Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη Δημήτρης | 10 Ιανουαρίου 2010, 20:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης' | 10 Ιανουαρίου 2010, 20:40

    Σημείωση: Παρακαλώ το συγκεκριμένο σημείωμα-προτάσεις να μελετηθεί με ιδιαίτερη προσοχή και να φθάσει εκεί που πρέπει και να μην αγνοηθεί. Ευχαριστώ εκ των προτέρων Δημήτρης -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Κύριε Υπουργέ, Χαίρομαι πολύ που επικοινωνώ μαζί σας και εύχομαι καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο σας. Κύριε υπουργέ, υπάρχει μεγάλο ζήτημα με τις οικογένειες εκείνες που κάποιο μέλος τους έχει βαριά αναπηρία. Πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα, μιλώ από προσωπική εμπειρία και τα πράγματα έχουν ως εξής. Κάποτε –πριν είκοσι χρόνια- είμαστε ένα νέο ζευγάρι με σπουδές και όνειρα για το μέλλον. Δουλεύαμε και εγώ και η γυναίκα μου και όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν. Ώσπου πάνω στη γέννα το παιδί μας έπαθε περί-γεννητική ασφυξία και το αποτέλεσμα ήταν να πάσχει σήμερα από σπαστική τετραπληγία, δεν μιλά κ.τ.λ. κ.τ.λ. Φυσικά το παιδί μας δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό από μόνο του και έτσι αναγκαστικά σταμάτησε η γυναίκα μου από τη δουλειά της για να το φροντίζει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Από τότε εγώ τρέχω από δουλειά σε δουλειά για να καλύπτω, πέρα από τα έξοδα της οικογένειας και όλα τα άλλα έξοδα που συνεπάγεται μια τέτοια κατάσταση. Δηλαδή τα έξοδα πολλών γιατρών –διάφορων ειδικοτήτων- και όλων των ειδικών θεραπειών και των αντικειμένων που χρειάζεται το παιδί μου για τη συντήρησή του (φυσικοθεραπείες , εργοθεραπείες, λογοθεραπείες κτλ, αναπηρικό καρότσι κίνησης και μπάνιου, ειδικά καθίσματα, ειδικά στρώματα, όλα ειδικά…..) . Το ασφαλιστικό ταμείο καλύπτει εν μέρει ή και καθόλου από τις δαπάνες αυτές και όλα αυτά χωρίς αποδείξεις από γιατρούς (είμαστε βλέπεις σε μειονεκτική θέση). Οπότε αναγκαστικά συμβιβαζόμαστε και προσφέρουμε στο παιδί μας μόνο εκείνα που επιτρέπει ο δικός μου μισθός. Εδώ και 20 χρόνια ΜΟΝΟΙ, ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ δίνουμε τον αγώνα αυτό χωρίς πολλές ελπίδες, αλλά με ένα όνειρο. Το κράτος μεγάλος απών από τον αγώνα αυτό, το συναντάμε μπροστά μας όχι σαν αρωγό, αλλά για να μας φορτώνει περισσότερο άγχος και να κάνει τη ζωή μας πιο δύσκολη. Π.χ. - Ενώ είμαι καταχρεωμένος με στεγαστικά δάνεια και όχι μόνο, περιμένω μέρα με τη μέρα μείωση του μισθού μου (το μόνο εισόδημα στην οικογένεια), αύξηση της φορολογίας στα εισοδήματα, φορολογία στα ακίνητα που απέκτησα με στεγαστικά δάνεια με μόνο σκοπό να εξυπηρετήσω τις ανάγκες του παιδιού μου, κάνοντας οικονομίες με τη γυναίκα μου πέρα απ τα όρια, μόνο και μόνο για το όνειρο. - Η φυσικοθεραπεία κοστίζει 80 ευρώ/ώρα, το ασφαλιστικό ταμείο μάς δικαιολογεί 25 ευρώ/ώρα. Το ίδιο ισχύει περίπου για όλων των ειδών τις θεραπείες. - Το αναπηρικό καρότσι κοστίζει από 2000 έως 4000 ευρώ, το ασφαλιστικό ταμείο μάς δικαιολογεί 400 ευρώ. Σημειωτέον το παιδί αναπτύσσεται και πρέπει να αντικαθιστούμε τα καρότσια ανά τακτά χρονικά διαστήματα . - Ορθοστάτες, ειδικό καρότσι μπάνιου, καθίσματα, στρώματα κτλ ούτε συζήτηση. - Εδώ και 20 χρόνια δεν αποκτήσαμε αναπηρικό αυτοκίνητο όπως δικαιούμαστε γιατί δεν μας περισσεύουν…… Έτσι έχουμε ένα αυτοκίνητο του 1994 και κινούμαστε με αυτό σαν οικογένεια, δεν είναι όμως αναπηρικό και έτσι πληρώνουμε κάθε χρόνο τέλη κυκλοφορίας και ειδικά φέτος 352 ευρώ. Και αυτό γιατί δεν επιβαρύναμε το κράτος με επί πλέον ποσά για αγορά αναπηρικού αυτοκινήτου και γιατί στην Ελλάδα δεν προστατεύεται ο ανάπηρος αλλά το αναπηρικό αυτοκίνητο. Έφτανε μια δήλωσή μου –με τις αντίστοιχες αποδείξεις-, το τωρινό μου αυτοκίνητο να χαρακτηρισθεί αναπηρικό για να έχω