Άρθρο 15 – Δικαίωμα άσκησης αντιρρήσεων

Παρ.2: Κατά της παράλειψης ενσωμάτωσης δασικής έκτασης δικαίωμα αντίρρησης έχει κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο. Γιατί αναφέρεται ρητά και ιδίως οι ΟΤΑ και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις; Τελικά ισχύει ότι ένα φυσικό πρόσωπο, π.χ. κάτοικος Θεσσαλονίκης, χωρίς εμπράγματο δικαίωμα ή έννομο συμφέρον, να μπορεί να υποβάλει αντίρρηση για την παράλειψη ένταξης μιας δασικής έκτασης στο Δασικό Χάρτη στην Κρήτη;

να υποβαλλουν και ψηφιακό αρχείο..αλλιως θα γινουνε πολλα λαθη και θα χαθει πολυς χρονος

Ετσι οι Εθνικοί ρουφιάνοι των μη Κυβερνητικών οργανώσεων συχνά με τις ανερμάτιστες απόψεις τους και οι τοπικοί πρώην καταπατητές που φόρεσαν τον μανδύα της «προστασίας του περιβάλλοντος», θα μπορούν να ρουφιανεύουν άνετα και …με τον Νόμο. Ολοι οι βολεμένοι αυθαιρετούχοι θέλουν όλα τα άλλα γύρω τους να γίνουν πάρκα και θα επιδοθούν σε μια διαδικασία κυνηγιού κεφαλών ή κτημάτων. Οποιος δεν υπακούει πια στις …προτάσεις του συρφετού αυτού ή δεν καταθέσει ότι πρέπει στα παραταμεία τους θα υποστεί και την καταγγελία τους ή «τις αντιρρήσεις τους ενώπιον της Επιτροπής».

Κυρία Υπουργέ,
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΟΚΛΕΙΣΤΕΊ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΊ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΕΣ ΤΩΝ ΕΝΣΤΑΣΕΩΝ. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ.

Δικαιωμα ασκησης αντιρησεων εχουμε ,
Το ζητημα ειναι κατα ποσον αυτες τις αντιρρησεις θα εξεταστουν σε πραγματικα ευλογο χρονο, και οχι μεσα σε μια εικοσαετια.

Εχω κανει ενσταση το 2001 για εκταση που κληρονομησα και για την οποια πληρωνω κανονικα το φορο που μου αναλογει, και ακομα αυτοψια δεν εχει γινει .

Τωρα , με τους νεους δασικους χαρτες, θα πρεπει ισως να κανω νεα ενσταση και να περιμενω αλλα 10 χρονια για να παρω μια τελικη απαντηση σε εκταση η οποια αγοραστηκε το 1993, για την οποια το κρατος πηρε το φορο μεταβιβασης που του αναλογουσε, εγω το 1999 πληρωσα φορο κληρονομιας και σε λιγο καιρο θα πληρωνω ΠΑΛΙ Φορο Μεγαλης Ακινητης Περιουσιας ΚΑΙ δεν μπορω να καν να πουλησω η με καποιο τροπο να εκμεταλευτω το ακινητο αυτο .
Ειμαι δεσμια ενος συστηματος που ταλαιπωρει πολλα χρονια τωρα, ιδιοκτητες ακινητων , οι οποιοι πληρωνουν για ακινητα τα οποια δεν μπορουν να εκμεταλευτουν με κανενα δυνατο τροπο.

Σας ευχαριστω που μου δωσατε χωρο να εκφρασω την αγανακτηση μου.

Είναι τουλάχιστον άστοχο (αν όχι απαράδεκτο) να έχουν δικαίωμα υποβολής αντιρρήσεων άσχετα φυσικά, νομικά και άλλης μορφής πρόσωπα τα οποία ενδεχωμένως να εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Είναι επικινδυνη αυτή η διατύπωση και πρέπει να απαληφθεί.
Η λογική είναι εφόσον το Δημόσιο θέλει να προφυλάξει τα Δαση τα οποία και θεωρεί ιδιοκτησία του να αναρτήσει ΟΡΘΟΥΣ χάρτες και όποιος έχει εμπράγματα ή ενοχικα δικαιώματα να κάνει ένσταση.
Άλλως θα δούμε φαινόμενα όπου για άλλους λόγους να μπλοκάρονται ιδιοκτησίες λόγω άσκησης αντιρρήσεων άσχετων προς τις εκτάσεις. Κα Υπουργέ αντιλαμβάνεστε ότι θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεκτες καταστάσεις αν θίγονται ιδιοκτησίες που έχουν πληρωθεί με ιδρώτα?

