Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα2) Προτείνεται η ενίσχυση του μέτρου της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα, καταναλωτικών δαπανών βάσει αποδείξεων.Σχόλιο του χρήστη ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ | 8 Ιανουαρίου 2010, 22:13
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
-Έκπληκτος άκουσα πριν από λίγο καιρό (καταξιωμένο) συνάδελφο φοροτεχνικό, σχεδόν μόνιμο σχολιαστή των πρωϊνάδικων της μιζέριας και του πανικού, να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του επειδή ο Υπουργός δεν ψήφισε έγκαιρα το σχετικό νόμο ώστε να γνωρίζουν οι φορολογούμενοι από την αρχή του νέου έτους ποιες αποδείξεις τους συμφέρει να μαζεύουν. Λες και δεν είναι αυτονόητη αλλά και θεσμοθετημένη η υποχρέωση του κάθε πολίτη να λαμβάνει απόδειξη σε κάθε συναλλαγή του. Ειλικρινά λυπάμαι όταν τέτοιες θέσεις εκφράζονται από συναδέλφους και μάλιστα δημόσια. κύριε Υπουργέ -Το να παροτρύνεται ο φορολογούμενος για τη συλλογή αποδείξεων ορισμένων δαπανών χάριν άσκησης πολιτικών (κοινωνικής, αναπτυξιακής, περιβαλλοντικής κ.λ.π.) μέσω της φορολογίας και θεμιτό και ωφέλιμο είναι. Το να καλείται όμως ο κάθε πολίτης να κάνει το λογιστή για να καλύψει την αδυναμία της πολιτείας να ελέγξει τα έσοδά της, ενώ διαθέτει ένα τεράστιο φορολογικό μηχανισμό με τους καλύτερα αμειβόμενους υπαλλήλους και τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό, αυτό είναι κατάντια. Αφού όμως έτσι πρέπει να γίνει προτείνω: Στο νέο φορολογικό νόμο να υπάρχει πρόβλεψη του ποσού μέχρι του οποίου θα μπορεί να φτάνει το αφορολόγητο, ρητή διατύπωση ότι όλες οι αποδείξεις θα συνυπολογίζονται για το σχηματισμό του και σχετική εξουσιοδοτική διάταξη σύμφωνα με την οποία ο Υπουργός οικονομικών θα καθορίζει, με εγκύκλιο που θα εκδίδει μέχρι το τέλος του χρόνου, τόσο το ύψος του αφορολόγητου όσο και ποσοστό συμμετοχής της κάθε δαπάνης (απόδειξης) στο σχηματισμού του. η σκοπιμότητα είναι αυτονόητη. -συλλογή αποδείξεων με μεγαλύτερη επιμέλεια και χωρίς καταστρατηγήσεις -κλιμάκωση των φοροελαφρύνσεων ανάλογα με την πορεία των εσόδων ανά κλάδο δραστηριότητας, -περιθώρια χρόνου για ποιό σωστή μελέτη και δίκαιη αντιμετώπιση επί μέρους θεμάτων (π.χ. αφορολόγητο χωρίς δικαιολογητικά μόνο για τους συνταξιούχους, κατηγοριοποίηση δαπανών, ποσοστό συμμετοχής κάθε δαπάνης στο σχηματισμό του αφορολόγητου, μείωση τεκμηρίου όταν προσκομίζονται σχετικές με το τεκμήριο αποδείξεις, κ.λ.π.)