• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης Κατσούλης' | 7 Ιανουαρίου 2010, 18:33

    Αξιότιμε κε υπουργέ, Αν και η σύνδεση του αφορολογήτου ενός φυσικού προσώπου με τις αποδείξεις αγορών και το ποθεν έσχες για όλους ακούγονται κατ'αρχήν πολύ καλές ιδέες, φαίνεται να έχουν πολλές τεχνικές δυσκολίες και πολλούς παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Ένα πολύπλοκο σύστημα (το ξέρουμε από την θεωρία των συστημάτων) έχει μειωμένη πιθανότητα επιτυχίας ή μεγαλύτερη πιθανότητα να μην αποδώσει τα αναμενόμενα ενώ ταυτοχρόνως έχει πολύ μεγάλο κόστος εφαρμογής. Για αυτό ακριβώς το λόγο νομίζω ακούμε καθημερινά ιδέες προς εφαρμογή, οι οποίες κατόπιν πιο ώριμης σκέψης εγκαταλείπονται. Επιπλέον πάντοτε υπάρχει το θέμα της εγκυρότητας των δηλωθέντων από τους φορολογούμενους, αφού όποιο σύστημα τελικά και να έχουμε, μάλλον το ρίσκο της ψευδούς δήλωσης θα παραμείνει μικρό αφού όταν οι παράμετροι είναι πολλοί η δυσκολία επαλήθευσης είναι μεγάλη. Ένα άλλο θέμα σχετικά με την φοροδιαφυγή είναι ότι όταν γίνεται η σχετική συζήτηση, αυτή περιστρέφεται στους ελεύθερους επαγγελματίες. Υπάρχει η βεβαιότητα ότι όταν οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα σταματήσουν να φοροδιαφεύγουν τότε αυτομάτως θα λυθούν τα προβλήματα γιατί το ποσό που θα πάει στα ταμεία του ελληνικού κράτους θα είναι μεγάλο. Για αυτό το λόγο το φορολογικό νομοσχέδιο όπως το ακούω σε γενικές γραμμές είναι περισσότερο εξειδικευμένο στο να συλλάβει την φοροδιαφυγή από τους δηλωμένους ελεύθερους επαγγελματίες παρά την φοροδιαφυγή συνολικά. Εδώ έχω να πω δύο πράγματα: α) Κατα την γνώμη μου η θεώρηση αυτή είναι λάθος. Μεγαλύτερη είναι η φοροδιαφυγή που γίνεται όταν ο υπάλληλος του ΟΤΕ ή της ΔΕΗ ή άλλη μεγάλης εταιρίας το πρωί γίνεται τεχνικός με κατσαβίδι ή ηλεκτρολόγος το απόγευμα, όταν ο συνταξιούχος στα 45 του από τον Ναυστάθμο, με σύνταξη που οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν θα δουν ποτέ, γίνεται τεχνικός ψυγείων, όταν ο δάσκαλος του Δημοσίου παραδίδει ιδιαίτερα το απόγευμα, όταν ο υπάλληλος του Δήμου που σχολά ξεκούραστος κατά τις 14:30 γίνεται υδραυλικός το απόγευμα, όταν οι γιατροί του ΕΣΥ ξέρουμε όλοι τι κάνουν, όπως και αρκετοί παπάδες. Με ποιό σύστημα στο καινούριο φορολογικό νομοσχέδιο θα συλληφθούν όλοι αυτοί, όταν ο ελεύθερος επαγγελματίας, για να βάλει το ίδιο ποσό με τον «παράνομο» στην τσέπη του, πρέπει να χρεώσει 2,5 φορές περισσότερα για να καλύψει ΦΠΑ, φόρο και τα έξοδα του μαγαζιού του? Όλοι οι προαναφερόμενοι φυσικά είναι οι καλοί μισθωτοί που έχουν επωμιστεί το βάρος των φόρων τόσα χρόνια. β) Τυχαίνει να είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και μάλιστα από αυτούς που δηλώνουν κάτω από 30000 ευρώ. Λογικά σύμφωνα με τα χρόνια που είμαι τέτοιος (από το 1991) και με βάση την αντίληψη που επικρατεί, αυτή την στιγμή πρέπει να φοροδιαφεύγω σοβαρά αφού δηλώνω τόσο λίγα (ειδικά φέτος θα δηλώσω τα μισά από πέρσι γιατί είχα πτώση τζίρου και επένδυσα για να κάνω το μαγαζί μου καλύτερο για να μην κλείσω). Λοιπόν εγώ και χιλιάδες άλλοι μαζί μου δεν φοροδιαφεύγω καθόλου. Οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες γίναν ελεύθεροι επαγγελματίες γιατί δεν ήθελαν να είναι άνεργοι και δεν είχαν άκρη να μπουν στο δημόσιο ή να πιάσουν μια δουλειά της προκοπής όταν ήταν νέοι. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να κρατήσουν τα μαγαζιά τους έχοντας τον ανταγωνισμό των πολυκαταστημάτων (και όχι μόνο) και φυσικά τα έσοδά τους βαίνουν μειούμενα. Επίσης έχουν πληρώσει πολύ μεγαλύτερο φόρο από αυτόν που αναλογεί στο εισόδημά τους, ο οποίος παρουσιάστηκε με διάφορα πρόσωπα πέρα από την φορολογία των φυσικών προσώπων. Πως λοιπόν υπάρχει η βεβαιότητα ότι κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας που δηλώνει κάτω από 30000 φοροδιαφεύγει σοβαρά? Για τους παραπάνω λόγους πιστεύω ότι αυτοί που φοροδιαφεύγουν σοβαρά (κατασκευαστές, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι και άλλοι) είναι λίγοι σε αριθμό σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των ελεύθερων επαγγελματιών, οπότε και το αποτέλεσμα της σύλληψης τους θα είναι άνθρακες σχετικά με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Για ποιο λόγο είπα όλα τα παραπάνω; Γιατί θέλω να δείξω ότι αν κάποιος θέλει σοβαρά να κάνει κάτι δραστικό που θα συλλάβει ΟΛΗ ΤΗΝ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ από όπου και να προέρχεται (οργανωμένο έγκλημα, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους με μη δηλωθέντα εισοδήματα από λιγότερο ή περισσότερο ύποπτες πηγές, «άεργους» ή «άνεργους», εισοδηματίες με σοβαρή περιουσία που δεν εμφανίζεται πουθενά, και ελεύθερους επαγγελματίες, όλους τέλος πάντων) είναι να καταργήσει το τραπεζικό απόρρητο μαζί με την ποινικοποίηση της φοροδιαφυγής. Το τραπεζικό απόρρητο δεν εξυπηρετεί καμία ελευθερία και κανέναν απλό άνθρωπο. Ειδική υπηρεσία του κράτους πρέπει να έχει πρόσβαση σε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς (το ποιό είναι το μέσο ετήσιο υπόλοιπο ενός τραπεζικού λογαριασμού ενός εφοριακού, ενός δικαστικού ή ενός λιμενεργάτη θα ήταν μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία) και φυσικά σε όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του. Εκεί που εφαρμόζεται αυτό το μέτρο έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στην σύλληψη της φοροδιαφυγής και δεν χρειάζεται να απασχολούν προσωπικό στο κυνήγι τρυπημένων αποδείξεων ή να βάζουν τους επαγγελματίες στα έξοδα των φορολογικών μηχανισμών και της τυπολατρείας και τον αφήνουν να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό με το μικρότερο δυνατό κόστος για να υπάρχει ακόμα μια ζωντανή επιχείρηση (ξέρει κανεις καμία εταιρία σε σοβαρή χώρα του εξωτερικού που να στέλνει τρυπημένο ή σημανσμένο έστω τιμολόγιο?). Για το παραπάνω χρειάζεται πολιτική βούληση και αντίστοιχο νομικό πλαίσιο που πρέπει να δημιουργηθεί. Είναι ιστορική ευκαιρία να συμβεί κάτι τέτοιο τώρα που έχουμε μια νέα κυβέρνηση που η εμπιστοσύνη σε αυτήν δεν εχει ακόμα κλονιστεί, όταν η προηγούμενη έχει αποτύχει παταγωδώς και όλοι οι πολίτες ξέρουν ότι πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα για να βγούμε από την δικιά μας οικονομική κρίση. Τα συστήματα σημανσμένων αποδείξεων είναι δευτερευούσης σημασίας. Ας υπάρχουν και αυτά αλλά μόνα τους δεν αρκούν για το ζητούμενο. Σήμερα έμαθα ότι στο πόθεν έσχες δεν θα συμπεριλαμβάνονται οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Ότι πρέπει για εφοριακούς, πολεοδόμους, κατασκευαστές, παπάδες κλπ. Ελπίζω να μην είναι αλήθεια. Αλλιώς είμαστε μπροστά σε ακόμα μια μπούρδα και χαμένο χρόνο. Ένα σύστημα πρέπει να είναι αλλά και να φαίνεται δίκαιο ώστε όχι μόνο να υποχρεώνει αλλά και να εμπνέει στην εφαρμογή του. Όταν εμπνεύσει, τότε θα γίνει life style και θα πετύχει (θεωρία συστημάτων). Τότε θα έχουμε την λεγόμενη αλλαγή νοοτροπίας χωρίς να χρειαστεί να περάσουν χρόνια όπως συνηθίζουμε να λέμε...