Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΓενικότερα ποιες προτάσεις ή σχόλια πέραν των ανωτέρω θα θέλατε να υποβάλλετε ώστε να ληφθούν υπόψη κατά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος;Σχόλιο του χρήστη μ. γ. διακάκης | 10 Ιανουαρίου 2010, 00:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'μ. γ. διακάκης' | 10 Ιανουαρίου 2010, 00:34

    το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας είναι πλασματικό. Είναι ντροπή για τον Υπουργό να παραπονιέται ανερυθρίαστα πως 5.5 εκ. Ελλήνων δηλώνουν εισοδήματα μικρότερα των 30.000 ευρώ. Μάλιστα, σε συνδυασμό με εξελίξεις σε όλο το φάσμα της παραγωγής, κυρίως της βιομηχανικής, και τις επερχόμενες εξελίξεις στην ενέργεια, ακόμη και καλά δομημένες οικονομίες θα περάσουν περίοδο νέας ύφεσης. Ποια ήταν η τελευταία φορά που ο Υπουργός κοίταξε το κόστος δημιουργίας μόνιμης θέσης στη βιομηχανία στην οικονομία των G7 ή την μείωση των ενεργειακών αποθεμάτων (περίπου 3% κατ' έτος); Μία πρόχειρη εκτίμηση, τόση θα είναι τουλάχιστον η ετήσια αύξηση του αποπληθωρισμένου κόστους της ενέργειας και της μείωσης της παραγωγής για την επόμενη δεκαπενταετία. Αυτά μάλιστα συμβαίνουν τη στιγμή που η καμπύλη που διαγράφει το χρέος του κράτους έδειξε σαφή τα σημάδια των εκθετικών της καταβολών. Μήπως ο κ. Υπουργός γνωρίζει κάποια οικονομία που από αυτή τη θέση έλεγξε το χρέος της με τα μέτρα που έχει δηλώσει πως θα πάρει; Η μόνη συνετή αντίδραση σε τέτοια περίπτωση δεν είναι να παρακαλέσουμε να μας αφήσουν να δανειστούμε λιγότερο (και να έχουμε τους Γερμανούς να παραπονούνται πως μας έπιασαν με το χέρι στο πορτοφόλι τους), αλλά να σταματήσουμε αμέσως να δανειζόμαστε και να αρχίσουμε την αποταμίευση. Αντί το κράτος τόσα χρόνια να ελέγξει τις επιχειρήσεις και την ποιότητα των συνθηκών εργασίας, άφησε να ανθίσει μία τάξη δουλεμπόρων (μάλιστα υπάρχουν ενδείξεις πως πρόκειται για την τάξη που συνεισέφερε στον κουμπαρά κυρίως του κυβερνώντος κόμματος). Δεν είναι ακριβώς τυχαίο πως σήμερα ζούμε σε συνθήκες που χώρες του Τρίτου Κόσμου θα θεωρούσαν ανεπιθύμητες. Μήπως η κυβέρνηση έχει δει το κόστος ενσωμάτωσης των μεταναστών σε βάθος, ας πούμε, πεντηκοντατετίας; Ποιος ακριβώς είναι ο προγραμματισμός της; Αυτή η φαινομενικά άσχετη παρατήρηση απαντά στην καρδιά του προβλήματος. Σχεδόν όλες οι κρατικές παρεμβάσεις αποτελούν μορφές δανεισμού από τις επόμενες γενεές. Σε ένα τουριστικό κράτος την καταστροφή του περιβάλλοντος με την αλόγιστη δόμηση (η πραγματική ραχοκοκκαλιά του ‘οικονομικού θαύματος’ των ετών 1994-2006), δημιουργία περιφερειακών ‘πανεπιστημίων’ για την υποστήριξη πελατειακών σχέσεων και τη σύσφιξη σεπτών κομματικών δεσμών, αποκρατικοποιήσεις με ταυτόχρονη αύξηση του δημόσιου τομέα. Λοιπόν τα προφανή. Να επαναλάβω λοιπόν, άρση μονομότητας στον δημόσιο τομέα, μείωση και μισθών (ας πούμε κλιμακωτά από 30-3%) και αριθμού υπαλλήλων στο ύψος πρότυπων οικονομιών της Ευρώπης (μήπως ξέρει ο κ. Υπουργός πόσες ώρες εργάζονται στη δημόσια εκπαίδευση οι υπάλληλοι που θα κληθεί να πληρώσει;), ανάπτυξη και εφαρμογη κριτηρίων παραγωγικότητας, και στη βάση τους ανανέωση στο δημόσιο των λιγότερο αποδοτικών υπαλλήλων σε ποσοστό ανάλογο με την απόκλιση των αποτελεσμάτων από τους στόχους της διοίκησης. Από την πλευρά των εσόδων δε, σημαντική μείωση του αφορολόγητου, με ταυτόχρονη αύξηση των συντελεστών. Κυρίως παιδεία και καλά μυαλά--αν και η προσδοκίες μας προς το παρόν περιορίζονται στα ‘καλά κρασά’. Aς ξαναδεί δε το επιτελείο του κ. Υπουργού την εκθετική συνάρτηση, και να τους συγχαρώ για την αξιοθαύμαστη αντίσταση που επιδεικνύουν στην άρση του τραπεζικού απρρήτου--τί ακριβώς θα κάνετε με τη διαφθορά;