Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΓενικότερα ποιες προτάσεις ή σχόλια πέραν των ανωτέρω θα θέλατε να υποβάλλετε ώστε να ληφθούν υπόψη κατά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος;Σχόλιο του χρήστη Σπύρος Τσαλαπάτας | 8 Ιανουαρίου 2010, 15:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Τσαλαπάτας' | 8 Ιανουαρίου 2010, 15:47

    Κύριε υπουργέ, με ενδιαφέρον παρακολουθώ και αυτή τη διαβούλευση, και τα υπόλοιπα τεκταινόμενα (σε ΜΜΕ και τύπο) που σχετίζονται με την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος. Η γενική μου εντύπωση δεν είναι καλή. Αναντίρρητα είναι απαραίτητο να “παταχθεί η φοροδιαφυγή”. Αυτό όμως σχετίζεται με τη γενικότερη λειτουργία του κράτους και τις επικρατούσες νοοτροπίες στους λειτουργούς του και τους πολιτικούς. Η λειτουργία αυτή νοσεί βαρύτατα. Η ισχυρότερη εξουσία που μπορεί να διαφθαρεί και έχει διαφθαρεί είναι εκείνη του κράτους. Και διαφθορά δεν είναι μόνο η διαπλοκή με ιδιώτες και παράνομη εξυπηρέτηση συμφερόντων. Διαφθορά είναι και η μέχρι εκβίασης αυθαίρετη εφαρμογή νόμων και διατάξεων, συνεπικουρούμενη από μία δικαστική εξουσία που θεωρεί ότι είναι θεμιτό να θίγονται θεμελιώδη διακαιώματα μεμονωμένων πολιτών υπέρ του “δημοσίου συμφέροντος”. Δεν είναι δυνατό να θεωρείται δίκαιο, ο κάθε υπάλληλος του κράτους να μπορεί να ερμηνεύει κατά το δοκούν τους νόμους και τις διατάξεις. Δεν είναι δυνατό να θεωρείται δίκαιο να αρνείται ο κάθε υπάλληλος να δώσει γραπτώς την ερμηνεία του. Δεν είναι δυνατό να θεωρείται δίκαιο όταν ένας πολίτης διαμαρτυρηθεί για τέτοια συμπεριφορά να απειλείται εκβιαστικά με “ελέγχους”. Δεν είναι δυνατό να θεωρείται δίκαιο η ανικανότητα του κράτους να εισπράξει από κάποιους πολίτες τα οφειλόμενα, να αντικαθίσταται με επιβολή πρόσθετης φορολογίας και παράλογων προστίμων για τυπικές παραβάσεις σε άλλους πολίτες. Οι προτάσεις που παρουσιάσατε μάλλον επικεντρώνονται και πάλι στην άμεση είσπραξη χρήματος για να καλυφθούν τρέχουσες πιεστικές ανάγκες. Χωρίς επαρκή ομολογία ευθύνης από το κράτος. Σημειωτέον ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα και απώλειες δεν οφείλονται σε κραυγαλέες υποθέσεις (βλ. “σκάνδαλα”) αλλά σε μία δαιδαλώδη και καταπιεστική καθημερινότητα ηγεμονισμού, αυταρέσκειας, μικρότητας, φθόνου, ιδιοτέλειας και μελαμπεΐας που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στις επαφές τους με το κράτος μέσω των λειτουργών του (αιρετών και μη). Κι αν η κυβέρνησή σας είναι νεαρή, το κράτος έχει συνέχεια της οποίας το βάρος πρέπει συλλογικά να αναλάβετε αν θέλετε οι πολίτες να σας αντιμετωπίσουν σοβαρά. Αν πράγματι θέλετε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα πρέπει να εφαρμόσετε τουλάχιστο τις ακόλουθες βασικές αρχές. Η διαδικασίες, οι κατηγορίες, τα ακριβή ποσοστά και οι άλλες λεπτομέρειες, είναι δευτερεύουσας σημασίας. -Βαρύτατες πειθαρχικές κυρώσεις σε όσους δημοσίους λειτουργούς αποφεύγουν ή επιχειρούν να αποφύγουν να δώσουν εγγράφως όποιες απόψεις ή ερμηνείες διατύπωσαν προφορικά. -Διαφορετική ερμηνεία νόμων η διατάξεων από διαφορετικές υπηρεσίες να αντιμετωπίζεται σαν σοβαρότατο πρόβλημα που απαιτεί πλήρη διερεύνηση. Μία από τις δύο υπηρεσίες κάνει λάθος (πιθανώς και εκούσιο), και αν άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται στους πολίτες, δεν επιτρέπεται σε πολλαπλάσιο βαθμό στους δημόσιους λειτουργούς. -Για θέματα παραγραφής, τόκων, προστίμων κ.λ.π να ισχύον τα ίδια για κράτος και πολίτες. -Όπως το κράτος αρνείται να εκταμιεύσει χρήματα σε πολίτες που δεν είναι φορολογικά ενήμεροι, θα πρέπει να ο πολίτης να έχει τη δυνατότητα να αναστείλει την πληρωμή φόρων αν το κράτος του οφείλει. -Για το προηγούμενο ο πολίτης θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ζητήσει ασφαλιστικά μέτρα για να προστατευθεί. -Να υπάρχει όπως προβλέπεται από τις θεμελιώδεις αρχές αρχές της δικαιοσύνης τεκμήριο αθωότητας. Θα πρέπει να αποδεικνύεται η ενοχή κάποιου για να εγερθούν απαιτήσεις, και όχι να πρέπει ο ίδιος να αποδείξει ότι είναι αθώος. -Μηδενικά η ασήμαντα πρόστιμα για τυπικά προβλήματα, που χρησιμοποιούνται κυρίως για τον εκφοβισμό πολιτών που θέλουν να διαμαρτυρηθούν. -Η στατιστική απόδοση δικαιοσύνης είναι απαράδεκτη και σε αντίθεση προς τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Η αντιμετώπιση οποιουδήποτε ατόμου ως μέλους παραβατικής ομάδας (αυτοαπασχολούμενοι λόγου χάρη) αποτελεί διάκριση και είναι επίσης αντίθετη προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. -Η αναδρομική ισχύς νόμου είναι απολύτως απαράδεκτη. Δεσμευθείτε να σταματήσετε να επιβάλλετε αναδρομικά διατάξεις άμεσα, και να κλείσετε τα συνταγματικά και νομικά κενά που το επιτρέπουν σύντομα. Όσο το κράτος δεν είναι δίκαιο και συμπεριφέρεται αυθαίρετα και καταχρηστικά οι πολίτες θα προσπαθούν να προστατευθούν. Η δικαιολόγηση της αυθαιρεσίας και κατάχρησης με εξίσου αυθαίρετους και καταχρηστικούς νόμους και κενά νομοθεσίας είναι απαράδεκτη. Δεν είναι δυνατόν σ' αυτό το χώρο να αναφερθούν εκτενώς οι περιπτώσεις από τις οποίες απορρέουν τα παραπάνω παράπονα/προτάσεις. Αν δεν έχετε υπόψιν σας συγκεκριμένες τέτοιες καταστάσεις θα πρέπει να ζείτε σε άλλη χώρα. Η εμπειρία μου από την επαφή μου με το κράτος είναι δεινή. Αυθαίρετη δέσμευση ιδιοκτησίας, ανόητες και εξαιρετικά καθυστερημένες δικαστικές αποφάσεις, άρνηση έγγραφης απάντησης σε αιτήματα υποστηριζόμενη από άρνηση παραλαβής έγγραφου αιτήματος, παραγραφή αμοιβών για την εργασία μου. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα σε σχέση με τη δυσλειτουργία των θεσμών, αλλά δεν θέλω να καταχρασθώ το χώρο καθότι δεν συνδέονται άμεσα με τη φορολογική μεταρρύθμιση. Είναι όμως σημαντικά για την επιτυχία οποιασδήποτε βελτίωσης της κατάστασης. Ίσως η κυβέρνηση θα έπρεπε να εισάγει προς διαβούλευση το θέμα των θεσμών και της λειτουργίας τους περιλαμβανομένου του συντάγματος. Συγχωρέστε κύριε υπουργέ το ελαφρώς νεφελώδες κείμενο. Η οργή μου για την αυθαιρεσία και την αναποτελεσματικότητα του κράτους έχει ξεχειλίσει. Αν θέλετε πάντως δώσετε λύση υπάρχουν τρόποι. Θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσετε και να αντιμετωπίσετε την πραγματική κατάσταση. Και το πραγματικά προβλήματα υπάρχουν στην εφαρμογή των θεσμών και των βασικών αρχών δικαίου, και σε ένα καλά οργανωμένο και βαθιά θεμελιωμένο φαύλο είτε αδιάφορο σύστημα διοίκησης. Τέλος θεωρώ το “θέλω και προσωπικά να εγγυηθώ” στην εισαγωγική σας επιστολή, λόγο κενό. Δεν είναι ζήτημα προσωπικής μομφής, αλλά ελάτε στη θέση μας (των πολιτών). Πόσες φορές το έχουμε ακούσει. Ο λόγος αυτός στην “πιάτσα” είναι πολύ βαρύς κύριε υπουργέ. Στηρίζεται είτε από πολύ μακρά αναγνωρίσιμη προσωπική πολιτεία και βίο, είτε εμπράγματα. Εν τέλει τι διακυβέυεται εκ μέρους σας. Θα στηρίζατε την προσωπική αυτή εγγύηση παραιτούμενος από τη προστασία που σας προσφέρουν ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η βουλευτική ασυλία, που θα έπρεπε να υπάρχει μόνο για τους νομοθετούντες βουλευτές και όχι για τους διαχειριζόμενους πόρους υπουργούς. Αλλά βέβαια το τελευταίο μάλλον δεν ισχύει στην Ελλάδα. Αναγνωρίζω ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Πορευθείτε με σύνεση, ορθολογισμό και δικαιοσύνη και θα έχετε την αμέριστη υποστήριξη όλων, τουλάχιστον εκείνων που επιθυμούν την πραγματική αναμόρφωση της χώρας. Έρρωσθε κύριε υπουργέ. Σπύρος Τσαλαπάτας