• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Παπαδοπούλου' | 31 Δεκεμβρίου 2009, 10:11

    Η σύνδεση του αφορολογήτου ορίου με το ύψος των αποδείξεων είναι και άδικη και συνταγματικά ελεγκτέα. Ειδικά η πρόταση που αφορά τους ελεύθερους επαγγελματίες, δηλαδή όλο το αφορολόγητο να ναι διαθέσιμο μόνο με την προσκόμιση ισόποσων αποδείξεων, ισοδυναμεί με κατάργηση του αφορολογήτου και θα οδηγήσει σε δικαστική διαμάχη που κατά την άποψή μου θα δικαιώσει τους προσφεύγοντες . Το αφορολόγητο δεν αποτελεί "δώρο"του Κράτους προς τους φορολογούμενους αλλά έκφανση της συνταγματικής επιταγής "οι Έλληνες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους". Κατά αυτή την έννοια οποιαδήποτε εξάρτησή του από καταναλωτικές δαπάνες είναι συνταγματικά προβληματική. Εκτός αυτού, σημαίνει κρατική επιβολή ενός συγκεκριμένου τρόπου διαβίωσης (κατανάλωση κατανάλωση κατανάλωση!!), γεγονός δικαιοπολιτικά απαράδεκτο. Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι σε μια χώρα με σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα (κλειστά επαγγέλματα, συντεχνιακή νοοτροπία, απουσία αποτελεσματικών ελεγκτικών μηχανισμών της αγοράς και των εργασιακών σχέσεων, εκτεταμένα ολιγοπωλιακά φαινόμενα που δεν δύναται ακόμα να αντιμετωπίσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού), η φοροδιαφυγή λειτουργεί σε ένα μέτρο ως βαλβίδα απεκτόνωσης πληθωριστικών πιέσεων. Η μετακύλιση του βάρους των φορολογικών ελέγχων των ελεύθερων επαγγελματιών στους καταναλωτές φοβάμαι πως θα οδηγήσει σε ραγδαία αύξηση των τιμών όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών, αφού σε αυτές θα ενσωματωθεί το αντίστοιχο, μέχρι τώρα "αποκρυπτόμενο", κόστος. Νομίζω ότι πάλι από τη στέγη ξεκινάμε αντί για τα θεμέλια. Η φοροδιαφυγή, που στην Ελλάδα αποτελεί σχεδόν κεκτημένο δικαίωμα, θα αντιμετωπισθεί επαρκώς εφόσον προγηθούν οι απαιτούμενες γενικότερες διαρθρωτικές αλλαγές, και μόνο με τη δημιουργία ενός απλού και διάφανου φορολογικού συστήματος, (καταργείστε επιτέλους τον ΚΒΣ που τρέφει λογιστές και επίορκους εφοριακούς!!), και τη σύσταση ενός αξιόπιστου και δίκαιου φοροελεγκτικού μηχανισμού, μέσω αξιοποίησης των πληροφοριακών συστημάτων και επάνδρωσης του μηχανισμού με τους πλέον άξιους του Δημόσιου Τομέα που θα υπόκεινται σε διαρκή έλεγχο και θα απολαύουν αντίστοιχης μισθολογικής μεταχείρισης. Η δε νοοτροπία θα αλλάξει σταδιακά και υπό την προϋπόθεση ότι ο φορολογούμενος θα αρχίσει επιτέλους να γνωρίζει πώς χρησιμοποιούνται από το Κράτος τα χρήματά του. Και θα αρχίσει να βλέπει αποτελέσματα μιας χρηστής διαχείρισης.