• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης' | 4 Ιανουαρίου 2010, 18:59

    Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τα σχόλια του S.D.TSAMAIDIS (4/1/10-12:24). Η δική μου η άποψη είναι οτι ο μόνος τρόπος για να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή και το φορολογικό σύστημα να είναι πιο δίκαιο (100% δεν θα γίνει ποτέ) είναι με το να έχει μία δομή η οποία θα βασίζεται στη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και με ωφελημένο το Δημόσιο. Για παράδειγμα, για ποιο λόγο να ζητήσω απόδειξη από το γιατρό ο οποίος με χρεώνει 70 Ευρώ χωρίς απόδειξη και 90 Ευρώ με απόδειξη? Μέχρι του σημείου που η απόδειξη αυτή θα εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα στο 100% (και μόνο στο 100%) τότε θα το κάνω ΑΛΛΑ πέρα απο το ανώτατο σημείο/όριο αποδείξεων που θα θεσπισθει δεν θα το κάνω γιατί δεν θα με συμφέρει. Χρησιμοποιώ τη φράση "δεν θα με συμφέρει" γιατί θεωρώ ότι χαρακτηρίζει το τρόπο σκέψης και ενέεργειών της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων φορολογουμένων. Ένας από τους βασικούς άξονες της φορολογικής μεταρρύθμισης των φυσικών προσώπων πρέπει να είναι η αφαίρεση απο το εισόδημα ΟΛΩΝ των αποδείξεων για την αγορά οποιουδήποτε αγαθού/υπηρεσίας (ΔΕΚΟ, τόκοι πιστικών καρτών/δανείων, super market κλπ-Είναι άδικο με άλλα λόγια να εξαιρεθούν οι αποδείξεις από κλάδους όπου είθισται να κόβονται αποδείξεις/τιμολόγια και τα έξοδα αυτά αντιστοιχούν σε ένα σημαντικό ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος). Επίσης ο φορολογικός συντελεστής φυσικών προσώπων θα πρέπει να είναι ενιαίος και ίσος με τον φορολογικό συντελεστή των ανωνύμων εταιρείων. Πραγματικά ποτέ μου δεν κατάλαβα για ποιο λόγο σε μία ανώνυμη εταιρεία μπορούν να εκπίπτουν από τα έσοδα της ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ (χρηματικές και λογιστικές όπως οι αποσβέσεις) και να φορολογείται στα εναπομείναντα κέρδη (αν εμφανίζει κέρδη) και εγώ ως φυσικό πρόσωπο να φορολογούμαι στη πράξη επί του αντίστοιχου κύκλου εργασιών μου (με αλλά λογια επι των μεικτών μου αποδοχών ως εργαζόμενος). ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ και αυτό δημιουργεί το κίνητρο στον κάθε ένα από εμάς (το αν το ακολουθεί επαφίεται αποκλειστικά στη συνειδησή του) να μην ζητάει αποδείξεις εάν πετυχαίνει καλύτερες τιμές. Τέλος είμαι της απόψης ότι η εμμονή που επιδεικνύεται στο κυνήγι της ακίνητης περιουσίας: 1) Αποδεικνύει έναν ανεπαρκέστατο φοροελεγκτικό μηχανισμό που ψάχνει την εύκολη λύση 2) Είναι φορολογικά άδικο καθώς για την αγορά/κτίσιμο οποιουδήποτε ακινήτου έχει επιβληθεί ήδη υψηλή φορολογία (υπερ Δημοσίου και υπέρ τρίτων) και επισης καταβάλλονται υψηλά τέλη μέσω των λογ/σμων της ΔΕΗ 3) Στερείται οποιασδήποτε λογικής ο φόρος στην ακίνητη περουσία ιδιαίτερα για τα ακίνητα τα οποία είναι ιδιοχρησιμοποιούμενα (το σε ποια καταστάση είναι η κατοικία μου ή το εξοχικό μου ή τα εξοχικά μου είναι αποκλειστικά δικό μου θέμα-Εγώ επιλέγω εάν θα ζω σε ένα αχούρι ή σε ένα παλάτι και να ξοδεύω λίγα ή πολλά χρήματα για τη συντήρησή του. Για αυτό όμως το αχούρι ή το παλάτι έχω πληρώσει φόρους και συνεχίζω να πληρώνω τέλη. Δεν μπορεί κάποιος αυθαίρετα να θεωρεί ότι για να ζω σε ένα σπίτι στην τάδε περιοχή θα πρέπει να έχω ένα ελάχιστο εισόδημα). ΤΕΛΟΣ στο θέμα της αύξησης των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων προκειμένου να πλησιάσουν τις εμπορικές θεωρώ ότι κάτι τέτοιο την παρούσα χρονική στιγμή, με την υφιστάμενη οικονομική δυσχέρεια και την πτώση της οικοδομικής δραστηριοτητας είναι τουλάχιστον άτοπο. Εν τούτοις θα ήμουν δεκτικός σε μια τέτοια αύξηση αλλά υπό ΕΝΑ ΟΡΟ. Το Δημόσιο όταν θα αποφασίζει να αυξήσει τις αντικειμενικές αξίες κατά 20%, 30% 40% ακόμη και 100% να ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ εάν ένας ιδιοκτήτης αποδεδειγμένα σε κάποιο χρονικό διάστημα (2 μήνες) δεν μπορεί να πωλήσει το ακίνητο του στην ελεύθερη αγορά στην αντικειμένική του αξία (όπως αυτή έχει καθόρισθεί από το Δημόσιο) ΤΟΤΕ έαν ο ιδιοκτήτης το επιθυμεί να εξασκεί το δικαίωμα του να το πωλήσει στο Δημόσιο. Δεν θα είναι ένα ωραίο τεστ και για το Δημόσιο να δει πόσο σωστές είναι οι εκτιμήσεις των "ειδημόνων" του για τις αξίες των ακινήτων σε μία χρονική στιγμή που αγορά ακινήτων ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ?