Άρθρο 03 – Μεσογειακή Δασοπονία

Η ΘΗΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΕΤΡΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΔΙΚΝΥΕΤΑΙ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΚΑΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΩΡΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΟΠΟΥ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΜΕΣΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ.
Η ΘΗΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΙΕΠΕΙ ΣΥΝΤΕΛΕΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.

«Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης»
Η θηροφυλακή αποτελεί το αναγκαίο εργαλείο για την εφαρμογή και τήρηση των κανόνων θήρας και εξυπηρέτησης γενικότερα της θηρευτικής διαδικασίας και γενικά της προστασίας της άγριας πανίδας και των βιοτόπων. Είναι αναγκαίο η δομή της θηροφυλακής να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί ώστε να διευρυνθεί ο ρόλος της στην άγρια ζωή και τους βιοτόπους. Χωρίς αυτόν τον απαραίτητο οργανωμένο και διακριτό μηχανισμό, επιτήρησης και ελέγχου κάθε μέτρο που θα ληφθεί είναι καταδικασμένο να αποτύχει ενώ θα εμπεδώνεται στην κοινωνία η απαξία της ανάγκης πιστής εφαρμογής των κανόνων θήρας και του ρόλου της άγριας ζωής και των βιοτόπων. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να προστεθεί εδάφιο μετά τη φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης»:
«Η ικανότητά να προστατεύει τους θηραματικούς πληθυσμούς και τους βιοτόπους για την εξασφάλιση της άσκησης της θήρας, με βάση την εμπειρία, την επιστημονική έρευνα και την ανάπτυξη ειδικού νομοθετικού πλαισίου με την αναγκαία παρουσία ικανού και εκπαιδευμένου προσωπικού επιτήρησης και αστυνόμευσης εφαρμογής των κανόνων για την ανάπτυξη της θηρευτικής διαδικασίας, της προστασίας της άγριας πανίδας και των βιοτόπων».

Πέρα από τα πιστεύω του απλού Έλληνα κυνηγού, την τέρψη και την ψυχοσωματική ισορροπία που του προσφέρει η θήρα , μία σειρά επιστημόνων διαχρονικά πρεσβεύουν, ότι η θήρα αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείΠέρα από τα πιστεύω του απλού Έλληνα κυνηγού, την τέρψη, την ψυχοσωματική ισορροπία που του προσφέρει η θήρα, μια σειρά επιστημόνων διαχρονικά πρεσβεύουν ότι η θήρα αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για τη επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπανίδας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών.
Ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η θήρα στη χώρα μας διασφαλίζεται από ένα καθ΄όλα νόμιμο και αυστηρό πλαίσιο. Εξάλλου είναι μία από τις λίγες χώρες που δεν έχει καμία καταδίκη στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο για θέματα περί θήρας.
Η θήρα αποτελεί ρυθμιστή της άγρια πανίδας και διαχειριστή του θηραματικού πλούτου , καθώς η χρονική περίοδος, ο αριθμός των θηρεύσιμων ειδών καθορίζονται κάθε χρόνο από μελέτες, οι οποίες υλοποιούνται από τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, εγκρίνονται από πανεπιστημιακά ιδρύματα και κατατίθενται στην Πολιτεία.
Εξάλλου, στην Ελλάδα ο αριθμός των θηρεύσιμων ειδών πτηνών αποτελεί μόνο το 7% του συνολικού αριθμού των ειδών πτηνών της χώρα μας και το αντίστοιχο ποσοστό θηλαστικών είναι 4,34%. Επομένως η θήρα αναφέρεται σε ένα πολύ μικρό αριθμό ειδών πτηνών και θηλαστικών για να θεωρείται απειλή…
Ορθώς λοιπόν, στην Εθνική Στρατηγική για τα Δάση η θήρα αναγνωρίζεται ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.

Η αναγνώριση της θήρας ως εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος, τίθεται για πρώτη φορά σε νομικό κείμενο στη χώρα μας και είναι πολύ σωστό. Ως τέτοιο την αναγνωρίζουν άλλωστε όλες οι ευρωπαϊκές χώρες και η ίδια η Ευρωπαϊκή επιτροπή επίσημα. Η ξυλοπονία, η κτηνοτροφία, η θηραματοπονία, η καλλιέργεια – συλλογή μη ξυλωδών προϊόντων, η δασική αναψυχή κ.α. είναι η δραστηριότητες που προσδίδουν οικονομική διάσταση στην δασοπονία, ώστε ο δασοκτήμονας να μπορεί να επανεπενδύει τα έσοδα στην προστασία και την περαιτέρω ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων.

Η αναγνώριση της θήρας ως εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος στο πλαίσιο της δασοπονίας, αποτελεί άριστη και ρεαλιστική προσέγγιση.
Σαββίδης Γεώργιος, Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Κ. Νευροκοπίου

Η θεώρηση της θήρας ως εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος είναι κάτι που ισχύει σε όλο τον προηγμένο κόσμο και η συμπερίληψή του σ’ αυτό το νομικό κείμενο αποτελεί για τη χώρα μας πρόοδο.
Σωτηριάδης Μακάριος, Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Δοξάτου.

Η θεώρηση της θήρας ως εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής Ανάπτυξης της δασοπονίας, θεωρούμε ότι είναι απόλυτα σωστή και ρεαλιστική.
Καλαϊτζίδης Κωνσταντίνος, Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Καβάλας

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΜΕΛΟΣ: F.A.C.E.& C.I.C.
ΕΔΡΑ: ΦΩΚΙΩΝΟΣ 8 & ΕΡΜΟΥ
ΑΘΗΝΑ-Τ.Κ. 105 63
Τηλ.: 210-32.31.271 – Fax.: 210-32.22.755
^[1], e-mail: ^[2]

H φράση που αναφέρεται στην αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ στo κείμενο της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση. Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη αναγνωρίζει τη συνετή και ορθολογική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων ως έναν από τους κύριους αντικειμενικούς σκοπούς της περιβαλλοντικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμβάσεις αναφέρονται στη συνετή χρήση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων, στους οποίους ανήκουν και τα θηραματικά είδη. Η Οδηγία 2009/147/ΕΚ για τα Πουλιά (πρώην 79/409/ΕΟΚ) καθορίζει επαρκείς υποχρεώσεις για τα κράτη µέλη, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ένα ολοκληρωµένο σύστηµα προστασίας για τα άγρια πουλιά, και ιδιαίτερα στις περιόδους κατά τις οποίες η επιβίωση τους απειλείται έντονα. Το 2008 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε περαιτέρω κατευθύνσεις σε ό,τι αφορά τις διατάξεις της οδηγίας για τη θήρα. Επίσης, η Επιτροπή της Συνθήκης της Βέρνης υιοθέτησε το European Charter for Hunting and Biodiversity, δίνοντας κατευθύνσεις σχετικά µε το «αειφορικό κυνήγι».Η συνεχής και διαχρονική αλληλεπίδραση των κυνηγών µε τη φύση και την Άγρια Πανίδα καθιστά τους κυνηγούς τους πρώτους χρήστες αυτού του φυσικού πόρου, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί σε βάθος τη σημασία της διατήρησης της βιοποικιλότητας και της υγείας των οικοσυστημάτων, παράλληλα με τη σημασία της αειφορίας της κάρπωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά από πολλά χρόνια προσφοράς των Ευρωπαίων κυνηγών και των οργανώσεων τους στην φύση, το κυνήγι αποτελεί επίσημα μέσο διαχείρισης των οικοσυστημάτων και προστασίας της βιοποικιλότητας. Το κυνήγι, σύμφωνα µε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελεί µια συµβατή προς το περιβάλλον ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Ε.Ε. όχι µόνο θεωρεί το κυνήγι συµβατή δραστηριότητα, αλλά µε πολλές πρωτοβουλίες σε συνεργασία µε τις Κυνηγετικές Οργανώσεις της Ευρώπης, έχει αναλάβει την προώθηση του αειφόρου κυνηγίου ως µέσο για την προστασία της βιοποικιλότητας και την διατήρηση της φύσης. Η Ε.Ε. έχοντας αναγνωρίσει το σηµαντικό έργο των Κυνηγετικών Οργανώσεων συνεργάζεται μαζί τους για την εξασφάλιση των τόσο σηµαντικών για τη διαχείριση του περιβάλλοντος στοιχείων. Η διεξαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, καθορίζεται και ελέγχεται από αυστηρό νοµικό πλαίσιο, το οποίο είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και ρυθμίζει όλα τα θέµατα που σχετίζονται µε το κυνήγι. Στη χώρα μας ισχύουν, όσον αφορά τον χρόνο θήρας, περιορισμοί που δεν απαντώνται σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα
Στη χώρα μας ισχύει μεγάλος περιορισμός σε θηρεύσιμα είδη, καθώς επίσης και ημερήσιο όριο κάρπωσης κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα.

