Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Μητσόπουλος' | 4 Νοεμβρίου 2009, 10:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το ίδιο το κράτος «μπλέκει» πολλά ακίνητα. Αν έχετε μερίδιο ακινήτου που άλλοι συνιδιοκτήτες έχουν αμελήσει να κληρονομήσουν κλπ κλπ τότε αυτό στα χαρτιά το έχετε, αλλά στη πράξη είναι μη αξιοποιήσιμο. Αν αυτό είναι πχ μερίδιο νεοκλασικού-ερείπιο στην Αθήνα, δεν θα αξίζει αντικειμενική αξία τουλάχιστον 200.000 ευρώ? Αν έχετε κληρονομήσει τώρα και κανένα στρέμμα κοντά στην Αθήνα το οποίο εδώ και 20 χρόνια απαλλοτριώνει το κράτος, πάλι στα χαρτιά έχετε κάτι αλλά στην πράξη αυτό ούτε δεν πωλείται (ποιος τρελός το αγοράζει…) αλλά ούτε δεν αξιοποιείται, καθώς ενόψει της απαλλοτρίωσης δεν μπορείς να επενδύσεις τίποτα πάνω του έστω και από αυτά που επιτρέποναι ενόψει της απαλλοτρίωσης– εκτός βέβαια αν κινείσαι παράνομα και χρηματίζοντας τις τοπικές αρχές. Ο κατάλογος έχει συνέχεια, που πάντα έχει ως παράμετρο ότι αυτός που δεν χρηματίζει ή δεν παρανομεί σωρεύει διαχρονικά περιουσιακά στοιχεία που δεν αξιοποιούνται – νόμιμα – με κανένα τρόπο. Αλλά ακόμα και αν έχετε κάποιο περιουσιακό στοιχείο, όπως αναφέρει κάποιος για ένα παλαιό σπίτι στη Φιλοθέη - αν θέλει να το πουλήσει θα εξανεμιστεί η αξία του όχι μόνο λόγω της υπερβολικής φορολόγησης της μεταβίβασης και των υπέρ τρίτων «δώρων» σε συντεχνίες golden-μόρτηδων που μένουν διαχρονικά στο απυρόβλητο –μέχρι τώρα τουλάχιστον -, αλλά θα αναγκαστεί και να παρανομήσει. Γιατί αγοραστής για συναλλαγή με «όλα τα λεφτά στο συμβόλαιο» δεν υπάρχει, ακριβώς λόγω της υπερβολικής φορολογίας μεταβιβάσεων (ο φόρος υπεραξίας ακόμα αφορά ελάχιστα ακίνητα οπότε το γεγονός ότι σε μια παρατεταμένη ύφεση δεν υπάρχουν υπεραξίες δεν έχει σημασία). Οπότε αν αποφασίσει να το πουλήσει τελικά το οικογενειακό σπίτι – αυτό τουλάχιστον μπορεί να έχει αγοραστή, τα μπλεγμένα δεν πωλούνται τελεία και παύλα- είτε σχεδόν θα το χαρίσει για να ικανοποιηθεί ο αγοραστής και να βάλει όλα τα χρήματα στο συμβόλαιο και να μην πάρει μαύρα χρήματα είτε θα παρανομήσει παίρνωντας μαύρο χρήμα. Αυτό είναι ένα δίλημμα που – ηθικά - δεν το αξίζει όμως ένας νομοταγής πολίτης ο οποίος μάλιστα παίρνει μια συναισθηματικά πολύ δύσκολη απόφαση. Η στάση του κράτους με την πρακτική του να «μπλέκει» περιουσίες και – εμμέσως ή και αμέσως - να απαγορεύει την αξιοποίηση τους, με τους όποιους όρους χρειάζονται για να προστατευτεί το περιβάλλον κλπ κλπ, και η παράλληλη υπέρμετρη φορολόγηση και επιβάρυνση των μεταβιβάσεων απλά στήνει τώρα στον τοίχο όσους έχουν σωρεύει μέσα από γενεές ακίνητη περιουσία που όμως δεν αξιοποιείται ή εκκαθαρίζεται (λόγω αστοχιών του κράτους) ή δύσκολα μεταβιβάζεται σε μια κατεστραμμένη αγορά. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο για ακίνητα που 1) είναι υπό ολοκληρωτική απαλλοτρίωση και δεν μπορούν να αποφέρουν εισόδημα 2) έχουν πολλούς συνιδιοκτήτες και δεν μπορούν να αποφέρουν εισόδημα 3) άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που σίγουρα μου διαφέυγουν να μην περιλαμβάνονται στην προς φορολόγηση αξία, εφόσον πλέον ο φόρος αρχίζει να είναι πολύ σημαντικός, και πιθανώς να ξεπερνάει και τα εισοδήματα κάποιων που έχουν μεγάλη δηλωμένη "μπλεγμένη" περιουσία αλλά "φυσιολογικά" εισοδήματα. Επιπλέον πρέπει να «ανοίξει» η αγορά, ώστε όσοι δεν μπορούν πια να συντηρήσουν την ακίνητη περιουσία τους να μπορέσουν τουλάχιστον να πουλήσουν – έστω και τα μη μπλεγμένα φιλέτα αυτής. Δηλαδή άμεση μείωση φόρου μεταβίβασης σε πχ 4%, κατάργηση της υποχρεωτικής ελάχιστης αμοιβής δικηγόρου και συμβολαιογράφου, κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρου και κατάργηση των υπέρ τρίτων επιβαρύνσεων στα ταμεία εφόσον δεν παρίσταται δικηγόρος – εφόσον επιλεγεί η παράσταση του να υπάρχουν φυσικά οι ανάλογες εισφορές. Αυτή η μείωση κόστους μεταβίβασης θα έχει δύο επιπτώσεις: Θα αναθερμάνει την αγορά, και άρα θα προσφέρει διέξοδο σε όσους δεν έχουν ρευστότητα καθώς θα μπορούν να βρουν αγοραστή, και επιπλέον θα συμβάλλει στην εξάλειψη του φαινομένου του μαύρου χρήματος στις συναλλαγές - με αποτέλεσμα τελικά τα έσοδα του κράτους να μην μειωθούν και μάλλον να είναι και αυξημένα καθώς με 10+ φόρο εύκολα αποφασίζουν οι συμβαλλόμενοι να δηλώσουν την αντικειμενική αξία, αλλά με 4% και πληρώνουν ένα σημαντικό ποσό (δεν είναι 2% πχ) αλλά το ποσό δεν είναι και τόσο μεγάλο ώστε να αποφασίσουν να κλέψουν. Επιπλέον, ακόμα και με την κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών ή της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρου τελικά οι αμοιβές τους θα είναι λογικές – θα διαμορφωθούν από την αγορά – αλλά στην πράξη οι περισσότεροι θα χρησιμοποιήσουν πάλι δικηγόρο. Με δεδομένη την αύξηση των συναλλαγών ούτε αυτοί τελικά δεν θα πληγούν – το αντίθετο, μπορεί και να κερδίσουν.