• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΛΑΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ' | 2 Ιανουαρίου 2010, 11:13

    Θεωρώ πολύ σημαντικό το βήμα που δίνεται μέσα από αυτή την ιστοσελίδα, αρκεί να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα σχόλια και οι προτάσεις που προκύπτουν μέσα από αυτή στο μέτρο που αυτά είναι αξιοποιήσιμα. Θεωρώ ότι τα δύο μεγάλα αγκάθια που πλήττουν τη χώρα είναι δύο : 1) Η φοροδιαφυγή και 2) Ο ογκώδης κρατικός μηχανισμός 1) Φοροδιαφυγή : Τόσα χρόνια ακούμε για φορολογικά συστήματα που θα πλήξουν τα μεγάλα συμφέροντα και θα διευκολύνουν τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα αλλά τελικά οι τελευταίοι είναι που σηκώνουν όλα τα φορολογικά βάρη. Θεωρώ ότι το βασικό πρόβλημα είναι στο χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών. Πιστεύω ότι η λύση βρίσκεται σε ένα σύστημα φορολόγησης με τεκμαρτά όρια κλιμακούμενα με βάση τα έτη εργασίας σε συνδυασμό με τη διασταύρωση των φορολογικών αποδίξεων των καταναλωτών. Θα είναι αρκετά επιεικές για τα πρώτα έτη και θα αυξάνεται στην πορεία. Έτσι δεν θα πνίγει κάποιον ελεύθερο επαγγελματία που βρίσκεται στο ξεκίνημά του (όπου έχει πιο βαριά λειτουργικά έξοδα και δανειακές υποχρεώσεις πιθανόν) και επίσης, θα δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον που σκέφτεται να γίνει ελεύθερος επαγγελματίας να γνωρίζει εκ των προτέρων ποια φορολογικά βάρη θα κλιθεί να επομιστεί. Έτσι, αν κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας πορεύεται συν το χρόνο θα φορολογείται αναλόγως και το ότι θα βρίσκεται σε δραστηριότητα σημαίνει ότι θα "αντέχει", θα έχει το ανάλογο πελατολόγιο και θα μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Το μέτρο αυτό θα πρέπει να συνοδευτεί από ανοιχτή γραμμή ανώνυμης τηλεφωνικής καταγγελίας για μη χορήγηση απόδειξης και πρόγραμμα περιοδικών ελέγχων από ελεγκτές του Υπουργείου Οικονομικών .Τέλος, άσχετα να ανήκει σε άλλη κατηγορία είναι απαράδεκτη η φορολόγηση της κληρονομιάς και της γονικής δωρεάς, καθώς πρόκειται για χρήματα που με κόπο έχουν μαζέψει ο εκλιπών ή ο γονιός αντίστοιχα, και έχουν χιλιο-φορολογηθεί μέχρι την μεταβίβασή τους στους κληρονόμους ή στα παιδιά. 2) Κρατικός μηχανισμός : Όλα αυτά τα χρόνια έχει "χτιστεί" μια αρρωστημένη νοοτροπία σε όλες τις ελληνικές οικογένειες και είναι μέρος της ανατροφής των παιδιών τους η επιθυμία για "βόλεμα" σε κάποια "μόνιμη" θέση στο Δημόσιο. Αυτό είχε ως συνέπεια από τη μια να υπάρχουν πάρα πολλοί Δημόσιοι Υπάλληλοι που κάθονται χωρίς αντικείμενο και πληρώνονται ενώ η δουλειά βγαίνει από τους συμβασιούχους. Το γεγονός δε ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι έχουν συλλέξει πάρα πολλά προνόμια έναντι των αντίστοιχων του Ιδιωτικού Τομέα, έχει δημιουργήσει έναν αθέμιτο ανταγωνισμό που προκαλεί πονοκέφαλο στις επιχειρήσεις που χάνουν προσωπικό στο βωμό της μονιμότητας και των προνομίων αυτών. Η λύση απλή : 1) άρση της μονιμότητας από εδώ και πέρα, 2) Εξίσωση των εργασιακών προνομίων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, 3) Ουσιαστική αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων, 4) Άμεση απένταξη όσων κάνουν κατάχρηση εξουσίας, συμμετέχουν σε σκάνδαλα, κ.ο.κ. δηλαδή μια σειρά μέτρων που θα διώξει την ιδέα της Δημοσιοϋπαλληλικής θέσης ως όνειρο ζωής και θα καθιερώσει σταδιακά την έννοια της κοινωνικής-εργασιακής δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα με την "απομυθοποίηση" της Δημοσιοϋπαλληλικής θέσης, θα μειωθεί εως και θα εκλίψει η ρουσφετολογική εξυπηρέτηση από το χώρο της πολιτικής και όλα τα παρελκόμενά της.