Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα27) Οι διεθνείς τάσεις δείχνουν επίσης έμφαση σε αποκεντρωμένα φορολογικά έσοδα υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησηςΣχόλιο του χρήστη Τάσος Σαπουνάκης | 5 Ιανουαρίου 2010, 22:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τάσος Σαπουνάκης' | 5 Ιανουαρίου 2010, 22:42

    Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τα έσοδα των δήμων και των κοινοτήτων παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά : 1)Ένα σημαντικό τμήμα του αναφέρεται σε διατάξεις νόμων του 20ου αιώνα, οι οποίοι έχουν υποστεί μέχρι σήμερα αναρίθμητες αλλαγές, τροποποιήσεις, συμπληρώσεις κλπ. 2)Είναι κατακερματισμένο σε πολλούς νόμους και κανονιστικές πράξεις που δεν έχουν κωδικοποιηθεί. Υπενθυμίζεται ότι η τελευταία κωδικοποίηση έγινε το 1958 και θεωρείται ξεπερασμένη εδώ και πολλά χρόνια. Η κατάσταση αυτή δεν επιτρέπει σε πολλές περιπτώσεις να αξιοποιηθούν οι υφιστάμενες πηγές εσόδων και δυσκολεύει σημαντικά το έργο των αιρετών οργάνων και των οικονομικών υπηρεσιών των ΟΤΑ. Καθιστά επίσης ανέφικτους πολλές φορές τους έλεγχους που ασκούν η περιφερειακή διοίκηση και το ΥΠ.ΕΣ., ενώ προκαλεί πολλά προβλήματα στους φορολογούμενους. Η τοπική φορολογία στην Ελλάδα περιλαμβάνει φόρους, ανταποδοτικά τέλη, απλά τέλη, δικαιώματα και εισφορές. Η φορολογική της βάση αφορά κυρίως την ακίνητη περιουσία και ορισμένες επαγγελματικές δραστηριότητες όπως ξενοδοχεία, εστιατόρια, λατομεία, διαφήμιση κ.α. α.1.) Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας ανήκει στην τοπική αυτοδιοίκηση με το σκεπτικό ότι τα έργα υποδομής των ΟΤΑ επενεργούν θετικά στην αξία των ακινήτων και η ακίνητη περιουσία δεν είναι εύκολο να αποκρυβεί, ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο. Προτείνεται λοιπόν η συγχώνευση των αντίστοιχων τοπικών φόρων και τελών - τέλος ακίνητης περιουσίας, φόρος ηλεκτροδοτούμενων χώρων κ.α. - και η ενσωμάτωση τους στη φορολογία που θα επιβληθεί στην ακίνητη περιουσία από το Υπουργείο Οικονομικών, με κριτήρια την απλοποίηση του συστήματος και τον εξορθολογισμό του (λιγότεροι φόροι στα ακίνητα, αλλά πιό ουσιαστικοί). α.2.) Θα μπορούσε επίσης να επιβάλλεται Φ.Α.Π. σε κεντρικό επίπεδο το φορολογικό προϊόν του οποίου να καταλήγει στην κυβέρνηση, ενώ οι ΟΤΑ να επιβάλλουν ένα πρόσθετο φόρο, που θα εισπράττεται κεντρικά και θα τους αποδίδεται. Αυτός ο πρόσθετος φόρος θα μπορούσε να κυμαίνεται μεταξύ ενός ανώτατου και κατώτατου συντελεστή (αφού συγχωνευτεί με Τ.Α.Π. και Φ.Η.Χ.), ενώ η φορολογική βάση θα είναι ενιαία. β.1.) Στις επαγγελματικές δραστηριότητες επιβάλλονται από τους ΟΤΑ πολλά και διαφοροποιημένα τέλη και φόροι με διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές και φορολογικές βάσεις. Τα παραπάνω θα μπορούσαν να ενοποιηθούν σε ένα τέλος επιτηδεύματος με χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή π.χ. από 5% και 2% που κυμαίνεται τώρα, σε 1% ή και 0,5%, αλλά σε ευρύτερη φορολογική βάση που θα περιλαμβάνει περισσότερους επιτηδευματίες, με το σκεπτικό ότι επωφελούνται από τα δημοτικά έργα και πολιτικές. Η σύνδεση της κατανομής των κρατικών επιχορηγήσεων με τη φορολογική προσπάθεια που καταβάλουν οι ΟΤΑ αποτελεί κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο κίνητρο για να εφαρμοστεί δίκαια και αποτελεσματικά η τοπική φορολογία χωρίς λαϊκισμούς και πελατειακές λογικές από πλευράς αιρετών. Στο πλαίσιο αυτό η κεντρική διοίκηση θα αποκτήσει σαφή γνώση για τα οικονομικά των Ο.Τ.Α. και θα βελτιωθούν ουσιαστικά οι έλεγχοι που πραγματοποιεί.