• Σχόλιο του χρήστη 'Σεντικιώτης Φαίδων' | 8 Ιανουαρίου 2010, 17:03

    Σαν γενικό σχόλιο ισχύει το "ουκ αν λαβεις παρα του μη εχοντος" Μέχρι τώρα η πολιτεία είχε την φιλοφοφία να "μαζεύει" την πλειονότητα των φορολογικών εσόδων από μισθωτούς και συνταξιούχους. Δηλαδή από αυτούς που τα οικονομικά τους είναι ακόμα στο στάδιο της "πρόσθεσης" ενώ έπρεπε να βρεί τον μηχανισμό να αντλεί πόρους από αυτούς που έχουν περάσει στο στάδιο "του πολλαπλασιασμού".(Πρώτα πέρνει το κράτος τους φόρους του και ύστερα μένει κάτι για αποταμίευση στους οικογενειακούς προυπολογισμούς ).(Το αφορολόγητο όριο στην Κύπρο ήταν πριν μερικά χρόνια 17000€ ).Το ίδιο το κράτος μας έμαθε να είμαστε μια κοινωνία ανευθυνουπεύθυνων και κυρίως αδιάφορων στα οικονομικά γιατί με την φορολογική του πολιτική δεν έδινε κίνητρα στους πολίτες για να περάσουν στο στάδιο"του πολλαπλασιασμού". Αντίθετα καλλιέργησε την νοοτροπία του βολέματος στον δημόσιο τομέα όπου με τις κατάλληλες κινήσεις των συνδικαλιστών έγινε η υπερτροφία του δημόσιου τομέα σε βάρος του ιδιωτικού.Ενώ έπρεπε κάθε φορά να έχουμε τον δημόσιο τομέα που μπορεί να στηρίξει ο εκάστοτε ιδιωτικός τομέας. Για να υπάρξουν αλλαγές στο οικονομικό μας σύστημα θα πρέπει το μίγμα της οικονομικής πολιτικής να είναι τέτοιο ώστε να "φροντίζει" για την αυτοδύναμη στήριξη της αγοράς -ανάπτυξης. Οι πυλώνες που μπορούν να στηρίξουν την αγορά είναι α.)Το επαγγελματικά ενημερωμένο ανθρώπινο δυναμικό . β.)Η παραγωγικότητα ( η οποία έχει προεκτάσεις σε κάθε επίπεδο στην κοινωνική δομή. γ.) Στις τιμές και τα κόστη και δ.) Στην αξιοσύνη των επιχειρήσεων. Πολιτικές που μπορούν να επιρρεάσουν τους ανωτέρω πυλώνες είναι: 1. Οι νόμοι(καλοί η κακοί) 2. Η οικονομική και τεχνολογική υποδομή 3. Η εκπαίδευση και κατάρτιση και 4. Η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία. Ο κάθε τομέας βέβαια πρέπει να υποστηρίζεται από έξυπνες πολιτικές από ικανούς πολιτικούς δηλαδή από άτομα υψηλών προδιαγραφών που δεν είναι απαραίτητα μέσα στα κόμματα πολλές φορές με ευθύνη των ίδιων των κομμάτων. Ευχαριστώ