Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Ναρσής' | 8 Ιανουαρίου 2010, 16:07

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η δομή της ελληνικής οικονομίας δημιουργεί άμεσα πολιτικά αντικίνητρα για την οποιανδήποτε προσπάθεια εξυγίανσης αλλά και αλυσιδωτές συνέπειες σε βάρος άλλων τομέων.Παράδειγμα η οικοδομή. θα αναφερθώ σε δύο μόνο σημεία:το ελάχιστο κατασκευαστικό κόστος και τις αντικειμενικές αξίες. Και τα δύο αποτελούν το αποτέλεσμα του ιστορικού συμβιβασμού με την φοροδιαφυγή και άρα την απόλυτη περαιτέρω νομιμοποίησή της. Το ελάχιστο κατασκευαστικό κόστος παρέχει δύο δυνατότητες:η πρώτη είναι να φοροδιαφεύγει όλο το σύστημα των παρεχόντων υπηρεσίες στην οικοδομή και η δεύτερη είναι να διευκολύνεται η νομιμοποίηση μη νομίμου χρήματος από τους ιδιοκτήτες άρα, και επιπλέον, να ενθαρρύνεται η απόκτηση αδήλωτων πόρων.Αυτό σε συνδυασμό με τις αντικειμενικές αξίες καθιστά την οικοδομή ένα μεγάλο πλυντήριο. Η οικοδομή, κατ'έξαίρεση της όχι και τόσο δημοκρατικής ιδέας να εκτελούνται υποχρεωτικά οι συναλλαγές άνω ενός ύψους από τις τράπεζες, θα μπορούσε να υπαχθεί στην διαδικασία αυτή. Το κάθε έργο θα αποκτά ειδικό λογαριασμό έργου σε τράπεζα και όλες οι συναλλαγές θα πραγματοποιούνται από αυτόν.Οι τράπεζες διαθέτουν την γνώση και το προσωπικό διαχείρισης και ελέγχου λόγω των δανείων που χορηγούν και ελέγχουν.Δεν θα είναι δυνατόν λοιπόν να εμφανιστούν στην τράπεζα τιμολόγια προς πληρωμή κατ' αρχήν πολύ μικρότερης αξίας από το δάνειο που χορηγεί, ούτε εκτός των τιμών της αγοράς που η τράπεζα υποχρεωτικά γνωρίζει ώστε να αξιολογεί τα έργα που δανειοδοτεί. Οταν το έργο ολοκληρωθεί και πραγματοποιηθεί η ανακοίνωση περάτωσης, τότε η τράπεζα θα οφείλει να χορηγήσει αναλυτική έκθεση διαχείρισης του έργου (εργολάβοι, προμηθευτές,ποσά, αριθμοί τιμολογίων) την οποία και θα κοινοποιεί στις φορολογικές αρχές.Η έκθεση θα συντάσσεται και θα υπογράφεται από οικονομολόγο ελεγκτή ο οποίος προηγουμένως θα έχει καταστεί ένορκος. Θα βρούμε πολύ λίγους που θα έχουν διάθεση να χάσουν την επαγγελματική άδειά τους και να καταλήξουν στο ποινικό δικαστήριο ιδίως αν από την σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους θα έχουν και μία ενδιαφέρουσα αμοιβή. Η ιδέα των αντικειμενικών αξιών είναι απίστευτη και διότι καθιστά τον πολίτη θέλει δεν θέλει εγκληματία.Παράδειγμα: πωλείται ακίνητο 400 χιλιάδων ευρώ με αντικειμενική αξία 120 χιλιάδες. Όταν ο - από προφανή διαστροφή και χωρίς κανένα λόγο-επιμένων στην αλήθεια πωλητής αποφασίσει να το δηλώσει στην πραγματική αξία (400 χιλιάδες) δεν πρόκειται να βρει αγοραστή, εκτός και αν ο ίδιος δεχθεί να πληρώσει την διαφορά του φόρου. Άρα θα υποκύψει και θα το δηλώσει στην αντικειμενική αξία. Μόλις πραγματοποιηθεί η πώληση, ο πωλητής θα είναι λήπτης μαύρου χρήματος (βλ.σχετικές διατάξεις για το τι μπορεί να του συμβεί)με συνεργό τον αγοραστή.Και οι δύο δε υπόλογοι για τον υποκλαπέντα φόρο έναντι των φορολογικών αρχών. Ας δούμε τώρα τι θα συνέβαινε αν ο πωλητής ανήκει στα πρόσωπα που οφείλουν εκ της ιδιότητός τους να υποβάλλουν δήλωση πόθεν έσχες (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι κλπ).Στην περίπτωση αυτή ο πωλητής θα συνεχίσει να ψεύδεται και στην δήλωση πόθεν έσχες (βλ.επίσης σχετικές διατάξεις για το τι μπορεί να του συμβεί). Έτσι αν πάρει κανείς τα συμβόλαια πωλήσεων ακινήτων ας πούμε ενός έτους έχει αμέσως μπροστά του τα ονοματεπώνυμα και τα στοιχεία των κατ'ανάγκη εγκληματιών. Στις παραπάνω περιπτώσεις το κράτος κάνει ό,τι ακριβώς επιχείρησε να κάνει με την μνημειώδη υπόθεση τακτοποίησης των υμιυπαιθρίων.Πωλεί έναντι χρημάτων την μη ενασχόληση των υπηρεσιών του κράτους με την παρανομία. Για να δεί κανείς την αντίληψη αυτή σε όλη την μεγαλοπρέπεια της δεν έχει παρά να ανασύρει από τον ΕΟΤ τα αποτελέσματα εφαρμογής του Ν.2160/93 περί λειτουργικής νομιμοποίησης των τουριστικών καταλυμάτων. Η έκταση του προβλήματος, ο χρόνος που έχει διαρρεύσει και η δραματική συνενοχή του κράτους δεν επιτρέπει ακαριαία λύση. Επιβάλλεται όμως χρονοδιάγραμμα προσαρμογής στην κανονικότητα όπου δεν υπάρχουν αντικειμενικές και μη αντικειμενικές αξίες αλλά μόνο πραγματικές ούτε ελάχιστα κατασκευαστικά κόστη αλλά μόνο πραγματικά. Με το τέλος του χρονοδιαγράμματος προσαρμογής (που ισχύει για όλες τις κατηγορίες και όχι μόνο για το παράδειγμα που είναι η οικοδομική δραστηριότητα)ο νόμος θα εφαρμόζεται κανονικά.Μόλις χάσει την άδειά του ο πρώτος επαγγελματίας ή καταδικαστεί ο πρώτος φοροδιαφευγων τότε θα γίνει ουρά στις Εφορίες από νομοταγείς μεταμεληθέντες που θα θέλουν να δηλώσουν και να πληρώσουν, ώστε να σωθούν. Το χρονοδιάγραμμα θα εκπονηθεί κατά κλάδο και θα περιλαμβάνει λεπτομερή διάχυση της πληροφορίας στους επαγγελματίες, σε συνεργασία με τους επαγγελματικούς φορείς. Όλοι θα πληροφορηθούν ότι το κράτος ξέρει τι ακριβώς κάνουν, θα μάθουν γιατί αυτό είναι βλαπτικό για όλους,θα πληροφορηθούν πως θα γίνει η προσαρμογή τους και από πότε, ποιοι θα τους υποστηρίξουν στην ματάβαση, ποια θα είναι τα οφέλη τους και ποιες θα είναι οι ποινές για όσους δεν συμμορφωθούν.Είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί αμέσως από το ΕΣΠΑ και θα αποτελέσει την καλύτερη έμπρακτη απόδειξη για τις μεσομακροπρόθεσμες διαθέσεις της Κυβέρνησης καθώς και την σημαντικότερη απόδειξη αξιοπιστίας προς όλους.Εξαιρώ το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις που θα διαφωνήσουν θα βρεθούν δε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Τέλος, αξίζει να μελετηθεί η σκέψη μεταφοράς του κάθε είδους πρωτογενούς ελέγχου (φορολογικής, πολεοδομικής, υγειονομικής κλπ)σε ιδιώτες επιστήμονες ελεγκτές.Οι ελεγκτές αυτοί θα εκπαιδεύονται κατάλληλα, θα είναι ένορκοι και θα έχουν αμοιβές που θα επιβαρύνουν τους ελεγχόμενους.Οι ελεγκτές θα έχουν πλήρη ευθύνη και θα αντιμετωπίζουν δρακόντειες ποινές σε περίπτωση παράβασης των καθηκόντων τους. Οι ελεγκτές θα είναι μέλη ενιαίου σώματος και θα ελέγχονται από οι Συμβολαιογράφοι. Έτσι θα διασπασθεί ο υμένας της διαφθοράς των κρατικών ελεγκτικών αρχών.