Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα25) Ποιες άλλες διαδικασίες που προβλέπονται για τη συμμόρφωση προς τη φορολογική νομοθεσία πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να καταργηθούν ή να απλοποιηθούν χωρίς κίνδυνο απώλειας φορολογικών εσόδων για το δημόσιο;Σχόλιο του χρήστη Ηλίας Κίτσος | 12 Ιανουαρίου 2010, 16:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Κίτσος' | 12 Ιανουαρίου 2010, 16:07

    Υπάρχουν κάποια κακώς κείμενα, τα οποία μετά τα τόσα χρόνια που υφίστανται, αποτελούν πλέον τόσο ισχυρό έθιμο, που πρέπει θέλοντας και μη να τα αναγνωρίσουμε ως στρεβλή μεν, πραγματικότητα δε. Γνώμη μου είναι ότι τέτοια φαινόμενα αντί να χρονίζουν και να καμωνόμαστε ότι δεν υπάρχουν, πρέπει να τακτοποιούνται με έναν τρόπο που δεν θα προσβάλλει, τουλάχιστον κατάφορα, το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Τέτοιο φαινόμενο είναι μεταξύ των άλλων (αυθαίρετα, υμιυπαίθριοι κλπ) και η δεύτερη εργασία στην οποία επιδίδονται πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι και η οποία ως γνωστόν απαγορεύεται (στην πραγματικότητα επιτρέπεται υπό πολύ ασφυκτικές προϋποθέσεις) με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια όχι ευκαταφρόνητη πηγή παραοικονομίας. Έτσι με τα χρόνια, έχει γίνει πλέον θεσμός, ο εκπαιδευτικός να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα, ο εφοριακός να κρατά λογιστικά βιβλία, ο αστυνομικός να περνά air contition το απόγευμα (μου έχει τύχει προσωπικά), ο δημοτικός υπάλληλος να δουλεύει ως οδηγός ταξί κ.ο.κ και φυσικά όλα αυτά «μαύρα». Αυτό το υπαρκτό φαινόμενο γεννά και άλλα προβλήματα εκτός του αθέμιτου ανταγωνισμού. Πώς να ζητήσεις για παράδειγμα απόδειξη για το ιδιαίτερο του παιδιού από τον καθηγητή του δημόσιου σχολείου, ή για το air contition που σου έβαλε ο αστυνομικός? Η περίπτωση αυτή θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί κατά τη γνώμη μου ως εξής: Να νομιμοποιηθεί η δυνατότητα ασκήσεως επαγγέλματος από τους δημόσιους υπάλληλους στην ευρύτερη κατηγορία επαγγελμάτων «παροχής υπηρεσιών», να αποκλείεται δηλαδή «δεύτερη» δουλειά εξαρτημένης εργασίας (ιδιωτικός υπάλληλος). Προκειμένου βέβαια να ικανοποιηθεί σε κάποιο βαθμό το κοινό περί δικαίου αίσθημα, θα πρέπει όσοι από τους δημόσιους υπάλληλους επιλέξουν να εξασκούν και δεύτερο επάγγελμα, να έχουν μια κάποια οικονομική επιβάρυνση. Για το λόγο αυτό, σε όσους θα επιθυμούσαν να ασκήσουν και δεύτερο επάγγελμα, θα μπορούσε να επιβληθεί μια μείωση των αποδοχών τους της τάξεως του 25% (δεδομένου ότι θα εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν τη μονιμότητα της κύριας δουλειάς τους αλλά και την απαλλαγή τους από την υποχρέωση ασφάλισής τους στο ΤΑΕΕ - πρώην ΤΕΒΕ). Με τον τρόπο αυτό δεν θα υπήρχε καμία απολύτως δικαιολογία για κάποιον δημόσιο υπάλληλο να εργάζεται παρανόμως σε δεύτερη δουλειά και ο νόμος θα μπορούσε να είναι πολύ αυστηρός εάν συλλαμβανόταν κάποιος να κάνει κάτι τέτοιο (πχ παρακράτηση του «εφ άπαξ» ως πρόστιμο, ή / και απόλυση). Από την άλλη το κράτος (δηλαδή το κοινωνικό σύνολο) θα καρπωνόταν την μείωση του μισθού του κατά ένα σημαντικό ποσοστό, αλλά και τους φόρους που αντιστοιχούν στη μείωση του μισθού δεν θα έχανε, αφού προφανώς για να δεχτεί κάποιος να του κόψουν κατά 25% το μισθό του θα λογάριαζε να εισπράττει (άρα και να δηλώνει) τουλάχιστον το ίδιο ποσό από τη δεύτερη εργασία του;-). Πιστεύω, ότι κάποιος που βγάζει πάνω από 1000 ευρώ από τη δεύτερη δουλειά (και εκτιμώ ότι είναι αρκετοί), θα δεχτεί να χάσει 300 και 400 ευρώ (τόσο περίπου είναι το 25% των καθαρών αποδοχών ενός δημοσίου υπαλλήλου) προκειμένου να είναι νόμιμος. Στο κάτω κάτω δεν έχετε να χάσετε τίποτα νομοθετώντας το, παρά μόνο να κερδίσετε.