προϊόντων αυτών υπολογίζεται επί του δηλούμενου κόστους παραγωγής (τηρουμένης της εχεμύθειας των στοιχείων) του ορυκτού φορτωμένου επί αυτοκινήτου στο δάπεδο του λατομείου προσαυξημένου κατά 20%»

    Άρθρο 3 § 6

    Στο ποσοστό φαίνεται να υπάρχει λάθος. Προφανώς εννοείται 70% και 10% (όχι είκοσι τοις εκατό, όπως γράφεται) στο ελληνικό δημόσιο και το 20% στην οικεία Περιφερειακή Ενότητα.

    Τα ποσοστά νέων μισθωμάτων υπέρ Δημοσίου είναι πολύ μεγάλα. Θα μπορούσε 5% από τα 70% + 10% του Δημοσίου να πηγαίνει στο πράσινο ταμείο όπως και 2% από το 20% της Περιφερειακής Ενότητας, αντί να επιφορτίζεται ή λατομική εκμετάλλευση μετά τα 40 έτη με πρόσθετη φορολόγηση 1% επί του κύκλου εργασιών, υπέρ του πράσινου ταμείου (αναλυτικό τοποθέτηση ακολουθεί στο αντίστοιχο άρθρο 20).

    Είναι γνωστό ότι τα χρήματα που εισπράττονται από μισθώματα και τέλη υπέρ ΟΤΑ, δεν κατευθύνονται τις περισσότερες φορές σε έργα περιβαλλοντικής αναβάθμισης.

    Άρθρο 3 § 7

    Αναφέρεται ότι «τα αδρανή που εξορύσσονται ως παραπροϊόντα κατά την εκμετάλλευση, οποιασδήποτε κατηγορίας ορυκτών, διατίθενται ελεύθερα…..»
    Η παρούσα νομοθετική ρύθμιση που αναφέρεται στην πώληση αδρανών υλικών από λατομεία μη αδρανών υλικών, δημιουργεί πολλά προβλήματα, περισσότερα από αυτά που καλείται να επιλύσει.
    Η δυνατότητα διάθεσης παραπροϊόντων από λατομεία μαρμάρου ή βιομηχανικών ορυκτών, ως αδρανή, θέλει πολλή προσοχή ώστε να μην αντιβαίνει στην απόφαση του ΣτΕ 1682/2000 που έκρινε ότι «Εκτός των λατομικών περιοχών, επιτρέπεται η εκμετάλλευση μόνο λατομικών ορυκτών, χαρακτηριζομένων ως μαρμάρων ή βιομηχανικών ορυκτών, όχι δε και αδρανών υλικών». Αυτό σημαίνει ότι η διάθεση τέτοιων προϊόντων δεν θα πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με παρακείμενη λατομική περιοχή.
    Επίσης, δεν θεωρούμε ότι είναι σωστή προσέγγιση, η κύρια δραστηριότητα του λατομείου να προσδιορίζεται με το «ποσοστό συμμετοχής της αξίας των προϊόντων» γιατί μικρή ποσότητα π.χ. μαρμάρου έχει μεγάλη αξία άρα μπορεί να παραχθεί μεγάλη ποσότητα αδρανών.
    Στο προτεινόμενο νομοσχέδιο, δεν προβλέπεται μηχανισμός ελέγχου της ποσότητας που διατίθεται ελεύθερα προς πώληση, με αποτέλεσμα τη μη τήρηση των προβλεπόμενων δεσμεύσεων στην πράξη.
    Τονίζουμε επίσης ότι απουσιάζει παντελώς η ελάχιστη τιμή πώλησης αδρανών υλικών όπως όριζε ο Ν. 4262/2014 άρθρο 43 § 3.
    Η απουσία μιας τέτοιας διάταξης δίνει τη δυνατότητα φοροδιαφυγής και πώλησης αδρανών υλικών σε υποπολλαπλάσια τιμή, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό της ποσότητας.
    Προτείνουμε να αναγραφεί ότι δίνεται προτεραιότητα στην απορρόφηση των λατομικών προϊόντων από λατομεία κηρυγμένης λατομικής περιοχής που βρίσκεται πλησίον του λατομείου μαρμάρου ή βιομηχανικών ορυκτών.

    Άρθρο 3 § 8

    Αναφέρεται ότι επιτρέπεται η μεταβίβαση μισθωτικών δικαιωμάτων. Δεν γίνεται αναφορά για την εισφορά μισθωτικών δικαιωμάτων σε εταιρεία, όπως προβλεπόταν στο ν. 669/77.

    Γι’ αυτό προτείνουμε την εξής διατύπωση:

    «Επιτρέπεται η μεταβίβαση των μισθωτικών δικαιωμάτων καθώς και η εισφορά τους σε εταιρεία».

  • 19 Ιουλίου 2017, 09:24 | Αντώνης Νυδριώτης

    άρθ. 3 παρ.3
    Η μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων και η συνέχιση της εκμετάλλευσης να γλινεται μετά απο γνώμη του Ι.Γ.Μ.Ε.

    άρθ. 3 παρ. 6
    να προσδιορίζεται ο λογαριασμός (ΚΑΕ, Ειδικός λογαριασμός, λογαριασμός Τραπέζης που θα αποδίδεται το 25% στη οικεία Περιφερειακή Ενότητα.

