Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα2) Προτείνεται η ενίσχυση του μέτρου της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα, καταναλωτικών δαπανών βάσει αποδείξεων.Σχόλιο του χρήστη Θωμάς Λουκέρης | 5 Ιανουαρίου 2010, 22:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θωμάς Λουκέρης' | 5 Ιανουαρίου 2010, 22:09

    Οι κανόνες του παιχνιδιού πρέπει να είναι ίδιοι για όλους τους πολίτες ώστε να τηρείται ο κανόνας της ισότητας που ρητά προβλέπει το σύνταγμα. Αν αποφασιστεί χαμηλότερο αφορολόγητο, θα πρέπει να ισχύει ως κατώφλι για όλους το ίδιο. Και στη συνέχεια να αυξάνεται βάση όλων των αποδείξεων που μαζεύει κανείς σε μια λογική που ως όριο θα πρέπει να βλέπει το οικογενειακό εισόδημα, καθώς άλλο να έχει ο ένας σύζυγος εισόδημα 40.000 ευρώ π.χ. και να καλύπτει όλα τα οικογενειακά βάρη και άλλο να έχουν από 30.000 έκαστος (σύνολο 60.000) για τα ίδια βάρη. Αν και οι δύο περιπτώσεις έχουν το ίδιο αφορολόγητο, τότε ο πρώτος θα τα φέρνει πολύ δυσκολότερα βόλτα, κάτι άδικο που προάγει την ανισότητα. Και φυσικά θα πρέπει να εκπίπτουν πλήρως οι δαπάνες ιδιωτικής νοσοκομειακής περίθαλψης και συνταξιοδότησης, καθώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν σταθερή μισθωτή εργασία, άρα δεν έχουν σταθερή κάλυψη δημόσιας περίθαλψης και συνταξιοδοτικές προοπτικές ενώ πληρώνουν φόρους κανονικά. Όπως λοιπόν εξαιρούνται από το φορολογητέο εισόδημα οι κρατήσεις ΙΚΑ στους μισθωτούς, έτσι θα πρέπει να αφαιρούνται και οι δαπάνες ιδιωτικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης για όλους, ειδικά τους μη μισθωτούς.