Άρθρο 03 – Προϋποθέσεις

Στο Άρθρο 03 – Προϋποθέσεις ορίζεται ότι το θιγόμενο ακίνητο
δεν πρέπει να βρίσκεται εντός αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασμό. Τα περισσότερα ακίνητα στο Δήμο Δέλτα του νομού Θεσσαλονίκης που πλήττονται απο τα περιοριστικά αυτά µέτρα βρίσκονται σε τέτοιες ακριβώς περιοχές, πράγμα που σημαίνει οτι δεν θα αποζημιωθούν καθόλου απο το ΠΔ για τη χορήγηση των οικονοµικών αντισταθµισµάτων. Είναι αντίθετο τόσο στο άρθρο 17 του συντάγματος περί προστασίας της ιδιοκτησίας, όσο και στο άρθρο 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ (Ευρωπαική Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). Για αυτούς τους λόγους επιβάλλεται να αποσυρθεί από τις προϋποθέσεις ο όρος περί των αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασμό.

Με εκτίμηση

Αλέξανδρος Καραμανλής

Άρθρο 3 – Προϋποθέσεις:
Ως προϋπόθεση χορήγησης των οικονομικών αντισταθμισμάτων του υπό διαβούλευση σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος έχει οριστεί ότι τα θιγόμενα ακίνητα πρέπει να βρίσκονται εκτός αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασµό (προϋπόθεση α) και να είναι άρτια και οικοδομήσιμα προ του χαρακτηρισμού της προστατευόμενης περιοχής (προϋπόθεση γ). Με τις εν λόγω προϋποθέσεις παρουσιάζεται ως δεδομένο ότι βασικός προορισμός των εκτός σχεδίου ακινήτων είναι η δόμηση, αντίληψη η οποία είναι εντελώς εσφαλμένη αλλά και αντίθετη με την υφιστάμενη νομοθεσία. Ειδικότερα:

Από την ελληνική έννομη τάξη έχει καθιερωθεί σαφής διάκριση μεταξύ αφενός των περιοχών που βρίσκονται εντός εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως ή εντός νομίμως υφιστάμενων οικισμών και αφετέρου των λοιπών περιοχών. Τα εντός οικιστικής περιοχής ακίνητα προορίζονται κατ’ αρχήν για δόμηση, σύμφωνα με τους εκάστοτε θεσπιζόμενους όρους, οι οποίοι προσιδιάζουν στην λειτουργικότητα κάθε περιοχής. Αντιθέτως, οι περιοχές που βρίσκονται εκτός πολεοδομικού σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών, δεν προορίζονται για δόμηση, αλλά, κατ’ αρχήν, για γεωργική εκμετάλλευση, κτηνοτροφία, δασοπονία και αναψυχή. Δηλαδή, τα εκτός οικιστικών περιοχών ακίνητα προορίζονται κατ’ αρχήν για γεωργική ή άλλη σχετική εκμετάλλευση, είναι δε δυνατόν να δομηθούν μόνο κατ’ εξαίρεση και φυσικά με αυστηρότερες προϋποθέσεις σε σχέση με τις προϋποθέσεις δομήσεως εντός των οικιστικών περιοχών, κατά τρόπο προσιδιάζοντα στις ιδιομορφίες κάθε περιοχής, έτσι ώστε το φυσικό περιβάλλον να θίγεται στο ελάχιστο δυνατό. Παρέπεται λοιπόν, ότι κατά τον καθορισμό χρήσεων, όρων και περιορισμών δομήσεως σε περιοχές που ευρίσκονται εκτός των ορίων εγκεκριμένου σχεδίου ή εκτός ορίων οικισμού, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι οι περιοχές αυτές δεν προορίζονται κατ’ αρχήν για οικιστική ανάπτυξη.

Επομένως η, κατά τα άρθρα 17 και 24 του Συντάγματος, προβλεπόμενη προστασία των εμπράγματων δικαιωμάτων επί ακινήτων, όπως η κυριότητα, περιλαμβάνει το φάσμα των επιτρεπόμενων χρήσεων των ακινήτων, οι οποίες (χρήσεις) σύμφωνα με τα ανωτέρω αναφερόμενα, στις περιπτώσεις ακινήτων εκτός εγκεκριμένου σχεδίου ή εκτός ορίων οικισμού είναι πρωτίστως η γεωργική ή άλλη σχετική εκμετάλλευση και όχι η οικιστική. Δηλαδή αποζημίωση λόγω περιορισμού ή αποκλεισμού της οικιστικής εκμετάλλευσης, μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο κατ’ εξαίρεση.

Κατόπιν των ανωτέρω, προτείνουμε την τροποποίηση της προϋπόθεσης (α) ώστε να μην εξαιρούνται της διαδικασίας ακίνητα που βρίσκονται εντός αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασµό και τη διαγραφή της προϋπόθεσης (γ) περί άρτιων και οικοδομήσιμων θιγόμενων ακινήτων. Αλλιώς, συνάγεται η βούληση του νομοθέτη με την υπό διαβούλευση διαδικασία να καλυφθούν μόνο περιπτώσεις, όπου από τις προστατευτικές διατάξεις θίγεται το δικαίωμα δόμησης και όχι η γεωργική χρήση. Αυτό είναι αδικαιολόγητο καθώς εξαιρείται από τη διαδικασία η γεωργική γη, η οποία πολύ συχνά βρίσκεται κοντά ή εντός ζωνών προστασίας της φύσης ή και απόλυτης προστασίας, και για την οποία είναι νοητοί, και σε κάποιες περιπτώσεις απαραίτητοι, περιορισμοί στην καλλιέργεια ή στη βόσκηση. Επομένως και οι δυο αυτοί όροι πρέπει να απαλειφθούν και να είναι δυνατή η εφαρμογή της διαδικασίας και σε γεωργικές γαίες που δεν είναι άρτιες και οικοδομήσιμες. Η εν λόγω πρότασή μας, συνάδει πλήρως με τις περιπτώσεις εκτός σχεδίου υφιστάμενων ακινήτων, τα οποία δεν είναι οικοδομήσιμα (π.χ. έκταση μικρότερη των τεσσάρων στρεμμάτων), και επί των οποίων, από τις πράξεις χαρακτηρισμού, δεν θα επιτρέπεται, για παράδειγμα, η γεωργική καλλιέργεια για λόγους προστασίας του προστατευτέου αντικειμένου.

Επεξηγηματική σημείωση-αιτιολόγηση ενδιαφέροντος: Η υποβολή σχολίων από πλευράς των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων επί του παρόντος άρθρου 3 του υπό διαβούλευση σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, βρίσκει έρεισμα στο έννομο συμφέρον των συνυπογραφουσών οργανώσεων για ορθή και πιστή εφαρμογή των πράξεων χαρακτηρισμού των προστατευόμενων περιοχών, και για την ταυτόχρονη αποτελεσματική καταπολέμηση των περιπτώσεων παραβίασης της ισχύουσας περιβαλλοντικής νομοθεσίας στις προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας. Πρέπει να ληφθεί υπόψη, πως σημαντικές περιπτώσεις εντοπισμού παραβίασης των διατάξεων μια πράξης χαρακτηρισμού, λαμβάνουν χώρα από ιδιοκτήτες που επικαλούνται αδυναμία λήψης αντισταθμιστικών και επομένως προτάσσουν το πρόσχημα της επιβίωσης.