όλα τα οφέλη που έχει το αναπηρικό αυτοκίνητο, αλλά στην Ελλάδα αν δεν επιβαρύνεις το κράτος δεν σου αναγνωρίζουν τα αυτονόητα. - Το αφορολόγητο για τις οικογένειες αυτές, είναι επί πλέον 2.400 ευρώ το έτος, δηλαδή τόσα όσα χρειαζόμαστε μόνο για τις πάνες τού παιδιού μας ανά έτος ή τόσα όσα παίρνει ένα golden boy του κράτους σαν μεροκάματο. Τα έξοδα που συνεπάγονται για μια οικογένεια που έχει ως μέλος της άτομο με βαριά αναπηρία, είναι πολύ μεγάλα γιατί ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΑ, γι αυτό και άτομα με ειδικές ανάγκες και όχι με ειδικά προτερήματα όπως θέλουν να μας παρηγορήσουν μερικοί που βρίσκονται έξω από το χορό. Θα μπορούσα να αναφέρω εκατοντάδες πράγματα πού θα έδειχναν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες αυτές. Αλήθεια θα μπορούσε κανείς να μου περιγράψει το μέλλον του παιδιού μου –είκοσι χρόνων σήμερα- που δεν έχει χέρια, δεν έχει πόδια, δεν έχει μιλιά; Και μετά από εμάς τους γονείς του τι;;;; Επειδή οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτό το σημείωμα, μαντεύουν το μέλλον του παιδιού μου, εμείς θέλουμε να το αλλάξουμε και ζητούμε τη βοήθεια της πολιτείας. Γι αυτό η πολιτεία πρέπει να προσέξει σοβαρά τις οικογένειες αυτές που έχουν μέλη -με πραγματική και όχι μαϊμού- μεγάλη αναπηρία, με διάφορα μέτρα που πρέπει να πάρει επειγόντως. Προτείνω (συντηρητικές προτάσεις λόγω συγκυρίας): - Αύξηση του αφορολόγητου στο ετήσιο εισόδημα στις 20.000 ευρώ για τις οικογένειες αυτές. - Αύξηση του αφορολόγητου της περιουσίας για τις οικογένειες αυτές στο 1.000.000 ευρώ, και αυτό γιατί αναγκαστικά η όλη περιουσία (!) υπάρχει στο όνομα του ενός εκ των γονέων συνήθως, γιατί το παιδί δεν μπορεί να τη διαχειρισθεί…….. - Αφορολόγητη μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας από γονέα σε παιδί με βαριά αναπηρία, μέχρι του ποσού του 1.000.000 ευρώ. - Αύξηση του επιδόματος αναπηρίας στα 1.000 ευρώ/μήνα. - Να προστατεύετε ο ανάπηρος και όχι το αναπηρικό αυτοκίνητο. Γιατί υπάρχει ανάπηρος χωρίς αναπηρικό αυτοκίνητο, αλλά υπάρχει και αναπηρικό αυτοκίνητο χωρίς ανάπηρο. Έτσι λοιπόν εμείς που δεν μπορούμε οικονομικά να αγοράσουμε αναπηρικό αυτοκίνητο -ή προτιμούμε αν θέλετε να κάνει θεραπείες το παιδί μας από το να αγοράσουμε αυτοκίνητο-, να δηλώσουμε αυτό που έχουμε σαν αναπηρικό με τις αντίστοιχες αποδείξεις και να απολαμβάνουμε όλα τα καλά (;) του αναπηρικού αυτοκινήτου. - Επιδότηση δανείων για αγορά ή κατασκευή κατοικίας με αναδρομική ισχύ, γιατί πολλές από τις κατοικίες στις οποίες γεννήθηκαν αυτοί οι συνάνθρωποί μας δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες τους λόγω πρόσβασης, στενότητας χώρων κτλ. - Οι τόκοι στεγαστικών δανείων να εκπίπτουν στο σύνολό τους από το εισόδημα των οικογενειών αυτών. - Να καταρτισθεί μητρώο αναπήρων για όλη τη χώρα. Έλεγχος όλων των περιπτώσεων –για αποκλεισμό των μαϊμού- και απόδοση ποσοστών αναπηρίας σε κάθε ανάπηρο. Έτσι το κράτος θα έχει οικονομικό όφελος και θα μπορεί να προσφέρει παροχές και υπηρεσίες στον κάθε συνάνθρωπό μας ανάλογα με τις ανάγκες του. Κύριε υπουργέ, αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε μερικά λεπτά σκέψης για αυτούς τους συνανθρώπους μας και τις οικογένειές τους και να πάρετε τις σωστές αποφάσεις. Όλα όσα αναφέρω στο σημείωμά μου είναι αληθή και από βάθος ψυχής. Ευχαρίστως να σας δεχτούμε στο σπιτικό μας, για να σχηματίσετε προσωπική άποψη. Λίγα θα δείτε, πολλά θα καταλάβετε. Εγώ και η γυναίκα μου το έχουμε πάρει απόφαση, εδώ και είκοσι χρόνια στερούμαστε πολλά για να μπορέσει να ζήσει αυτό το παιδί έξω από τα ιδρύματα όσο γίνεται πιο ανθρώπινα. Αυτό είναι το όνειρό μας. Θα σας έχουμε δίπλα μας; Εμείς πολύ το θέλουμε, το έχουμε ανάγκη. Φτάνει να το δείξετε με τις αποφάσεις σας. Έτσι θα γράψετε ιστορία. Με εκτίμηση