1. Είναι αντισυνταγματική αλλά και πρωτοφανής η διάταξη της παρ. 2 άρθρου 15 με την οποία τρίτος ιδιώτης νομιμοποιείται να στραφεί με ένδικο μέσο μάλιστα κατά του δικαιώματος ιδιοκτησίας άλλου.
Μέχρι σήμερα είχαμε δει να κρίνεται από Δικαστήρια ως νόμιμη και έχουσα έννομο συμφέρον πρόσθετη παρέμβαση κάποιου Συλλόγου σε δίκη ιδιώτη για την ιδιοκτησία του και ορθά θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ένα τέτοιο δικαίωμα. Αλλά να έρχεται ο νομοθέτης και να καθιστά δημόσιο κατήγορο κάποιο σύλλογο κατά πολίτη και να υποκαθιστά αυτός ο σύλλογος την συντεταγμένη πολιτεία,αυτό είναι πρωτοφανές.
Ουδείς κατά το Σύνταγμα στερείται της ιδιοκτησίας του παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια και αφού πλήρως αποζημιωθεί, οι Έλληνες είναι ίσοι έναντι του νόμου, κανένας δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του το δικαστή που του ορίζει ο νόμος (και όχι ο τρίτος, προφανώς με ιδιοτέλεια, όμορός του ιδιοκτήτης), καθένας μας έχει δικαίωμα προστασίας των προσωπικών του δεδομένων, όπως είναι και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του, και δεν μπορεί ο καθένας να νομιμοποιείται να αναζητεί τέτοια πληροφόρηση για δεδομένα άλλου,και επίσης καθένας έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στη ζωή της Χώρας, εφόσον όμως δεν προσβάλλει τα δικαώματα των άλλων αλλά καιτα χρηστά ήθη.
2. Κυρία Υπουργέ, να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα, όπως αναφέρεται σε επίσημα έγγραφα και αναφορές εκπολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής της Πεντέλης εδώ και πολλά έτη προς όλες τις δημόσιες αρχές και επανειλημμένα και προς το Υπουργείο σας, για να αναφανεί που οδηγεί η άνιση έναντι των πολιτών του συμπεριφορά του Κράτους και πως οδηγεί τελικά αυτή η διάταξη να νομιμοποιηθεί η ιδιοτέλεια που κάποιος μπορεί να έχει σε βάρος συμπολίτη του.
Στη δεκαετία του 1950 οι γονείς αλλά και οι παππούδες μας αγόρασαν με συμβόλαια κανονικά και με καταβολή νομίμων φόρων αγροτεμάχια στην Πεντέλη από τη Μονή και αφού προηγούμενα ο τότε Υπουργός Γεωργίας είχε εκδώσει (και νόμιμα δημοσιεύσει) υπουργικές αποφάσεις που επέτρεπαν στη Μονή να πωλήσει σε ονομαστικά κατονομαζόμενους ιδιώτες συγκεκριμένα αγροτεμάχια, που μεταγράφτηκαν κανονικά, δηλώνονται κανονικά μέχρι σήμερα και φορολογούνται κανονικά από το Κράτος μέχρι και σήμερα. Συνολικά στην περιοχή πωλήθηκαν περίπου 1.500 στρέμματα.
Από όλα αυτά όμως μόνον τα 677 στρέμματα (με τα ίδια στοιχεία και τον ίδιο φυσικό χαρακτήρα, αλλά προφανώς η Πολιτεία μόνο γι’ αυτά είχε τότε ενδιαφέρον) εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης και τα υπόλοιπα 800 περίπου στρέμματα παρέμειναν εκτός σχεδίου. Φαίνεται όμως ότι τα 677, παρά την ένταξη, είχαν σοβαρό πρόβλημα, και σε, άσχετο, νομοθέτημα, που κανείς δεν μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει με το άρθρο 67 του ν. 1566/1985 «περί παιδείας» αναγνωρίστηκαν ως έγκυρα τα συμβόλαια των αγοραστών αυτών των εκτάσεων των 677 στρεμμάτων, πρόβλημα όμως που δεν είχαν τα υπόλοιπα 800 στρέμματα γιατί γι΄αυτά υπήρξε απόφαση του Υπουργού Γεωργίας.
Και όμως τα 677 στρέμματα νομιμοποιήθηκαν πανηγυρικά από την Πολιτεία, ενώ οι υπόλοιποι μικροιδιοκτήτες των 800 στρεμμάτων, που μόνον αυτοί είχαν νόμιμα συμβόλαια, και έξω από το σχέδιο πόλης παραμένουν επί 50 έτη και αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία ως παράνομοι, ως κατέχοντες δήθεν δημόσια διακατεχόμενη δασική έκταση, εκτός βεβαίως από τους φόρους που τους επιβάλλει κανονικά η Πολιτεία.
Δηλαδή οι «παράνομοι» έγιναν νόμιμοι και οι νόμιμοι «παράνομοι».
Αντί λοιπόν να αποκαταστήσει το δίκαιο η Πολιτεία προς αυτούς σε βάρος των οποίων ενήργησε όλα αυτά τα έτη, έρχεται και με διάταξη νόμου επιτρέπει να στηθεί αρένα με θύματα 800 οικογένειες που τις στέλνει βορά σε όποιον θέλει δίπλα του να έχει πράσινο ή ελεύθερο χώρο για το σκυλάκι του, ο οποίος, νόμιμος πλέον (από το 1985), δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να καταδίδει το γείτονα και μάλιστα να τον χαρακτηρίζει και καταπατητή !!
Εκεί οδηγεί η αναλγησία της Πολιτείας μας και το λεγόμενο πελατειακό σύστημα, που νομιμοποιεί όποιον έχει «μπάρμπα στην Κορώνη» και έρχεται τώρα και, αντί για αποκατάσταση του δικαίου,στήνει και ρωμαϊκές αρένες.
Είναι γνωστές στις υπηρεσίες σας αυτές οι ιστορίες Κυρία Υπουργέ, χωρίς να έχει ληφθεί μέριμνα για την εξάλειψη τέτοιων καταστάσεων.
Είναι όμως ευτύχημα αυτή η δυνατότητα που τώρα δίδεται να ακουστούν κάποιες απόψεις και δημιουργείται η ελπίδα με τις εν εξελίξει παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες ότι επιτέλους η Πολιτεία θα αποφασίσει τί θέλει, να πάρει πίσω όσα επέτρεψε να αγοράσουμε και να μας αποζημιώσει για την χωρίς ευθύνη μας ζημία μας ή να αξιοποιήσει για δημόσιο σκοπό και την ιδική μας έκταση, εντάσσοντας την στο σχέδιο και αυξάνοντας τους ελεύθερους και κοινόχρηστους χώρους.

1. θεωρώ ότι η προθεσμία άσκησης των αντιρρήσεων πρέπει να είναι 60 ημερών όπως δηλαδή 60ήμερος είναι η προθεσμία προσβολής των Διοικητικών πράξεων. Ο χρόνος αυτός είναι αναγκαίος για όποιον θέλει να ασκήσει τα δικαιώματά του και να προετοιμαστεί κατάλληλα για την αιτιολόγηση των αντιρρήσεών του.
2. Θεωρώ ότι δεν έπρεπε να υπάρχει ειδικό τέλος για την άσκηση αντιρρήσεων αλλά αν υπάρξει τέτοιο πρέπει να είναι ίσο με το τέλος που καταβάλλεται για την άσκηση προσφυγής στο Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο.
3. Θεωρώ ότι οι περιβαλλοντικοί σύλλογοι δεν πρέπει να μπορούν να προβάλλουν αντιρρήσεις για τον χαρακτήρα της έκτασης ή για παράληψη χαρακτηρισμού μιας έκτασης αλλά να έχουν δικαίωμα μόνον να παρεμβαίνουν υπέρ του Δημοσίου με την καταβολή και στην περίπτωση αυτή του ειδικού τέλους όπως επί αντιρρήσεως. Επί πλέον εδώ πρέπει να σας επισημάνω ότι πρέπει επι τέλους να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος των διοικητικών συμβουλίων και των μελών των περιβαλλοντολογικών συλλόγων, γιατί είναι γνωστό ότι σε τέτοιους συλλόγους μετέχουν πολλοί που με τη συμμετοχή τους θέλουν να καλύψουν τις πληγές που οι ίδιοι έχουν προξενήσει σε αυτό. Κατά συνέπεια μόνο αν το Δημόσιο με τις υπηρεσίες του είναι ανίκανο να υπερασπιστεί τα πραγματικά δάση τότε ας έχουν δικαίωμα και οι σύλλογοι αυτοί.
4.Θεωρώ ότι η αναγραφή στις αντιρρήσεις των συντεταγμένων και λοιπών ειδικών στοιχείων της παραγράφου 3α μπορεί να είναι σωστή αλλά θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν να χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία αυτά ή δεν συμβουλευτούν ειδικό προς τούτο. Έχω την εμπειρία της ανάρτησης των δασικών κτηματικών χαρτών και πινάκων στην περιοχή της Γλυφάδας Αττικής το 1981- 1982. Τότε υπήρχε αρμόδιος ειδικός υπάλληλος στο γραφείο κτηματογράφησης στον οποίο υπεδείκνυες σε χάρτη το αγροτεμάχιο ή την έκταση και σου έλεγε να αναγράψεις τον αριθμό κτηματικού χάρτη και πίνακα. Αυτό λοιπόν στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι ή λάθος έκανε ο υπάλληλος ή λάθος ανέγραφε ο ενδιαφερόμενος με αποτέλεσμα, ενώ περατώθηκε η διαδικασία των αντιρρήσεων και διατάχθηκε τελεσίδικα η διόρθωση του χάρτη ουδέποτε διορθώθηκαν οι χάρτες και οι πίνακες γιατί δεν είχε γραφεί σωστά ο κωδικός. Υπάρχουν δε ιδιοκτήτες για τους οποίους ενώ κρίθηκε ότι το αγροτεμάχιό τους δεν είναι δασική έκταση ακόμη μέχρι σήμερα να ταλαιπωρούνται στα δικαστήρια επειδή εν συνεχεία ο δασάρχης δεν έλαβε υπόψη του την απόφαση αλλά τον κωδικό που δεν είχε διορθωθεί. Για να αποφευχθούν αυτά τα προβλήματα πρέπει μεν όσοι μπορούν να αναγράφουν τις συντεταγμένες κ.λ.π. στοιχεία αλλά να έχουν τη δυνατότητα μέχρι την εκδίκαση ή 30 ημέρες προ της εκδφίκασης να προσκομίσουν τοπογραφικό με όλα αυτά τα σοιχεία ή και να διορθώσουν τα στοιχεία αυτά. Κατά συνέπεια σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι απαράδεκτη η άσκηση αντιρρήσεων για οποιαδήποτε παράληψη που θα έχει δικαίωμα ο ενιαφερόμενο στην πρόοδο προ της συζήτησης ή κατά τη συζήτηση να διορθώσει.

Σχετικά με τη δεύτερη πρόταση της παραγράφου 2 γενάται το ερώτημα πως όλοι αυτοί που δεν έχουν εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα θα γνωρίζουν τυχόν παραλήψεις των δασικών χαρτών. Μήπως αυτή η διαδικασία είναι εκ του πονηρού?
Κα Υπουργέ πρέπει να απαλείψεται αυτήν την πρόταση που μόνο δυσκολίες, κοινωνική αναστάτωση και αδικία στις τοπικές κοινωνίες θα φέρει παρά θα βοηθήσει την όλη διαδικασία. Μάλλον όσοι κάνουν χρήση αυτής της πρότασης θα κινούνται με ταπεινά ελατήρια και όχι για την προστασία του περιβάλλοντος.
Καλύτεροι προστάτες του περιβάλλοντος από τους νόμιμους ιδιοκτήτες οι οποίοι έχουν νόμιμα συμβόλαια, έχουν πληρώσει φόρο δεν μπορεί να είναι άλλοι τρίτοι όπου αόριστα και πολλές φορές σκόπιμα θα επικαλούνται ότι θέλουν. Σημειώστε ότι αυτό θα καθυστερήσει μέχρι την εξέταση τους και ενδεχομένως δικαστικές διενέξεις σημαντικά το όλον έργο.
Στην όλη διαδικασία οι αντισυμβαλλόμενοι είναι δύο (2) το Δασαρχείο και ο έχων εμπράγματο δικαίωμα ιδιώτης, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ και ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ.

αγαπητοι ομοιπαθεις

σημερα πληροφορηθηκα οτι για να υποβαλλω ενσταση επι των αναμενωμενων δασικων χαρτων, εαν και εφ οσον,πρεπει να υποβαλλω σε ατομικο επιπεδο το φακελλο του ακινητου ο οποιος μεταξυ των αλλων πρεπει να περιεχη και την ερμηνεια των αεροφωτογραφειων.εν ολιγοις πρεπει να πληρωθη ιδιωτης με ποσο διολου ευκαταφρονητο για να εκπονηση την μελετη σε ατομικο επιπεδο επαναλαμβανω.οπως με πληροφορησαν αυτο αποτελει νομο? του κρατους.το τι διερωτωμαι ειναι ευλογο.ευελπιστω ανελπιστα ισως για μια απαντηση απο αρμοδιο φορεα και ισως την ληψη καποιων μετρων.
ευχαριστω πολυ

Παρ.2: Να προστεθεί αναφορά στους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και όχι μόνο στις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Επί τη ευκαιρία, γιατί μόνο εκείνες εθνικής εμβέλειας; Η σχετική παράγραφος ισώς να τροποποιηθεί ως εξής:

‘Αντιρρήσεις ειδικά κατά της παράλειψης να περιληφθεί στο δασικό χάρτη ορισμένη έκταση μπορεί να υποβάλει κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο και, ιδίως, οι ο.τ.α. πρώτου και δεύτερου βαθμού στα διοικητικά όρια των οποίων υπάγεται η έκταση, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις εθνικής εμβέλειας (;), οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και άλλα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στους σκοπούς των οποίων περιλαμβάνεται η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής.’