• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος Κ.' | 4 Ιανουαρίου 2010, 12:00

    Παρατηρώ ότι πολλοί εδώ προτείνουν την γενική χρήση τεκμηρίων διαβίωσης. Καταλαβαίνω την ανάγκη θέσπισής τους και δέχομαι και το δίκαιο της εφαρμογής τους ΟΤΑΝ τα τεκμήρια αναφέρονται σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ εκροές χρήματος από την τσέπη του φορολογουμένου (ενοίκιο κατοικίας, δόσεις στεγαστικού δανείου, πιστωτικές κάρτες κλπ) ΑΛΛΑ ΟΧΙ οταν αποτελούν θεωρητικά κατασκευάσματα του κράτους βασισμένα σε αυθαίρετες υποθέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του δεύτερου είδους είναι το τεκμήριο της ιδιοκατοίκησης με βάση την αντικειμενική αξία. Παράδειγμα: Εχω ένα σπίτι το οποίο έχω αγοράσει στο παρελθόν, γιά το οποίο είτε το τίμημα αγοράς είτε οι δόσεις του στεγαστικού δανείου έχουν δηλωθεί και δικαιολογηθεί πλήρως από παρελθόντα φορολογημένα εισοδήματά μου και γιά το οποίο πλήρωνα πάντα ΦΜΑΠ, ΕΤΑΚ και ό,τι άλλο το κράτος κατά καιρους αποφασίσει να μου φορτώσει. Με το τεκμήριο της ιδιοκατοίκησης αποφασίζει, λοιπόν, το κράτος ότι, γιά να κατοικώ με την οικογένειά μου στο αγορασμένο σπίτι μου, πρέπει να έχω ελάχιστο ετήσιο εισόδημα ανάλογο με την αντικειμενική αξία του σπιτιού μου (και άσχετο με την πραγματική δαπάνη συντήρησης), άσχετα αν τώρα πιά (είτε γιατί αποφάσισα να εργάζομαι λιγότερο και να αμείβομαι λιγότερο είτε γιατί οι συνθήκες της ζωής μου άλλαξαν) δεν έχω στην πραγματικότητα πιά το ύψος εισοδήματος που μου επέτρεψε τότε να αγοράσω το σπίτι αυτό. Το κράτος, συνεπώς, με εξαναγκάζει να πάψω να ζώ στο σπίτι μου (που αγωνίστηκα τότε να αγοράσω) και να μεταφέρω την οικογένειά μου σε άλλο χαμηλότερης αξίας επειδή αυθαίρετα θεωρεί ότι το να κατοικώ στο αγορασμένο σπίτι μου σημαίνει ότι πρέπει να έχω τόσα εισοδήματα ώστε να μπορούσα να το νοίκιαζα αν δεν ήταν δικό μου!!!