Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα1) Προτείνεται μια ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα.Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 12 Ιανουαρίου 2010, 12:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 12 Ιανουαρίου 2010, 12:09

    Για πραγματοποιηθεί η μείωση στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων σε "όχι πάνω από 300.000", τη στιγμή που αυτή τη στιγμή αγγίζουμε τον αριθμό των 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων, θα πρέπει: α) Να δοθούν γενναία κίνητρα για εθελούσια έξοδο από το Δημόσιο; Αντέχει την πληρωμή δεκάδων χιλιάδων τέτοιων παχυλών εφάπαξ η Ελληνική οικονομία; και β) Να παγώσουν οι προσλήψεις για 10 χρόνια (αδύνατον). Άρα, ο μόνος τρόπος είναι η *συνταγματική αναθεώρηση* καθώς το άρθρο 103, παράγραφος 4 του Συντάγματος ορίζει ότι "Oι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. [... Ε]κτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους." Όμως: 1) Η τελευταία (εντελώς ελάσσων - ιδίως άρση του ασυμβιβάστου της ιδιότητας του βουλευτή με ορισμένα επαγγέλματα που είχε εισαχθεί το 2001) έγινε το 2008. Άρα πρέπει: (I) Να παρέλθει η προβλεπόμενη 5ετία (δηλ. καλό 2013...) (ΙΙ) Να ψηφιστεί η αναθεώρηση (άρση της μονιμότητας) από 180 βουλευτές (ΙΙΙ) Να γίνουν εκλογές (δηλ. το νωρίτερο μαζί με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014) (ΙV) Να ψηφισθεί και από την Βουλή που θα προκύψει μετά τις εκλογές η αναθεώρηση με 151 βουλευτές (ή με 180, αν την 1η φορά είχε ψηφιστεί όχι από 180, αλλά από 151) Μάνι-μάνι φτάνουμε έτσι στο φθινόπωρο του 2014, στην καλύτερη περίπτωση. 2) Υπάρχει όμως και το ζήτημα της *σκοπιμότητας*. Πριν να γκρεμίσει κανείς κάτι, πρέπει να δει γιατί κτίστηκε! Μην γκρεμίσει κάτι χρήσιμο, ή και εντελώς απαραίτητο. Γι’ αυτό πρέπει να δούμε γιατί θεσπίστηκε η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων το 1911 (Βενιζέλος). Ήταν διότι, στο διάστημα 1862-1911, την 50ετία εκείνη, επικρατούσε *όργιο κομματισμού στους διορισμούς στο δημόσιο* και το κάθε κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία (π.χ. Δηλιγιαννικοί vs Τρικουπικοί) απέλυε (ορθότερα: έπαυε) τους υπαλλήλους που είχε προσλάβει το αντίπαλο κόμμα (με ρουσφετολογικά φυσικά κριτήρια) και διόριζε τους δικούς του. Και τανάπαλιν. Εξ ου και η Πλατεία Κλαυθμώνος, από τους κλαυθμούς και οδυρμούς των απολυθέντων. Και για να βάλει ένα τέλος σε αυτό ο Βενιζέλος, θέσπισε τη μονιμότητα. Βλέπουμε τι γίνεται π.χ. με τα Stage. Φανταστείτε αυτό να γινόταν για τακτικούς υπαλλήλους με όχι 400 ευρώ, αλλά 2000 μισθό, κάθε φορά που άλλαζε κυβέρνηση. Ξέρουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας ως λαού, μη θεωρούμε απίθανο ο πράσινος Π που έχει προσωπική κόντρα με τον γαλάζιο υπάλληλο Γ, να φροντίζει για την απόλυσή του με νίκη του ΠΑΣΟΚ, ή ο πρώην Οννεδίτης Ν που έχει προαιώνιο μίσος για τη "Πασοκτζού" Κ να φροντίσει να πάρει πόδι με νίκη της ΝΔ. Θέλουμε να γίνουν τέτοια πράγματα;