Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ | 4 Ιανουαρίου 2010, 12:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ' | 4 Ιανουαρίου 2010, 12:46

    Θεωρώ την εισαγωγή μίας ενιαίας φορολογικής κλίμακας πολύ ορθή. Δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές στην φορολόγηση των εισοδημάτων ανάλογα την πηγή προέλευσης. Η τιμαριθμοποίηση δεν είναι αναγκαία, διότι θα δημιουργεί προβλήματα και αδιαφάνεια, αν θα αναπροσαρμόζεται κάθε χρόνου εκ νέου. Αντ΄ αυτού θα μπορεί να αναπροσαρμόζεται ανά τακτικά χρονικά διαστήματα ανάλογα με την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει το υπουργείο και η εκάστοτε κυβέρνηση. Την σημερινή κλίμακα την θεωρώ εν τάξει. Ίσως θα χωρούσαν μερικοί ακόμα συντελεστές, ένας χαμηλός 15% και ένας υψηλότερος 40%. Σε κάθε περίπτωση θα είναι λάθος και αντιπαραγωγικό, αν ο ανώτατος συντελεστής αρχίσει να εφαρμόζεται για χαμηλότερα εισοδήματα π.χ. από € 40.000. Ένας άνθρωπος που έχει εισοδήματα € 40.000,00 ή € 50.000,00 δεν θα πρέπει να θεωρείται πλούσιος και να δημιουργείται φθόνος. Επίσης θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα αντίστοιχο σύστημα ανάλογο με το γερμανικό για οικογένειες όπου το εισόδημα μοιράζεται στα δύο και φορολογείται με έναν συντελεστή. Σήμερα ισχύει σε μία οικογένεια με ένα παιδί όπου δουλεύει μόνο ένας σύζυγος με ετήσιο φορολογητέο εισόδημα € 28.000,00. Με την ισχύουσα κλίμακα με το αφορολόγητο ενός παιδιού πληρώνει φόρο εισοδήματος € 3.750,00 το έτος. Αντίστοιχα μία οικογένεια με ένα παιδί, όπου εργάζονται και οι δύο σύζυγοι με ένα ετήσιο φορολογητέο εισόδημα € 28.000,00 (παίρνουν αμφότεροι σύζυγοι €14.000 ετησίως), τότε πληρώνουν φόρο ο δε άντρας με το αφορολόγητο του παιδιού € 250,00 ετησίως η δε γυναίκα € 500,00 ετησίως, συνολικά € 750,00. Διαφορά € 3.000,00, κάτι το οποίο είναι κατάφορα άδικο. Συγκεκριμένα θα μπορούσε να ισχύει ένα χαμηλότερο αφορολόγητο για τον δεύτερο σύζυγο είτε εργάζεται είτε όχι. Το αφορολόγητο δεν πρέπει να συνδεθεί με την προσκόμιση αποδείξεων. Είναι μέτρο αναχρονιστικό και γραφειοκρατικό. Αντ΄ αυτού για να παταχθεί η φοροδιαφυγή θα πρέπει να καταστεί ποινικό αδίκημα η φοροδιαφυγή, όπως ισχύει σε όλο τον προοδευμένο κόσμο. Έλεγχοι πρέπει να γίνονται σε μικρές εταιρίες και ελεύθερους επαγγελματίες πέραν των λογιστικών βιβλίων με αντικειμενικά κριτήρια ανά τρία έτη. Η φοροδιαφυγή δεν μπορεί να παραγράφεται μετά το πέρας τριακονταετίας. Δεν είναι δουλειά του απλού φορολογούμενου να ελέγχει τους επιχειρηματίες αν είναι φορολογικά σωστά.