Στη χώρα μας ισχύει υπερβολικά μεγάλος αριθμός εδαφικών περιορισμών, πέρα των αναγκαίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε αναφορές που πιστοποιούν το ρόλο της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης:
1) Ευρωπαϊκή Χάρτα για το Κυνήγι και τη Βιοποικιλότητα, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο:
«Η αειφορική κυνηγετική δραστηριότητα εξασφαλίζει τη βιοποικιλότητα για τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των παρόντων και των επόμενων γενεών. Ακόμη, η διατήρηση της κυνηγετικής δραστηριότητας αποτελεί μία αποδεκτή κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα. Όταν η κυνηγετική δραστηριότητα εφαρμόζεται αειφορικά, συνεισφέρει θετικά στη διατήρηση των πληθυσμών των άγριων ζώων, των ενδιαιτημάτων τους και αποτελεί όφελος και για τις ανθρώπινες κοινωνίες»
2) Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Guidance document on hunting under Council Directive 79/409/EEC on the conservation of wild birds», στο κεφάλαιο 2.4.3.1 αναφέρεται «ότι το κυνήγι ενδέχεται να µην παραπέμπει πρωταρχικά στην χρήση για λόγους αναψυχής αλλά στη διαχείριση του πληθυσµού µε σκοπό τη διατήρηση των ειδών: ‘ότι η διατήρηση αυτή έχει ως αντικείμενο τη μακροπρόθεσμή προστασία και τη διαχείριση φυσικών πόρων ως αναπόσπαστο μέρος της κληρονομιάς των ευρωπαϊκών λαών· ότι επιτρέπει τη ρύθμιση αυτών των πόρων και ρυθμίζει την εκμετάλλευσή τους µε βάση τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση και την προσαρμογή των φυσικών ισορροπιών των ειδών στα όρια του λογικά δυνατού’.».
^[3]
3) Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο έγγραφό της αριθ. R (85) 17, της Επιτροπής των Υπουργών προς τα κράτη μέλη σχετικά με την κατάρτιση των κυνηγών, αναγνώρισε τη σημασία του κυνηγιού ως εργαλείου στη διαχείριση της άγριας πανίδας «υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις οικολογικές ανάγκες των ειδών και τις απαιτήσεις της βιολογικής ισορροπίας».
^[4]
4) Σύμφωνα με το European Charter on Hunting and Biodiversity
• Το Προεδρείο της μόνιμης επιτροπής (Bureau of the Standing Committee) της σύμβασης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης) κατά τη συνεδρίασή του στις 8 Απριλίου 2005, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εισήγηση(Recommendation) που αναφέρει ότι «θεωρεί ότι η αειφόρος θήρα, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και την ενίσχυση πολλών περιοχών μεγάλου φυσικού ενδιαφέροντος στην Ευρώπη».
•Το αειφόρο κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής και στις τοπικές οικονομίες.
•Το αειφόρο κυνήγι αναγνωρίζεται επίσης ως σημαντικό και απαραίτητο εργαλείο για τη διατήρηση και τη διαχείριση των μεγάλων σαρκοφάγων στην Ευρώπη.
^[5]
5 )Το κυνήγι όταν ασκείται με βάση τις αρχές της αειφορικής κάρπωσης, όπως αυτή εφαρμόζεται στη διαχείριση κάθε ανανεώσιμου φυσικού πόρου, αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπονίας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών». Άποψη η οποία έχει υιοθετηθεί από όλα τα ανεπτυγμένα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς (Παπαγεωργίου, 2005).
Παπαγεωργίου, Νικόλαος Κ. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας / 2η έκδ. – Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 2005
6) Η θήρα αποτελεί παραδοσιακή δραστηριότητα που, σήμερα, ασκείται μέσα σε πλαίσια που θέτει η επιστήμη της θηραματολογίας. Πρέπει να τονιστεί ότι η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate 2002).
Graul, W. D. and G. C. Miller. 1984. Strengthening ecosystem management approaches. Wildl. Soc. Bull. 12: 282-289.
Σώκος, Χ, Κ., Π. Κ. Μπίρτσας και Ν. Κ. Παπαγεωργίου. 2002. Θήρα και υγρότοποι: εφαρμογή διαχειριστικών μέτρων ή απαγορευτικών διατάξεων; 10° Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο.
Stoate, C. 2002. Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv. Conserv. 11: 561-573.
7) Στα συμπεράσματα του 10ου Πανελληνίου Δασολογικού Συνεδρίου αναφέρεται ότι: «Η θήρα ως αρχέγονη δραστηριότητα που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναγνωριστεί ως μία από τις αξίες των υγροτόπων. Τα οφέλη που δημιουργεί είναι πολλαπλά τόσο για τους υγροτόπους (προστατευτικά, διαχειριστικά κλπ.) όσο και για τον άνθρωπο (κοινωνικά, οικονομικά κλπ.).
8) Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου (Council of Europe 1995) και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (Tanner 1980, Peters-Grant 1986, Hungerford and Volk 1990, Swan 1996).
TANNER,T. 1980. Significant life experiences: a new research area in environmental education. Journal of Environmental Education 11(4):20-24
PETERS-GRANT, M. 1987. The influence of life experiences in the voca tional interests of volunteer environmental workers. Dissertation Abstracts International 47(10).
HUNGERFORD, H. R.& T. L.VOLK. 1990. Changing learner behavior through environmental education. Journal of Environmental Education 21(3):8-21
SwAN,J. P. 1996. In defense of hunting. Harper, San Francisco, California, USA.
9) Οι κυνηγοί είναι αποτελεσματικοί θεματοφύλακες του βιοτόπου της άγριας πανίδας (Jackson 1996), παρέχοντας υποστήριξη για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και συμβάλλουν στην πρόληψη της λαθροθηρίας σε μια περιοχή (Pasanisi 1996).
Ειδικότερα στην Ελλάδα
•Σύμφωνα με το Birdlife International (Ιούλιος 2011), τα τελευταία 10 χρόνια:
-η παράβαση της λαθροθηρίας εκτός κυνηγετικής περιόδου έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
-η παράβαση της λαθροθηρίας πτηνών σε προστατευόμενες περιοχές έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
•Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει αναγνωρίσει επίσημα ότι δίχως τη συμβολή των κυνηγών το φαινόμενο της παραβατικής συμπεριφοράς δεν θα μπορούσε να μειωθεί στην Ελλάδα
Jackson, J.J. (1996) An International Perspective on Hunting. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 7-11. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge.
Pasanisi, G. (1996) The outfitter’s perspective of tourist hunting in Tanzania. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 17-18. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge, 138 pp.
^[6]
10) Το κυνήγι μπορεί να ωφελήσει τη διατήρηση του περιβάλλοντος με διάφορους τρόπους, με σημαντικότερους τη διατήρηση και προστασία του βιοτόπου.
Loveridge, Andrew & C. Reynolds, Jonathan & Milner-Gulland, Eleanor. (2006). Does sport hunting benefit conservation? Key Topics in Conservation Biology.
11) Οι κυνηγοί έχουν μια μοναδική θέση στην παγκόσμια εκστρατεία της διατήρησης του περιβάλλοντος- μέσω της προώθησης του βιώσιμου μοντέλου κυνηγιού που παρουσιάζουν το κυνήγι ως εργαλείο διατήρησης’ και μέσω των μοναδικών τους δικτύων και συμμαχιών προσφέρουν δυνατότητες ευρύτερης προστασίας της διατήρησης του περιβάλλοντος.
Paulson N. The place of hunters in global conservation advocacy. Conservat Soc 2012;10:53-62
12) Το κυνήγι αποτελεί σημαντικό συστατικό της καλής διαχείρισης της γης και της άγριας πανίδας.
Michael Campbell & Kelly J. Mackay (2009) Communicating the Role of Hunting for Wildlife Management, Human Dimensions of Wildlife, 14:1, 21-36.
13) Άτομα που κυνηγούν είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν σε δράσεις για τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Γεγονός που ενισχύεται και από προηγούμενες μελέτες που έχουν αποκαλύψει ότι η εμπειρία με τη φύση είναι θεμελιώδεις για την ανάδειξη των φυσικών αξιών (Kellert 1996) και της συναισθηματικής αφύπνισης προς τη φύση (Kals et al. Dunlap and Heffernan 1975).
Kellert, S. R. 1996. The value of life: biological diversity and human society. Island Press, Washington, D.C., USA.
Kals, E., D. Schumacher, and L. Montada. 1999. Emotional affinity toward nature as a motivational basis to protect nature. Environment and Behavior 31:178–202.
Dunlap, R. E., and R. B. Heffernan. 1975. Outdoor recreation and environmental concern: an empirical examination. Rural Sociology 40:18–30.
14) Οι κυνηγετικοί στόχοι είναι παρόμοιοι με τους στόχους διατήρησης και επομένως οι βέλτιστες πρακτικές στη θήρα μπορούν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα σε ένα οικοσύστημα.
Reported by the Macaulay land use research institute Aberdeen, United Kingdom ( ^[7])
15) Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα που όχι μόνο τοποθετεί τους ανθρώπους σε φυσικό περιβάλλον και σε στενή επαφή με την άγρια φύση αλλά είναι επίσης μια αρχαία πρακτική από το 2500 π.Χ. στην Αίγυπτο που δείχνουν ότι το κυνήγι χρησιμοποιείται για τη διαχείριση των άγριων ζώων (Lepold, 1933 in Hansen et al., 2012).
Στην Ελλάδα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το κυνήγι, το οποίο αν και δεν συνδεόταν άμεσα με την επιβίωση τους, σε μεγάλη υπόληψη και αποτελούσε μια αγαπημένη τους ασχολία όπως βεβαιώνουν πολλοί αρχαίοι συγγραφείς. Ο Πλάτωνας π.χ. ύμνησε το κυνήγι σαν θεία άσκηση και γύμναση για δυνατούς άνδρες. Τον ηθικό και παιδαγωγικό ρόλο του κυνηγιού τόνισαν και άλλοι αρχαίοι Έλληνες πεζογράφοι και ποιητές όπως ο Όμηρος, ο Πλούταρχος και ο Αρριανός. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ξενοφών έγραψε για το κυνήγι ιδιαίτερη πραγματεία με το γνωστό «Κυνηγετικό» και η πρόθεση του συγγραφέα ήταν να αποδειχθεί το κυνήγι σαν ένα εξαίρετο παιδευτικό μέσο το οποίο ασκούσαν όλοι χωρίς κοινωνικές διακρίσεις. (Παπαγεωργίου, 2005).
Hansen, P., Peterson, M. & Jensen, C. (2012). Demographic transition among hunters: a temporal analysis of hunter recruitment dedication and motives in Denmark. Wildlife Research [Online]. Vol. 39, p. 446-451.
Παπαγεωργίου, Νικόλαος Κ. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας / 2η έκδ. – Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 2005
16) Το κυνήγι συνδέεται στενά με τη διαχείριση της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Ednarsson, 2010) σε τέτοιο βαθμό που οι κυνηγοί χρησιμοποιούνται τόσο για την έρευνα όσο και για τη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής (Ericsson et al., 2008).
Ericsson, G., Serup, B. & Heberlein, T. (2008). Jägarna behövs i viltförvaltningen. Miljö Trender: en tidning från SLU. p. 12, 13 & 14.
17) Στη μελέτη των Ericsson και Heberleins, αναφέρεται ότι το κυνήγι μπορεί να προωθήσει μια ισχυρότερη αίσθηση διαχείρισης για την άγρια ζωή και τη φύση, επειδή οι κυνηγοί είναι πιθανότερο να συμμετέχουν σε υπαίθριες δραστηριότητες και να έχουν πιο εστιασμένες και ισχυρότερες αντιλήψεις για την άγρια ζωή και τη διαχείριση της φύσης από ό, τι η υπόλοιπη κοινωνία (2002).
Ericsson, G. & Heberlein, T. (2002). “Jägare talar naturens språk” (Hunters speak nature’s language): A comparison of outdoor activities and attitudes toward wildlife among Swedish hunters and the general public. European Journal of Wildlife Research. Springer
18) Οι κυνηγοί και άλλες ομάδες με άμεση εμπειρία από φυσικά συστήματα, όπως η άγρια πανίδα και η οικολογία, είναι ισχυρότεροι υποστηρικτές για τους φορείς χάραξης πολιτικής και επίσης «αντιλαμβάνονται και υποστηρίζουν στόχους που αποσκοπούν στην εξισορρόπηση των κοινωνικών αξιών, των ευκαιριών αναψυχής και της αειφόρου χρήσης των φυσικών πόρων».( Ercissson and Heberlein, 2002).
Ericsson, G. & Heberlein, T. (2002). “Jägare talar naturens språk” (Hunters speak nature’s language): A comparison of outdoor activities and attitudes toward wildlife among Swedish hunters and the general public. European Journal of Wildlife Research. Springer
19) Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το αειφόρο κυνήγι είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση στη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής, η οποία θα μπορούσε να είναι επωφελής για την ανάκαμψη και ενδεχομένως ακόμη και την ανάπτυξη των πληθυσμών άγριας πανίδας.
Cao S, Zhou XH, Zhang W. [Role of modern hunting in wildlife management] Ying Yong Sheng Tai Xue Bao, 2014 Jan, 25 (1): 297-304.
20) Το κυνήγι αλληλοεπιδρά με την τοπική βιοποικιλότητα τόσο μέσω της κυνηγετικής δραστηριότητας όσο και μέσω των πρακτικών διαχείρισης των θηραμάτων, οι οποίες χρησιμοποιούνται σε ευρεία κλίμακα και επομένως εκπληρώνουν μια οικολογική λειτουργία.
Arroyo, Beatriz & Delibes-Mateos, Miguel & Díaz-Fernández, Silvia & Viñuela, Javier. (2012). Hunting management in relation to profitability aims: Red-legged partridge hunting in central Spain. European Journal of Wildlife Research. 58. 847-855.
21) H διαχείριση των θηραμάτων περιλαμβάνει τη διαχείριση των οικοτόπων, που μπορεί να συντελέσει στη διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων και να βελτιώσει την οικολογική αξία των ανθρωπογενών (Duckworth et al., 2003, Robertson et al., 2001, Tapper, 1999).
Duckworth, J.C., Firbank, L.G., Stuart, R.C., Yamamoto, S. 2003. Changes in land cover and parcel size of British lowland woodlands over the last century in relation to game management. Landscape Research 28, 171-182.
Robertson, P.A., Park, K.J., Barton, A.F. 2001. Loss of heather Calluna vulgaris moorland in the Scottish uplands: the role of red grouse Lagopus lagopus scoticus management. Wildlife Biology 7, 11-16.
Tapper, S. C. (Ed.) 1999. A question of balance. Game animals and their role in the British countryside. The Game Conservancy Trust, Fordingbridge, UK.
22) Ερευνητές έχουν καταλήξει ότι η κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου από τους κυνηγούς μπορεί να παράγει θηρεύσιμους πληθυσμούς, στους οποίους το αειφόρο μέγεθος, ανεξάρτητα της θήρας, να είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι σε μία μη διαχειριζόμενη και μη θηρεύσιμη κατάσταση. Η ψυχαγωγική προσφορά της ίδιας της διαδικασίας της θήρας και οι ανάγκες που αυτή δημιουργεί αποτελούν ένα οικονομικό και κοινωνικό κίνητρο για την κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου και αυτή ακριβώς είναι και μια θεμελιώδης αρχή της διαχείριση μέσω της συνετής χρήσης (Conservation through Wise Use) (Potts 1992).
Potts G. R. 1992 – The environmental and ecological importance of cereal fields, the Ecology of Temperate Cereal Fields, 3-21. Blackwell, Oxford.
23) Η θήρα ως προστατευτικό μέτρο χρησιμοποιείται και για αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού ειδών της πτηνοπανίδας. (Ankney 1996).
Davison Ankney, C. (1996). An Embarrassment of Riches: Too Many Geese. Journal of Wildlife Management. 60. 217-223. 10.2307/3802219.
24) Μελέτες δείχνουν ότι το κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας (Paulson 2012). Η διαχείριση των θηραμάτων μπορεί να συμβάλει στη διαφύλαξη πολύτιμων οικοτόπων για τη βιοποικιλότητα (Oldfield et al., 2003) και μπορεί επίσης να ωφελήσει άλλα μη θηρεύσιμα είδη, μέσω της παροχής τροφής ή της απομάκρυνσης των θηρευτών (Stoate and Szczur 2001, Beja et al., 2009
Paulson , N . ( 2012 ) The place of hunters in global conservation advocacy . Conserv. Soc. 10 : 53 – 62 .
Oldfield , T. E. E. , Smith , R. J. , Harrop , S. and Leader-Williams , N . ( 2003 ) Field sports and conservation in the United Kingdom . Nature 423 : 531 – 533 .
Stoate , C. and Szczur , J . ( 2001 ) Could game management have a role in the conservation of farmland passerines? A case study from a Leicestershire farm . Bird Study 48 : 279 – 292 .
Beja , P. , Gordinho , L. , Reino , L. , Loureiro , F. , Santos-Reis , M. and Borralho , R . ( 2009 ) Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications . Eur. J. Wildl. Res. 55 : 227 – 238 .
25) Το κυνήγι έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της άγριας ζωής για χιλιετίες. Τα αρχεία αιγυπτιακής θήρας από το 2500 π.Χ. (Leopold 1933) και το κυνήγι του 13ου αι. του Genghis Khan (Caughley 1985) αποδεικνύουν την ιστορία του κυνηγιού στην διαχείριση άγριων ζώων. Στη Βόρεια Αμερική καθώς και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, το κυνήγι έχει αναδειχθεί ως σημαντική πηγή χρηματοδότησης για τη διατήρηση της άγριας πανίδας και της έρευνας και τη διατήρηση των οικοτόπων (Dalrymple et al., 2010).
Leopold, R.A., 1933, Game Management (New York: Charles Scribner’s Sons), pp. 1–481.
Caughley, G. (1985). Harvesting of Wildlife. Past, Present and Future. In ‘Game Harvest Management’. (Eds S. F. Roberson and S. L. Beasom.) pp. 3–14. (Caesar Kleberg Wildlife Research Institute: Kingsville, TX.)
Dalrymple, C. J., Peterson, M. N., Bondell, H. D., Rodriguez, S. L., Fortney, J., Cobb, D. T., & Sills, E. O. (2010). Understanding angler and hunter annual spending in North Carolina. Proceedings of the annual conference of the Southeastern Association of Fish and Wildlife Agencies, 64, 88–94.
26) Η αλιεία και το κυνήγι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία και διαχείριση της αλιείας και της άγριας ζωής. Οι δραστηριότητες αυτές προωθούν τις ανθρώπινες σχέσεις με τη φύση, ελέγχουν τους πληθυσμούς άγριων ζώων και παράγουν κρίσιμη χρηματοδότηση για τη διαχείριση της άγριας ζωής (Geist et al. 2001).
Geist, V., S. P. Mahoney, and J. F. Organ. 2001. Why hunting has defined the North American model of wildlife conservation. Transactions of the North American Wildlife and Natural Resources Conference 66: 175–185.

27) Η θήρα σχετίζεται με τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων (Otero, 2000; Duckworth et al., 2003; 8 Robertson et al., 2001).Otero, C. 2000. Patrimonio natural y propiedad rural en España. Exlibris, Madrid, Spain
Duckworth, J.C., Firbank, L.G., Stuart, R.C., Yamamoto, S. 2003. Changes in land cover and parcel size of British lowland woodlands over the last century in relation to game management. Landscape Research 28, 171-182.
Robertson, P.A., Park, K.J., Barton, A.F. 2001. Loss of heather Calluna vulgaris moorland in the Scottish uplands: the role of red grouse Lagopus lagopus scoticus management. Wildlife Biology 7, 11-16.
28) Έρευνες στη Βρετανία έδειξαν πως οι βελτιώσεις ενδιαιτημάτων με σπορές που πραγματοποιούν οι κυνηγοί ωφελούν και μη θηρεύσιμα είδη πτηνών (Stoate, C. 2002, Henderson et al., 2004, Sage et al.,2005)
Stoate, C. 2002. Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv. Conserv. 11: 561-573.
Henderson, I.G., Vickery, J.A. & Carter, N. 2004. The use of winter bird crops by farmland birds in lowland England. Biol. Conserv. 118: 21-32.Sage, R.B., Parish, D.M.B., Woodburn, M.I.A., Thompson, P.G.L., 2005. Songbirds using crops planted on farmland as cover for game birds. Eur. J. Wildl. Res. 51, 248–253.
29) Στην Πορτογαλία (Beja, 2009) βρήκαν πως στις περιοχές που εφαρμόζεται θηραματοπονική διαχείριση με σκοπό την αύξηση των θηραμάτων για τους κυνηγούς επωφελούνται και τα αρπακτικά πτηνά καθώς εμφανίζονται συχνότερα στις περιοχές αυτές σε σχέση με τις γειτονικές μη διαχειριζόμενες περιοχές. Σε ξηροθερμικές περιοχές της Ισπανίας οι ποτίστρες των κυνηγών για τις πέρδικες και τους λαγούς επισκέπτονται και από αλλά είδη της πανίδας (Gaudioso, 2009).Beja P, Gordinho L, Reino L, Loureiro F, Santos-Reis M, Borralho R , 2009. Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications. Eur J Wildl Res 55:227–238.
Gaudioso V.R., C. Sánchez, R. Prietο, D.J. Bartolomé, J.A. Pérez and M.E. Alonso 2009. Small game water troughs in a Spanish agrarian pseudo steppe: visits and water site choice by wild fauna. Eur J Wildl Res (υπό εκτύπωση).
30) Η σχέση του κυνηγού με τον κυνηγότοπο δίνει ένα ισχυρό κίνητρο στους κυνηγούς ώστε να φροντίζουν για τη φύλαξη των οικοσυστημάτων, να ρυθμίζουν το βάθος των υδάτων προς όφελος της πανίδας, να βελτιώνουν τη βλάστηση, να δημιουργούν κατάλληλες θέσεις φωλεοποίησης και κάλυψης και αν καλλιεργούν τη γη μπορούν να αποφύγουν την αποξήρανση των υγροτόπων ή την απόθεση υπερβολικών νιτρικών.( Sorrenti 1996, Lecocq, Y. 1998, Μπίρτσας κ.α. 2009)
Sorrenti, M. and A. Concialini 1996. Hunting interest as a chance for conservation and restoration of wetlands in Italy. Gibier Faune Sauvage, 13: 959-965.
Lecocq, Y. 1998. Hunting and habitat conservation in the European Union. In: Natura 2000 and people – a partnership. Proceedings of a Conference, Bath 28 – 30 June 1998, pp 50-52
Μπίρτσας Π., Σώκος Χ., Γκάσιος Α., Καλαιτζής Χ., Σκορδάς Κ. 2009. Η θήρα ως εναλλακτική καλλιέργεια: η περίπτωση της βελτίωσης ενδιαιτημάτων στην Κεντρική Μακεδονία. 14ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο, Ελληνική Δασολογική Εταιρεία, Πάτρα 1–4 Νοεμβρίου 2009.
31) Το Μανιφέστο βιοποικιλότητας της FACE (Ομοσπονδία Οργανώσεων για το Κυνήγι και την Διατήρηση της Άγριας Πανίδας της ΕΕ) καταδεικνύει τη δέσμευση των κυνηγών της Ευρώπης στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Περιλαμβάνει 38 δράσεις σε 8 τομείς.
Οι κύριοι στόχοι του Μανιφέστου της βιοποικιλότητας της FACE είναι:
• Να καταδείξει το ρόλο και τη συμβολή του κυνηγιού στη διατήρηση της βιοποικιλότητας τόσο στους υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής όσο και στο ευρύτερο κοινό
• Να προωθηθεί ο συντονισμός και η ενίσχυση αυτής της συμβολής σύμφωνα με τις διεθνείς προτεραιότητες διατήρησης.
Οι οκτώ τομείς του του Μανιφέστου της βιοποικιλότητας της FACE είναι: 1) οι βιότοποι, 2) τα είδη, 3) οι προστατευόμενες περιοχές, 4) η αειφόρος χρήση, 5) οι πράσινες υποδομές 6) οι οικοσυστημικές υπηρεσίες 7) οι επενδύσεις στη φύση 8) οι κυνηγοί στη φύση.
^[8]
32) Θετικές επιπτώσεις από το κυνήγι µπορεί να προκύψουν έµµεσα από ενέργειες των Κυνηγετικών Οµοσπονδιών για την προστασία και φύλαξη των βιότοπων των πουλιών.
Το κυνήγι είναι µία από τις πολλές πιθανές δραστηριότητες µέσα στις περιοχές Natura 2000.
^[9].
33) ∆εν υπάρχει ασυµβατότητα µεταξύ της δραστηριότητας κυνηγίου και της προστασίας των περιοχών Natura 2000 βάσει των κοινοτικών Οδηγιών για τα Πουλιά και τους Οικότοπους, εφόσον αυτή διεξάγεται λαµβάνοντας υπόψη τους στόχους διατήρησης µιας περιοχής.
“Natura 2000 & Sustainable Hunting in Europe” Handbook – FACE, Contract n° 07.0402/2005/415397/SUB/B2 – Brussels – Ed. 2006
34) Oι κυνηγοί συμβάλλουν ενεργά τόσο στις εθνικές όσο και στις διεθνείς πρωτοβουλίες διατήρησης (conservation), παράλληλα σε περιφερειακό και σε τοπικό επίπεδο, οι κυνηγοί επιδεικνύουν τη σαφή δέσμευσή τους για βιώσιμη διαχείριση μέσω άμεσης δράσης για τη διατήρηση και διαχείριση των ενδιαιτημάτων των υγροτόπων(wetland habitats).
Simon J. BREASLEY & Anthony R. LAWS (1998) THE CONTRIBUTION OF THE UNITED KINGDOM HUNTERS TO WATERFOWL CONSERVATION THROUGHOUT THE NORTH EUROPEAN FLYWAY, Acta Zoologica Lituanica, 8:sup1, 190-194, DOI: 10.1080/13921657.1998.10541504
35)Γιάνεζ Ποτότσνικ, πρώην Επίτροπος Περιβάλλοντος δήλωσε:
«Το κυνήγι βοηθάει την προσπάθεια για τη διατήρηση της ορνιθοπανίδας, γι’ αυτό η Οδηγία για τα πτηνά αναγνωρίζει τη νομιμότητα της αειφόρου θήρας»
36) Vytenis Andriukaitis, Επίτροπος της ΕΕ για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων σε ομιλία του αναγνώρισε: «Το ρόλο της ευρωπαϊκής κυνηγετικής κοινότητας στη διατήρηση της άγριας ζωής».Από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα η αναγνώριση του κυνηγίου ως εργαλείο για τη διαχείριση του Περιβάλλοντος και αποτελεί Παγκόσμια πρωτοτυπία να μην αναγνωρίζεται, από κάποιους αντικυνηγετικούς κύκλους, στην Ελλάδα που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Κλείνοντας η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος και το σύνολο των Κυνηγετικών Οργανώσεων της Χώρας που εκπροσωπούν 200.000 κυνηγούς καλούν το Υπουργείο να διατηρήσει τη φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείριση» στο κείμενο.

Η προσέγγιση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης στο πλαίσιο της Εθνικής στρατηγικής ανάπτυξης της δασοπονίας θεωρούμε ότι αποτελεί άριστη και ρεαλιστική προσέγγιση.
Νεδέλκος Ηλίας, Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Χρυσούπολης

Η θεώρηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης στο πλαίσιο της Εθνικής στρατηγικής για την ανάπτυξη της δασοπονίας αποτελεί άριστη και ρεαλιστική προσέγγιση. Μπράβο.
Ρηνώτας Γεώργιος, Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Ελευθερούπολης

Θεωρώ ατυχή την επιλογή της παράθεσης βασικών χαρακτηριστικών του προτύπου «Μεσογειακής Δασοπονίας». Αυτές είναι αποσπασματικές και δε δίνουν κάποια συγκεκριμένη εικόνα για το νοείται στο παρόν κείμενο «μεσογειακή δασοπονία». Επιπλέον δεν είναι κατανοητό ποιες είναι ο ιδιαιτερότητες αυτού του προτύπου δασοπονίας αφού τα περισσότερα από τα βασικά χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται δεν φαίνεται να την διακρίνουν από οποιαδήποτε δασοπονία στοχεύει στην αειφορική διαχείριση πολλαπλών σκοπών. Θεωρώ προτιμότερο λοιπόν αντί της παράθεσης των βασικών χαρακτηριστικών, να γίνει μια σύντομη περιγραφή που θα καταστήσει πιο σαφές σε τι αναφέρεται το κείμενο με τη φράση μεσογειακή δασοπονία.
Λανθασμένη επίσης η αναφορά στα διαχειριστικά εργαλεία που αναγνωρίζει η μεσογειακή δασοπονία. Η στρατηγική θα πρέπει να δίνει τις στρατηγικές κατευθύνσεις. Τα διαχειριστικά εργαλεία πρέπει να αποφασίζονται κατά περίπτωση από τους ειδικούς που καλούνται να επιτύχουν τους διαχειριστικούς σκοπούς σε κάθε δασικό οικοσύστημα. Τα εργαλεία διαχείρισης είναι πάρα πολλά και δεν έχει κάποιο νόημα να αναφερθούν σε μια στρατηγική. Άλλωστε τα δυο εργαλεία διαχείρισης (βόσκηση αγροτικών ζώων και θήρα) που αναφέρονται δεν φαίνεται να συμβάλουν στην κατανόηση της έννοιας «μεσογειακή δασοπονία» όπως αυτή εννοείται στο κείμενο της στρατηγικής.

Οι κυνηγοί είμαστε το μεγαλύτερο οργανωμένο σύνολο χρηστών του φυσικού περιβάλλοντος. Είμαστε αυτοί που έχουμε εύλογο συμφέρον από την ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος και την ευρωστία των θηραματικών πληθυσμών. Είμαστε οι μόνοι που ξοδεύουμε για τη φύση, για να αναπληρώνουμε τις όποιες απώλειες και να προστατεύουμε το φυσικό περιβάλλον από ποικίλους κινδύνους.

Όλοι οι υπόλοιποι (βλέπε MKO) τρώγονται μεταξύ τους -και ενίοτε συνεργάζονται- στο πως θα «απορροφήσουν» τα κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, με ανούσιες μελέτες που ουδόλως προσφέρουν στη φύση.

Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις ή Μεγάλες Κρατικοδίαιτες Οργανώσεις;
^[10]

Απόπειρα χειραγώγησης του περιβάλλοντος στην Ελλάδα: Το Αρχιπέλαγος παίρνει θέση
^[11]

Διαβάστε μεγάλες αλήθειες για τις ΜΚΟ
^[12]

Αν ρίξετε μια ματιά στα παραπάνω θα κατανοήσετε απολύτως γιατί έπεσαν όλοι μαζί να φάνε τον υπουργό για την επίμαχη φράση:
Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.

Βεβαίως πρέπει να παραμείνει η παραπάνω φράση, όχι μόνο γιατί η Θήρα είναι πράγματι ένα εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, όχι μόνο γιατί ο άνθρωπος-κυνηγός είναι μέρος της φύσης αλλά και γιατί πρέπει να αντισταθούμε στον «οικολογικό» φασισμό που πάνε να μας επιβάλλουν.

Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης:
Θα ήταν λογικό να εννοείται η θήρα από άγρια ζώα – θηρευτές, όπως οι λύκοι, οι αρκούδες, τα αρπακτικά πουλιά, που κυνηγούν άλλα ζώα για να τραφούν και να επιβιώσουν. Δυστυχώς όμως δεν εννοείται αυτό! Δεν θα τολμούσα ποτέ να φανταστώ ότι το Υπουργείο Περιβάλλοντος μιας κυβέρνησης, με προγραμματικές θέσεις για το κυνήγι τις οποίες στήριξα και στηρίζω ενεργά, εννοεί ότι το κυνήγι των άγριων ζώων από ανθρώπους μπορεί να αποτελέσει δράση διαχείρισης για το περιβάλλον! Ο φόνος δηλαδή άλλων ειδών από τον άνθρωπο να γίνει μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων που ο ίδιος ο άνθρωπος έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί στο περιβάλλον του! Κι όμως! Δυστυχώς εννοείται το κυνήγι άγριων ζώων από ανθρώπους, ένα μέτρο που κατά την άποψή μου είναι εντελώς απαράδεκτο !
Πώς είναι δυνατόν, το 2018, να φαντάζεστε πραγματικά ότι τα έργαλεία περιβαλλοντικής διαχείρισης μπορούν να περιλαμβάνουν το κυνήγι; Το κυνήγι, για το οποίο βεβαίως δεν αναφέρεται κάτι σχετικό με τη χρήση του ως μέσου περιβαλλοντικής διαχείρισης στην Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα! Το κυνήγι που στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων ασκείται παράνομα και παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτο και εντελώς καταστροφικό! Που συχνά ελέγχεται κυρίως από τους φύλακες των φορέων διαχείρισης στις προστατευόμενες περιοχές! Φύλακες στους οποίους σημειωτέον, ούτε με τον νέο νόμο για τους φορείς δώσατε αρμοδιότητες προανακριτικές, αρμοδιότητες που όμως έχουν εδώ και χρόνια οι υπάλληλοι της θηροφυλακής! Γνωρίζετε, ή έστω μπορείτε να φανταστείτε τί γίνεται με το κυνήγι εκτός των προστατευόμενων περιοχών; Αναζητήσατε μήπως τις απόψεις των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών που εποπτεύετε; Σίγουρα όχι! Είσαστε μήπως ενήμεροι για την εκτεταμένη λαθροθηρία που ασκείται στις περιοχές αυτές; Για τις άμεσες και έμμεσες δραματικές επιπτώσεις που έχει το κυνήγι στα προστατευόμενα είδη ζώων, που μοιράζονται τους ίδιους χώρους με τα είδη που κυνηγιούνται; Για την επικίνδυνη σύγκρουση του κυνηγιού με τον οικοτουρισμό, ο οποίος αποτελεί πρωταρχικής σημασίας παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης στην ελληνική ύπαιθρο; Φαίνεται πως όχι! Σε λίγες ώρες αρχίζει το κυνήγι του επικηρυγμένου πλέον – μέσω των πρόσφατων αποφάσεων του Υπουργείου σας – αγριογούρουνου για το οποίο η γνώση της επιστημονικής κοινότητας είναι ιδιαίτερα περιορισμένη, εν τούτοις του φορτώνετε όλα τα δεινά, βασιζόμενοι σε μια ξέφρενη παραπληροφόρηση που διαχέεται τεχνηέντως στην κοινή γνώμη από τους κυνηγούς και τους επιστημονικούς συμβούλους τους, ότι δηλαδή δήθεν υφίσταται κάποιο τρομακτικό αλλά τελικά εντελώς μη τεκμηριωμένο πρόβλημα με τον αγριόχοιρο για τον άνθρωπο. Θα είναι πραγματικά μια μεγάλη απογοήτευση για όλους εμάς που μοχθούμε καθημερινά ανιδιοτελώς για την διαχείριση και την ανάδειξη της τόσο ιδιαίτερης ελληνικής φύσης και την ανάπτυξη καινοτόμων δραστηριοτήτων στην ελληνική ύπαιθρο, αλλά και μια ήττα για το μοναδικό μας ελληνικό περιβάλλον γενικότερα, αν το σημερινό Υπουργείο Περιβάλλοντος υιοθετήσει μια στρατηγική για τα δάση που θα περιλαμβάνει αυτό το επαίσχυντο μέτρο. Παρακαλώ να αποσυρθεί από το αρθρο 3 η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σας προτρέψω να αξιοποιείτε στο μέγιστο δυνατό βαθμό την εμπειρία και την επιστημονική γνώση, σε θέματα περιβαλλοντικής διαχείρισης, των στελεχών των φορέων διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών και ιδιαίτερα των ειδικών επιστημόνων και προέδρων τους, που το Υπουργείο σας έχει άλλωστε επιλέξει και διορίσει!

Δεδομένου ότι οι κυνηγοί είναι αυτοί που χρηματοδοτούν ιδίοις πόροις με εκατομμύρια ευρώ το φυσικό περιβάλλον, προτείνω, ακριβώς κάτω από την πρόταση:

«Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης»

να προστεθεί ακόμα μια πρόταση που θα λέει:

Η αναγνώριση των κυνηγών και των κυνηγετικών οργανώσεων ως βασικών εταίρων στη διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
^[13]

Διότι δεν είναι το πλέον ορθό, άλλοι να πληρώνουν και άλλοι να «διαχειρίζονται»…

Η θήρα είναι εργαλείο Περιβαλλοντικής διαχείρισης διεθνώς έχοντας αποτελέσματα θετικά στο σύνολο της δραστηριότητάς της. Η φύση δεν απομονώνεται, είμαστε μέρος αυτής και οι προσεγγίσεις απομόνωσης μόνο συμφέροντα εξυπηρετεί όμορφα καλυμμένα από βιτρίνες οικολογίας.

ΩΡΙΩΝ – Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
^{[14] [15]}

Η τοποθέτηση του Ωρίωνα στη διαβούλευση της Εθνικής Στρατηγικής για τα Δάση:

Θέμα: Η Θήρα στο πλαίσιο της Στρατηγικής για τα Δάση

1. Γενικά
———–
Όλες οι επιστημονικές εταιρείες και οι σοβαρές περιβαλλοντικές οργανώσεις αναφέρουν τη σημασία της θήρας ως μέσω διαχείρισης και «πολύτιμο περιβαλλοντικό εργαλείο».

Το Συμβούλιο της Ευρώπης αναγνωρίζει τη σημασία της θήρας στις αγροτικές περιοχές (κανονισμός 882/1987).

Στο συνέδριο για τις περιοχές του δικτύου «Natura 2000» που πραγματοποιήθηκε στο Bath της Μ. Βρετανίας, οι ειδικοί επιστήμονες συμπέραναν ότι «…η δραστηριότητα της θήρας είναι συμβατή με την προστασία μιας περιοχής αρκεί να υπόκειται σε χρονικούς και χωρικούς περιορισμούς». Τέτοιοι περιορισμοί αφθονούν στη χώρα μας, σε βαθμό μάλιστα που πολύ εύστοχα ο γνωστός καθηγητής κ. Ντάφης, επισημαίνει ότι «…το κυνήγι δεν πρέπει υποχρεωτικά να απαγορεύεται σε ζώνες προστασίας…» και ότι «…τα μέτρα προστασίας για ένα είδος είναι αναγκαία μόνο όταν αυτό απειλείται».

Στα συμπεράσματα του 10ου Πανελληνίου Δασολογικού Συνεδρίου της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας, το 2002, αναφέρεται ότι: «Η θήρα έχει αναγνωριστεί ως μία από τις αξίες των υγροτόπων. Τα οφέλη που δημιουργεί είναι πολλαπλά τόσο για τους υγροτόπους (προστατευτικά, διαχειριστικά κλπ.) όσο και για τον άνθρωπο (κοινωνικά, οικονομικά κλπ.)».

Η θήρα μπορεί να θανατώνει μερικά άτομα του είδους, ωστόσο η διαχείριση του είδους επειδή είναι θήραμα αυξάνει τον πληθυσμό του (Connelly et al. 2005, Μπίρτσας κ.α. 2009).

