• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Καραγιάννης' | 4 Ιανουαρίου 2010, 17:59

    Συμφωνώ με το σχόλιο που έχουν κάνει κι άλλοι συμπολίτες μου, ότι αν ένας ελεύθερος επαγγελματίας, είτε είναι νοσηλευτής, είτε δικηγόρος, είτε ιατρός, είτε υδραυλικός ανακοινώσει στον ενδιαφερόμενο δύο τιμές, μία με απόδειξη και μία χωρίς απόδειξη, το μέτρο αυτό πολύ απλά πάει στράφι. Επιτυγχάνεται μεν μία -μικρής κλίμακας- πάταξη της φοροδιαφυγής από κάποιες καφετέριες, για παράδειγμα, αλλά "αν ο καφές κοστίζει 3,50 ευρώ με απόδειξη και 2,00 χωρίς απόδειξη", το μέτρο που πρέπει να λάβετε είναι πολύ, μα πολύ διαφορετικό. Επίσης, τα σουπερμάρκετ, για παράδειγμα, εκδίδουν απόδειξη έτσι κι αλλιώς και δεν κομίζετε γλαύκας εις Αθήνας. Ωθούνται οι πολίτες να κάνουν τις αγορές τους από εκεί αντί για τα -ακριβότερα αλλά πιο βολικά πολλές φορές- περίπτερα (μέχρι να προμηθευτούν ταμειακές μηχανές) ; Θα έχετε ακούσει, φαντάζομαι, για την αρχή της αναλογικότητας και τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Ξανασκεφθείτε το. Επίσης, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Ένα γενικά αυξανόμενο ποσοστό των Ελλήνων προχωρεί σε σύγκριση τιμών προϊόντων στην αγορά μέσω του διαδικτύου και σε αγορά είτε από ελληνικό είτε από ξένο κατάστημα online. Θεωρώ πολύ βασικό σημείο το να γίνονται δεκτές αποδείξεις καταστημάτων του εξωτερικού, καθώς και αυτές οι δαπάνες από την ίδια τσέπη -κι επομένως εισόδημα- πληρώνονται. Διαφορετικά καταπατούνται κάποιες βασικές αρχές και πρόκειται για αθέμιτο ανταγωνισμό της του ελληνικού κράτους κατά των ξένων εμπόρων (και άνετα μπορεί να συρθεί το ελληνικό κράτος στα δικαστήρια), ενώ παράλληλα καταπατάται και το δικαίωμα να επιλέγει κανείς ελεύθερα πωλητή.