    άρθ. 3 παρ.8
    κατά την εισφορά των μισθωτικών δικαιωμάτων να προσδιορίζονται οι υποχρεώσεις του εισφέροντος (π.χ. συμμετοχή στην εταιρεία με ποσοστό της αξίας των εγκαταστάσεων κλπ.) Επίσης να μην υπάρχουν ανείσπρακτες εισφορές απο το Δημόσιο κλπ. απο τον εισφέροντα ή να τακτοποιηθούν συνολικά (και όχι με ρύθμιση δόσεων οι οποίες μπορεί να σταματήσουν να καταβάλονται μετά την έγκριση εισφοράς) πριν την έκδοση απόφασης που θα επιτρέπει την εισφορά.
    Σε αντίθετη περίπτωση η όλη διαδικασία θεωρείται πώληση.

  • 17 Ιουλίου 2017, 09:31 | ΝΚ

    Άρθρο 3 παράγραφος 4

    Στην περίπτωση των λατομείων αδρανών υλικών που το πάγιο μίσθωμα προκύπτει μέσω πλειοδοτικής δημοπρασίας, η μαθηματική σχέση υπολογισμού του παγίου μισθώματος οδηγεί σε υπερβολικές τιμές παγίων μισθωμάτων μετά την πενταετία και ιδιαίτερα μετά την δεκαπενταετία και μάλιστα δεν επιτρέπεται συμψηφισμός τους με το αναλογικό μίσθωμα.
    Προτείνεται η μαθηματική σχέση να μην εφαρμόζεται στην περίπτωση των λατομείων αδρανών.

    Άρθρο 3 παράγραφος 7

    Δεδομένου ότι το κόστος παραγωγής των ακατέργαστων αδρανών υλικών είναι πολύ μικρότερο του ημίσεως του κόστους παραγωγής των επεξεργασμένων (είναι περίπου το 1/4) τα αντίστοιχα ποσοστά (10% και 5%) ευνοούν την πώλησή τους ως ακατέργαστων με ότι αυτό συνεπάγεται.
    Προτείνεται το ποσοστό στην περίπτωση των επεξεργασμένων να ορισθεί σε 2,5%

  • 13 Ιουλίου 2017, 13:00 | ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Άρθρο 3.Το δεύτερο εδάφιο της παρ. 5 καλό θα ήταν να εναρμονιστεί με το τελευταίο εδάφιο της παρ. γ του άρθρου 20. Η τιμή πώλησης για τον υπολογισμό του αναλογικού μισθώματος και του ειδικού τέλους υπέρ Ο.Τ.Α στην περίπτωση ιδιοχρησιμοποίησης ποσοτήτων για τροφοδοσία εγκαταστάσεων του μισθωτή ή του φορέα εκμετάλλευσης λόγω της μη ύπαρξης τιμολογίων, πρέπει να γίνεται καταρχήν με τον ίδιο τρόπο. πχ κόστος παραγωγής ή εξόρυξης χωρίς μεταφορικά ακόμη και στην περίπτωση τοπικής μεταφοράς και προσωρινής αποθήκευσης εντός του λατομικού χώρου. Οι ποσότητες που θα πρέπει να υπολογίζονται στην περίπτωση αυτή θα είναι αυτές που μεταφέρονται στις εγκαταστάσεις για περαιτέρω επεξεργασία και όχι το σύνολο των εξορυσσόμενων προϊόντων.

  • 13 Ιουλίου 2017, 00:00 | Ιωάννης Καραβελάκης

    Αρθρο 3 παράγραφος 2
    ΟΙ επενδύσεις εξορυκτικής δραστηριότητας είναι μακροχρόνιας απόδοσης επομένως δεν μπορεί η μίσθωση δημόσιου ή δημοτικού λατομείου να χρειάζεται διμερή συμφωνία για παράταση της πέραν των 20 ετών εφόσον ο μισθωτής εκπληρώνει το σύνολο των όρων της σύμβασης. Η παράταση της σύμβασης μίσθωσης από τα 20 στα 40 χρόνια να μπορεί να γίνεται μονομερώς με συμβολαιογραφική πράξη για το σύνολο των λατομείων όπως προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος 669/1977.
    Αρθρο 3 παράγραφος 3
    Η δυνατότητα παράτασης από τα 40 έτη ανά δεκαετία μέχρι τα 70 έτη, εφόσον παραμένουν ακόμη εκμεταλλεύσιμα αποθέματα και τηρούνται οι όροι της μίσθωσης , να μπορεί να γίνεται μονομερώς με συμβολαιογραφική πράξη για το σύνολο των λατομείων και όχι μόνο τα ιδιωτικά. Για την εξασφάλιση των ιδιοκτητών της έκτασης πριν την παράταση από τα 40 έτη στα 50 έτη να εκδίδεται διαπιστωτική πράξη από την αρμόδια υπηρεσία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
    Αρθρο 3 παράγραφος 5
    Σε περίπτωση ιδιοχρησιμοποίησης ποσοτήτων για την τροφοδοσία εγκαταστάσεων του μισθωτή η τιμή για τον υπολογισμό του αναλογικού μισθώματος να προσδιορίζεται από το κόστος εξόρυξης προσαυξημένο κατά 20% (όπως προβλέπεται εξάλλου για τον υπολογισμό του τέλους υπέρ ΟΤΑ στο άρθρο 20 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου.
    Αρθρο 3 παράγραφος 8
    Να είναι επιτρεπτή και η εισφορά των δικαιωμάτων που απορρέουν από την σύμβαση μίσθωσης σε εταιρεία όπως προβλεπόταν και στο Ν.669/1977 και όχι μόνο η μεταβίβαση τους.

