• Σχόλιο του χρήστη 'Κάρεν (Κατερίνα) Πολίτη-Piironen' | 2 Ιανουαρίου 2010, 04:55

    Είμαι 58 ετών, γιατρός του ΕΣΥ από το 1985, και σήμερα ανήμερα Πρωτοχρονιάς, όπως και χτες την παραμονή και πριν μια εβδομάδα παραμονή Χριστουγέννων, εφημερεύω, είναι 04.40 το πρωί και μόλις τώρα έχω ησυχάσει. Έτσι πέρασε η ζωή μου, χαμένες γιορτές, χαμένες χαρές, γενέθλια των παιδιών χαλασμένα γιατί η μαμά έφυγε ενώ δεν εφημέρευε. Εφημερεύω και θα συνεχίζω μέχρι να πάρω τη σύνταξη, γιατί εδώ στην επαρχία δεν φτάνουν οι γιατροί, όλοι πρέπει να αναλάβουν το βάρος της εφημερίας. Από τα 35 εργάσιμα χρόνια θα περάσω περίπου το ένα τρίτο εφημερεύοντας, δηλαδή 12 χρόνια σε φυλακή ή στην καλύτερη περίπτωση σε κατ'οίκον περιορισμό. Πράγματι μου αξίζει αυτή η τιμωρία, γιατί έχω διαπράξει μεγάλο έγκλημα - κυρίως εις βάρος των παιδιών μου. Στο χωριό μου στη Φινλανδια οι γιατροί χαρακτηρίζουν την εφημερία "ένας μικρός θάνατος". Τώρα αυτή η υποχρεωτική, αγχωτική, εξαντλητική υπερωριακή εργασία θα φορολογηθεί με 42,5%;; Νομίζετε ότι περνάμε τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και τις καλοκαιρινές Κυριακές μέσα στο Νοσοκομείο από απληστία; Νομίζετε κύριοι ότι μόνο τα παιδιά που πετάνε πάνω από το Αιγαίο θυσιάζονται για την Ελλάδα; Δέστε τις υπηρεσίες όπου η έλλειψη 24ωρής κάλυψης θα δημιουργήσει κοινωνικά προβλήματα και μην τιμωρείτε αυτούς που με αυτοθυσία κρατάνε την όποια συνοχή έχει απομείνει σ'αυτήν την κοινωνία.