ΑΡΘΡΟ 9 Αξιολόγηση – έλεγχος του έργου των ΦΔΠΠ

Στην αξιολόγηση δεν αναφέρεται τίποτα για την αξιολόγηση του ΔΣ. Τυχαίο; Δε νομίζω!
Θα πρέπει να γνωρίζει ο Αναπληρωτής Υπουργός (ΑΥΠ) κ. Φάμελος ότι, στο εξωτερικό πρώτα εφαρμόζεται η αξιολόγηση από κάτω προς τα πάνω για διάστημα τουλάχιστον 2 ετών και μετά αποφασίζεται η αξιολόγηση από πάνω προς τα κάτω. Στη φάση έναρξης της αξιολόγησης από πάνω προς τα κάτω εφαρμόζεται η αμφίδρομη αξιολόγηση για την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων το συντομότερο δυνατό. Αλήθεια! Πότε δόθηκε η δυνατότητα στο προσωπικό να αξιολογήσει τους διευθυντές των ΦΔΠΠ, τα ΔΣ, τους προέδρους, τη διεύθυνση βιοποικιλότητας, το ΥΠΕΝ (όλες οι δομές), τον ΑΥΠ, τον ΥΠΠ;;;
Απάντηση: ΠΟΤΕ.
Επίσης, αναφέρεται η αξιολόγηση σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία των δημοσίων υπαλλήλων. Τότε γιατί δεν τους εντάσσει στο άμεσο προσωπικό του;;;

Άρθρο 9, παρ.1. Εφόσον ενταχθεί το προσωπικό στο δημόσιο, ας αξιολογηθεί τότε σύμφωνα με τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Έχουμε υποστεί αρκετά τόσα χρόνια, όλοι οι εργαζόμενοι, πότε ανήκουμε στον ιδιωτικό τομέα και πότε στο δημόσιο…

1) Παρ. 1. Θεωρούμε δεδομένο ότι οι διαδικασίες αξιολόγησης του προσωπικού αφορούν τόσο τη μεταβατική περίοδο όσο και την περίοδο όταν οι ΦΔΠΠ θα αποκτήσουν τακτικό προσωπικό και ομαλή λειτουργία.

2) Προτείνεται η αντικατάσταση της παραγράφου 2 με τα παρακάτω. Εφόσον η πρόταση αυτή γίνει αποδεκτή τότε θα πρέπει να τροποποιηθούν αντίστοιχα και οι προβλέψεις για τις εκθέσεις που γίνονται στο άρθρα 4 και 5.
Η πρόταση βασίζεται σε διεθνώς αναγνωρισμένες πρακτικές αξιολόγησης προστατευόμενων περιοχών, βλ. ενδεικτικά:

«Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του εθνικού συστήματος προστατευόμενων περιοχών ανήκει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Την ευθύνη αξιολόγησης αναλαμβάνει η Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας. Τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων υποβάλλονται στον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και στην Επιτροπή Φύση 2000. Η αξιολόγηση οργανώνεται σε:
α. Αξιολόγηση του έργου των ΦΔΠΠ καταρτίζεται βάσει στόχων που τίθενται στις πράξεις χαρακτηρισμού των προστατευόμενων περιοχών και εξειδικεύονται στα σχέδια διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών. Η αξιολόγηση ακολουθεί το πρότυπο «ετήσιας έκθεσης αξιολόγησης ΦΔΠΠ» που προετοιμάζει η Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας και μεταβιβάζει στους ΦΔΠΠ. Η έκθεση αξιολόγησης των ΦΔΠΠ περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον 1) αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των ρυθμίσεων της περιοχής, όπως αυτές προβλέπονται από την πράξη χαρακτηρισμού και το σχέδιο διαχείρισης, ως προς την κατάσταση των προστατευτέων αντικειμένων, 2) τα αποτελέσματα των υλοποιηθέντων μέτρων διαχείρισης σε σχέση με βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους προστασίας και διαχείρισης της περιοχής, 3) τους διαθέσιμους πόρους (στελεχών, προϋπολογισμός, έσοδα κτλ) του κάθε ΦΔΠΠ και τον οικονομικό απολογισμό, 4) παράθεση των δράσεων του ΦΔΠΠ 5) αξιολόγηση της διάδρασης με την τοπική κοινωνία και άλλους εμπλεκόμενους φορείς και τον βαθμό συμμετοχής τους στη διαχείριση της περιοχής, 6) τους στόχους και το πρόγραμμα μέτρων (action plan) για το επόμενο έτος, και 7) έκτακτα περιστατικά. Η έκθεση αξιολόγησης του έργου των ΦΔΠΠ είναι ετήσια, εγκρίνεται από το ΔΣ του ΦΔΠΠ, δημοσιοποιείται στην ιστοσελίδα του ΦΔΠΠ και υποβάλλεται στη Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας έως την 1η Φεβρουαρίου κάθε έτους. Η Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας επεξεργάζεται τις επιμέρους εκθέσεις σε μία συνολική έκθεση του έργου των ΦΔΠΠ την οποία υποβάλλει στον Υπουργό Περιβάλλοντος και στην Επιτροπή Φύση 2000 μέχρι την 1η Μαρτίου κάθε έτους ενώ επίσης φροντίζει για τη δημοσιοποίησή της.

β. Αξιολόγηση των προστατευόμενων περιοχών καταρτίζεται βάσει στόχων που τίθενται στις πράξεις χαρακτηρισμού των προστατευόμενων περιοχών και των δεσμεύσεων της χώρας για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Την ευθύνη της αξιολόγησης έχει η Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας. Η «έκθεση αξιολόγησης προστατευόμενων περιοχών» καταρτίζεται ανά εξαετία, λαμβάνοντας υπόψη τις ετήσιες εκθέσεις αξιολόγησης της παρ. α, και υποβάλλεται στον Υπουργό Περιβάλλοντος και στην Επιτροπή Φύση 2000 μέχρι την 1η Απριλίου. Η αξιολόγηση συνθέτει και περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον την αξιολόγηση 1) της κατάστασης διατήρησης των προστατευτέων αντικειμένων με βάση τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία 2) της καταλληλότητας των ρυθμίσεων της περιοχής, όπως αυτές προβλέπονται από την πράξη χαρακτηρισμού και το σχέδιο διαχείρισης και 3) των κατηγοριών χαρακτηρισμού των προστατευόμενων περιοχών και των σχημάτων διαχείρισης που έχουν οριστεί.»

Παρ.1:
1. Κατά το άρθρο 14 του Ν. 4369/2016 το σύστημα αξιολόγησης εφαρμόζεται στους τακτικούς πολιτικούς υπαλλήλους και σε υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου
αορίστου χρόνου (Ι.Δ.Α.Χ.):
α) του Δημοσίου,
β) των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) α΄ και β΄ βαθμού,
γ) των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), συμπεριλαμβανομένου του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (Ο.Γ.Α.)
δ) το προσωπικό των Ανεξάρτητων Αρχών, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων,
ε) οι υπάλληλοι των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων (Π.Ε.Δ.), της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (Κ.Ε.Δ.Ε.) και της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝ.Π.Ε.),
στ) οι υπάλληλοι των νομικών προσώπων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού και των λοιπών εκκλησιών, δογμάτων και κατά το άρθρο 13 του Συντάγματος γνωστών θρησκειών, οι οποίοι επιβαρύνουν τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Η αξιολόγηση σύμφωνα με τη κείμενη νομοθεσία αφορά σε τακτικό και μόνιμο προσωπικό που απασχολείται σε οργανικές θέσεις. Πως γίνεται αναφορά σε αυτό όταν δεν υπάρχει καμία αναφορά σε τακτικό προσωπικό στο νομοσχέδιο; Προτείνεται το συγκεκριμένο άρθρο να απαληφθεί.
Παρ 2: χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και διευκρίνιση.

Η εφαρμογή της Παρ. 1 του παρόντος δεν είναι δυνατή με βάση τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 7 (απασχόληση προσωπικού με 8μηνες συμβάσεις), λόγω του περιορισμένου χρόνου απασχόλησής τους

Και οι δύο Παράγραφοι αναφέρουν αυτονόητα πράγματα. Ποια είναι η σκοπιμότητα του παρόντος άρθρου? Τι ακριβώς έρχεται να ρυθμίσει ή να επιλύσει?

Με ενδεχόμενη ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, που έθεσε σε διαβούλευση το Υπουργείο Περιβάλλοντος της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και των Οικολόγων πράσινων, θα ισχύσουν κατά τη γνώμη μας τα εξής:

1. Ιδιωτικοποιείται απόλυτα η διαχείριση στο σύνολο των προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας, οι οποίες περνάνε στα χέρια (Ν.Π.Ι.Δ.), όπως είναι οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων περιοχών.
Εκτάσεις εκατομμυρίων στρεμμάτων, το ένα τρίτο της Ελληνικής επικράτειας, τα «φιλέτα» του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, περνάνε πλέον με νόμο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Οικολόγων Πράσινων σε ιδιωτική διαχείριση, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της καθ’ ύλη αρμόδιας Δασικής Υπηρεσίας. Χωρίς δηλαδή καμία θεσμική, επιστημονική και κοινωνική κατοχύρωση.

2. Οι Φορείς Διαχείρισης που θα έχουν τον έλεγχο των τεράστιων αυτών εκτάσεων, δεν είχαν και δεν προβλέπεται στο συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου, να έχουν καμία ουσιαστική θεσμική αρμοδιότητα. Σε περίπτωση για παράδειγμα που εντοπίσουν κάποια παράβαση στις περιοχές τις οποίες διαχειρίζονται, θα πρέπει να καλέσουν ανάλογα με την περίπτωση και την παράβαση, την αστυνομία, τη δασική υπηρεσία, τη θηροφυλακή των κυνηγετικών οργανώσεων ή το λιμενικό όταν πρόκειται για θαλάσσιες εκτάσεις, για την επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων.
Αντί να λύσει το χρονίζον πρόβλημα στη θεσμική κατοχύρωση των Φορέων Διαχείρισης που έχει εντοπιστεί και καταγγελθεί από κάθε κατεύθυνση εδώ και χρόνια, ο κ. Φάμελλος με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το πολλαπλασιάζει. Αυτό προκύπτει από το γεγονός πως το σύνολο των προστατευόμενων περιοχών της χώρας, που καταλαμβάνουν περισσότερο από το 30% της έκτασης της Ελλάδας, θα τεθούν υπό διαχείριση ιδιωτικών φορέων, οι οποίοι δε έχουν θεσμικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες, δεν έχουν κατοχυρωμένη χρηματοδότηση, δεν έχουν θεσμοθετημένους κανόνες εσωτερικής λειτουργίας, δε βασίζονται σε κάποιο περιβαλλοντικά ορθό και επιστημονικά τεκμηριωμένο σχέδιο και δεν έχουν κατά συνέπεια στην ουσία τη δυνατότητα να επιτελέσουν το σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας τους.