  • 12 Ιουλίου 2017, 15:36 | Γ. Χασιώτης (WWF Ελλάς)

    (α) Το δικαίωμα εκμετάλλευσης βασίζεται στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και «δημιουργείται» από αυτή. Η διάρκεια της περιβαλλοντικής αδειοδότησης είναι καταρχήν μόνο 10 έτη [άρθρο 1 παρ. 8 α) ν. 4014/2011], μετά την πάροδο των οποίων πρέπει να παραταθεί ή τροποποιηθεί η ΑΕΠΟ . Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρχει δυνατότητα παράτασης των συμβάσεων μίσθωσης για χρονικά διαστήματα που δεν ταυτίζονται χρονικά με την διάρκεια ισχύος της ΑΕΠΟ (σχετική ρύθμιση προτείνεται μόνο για τα λατομεία δημόσιων εργων, πρβλ. 3 παρ. 1 εδ. β’ του νομοσχεδίου). Πόσο μάλλον όταν το μόνο κριτήριο είναι η «μέγιστη δυνατή απόληψη των κοιτασμάτων» (πρβλ. την σχετική διατύπωση της 3ης παραγράφου).

    Η αντίθετη επιλογή καταδικάζει περιβαλλοντικά περιοχές στο διηνηκές χωρίς την απαραίτητη εποπτεία, αξιολόγηση, και επανεκτίμηση. Επιπλέον, δημιουργεί ένα διοικητικό χάος, μέσα στο οποίο οι μισθώσεις θα ισχύουν, οι δραστηριότητες θα συνεχίζονται, και άλλες άδειες (όπως η ΑΕΠΟ) θα έχουν εκπνεύσει. Μέσα στο χάος αυτό, οι λατομικές επιχειρήσεις θα εγείρουν «κεκτημένα» δικαιώματα περιουσιακής φύσεως, ενώ το ενδιαφερόμενο κοινό θα αγωνίζεται να διαπιστώσει (μέσα στην γενικότερη αδιαφάνεια που διακρίνει το νομοσχέδιο) ποιες άδειες ισχύουν, και τι ακριβώς προβλέπουν. Τέλος, είναι αξιοσημείωτο ότι οι συμβάσεις μίσθωσης και οι «παρατάσεις» τους χορηγούνται χωρίς κανενός είδους συμμετοχή ή ενημέρωση του ενδιαφερόμενου κοινού.

    (β) Κατά τις παραγράφους 2 και 3, οι παρατάσεις των συμβάσεων μίσθωσης του δικαιώματος εκμετάλλευσης των μεταλλείων μπορεί να φθάσουν (ανάλογα με την περίπτωση, και με όλες τις παρατάσεις) τα 70 χρόνια. Φυσικά, εδώ πρέπει να αγνοηθούν οι διάφορες νομοθετικές παρατάσεις, τις οποίες ο νομοθέτης χορηγεί πάντα με ευκολία και χωρίς κανένα ουσιαστικό όρο (και οι οποίες διατηρούνται από το νομοσχέδιο, βλ. σχόλιο παρακάτω). Τα 70 αυτά έτη είναι ένα τεράστιο χρονικό διάστημα, μέσα στο οποίο ολόκληρες εκτάσεις θα καταδικαστούν οριστικά από περιβαλλοντική άποψη: πράγματι, μετά από 70 χρόνια, μπορεί να μην υπάρχει η απαραίτητη τεκμηρίωση για τις προηγούμενες χρήσεις και την αποκατάστασή τους. Πόσο μάλλον που το νομοσχέδιο περιορίζει (ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, καταργεί) μία σειρά περιορισμών στην χωροθέτηση λατομείων.

    (γ) Παρεμπιπτόντως, το ισχύον καθεστώς (αγνοώντας διάφορες εξαιρετικές «μεταβατικές» ρυθμίσεις, με ειδικές διατάξεις νόμου) προβλέπει 20ετείς μισθώσεις για τα «τυπικά» λατομεία, με δυνατότητα δύο 5ετών παρατάσεων (6 παρ. 1 και παρ. 2 ν. 1428/1984, όπως αντικαταστάθηκαν από τα άρθρα 6 παρ. 1 και παρ. 2 ν. 2115/1993) – με άλλα λόγια, μισθώσεις όχι μεγαλύτερες από 30 έτη.

    (δ) Οι διατάξεις για το πάγιο και το αναλογικό μίσθωμα (όπως άλλωστε και οι ισχύουσες, πρβλ. 7 ν. 1428/1984, όπως ισχύει, κ.α.) φαίνεται ότι τροποποιούνται με το προτεινόμενο νομοσχέδιο. Οι ρυθμίσεις αυτές (όπως και οι ισχύουσες) είναι απολύτως ξεπερασμένες σε σχέση με τα διεθνή πρότυπα, και έχουν τεράστιες αδυναμίες. Πρώτα-πρώτα, όπως και το ισχύον καθεστώς, δεν έχουν την μορφή «περιβαλλοντικού φόρου», και δεν υποχρεώνουν τον «ρυπαίνοντα» (δηλαδή, καταρχήν την λατομική επιχείρηση) να εσωτερικεύσει το περιβαλλοντικό κόστος των δραστηριοτήτων του. Ένα σημαντικό ποσοστό λατομείων θα δημιουργηθεί σε δημόσιες και δημοτικές εκτάσεις, οι οποίες κατά κανόνα θα είναι κοινόχρηστες, και μετά από δεκαετίες εκμετάλλευσης και κατάργησης (στην πράξη) της κοινοχρησίας θα έχουν καταστραφεί, πιθανόν οριστικά: παρόλα αυτά, το νομοσχέδιο θεωρεί ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανένα κοινωνικό κόστος στην λατομεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα παραπροϊόντα «διατίθενται ελεύθερα» (7η παράγραφος -με την εξαίρεση του ειδικού τέλους των ΟΤΑ, και του πολύ μικρού «πράσινου τέλους» του άρθρου 20 παρ. 3 του νομοσχεδίου), σαν η εξόρυξή τους να μην προκαλεί περιβαλλοντικά προβλήματα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι για τα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και φυσικών λίθων δεν υπάρχει πρόβλεψη για έργα περιβαλλοντικού αντισταθμίσματος, όπως για τα τυπικά λατομεία αδρανών υλικών (πρβλ. την 6η παράγραφο).

    (ε) Όσο για το 20% των πάγιων και αναλογικών μισθωμάτων των λατομείων αδρανών υλικών που διατίθεται στην Περιφέρεια για έργα περιβαλλοντικού αντισταθμίσματος (β’ εδάφιο της 6ης παραγράφου), πρόκειται για μικρό, και απολύτως αυθαίρετο ποσό. Στα λατομεία βιομηχανικών ορυκτών, το ποσό αυτό συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, και το «πράσινο τέλος» περιορίζεται στο 1% (άρθρο 20 παρ. 3, και μόνο για λατομεία που συνεχίζουν την λειτουργία για πλέον των 40 ετών). Εκτός των άλλων, θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι οι οδηγίες 2004/35 και 2006/21 δεν προβλέπουν «οροφές» στην αποκατάσταση και αντιστάθμιση της περιβαλλοντικής ζημίας.

    (στ) Τέλος, είναι τουλάχιστον παράδοξο ότι οι δαπάνες της Γενικής Διεύθυνσης Ορυκτών Πρώτων Υλών (ΓΔΟΠΥ) ανέρχονται στο ½ του ποσού που θα διατεθεί για περιβαλλοντική αντιστάθμιση των δημόσιων λατομείων αδρανών υλικών (10% των μισθωμάτων των δημόσιων λατομείων – βλ. β’ εδάφιο της 6ης παραγράφου).

  • 12 Ιουλίου 2017, 12:52 | Συντουκάς Γιώργος

    Άρθρο 3, παρ. 4.β.γγ.
    Η μεταλλευτική νομοθεσία πρέπει σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίζει τη μεταλλευτική δραστηριότητα σαν σημαντικό πάροχο θέσεων εργασίας και σαν μέσο ανάπτυξης της χώρας και των τοπικών κοινωνιών. Για τον λόγο αυτό πρέπει να δίνει κίνητρα για την ανάπτυξή της και να αποφεύγει την αντιμετώπιση της σαν μέσο αύξησης των φορολογικών εσόδων, που μόνο αντικίνητρο αποτελούν και μέσο αποδυνάμωσής της. Ο υπολογισμός επομένως των μισθωμάτων, ιδίως των αναλογικών, πρέπει να ακολουθεί την παραπάνω γενική αρχή. Ιδιαίτερα για τα βιομηχανικά ορυκτά, μια μείωση των προτεινόμενων ποσοστών κατά τουλάχιστον 2 μονάδες την θεωρώ απαραίτητη.

  • 12 Ιουλίου 2017, 12:21 | IONIAN MINERALS

    Στο άρθρο 3, παρ. 4α του σχεδίου νόμου όπου δίδονται τα στοιχεία μαθηματικού τύπου για τον προσδιορισμό του παγίου μισθώματος δεν υπάρχει νομοθετικός προσδιορισμός της τιμής εκκίνησης, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος, με τον υπολογισμό των αυξητικών συντελεστών που παρατίθενται στην διάταξη αυτή, να βγαίνουν πάγια μισθώματα ιδιαίτερα υψηλά
    Προτείνεται:
    Να μπει «οροφή» στο ύψος του παγίου μισθώματος το οποίο δεν θα πρέπει να υπερβαίνει ετησίως το 4% της αντικειμενικής αξίας του μισθίου.

  • 12 Ιουλίου 2017, 11:31 | Ελευθέριος Φαίδρος

    Για νά γίνει σαφης ο νόμος, σέ οτι αφορα τις τρείς επι πλέον δεκαετίες, που δινει στίς μισθώσεις λατομείων πέραν των 40 ετων,θά πρέπει να αναφερθεί κάπου στο αρθρο 3 οτι <>
    Βεβαίως για το προτεινόμενο θα μπορούσε να αντείπει κανείς ,οτι ενοείται οτι ισχύει, αλλά σε εναν νόμο καλό ειναι να αναφέρεται σαφώς.

  • 12 Ιουλίου 2017, 11:31 | ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΖΙΤΖΟΓΛΟΥ

    Η λέξη «εξορυσσομένων» στη παρ .γγ πρεπει να αντικαταστασθεί με την λέξη «πωληθέντων» διότι συμβαίνει πολλές φορές να εξορυχθούν μεγάλες ποσότητες για να αποκαλυθφεί ένα πιό ενδιαφέρον υποκείμενο υλικό και να μην πωληθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

  • 12 Ιουλίου 2017, 11:45 | Κώστας Αγγελόπουλος

    Παρ. 2. Αναφέρεται ότι: «Η διάρκεια των είκοσι (20) ετών των ως άνω συμβάσεων για δημόσια και δημοτικά λατομεία μπορεί να παρατείνεται, διμερώς με συμβολαιογραφικό έγγραφο για μια ακόμη εικοσαετία, εφόσον ο μισθωτής έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της ισχύουσας σύμβασης».
    Ποιος θα ελέγχει και θα πιστοποιεί ότι ο μισθωτής έχει εκπληρώσει όλους τους όρους της σύμβασης; Θα εκδίδεται κάποια διαπιστωτική πράξη και από ποιον; Δεδομένου για παράδειγμα ότι η τήρηση των όρων της ΑΕΠΟ και της ΜΠΕ είναι συμβατική υποχρέωση τότε η μη τήρηση ακόμα και ενός εξ αυτών σημαίνει ότι μπορεί να μην ανανεωθεί η σύμβαση;
    Αναφέρεται ότι: «Σε κάθε περίπτωση ο ιδιοκτήτης του χώρου διατηρεί το δικαίωμα λύσης της σύμβασης εάν δεν τηρούνται οι όροι αυτής».
    Δηλαδή ο ιδιοκτήτης αποφασίζει εάν δεν τηρείται κάποιος όρος της σύμβασης και ανά πάσα στιγμή μπορεί να λύση τη σύμβαση;
    Αναφέρεται ότι: «Ειδικά για τα ιδιωτικά λατομεία, η παράταση της ισχύος της σύμβασης μίσθωσης μπορεί να πραγματοποιείται και μονομερώς από τον μισθωτή με συμβολαιογραφική πράξη.»
    Δηλαδή στα ιδιωτικά λατομεία δεν θα ελέγχει κανείς εάν ο μισθωτής τηρεί τουλάχιστον σε γενικές γραμμές τους όρους της σύμβασης; Είναι δυνατόν δηλαδή να μην καταβάλει ούτε καν μίσθωμα και παρ’ όλα αυτά μπορεί να ανανεώνει τη μίσθωση μονομερώς;

    Παρ. 3. «Για τα λατομεία του πρώτου εδαφίου της παρ.1 των ανωτέρω παραγράφων …» Κάποιο λάθος πρέπει να υπάρχει στη διατύπωση.
    «… στα οποία υφίστανται ακόμη εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, η διάρκεια ισχύος των συμβάσεων μίσθωσης μπορεί να παρατείνεται και πέραν των σαράντα (40) ετών ανά δεκαετία, με την επιφύλαξη της παραγράφου 6 του άρθρου 25…» Ο διαχωρισμός των υφιστάμενων ιδιωτικών λατομείων όλων των κατηγοριών αφορά στη σύναψη νέας σύμβασης και όχι στην παράταση της παλιάς. Με ποιους όμως όρους; Και δηλαδή ο εκμισθωτής εάν θέλει δεν συναινεί στη σύναψη νέας σύμβασης ακόμα και εάν ο μισθωτής τηρεί τους όρους της προηγούμενης σύμβασης; Μήπως χρειάζεται και εδώ διαπιστωτική πράξη;

    Παρ. 4. Τα δύο πρώτα εδάφια της παρ. 4 αναφέρουν: «Ο μισθωτής δημοσίου, δημοτικού και ιδιωτικού λατομείου υποχρεούται στην καταβολή ετήσιου μισθώματος στον ιδιοκτήτη του. Το μίσθωμα αναλύεται σε πάγιο και αναλογικό».
    Επειδή και στα επόμενα εδάφια αλλού γίνεται αναφορά απλά ως μίσθωμα και αλλού ως ετήσιο μίσθωμα ενώ το ίδιο συμβαίνει και με το πάγιο και με το αναλογικό μίσθωμα, κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να τεθεί κατάλληλη διευκρίνιση έτσι ώστε να μην χωρούν παρερμηνείες.

