• Σχόλιο του χρήστη 'Λουκόπουλος Νίκος' | 6 Ιανουαρίου 2010, 13:58

    Όταν ένα διαμέρισμα 110-140 τ.μ. κοστίζει γύρω στις 350 - 400.000€, η ερώτηση "•Από ποια αξία και άνω θα πρέπει να αρχίζει η φορολόγηση της ΜΕΓΑΛΗΣ ακίνητης περιουσίας;' ακούγεται λιγο αφελής. Τι εννοεί το κράτος με τον όρο "μεγάλη"; Όποιον έχει παραπάνω απο ένα σπίτι, δηλ. διαθέτει και ένα εξοχικό ή κάποιο οικόπεδο για τα παιδιά του ή μια ώρα ανάγκης; Αν μπούμε στον κόπο να απαντήσουμε όσοι σχολιάζουμε εδώ, φαντάζομαι ότι όποιος δεν έχει τίποτα θα πεί ότι 300.000€ είναι μεγάλη ακίνητη περιουσία, ενώ όποιος έχει ένα σπίτι, ένα εξοχικό και ένα οικόπεδο το 1.000.000€ θα του φανεί λογικότερο όριο. Προσωπικά πιστεύω ότι ο όρος "ΜΕΓΑΛΗ" χρησιμοποιείται για να πεισθούν όλοι ότι αυτός ο φόρος είναι δίκαιος. Αλλιώς όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει ¨ΜΕΓΑΛΗ". Προσωπικά απαντώ στο ερώτημά σας προτείνοντας την μετονομασία του φόρου σε ΦΟΑΠ - ΠΠΚ, δηλαδή Φόρος Οποιασδήποτε Ακίνητης Περιουσίας - Πλην Πρώτης Κατοικίας. Κρίνω ότι το μέτρο θα πρέπει να εξαιρεί: α) Όλα τα ακίνητα που δεν αποφέρουν εισόδημα (και συνεπώς κέρδος) στον ιδιοκτήτη τους (οικόπεδα, ακαλλιέργητα χωράφια,ιδιοκατοικούμενα ή κλειστά διαμερίσματα και μαγαζιά, δωρεάν παραχωρήσεις κατοικίας κλπ) β) Όλα τα ακίνητα που αγοράστηκαν με δάνειο και των οποίων οι ιδιοκτήτες δεν έχουν αποκτήσει την πλήρη κυριότητα διότι ακόμα τα εξοφλούν με δόσεις στις τράπεζες. γ) Όλους τους ιδιοκτήτες που έχουν εισόδημα δυσανάλογο με την ακίνητη περιουσία τους. Πχ. ιδιοκτήτης περιουσίας 600.000€ με εισόδημα 16.000€, σύζυγο και 2 παιδιά. δ) Ειδικές κατηγορίες όπως άνεργους, αναπήρους & άτομα ειδικών αναγκών που έτυχε να είναι κάτοχοι κάποιων ακινήτων. Κρίνω ακόμα ότι: α) Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος απόκτησης της ακίνητης περιουσίας. Δεν μπορεί αυτός που απέκτησε περιουσία από κληρονομιά και αυτός που επενδυτικά ασχολείται με την αγοραπωλησίες ακινήτων να φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια κλίμακα. β) θα πρέπει όχι μόνο να αυξάνουμε τις αντικείμενικές αξίες με σκοπό την απομύζηση περισσοτέρων φόρων, αλλά κατα αναλογία να αυξάνουμε και τα αφορολόγητα όρια. Επίσης να ληφθεί υπόψη η κατάσταση της αγοράς ακινήτων (σας παραπέμπω στη σχετική έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος), διότι κατά τη γνώμη μου η φορολόγηση αυτή αποτελεί πλήγμα για την αγορά ακινήτων. γ) Να διορθωθούν οι συντελεστές εμπορικότητας και παλαιότητας των ακινήτων επι το δικαιότερο και να συνυπολογίζονται στο φόρο. Σε ότι αφορά την εκκλησιαστική περιουσία προτείνω να φορολογηθεί με τον υψηλότερο δυνατό συντελεστή και τα έσοδα να διατεθούν αποκλειστικά για την άσκηση κοινωνική πολιτικής (Ταμείο Φτώχειας κλπ). Ακόμα καλύτερα θα πρότεινα το κράτος, αντι της επιβολής φόρου, να αναλάβει την διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας, με ταυτόχρονη ανάληψη και του κοινωνικού της έργου, αφήνοντας έτσι τους ιερωμένους να αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στα πνευματικά και θεολογικά τους καθήκοντα, απαλλαγμένους από την διαχείριση του μαμωνά. Τελειώνοντας θα πρότεινα στο Υπουργείο Οικονομικών να υπολογίσει τους φόρους και τέλη που επιβάλλονται είτε άπαξ είτε ετησίως στην ακίνητη περιουσία συνολικά και σε βάθος χρόνου πχ δεκαπενταετίας ή εικοσαετίας και αφού αθροίσει τα ποσά να αναλογιστεί μήπως είναι δυσβάστακτοι και μήπως οδηγούν σε μια αναδιανομή πλούτου όπου οι μικροί ιδιοκτήτες πωλούν και (φυσικά) οι μεγάλοι αγοράζουν. Ευχαριστώ για το βήμα που μου προσφέρατε.