3. Η τεράστια διεύρυνση των περιοχών ευθύνης των υφιστάμενων και των υπό ίδρυση Φορέων Διαχείρισης, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ισοδυναμεί με εκατομμύρια στρέμματα ανά φορέα, σε συνδυασμό με την πρόβλεψη για συμμετοχή στο επταμελές διοικητικό συμβούλιο των φορέων αυτών, μόλις δύο εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, (έναν από τους Δήμους και έναν από τις Περιφερειακές Ενότητες), και κανενός εκπροσώπου από τη Δασική Υπηρεσία, διαμορφώνουν συνθήκες στις οποίες οι Δήμοι, οι Περιφερειακές Ενότητες και οι Περιφέρειες της χώρας, αλλά και οι τοπικές δημόσιες δασικές αρχές δε θα εκπροσωπούνται πλέον ούτε στο ελάχιστο στη διαχείριση των «φιλέτων» του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές ευθύνης τους.
Οι επαγγελματικές και άλλες δραστηριότητες, οι χρήσεις γης και πολλά άλλα που σήμερα λαμβάνουν χώρα εντός των περιοχών Natura, δε θα ρυθμίζονται ούτε από την τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε από τη μοναδική αρμόδια δημόσια Δασική Υπηρεσία.
Αντίθετα, ιδιωτικοί φορείς, ξένοι και άσχετοι με τον τόπο και του κατοίκους του, θα αποφασίζουν για αυτούς χωρίς αυτούς και κυρίως χωρίς να είναι πρακτικά υπόλογοι σε κανέναν, αφού δεν ορίζονται σαφείς διαδικασίες ελέγχου αλλά και ευθύνης για τους Φορείς Διαχείρισης στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

4. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και τη διεύρυνση ποσοτικά και ποιοτικά της αρμοδιότητας των φορέων διαχείρισης, απαξιώνεται με τον πλέον προκλητικό τρόπο η δημόσια Δασική Υπηρεσία.
Η Δασική Υπηρεσία, είναι η μοναδική που θα μπορούσε να εγγυηθεί την προστασία και τη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών και η μοναδική που θα μπορούσαν να εμπιστευτούν οι Έλληνες πολίτες.
Παρά τη θεσμική απαξίωση και τον παροπλισμό που της επεφύλαξαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, η Δασική Υπηρεσία, εκτός από το γεγονός πως είναι δημόσια, έχει σαφές θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, στελεχώνεται από ειδικούς επιστήμονες, μπορεί να ελέγχει και να παρεμβαίνει σε κάθε είδους περιβαλλοντική παράβαση με απόλυτα κατοχυρωμένες αρμοδιότητες (ανακριτικά καθήκοντα, δημόσιος κατήγορος κ.λ.π.), υπάγεται στις αποκεντρωμένες διοικήσεις (τοπική αυτοδιοίκηση), ενώ μπορεί να ελεγχθεί ως προς τη δράση και τη λειτουργία της. Το αντίθετο δηλαδή από αυτά που ισχύουν για τους φορείς διαχείρισης.

5. Οι φορείς διαχείρισης, στα δεκαπέντε χρόνια λειτουργίας τους, δεν αξιολογήθηκαν ενώ δεν προβλέπεται να αξιολογηθούν ούτε στο μέλλον σχετικά με τα αποτελέσματά τους με βάση το σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας τους.
Η Πάρνηθα που κάηκε είχε φορέα διαχείρισης.
Η λίμνη Κορώνεια που «ξεράθηκε» και «δηλητηρίασε» εκατοντάδες σπάνια πτηνά το 2005, είχε Φορέα Διαχείρισης.
Η Κάρλα που με τόσο κόστος και κόπο τελικά ξανάγινε λίμνη και «σκοτώνει» τα δύο τελευταία Καλοκαίρια τα σπάνια πτηνά που γίνεται αγώνας να φωλιάσουν εκεί, έχει φορέα διαχείρισης.
Για τις παραπάνω καταστροφές δεν ανέλαβε κανείς την ευθύνη, ούτε είχε κανείς την ευθιξία να παραιτηθεί, είτε αιρετός, είτε εργαζόμενος στους φορείς διαχείρισης.
Τα παραπάνω παραδείγματα δίνουν το δικαίωμα σε κάθε ευαισθητοποιημένο περιβαλλοντικά πολίτη που παρακολουθεί τις σχετικές εξελίξεις, να πει πως οι φορείς διαχείρισης όπως ακριβώς και οι προστατευόμενες περιοχές, ιδρύονται και αυξάνονται ανεξέλεγκτα, για να εξυπηρετούν τους πολιτικούς και κάποιους από τους ανθρώπους που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με αυτούς, ανεξάρτητα από το αν και κατά πόσο επιτελούν το σκοπό τους που είναι να διαχειρίζονται και να προστατεύουν τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας. Σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων καμία άλλη εξήγηση δε μπορεί να δοθεί για το πώς έχουμε φτάσει στο τέλμα που βρισκόμαστε σήμερα στη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, χαρακτηριστικό παράδειγμα του οποίου είναι η δεκαπενταετής αφανής παρουσία των φορέων διαχείρισης.

6. Το δικαίωμα στην εργασία θεωρούμε πως είναι αναφαίρετο. Δεν αρκεί όμως αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζόμενων στους φορείς διαχείρισης – ομήρων της εκάστοτε κυβέρνησης από το 2002 και έπειτα, για να δοθεί παράταση στη λειτουργία των φορέων διαχείρισης με τη μορφή, τη δομή και τη λειτουργία που έχουν σήμερα. Πόσο μάλλον δεν αρκεί για να διευρυνθούν οι αρμοδιότητες και οι περιοχές ευθύνης τους.
Στηρίζουμε τους εργαζόμενους στους φορείς διαχείρισης και προτείνουμε να μεταταχθούν στη Δασική Υπηρεσία όπως έγινε με τους αγροφύλακες παλαιότερα, ή να προσληφθούν με σημαντική μοριοδότηση στην εμπειρία τους για τις ανάγκες λειτουργίας των Κέντρων Ενημέρωσης, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν κλειστά για να θυμίζουν σε όλους την εγκληματική αδιαφορία και την τεράστια υποκρισία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και πλέον και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ ΕΛ- οικολόγων πράσινων σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
Το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, αντίθετα, με τις οκτάμηνες συμβάσεις και το ασαφές πλαίσιο μετάβασης στο νέο καθεστώς, απειλεί ακόμη και αυτά τα δικαιώματα των εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης.

7. Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι Φορείς Διαχείρισης υπάγονται απευθείας στο Υπουργείο Περιβάλλοντος.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανάγκη για αποκέντρωση της διοίκησης και την ανάγκη της συμμετοχής των ανθρώπων που κατοικούν και δραστηριοποιούνται μέσα και γύρω από τις προστατευόμενες περιοχές στις διαδικασίες που σχετίζονται με τη διαχείριση και την προστασία τους. Μόνο μέσα από την ισχυρή σε επίπεδο πλειοψηφίας, συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Δασικής Υπηρεσίας στη διοίκηση των φορέων διαχείρισης μπορεί να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των κατοίκων και των χρηστών των προστατευόμενων περιοχών.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, διατηρείται η εξουσία του εκάστοτε Υπουργού περιβάλλοντος στη Διοίκηση των φορέων διαχείρισης και μηδενίζεται ο ρόλος και η συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Δασικής Υπηρεσίας και κατ’ επέκταση των πολιτών.

8. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – οικολόγων πράσινων, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μηδενίζει τη συμμετοχή των παραγωγικών φορέων στις διαδικασίες που σχετίζονται με τη διαχείριση και προστασία των προστατευόμενων περιοχών, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με κάθε ορθή περιβαλλοντικά προσέγγιση που θέλει τους ανθρώπους της υπαίθρου κοινωνούς και άμεσα συμμέτοχους στη διαχείριση και την προστασία των περιοχών στις οποίες δραστηριοποιούνται.
Με πρόβλεψη για έναν εκπρόσωπο των παραγωγικών φορέων στο διοικητικό συμβούλιο κάθε φορέα διαχείρισης, μόνο αυτό μπορεί να εξαχθεί σαν συμπέρασμα, όταν οι φορείς διαχείρισης θα έχουν αρμοδιότητα πλέον σε δέκα, ως και είκοσι προστατευόμενες περιοχές, σε πολλούς διαφορετικούς Δήμους, σε διαφορετικές Περιφερειακές Ενότητες, σε διαφορετικές Περιφέρειες και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και σε διαφορετικά νησιά.
Οι παραγωγικοί φορείς είναι συγκεκριμένοι. Υπάρχουν οι φορείς των οποίων η δράση σχετίζεται άμεσα με το φυσικό περιβάλλον (αγρότες, κτηνοτρόφοι, υλοτόμοι, αλιείς, μελισσοκόμοι, κυνηγοί, ορειβάτες, χιονοδρόμοι, μανιταροσυλλέκτες, βοτανοσυλλέκτες κ.λ.π.) και υπάρχουν και φορείς των οποίων η δράση σχετίζεται έμμεσα με το φυσικό περιβάλλον και εστιάζεται κυρίως στη διάθεση και διαχείριση αποβλήτων κ.λ.π.
Το ερώτημα: ποιος από όλους τους παραπάνω φορείς, από ποιο Δήμο, από ποια Περιφερειακή Ενότητα, από ποια Περιφέρεια και από ποιο νησί στις θαλάσσιες περιπτώσεις, θα εκπροσωπήσει επαρκώς όλους τους άλλους παραγωγικούς φορείς στη διοίκηση κάθε Φορέα Διαχείρισης, μόνο η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – οικολόγων πράσινων και ο κ. Φάμελλος θα μπορούσαν να το απαντήσουν.

9. Το δίκτυο των περιοχών natura 2000 στην Ελλάδα, ενώ είναι το μεγαλύτερο σαν ποσοστό έκτασης Ευρωπαϊκής χώρας, είναι το πλέον πρόχειρα, επιπόλαια και ανέξοδα διαμορφωμένο.
Χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς καταγραφή και ανάλυση δεδομένων, χωρίς εκτίμηση των πραγματικών δυνατοτήτων της χώρας, χωρίς καμία μέριμνα για την επίδραση στη ζωή, τις δραστηριότητες και τις περιουσίες των κατοίκων της υπαίθρου, χωρίς μέριμνα για αξιολόγηση της διαχείρισης και της προστασίας, και γενικά χωρίς κανένα σχέδιο, όραμα, επιστημονική γνώση και σύνδεση με τη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, κάποιοι αποφάσισαν να χαρακτηρίσουν τη μισή χώρα περιοχή natura 2000. Κάπως έτσι, ξεκίνησε ο Γολγοθάς τόσο για αυτές τις περιοχές που στα χαρτιά προστατεύονται και στη πράξη καταστρέφονται, όσο και για τους κατοίκους και τους χρήστες τους, που βλέπουν να περιορίζονται οι δραστηριότητες, οι περιουσίες και η ίδια τους η ζωή, χωρίς όμως να βελτιώνεται ούτε στο ελάχιστο η περιβαλλοντική κατάσταση της χώρας. Το αντίθετο.

Πριν λίγες μέρες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε κατά πλειοψηφία υπέρ της χαλάρωσης της προστασίας των μεγάλων σαρκοφάγων και ειδικά του λύκου, με δεδομένο το ότι οι πληθυσμοί τους έχουν ανακάμψει και δε χρήζουν πλέον προστασίας αλλά διαχείρισης ( ^[1]).
Αυτή την εξέλιξη θα έπρεπε να την είχε προκαλέσει η επιστημονική κοινότητα, να την είχε ζητήσει το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, να την είχαν αναδείξει οι Περιβαλλοντικές ΜΚΟ και οι φορείς διαχείρισης στην Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει αντίθετα, είναι να απαξιώνεται από τους παραπάνω φορείς κάθε φωνή κτηνοτρόφου και κυνηγού που βλέπει την περιουσία του και τα ζώα του να χάνονται από τους λύκους.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ενδεικτικό της κατάστασης και της προσέγγισης που επικρατεί από ιδρύσεως στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, στις Περιβαλλοντικές ΜΚΟ και στους Φορείς Διαχείρισης. Καθένας χωριστά, αλλά και όλοι μαζί λειτουργώντας σαν συγκοινωνούντα δοχεία, οι παραπάνω φορείς, θεσμικοί και μη, έχουν σα δόγμα την ανεξέλεγκτη αύξηση των προστατευόμενων περιοχών, από την οποία είναι προφανές πως κάποιοι έχουν ίδιο όφελος.
Εκτιμούμε πως αυτή η κατάσταση δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι δυνάμεις των κυνηγών δεν αρκούν να τα βάλουν με το θηρίο της δημόσιας διοίκησης που ακούει στο όνομα Υπουργείο Περιβάλλοντος, στην προσπάθεια να σταματήσει έστω τώρα η περιβαλλοντική υποβάθμιση και το αντιδημοκρατικό στάτους που θα επικρατήσει εφόσον ψηφιστεί το συγκεκριμένο και οποιοδήποτε άλλο αντίστοιχο νομοσχέδιο, που δεν απαντά τουλάχιστον στα παραπάνω ζητήματα.
Είναι επιτακτική ανάγκη η τοπική αυτοδιοίκηση και η δασική υπηρεσία να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες έτσι ώστε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να αποσυρθεί οριστικά.
Τονίζουμε για μία ακόμη φορά πως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο Ιδιωτικοποιείται η διαχείριση των περιβαλλοντικών «φιλέτων» της χώρας η έκταση των οποίων ξεπερνά πλέον το 30% της Ελληνικής επικράτειας.
Τονίζουμε για μία ακόμη φορά πως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μπαίνει ταφόπλακα στη Δασική Υπηρεσία η οποία σε λίγο δε θα έχει λόγο ύπαρξης.
Τονίζουμε για ακόμη μία φορά πως με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο απαξιώνεται πλήρως η Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατ’ επέκταση οι πολίτες που ζούνε μέσα και κοντά στις προστατευόμενες περιοχές της χώρας οι οποίες αυθαίρετα καταλαμβάνουν έκταση ίση με το ένα τρίτο της χώρας.
Θα πρέπει λοιπόν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να μην επανέλθει ο κ. Φάμελλος, αν δεν προηγηθεί εκτεταμένος διάλογος του Υπουργείου Περιβάλλοντος με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη Δασική Υπηρεσία της χώρας. Διάλογος στον οποίο θα τεθεί συνολικά το ζήτημα της περιβαλλοντικής διαχείρισης, θα εντοπιστούν τα προβλήματα, θα προταθούν λύσεις και θα προσδιοριστούν οι διαθέσιμοι ανθρώπινοι, τεχνικοί και οικονομικοί πόροι που θα εξασφαλίσουν επιτέλους τις έννοιες αειφορία, ανάπτυξη, προστασία και διαχείριση, οι οποίες τείνουν να εκφυλιστούν από την κατάχρηση και την εκμετάλλευση που υπόκεινται από τους πολιτικούς αλλά και τους κατά τόπους αυτόκλητους προστάτες της φύσης.

Στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου «Οργάνωση και λειτουργία φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών» του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, προβλέπεται μεταξύ άλλων (Άρθρο 2.) επέκταση των ορίων ευθύνης των υφιστάμενων αλλά και των υπό ίδρυση Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά το εικοσαπλάσιο των σημερινών περιοχών ευθύνης τους.

Στο άρθρο 2, παρ. 2. α. για παράδειγμα, προβλέπεται η ίδρυση του «Φορέα Διαχείρισης ευρύτερης περιοχής Βόρα – Λιμνών Δυτικής Μακεδονίας». Στην περιοχή ευθύνης του συγκεκριμένου φορέα διαχείρισης περιλαμβάνονται οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 της ΚΥΑ ΑΑΑ/2017 με κωδικούς GR1210001, GR1240001, GR1240002, GR1240003, GR1240004, GR1240005, GR1240006, GR1240007, GR1240008, GR1240009, GR1320001, GR1320003, GR1330001, GR1330002, GR1340004, GR1340005, GR1340006, GR1340007 και GR1340008.

Οι συγκεκριμένες δεκαεννέα προστατευόμενες περιοχές είναι οι εξής: όρος Βέρμιο, Κορυφές Όρους Βόρα, Όρη Τζένα, Όρος Πάϊκο, Λίμνη Άγρα, Στενά Αψάλου και Μογλενίτσας, Λίμνη και φράγμα Άγρα, Όρη Τζένα και Πίνοβο, Όρος Βόρας, Όρος Πάϊκο- στενά Αψάλου και Μογλενίτσας, Λίμνη Καστοριάς, Λίμνη Καστοριάς (Ορεστιάς), Όρος Βούρινος – κορυφή Ασπροβούνι, Όρη βορείου Βούρινου και Μελλια, Λίμνες Βεγορίτιδα και Πετρών, Λίμνες Χειμαδίτιδα και Ζάζαρη, Όρος Βέρνον – κορυφή Βίτσι, Λίμνη Πετρών, Λίμνες Χειμαδίτιδα – Ζάζαρη (τα κοινά ονόματα οφείλονται στο γεγονός πως κάποιες περιοχές είναι ταυτόχρονα Τόποι Κοινοτικής Σημασίας και Ζώνες Ειδικής Προστασίας).

Η έκταση των παραπάνω περιοχών συνολικά, μετά την αφαίρεση όσων έχουν κοινή ονομασία και περιλαμβάνουν τις ίδιες εκτάσεις, ανέρχεται σε περισσότερα από 2.700.000 στρέμματα, σύμφωνα με τη επίσημη ιστοσελίδα της Ε.Ε. ( ^[2]).

Οι αποστάσεις μεταξύ των πιο απομακρυσμένων από αυτές τις περιοχές ξεπερνούν τα εκατό χιλιόμετρα.

Οι παραπάνω προστατευόμενες περιοχές υπάγονται διοικητικά σε δύο Περιφέρειες, έξι Περιφερειακές Ενότητες και δώδεκα Δήμους.

Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων προβλέπονται στο Σχέδιο Νόμου, από μόνο του αποδεικνύει την αστοχία του σκεπτικού στο οποίο βασίζεται το εν λόγω νομοσχέδιο, με την έννοια του ανεφάρμοστου και του ανεδαφικού των διατάξεών που αυτό περιλαμβάνει εξ’ αρχής.

Εκτάσεις αυτού του μεγέθους θα δυσκολευόντουσαν να διαχειριστούν θεσμικοί φορείς του Δημοσίου, με πλήρως κατοχυρωμένες επιχειρησιακές και ανακριτικές αρμοδιότητες. Πόσο μάλλον οι ιδιωτικοί φορείς διαχείρισης, με τα τεράστια προβλήματα θεσμικής κατοχύρωσης που τους χαρακτηρίζουν, κανένα από τα οποία δε λύνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Η παραπάνω διαπίστωση ενισχύεται σημαντικά, λαμβάνοντας υπόψη τη δομή, τη λειτουργία, την οργάνωση, την αποτελεσματικότητα και γενικότερα την παρουσία των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών της χώρας από ιδρύσεώς τους μέχρι σήμερα, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας πως θα υπάρξει δυνατότητα εφαρμογής των διατάξεων του συγκεκριμένου νομοσχεδίου στην πράξη.

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών:

Συνεχίζουν να αποτελούν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και δεν προσαρτώνται σε κάποια δημόσια αρχή (Δασική Υπηρεσία – Ο.Τ.Α.), όπως εξαρχής θα έπρεπε να είχε γίνει (και όπως προβλέπεται σύμφωνα με το σχόλιο του κ. Βαβίζου, στη μελέτη με τίτλο «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της πρώτης φάσης λειτουργίας τους», η αμοιβή της οποίας ανήλθε στα 684.883.68 € και η ανάθεσή της είχε γίνει από το Υπουργείο Περιβάλλοντος στις 2 Νοεμβρίου 2008. Η πρόταση της μελέτης «Οργάνωση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και Σχεδιασμός της πρώτης φάσης λειτουργίας τους» ήταν να εξετασθεί η μετατροπή των Φορέων Διαχείρισης είτε σε υπηρεσίες των Περιφερειών είτε σε Επιχειρήσεις των Περιφερειών. Το Ελληνικό Δημόσιο δηλαδή, πλήρωσε περίπου 700.000 ευρώ για μία μελέτη η οποία αφού δεν αξιοποιήθηκε για εννέα χρόνια, ακυρώνεται πλήρως με το συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου)

Συνεχίζουν να μην έχουν θεσμικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες,

Συνεχίζουν να μην έχουν θεσμικά κατοχυρωμένο κοινό κανονισμό λειτουργίας,

Συνεχίζουν να μην έχουν θεσμικά κατοχυρωμένη χρηματοδότηση για τα στοιχειώδη απαιτούμενα της λειτουργίας τους,

Συνεχίζουν να μην έχουν θεσμικά κατοχυρωμένη χρηματοδότηση, για τους μισθούς των εργαζομένων, ενώ δεν προβλέπεται καμία αύξηση του προσωπικού τους, ανάλογη και αντίστοιχη με την τεράστια αύξηση των περιοχών ευθύνης τους,

Συνεχίζουν να μην έχουν θεσμικά κατοχυρωμένη χρηματοδότηση για την κάλυψη των οδοιπορικών, για τις τεράστιες αποστάσεις που θα πρέπει να διανύουν οι εργαζόμενοι για να βρίσκονται στις προστατευόμενες περιοχές της ευθύνης τους,

Συνεχίζουν να μην υπόκεινται ουσιαστικά σε κανέναν έλεγχο για τα πεπραγμένα τους (ενδεικτικά αναφέρουμε πως οι Κυνηγετικές Οργανώσεις ελέγχονται σε ετήσια βάση από τη Δασική Υπηρεσία τόσο σε επίπεδο προϋπολογισμού, όσο και σε επίπεδο απολογισμού των εσόδων τους, που προέρχονται από την ανανέωση των αδειών θήρας).

Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών:

Δε θα έχουν συμμετοχή και εκπροσώπηση των κατά τόπους Δήμων και Π.Ε,
Δε θα έχουν συμμετοχή και εκπροσώπηση των κατά τόπους Δασικών αρχών,
Δε θα έχουν συμμετοχή και εκπροσώπηση των παραγωγικών φορέων,
Και δε θα έχουν συμμετοχή, εκπροσώπηση και κατ’ επέκταση αποδοχή των τοπικών κοινωνιών.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι προφανές πως οι φορείς διαχείρισης που θα προκύψουν από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, σε περίπτωση που αυτό γίνει νόμος του κράτους, όχι μόνο δε θα πετύχουν το σκοπό ίδρυσης και λειτουργίας τους αλλά το αντίθετο, θα δημιουργηθούν σωρεία προβλημάτων και θα ενισχυθούν τα ήδη υπάρχοντα, θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Όλα αυτά θα γίνουν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας το οποίο θα παραμείνει χωρίς πρακτική και ουσιαστική διαχείριση και προστασία,
Εις βάρος των τοπικών κοινωνιών, εις βάρος των παραγωγικών φορέων και των χρηστών των προστατευόμενων περιοχών, που αποκλείονται από τις σχετικές διαδικασίες που τους αφορούν άμεσα,
Εις βάρος της Δασικής Υπηρεσίας η οποία υποβαθμίζεται και απαξιώνεται όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν,
Εις βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης η οποία απαξιώνεται πλήρως,
Και προς όφελος κανενός, σε καιρό πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.

Είναι πραγματικά δύσκολο να εντοπίσει κανείς έστω ένα θετικό στοιχείο του εν λόγω νομοσχεδίου, αν θέλει να προσεγγίσει το ζήτημα αποκλειστικά με όρους προστασίας, διαχείρισης και ανάπτυξης των προστατευόμενων περιοχών της χώρας.

Είναι πρακτικά ανεξήγητη η σπουδή του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και του Αν. Υπουργού κ. Φάμελλου, στην προώθηση ενός νομοσχεδίου που είναι εκ των προτέρων προφανές πως δε θα λύσει κανένα από τα προβλήματα που εντοπίζονται στη διαχείριση και την προστασία των προστατευόμενων περιοχών της χώρας, αλλά αντίθετα θα ενισχύσει το εξαιρετικά θολό και αναποτελεσματικό τοπίο που επικρατεί στη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος ευρύτερα.

Οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι Έδεσσας, Φλώρινας, Κοζάνης, Καστοριάς, Γρεβενών, Άργους Ορεστικού, Αμυνταίου, Εορδαίας, Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, Γιαννιτσών, Σιάτιστας, Τσοτυλίου, Βελβεντού, Σερβίων, Δεσκάτης, Αλμωπίας, Θεσσαλονίκης, Κατερίνης, Αιγινίου και Μελίκης, ως εκπρόσωποι περισσότερων από δέκα χιλιάδες Έλληνες πολίτες, εν ενεργεία κυνηγών,

Εκφράζουμε την πλήρη αντίθεση μας στο σύνολο των διατάξεων του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και ως εκ τούτου ζητούμε την άμεση απόσυρσή του.

Αναγνωρίζουμε πλήρως τα δικαιώματα των εργαζομένων των Φ.Δ.Π.Π., αλλά θεωρούμε πως η εργασιακή τους εξασφάλιση δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ταυτιστεί μη τη συνέχιση της αναποτελεσματικής λειτουργίας των συγκεκριμένων φορέων. Θα πρέπει αντίθετα να αντιμετωπιστεί ως ανεξάρτητο ζήτημα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και να μη χάσει κανείς εργαζόμενος τη δουλειά του.

Οι λύσεις στα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας, μπορούν να δοθούν μόνο υπό την αιγίδα της Δασικής Υπηρεσίας και τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τοπικών κοινωνιών και των ανθρώπων της υπαίθρου.

Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση εκτιμούμε πως είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, από τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα στον τομέα της διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.

Εκτιμούμε πως οι πρώτοι που θα έπρεπε να αντισταθούν στο εν λόγω σχέδιο νόμου, είναι όλοι οι θεσμικοί και μη φορείς που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος με πρωταγωνιστές τη Δασική Υπηρεσία και τους ίδιους τους Φορείς Διαχείρισης.

Η αξιολόγηση θα πρέπει να βασιστεί κυρίως σε επιστημονικά κριτήρια για την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, αλλά θα πρέπει να γίνει και με οικονομική βάση (π.χ. κόστους-οφέλους). Τέλος, ένας δείκτης συμβολής του προσωπικού (σε αντιπαράθεση με το έργο των υπεργολάβων έργων και μελετών) ίσως να βοηθήσει στην αξιολόγηση του προσωπικού που έχει αποφασίσει να προσλάβει ένας ΦΔΠΠ.

Θεωρούμε ότι είναι κενή νοήματος η παράγραφος 1 του παρόντος άρθρου αφού:
Οι διαδικασίες αξιολόγησης προσωπικού σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία αφορά προσωπικό μόνιμο ή αορίστου χρόνου
Στο παρόν σχέδιο νόμου δεν προβλέπεται τακτική στελέχωση για τους ΦΔΠΠ, παρά μόνο μία σύμβαση οχτάμηνης διάρκειας.

Οι ΦΔΠΠ είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου σύμφωνα με το παρόν νομοσχέδιο, αλλά αντίθετα η αξιολόγηση του προσωπικού «πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας για τον δημόσιο τομέα». Υπάρχει αντίφαση, δεν θα πρέπει να γίνεται η αξιολόγηση με βάση το πλαίσιο της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Κατά την προσωπική μου άποψη η στελέχωση των ΦΔΠΠ με επιστημονικό τουλάχιστον προσωπικό πολύ υψηλών προσόντων και ικανοτήτων αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας ή αντίστοιχα το αίτιο της αποτυχίας του όλου εγχειρήματος, και η αξιολόγηση είναι κομβική για την επιτυχή λειτουργία τους. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνεται για κάθε έναν εργαζόμενο ως προς το έργο που παράγει με ποσοτικοποιημένους και ποιοτικούς δείκτες, και σε επίπεδο Φ.Δ.Π.Π. συνολικά. Το προσωπικό των Φ.Δ.Π.Π. μέσω της διαδικασίας αξιολόγησης θα πρέπει να μπορεί να ανανεώνεται, αντικαθιστώντας εκείνο το προσωπικό χαμηλής αποτελεσματικότητας με νέο δυναμικό υψηλών προσόντων. Η παράγραφος αυτή θα πρέπει να επεκταθεί κατάλληλα. Το ΥΠΕΝ θα πρέπει να συντάξει τα κριτήρια αξιολόγησης των εργαζομένων ως προς το ρόλο τους (π.χ. αξιολόγηση οικοτουριστικών παροχών με ερωτηματολόγια για τους οικοξεναγούς, ή αριθμός συλλήψεων-καταγγελιών για τους φύλακες, ή δράσεις – έρευνα – διαχείριση για τη βελτίωση της κατάστασης διατήρησης των ειδών Κοινοτικού Ενδιαφέροντος για τους επιστήμονες). Τα ετήσια φύλα αξιολόγησης θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ευθαρσώς για τη συνέχιση ή μη των συμβάσεων των εργαζομένων, σε ένα βήμα χρόνου π.χ. πενταετίας, με βάση το παράδειγμα άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Συμφωνούμε απολύτως με το σχόλιο των ΜΚΟ (ΑΡΧΕΛΩΝ, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Kαλλιστώ, ΑΝΙΜΑ, MEDASSET, MΟm και WWF Ελλάς)

1. «Η αξιολόγηση του προσωπικού των ΦΔΠΠ πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας για τον δημόσιο τομέα.»

Αξιολόγηση προσωπικού των Φ.Δ.Π.Π. μέχρι τώρα, που οι συνθήκες, συγκριτικά, ήταν καλύτερες και για κάτι τέτοιο, δεν έχει πραγματοποιηθεί. Θα πραγματοποιηθεί τώρα που γίνεται αναφορά σε 8μηνο;

Συμπληρωματικά,θα ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα, το προσωπικό των Φ.Δ.που ανήκει; Στον Δημόσιο Τομέα; Στον Ιδιωτικό Τομέα; Στον τομέα που, κατά περίπτωση, ελαχιστοποιούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων (βλέπε ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο, μη αναγνώριση προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα, κ.α.);Αν μη τι άλλο, κάθε εργαζόμενος δικαιούται να λάβει, ξεκάθαρα, γνώση.

Σχόλιο στο άρθρο 9:
Πέραν των όσων προσυπογράφει η ΚΑΛΛΙΣΤΩ στην κοινή τοποθέτηση-σχολιασμό των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων (ΠΜΚΟ), θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

Η «ετήσια έκθεση αξιολόγησης του έργου των ΦΔΠΠ», που προτείνουν οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις (ΠΜΚΟ), δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να εκφυλιστεί σε μια απλή «έκθεση ιδεών». Πρέπει να εξασφαλιστεί η κατάρτισή της βάσει των στόχων που τίθενται στις πράξεις χαρακτηρισμού και εξειδικεύονται στα σχέδια διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών. Χωρίς να αποτελεί πανάκεια (επειδή δεν είναι όλα μετρήσιμα), η χρήση δεικτών εκροών (output), αποτελεσμάτων (results) και επίδρασης (impact) μπορεί να προσφέρει χρήσιμα εργαλεία στην αξιόπιστη αξιολόγησή τους. Αυτονόητο θεωρούμε ότι η αξιολόγηση της συνολικής απόδοσης των ΦΔΠΠ πρέπει να συνυπολογίσει και άλλες παραμέτρους όπως το εάν έχουν πρόσβαση στους απαραίτητους πόρους, το εάν στηρίζονται ουσιαστικά από την πολιτεία κ.λπ.

Όπως αναφέρθηκε από τον γράφοντα και στο σχολιασμό του άρθρου 7, η αξιολόγηση της απόδοσης του προσωπικού προϋποθέτει την αξιόπιστη αξιολόγηση του έργου των ΦΔΠΠ, αλλά και του Δ.Σ., των Προέδρων και άλλων παραγόντων. Σε κάθε περίπτωση, η αξιολόγηση της απόδοσης οποιουδήποτε εργαζόμενου είναι εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα και πρέπει να γίνεται με τον πιο προσεκτικό, αντικειμενικό και αδιάβλητο τρόπο. Εξάλλου, δεδομένης της ιδιαιτερότητας του έργου των Φορέων, ελλοχεύει ο κίνδυνος εκμετάλλευσης της αξιολόγησης για τον ακριβώς αντίθετο λόγο από αυτόν για τον οποίο είναι επιθυμητή: Με άλλα λόγια, υπάρχει ο κίνδυνος να επιχειρηθεί η απομάκρυνση εργαζομένων μέσω κάποιας προσχηματικής «αξιολόγησης», όχι για την ανεπάρκεια ή την αδιαφορία τους, αλλά, αντίθετα, για την ευσυνειδησία τους στην άσκηση των καθηκόντων προστασίας των περιοχών και του δημοσίου συμφέροντος, που μπορεί να θίγουν οργανωμένα συμφέροντα, πελατειακές σχέσεις και ιδιοτελείς επιδιώξεις! Σε κάθε περίπτωση, η προτεινόμενη θεραπεία δεν πρέπει να δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να διορθώσει.