    Παρ. 5. Δεδομένου ότι το πρώτο εδάφιο αφορά μόνο τα δημόσια και τα δημοτικά, ενώ το δεύτερο εδάφιο αφορά προφανώς όλα τα λατομεία, κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε αυτό να γίνει πιο σαφές διότι ενδεχομένως να παρερμηνευτεί και να θεωρηθεί ότι η μεταβίβαση των μισθωτικών δικαιωμάτων επιτρέπεται μόνο στα δημόσια και στα δημοτικά και όχι στα ιδιωτικά.

  • 11 Ιουλίου 2017, 23:10 | Γεωργιαδης

    Σε αντιθεση με το προηγουμενο νομικο καθεστως οπου απαγορευοταν η μεταβιβαση των μισθωτικων δικαιωματων επι δημοσιων Λατομειων Βιομηχανικων Ορυκτων και Μαρμαρων και επιτρεποταν μονον η εισφορα τους σε Εταιρεια, στο παρον Νομοσχεδιο επιτρεπεται η μεταβιβαση τους ενω δεν αναφερεται τιποτα για τη δυνατοτητα εισφορας σε Εταιρεια . Ειναι προφανες οτι επιτραπηκε η μεταβιβαση -φυσικα κατοπιν αδειας του εκμισθωτη- για μεγαλυτερη ελευθερια στι Επιχειρειν
    Ομως για τον ιδιο λογο πρεπει να επιτρεπεται και η εισφορα των μισθωτικων δικαιωματων,κατοπιν Αδειας του εκμισθωτη,σε Εταιρεια Ετσι δινονται μεγαλυτερες δυνατοτητες για τη δημιουργια διαφορων επιχειρηματικων συνδιασμων και κυριως η συμμετοχη του αρχικου μισθωτη στη νεα Εταιρεια που θα δημιουργηθει και οχι η αποξενωση του οπως συμβαινει με τη μεταβιβαση των μισθωτικων δικαιωματων
    Προτεινεται η παραγραφος 8 του αρθρου 3 να τροποποιηθει ως εξης
    //Επιτρεπεται η μεταβιβαση των μισθωτικων δικαιωματων καθως και η εισφορα τους σε Εταιρεια υστερα απο εγκριση του εκμισθωτη //

  • 11 Ιουλίου 2017, 17:35 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ

    Άρθρο 3. Παρ.4.β.
    Αναλογικό μίσθωμα: Για τα λατομεία μαρμάρου για την πρώτη 10ετία ανώτατο αναλογικό 5%. Μετά την 10ετία εφόσον έχουν εξορυχθεί σημαντικές ποσότητες και έχουν αποσβεστεί τα έξοδα προσπελάσεων, διανοίξεων, κλπ εγκαταστάσεων να αυξάνεται σταδιακά (+1% ανά δεκαετία).
    Άρθρο 3. Παρ.5.
    Τιμή πώλησης για όσα τιμολογούνται εκτός δαπέδου του λατομείου, (προϊόντα ιδιοχρησιμοποίησης και εξαγωγές). Εφόσον δεν προκύπτει τιμή πώλησης για τις συγκεκριμένες ποιότητες από προγενέστερα τιμολόγια στο δάπεδο του λατομείου, να προκύπτει η τιμή πώλησης από ειδική επιτροπή

  • 11 Ιουλίου 2017, 17:59 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ

    1. Αρθρο 3, παρ. 2 σελ. 4: Η παράταση να γίνεται μονομερώς μετά από διαπιστωτική πράξη.

  • 11 Ιουλίου 2017, 14:15 | π. Βαγιώτας

    Στην παράγραφο 4.α. Τα διαστήματα του συντελεστή γ να γίνουν μικρότερα ή ίσα των 3 ετών, μεταξύ 3 και 5 ετών και μεγαλύτερα των 5.

  • 11 Ιουλίου 2017, 14:42 | π. Βαγιώτας

    Στην παράγραφο 4.α. ο όρος «πάγιο μίσθωμα» πρέπει να συμπληρωθεί ως εξής «ελάχιστο ετήσιο πάγιο μίσθωμα ανά στρέμμα», δεδομένου ότι θα υπάρχει και το «προσφερόμενο ετήσιο πάγιο μίσθωμα ανα στρέμμα».
    Είναι σαφές ότι στη μαθηματική σχέση που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του έχει ξεφύγει κάποιος συντελεστής ίσος ή μεγαλύτερος του δέκα, γιατί εάν θεωρήσουμε τους δυσμενέστερους συντελεστές του τύπου οι τιμές που προκύπτουν είναι για λατομεία έκτασης μικρότερης ή ίσης των 100 στρεμμάτων τα 468 ευρώ ετησίως ή 4,68 ευρώ/στρέμμα απομειούμενες όσο μεγαλώνει η έκταση (πχ για έκταση 400 στρ. η τιμή είναι 1170 ευρώ ή 2,925 ευρώ/στρέμμα).
    Τα διαστήματα του συντελεστή γ να γίνουν των 5.
    Όταν δεν έχουμε δαπάνες έρευνας τη τιμή παίρνει ο συντελεστής ε, καθόσον δεν μπορεί να πάρει τιμή μηδέν.
    Για το συντελεστή δ ίσως θα πρέπει να απαληφθεί ο όρος «επαρχιακό» για το ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο.

    Στην παράγραφο β.αα. να συμπληρωθεί ότι το ανώτατο θεμιτό ποσοστό αναλογικού μισθώματος των 8%,10% και 5% να ισχύει μόνο για τις περιπτώσεις που δημοπρατούνται οι χώροι αυτοί και θα αφορούν την υπηρεσία που δημοπρατεί και όχι τα ποσοστά που μπορεί να δώσουν οι προσφέροντες τα οποία και προφανώς θα μπορεί να είναι μεγαλύτερα ή ίσα αυτών. Διαφορετικά καταστρατηγείται το δικαίωμα του ανταγωνισμού. Αντίστοιχα και για τα λατομεία αυτά θα μπορούσε να προσδιοριστεί το 5% ως το ελάχιστο προσφερόμενο.

    Στο ποσοστό 10% της παραγράφου 6 εδάφιο δεύτερο θα μπορούσε να προστεθουν και οι αντίστοιχες υπηρεσίες των αποκεντρωμένων διοικήσεων.

    Το ποσοστό των 20% που προβλέπεται να αποδίδεται στην αντίστοιχη Περιφερειακή Ενότητα το θεωρώ καθυπερβολή δεδομένου ότι πρόκειται για δημόσιες δασικές εκτάσεις σε όρια ΟΤΑ Α΄βαθμού οι οποίοι ούτως ή άλλως εισπράττουν από τα εν λόγω έσοδα (πάγια και αναλογικά μισθώματα)

  • 11 Ιουλίου 2017, 10:20 | Alexandros Papakostas

    Στο άρθρο 4, δεν είναι ξεκάθαρος ο τρόπος υπολογισμού του παγίου μισθώματος.
    το ΣΠΜΛ είναι ετήσιο πάγιο ανά στρέμμα ή συνολικό ετήσιο πάγιο μίσθωμα ?
    Στην περίπτωση που είναι συνολικό ετήσιο πάγιο μίσθωμα, είναι πάρα πολύ μικρό.
    π.χ. για ένα λατομείο αδρανών υλικών 150 στρεμμάτων το οποίο είναι ενεργό, έως 5 έτη λειτουργίας, με πλησίον οδικό δίκτυο και με πραγματοποίηση δαπανών έρευνας 40.000 ευρώ, έχουμε :
    ΣΠΜΛ=Σ1ΠΜ+Σ2ΠΜ
    Σ1ΠΜ=100 x 1 x 1 x 1 x 1 x 1 = 100
    Σ2ΠΜ=50 x (100/200) = 25
    ΣΜΠΛ = 125

  • 10 Ιουλίου 2017, 22:33 | Δρακοπουλος Νικολαος

    Αρθρο 3 Παραγραφος 3
    Η παραταση μισθωσης απο 40 χρονια σε τουλαχιστον 70 χρονια συμφωνα με τις κακες γλωσσες αποτελη τον μοναδικο λογο που η πολιτικη ηγεσια του υπουργειου αποφασισε την εκδοση του παροντως σχεδιου νομου.Η συγκεκριμενη τροπολογια ευννοει ΜΟΝΟ τις 5 μεγαλες εταιρειες της χωρας οπου τους χαριζονται εκατομυρια κυβικα μαρμαρου μεταφραζομενα σε εκαντονταδες εκατ ευρω.Αποτελει σκανδαλο πρωτου μεγεθους με πιθανη αναμιξη και της δικαιοσυνης.Δεν ειναι δυνατον μια απο τις μεγαλυτερες ελληνικες εταιρειες μολις την προηγουμενη εβδομαδα να αγοραζει εναντι 75.000.000 ευρω λατομειο μαρμαρου σε γειτονικη ομορη χωρα και
    στην Ελλαδα να της χαριζονται 30 ετη εκμεταλευσης των λατομειων της.Υπολογιζεται οτι στα 10 μεγαλυτερα Ελληνικα λατομεια ληγουν οι αδειες τους τα επομενα 5 ετη και συνεπως κατα αναλογια το ελληνικο δημοσιο με διεθνη δημοπρασια θα μπορουσε να εισπραξη 10 επι καποια πολλα εκατομυρια ευρω (ανω του 1000000000 ευρω!!!!!!!!!!!!!).Στον αντιποδα το παρων νομοσχεδιο ζηταει απο εκολαπτομενους νεους εκμεταλευτες λατομειων 3000 παραβολο για καθε νεα αιτηση αδειας ερευνων.Φανταστητε ποσο ελκυστικο ειναι για καθε νεο να προσπαθηση να δημιουργηση νεο λατομειο δηλαδη να εξορυση πετρες απο το βουνο και να τα πουλαει στο εξωτερικο ωστε να εισαγη χρηματα.

  • 10 Ιουλίου 2017, 22:40 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΣΥ.ΛΑΤ.Ε.»

    Το Σωματείο μας, ο Σύνδεσμος Λατομείων Ελλάδος, αποτελεί τον μοναδικό αντιπροσωπευτικό επαγγελματικό φορέα εκπροσώπησης των λατομικών επιχειρήσεων αδρανών υλικών που λειτουργούν νόμιμα εντός θεσμοθετημένων λατομικών περιοχών στα όρια της ελληνικής Επικράτειας.
    Κύριος σκοπός του συνδέσμου είναι η προαγωγή και η προάσπιση των κοινών συμφερόντων των μελών του.