Ο αντικυνηγετικός συναισθηματισμός εντοπίζεται σε μια μειοψηφία της κοινωνίας, ανθρώπων που ζουν κυρίως σε πόλη (Shaw 1977, Holden 1987, Mendelsohn et al. 1997, Heberlein and Ericsson 2005).

2. Η θήρα στην Ελλάδα
———————–
Στην Ελλάδα θηρεύονται τα λιγότερα είδη σε σύγκριση με πολλά κράτη της Ευρώπης, απαγορεύεται η χρήση σφυριχτρών και ομοιωμάτων, η ημερήσια διάρκεια θήρας είναι μικρότερη και οι χωρικές απαγορεύσεις είναι υπερβολικά περισσότερες από άλλα κράτη της Ευρώπης και της Β. Αμερικής (Σώκος κ.α. 2002β).

Οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς αδυνατούν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στις ανάγκες της θηραματοπονίας και έτσι συχνά προβαίνουν σε υπερβολικές απαγορεύσεις θήρας (Μπίρτσας 2006).

Από την άλλη, τις τελευταίες δεκαετίες οι ελληνικές κυνηγετικές οργανώσεις έχουν πραγματοποιήσει σοβαρά βήματα προς την καλύτερη διαχείριση των θηραμάτων. Συγκεκριμένα υλοποιούν προγράμματα καταγραφής της κάρπωσης και παρακολούθηση των πληθυσμών, ενώ στο πλαίσιο του Προγράμματος Βελτίωσης των Ενδιαιτημάτων πραγματοποιούν έργα για τη βελτίωση των ενδιαιτημάτων της άγριας πανίδας. Επιπρόσθετα έχουν συστήσει το Σώμα της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής, το οποίο έχει να επιδείξει σοβαρό έργο με πλήθος μηνύσεων για παράνομες πράξεις. Η χρηματοδότηση για τις δράσει αυτές ξεπερνά τα 10.200.000€ και βασίζεται αποκλειστικά σε συνδρομές των κυνηγών (ΚΣΕ 2009).

3. Θήρα και βιοποικιλότητα
—————————-
O αριθμός των θηρευσίμων ειδών πτηνών αποτελεί μόνο το 7,24% του συνολικού αριθμού ειδών πτηνών της χώρας. Επιπρόσθετα είδη όπως η καρακάξα, κάργια, κουρούνα, ψαρόνι και σιταρήθρα έχουν μικρή σημασία για τους Έλληνες κυνηγούς (ΚΣΕ 2008), οπότε το ανωτέρω ποσοστό μειώνεται στο 6%. Το αντίστοιχο ποσοστό για τα θηλαστικά είναι 4,34%, ενώ εάν ληφθεί υπόψη πως η αλεπού και το πετροκούναβο δεν έχουν ενδιαφέρον για τους κυνηγούς, το ποσοστό πέφτει στο 2,6%. Η θήρα επομένως αναφέρεται σε ένα πολύ μικρό αριθμό ειδών πτηνών για να θεωρείται απειλή για το σύνολο της βιοποικιλότητας των ειδών πτηνών και θηλαστικών.

Αντίθετα, με τις δράσεις που πραγματοποιούν οι κυνηγοί (θηροφύλαξη, βελτίωση ενδιαιτημάτων, έρευνες και καταμετρήσεις, εκπαίδευση και ενημέρωση, έλεγχος αρπάγων – παρακολούθηση νοσημάτων) βοηθούν συνολικά στη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας. Με τον τρόπο αυτό εκπληρώνεται η προσέγγιση της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) η οποία αναφέρεται στη διατήρηση μέσω της ορθής χρήσης (conservation through wise use).

Αναλυτικότερα, η πολιτική της IUCN, το 2000, για την αειφορική χρήση των φυσικών πόρων αναφέρει πως: «Η χρήση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων, εάν είναι αειφορική, είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τη διατήρησή τους επειδή τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, που αντλούνται από τη χρήση, προσφέρουν κίνητρα στους ανθρώπους για να διατηρήσουν τους πόρους» (2nd World Conservation Congress).

4. Συμπέρασμα
————–
Η θήρα στο πλαίσιο της αειφορικής διαχείρισης της, και καθώς αποτελεί ανέκαθεν ένα σοβαρό μέρος της δασικής πολιτικής και δασικής νομοθεσίας, ορθά αναφέρεται ως «εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» στο Σχέδιο της Στρατηγικής για τα Δάση. Οι Έλληνες κυνηγοί και οι άμεσα συνεργαζόμενες και υπό την επίβλεψη της Δασικής Υπηρεσίας κυνηγετικές οργανώσεις μπορούν να προσφέρουν πολλά στην αειφορική διαχείριση των μεσογειακών δασικών οικοσυστημάτων της χώρας μας.

Βιβλιογραφία:
—————
Bruckner, D. W. 2007. Considerations on the Morality of Meat Consumption: Hunted-Game versus Farm-Raised Animals. Journal of Social Philosophy 38(2): 311-330.

Connelly, J.W., Gammonley J. and J.M. Peek 2005. Harvest management. In: Braun C. E. (Ed); Techniques for Wildlife Investigation and Management. Sixth edition. The Wildlife Society, Bethesda, M.D: 658-690.

Heberlein, T.A., and G. Ericsson. 2005. Ties to the countryside: accounting for urbanites’ attitudes toward hunting, wolves, and wildlife. Human Dimensions of Wildlife 10: 213-227.

Heberlein, T.A., and T. Willebrand. 1998. Attitudes towards hunting across time and continents: The United States and Sweden. Game and Wildlife Biology 15: 1071-1080.

Holden, C. 1987. Animal regulations: so far, so good. Science 238: 880-882.

Hooper, J.K. 1994. What do animal activists want? (And how should wildlife managers respond?). Proceedings of the Vertebrate Pest Conference 16: 320-326.

Mendelsohn, R.D., N.J. Dietz, and K.F. Higgins. 1997. Student opinions about hunting in South Dakota. Proceedings of the South Dakota Academy of Science 76: 239-252.

Shaw, W.W. 1977. A survey of hunting opponents. Wildl. Soc. Bull. 5(1): 19-24.

U.S. Fish & Wildlife Service, 2001. A How-to-Handbook to Support the National Wildlife Refuge System’s Centennial – August 2001. ^[16] refuges/centennial/pdfs/Part_IX.pdf

ΚΣΕ, 2008. Πρόγραμμα Άρτεμις. Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας.

ΚΣΕ, 2009. Το αειφόρο κυνήγι στην Ελλάδα προστατεύει το περιβάλλον. Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας.

Μπίρτσας, Π., 2006. Η διαχείριση της θήρας στην Ελλάδα – παρελθόν, παρόν και μέλλον. Το μέλλον του δάσους και το δάσος του μέλλοντος. Πρακτικά επιστημονικής διημερίδας της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων και του ΓΕΩΤΕΕ. Αθήνα 20-21/3/2006.

Μπίρτσας Π., Σώκος Χ., Γκάσιος Α., Καλαιτζής Χ., Σκορδάς Κ. 2009. Η θήρα ως εναλλακτική καλλιέργεια: η περίπτωση της βελτίωσης ενδιαιτημάτων στην Κεντρική Μακεδονία. 14ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο, Ελληνική Δασολογική Εταιρεία, Πάτρα 1–4 Νοεμβρίου 2009.

Σώκος, Χ.Κ., Κ.Ε. Σκορδάς, και Π.Κ. Μπίρτσας. 2002α. Αξιολόγηση της θήρας και διαχείριση του λαγού (Lepus europaeus) στα λιβαδικά οικοσυστήματα, σελ. 131-139. Λιβαδοπονία και Ανάπτυξη Ορεινών Περιοχών (Π. Πλατής και Θ. Παπαχρήστου, εκδότες). Πρακτικά 3ου Πανελλήνιου Λιβαδοπονικού Συνέδριου. Καρπενήσι 4-6 Σεπτεμβρίου 2002. Ελληνική Λιβαδοπονική Εταιρεία, Δημ. Νο 10.

Σώκος, Χ., Π. Μπίρτσας και Ν. Παπαγεωργίου. 2002β. Θήρα και υγρότοποι: εφαρμογή διαχειριστικών μέτρων ή απαγορευτικών διατάξεων; 10ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο. Ελληνική Δασολογική Εταιρεία. Τρίπολη 26-29/5/2002. Σελ. 601-613.

Για τον Ωρίωνα,
O Πρόεδρος, Θωμάς Μπατσέλας
Ο Γ.Γραμματέας, Νίκος Παπαϊωάννου

Παρακαλώ να αποσυρθεί από το άρθρο 3 η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης.

Το πρόβλημα από τους υπερπληθυσμούς ειδών, που θα πρέπει πρώτιστα να αποδειχτεί με τεκμηριωμένες μελέτες, οφείλεται σε ανθρωπογενείς παράγοντες και δράσεις. Η αντιμετώπιση του προβλήματος θα πρέπει να αντιμετωπίζει καταρχάς και δραστικά όλα αυτά τα θέματα. Σήμερα παρουσιάζεται το πρόβλημα του αγριόχοιρου, ένα πρόβλημα που διογκώνεται σκόπιμα από τους κυνηγούς – που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε αυτούς μετά από απελευθερώσεις για την αύξηση των θηραμάτων – ένα πρόβλημα που δεν έχει αποδειχθεί σε τι ποσοστό υπάρχει και τι πραγματικά το προκαλεί, και παρόλα αυτά, η Πολιτεία σπεύδει να αναγνωρίσει το ρόλο της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης. Ζούμε στην επαρχία και τα εντούτοις τα προβλήματα με τους αγριόχοιρους τα διαβάζουμε από τις εφημερίδες!

Το κυνήγι αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για την άγρια πανίδα καθώς μέχρι σήμερα η πολιτεία αδυνατεί να το ελέγξει. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι κυνηγοί κυνηγούν παράνομα και ανεξέλεγκτα, ακόμα και μέσα στα Εθνικά μας Πάρκα και σκοτώνουν όχι μόνο τα «νόμιμα» θηράματα τους αλλά και ότι κινείται. Οι κρατικοί μηχανισμοί, είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν, επιτρέπουν την κατάσταση αυτή. Οι κυνηγοί γεμίζουν φόλες τα βουνά μας, σκοτώνουν τα τσοπανόσκυλα που δημιουργούν πρόβλημα στα κυνηγόσκυλα τους και επίσης, δυσκολεύουν και αποτρέπουν την ανάπτυξη του τουρισμού στις ορεινές περιοχές. Προσωπικά δεν κινδύνεψα ποτέ από αγριογούρουνο, λύκο ή αρκούδα στο βουνό, παρά μόνο από κυνηγούς!
Οι κυνηγοί σκόπιμα πιέζουν προς την κατεύθυνση αυτή γιατί έτσι θα μπορέσουν να κυνηγήσουν και μέσα στις προστατευόμενες περιοχές.
Η κυβέρνηση μας προεκλογικά είχε δεσμευτεί ότι θα ελέγξει και θα περιορίσει το κυνήγι. Μέχρι σήμερα – προκαλώντας δυστυχώς μεγάλη απογοήτευση – έχει πράξει το αντίθετο και δείχνει να υποκύπτει στις πιέσεις των κυνηγών, που σίγουρα δεν απαρτίζουν τους ανθρώπους που θα στήριζαν και ούτε θα στηρίξουν μια αριστερή κυβέρνηση.

Προσθέτω και ένα κείμενο, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα:
Η θήρα επιχειρείται να αναγνωρισθεί στην Εθνική Στρατηγική για τα Δάση ως εργαλείο Περιβαλλοντικής Διαχείρισης και ενώ η δασική νομοθεσία αναγνωρίζει αποκλειστικά την άσκηση της θήρας ως αθλητική δραστηριότητα (άρθρο 251. Παρ.1 – Δασικός Κώδικας). Η θήρα είναι μία μονάχα από τις αναρίθμητες ανθρώπινες δραστηριότητες στα δάση, η οποία μάλιστα προκαλεί σημαντική όχληση στα είδη αλλά και στους λοιπούς χρήστες των δασών, ενώ συχνά ρυπαίνει σημαντικά το φυσικό περιβάλλον με σκάγια (τα οποία περιλαμβάνουν τοξικές ουσίες όπως ο μόλυβδος) αλλά και πολυάριθμα πλαστικά φυσίγγια.
Δεν προκύπτει από πουθενά ο ρόλος της θήρας και του κυνηγού ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και διαχειριστή αντίστοιχα. Σε περίπτωση που υπάρξει τεκμηριωμένη ανάγκη βάσει εμπεριστατωμένων μελετών και έγκυρων δεδομένων για την πληθυσμιακή διαχείριση ενός είδους, η οποία απαιτεί την απομάκρυνση του συνόλου ή μέρους του πληθυσμού ή κάποιων συγκεκριμένων ατόμων από τη φύση (πχ. χωροκατακτητικά ξενικά είδη ζώων ή/και φυτών) αυτό αποτελεί μέριμνα της Πολιτείας και υλοποιείται με αυστηρή μεθοδολογία και συστηματικότητα (πχ. σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, σε συγκεκριμένες περιόδους, με ειδικές μεθόδους). Πουθενά δεν αφήνεται κάτι τέτοιο στα χέρια των κυνηγών, οι οποίοι εξασκώντας ένα χόμπι κατά βούληση, εκμεταλλεύονται για αναψυχή και μόνον τα δασικά (και άλλα) οικοσυστήματα. Η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά το ρόλο της στη διαχείριση της Ελληνικής φύσης και να μην εναποθέτει μέρος αυτής στα χέρια ομάδας ανθρώπων που ουσιαστικά εξασκούν ένα χόμπι.

Να αφαιρεθεί η φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».

Η θήρα ειναι εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης στο πλαίσιο της Εθνικής στρατηγικής ανάπτυξης της δασοπονίας θεωρούμε ότι αποτελεί άριστη και ρεαλιστική προσέγγιση.

Από το τελευταίο μισό του περασμένου αιώνα και μετά σιγά αλλά σταθερά στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος επιδιώκεται ο περιορισμός πλήθος ανθρώπινων δραστηριοτήτων λες και ζούμε σε μια γυάλα και σε όλο αυτό που υπάρχει γύρο μας ο άνθρωπος είναι το λιγότερο ανεπιθύμητος.Μετά το κυνήγι τι έχει σειρά η υλοτομία γιατί πονάνε τα δέντρα; η γεωργία γιατί πληγώνεται το έδαφος; κ.α. Η θήρα σαν μέρος της ίδιας της φύσης μπορεί με κατάλληλες ρυθμίσεις να χρησιμοποιηθεί, όπου δεν χρησιμοποιήτε ήδη, ως μέσω Περιβαλλοντικής διαχείρισης. Πετυχημένα παραδείγματα αποτελούν οι φιλοθηραματικές δράσεις των κυνηγετικών συλλόγων όπως η βελτίωση των βιοτόπων(ποτίστρες – σπορές κ.λ.π.
η «ζώγριση» θηραμάτων σε περιοχές που είχαν εξαφανιστεί(πεδινή πέρδικα στην Χαλκιδική) και άλλα. Η φύση δεν απομονώνεται, είμαστε μέρος αυτής και οι προσεγγίσεις απομόνωσης μόνο συμφέροντα εξυπηρετεί όμορφα καλυμμένα από βιτρίνες οικολογίας.

Τα τελευταία 50 χρόνια αργά αλλά σταθερά επιδιώκεται ο περιορισμός ανθρώπινων δραστηριοτήτων προς χάρη μιας κακώς νοούμενης προστασίας του περιβάλλοντος λες και ο άνθρωπος ζεί σε μια γυάλα. Ο περιορισμός του κυνηγιού ενδεχομένως να ακολουθηθεί από των περιρισμό της υλοτομίας των περιοερισμό της γεωργίας κ.α. Η θήρα μέσα από τις δράσεις των κυνηγετικών συλλόγων(βελτίωση βιοτόπων προγράμματα «ζωγρισης» για επαναφορά ειδών,θηροφύλαξη κ.λ.π. είναι εκ των πραγμάτων ένα εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης το οποίο η πολιτεία οφείλει να χειριστεί προς το κοινωνικό καλό.