Αξιότιμες/οι Κυρίες/οι
Το παρόν σχέδιο Π.Δ. προσπαθεί να εξαλείψει – ρυθμίσει μία χρόνια εκκρεμότητα όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 22 του νόμου 1650/1986, το οποίο αναφέρει: “Αν οι επιβαλλόμενοι κατά τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος κεφαλαίου όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις είναι εξαιρετικά επαχθείς, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται υπέρμετρα η άσκηση των εξουσιών που απορρέουν από την κυριότητα, ενόψει του χαρακτήρα και του περιορισμού της ιδιοκτησίας, το Δημόσιο, ύστερα από αίτηση των θιγομένων, μπορεί, κατά το μέτρο του δυνατού, να αποδεχθεί είτε την ανταλλαγή των ιδιωτικών εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου είτε την παραχώρηση κατά χρήση στους θιγομένους δημόσιων εκτάσεων σε παραπλήσιες περιοχές για ανάλογη χρήση ή εκμετάλλευση είτε την καταβολή εφάπαξ ή περιοδικής αποζημίωσης, για τον προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η υφιστάμενη χρήση της ιδιωτικής έκτασης, είτε τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε άλλη ιδιοκτησία, κατ` ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του ν. 880/1979 (ΦΕΚ 58).”
Το σχέδιο Π.Δ. έρχεται προς διαβούλευση σε μια χρονική στιγμή που επιβεβαιώνει τους φόβους μας και αποδεικνύει ότι τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν εδώ τον τόπο, και θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι για να κατανοήσουν και οι ΄΄αμύηττοι΄΄ το ενδιαφέρον κάποιον οικολογούντων για το περιβάλλον.
Έως τις αρχές Σεπτεμβρίου, την 10ην -09-2018, βρισκόταν στην παρούσα ιστοσελίδα αναρτημένο προς Δημόσια Διαβούλευση το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου», στο οποίο εκφράσαμε την έντονη αντίδραση και διαμαρτυρία μας καθώς Υπάρχει ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ της ιδιοκτησίας μας, ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος, αφού απαγορεύονται χρήσεις οι οποίες πριν επιτρέπονταν, και οι οποίες έχουν διαμορφώσει ένα πλέγμα δραστηριοτήτων, που ικανοποιούν τις ανάγκες των κατοίκων και συνεισφέρουν στην οικονομία της περιοχής. Επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο και με αυστηρά χρονικά περιθώρια, η απομάκρυνση νομίμως υφιστάμενων δραστηριοτήτων, καθώς οι νέες χρήσεις γης δεν επιτρέπουν την παραμονή τους.
Μιλούσαμε για εν κρυπτώ απαλλοτριώσεις και εκδίωξη από την γη μας, με πρόσχημα την τάχα προστασία του περιβάλλοντος. Χαρακτηριστήκαμε υπερβολικοί και μυθομανείς. Και να ως εκ θαύματος έρχεται το υπό διαβούλευση Π.Δ. να επιβεβαιώσει όσα λέγαμε και ειδικότερα στο άρθρο 3 προϋποθέσεις.
Κατά ποσοστό 95% οι γεωργικές εκτάσεις που περιλαμβάνονται στο προηγούμενο σχέδιο Π.Δ. «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου», (οι ζώνες “ΑΔ” του προτεινόμενου Εθνικού Πάρκου) καταλαμβάνεται από ιδιωτικές ιδιοκτησίες που είναι αρδευόμενες προερχόμενες κυρίως από αναδασμούς του Υπουργείου Γεωργίας που έγιναν στην δεκαετία 1960-1970 (αναδασμοί Σίνδου, Καλοχωρίου, Χαλάστρας, Κυμίνων και Μαλγάρων), στις οποίες έχουν χτιστεί εμπορικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, τηρώντας τους νόμους και τους κανόνες που έθετε η πολιτεία κατά τον χρόνο κατασκευής τους. Οι αρχικές ιδιοκτησίες (προ των αναδασμών) προέρχονταν κυρίως από κληροτεμάχια που παραχωρήθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας την δεκαετία 1930-1940.
Με το υπό διαβούλευση σχέδιο Π.Δ. η νεοσυσταθείσα «αστική οικολογία» που κατοικοεδρεύει εντός τον κρατικών υπηρεσιών, προσπαθεί να μας εκδιώξει από τις νόμιμα αποκτηθείσες περιουσίες μας ΑΖΗΜΙΩΣ, με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, πρακτικές και τακτικές που μας παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εξισώνουν την ιδιοκτησία – γεωργικές γαίες, άρτια και οικοδομήσιμα κλπ – με τον αιγιαλό, την παραλία, την κοίτη και την όχθη των ποταμών, λιμνών, λιμνοθαλασσών κ.α., καταλαβαίνοντας κανείς πως πρόκειται πλέον για αρπαγή των περιουσιών στο όνομα μιας δήθεν προστασίας περιβάλλοντος.
Η εποχή που η πολιτεία έκανε πολιτιστική, περιβαλλοντική, αρχαιολογική και δασική πολιτική θεσπίζοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις στην χρήση ακινήτων με τρόπο ανέξοδο για την ίδια αλλά σε βάρος των ιδιοκτητών τους έχει παρέλθει πλέον μετά τη «ιστορική» απόφαση 2165/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σύμφωνα με την οποία “η θεμιτή επιδίωξη της προστασίας του περιβάλλοντος με επιβολή περιορισμών στη χρήση των ακινήτων δεν απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει το θιγόμενο ιδιοκτήτη, το ακίνητο του οποίου κατά το χρόνο κτήσης του δεν υπόκειται στους περιορισμούς αυτούς”.
Με την παρούσα σας καλούμε όπως τροποποιήσετε τα κάτωθι αναφερόμενα άρθρα του παρόντος σχεδίου Π.Δ..
Αφαιρέσετε πλήρως από το άρθρο 3 παρ. 1α τις προϋποθέσεις «το θιγόμενο ακίνητο δεν βρίσκεται εντός αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασμό», επίσης Ολόκληρες τις παραγράφους 1γ και 1δ του ιδίου άρθρου.
Αντικατασταθεί στο άρθρο 4 παρ. 4 ο όρος αντικειμενική με την όρο εμπορική αξία του ακινήτου, καθώς και στην παράγραφο 2 αφαιρεθεί το «επί ποινή απαραδέκτου».
Άλλως αποσύρεται το υπό διαβούλευση σχέδιο Π. Δ. και το επαναφέρεται προς συζήτηση αφού το διορθώσετε, προς όφελος των θιγόμενων ακινήτων.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ
Το παρόν σχέδιο Π.Δ. προσπαθεί να εξαλείψει – ρυθμίσει μία χρόνια εκκρεμότητα όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 22 του νόμου 1650/1986, το οποίο αναφέρει: “Αν οι επιβαλλόμενοι κατά τα προηγούμενα άρθρα του παρόντος κεφαλαίου όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις είναι εξαιρετικά επαχθείς, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται υπέρμετρα η άσκηση των εξουσιών που απορρέουν από την κυριότητα, ενόψει του χαρακτήρα και του περιορισμού της ιδιοκτησίας, το Δημόσιο, ύστερα από αίτηση των θιγομένων, μπορεί, κατά το μέτρο του δυνατού, να αποδεχθεί είτε την ανταλλαγή των ιδιωτικών εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου είτε την παραχώρηση κατά χρήση στους θιγομένους δημόσιων εκτάσεων σε παραπλήσιες περιοχές για ανάλογη χρήση ή εκμετάλλευση είτε την καταβολή εφάπαξ ή περιοδικής αποζημίωσης, για τον προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η υφιστάμενη χρήση της ιδιωτικής έκτασης, είτε τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε άλλη ιδιοκτησία, κατ` ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του ν. 880/1979 (ΦΕΚ 58).”
Το σχέδιο Π.Δ. έρχεται προς διαβούλευση σε μια χρονική στιγμή που επιβεβαιώνει τους φόβους μας και αποδεικνύει ότι τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν εδώ τον τόπο, και θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι για να κατανοήσουν και οι ΄΄αμύηττοι΄΄ το ενδιαφέρον κάποιον οικολογούντων για το περιβάλλον.
Έως τις αρχές Σεπτεμβρίου, την 10ην -09-2018, βρισκόταν στην παρούσα ιστοσελίδα αναρτημένο προς Δημόσια Διαβούλευση το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου», στο οποίο εκφράσαμε την έντονη αντίδραση και διαμαρτυρία μας καθώς Υπάρχει ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ της ιδιοκτησίας μας, ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος, αφού απαγορεύονται χρήσεις οι οποίες πριν επιτρέπονταν, και οι οποίες έχουν διαμορφώσει ένα πλέγμα δραστηριοτήτων, που ικανοποιούν τις ανάγκες των κατοίκων και συνεισφέρουν στην οικονομία της περιοχής. Επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο και με αυστηρά χρονικά περιθώρια, η απομάκρυνση νομίμως υφιστάμενων δραστηριοτήτων, καθώς οι νέες χρήσεις γης δεν επιτρέπουν την παραμονή τους.
Μιλούσαμε για εν κρυπτώ απαλλοτριώσεις και εκδίωξη από την γη μας, με πρόσχημα την τάχα προστασία του περιβάλλοντος. Χαρακτηριστήκαμε υπερβολικοί και μυθομανείς. Και να ως εκ θαύματος έρχεται το υπό διαβούλευση Π.Δ. να επιβεβαιώσει όσα λέγαμε και ειδικότερα στο άρθρο 3 προϋποθέσεις.
Κατά ποσοστό 95% οι γεωργικές εκτάσεις που περιλαμβάνονται στο προηγούμενο σχέδιο Π.Δ. «Χαρακτηρισμός των χερσαίων, υδάτινων και θαλάσσιων περιοχών των εκβολών των ποταμών Γαλλικού, Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα, της αλυκής Κίτρους και της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου και της ευρύτερης περιοχής τους ως Εθνικού Πάρκου», (οι ζώνες “ΑΔ” του προτεινόμενου Εθνικού Πάρκου) καταλαμβάνεται από ιδιωτικές ιδιοκτησίες που είναι αρδευόμενες προερχόμενες κυρίως από αναδασμούς του Υπουργείου Γεωργίας που έγιναν στην δεκαετία 1960-1970 (αναδασμοί Σίνδου, Καλοχωρίου, Χαλάστρας, Κυμίνων και Μαλγάρων), στις οποίες έχουν χτιστεί εμπορικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, τηρώντας τους νόμους και τους κανόνες που έθετε η πολιτεία κατά τον χρόνο κατασκευής τους. Οι αρχικές ιδιοκτησίες (προ των αναδασμών) προέρχονταν κυρίως από κληροτεμάχια που παραχωρήθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας την δεκαετία 1930-1940.
Με το υπό διαβούλευση σχέδιο Π.Δ. η νεοσυσταθείσα «αστική οικολογία» που κατοικοεδρεύει εντός τον κρατικών υπηρεσιών, προσπαθεί να μας εκδιώξει από τις νόμιμα αποκτηθείσες περιουσίες μας ΑΖΗΜΙΩΣ, με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, πρακτικές και τακτικές που μας παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εξισώνουν την ιδιοκτησία – γεωργικές γαίες, άρτια και οικοδομήσιμα κλπ – με τον αιγιαλό, την παραλία, την κοίτη και την όχθη των ποταμών, λιμνών, λιμνοθαλασσών κ.α., καταλαβαίνοντας κανείς πως πρόκειται πλέον για αρπαγή των περιουσιών στο όνομα μιας δήθεν προστασίας περιβάλλοντος.
Η εποχή που η πολιτεία έκανε πολιτιστική, περιβαλλοντική, αρχαιολογική και δασική πολιτική θεσπίζοντας περιορισμούς και απαγορεύσεις στην χρήση ακινήτων με τρόπο ανέξοδο για την ίδια αλλά σε βάρος των ιδιοκτητών τους έχει παρέλθει πλέον μετά τη «ιστορική» απόφαση 2165/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σύμφωνα με την οποία “η θεμιτή επιδίωξη της προστασίας του περιβάλλοντος με επιβολή περιορισμών στη χρήση των ακινήτων δεν απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει το θιγόμενο ιδιοκτήτη, το ακίνητο του οποίου κατά το χρόνο κτήσης του δεν υπόκειται στους περιορισμούς αυτούς”.
Με την παρούσα σας καλούμε όπως τροποποιήσετε τα κάτωθι αναφερόμενα άρθρα του παρόντος σχεδίου Π.Δ..
Αφαιρέσετε πλήρως από το άρθρο 3 παρ. 1α τις προϋποθέσεις «το θιγόμενο ακίνητο δεν βρίσκεται εντός αρδευόμενων γεωργικών γαιών, ή/και γεωργικών γαιών που έχουν προέλθει από αναδασμό», επίσης Ολόκληρες τις παραγράφους 1γ και 1δ του ιδίου άρθρου.
Αντικατασταθεί στο άρθρο 4 παρ. 4 ο όρος αντικειμενική με την όρο εμπορική αξία του ακινήτου, καθώς και στην παράγραφο 2 αφαιρεθεί το «επί ποινή απαραδέκτου».
Επίσης όσο δε αφορά τις γεωργικές γαίες θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να είναι άμεση η αντικατάστασή τους και στην ίδια περιοχή, καθώς αποτελούν το βασικό εργαλείο των αγροτών, η δε αποζημίωση να καταβάλετε εφάπαξ για να μπορούν να συνεχίσουν τη καλλιέργεια σε άλλο γεωργικό ακίνητο. Θα πρέπει να διαγραφεί η σύνδεση της χορήγησης οικονομικού αντισταθμίσματος με την υποχρέωση υλοποίησης επένδυσης καθώς το οικονομικό αντιστάθμισμα παρέχεται προκειμένου να απαληφθεί η ζημία που υπέστη η ιδιοκτησία από την επιβολή των περιοριστικών μέτρων.
Άλλως αποσύρεται το υπό διαβούλευση σχέδιο Π. Δ. και το επαναφέρεται προς συζήτηση αφού το διορθώσετε, προς όφελος των θιγόμενων ακινήτων.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Για το Δ.Σ. ΤΟΥ Αγροτικού Συνεταιρισμού
Ο Πρόεδρος
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΙΜΤΖΗΣ

(α) Η διατύπωση του άρθρου 3 παρ. 2 θα πρέπει να τροποποιηθεί. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας μπορεί μεν να είναι προγενέστεροι των πράξεων χαρακτηρισμού των άρθρων 18, 19 και 21 ν. 1650/1986, αλλά μεταγενέστεροι της θέσπισης νομικής υποχρέωσης έκδοσης αυτών των πράξεων χαρακτηρισμού: στις περιπτώσεις αυτές, δεν θα πρέπει να υπάρχει δικαίωμα αποζημίωσης, διότι οι ιδιοκτήτες γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι επίκειται η θέσπιση όρων και περιορισμών στην ιδιοκτησία τους. Τυπικό παράδειγμα είναι οι περιοχές του δικτύου Φύση 2000, ο κατάλογος των οποίων οριστικοποιήθηκε για πρώτη φορά με την Απόφαση (ΕΚ) 2006/613/ΕΚ «σχετικά με την έγκριση σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ του καταλόγου τόπων κοινοτικής σημασίας για την μεσογειακή βιογεωγραφική περιοχή»: ωστόσο, η έκδοση πράξεων χαρακτηρισμού των άρθρων 18, 19 και 21 ν. 1650/1986 εκκρεμεί, τουλάχιστον στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μέχρι σήμερα. Παρόμοια είναι και η περίπτωση ακινήτων, τα οποία είναι υπάγονται σε προγενέστερα καθεστώτα προστασίας (π.χ., εθνικούς δρυμούς, μνημεία της φύσης, κοκ.), ενώ εκκρεμεί μέχρι σήμερα η ένταξή τους στα νεότερα καθεστώτα προστασίας των άρθρων 18, 19 και 21 ν. 1650/1986 [πρβλ., ενδεικτικά, σχετικές περιπτώσεις στα άρθ. 19 παρ. 3 (η) (εθνικοί δρυμοί), 19 παρ. 5 (γ) (αισθητικά δάση κ.α.) ν. 1650/86, όπως ισχύουν].

