• Σχόλιο του χρήστη 'Θάνος' | 4 Ιανουαρίου 2010, 18:41

    Εργάζομαι σκληρά. Φορολογούμαι σκληρά με τον ανώτατο συντελεστή. Στα χρήματα που περισσεύουν και ξοδεύω για να ζήσω ξαναφορολογούμαι τουλάχιστον με το 19% του ΦΠΑ (καθώς οι φόροι σε καύσιμα, αλκοόλ κ.λ.π. είναι μεγαλύτεροι). Κάθε χρόνο κάνω περαίωση, άρα ξαναφορολογούμαι. Και από όσα μένουν μπορεί κάποια στιγμή να αγοράσω ένα ή περισσότερα ακίνητα για τα οποία ξαναφορολογούμαι με τον φόρο μεταβίβασης. Με ποια λογική θα φορολογούμαι εσαεί, απλά και μόνο για την κατοχή τους; Κοντολογίς: η φορολογία της περιουσίας μικρής ή μεγάλης, που αποκτήθηκε μετά από σαράντα κύματα φορολόγησης είναι απαράδεκτη. Άλλωστε η κατοχή και μόνο ακινήτων δεν συμβαδίζει υποχρεωτικά με οικονομική άνεση. Μπορεί να αγοράστηκαν σε εποχές ευμάρειας και τώρα ο κάτοχος τους να τα συντηρεί μόλις και μετά βίας, όμως να μην θέλει να τα πουλήσει όσο - όσο ή μπορεί να είναι κληρονομημένα διατηρητέα, με τεράστια έξοδα συντήρησης. Λογική είναι η φορολόγηση α) του εισοδήματος που προέρχεται από την περιουσία και β) της υπεραξίας που μπορεί να προκύψει σε μια μελλοντική μεταβίβαση, αφού ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τις περιουσίες μονών και κοινωφελών ιδρυμάτων. Εάν αποφέρουν εισόδημα να φορολογούνται - ή εάν δημιουργούν υπεραξία π.χ. αν αποκτήθηκαν με φιρμάνια του σουλτάνου και μοσχοπουλιούνται ως οικόπεδα - φιλέτα. Στα κοινωφελή ιδρύματα να εκπίπτει το ποσό που αποδεδειγμένα διατέθηκε για κοινωφελείς σκοπούς αφού γίνει έλεγχος σε αμοιβές διοικητικού προσωπικού. Για τις μονές και το σύνολο της εκκλησιαστικής περιουσίας θα πρέπει επιτέλους η εκκλησία και το κράτος να "χωρίσουν τα τσανάκια τους" και να δημιουργηθεί ένα νομοθετικό πλαίσιο (π.χ. στα πρότυπα της Γερμανίας) που να διέπει συνολικά τα οικονομικά της εκκλησίας. (Αν θέλει η εκκλησία να κάνει μπίζνες, να έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει ως νομικό πρόσωπο, αλλά τους παπάδες να τους πληρώνει η ίδια - όχι ο προϋπολογισμός.)