    Σχόλιο επι του Άρθρου 3 παράγραφος 7

    Νομολογία περί αδρανών υλικών
    Το ΣτΕ το 2000 με την υπ΄αριθμ.1682 απόφαση έκρινε ότι : «Εκτός των λατομικών περιοχών επιτρέπεται η εκμετάλλευση μόνο λατομικών ορυκτών χαρακτηριζομένων ως μαρμάρων ή βιομηχανικών ορυκτών, όχι δε και αδρανών υλικών.»
    Το Ν.Σ.Κ. το 1998 με την υπ΄αριθμ. 154 απόφαση αναφέρει ότι : «κατά πάγια θέση του ΣτΕ (αποφάσεις 4726/1995,734/1997) έχει κριθεί ότι το σύστημα των λατομικών περιοχών που έχει θεσπιστεί με τους νόμους 1428/84 και 2115/93 έχει συνταγματική κάλυψη και δεν είναι δυνατόν να καταργηθεί με νόμο ή να αποδυναμωθεί με νομοθετικές διατάξεις»

    Προτείνεται να καταργηθεί το εν λόγω άρθρο ως αντισυνταγματικό
    Επίσης η διάταξη αυτή είναι όμοια με το άρθρο 43 του ν.4262/2014(ΦΕΚ Α΄114/10-05-2014) που προβλέπει την διάθεση της εναπομείνασας ποσότητας, πέραν της απαιτούμενης για την αποκατάσταση, ως αδρανή υλικά. Επίσης το παρόν ίσχυε και με το Άρθρο 3 παρ 6 του 2115-93.
    Στα είκοσι και πλέον χρόνια δεν υπάρχει ούτε ένα λατομείο που έχει κάνει την σωστή χρήση της διάταξης αυτής . Αντιθέτως η κατάχρηση χει γίνει από πολλούς.

  • 10 Ιουλίου 2017, 21:19 | Δρακοπουλος Νικολαος

    ΑΡΘΡΟ 3 ΕΔΑΦΙΟ 4α
    Ο εμφανιζομενος τυπος υπολογισμου των παγιων μισθωματων παροτι ειναι αναπτυξιακος δινει πολυ μικρα οικονομικα αποτελεσματα σε σχεση με τα σημερινα ισχυοντα.Μηπως προκειται για ΛΑΘΟΣ.

    ΑΡΘΡΟ 3 Παραγραφος 8 ΕΔΑΦΙΟ αα
    Το αναλογικο μισθωμα του 5% στα υποπροιοντα αποτελη αναπτυξιακη καινοτομια
    του νομου αυτου.Προτεινεται να διαμορφωθη στο 2% προκειμενου να δωθη ως επιπλεον κινητρο αξιοποιησης των υποπροιοντων με τελικο στοχο την ευκολοτερη αποκατασταση του λατομικου χωρου.

  • 10 Ιουλίου 2017, 14:25 | Μ. Μουρατίδης

    Α. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 6 του άρθρου 3 να διαμορφωθεί ως εξής:
    6. Ποσοστό πενήντα τοις εκατό (50%) του συνολικού ποσού των μισθωμάτων (παγίων και αναλογικών) των δημοσίων λατομείων μαρμάρων, φυσικών λίθων και βιομηχανικών ορυκτών καταβάλλεται στον πρωτοβάθμιο ΟΤΑ στην περιφέρεια του οποίου λειτουργεί το λατομείο και διατίθεται αποκλειστικά για έργα που αποτελούν αντιστάθμισμα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και οχλήσεων σχετιζομένων με τη λατομική δραστηριότητα, ενώ το υπόλοιπο πενήντα τοις εκατό (50%) αποδίδεται στο ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (Κ.Ε.Δ.Ε).

    Β. Επίσης σημειώνεται ότι τα αναφερόμενα ποσοστά στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 6 του άρθρου 3 δεν είναι σαφές επί ποιου συνολικού ποσού αναφέρονται.

  • 7 Ιουλίου 2017, 17:23 | ΛΙΑΣΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

    παρ. 8: Προβλέπεται η μεταβίβαση μισθωτικών δικαιωμάτων (& εκμετάλλευσης) δημόσιων και δημοτικών λατομείων. Δεν γίνεται μνεία για τα ιδιωτικά λατομεία και για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται.
    Προτείνεται να ισχύουν τα αναφερόμενα στο άρθρο 9 του ν.4442/2016

  • 4 Ιουλίου 2017, 14:45 | ANK

    Σε τι κάνει αναφορά το κριτήριο γ) , προφανώς σε έτη λειτουργιάς.

    Θα ήταν καλύτερο ένα ποσοστό να διατίθεται και ως πόρος την Αποκεντρωμενης Διοικησης πχ ένα 5%.

    Εδάφιο 2 της παρ. 6 το ποσοστό ολογράφως πρέπει να γίνει δέκα από είκοσι.

    Εδαφιο γγ. αναφέρει επι δαπέδουτου λατομειου Στο 2.α του άρθρου 20 αναφέρει επι αυτοκινητου στο χώρο του λατομειου.

Σχόλια