(β) Η διατύπωση της παρ. 3 είναι επίσης ανεπαρκής, και πρέπει να διορθωθεί ή να συμπληρωθεί. Με την προτεινόμενη διατύπωση, ο «εξαιρετικά επαχθής» χαρακτήρας των όρων, περιορισμών και απαγορεύσεων προκύπτει από την σύγκριση του εύρους των χρήσεων πριν και μετά την θέσπιση των κανονιστικών πράξεων χαρακτηρισμού. Ωστόσο, για να κριθεί ότι οι επιβαλλόμενοι όροι, περιορισμοί και απαγορεύσεις «εξαιρετικά επαχθείς» θα πρέπει να επίσης να ληφθεί υπόψη και άλλοι κρίσιμοι παράγοντες, όπως (ενδεικτικά): (i) η τυχόν ρητή ή μη βούληση του ιδιοκτήτη για εκμετάλλευση του συγκεκριμένου ακινήτου με ορισμένο τρόπο· και (ii) η τυχόν συμπεριφορά της διοίκησης, που δημιούργησε ή αποθάρρυνε εύλογες προσδοκίες για εκμετάλλευση του συγκεκριμένου ακινήτου με ορισμένο τρόπο (πρβλ. και ΣτΕ 1307/2018, σκ. 6η). Στην αντίθετη περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος πλημμυρίδας αιτήσεων αποζημίωσης με βάση απλώς «θεωρητικές» (ή καιροσκοπικές) δυνατότητες αξιοποίησης ενός ακινήτου, οι οποίες είναι αδύνατο να υλοποιηθούν από τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη, και υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις.